Στείλε όταν φτάσεις
Το μοιραίο αυτό το βράδυ στις 28 Φλεβάρη,
πολλοί νέοι φοιτητές υπέγραψαν το συμβόλαιο θανάτου τους.
Πού να ΄ξεραν τι θα τους συμβεί
Πού να ΄ξεραν ότι εκείνη θα είναι η τελευταία τους πνοή.
Στείλε όταν φτάσεις είπε η μάνα στο παιδί
όμως πού να ΄ξερε τι επρόκειτο να συμβεί.
Μπορεί να ήθελαν τόσα πολλά να πουν, να γελάσουν, να χαρούν
όμως τα γέλια αυτά έγιναν λυγμοί, πόνος ίσως και οργή.
Ιστορίες, δικαιολογίες.
Πάμε κι όπου βγει,
πάμε κι όπου βγει,
ενώ τόσοι άνθρωποι έχουν τώρα πλέον χαθεί.
Η ανευθυνότητα και η απραγία,
ο χειρισμός και τα συμφέροντα είναι η σημερινή μας κοινωνία.
Δεν γίνεται εν έτη 23 να μιλούμε ακόμη για ασφάλεια και προστασία.
Δεν είναι ούτε το μέρος ούτε η κακιά στιγμή,
είναι στη χώρα που πρέπει να γίνει αλλαγή.
Είναι ο νους του ανθρώπου και ο τρόπος σκέψης και αν δεν αλλάξει αυτό είμαστε καταδικασμένοι.
Καταδικασμένοι στη δουλεία και στον ύπνο
μη μπορώντας να σηκώσουμε ανάστημα.
Να πούμε την αλήθεια μας, την φωνή μας,
τον τρόπο σκέψης μας και τη βούληση μας.
Έπρεπε να χαθούν ανθρώπινες ψυχές, για να καταλάβουμε ότι βρισκόμαστε σε νάρκη,
αφήνοντας κάποιους να μας οδηγούν σε αποτρόπαια λάθη.
Ακούω επανειλημμένα ότι η νέα γενιά είναι το μέλλον.
Ότι θα είναι διαφορετικά.
Γιατί λοιπόν να σκοτώνουμε το μέλλον μας;
Γιατί να καταδικαζόμαστε από τη στιγμή που γεννιόμαστε;
Ποιος θα μας σώσει όταν καιγόμαστε;
Ποιος θα μας καθοδηγήσει όταν πνιγόμαστε;
Πολλά γιατί και απορίες,
πολλά τα θα και ακόμα περισσότερες οι υποσχέσεις.
Υποσχέσεις χωρίς πράξεις
και πράξεις χωρίς αντίκτυπο.
-Μαθήτρια Β’ Γυμνασίου
28.02 /Ένας χρόνος πριν σαν σήμερα/
184 notes
·
View notes
παν μέτρον έρωτα
ασταθείς καιροί για ερωτευμένους και συναισθηματικά ευαίσθητους αλλά η ελπίδα διάχυτη στο υποσυνείδητο μας.
Δεν διακρίνω καμία απελπισία στον κόσμο παρά μόνο στους απελπισμένους και στους απαθείς για έρωτα ανθρώπους.
Και πράγματι,αυτοί που μισούν και δολοφονούν τον έρωτα,είναι αυτοί που δεν ��λαβαν όσο αγάπη θα ήθελαν...
53 notes
·
View notes
Σιωπηλά
Έτσι ακούμπησε με, απαλά
Να μπορώ να νιώσω κάθε κύτταρο σου, απαλά
Να μπορώ να ενωθώ, να γίνω ένα με τον ρυθμό σου, με τον παλμό σου
Έτσι σιωπηλά να με φιλάς
Να καταφέρω να νιώσω λίγο ακόμα, κάτι ακόμα
Σιωπηλά, να μην μας ακούσει κανείς
33 notes
·
View notes
Αγαπάω, και θα θελα μαζί τους να πάω,
Κι ούτε πια να γυρίσω
Αγαπάω τις κλαμένες, ωραίες γυναίκες
Που κοιτάνε μακριά, που κοιτάνε θλιμμένα.
Νίκος Καββαδίας
36 notes
·
View notes
ἐμεῖς γι᾿ αὐτὰ τὰ λίγα κι ἁπλὰ πράγματα πολεμᾶμε
γιὰ νὰ μποροῦμε νά ῾χουμε μία πόρτα, ἕν᾿ ἄστρο, ἕνα σκαμνὶ
ἕνα χαρούμενο δρόμο τὸ πρωὶ
ἕνα ἤρεμο ὄνειρο τὸ βράδι.
Γιὰ νά ῾χουμε ἕναν ἔρωτα ποὺ νὰ μὴ μᾶς τὸν λερώνουν
ἕνα τραγούδι ποὺ νὰ μποροῦμε νὰ τραγουδᾶμε
Τάσος Λειβαδίτης
117 notes
·
View notes
Εν τέλει,
όχι απλά βγάλαμε τον χειμώνα
μα είδαμε και την Άνοιξη να μπαίνει νικήτρια στο λιμάνι
σκαρφαλωμένοι κάπου στα χαλάσματα της Ανω Πόλης.
(τραγικές ειρωνείες που θα ζήλευε κι ο Όμηρος)
.
Κι αν κάτι δεν θα πάψω ν' αγαπώ σε αυτή την πόλη
είναι πως όσες φορές και αν ήρθα
ποτέ δεν έφυγα ο ίδιος άνθρωπος
Θεσσαλονίκη - ένα βράδυ του Μάρτη
709 notes
·
View notes