keşkeleri yasaklayan ama keşkesiz bırakmayan o adama not
Çok yorgunum. Sıkıldım uykum var. Çünkü her şeyimi kaybettim. Arkadaşlarımı, sevdiğim adamı her şeyi. Belki de duygularımı kaybettim. Ve bu yüzden paylaşıyorum bunca şeyi. Belki görür beni ve bu korkunç kararından vazgeçer diye paylaşıyorum. Ama muhtemelen böyle bir şey yaşanmayacak.
Yarın 24 Nisan. Ve bu tarih benim en büyük hatalarımdan birini yaptığım tarih. Kendime zarar verdiğim tarih. Ve bunu bana yaptıranları da affetmeyeceğim. O beni bu tarihte yalnız bıraktı. Ama ben onu yıllarca yalnız bıraktım. O beni aldattı ve ben hala onun içim deli gibi endişeleniyorum. Ya kendine zarar verirse? Ya vazgeçerse? Çok konuştum onunla çok çabaladım. Dinlemedi kendi kararından vazgeçmedi. Ve az bir zaman kaldı. 15 Haziranda herşeyimi her manada kaybedeceğim. Belki de biz sevmemeliydik. Çünkü sevince birbirimize zarardan başka bir şey vermedik. Biz aşkı oyun sanmış iki çocuğuz. Biri ebe oldu. Diğeri saklandı hala bulunamadı. İkimiz de bir başındayız. Ve birimiz de gökyüzüne saklanmaya karar verdi.
En çok da bundan korkuyorum. Bir birbirimize o kadar alıştık ki. Ya sevgiye ya nefrete ya da toxikliğe. Onla da olmuyordu onsuz da olmuyordu. O giderse ben yalnız kalacağım. Canım sıkılınca uğraşacağım biri olmayacak. Bana söylediği komik sevgi sözcükleri ile dalga geçeceğim biri olmayacak. Beni görünce yönünü değiştiren biri olmayacak. Beni hemen unutup ayrıldıktan sonra 5 6 tane sevgili yapan o adam olmayacak. Eski sevgilileri bana zorbalık yaparken kenarda benim halime gülen o adam olmayacak. Ve ben de onsuz olmayacağım. Alışılan şeylerden vazgeçince hayat hiç olmadığı kadar zor gelir insana ...
...ama biraz daha inansaydık ve her düştüğümüzde birbirimize sırtımızı dönmek yerine biraz daha çabalasaydık;'belki biz de bir bütün olabiliriz'gibi gelmişti bana.. inanmıştım,hayatımda ilk defa da olsa,birine o kadar güzel inanmıştım..ona karşı kendimi nasıl kandırabilirdim,geride bıraktığı çöpü bile yüzyıllarca saklayabilecek kadar deliyken.."