Tumgik
Limitless: A Netflix series
I’ve been isolating myself, for like what? 6 days now? When I say Isolating, I mean, I’m not talking to anybody, except ofc when I’m buying something. And also, I’m avoiding social media at all cost, even if it involves my papa and ate. Well, I do talk to them when they get really annoying, but that only happened twice... for now. And I got hooked up- not by someone, pls for goodness sake. As I was saying, I got hooked up with this Netflix series “Limitless” It’s dope!!! I suggest anyone to really see- or watch (whatever you fancy) that series yourself. It never gets boring, well I must say cause I tend to get bored easily especially when It has 22 episodes!!! But even If I made it to the end of Limitless, I feel like watching more. I mean, I need more! Give me season 2~~!!! I kinda smell season 2 is coming, but I don’t know yet when it is. Remind me to check on that later. But really, it somehow helps you to improve your brain a lil bit, I don’t know how so don’t ask me. But I feel like doing some research you know, to all the things I’m curious about. And I wanna use my brain to it’s full capacity. I just feel like doing it. This series, made me use my brain a lil bit- well higher? Than what I normally do. And right now, I feel like I’m using it more properly, and I feel like I’m using some of the part of my brain more than what I usually do. Hard to explain, cause I, myself, also don’t know what the hell I’m talking about. It made me sound so geeky... And cheesy. Yikes. That’s why it’s for you all to find out what I’m saying. You should watch it and see for yourself. Nope, I’m not getting paid for this shameless plugging, cause If I do, I would probably use a more popular account rather than a dummy account who has 3 followers (who ofc, a ghost followers) Since I’m being shameless rn which probably I regret later, might as well use this opportunity to plug Limitless. Cause yeah, super dope, mate!!
5 notes · View notes
Entry #hindikonaalam
Alam ko naman eh, gets ko naman na hindi ko kayang pantayan kung anong kaya nila, na wala pa ako sa kalingkingan ng kagalingan nila. Na matalino sila, ako hindi na masipag hindi pa matalino. Ni hindi mo nga ako maikukumpara sa kanila eh. Pero sinusubukan ko naman. Alam ko naman na ginagawa ko 'yong best ko. Alam ko rin na may mga pagkakamali ako, tinatanggap ko 'yon. Wala silang naririnig sa'kin na kahit ano tungkol sa mga imperfections nila. Never, never in my life na sinabihan ko siya/sila na "Wala ka talagang kwenta" Unless nagbibiruan kami, at alam kong nagbibiruan kami. Pag mali ko, tinatanggap ko. Pero bakit pag sila na nagkamali, bawal. Pag ako walang karapatan magalit, pero pag sila may karapatang magalit? Pag ako naoffend wala akong karapatang magtampo. Pero pag sila naooffend, dapat malaman nang bawat isa na naoffend sila. Nakikipag-usap ako kay T kanina nung kinakalabin ako ni A nagpapasamang bumili nang pagkain, sabi niya sa'kin "Bespren, ganiyan ka na ah. Akala ko bespren tayo" Eh dahil nakikipagbiruan siya, sabi ko "Wow coming from you ah?" Tapos bigla niyang sinabi "Nako, 'wag mo 'kong ginaganiyan, akala mo nakakalimutan ko na ginawa mo. 'Yong sa college week natin"
Ako kasi project head nun, and sinabihan niya akong walang kwentang Vice President ng org namin, nasaktan ako, tapos nagkainitan kami bago mag college week, kaya hindi ako nagparamdam, I was breaking down. Hindi ko kayang magfunction. And sabi niya sa mga kaibigan ko, kung hindi totoo, 'wag ko raw patunayan na wala akong kwenta. Kaya sabi ko sa kaniya "Akala mo rin ba nakakalimutan ko na sinabi mo sa'kin?..." And sinabi ko nga about dun sa "walang kwenta" thing. And then bigla niyang sinabi "Nako, 'wag mong hintaying mag-away tayo dito" tapos nagwalk out na siya. Pagbalik niya, galit na pala siya. And I wasn't aware of that! Sinabi niya kay B na nanghahalungkat pa raw kasi ako ng nakaraan? And I was like , bakit sino ba ang nanguna? And I thought nagbibiruan pa rin kami, kasi as far as I know, totoo naman sinabi ko, na sinabihan niya akong walang kwenta?! Ako na walang kwenta, siya pa may karapatang magalit? Siya na nakapanakit, ako pa 'tong may mali? Pag ako may nakikitang mali, hindi ko shinoshove sa mukha niya na "ganiyan ka kasi" Tinatanggap ko siya kung sino siya, kasi kaibigan ko siya. Pero lately, nagiging superior na siya, kasi President siya ng org namin. Natatakot na ako sa kaniya. And one time, tinanong ko siya "bakit A, sa tingin mo ba bobo ako, sa tingin mo ba hindi namin kaya 'to?" Ang sagot niya sa'kin "Medyo" And I wasn't even joking that time!!! Ang dali-dali niyang makita pagkakamali sa iba, hindi niya nakikita mga pagkakamali niya. He once lost a best friend, and now he's about to lose one. And I'm not surprised why he kept losing friends. I'm so fed up with him. Lagi naming sinasabing nagbago na siya, pero nagagalit siya everytime na sasabihan namin siya nang ganun. See, he can't even accept critisism. Hindi namin siya pinapahiya, hindi namin siya inooffend, sinasabi namin na kami-kami lang kasi magkakaibigan kami. Pero nagagalit siya. For the record, mas matanda kami sa kaniya. He doesn't know when or where to respect. I'm so fed up with his superiority. And nagpaparinig pa siya sa twitter, when I'm not even saying a thing sa twitter. Ni hindi ko nilalabas sama ng loob ko dun about sa kanila. Kasi masyadong childish. Pero siya, talagang nagpaparinig pa sa twitter. Edi ikaw na! Ikaw na maraming ginagawa! Napakagaling mo nga eh! Grabe! Hindi ko kayang pantayan! Ikaw na maraming iniisip at busy! Hindi ko na lang sasabihib sa kaniya mga saloobin ko kasi sa malamang, hindi niya rin papakinggan, or papakinggan niya man, galit pa siya.
0 notes
I want to explode. Why I feel like I have no one?
0 notes
Comparisons are easily done Once you've had a taste of perfection
katy  perry
1 note · View note
It doesn't really matter to know the feelings of others even if you care. They're hurting, and so what it is to you? They're broken, and you're not, so what it is to you? Even if you care, you don't plan on helping out, what's the point? If they care then thank you. If they don't, know where you stand.
0 notes
Little do you know
Little do you know I'm up all night wondering what I did wrong.
Little do you know that I feel two times smaller that what you see me.
Little do you know that I feel much weaker than what you view me
Little do you know that I wish I am gone than your wish I am gone.
Little do you know that I want to disappear as much as you do.
Little do you know, coz u know nothing about me.
You only see me as a companion, but not a friend to share your feelings and know my feelings.
You only see me as a person who you can vent your rant out, but not someone whom you need to take sides too.
Afterall I'm just someone who is no one.
1 note · View note
What you allow will continue
0 notes
Update:
So, so far I'm surviving my day without really saying anything. I'm not really talking rn. I'm not feeling well too. I just wanna hug my pillow and doze off in dreamland. What should I do? But I also need to learn in Gen. Stat. Gosh is education really worth it?
0 notes
This is it!!!
So, I have to go to school again. I have to meet my friends again, my squad. And I'm not ready... I don't know why I'm not ready to face them. I want to just stay quiet for the rest of the day. I don't want to talk to any of them. But I know that when I see them, I just can't stay quiet, coz that's how I am. I just need to endure it. The pain and all. Wish me luck!!!
0 notes
Road trip: A date?
Just got home!!! I mean sa dorm Hahahaha! I went out with someone. A road trip date let's call it. He's fine, physically. He's rich, he has cool mom, and he's independent. Of course may car siya, kaya nga kami nakapagroad trip eh Hahaha. He's a gentleman, a lil bit not. He's 23 years old. Okay naman siya kausap, he has a lot of good stories~ He's not a boyfriend material, but he's fine. He's matured. However, I was kinda off, I mean I can see no sparks, nor I can feel something on him. He's not a very good listener. And I was really not into him. He eventually became clingy, which is fine. I told him na I don't like holding hands, which is fine with him. But he started hugging me nung nasa UP kami. We went from north to south. Tapos he started kissing my forehead. He almost kissed me on my lips!!! I told him no. Hindi naman ako na-off. He was really fine. I don't know bakit wala akong nafeel sa kaniya... I mean, hindi niya na meet 'yong standard na na set nung ex ko. Ewan ko, feeling ko lahat nang minimeet ko hindi napapantayan kung ano 'yong happiness na nagawa niya. For me, he's my TOTGA (the one that got away) Siya 'yong lahat eh. My ball of sunshine, my happiness, my homebuddy, my rest, my charger. He's my everything. Parang ang hirap pantayan nang lahat sa kaniya... Parang whenever I meet someone, kung ano 'yong meron sa ex ko ayon hinahanap ko. Hindi ko alam. Masaya naman ako sa road trip ngayon, kasi literal na road trip siya Hahahaha. Na-enjoy ko ah~ Super!!! Pero, I felt like... ayoko na maulit? You know... Kasi ayoko bigyan siya ng false hope. Okay, let's say na hindi naman talaga siya nag-eexpect. Pero... Basta— Ayoko lang. Pero he's good. I was just errr kasi he doesn't listen to my stories eh, puro siya "Ako rin nga" "ako nga" ya knoe, not really a good listener. Unlike my ex... Hahahaha. Everything is about my ex then? Mygas self. Bastaaaaaaaaaaa~ He's not the one, I'm sure of it. Sayang mabait na siya eh. Ang hirap talaga pag nahanap mo na 'yong tao na gusto mo. Or maybe minamadali ko kasi mga bagay-bagay. Mess ka na nga, tapos maghahanap ka pa nang ikakasira mo. Hay nako self. Nagtake out kami sa Mcdo ng coffee, burger and fries. Sagot ko burger and fries namin. Tsaka hinatian ko rin siya sa gas. Nakakahiya kasi Hahahah tho he insisted about it naman, pero kahit na. Ayoko kasi ng ako 'yong ginagastusan. I want it to be fair. As much as possible gusto ko KKB. He said I'm bubbly, cute, and much better-looking sa personal. Haaaaaaaa! Bola. Hindi ko na talaga nararamdaman 'yong butterflies sa tummy ko. And tbh, recently, hindi na ako kinikilig, kahit sa crush ko. Or sa mga palabas. Para bang, namatay na mga butterflies sa tummy ko. 'Yong ganun. Ewan ko rin ba Hahahaha. Ang alam ko lang ngayon, I'm still feeling more than sad. Hays
0 notes
Very rough day. The fuckening
Hi, so... today the fuckening has come. Medyo pangit 'yong araw ko, and nasimulan nang pangit coz my friends were all like hot-headed for today. Lahat nang sasabihin mo seseryosohin nila, and hindi ko alam bakit lahat sila mga naka-angil ngayon. Knowing me na hindi papatalo, I made myself proud today kasi hindi ako nakisabay sa init ng ulo nila. I just let them feel what they feel, and ilabas 'to. But what I hate about this day, is lahat ng init ng ulo nila is sa akin or sa amin lang din nila binubunton?! Like? For real? Galit sila not because of me, pero laging nakasigaw sa'kin? Of course it made me feel bad about myself, kasi I feel like na konting eme lang may nagawa or may nasabi na ako para madagdagan pa 'yong init nung ulo nila. Lahat sila nakasigaw, only me and my guy friend 'yong hindi nasigaw, to think na lima silang nakasigaw sa'yo. Konting kibot mo sisigawan ka na. I mean? What did I do? I hate guessing, for pete's sake I'm not a fortune teller nor a mind reader. I don't know what cause them to be stressed like that. And I had enough. There was 5 of them? To deal with one is too much struggle na, what more kung lima pa silang mainit ulo? Tapos lahat nung mga nangyari na isusumbat pa sa'yo? I mean, marami rin akong hinanakit pero kahit hindi ako ganitong uri nang tao, as much as possible kinikimkim ko na lang. Kasi I know them, and I have strong bond with them na, and the little things they said, kahit na offensive, sinasarili ko na lang, kasi ano ba naman 'yong simpleng naoffend ka sa relationship na meron ako sa kanila, 'di ba? I am a very sensitive person, pero kung sa kanila rin manggagaling masasakit na salita, hinahayaan ko lang, kasi ayon tingin nila sa'kin. Kahit pa tingin nila sa'kin "walang kwentang VP" kahit na inooverthink ko siya gabi-gabi. Kahit na iniiyakan ko siya everytime na maiisip ko, hinahayaan ko lang. Pero bakit pag sila? Bakit pag sila maliit na sabi ko lang naka-angil na sila sa'kin? Bakit sila may karapatan masaktan, pero bakit pag ako kailangan kong tanggapin na lang? Bakit pag sila okay lang na uminit ulo nila, pero bakit pag ako napapasabi pa sila nang "Luh? Parang ayon lang" Bakit feeling ko wala na silang gana makinig sa'kin. Para bang sinasamahan na lang nila ako kasi may mga pinagsamahan kami, hindi na dahil masaya silang kasama ako... Ayaw na nila makinig sa'kin, pero ako required ako na makinig sa kanila. Bakit kung sino pa mga mahal ko, mga taong inaasahan kong magpapasaya sa'kin, sila pa 'tong nangdodown sa'kin. Sa totoo lang, hindi ko naman talaga alam role ko sa kanila bilang isang kaibigan. Parang feeling ko nga pandagdag lang ako ganun. Lately, napapaisip ako kung worth it pa ba? Pero kasi sobrang naapektuhan na 'ko... Ang dami kong gustong sabihin sa kanila, pero sinasarili ko na lang. Ayoko na. Gusto ko na lang 'yong maging tahimik. Gusto ko na lang ipakita 'yong totoong ako. 'Yong hindi masiyahin na tao. Gusto ko na lang ayon. Gusto ko na lang panindigan pagiging walang kwenta ko, napaka-trying hard ko kasi masyado. Ewan ko na HAHAHAHAHAHAHAHAHAHA feeling ko lahat ng mga gusto kong makita nila sa'kin, dapat ko na lang itago. Kahit dito puta nahihiya akong sabihin. Kahit sa sarili ko. Ang laki na nang sira ko. Hindi ko na maayos sarili ko. Sana may kahit isa jan na tumulong. Pero sino bang niloloko ko, 'di ba?
0 notes
Deserve
My two ex told me the same reason nung nakikipagbreak na sila. Sabi nila "Hindi mo 'ko deserve" "masyado kang mabait" As in parehas. And I was like "So dapat ba hindi ako mabait?" It got me thinking, ano nga ba ang deserve ko? Deserve ko bang maiwan? Or deserve ko bang maiwan para sa iba? Right after nun, nalaman kong may bago na sila. Masyado raw akong mabait? Gusto ba nila dapat hindi mabait girlfriend nila? Or sinabi lang nila 'yon kasi wala na silang maisip na reason para idump ako. Ibig ba nilang sabihin boring akong tao? Boring akong girlfriend? Nakakaloka kasi parehas silang may sabi na gusto nila ng mature na relationship... Pero bakit naging boring ako? Hahahahahaha. Hindi ko na alam. Baka talagang boring lang ako. Wala naman akong magagawa kung gusto na nilang bumitaw kahit ayoko pa eh. Tama ng hindi nila ako deserve, at tama ng boring akong tao. Aaminin ko na nagmakaawa ako sa kanila para lang 'wag nila akong iwan. Pero buo na desisyon nila eh. Wala naman akong magagawa kahit ayoko pa bumitaw, kung sila na 'tong bumitaw na 'di ba? Kasalanan ko naman, I let my guard down. Nagpabaya ako, kasi akala ko kagaya ng pagmamahal ko 'yong pagmamahal nila. Kasi nananahimik ako eh, sila naman nanggulo sa'kin. Pero ayon nga... Akala ko lang pala 'yon. Sa ngayon, whenever there's someone na trying to pursue me, I'm always suspicious about them, na baka playtime lang din hanap nila, tapos ako seryoso na. Kaya I always shut them out. Pinapalayo ko na agad, kahit ayoko, I don't want to lose good people eh, however I can't help myself because I don't want another person to shatter my trust again. I can't afford to lose trust to someone. Ayoko na madisappoint... Kaya hanggat maaga pinapalayo ko na sila, kahit pa napapasaya nila ako. Sinasabi ko na lang na hindi pa ako ready, which is true naman. Sa ngayon kalaban ko talaga sarili ko, dahil hirqp na 'kong maniwala at magtiwala. Hindi ko alam kung kailan ako magigibg ready, pero sure akong hindi ngayon 'yon...
3 notes · View notes
Disregard
I’m crying rn... I dunno why do I feel this way right now. I dunno why I’m crying. I’m not on my period nor nearly on my period. I just had my period last week. So basically, there’s no reason fr me to feel this way. Fuck this
0 notes
Just my anxiety (entry #1)
Bakit kung kailan gusto ko na maging masaya, hindi ko magawa? Bakit kung kailan akala ko nakalimutan ko na ‘yong ganitong feeling, bumabalik pa rin? Bakit kung kailan ayoko na ‘yong sobrang malungkot, nararamdaman ko pa rin? Lagi ko sinasabi sa iba na “nagmamatter ka, na kaya ka nandito sa mundo kasi nagmamatter ka. Hindi ka lang kung sino, isa kang blessing para sa iba. Kailagan mo lang makita ‘yon sa sarili mo” Pero ako pa ‘tong nagdududa sa sarili ko. Ako pa ‘tong nagtatanong “ano nga bang ambag ko? Dito sa mundo? Sa mga kaibigan ko? Sa acads? Sa orgs? Sa pamilya ko? At sa mga taong akala malakas ako?” Lately, napapa-isip ako na napakawalang kwenta ko sa org namin, kasi halos lahat naman talaga sila may mga ganap, halos lahat sila stress. Ako? Tamang pacute lang. Taga-oo or taga-hindi lang sa mga suggestion nung president namin. And why do I feel like lahat sila naiinis sa’kin? Why do I feel like na ako ‘yong kaibigang puro kwento ko na lang and they are getting annoyed by my stories? Why do I feel like na, they’ll just choosing me because they have no choice. And why do I feel like I failed already? Feeling ko, dapat lahat ng ‘to, lahat ng feelings, itago ko na lang sa sarili ko, kasi feeling ko wala namang may gustong makinig. Bakit kasi hindi ako enough? Bakit kasi ang dami-daming kulang sa’kin? I’m good for nothing. I’m so incapable of a lot of things. And I’m always scared to admit that I’m not okay. They say I’m gonna be okay... when? Cause I’m trying so hard to be okay. I’m looking for my purpose. Totoo namang sinusubukan kong maging masaya, infact nung vacation nga I thought I’m okay na, kasi nalalabanan ko na mga pagooverthinking. Pero bakit parang lagi na lang akong nilalamon nitong kalungkutan? Bakit ba lagi akong pinipilit hilahin sa dilim? Naiiyak na ko kasi ang daming triggers ngayon ng anxiety. Minsan nga ang OA pa eh. Simpleng statement inooverthink ko. Ang OA ko lang ba? Ayoko na nga rin sa sarili ko eh.. Para bang I was meant to be this sad. Ang daming triggers na minsan I’m considering of harming myself again. Pero ang pathetic ko kasi pag ginawa ko ‘yon, it made me feel bad but good at the same time. The pain calms me and make me think clearly. What’s wrong with me ba? Is this all for attention? I don’t even know myself. I’m losing my worth... I’m not someone who they think I am. And that makes me sad... Cause I’ll be disappointing them. Akala ko talaga, kaya ko na makalaya sa ganitong state, pero mapapakanta rin pala ako ng “Hello darkness my old friend” Alam ko rin naman na walang sense mga entry ko dito. But I’m just too lazy to write, that’s why I’m typing na lang. And plus, wala rin namang makakabasa dito. Feeling ko kailagan ko ‘tong itago sa iba. Itago sa mga malalapit sa’kin. Sa tingin ko I need to carry this act of mine, ‘yong masaya lang, ‘yong despicable me, ‘yong parang walang problema lang, ganun. I don’t know up until when I can pull this act, but I know, I’m gonna snapped anytime soon. And I’ll promise to put an entry here pag nagsnap na ‘ko, para dito ko na lang mabaling lahat. I guess sleep would make me feel better again. Good night, self!
2 notes · View notes
My f*ck buddy (judge me) disclaimer: rated spg
At was at age of where I accept everyone who sent me a friend request on facebook Hahahaha typical teenager. Tapos may isang lalaki na nag-add sa’kin. Well he’s cute, kaya alam niyo na, kinikilig ko pang inaccept. Tapos ayon, cliche story.We started chatting, puro pacute ganun. Hanggang sa nauwi ‘yong usapan namin sa medyo naughty na usapan. First, he asked me what are the sizes of my bra, kung may experience na ba ako sa sex, kung anong fave kong position. Oo, before him, I had sex with my ex na rin naman na, kaya medy9o open din ako sa ganung topic. Tsaka hindi naman ako conservative talaga, kaya okay lang sa’kin mga ganung usapan. Habang nasa ganung usapan na kami, bigla niyang siningit kung okay lang na magkita kami and chill sa condo niya. That time, free ako kaya nakipagkita ako. Nagkita kami sa mall, susunduin niya ‘ko, I thought “wow he’s a gentleman” Talagang may pagsundo pa. Then nagkita kami, tapos deretso agad sa condo niya around taft. Sa kwarto kami dumeretso tapos, usap lang ganun, pinagpatuloy lang namin usapan namin. And habang kausap ko siya, medyo naarouse ako sa topic namin, and I think napansin niya ‘yon, coz he started to lean closer to kiss me. We kissed. Hanggang sa naging mapusok na mga halikan namin, naglikot na kamay niya. And hinayaan ko lang siya. Nilamas niya boobs ko, tapos bumaba mukha niya para paglaruan nips ko gamit dila niya, habang nilalamas ‘yong isa. Hanggang sa unti-unti na niya kong hinuhubaran. Ungol lang ako nang ungol kasi namiss ko ‘yong ganung feeling. Hinubad niya t-shirt niya, tapos hinubad niya shorts ko. Fininger niya ‘ko. And fuck, sobrang namiss ko ‘yon!!! Hanggang sa nauwi na nga kami sa sex. Naka-dalawang round kami, tapos naramdaman kong kumulo tiyan ko, kaya inaya ko siyang kumain. Pinagluto ko siya, tapos nagkukwentuhan lang kami habang kumakain. Doon ako natulog sa condo niya, syempre may nangyari pa ulit. Tapos pagkagising, hinatid niya ako hanggang bahay. Keber lang sa mga nakakakitang kapit-bahay. Akala pa nila boyfriend ko, mga nakangiti pa sila.
Nung naka-uwi na siya, nagchat siya sa’kin. He told me na masaya raw siya, sana raw maulit. And I said I’m looking forward na maulit din! Tapos bigla niyang sinabi “pero walang mafafall ah?” Syempre napa-isip ako “So, ibig niyang sabihin na fuck buddy lang kami?” Pero hindi ko na sinabi sa kaniya ‘yon, sabi ko na lang “Baka ikaw mafall” Iba siya sa chat and sa personal. Sa chat ang wild niya. Sa personal, napakagentleman. Hindi ko nga ineexpect na ihahatid niya pa talaga akong bahay, from taft hanggang sa’min. Malayo kaya. Pero sa chat after nun, parang pinaparamdam niya na sex lang habol niya. Well, naulit pa mga escapade namin, sa motel at sa sinehan. Sa susunod ko na lang ikukwento. Pero ayon nga mahirap siyang basahin. Kung hindi lang siya nagset nang boundaries baka nafall na ako sa kaniya. Kasi, habang andun ako sa condo niya, ang asikaso niya, ang sweet niya, he likes cuddle, he make sure na kumportable ako. And next time, ikukwento ko, 2nd na pagkikita namin. Ayon na lang muna. Basta tawagin na lang natin siyang bebeboy Hahahahaha. Judge me now. 
1 note · View note
introduction//personal blog
Hi everyone. So this will be my first blog. Actually matagal na ‘tong tumblr acct ko. But since, I’m not really good at writing, hindi ko nagagamit. And also, hirap ako iput sa words ‘yong thought ko. Masyadong makalat utak ko. And ayon nga, I decided to stay anonymous, coz I’m gonna share some personal experiences, and I’m going to write here not because I wanna be famous or what. I just want something or somewhere na mapaglalabasan ko ng mga ilang saloobin ko na mahirap sabihin sa iba. And since personal blog nga ‘to, I will write freely. Kung saan akong medium kumportable ganun ba. Ilan sa mga ishashare ko is about sa mga naexperience ko sa lalaki. I’m almost- almost. Nasa edge na ako na mawalan ng tiwala sa kahit sinong lalaki- but I know na it’s my fault. And ‘yon nga I’ll share it. Tsaka sa mga naexperience ko na nung bata pa ako. And about sa updates, I’m not going to update regularly, kung kailan ko lang maisipan magsulat. It’s okay for me na ijudge niyo ‘ko tungkol sa mga mababasa niyo dito. I’m not pleasing everyone naman. And you may find this blog annoying, kaya okay lang din kung hindi niyo basahin. I’m here to vent out. Ayon lang naman :)
1 note · View note