#duru | Explore Tumblr Posts and Blogs

kemetic-dreams · 1 year

Photo

Does the Witch Doctor in Africa countries make Kabbalistic Pacts with the Devil like in Haitian Voodoo and Jamaican Obeah?

They most certainly do not make Kabbalistic Pacts with the Devil which is a Judeo Christian Islamic concept, which they were not, African priest and priestess doubled as healers both spiritual and physical , they understand there is a duality in nature as in the spiritual worlds one can tap into , eg Horus cannot exist without his polar opposite Set.

Now that said there are areas where both the Christian concepts became entwined with African religious concepts as in the cross roads and Papa Legba.

Because slave owners were worried about potential rebellion, they often separated enslaved people from the same area.

By mixing people from different regions and language groups, they could use the communication barrier to discourage or even prevent revolt. However, many of the deities were similar, and so enslaved people from different parts of Africa soon found commonalities in their spiritual beliefs and practices, which they were forced to keep hidden.

Papa Legba soon found a home in the religious structures of enslaved people in Haiti and the Caribbean, as well as in the American colonies. Author Denise Alvarado says Legba:

...stands at a spiritual crossroads and grants or denies permission to speak with the spirits of Guinee, and is believed to speak all human languages. He is always the first, and the last spirit invoked in any ceremony because his permission is needed for any communication between mortals and the loa—he opens and closes the doorway to the spirit world.

Over time, after African syncretic practices blended with Catholicism in the new world, Legba became associated with several saints, including Saint Peter, Saint Anthony, and Saint Lazarus.

In the Haitian religion of Vodou, Legba is seen as the intermediary between mortal men and the loa, or lwa. The loa are a group of spirits responsible for various aspects of daily life, and they are the children of a supreme creator, Bondye. They are divided into families, such as the Ghede and Ogou, and practitioners develop relationships with them through offerings, petitions, and prayers. Often, Papa Legba is the one who carries these prayers to the loa.

Note the cross roads would later become associated with the devil in this religious synchronism.

Statue of Legba as fertility god. Atlantide Phototravel / Getty Images Plus

Legba has evolved in numerous ways from his origins in Africa, where he is sometimes viewed as a fertility god or a trickster; he many be depicted as both male and female, sometimes with a large erect phallus. In other areas, he is a protector of children or a healer, and can grant forgiveness for crimes against others. Variants of Legba exist in many places including Brazil, Trinidad, and Cuba.

Papa Legba appears in many forms in New Orleans Voodoo and Haitian Vodou. He is typically depicted as an older man, sometimes wearing a straw hat or old tattered clothing, walking with a cane, and accompanied by a dog. He's associated with the colors black and red.

Legba is strongly associated with crossroads magic, and is referenced in a number of early twentieth-century blues tunes from the area of the Mississippi Delta. Famed bluesman Robert Johnson is said to have met a spirit at the crossroads, and offered him his soul in exchange for musical success. Although eventually the story was twisted to say Johnson met the Devil, musical folklorists believe that tale is rooted in racist ideology; instead, Johnson met Legba at the crossroads, where he had gone seeking guidance and wisdom.

Papa Legba is a master communicator, who is said to speak the languages of all human beings; he then translates petitions and delivers them to the loa. He is a teacher and warrior, but also a trickster deity. Legba is a remover of obstacles, and can be consulted to help find new, positive opportunities, thanks to his ability to open doors and new roads

Legba represents a West African and Caribbean Voodoo god. This god has many different names depending on the region in which he is worshipped is most commonly known in Haiti as Papa Legba. Papa Legba serves as the guardian of the Poto Mitan--the center of power and support in the home. Additionally, he allows for communication between humans and the spirit world. According to West African Voodoo practices, spirits of the dead are not able to inhabit one's body unless permitted by Papa Legba. The symbol for Legba typically has a red background, one of his representative colors. The symbol includes several keys which signify Legba's control over communications and forms of passage, including locks, gates, and passageways;it also includes a cane, as Papa Legba is generally depicted as an old and feeble man in the Haitian religion. There are many chants to summon Papa Legba, one of which is: Papa Legba, Open the gate for me/Atibon Legba, Open the gate for me/Open the gate for me/Papa that I may pass/When I return I will thank the Lwa.

GYE NYAME - Supremacy of God

Gye Nyame, meaning “except for God,” symbolizes God’s omnipotence through the knowledge that people should not fear anything except for God. Another interpretation of “except for God” is that no one has seen the beginning of all creations, nor will anyone live to see the end, except for God. Gye Nyame indicates the recognition of the supremacy of God over all beings, and therefore is the one that is feared and revered by all. This is one of the many Adinkra symbols of West Africa, Ghana, and is used by the Akan people in various decorations, clothing, and artwork. Some say that the symbol represents a spiral galaxy, or two hands with different gestures that refer to God being supreme to the simplistic ideals of male and female identifications that are used today. The use of this symbol by the Akan people suggests that the Akan had a highly advanced writing language that transmitted religious and cultural concepts, and also might have had a somewhat extensive knowledge of astronomy, which shows their intellect and indicates that the Akan were a more advanced civilization.

Nkisi Sarabanda, symbolizing the signature of the spirit, is a representation of a bakongo cosmogram. This symbol portrays how the Congo-angolan people viewed the interaction between the spiritual and material world, or in other words between the living and the dead;the Congo-angolan people believe that these worlds are inherently intertwined. An Nkisi is a spiritual object used for worship purposes, and have been found in places where enslaved Africans have lived in, such as in the plantation homes. Nkisis show the development of African American culture in how they are essentially African objects, but are constructed through American materials. This also reveals an aspect of the melting pot of African and American culture. Sarabanda just connotes "the highest spirit". Part of the symbol takes the form of a cross, because the Congolese had an inclination towards Christianity. Communication appears to take place at the center of the cross, where the worlds intersect, and it was believed that spirits sat at the center of the sign. The arrows represent the four winds of the universe, and the symbol as a whole resembles the form of a spiral galaxy;this indicates their interest in astronomy and affinity towards nature.

Nsoromma, meaning "children of the heavens" or "star," symbolizes the guardianship of God and how he watches over all beings. It is one of the many Adinkra symbols that the Ghanaian people have lived by. The protection of God is constant, like the stars in the universe. The stars also embody light, with the vision of light slicing through darkness as a savior, or protector. The symbol indicates the existence of the spiritual world, in which our ancestors and past families exist and watch over us, creating a feeling of safety and wholeness. Nsoromma expresses the message to live life to its fullest knowing that you are supported and strengthened by God.

Divinity of Mother Earth

Asase Ye Duru—literally meaning “the earth has no weight”—is a symbol that represents power, providence and divinity. The symbol is one of many adinkras, or depictions of important concepts created by the Akan peoples of Ghana. Asase Ye Duru emphasizes the importance of the Earth and its preservation. People must respect and nurture the Earth, and should never act in ways that might directly or indirectly harm the Earth. The significance of the Earth to the people of Ghana is evident in the following proverbs: Tumi nyina ne asase, meaning All power emanates from the earth; and Asase ye duru sen epo, meaning The earth is heavier than the sea. The African Burial Ground honors these principles, as it surrounds itself with natural resources and emphasizes the cohesion of death and nature.

140 notes · View notes

seslimeram · 1 year

Text

Her Gün Cürmün Kılınırken Hayat Ne Olacaktır

Bir cerahatin orta yerine dönüşüyor koca menzil. İçinde barındırdıklarının hayatlarını açık bir biçimde gölgeleyen, zehir eden, hep her dem çürümeye terk eden bir devlet aksı bütün o mekanizması elinde hayat mefhumu bir cerahatin merkezi, esas kaynağına dönüşüyor. Hiçbir şeyin basite indirgenemeyeceği bir fasit döngü dahilinde yaşama eylemi çarçur ediliyor artık. Bir cerahatin kendisine dönüştürülürken menzil yaralar konuşturulmuyor. Yaraya sebep olanlar, adalet mefhumunda tek bir hesap vermiyor. Bütün büsbütün her an, her şey harap viran eylenirken, cerahatin tutsakları olanların var ettikleri gümbürtü ile sanki her şey normalmiş gibi devam olunuyor. Her şey olağanın dışındayken çok, uzunca bir zamandır çıkartılmışken hal de gidişat da yol da yordam da çürütülmüşken bir yeni yüzyıl bahsi ile her şeyin aşılacağı bildiriliyor. Oysa varılan yer cerahat. Oysa sürekliliği sağlama alınan tek şey cürüm, çürüme ve eksiltme halleri. Bir biyopolitik döngüye alenen dönüştürülen menzil varılan yer. Bir cerahat hattı üstünde yalpalaya yalpalaya devam ediyor bir ülke. Her günü cürmün kılınıyor.

Bir cerahatin ta kendisine dönüşüyor ülke, yüzsüzlüğü ele aldıkça, yüzleşmedikçe daimi bir katran karanlığının yolunda yürüyor bir ülke. Her şeyin o varılacak menzili çok daha içinden çıkılamayacak kadar derin bir labirent haline dönüştürüp, umudu, ümidi, hakkı ve tabi ki hukuku elden almak adına yinelenen bir meseller toplamı olduğu gözlerden bir hal bir biçimde çalınıyor. Yaşadığımız toprağın acılarla bunca dip dibe olmasının, kalmasının bir yüzünü de bu hallerin sürekliliği sağlıyor. Yüzleşmek yerine inkarla örülen yeni yollar sanki günler geçtikçe her şeyin daha rahatça sineye çekilebileceği sanrısında hayat bahsi un ufak ediliyor kesintisiz olarak. Hiçbir zaman basit kılınamayacak olan tahakküm, tehdit ve zorbalıklarla asır devirmiş olagelen bir yerde, açılan hangi yara, var edilmiş her hangi bir kötülük namına, adına tek satır bir öz eleştiri var edilebilmiş midir? Soykırımı hiç yok, olmadı diye bildirirken, sürgünleri laf kılarken, tertele / katliam / derdest etme hal ve toplamını olur öyle şeyler diye geçiştirebilen bir özneler birlikteliği, adı hemen hiç konulmamış bir mili / yerli ortaklık söz konusuyken hangi meseli neresinden anlatırsınız. Anlatırsınız ki anlaşılır kılınabilsin, vesselam.

Halkların Demokratik Partisi, Diyarbakır Milletvekili, Garo Paylan, varlık vergisinin 80. yılında meclise bir kanun teklifi iletir. Anka Haber Ajansından aktaralım: “"O Irkçı Varlık Vergisi Yasasını Kabul Ettiler: Bundan tam 80 yıl önce, 11 Kasım 1942 tarihinde, TBMM, Varlık Vergisi Kanunu’nu oy birliğiyle kabul etti. Bu Meclis kabul etti bu kanunu. Türkiye Cumhuriyeti tarihinin kara bir günüydü o gün. Elbette bir ülke çıkarabilir böyle bir kanun ama bu kanunun hedefinde azınlıklar vardı. Ermeniler, Süryaniler, Rumlar ve Yahudiler vardı ve bu kanunu çıkaran dönemin başbakanı da bunu itiraf etti. Dönemin Başbakanı Şükrü Saraçoğlu, 'Biz Türk’üz, Türkçüyüz ve daima Türkçü kalacağız. Bu kanun aynı zamanda bir devrim kanunudur. Bize ekonomik bağımsızlığımızı kazandıracak bir fırsat karşısındayız. Bu kanun sayesinde piyasaya egemen olan azınlık tüccar sınıfı ortadan kaldırılarak, Türk piyasasını Türklerin eline vereceğiz' dedi, diyebildi. Açıkça ırkçı bir kanunla karşı karşıyaydı Türkiye Cumhuriyeti ve TBMM'nin bütün milletvekilleri, oybirliğiyle o ırkçı Varlık Vergisi Yasası'nı kabul ettiler.

Varlık Vergisi Kanunu’yla zaten kolu kanadı kırık Ermeniler, Süryaniler, Rumlar ve Yahudiler bir yıkım daha yaşadılar. 80 yılı öncesi tarihçilerin konusu değildir. Benim dedem bunu yaşadı. Benim akrabalarım bunu yaşadı. Malatya’da dedem zaten atası, dedesi yok edilmiş dedem, zor bela yıllarca çalışarak bir ev edindi, evlendi, çocukları oldu. Bir iş yeri oldu, bir dükkanı oldu. Çalıştı, zanaatkardı, ayakkabı üretiyordu gece gündüz çocuklarını idame ettirmek için, evini geçindirebilmek için.

Dedemin 10 lira varlığı varsa, Varlık Vergisi Kanunu’yla dedeme 50 lira Varlık Vergisi çıkarıldı. Varlığının beş misli Varlık Vergisi çıkarıldı. Neydi varlığı zaten? Bir evi, bir dükkanı, bir de ayakkabı üretmek için kullandığı alet edevat. Dedem bu vergiyi ödeyemedi. Varlığını satmaya çalıştı. Herkes varlığının onda bir fiyatını bile teklif etmedi. Sonuçta ne oldu? Dedem bu vergiyi ödeyemedi. Ödeyemediği için hacizlere karşı karşıya kaldı ve aldılar dedemi Aşkale’ye gönderdiler. Aşkale’de kar kürettiler, yetmedi, taş kırdırdılar. Geride kalan ailesi, benim babaannem ve babam, amcalarım, halalarım sefalet çektiler.

Şu anda Fenerbahçe Stadı’nın adı nedir? Ben de Fenerbahçeliyim ama ne zaman o stada gitsem, yüreğim sızlar. Çünkü dönemin Başbakanı Şükrü Saraçoğlu’nun adı şu anda hâlâ Fenerbahçe Stadı’nın adıdır maalesef. Saraçoğlu ne diyor? ‘Vergilerin tespit ve ilanı için 15 gün koyduk. Bunu takiben de 15 gün içinde tahsil şartı koyduk’ diyor. Yani düşünebiliyor musunuz? Bir insanın varlığının misli misli üzerine vergi koyuyorsunuz ve bunu ‘15 gün içinde ödeyeceksiniz’ diyorsunuz. ‘Ödemezseniz, haciz getireceğiz’ diyorsunuz. Yine ödemezseniz ‘Aşkale’ye göndereceğiz, kar küreteceğiz, taş kırdıracağız’ diyorsun.

Varlık Vergisi Kanunu, Türkiye Cumhuriyeti tarihinin en ırkçı kanunudur ve bugüne kadar Türkiye Cumhuriyeti bununla yüzleşmemiştir. TBMM 80 yıl önce çıkardığı bu ırkçı yasa nedeniyle Ermenilerden, Rumlardan, Süryanilerden, Yahudilerden özür dilememiştir. Zararlarını tazmin etmemiştir. Ben bu amaçla, bir yasa teklifi verdim bugün. TBMM'ye sundum. TBMM, 80 yıl önce çıkardığı Varlık Vergisi Kanunu ile ilgili azınlıklardan özür dilesin diyorum yasa teklifinde. Aynı zamanda zararlarını tazmin etsin diyorum.

Geçmişi geri getiremeyiz ama geçmişle yüzleşir isek geçmişin yaralarını iyileştirebiliriz. Ama geçmişle yüzleşmezsek, aynı suçlar maalesef tekrarlar ki maalesef azınlık toplumlara karşı bu Varlık Vergisi Kanunu’nda sonra 6-7 Eylül 1955 Pogromu gibi daha pek çok ayrımcı uygulama maalesef uygulanmıştır. Fenerbahçe Stadı’nda hâlâ ismi olan Şükrü Saraçoğlu ne diyor? ‘Bu memleket tarafından gösterilen misafirperverlikten yararlanarak zengin olan azınlıklar bu meseleden kaçamazlar’ diyor. ‘Bu kanun, azınlıklara karşı kaçmaya çalışan bu meseleden kaçmaya çalışan azınlıklara karşı bütün şiddetiyle uygulanacaktır’ diyor. Türkiye'nin o zamanki nüfusu içinde azınlıklar yüzde 1 bile değildi. Ama Varlık Vergisi Kanunu’yla toplanan vergilerin yüzde 90’ını azınlıklar ödediler. Siz burada bir ayrımcılık görmüyor musunuz? Bırakın ayrımcılığı, ırkçılık görmüyor musunuz?

Bu ırkçılığı tüm milletvekilleri görmeli, o günlerde görmediler. Bu, Almanya'daki Yahudilere karşı uygulanan Nazi politikalarının Türkiye’deki tezahürüydü. Türkiye Cumhuriyeti Devleti de bu Nazi uygulamalarıyla mutlaka yüzleşmelidir, yüzleşebilmelidir. Yüzleşelim ki, iyileşelim…. Üzerinden 80 yıl geçti ama adalet için geç değil. Ben TBMM’yi bu ayıptan kurtulması için sorumluluğa davet ediyorum ve 80 yıl önce çıkarılan bu yasanın tazmin edilmesini ve bu yasanın sonuçlarıyla mağdur olanlardan özür dilenmesini talep ediyorum."”

Bir cerahatin orta yerine dönüşüyor menzil. Asırdır var edilenin yamacındaki hemen her türden kötülüğün, hesap vermezlik bahsinin ardında birike birike üretilenlerle beraberce kurduğu / güncellediği şeyin bir yok etme sürekliliği olduğu gözlerden kaçırılıyor. Bugün seksen koca yıl sonra unutturulmuş gibi yapılanın aslında her neye mahal verdiğini, basit bir biçimde dile getiriyor, siyaset bilimci Dr. Süheyla Yıldız: “Bir ulus devlet kuruluyor. Yapılan mübadelelerle birçok insan geliyor Türkiye’ye. Müslüman olan bu kişiler Türk olabilir ve Türk olarak kabul ediliyor. Ama Müslüman olmayan olamaz. Pratikte böyle. Anayasada herkese Türk dense bile Müslüman olan Türklüğe girebilir. Müslüman olmayan Türklüğe giremez. Ulus devlet bu şekilde kuruluyor. Bu sebeplerle azınlıklar kağıt üzerinde vatandaş olarak görülüyor. Hatta öyle ki o dönemde yürürlükte olan Memurin Kanuna göre azınlıklar memur olamıyorlar.”

Bir biçimde cerahat her nasıl, her ne şekilde var ediliyor bunu bilmek bile ağır geliyor artık. Kağıt üstünde yurttaşlığın var edildiği, gel gelelim her durumda, Dr. Süheyla Yıldız’ın Bianet’te de aktardığı gibi bariz bir biçimde ayrımın gündelik bir mefhuma dönüştürüldüğü yerde, suçların hesabını kim verir, verebilir? Yalnızlaştırılan, izole edilen, 1915 sonrasında kurulan cumhuriyet güncesi dahilinde, hayatta kalanlara da hayatta kaldıklarına pişman eden bir süreklilik ile Varlık Vergisi, 6-7 Eylül, 20 Dolar 20 Kilo ve sonuncusu 1974 tarihli ‘36 Beyannamesi gibi türlü çeşit aksiyon / eylem / kararname ve yaptırımlarla devletin gölgesinin değimediği hiçbir yıkım var edilmedi. Edilemezdi. Gel gelelim, bütün bu cendere hali, hep içten içe çürüten, tükettikçe daha fazlasını talep eden bir kötülük sarmalına halklar feda edilmeye devam olundu. 1914’te nüfusun yüzden kırkını oluşturan gayrimüslimler bugün handiyse on binde dört gibi bir rakamla temsil ediliyor. Kaybedilenler, gasp edilen sadece meta, eşya değil bu ülkenin daimi bir biçimde yitirdiği şeyin insan / komşu / canın ta kendisi olduğunu anlamaya daha çok var mıdır? Garo Paylan’ın yıllardır savunduğu ve aksettirmeye çalıştığı yüzleşme haline daha çok var mıdır, nedir yani allasen?

Ruken Tuncel'in Bianet'teki haberini aktaralım: Bursa’nın Osmangazi ilçesinde bulunan Şehit Komando Er Ramazan Okur Ortaokulu’nda merdivenlere ırkçı yazılar yazıldı.

Bursa Eğitim ve Bilim Emekçileri Sendikası (Eğitim-Sen) yönetiminden Yusuf Özmen, “Ya Türkçe konuş, ya sus”, Türkçe’nin bir eksiği yok, ya sizin?”, “Türkçe ağzımızda ana sütü gibi helal olmalı” ve “Türkçe dilinize batmasın” gibi ırkçı yazıların yazıldığı merdivenin fotoğrafını sosyal medya hesabından paylaştı.

MA'nın haberine göre; Özmen paylaşımında “Bu resmi bugün Bursa'da bir okulun merdivenlerinde çektim. Aklıma 12 Eylül Diyarbakır Cezaevi’nde yazılı ‘Türkçe konuş çok konuş’ sloganı geldi. Bir sürü etnik unsurun bir arada yaşadığı bir yerde ‘Ya Türkçe konuş ya da sus’ demek en hafif tabirle faşizmdir” dedi.

Okul idaresiyle görüştüğünü belirten Özmen, kendisine “Ülkenin resmi dilinden niye gocunuyorsunuz?” şeklinde yanıt verildiğini aktardı.

Diyarbakır Barosu Kürtçe Dil Komisyonu ise; yazılan ırkçı yazılara tepki gösterdi.

Twitter’dan yapılan paylaşımda, “Bursa’da bir okulda, okul binasının iç merdivenlerine "Ya Türkçe konuş ya da sus" şeklinde yazılmıştır. Okul idaresinin bu eylem ve tutumu, Kürtçe ve diğer dillere yönelik ayrımcılıktır. İlgililer hakkında suç duyurusunda bulunacak ve konunun takipçisi olacağız” denildi.”

Bir cerahatin orta yerini arşınlıyor ülke. Sözün kifayetsiz kılınmasının evreleri her gün ama her gün yeniden biçimlendiriliyor. “Vatandaş Türkçe konuş!, 13 Ocak 1928'de Türkiye'deki hukuk öğrencilerinin başlattığı ve 1930'lar boyunca devam eden ve azınlıkların kendi dillerini konuşmalarını engellemeyi amaçlayan hükûmet destekli kampanyadır. "Vatandaş, Türkçe Konuş!" kampanyasının başlangıcından önce de Türkiye hükümeti tarafından Türkçe'nin halkın tek dili haline getirilmesi için birçok girişimde bulunulmuştur. 1924 yılındaki bir TBMM toplantısında, Türkçenin zorunlu dil haline getirilmesi ve Türkçe konuşmayanların para cezasını çarptırılmasını öneren bir yasa teklif edilmiştir. Millet Meclisi'ndeki tartışmalar sürerken, Bursa belediyesi ilk inisiyatifi ele aldı ve kamusal alanlarda Türkçe dışı bir dil konuşanlara para cezası vermeye başlamıştır. Bu uygulama 1 yıl sonra Balıkesir ve Bergama'da da uygulanmıştır. 1928'deki "Vatandaş Türkçe Konuş!" kampanyasında, vilayet valileri Türkçeyi anadili yaparak yabancı lehçelere sahip Türkleri Türk toplumuna dahil etmeyi teşvik eden hükümetin desteğini alarak ülke genelinde Türkçe konuşmayan insanları tutuklattırmaya başlamıştır.” Wikipedia’dan aktardığımız haliyle bir ülke genelinde konuşulan dillerin teke indirgenip, sadece başat, baştaki iktidar temsilinin suna geldiği, savunduğu dilin konuşturulmasının zorunlu / zaruri kılınmasının üstünden bunca zaman geçtikten sonra ol Bursa’da çıkagelen tehditkar / ayrımcı dil / eylem neyin nesidir! Her şeyin tekrara düştüğü bir zeminde onca zaman, bunca badire, sınama sonrası hala mı Türkçe tehdit altındadır, halen mi ötekilerin, bu toprakların kökünden olan anadiller sorun teşkil etmektedir, hala mı!

Bir cerahatin ta kendisine dönüştürülen bu yeni ülke titrinde halen yaralar konuşturulmuyor. Mevzu edilmesi gereken her şey, öne sürülüp de yüzleşme çağrılarına dair her teşebbüs daha en başından saf dışı ediliyor. Görülmeyen, duyulmayan, anılmayan, sorulmayan, sorulamayacak addedilen bahislerle hayat akışı toptan felç olunuyor. Ne cerahat tükeniyor, ne bitimsiz nefret. Ne ayrımcılık bitiyor, ne de hiçbir zaman yaftalama hevesinden vazgeçmek. Müşterek olanın talanı, ortalık yerde icrasına düşülen garabetlik hallerin toplamında bir cerahatin tam ortasına denk geliyor yenilendiği zikredilen ülke, bu ülke. Topyekun dönüşümü, nihai teslimiyet üstünden biçimlendirmeye her zamankinden çarçabuk adapte olunan, her şeyin ama en başta da hak ve adalet bahisleri ile insanlık mefhumunun çürümeye rehin edildiği bir uzamda biz ne dersek diyelim o karanlık, bu toplu göçertme şu ülkeyi olduğundan da betere yollamaya yetiyor da artıyor. Her gün cürmün kılınırken hayat her ne hale konulacaktır. Bugün bu hallerin şu kötülük temsillerinin kılınırken, yarına çıkacak olan yerin meselesi her neye tekabül edecektir, düşünür müydünüz?

Misak TUNÇBOYACI – İstan’2022

Görsel: Rıfat BALİ Özel Arşivi v/ Agos Gazetesi

1934 Yazında İzmir: ‘Vatandaş Türkçe Konuş’ - Aleksandros LABRU – Agos

1 note · View note