#τρυφερό

[thenewsmag]

Η Σμαράγδα Καρύδη μοιράζεται το «αθώο» όνειρο της παιδικής της ηλικίας και το κοινό την αποθεώνει

Η Σμαράγδα Καρύδη μοιράζεται το «αθώο» όνειρο της παιδικής της ηλικίας και το κοινό την αποθεώνει

Η αγαπημένη ηθοποιός έχει το πιο τρυφερό όνειρο και ταυτιζόμαστε με την παιδικότητά της. «Αυτοί που ονειρεύονται τη μέρα γνωρίζουν πολλά πράγματα που ξεφεύγουν σε αυτούς που ονειρεύονται μόνο το βράδυ», είχε πει ο σπουδαίος Αμερικανός συγγραφέας Edgar Allan Poe για να αναδείξει τη σημασία των ονείρων για έναν άνθρωπο. Πόσα όνειρα μπορεί κάποιος να έχει από την παιδική του ηλικία και να παραμένουν…

View On WordPress

# “Με # και #to» #αγαπημένη #έχει #ηθοποιος #όνειρο #πιο #ταυτιζόμαστε #τρυφερό

[overth1nkthoughts]

Αν ήσουν χάδι, θα ήσουν το πιο τρυφερό.

Αν ήσουν χαμόγελο, θα ήσουν το πιο γλυκό.

Αν ήσουν αστέρι, θα ήσουν το πιο φωτεινό.

Αν ήσουν άγγελος, θα ήσουν ο φύλακάς μου και

αν ήσουν μονοπάτι, θα ήσουν αυτό που θα με οδηγούσε στο σωστό δρόμο.

Χρόνια πολλά μανούλα και ευχαριστώ που είσαι για εμένα όλα τα παραπάνω και πολλά ακόμη.

#happymothersday #greek poem #poetry #poem #writers and poets #greek poetry #love poem #greek posts

[mysterydark]

Πρέπει να βρω μια γλώσσα

Που να ενώνει τα σύννεφα

Να χωρίζει τη θάλασσα

Να οξύνει τον πόνο

Για να μπορώ να σε κοιτάζω

Σκύβοντας και ρωτώντας

Ρουφώντας και παίζοντας

Περπατώντας στα τέσσερα.

Πρέπει να βρω μια γλώσσα

Που να ταιριάζει στις φωνές

Όταν θα δύουν οι αισθήσεις

Και θα ξυπνά το αίσθημα

Όταν θα βάζω το νύχι

Στις πληγές, το ακάνθινο στεφάνι

Στα μαλλιά μου.

Πρέπει να βρω μια γλώσσα πυρετού

Που να γεμίζει πύον

Θα γίνεται μπλε το πρωινό

Και τρυφερό το βράδυ.

Πρέπει να βρω μια γλώσσα

Που θα ’χει την πίκρα

Του πιο γλυκού φιλιού

Την αλαφράδα του πουλιού

Και το στυφό της γνώσης.

Πρέπει να βρω μια γλώσσα

Για να σου μιλήσω.

Αλέξανδρος Ίσαρης

[justforbooks]

Το περσινό διεθνές βραβείο Booker πήγε δικαιωματικά στην Γκιτάντζαλι Σρι, μία από τις πιο δημοφιλείς συγγραφείς της χώρας της και η πρώτη Ινδή που κατακτά τον τιμητικό αυτό διεθνή τίτλο. Τα βιβλία της έχουν κυκλοφ��ρήσει και μεταφραστεί σε πολλές χώρες, αλλά το Τάφος στην Άμμο θεωρείται ως το καλύτερο της, καθώς, όπως έγραψε στο σκεπτικό της βράβευσης η πρόεδρος της επιτροπής του Booker, πρόκειται για «ένα λαμπρό μυθιστόρημα για την Ινδία και τον Διαχωρισμό, του οποίου το σαγηνευτικό μπρίο και η βαθιά ενσυναίσθηση συνυφαίνουν νιότη και γήρας, αρσενικό και θηλυκό, οικογένεια και έθνος σε ένα καλειδοσκοπικό όλον […]. Τρυφερό και ανθρώπινο, ξεχωρίζει μόνο και μόνο από τη συμβολική ιστορία του, μιλώντας για μια ογδοντάχρονη γυναίκα που σε μια περίοδο κατάθλιψης μετά τον θάνατο του άνδρα της αποφασίζει ταξιδέψει στο εχθρικό Πακιστάν, έχοντας στο πλευρό της μια χίτζρα, δηλαδή άτομο του τρίτου φίλου, και να δει τι σημαίνει ζωή πέρα από όρια και προκαταλήψεις». Ένα ξεχωριστό βιβλίο που ρίχνει φως σε άγνωστες πτυχές της Ινδίας.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

#just for books #book review

[mikrofwno]

«Απλή Μετάβαση»: Το πιο τρυφερό μουσικό ταξίδι συνεχίζεται και τη νέα χρονιά στο Θέατρο Ακροπόλ

Μετά από τρεις μήνες πολύ πετυχημένων παραστάσεων με περισσότερους από 10 χιλιάδες θεατές, η Απλή Μετάβαση πετάει με εισιτήριο χωρίς επιστροφή στο 2024. Το πιο τρυφερό μουσικό ταξίδι συνεχίζεται και τη νέα χρονιά από τη Δευτέρα 8 Ιανουαρίου 2024 και κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 20:45 στο ιστορικό Θέατρο Ακροπόλ. Το μοναδικό σύγχρονο ελληνικό μιούζικαλ της σεζόν, κέρδισε διθυραμβικές κριτικές και…

View On WordPress

#Ακροπόλ #Απλή Μετάβαση #Γεράσιμος Ευαγγελάτος #Θέατρο Ακροπόλ #Θέμης Καραμουρατίδης #Μίνως Θεοχάρης

[romantiko-bolero]

Εστειλα ενα χελιδονι

Να σε εβρει στο μπαλκονι

Κι μυστικα να σου κελαιδισει

Πως σε εχω καρτερισει

Εστειλα μια συννεφιά

Με το αγερι του μορια

Κι με δακρια θα σου τονισει

Πως σε εχω πεθυμησει

Αγορι μου ομορφο, τριφερο

Αγορι μου αγνο και γοητευτικο

Τον νου μου κρατα ζωντανο

Και την καρδια μου, φιλακτο

Αγορι μου ομορφο, τρυφερό

Αγορι μου αγνο και γοητευτικο

Στοργικα χαδια χαρισε μου

Και φτερα ζωγραφισε μου

#my poem #poem #love #poems on tumblr #poets on tumblr #original poem #short poem #greek posts #life quotes #romance quotes #γρεεκ τυμβλρ #γρεεκ στιχακια #γρεεκ ποεμ #γρεεκ ποστς #γρεεκ ταμπλρ #γρεεκ μπλογκ #γρεεκ κουοτς #ελληνικη λογοτεχνια #ερωτας

[psychotiko-epeisodio]

Μίλαγα με ένα παιδι πριν κάποιες βδομαδες και μου έστειλε αυτός πρώτος. Μιλήσαμε αρκετά και μου είπε να βγούμε βγήκαμε πήγαμε για ταινία και μετά βόλτα περάσαμε πολύ ωραία, στο τέλος της βόλτας με ρώτησε «τι θα κάνουμε αύριο;» Χωρίς να ξέρει αν έχω κανονίσει κάτι απλα Γιατι ήθελε να με δει πάλι εγώ του είπα «ότι θες». Μιλήσαμε την επόμενη μέρα και βγήκαμε, με πήγε για φαγητό και μετά ήρθε σπίτι μου. Ξαπλώσαμε μιλήσαμε κάναμε κάτι και καθίσαμε αγκαλιά μέχρι να φύγει. Μετά από κάτι μέρες ήρθε να κοιμηθεί σπίτι μου, καθίσαμε στο κρεβάτι κάναμε πάλι κάτι και μετά κοιμηθήκαμε αγκαλιά όλο το βράδυ δεν με άφηνε από τα χέρια του ακόμα κι αν πήγαινα πιο κει αυτός με τράβαγε πίσω. Ξύπνησε με φίλησε για καλημέρα και μετά πήγε σχολή, μετά έφυγε και πήγε για κάτι μέρες Θεσσαλονίκη και είχαμε να βγούμε 2 βδομαδες σχεδόν αλλά συνεχίσαμε να μιλάμε κάθε μέρα ασταμάτητα. Γύρισε λοιπόν από Θεσσαλονίκη και μετά από κάτι μέρες μου είπε το εξής: «Γενικά πιέζομαι φουλ αυτό το καιρό με τη σχολή και τη δουλειά. Έχει αλλάξει η διάθεση μου και θέλω να περάσω χρόνο για τον εαυτό μου. Δεν νομίζω ότι μπορώ να βγαίνω με κάποιο άτομο αυτόν τον καιρό. Στο λεω για να δικαιολογηθώ που είμαι άφαντος και να ξέρεις και σύ τι συμβαίνει» εγώ έβαλα τα κλάματα αλλά του έστειλα πως όλα εντάξει και ότι χρειαστεί θα είμαι εδώ. Πέρασαν οι μέρες και χθες του έστειλα ότι μου λείπει και ότι μπορεί να είναι λάθος που του το λέω αλλα ένιωσα την ανάγκη να του το πω. Μου απάντησε πως καλά έκανα και του το είπα και μετά τον ρώτησα πως είναι μου είπε τα νέα του και εγώ του είπα τα δικά μου και έχουμε ξεκινήσει πάλι μια μικρή κουβέντα όπως πριν σταματήσουμε να μιλάμε. Δεν ξέρω όμως τι να κάνω θέλω να του πω, πως θέλω να το προσπαθήσω μαζί τοθ Γιατι μου αρέσει παρα πολύ αλλά δεν ξέρω πως να τοθ το πω και δεν θέλω να τον πιέσω. Μου αρέσει πραγματικά και έχω πολύ καιρό να νιώσω έτσι για κάποιο άτομο, αλλά φοβάμαι, φοβάμαι πολύ μήπως δεν θέλει. Απλα το μόνο που δεν ξέρω είναι πως να του ξεκινήσω αυτή την κουβέντα για εμάς τους 2.

Καταρχην,δεν ακούω τις δικαιολογίες τύπου "πιεζομαι αυτόν τον καιρό" κλπ.Οταν ένα άτομο σε ενδιαφέρει γυρνάς τον κόσμο ανάποδα.

Στο πρώτο μέρος από το κείμενο σου,βλέπω έναν άνθρωπο τρυφερό,που ενδιαφέρεται για εσένα και θέλει να το πάτε πιο σοβαρά.Ειναι μάστιγα πλέον εκείνοι που δείχνουν κάτι τέτοιο και μετά από λίγο καιρό το γυρνάνε ,δεν μου κάνει εντύπωση.Ειναι τεράστιο λάθος να δίνεις ελπίδες σε έναν άλλο άνθρωπο και μετά να δίνεις μια κλωτσιά ρίχνοντας τον από το ροζ του συννεφάκι που εσύ ο ίδιος τον ανέβασες εκεί .

Όταν σου λέει κάτι που σε πειράζει,σε στεναχωρεί,σε αδικεί καλό είναι να του το λες.Να προστατεύεις τον εαυτό σου.Πχ όταν σου έστειλε αυτό το μύνημα που σου εξήγησε τον λόγο που πήρε απόσταση,εγώ στην θέση σου θα απαντούσα "Ναι οκευ,απλά αυτά καλό είναι να λέγονται εξαρχής,γιατί δεν μου είπες ούτε είδα κάτι τέτοιο"

Πολύ πιθανών να βρήκε κάποια άλλη,η να μην ήθελε από την αρχή να προχωρήσετε.Οτι και από τα δύο αν είναι να ξέρεις πως εσύ δεν έχεις καμία ευθύνη για αυτό,ούτε μπορείς να κάνεις κάτι για να το αλλάξεις.Οσο θα προσπαθείς θα πληγωνεσαι.

Για εμένα είναι πολύ σημαντικό ,το να εξωτερικευω αυτά που αισθάνομαι ασχέτως με το αν θα έχουν ανταπόκριση η όχι.Δεν χρειάζεται παρόλα αυτά να τα εξωτερικευσεις στον ίδιο γιατί αλήθεια σου λέω αγάπη μου,αν σε ηθελε δεν θα χρειαζόταν να βρεις τα κατάλληλα λόγια για να τον πείσεις για αυτό.

Πάρε μια φίλη σου τηλέφωνο και μιλά της για το πώς αισθάνεσαι.Εναν φίλο.Γραψτα σε μια σελίδα χαρτί,οτιδήποτε.

Είναι δυνατόν να του στέλνεις "μου λείπεις" και να απαντάει "καλά έκανες που μου το είπες"???Θα σκίσω τα πτυχία μου,🤣...Όχι κοπέλα μου ,καλύτερα να κοπεί τώρα που είναι αρχή γιατί αργότερα θα σου είναι πολύ πιο δύσκολο.Ακολουθα το παράδειγμα της κοπέλας σε ένα προηγούμενο ασκ που τον διέγραψε από τα σοσιαλ.Βοηθαει,είναι απελευθερωτικό.

#aesthetic #greek quotes #greek tumblr #greek texts #greek posts #γρεεκ ταμπλρ #γρεεκ ποστς #greek rap #γρεεκ τεξτ #greek rp

[pametaratsa]

30 Αυγούστου 9:30 π.μ

Η μαμά μου πέθανε, πριν καν κλείσω τα 18.

Θανατηφόρος και ύπουλος ο καρκίνος..

Ήμουν σίγουρη ότι θα γινόταν καλά ποτέ δεν μου πέρασε από το μυαλό ότι ίσως και να πέθαινε, ακόμη και τις τελευταίες της μέρες είχα την πίστη αυτή, ήμουν τόσο σίγουρη με την ιδέα ότι απλά χρειαζόταν λίγο καιρό και θα επιστρέφαμε ξανά πίσω στην απλή και καθημερινή μας ρουτίνα.

Τις τελευταίες βδομάδες δεν μπορούσα καν να την αναγνωρίσω, την έβλεπα μέρα με τη μέρα να χάνει τον εαυτό της, κάθε φορά που κοιτούσες τα μάτια της έβλεπες ένα κενό μα ακόμη και τότε κατάφερνε να μας κοιτάξει με τόση αγάπη.

Είχε χάσει την φωνή της, μόνο κάτι αχνές και σκόρπιες λέξεις μπορούσε να ξεστομίσει..

Ήταν τόσο δυνατή και παρόλο που πονούσε δεν έχασε στιγμή το χαζό της χιούμορ, το πονεμένο της χαμόγελο, ποτέ της δεν παραπονέθηκε και πότε της δεν έδειξε ότι είχε στιγμές απαισιοδοξίας.

Το προηγούμενο βράδυ είχε πέσει σε κόμμα, την φροντίζαμε όλοι μαζί στο σπίτι σαν οικογένεια. Πάσχιζε τόσο πολύ να μείνει ξύπνια, να πάρει τα χάπια που έπρεπε μα δεν μπορούσε όσο κι αν πάλευε.. Έπεφτε συνεχώς σε λήθαργο. Το ένα δευτερόλεπτο άνοιγε τα μάτια της όπου και τότε βρίσκαμε την ελπίδα έστω να της δώσουμε μια γουλια νερό και το άλλο χανόταν πάλι και κοιμόταν βαθιά.

Είχαμε όλοι μαζευτεί γύρω της και την κοιτούσαμε ελπιζοντας να ξυπνήσει.

Άνοιξε τα μάτια της, ασυγκράτητα βγάλαμε κάτι επιφωνήματα θαυμασμού και ευτυχίας.

Μας κοίταξε τόσο γλυκά με ένα τρυφερό βλέμμα "Σας αγαπάω πάρα πολύ" είπε, μας κοίταξε λίγα δεύτερα ακόμα, και ξανά έπεσε σε λήθαργο. Αν και είχε χάσει την φωνή της τα τελευταία αυτά της λόγια ακούστηκαν τόσο καθαρά και δυνατά.

Δεν ήξερα ότι αυτά ήταν η τελευταία φορά που θα μας μιλούσε, δεν ήξερα ότι ήταν τα τελευταία της λόγια, ακόμη και τότε δεν μου περασε από το μυαλό ότι θα πέθαινε.

Εκείνη το ήξερε, μα δεν μας είπε τίποτα, τώρα βγάζουν όλα νόημα.

Δακρύζω και νευριάζω όσο θυμάμαι όλα τα σημάδια που είχε δείξει και δεν το είχα καταλάβει. Ίσως να μην ήθελα να το καταλάβω.

"Σας αγαπάω πάρα πολύ", "Σας αγαπάω πάρα πολύ", "Σας αγαπάω πάρα πολύ"...

Αυτά τα λόγια με κρατάνε ξύπνια και τριγυρνάνε στο μυαλό μου.

Τα βάζω με τον Θεό.

Κάποιες φορές εύχομαι να πίστευα σε οποιαδήποτε θρησκεία, ίσως τότε ο θρήνος μου να ήταν έστω και λίγο πιο εύκολος.

Να πιστεύω ότι βρισκεται κάπου όμορφα και με προσέχει και είναι πάντα δίπλα μου.

Πονάει ακόμη περισσότερο το ότι δεν πιστεύω, δεν πιστεύω πως είναι κάπου ευχάριστα, δεν πιστεύω ούτε ότι με προσέχει ούτε ότι με βλέπει. Με γεμίζει ένα αίσθημα οργής.

Υπάρχουν 5 στάδια θρήνου, εγώ πιστεύω πως έχω κολλήσει στον θυμό και στην άρνηση. Θέλω επιτέλους να προχωρήσω από αυτά μα δεν μπορώ.

Κάπου το ξημέρωμα αποφάσισα να πάω να κοιμηθώ ή να προσπαθήσω βασικά..

Ήμασταν όλοι μας άυπνοι βδομάδες..

Κοιμήθηκα ανήσυχη για την μαμά μου αλλά μετά ηρέμησα λέγοντας στον εαυτό μου ότι τίποτα δεν θα πρόκειται να της συμβεί, είναι ΑΔΥΝΑΤΟ να της συμβεί το οτιδήποτε.

Το πρωί. Η αδερφή μου με ξύπνησε με ένα γλυκό χαιδεμα. Δεν αναρωτήθηκα γιατί.

Μου είπε κάτι πράγματα ως πρόλογο τα οποία δεν τα θυμάμαι.. Το μόνο που μπορώ να θυμηθώ είναι να καταλήγει με δακρυσμένα μάτια να μου λέει "έλα να χαιρετήσεις την μαμά μία τελευταία φορά".

Ένιωσα τόσα συναισθήματα ταυτόχρονα, όλα ήταν τόσο έντονα και μπέρδεμενα μα κυρίαρχη ήταν η άρνηση.

Πήγα μέσα, είχαν έρθει κάποιοι κοντινοί συγγενείς.. Είδα τον μπαμπά μου να κλαιει για πρώτη φορά στη ζωή μου.. η καρδιά μου ράγισε.

Ζήτησα να μείνω λίγο μόνη μαζί της αν και εξακολουθούσε να βρίσκεται σε λήθαργο, μα ξέρω πως με άκουγε.

Δεν μπορούσε να αντιδρασει, να μιλήσει, να με αγγίξει ούτε καν να ανοίξει τα μάτια της να με δει και να την δω.

Της είπα πόσο την αγαπάω, ότι θα έχω μια χαρούμενη ζωή και θα περιτριγυριζομαι πάντα από άτομα που με αγαπάνε. Της ζήτησα να με συγχωρέσει που ίσως κάποιες φορές να ήμουν δύσκολο παιδί αν και είμαι σίγουρη ότι αν μπορούσε θα αρνιόταν ότι την δυσκόλεψα έστω και λίγο.

Της κρατούσα το χέρι όλη την ώρα, και μόλις τελειωσα να της λέω αυτά που θα ήθελε να ακούσει για να ησυχάσει πιστεύοντας ότι θα έχω μια καλή ζωή και θα είμαι χαρούμενη τότε ήταν που σταμάτησε να αναπνέει.

Ακόμη σε άρνηση βρισκόμουν οποτε είχα μια τρομαχτική ψυχραιμία και ηρεμία..

Πήγα έξω όπου κάθονταν οι συγγενείς.

"Η μαμά έφυγε" είπα..

Έτρεξαν μέσα φωνάζοντας και κλαίγοντας.

Όλα από αυτό το σημείο και μετά είναι θολά.

Είμαι σίγουρη πως η μαμά μου με περίμενε και πάλεψε μέχρι να της μιλήσω κι εγώ για τελευταία φορά.

Η αδερφή μου και ο πατέρας μου της μίλησαν το βράδυ όσο εγώ ανηξερη κοιμόμουν. Και όταν πήγα εγώ το πρωί και της μίλησα αμέσως μετά μας άφησε.

Η μαμά μου με άφησε..

Η μαμά μου πέθανε στα χέρια μου..

Από εκεί και πέρα απλά θυμάμαι διασκορπες εικόνες.

Ο πατέρας μου να κλείνει το μηχάνημα του οξυγόνου και η αδερφή μου να τρελαινεται εξαιτίας αυτού, η μαμά μου ξαπλωμένη στον καναπέ στον οποίο πριν ένα χρόνο καθόταν υγιής και χαρούμενη. Τους συγγενείς μου να κλαίνε, την γιαγιά μου να κλαιει το παιδί της.... Τα ξαδέρφια μου να αγκαλιάζουν τις δικές τους μαμάδες κάτι για το οποίο τους ζηλευα και τους μισούσα εκείνη τη στιγμή.

Είχα ακόμη αυτή την ηρεμία ενώ παράλληλα έκλαιγα με όλη μου την δύναμη ενώ δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι όντως συμβαίνει κάτι τέτοιο.

Δεν μπόρεσα να κοιμηθώ καθόλου, υπνοβατουσα και έβλεπα πράγματα μέσα στα σκοτάδια που με τρόμαζαν τα οποία δεν υπήρχαν, από την κούραση και την ταραχή.

Ήταν το βράδυ πριν την κηδεία.

Το πρωί ετοιμάστηκα από πολύ νωρις, ήθελα απλά να τελειώνει όλο αυτό το μαρτύριο.

Όταν συνειδητοποίησα ότι όντως θα πήγαινα σε κάτι λεπτά στην εκκλησία, στην κηδεία της μαμάς μου, τότε ήταν που με "χτύπησε"..

Κρίση πανικού με έπιασε ενώ με κρατούσε μια καλή μου φίλη.

Καθόμασταν στα σκαλιά του σπιτιού ενώ πάλευα να πάρω ανάσα.

Ήρθε η ώρα να φύγουμε.

Φτάσαμε στην εκκλησία και δεν μπορούσα καν κρατηθώ όρθια, τα πόδια μου έτρεμαν ανεξέλεγκτα.

Οι φίλες μου έκατσαν έξω ενώ με πήγαν μέσα να δω τη μαμά μου πρώτου αρχίσει η κηδεία.

Με το που την είδα ήταν εντελώς αγνώριστη.

"δεν είναι αυτή η μαμά μου" σκέφτηκα και ετρεξα έξω.

Έπεσα κλαίγοντας στα σκαλιά καθώς μου έβγαιναν ανεξέλεγκτοι λυγμοι.

Ήρθαν δίπλα μου οι φίλες μου και με κρατούσαν, δεν ξέρω τι θα έκανα χωρίς αυτές.

Είμαι αρκετά δυνατός άνθρωπος και μπόρεσα να ελέγξω τα συναισθήματα μου, οι φίλες μου πρώτη φορά με έβλεπαν έτσι διότι ποτέ δεν ήμουν εκδηλωτικός ανθρώπος, ποτέ δεν ήθελα να ξέρει ο οποιοσδήποτε ότι πονάω, ποτέ δεν ζητούσα για βοηθεια, πάντα χαμογελούσα, πάντα τις έκανα να γελάνε και τώρα με έβλεπαν σε τέτοια κατάσταση;!

Καταλάβαινα ότι της τρόμαζα και ότι πάνω απ' όλα πονούσαν μαζί μου.

Έβλεπα τον πόνο στα μάτια τους κάτι το οποίο μου έδωσε παρηγοριά ενώ πρώτη φορά ένιωθα ότι κάποιος νοιάζεται τόσο για εμένα και πονάει όταν πονάω και πονάει όσο πονάω πέρα από την οικογένεια μου.

Το δύσκολο κομμάτι πέρα από την κηδεία ήταν το τι θα γινόταν μετά από αυτήν.

Όταν θα έπρεπε να επιστρέψουμε στις ζωές μας και στην καθημερινότητά μας χωρίς την μαμά.

Όταν θα έπρεπε να συνηθίσουμε την απουσία της και να μάθουμε να ζούμε με τον πένθος και τον πόνο.

Μέχρι και σήμερα έχω αυτή την υποσυνείδητη άρνηση, ενώ ξέρω πολύ καλά τι έχει γίνει απλά δεν μπορώ να το συνειδητοποιήσω.

Υπάρχουν φορές που θα συμβεί το οτιδήποτε και θα σκέφτομαι ασυναίσθητα "πρέπει να το πω στη μαμά ��υτό", "να πω στη μαμά να το κάνουμε αυτό", "αν το μάθει η μαμά θα γελάσει πολύ" μα αμέσως νευριασμένα με διορθώνω λέγοντας "ΠΟΙΑ ΜΑΜΑ;", "ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ"..

Είχα συνηθίσει που έλειπε που και που γιατί πήγαινε να κάνει τις χημειοθεραπείες της σε άλλη πόλη, ίσως και για αυτό να μπερδεύομαι.

Δεν θα επιστρέψει η μαμά μου.... ;!;;;!!!

Αδύνατον μου φαίνεται και εντελώς απίστευτο.

Δεν μπορώ να θρηνήσω γιατί δεν μπορώ να το συνειδητοποιήσω.

Θέλω επιτέλους να την κλάψω την μαμά μου αλλά δεν μπορώ άμα συνεχώς πιστεύω ότι θα επιστρέψει, άμα συνεχώς έχω μια χαζή ανυπομονησία να την πάρω αγκαλιά ή να της πω κάτι που συνέβη ή έμαθα το οποίο θα ήταν διασκεδαστικό για εκείνη.

Θέλω τη μαμά μου.

Θέλω τη μαμά μου.

Θέλω τη μαμά μου.

Θέλω τη μαμά μου.

Θέλω τη μαμά μου.

Χρειάζομαι τη μαμά μου.

Πίστευα πως εγώ θα ήμουν αυτή που θα πέθαινε πριν καν κλείσω τα 18.

Source: @pametaratsa

#depressing quotes #good grief #grief journal #inspiring quotes #greek quotes #stages of grief #γκρικ κουοτς #grief/mourning #πένθος #μαμα #μου λειπεις #καρκίνος #καρκινοπαθείς #πέθανε #θανατος #θλιψη #γονεις #γρικζ #γρεεκ quotes #αρρώστια #οργή #γρεεκ λοβ #books and libraries #lyrics #life quotes #poetry #love quote #song #γρεεκ τεχτ #γρεεκ ποεμ

[odos-oneirwn]

~Ήρθα για να σας δείξω ο ίδιος την οδό ονείρων

Δεν ξεχωρίζει

Είναι ένας δρόμος σαν όλους τους άλλους

δρόμους της Αθήνας

Είναι ας πούμε, ο δρόμος που κατοικούμε

Μικρός, ασήμαντος, λυπημένος, τυραννικός

μα κι απέραντα ευγενικός

Έχει πολύ χώμα, πολλά παιδιά

πολλές μητέρες μα και πολύ σιωπή

Κι όλα σκεπασμένα

από έναν τρυφερό μα κι αβάστακτο ουρανό

Εδώ σ’αυτόν τον δρόμο γεννιόνται και πεθαίνουν

τα όνειρα τόσων παιδιών

ίσαμε την στιγμή που η αναπνοή τους

Θα ενωθεί με τ’ανοιξιάτικο αεράκι του επιταφίου

και θα χαθεί

Όμως την νύχτα δεν τους πιάνει ο ύπνος

Κι όταν δεν ονειρεύονται, τραγουδούν~

- Οδός ονείρων (πρόλογος) Μάνος Χατζιδάκις -

#mine #greek blog #greek texts #greek tumblr #photography #ελληνικά #ονειρα

[xehasmenesithakes]

Τι γλυκό τρυφερό και καλόψυχο πλάσμα που είσαι ρε γαμωτο <3 Ξεχειλίζεις πάντα τόση θαλπωρή και θετικότητα!!! Τυχεροί όσοι σε ζουν από κοντά. Αξίζεις όλες τις αγκαλιές του κόσμου ειλικρινά

Ενταξει ενιωσα ενα χερι να βγαινει απο το κινητο να με ανοιγει στα δυο και να μου δινει ενα χαδι κατευθειαν στην καρδια ρεεε…Το αποθηκευσα να το χω να το διαβαζω

[thenewsmag]

Ζευγάρια σε τέτοιες πόζες θέλουμε να βλέπουμε, όπως της Αθηνάς Οικονομάκου με τον Φίλιππο Μιχόπουλο

Ζευγάρια σε τέτοιες πόζες θέλουμε να βλέπουμε, όπως της Αθηνάς Οικονομάκου με τον Φίλιππο Μιχόπουλο

Η αγκαλιά και το τρυφερό φιλί της ηθοποιού στον επιχειρηματία. Όπως κάθε καλοκαίρι, η Αθηνά Οικονομάκου ταξιδεύει στα αγαπημένα της νησιά και συχνά πηγαίνει μαζί της όλη η οικογένεια. Αυτήν τη φορά, μία φωτογραφία βρέθηκε στα stories της 36χρονης ηθοποιού που τη δείχνει πιο ερωτευμένη από ποτέ με τον καλό της. Διαβάστε περισσότερα στο Queen.gr … Διαβάστε όλο το άρθρο από την πηγή

View On WordPress

# και #to» #αγκαλιά #επιχειρηματία #ηθοποιού #Όπως #στον #της #τρυφερό #φιλί

[elektranhatcios]

απόψε νιώθω λουτσεσκου και αυτό είναι κάτι που δεν θα συγχωρήσω ποτέ στο τρυφερό λιμάνι

#2 φασεις 3 γκολ αν ειναι δυνατον να φανε 5 ήτανε πάλι #ουφ. #nefeli speaks #football

[i-am-not-alive]

Η τελευταία συνάντηση

Και εκείνο το βράδυ είπα το τελευταίο αφέσου και χάσε.

Ο χαμένος τα παίρνει όλα λένε, μα εγώ γιατί νιώθω ότι εχω μείνει με ενα τίποτα;

Βρέθηκα κάτω από το σπίτι του.

Ενδόμυχα ήθελα ενα τελευταίο του άγγιγμα.

Ενα τελευταίο φιλί.

Μία τελευταία αγκαλιά.

"Μπορείς να κατέβεις για λίγο ή είναι πολύ αργά;"

"Και ποιος ο λόγος;"

"Θέλω να σε δω (μια τελευταία φορά)"

"Σε 10' κατεβαίνω"

Σε αγκάλιασα, μου χαϊδέψες την πλάτη και ένιωσα την ηττα μου.

Το άγγιγμα σου τρυφερό για πρώτη φορά

Σαν να είχες κάτι εύθραυστο μπροστά σου

Ή απλά δεν ήταν πια δικό σου

Για πρώτη φορά επέλεξες να μην δράσεις, μα να μιλήσεις, να ακούσεις και να συμβουλέψεις.

Για πρώτη μα και για τελευταία φορά ένιωσα ότι νοιάζεσαι...

Ίσως βέβαια να ήταν και λύπηση...

[einaikati]

Φιλί από έρωτα, φιλί με γεύση μέλι

Φιλί όταν ο ήλιος ανατέλλει

Φιλί ζεστό και τρυφερό

Τα χείλη σου πως θέλω να φιλώ

Κάθε πρωινό

#greek posts #greek quotes #greek tumblr #reading #ποιηση #greek blog #γρεεκ quotes #γρεεκ ταμπλρ #φιλιά #γρεεκ μπλογκ #πρωινό #pinterest

[kalypsetokenomu]

Ένα παιδί ήμουν που αναγκάστηκε να πάρει ευθύνες από μικρό και δεν είχε ακούσει ποτέ το μπράβο και ειχε ανάγκη από ένα τρυφερό χέρι να δείξει τον δρόμο του χωρίς να μπει το ίδιο από μόνον του σε άλλα μονοπάτια

#greek quotes #greek tumblr #greek posts #quoteoftheday #love quote #quotes #ελληνικο ταμπλρ

[stars-gazer]

- Είμαστε πολύ ψηλά!

- Ε και;

- Θα πέσουμε

- Θα βγάλουμε φτερά

- Ναι, δεν ξέρω, έχει αγκάθια

- Δε μπορεί, τόσα αγκάθια θα κρύβουν σίγουρα τρυφερό μέρος

- Μα δεν ταιριάζουμε στο περιβάλλον

- Πάμε πιο ψηλά, μαζί, στο ανθός που μας μοιάζει όταν κρατιόμαστε

- Κι αν φυσήξει;

- Θα κρατηθούμε

- Κι αν αλλάξω γνώμη

- Θα έχει υπάρξει η στιγμή

- Ποια στιγμή;

- Που βρεθήκαμε, ψηλά, ανάμεσα στα αγκάθια, σε τόπο αφιλόξενο, εκτεθειμένοι, αμφιβάλλοντας, ρωτώντας, αβέβαιοι

- Και αυτό γιατί είναι καλό;

- Γιατί, είμαστε, μαζί, εδώ

[Η διαρκής πάλη για το ακατόρθωτο]