Aile evinde gerçekten en büyük çocuk olup akli melekelerini yitirmeyen var mı? Anlaşılmamış cümlelerim, yıpranmış ruhum ve “benim burda ne işim var?” isyanım kaldırmıyor bu döngüyü.
İnsanı öldüren aşk mıydı?
Yoksa aşık olduğu kişi miydi?
Neydi insanı öldüren?
Silah, bıçak, hançer miydi?
Yoksa gözler, saçlar, gülüşler miydi?
Neydi insanı öldüren?
"Bir eşikten geçince başkası beliriyor önünde. Onu da geçince bir başkası. Düz bir yol yok, kenarından da geçemiyorsun bu eşiklerin. Aheste ilerlemeli insan; eşiklere varmadan arada biraz nefes almalı. Çünkü ömrün sonuna kadar böyle devam edecek."
Ne kadar ters giderse gitsin hayat. Ne kadar üstümüze gelsede olmazlıklar.. sevgiye uzanan ellerimizi döndürmemeliyiz.. Böyle, böyle düzelir herşey..❤💙