izliyorum, sadece izliyorum. öyle film seyreder gibi de değil, bi hayatın yok oluşunu, çırpınışını, battığını, geminin tek başına batmamaya çalışını izliyorum. öyle duygusuz, öyle umutsuz, öyle hissiz... kendi bedenimi terk etmiş, uzaktan çığlıklarımı duyar gibi.
Bugün aklıma bir şey takıldı neden gözlerimizi kapattığımızda karanlığa gömülürüz neden bir ışık olmaz neden karanlık?
Geceleri karanlığı aydınlatan bir şey olur mesela yıldız ve ay peki bizim karanlığımızı aydınlatacak bir ışık yokmu ? Her karanlığın bir ışıltısı varsa benim ışıltım nerde? Zamanla gelicek senin ışıltın diyorum kendime ama geceyi aydınlatan yıldızlarda mı zamanla geldi. Kendimi geceye benzeterek yanlış bir şey yapıyorumdur. Belkide ben yıkılmak üzere olan bir evimdir. Ve bu evin ışıkları yanmıyordur bu ışıkları yakmak için önce ben uğraşmalıyımdır.
Belkide sadece elektrikler kesilmiştir benim tek yapabileceğim şey elektriklerin gelmesini beklemek olabilir. Bilmiyorum ama ne olursa olsun eninde sonunda o ışık yanmak zorunda.Umarım sizin ışıklarınız çoktan yanmıştır.Gecenin karanlığı sizin olsun:)