#Moeder en kind

[johnnyslittleanimalblog]

jaguar Rica with cubs artis BB2A7949 by safi kok

#Jaguar #jaguarcub #Black jaguar #zwarte jaguar #cub #welp #jaguarwelp #rica #Moeder en kind #mother and child #Artis #animal #mammal #kat #cat #predator #zuid-amerika #south-america #zoogdier #dier #Panthera-Onca #flickr

[mamaplaneet]

#reizen met kids #reizen met kinderen #vakantie in eigen land #vakantie met kinderen #dagje uit met kinderen #eropuit met kinderen #tips #nederland #ouders #kids #mamaplaneet.nl #online magazine voor moeders #leestip #familyblogger #familyblog #gezinsleven #gezinsvakantie #Ouderschap #Moeder en kind #multitasking

[madeliefkrans]

"wauw, ik zei gister iets tegen mijn vader, zonder erbij na te denken. en vanochtend, toen ik beneden kwam, terwijl ik mezelf probeerde te wapenen voor vandaag, begon mijn moeder er gelijk over. het voelde een klap in mijn gezicht. 

ze vroeg het verwijtend, dus ik reageerde verontwaardigd. en toen ze concludeerde dat ze geen gelijk had, schoof ze alsnog de schuld op mij.

en dan hoor ik mijn vader in mijn achterhoofd zeggen dat ik socialer moet doen, dat ik meer moet praten, en dan denk aan hoe akelig praten met mijn moeder is. ik probeer zo min mogelijk van mezelf te laten zien, zodat ze me zo weinig mogelijk zou kunnen verwijten. 

tags: het is net als wanneer ik opgelucht van school naar huis fiets en een planning maak voor thuis en mijn moeder dan in de keuken staat en zich niet eens omdraait en het dan gelijk zegt en ik me weer herinner dat ik thuis ook geen leuke plek vind"

#persoonlijk #'o je bent zo zorgvuldig o je denkt zo goed na voordat je iets doet of zegt' #het is interessant om dit terug te lezen want #mijn moeder en ik zijn nu oké #maar ik heb (nog) nooit verteld over hoe ik onze interactie ervaarde als kind #hoe ik van haar walgde #ik aai haar nu over haar haren #we gaan samen op vakantie #alles werd beter toen ik uit huis ging en stopte met puberen en leerde praten over mijn gevoelens #en een sterk netwerk van vrienden om me heen creëerde

[twafordizzy]

H.M. van den Brink en de machteloze vader

bron beeld: maartjegeels.nl Er is bij mij een fascinatie voor literatuur die het water raakt. Titels waarin woorden als ‘water’, ‘rivier’, ‘zee’ en ‘oever’ voorkomen hebben per definitie aantrekkingskracht. Zo kwam ik ook terecht bij Over het water van Hans Maarten van den Brink (1956). Een boek dat nog nieuwsgieriger maakte toen ik vernam dat er internationale belangstelling voor was. Times…

View On WordPress

#20-ste en 21-ste eeuws #aantrekkingskracht #angst #correspondent #de macht #een dier #fascinatie #het water #internationale belangstelling #journalist #kind tussen twee ouders #literatuur #machteloosheid #moeder #Oegstgeest #op mijzelf #overeind houden #schichtig #schrijver #tillen #tussen hem en de wereld #uniform #Vader #zijn hol #zorgen

[betoverheks]

Don't be a beggar of love. Lente stottert zich op gang. Godin woont prominent in mijn lichaam. Alle mannen in Leiden en omstreken van slag. Lang leven de liefde. En heil Freya!

Het is koud. Het miezert. Het is godbetert bijna mei. Heks rijdt in haar scootermobiel richting Leidse Hout. Bomen en struiken staan plotseling in blad. Ondanks de kou en narigheid wagen ze het er op om eindelijk dan maar uit te lopen. Teer groen overal. Door dit kersverse bladerdak gefilterd licht valt op Heks. Een groengouden wonderwereld vol verwachting. Ik ben zo blij. Mijn hart wagenwijd…

View On WordPress

#&039;Deep Relaxation&039; #&039;Don&039;t be a poor beggar of love #bedelen om liefde #diep trauma #Don&039;t be a poor beggar of happiness #freya #gegrabbel en gegraai #geluk en liefde delen #geluk najagen #Grote Moeder #heksen coven #hormonen stromen #je kind afdanken #koekeloerder #scootmobiel als voorbehoedsmiddel #sister Chan Khong #wormvormig aanhangsel

[kafkasapartment]

Composition/ Moeder En Kind, 1911. Otto Van Rees

Oil on Burlap.

#fauvism #cubism #painting #art #mothers #peinture #pittura #maleri #pintura

[liefst]

Mijn moeder is mijn naam vergeten,

mijn kind weet nog niet hoe ik heet.

Hoe moet ik mij geborgen weten?

Noem mij, bevestig mijn bestaan,

laat mijn naam zijn als een keten.

Noem mij, noem mij, spreek mij aan,

o, noem mij bij mijn diepste naam.

Voor wie ik liefheb wil ik heten.

— Neeltje Maria Min, "Mijn moeder is mijn naam vergeten" (1966). Geschilderd op een muur aan de Rijn- en Schiekade in Leiden.

#noem mij bij mijn diepste naam 😭 #nederlands #gedicht #poëzie #neeltje maria min #overal in leiden hebben ze gedichten op gebouwen... het is echt fantastisch. zó wek je belangstelling voor de nederlandse taal & literatuur #deze website is echt een aanrader trouwens. alle muurgedichten van leiden staan erop met supertoegankelijke toelichting

[elmasinthetree]

mees kees 19 jaar met nieuwe kleren en gel in zn haar hij is stagair dus hij moet het nog leren EN ZN MOEDER MOET ZN BROOD NOG SMEREN!!!!

nog steeds insane dat Mees Kees nog op de pabo zit. Ik weet dat dat het hele punt is van de boeken maar wie liet hem voor de klas staan. dat is gewoon een langer kind.

#echt insane #rambling #mees kees

[floris-bos]

Op goed geluk dat degene het ziet!

We zaten tegenover elkaar in de trein naar Schiphol en verder op de stoelen naast een uitgang, ik moest er op Amsterdam Zuid uit en jij bleef zitten.

Jij had een koptelefoon op, en een soort hartige maar leuke tas.

Ik merkte al gelijk op hoe je op de muziek zat te tikken, waarna we voor het eerst elkaar aankeken. Vervolgens kwam er een moeder met kind bij ons zitten waar we beide om glimlachte. Ook liet je je telefoon vallen waarna ik hem voor je oppakte. Helaas was ik te verlegen om een gesprek te starten, ook omdat we beiden met onze koptelefoon op zaten. Hopelijk lees je dit en kunnen we wellicht een kopje koffie samen delen!!

#ns #nshartkloppingen #utrecht #amsterdam #zuid #hartkloppingen

[johnnyslittleanimalblog]

jaguar Rica with cubs artis BB2A7519 by safi kok

#Jaguar #jaguarcub #Black jaguar #zwarte jaguar #cub #welp #jaguarwelp #rica #Moeder en kind #mother and child #Artis #animal #mammal #kat #cat #predator #zuid-amerika #south-america #zoogdier #dier #Panthera-Onca #SpecAnimal #SpecAnimal: Photo Of The Day #flickr

[wavdsteen]

Whitney Houston, zong zich naar de top

Vandaag is zangeres Whitney Houston die de avond van ons programma ‘De Nalatenschap’ gaat vullen met haar muziek en gouden stem. Whitney Houston, haar jeugd Whitney Elizabeth Houston werd geboren op 9 augustus 1963 in Newark, New Jersey, als het tweede kind van John en Cissy Houston. Ze kwam uit een muzikale familie, waar haar moeder een gevierde gospelzangeres was, haar vader in de…

View On WordPress

#i will always love you #whitney houston #whitney houston pverleden #zangeres

[devosopmaandag]

Ontvang in eenvoud dit geschenk van het toeval

Mijn vroegste herinneringen aan de laatste dag van het jaar zijn gevuld met kinderlijke opwinding, met een huis vol mensen, muziek, vrolijkheid, dwaze spelletjes, de lekkerste dingen en vader die te veel dronk. Dan wilde hij dansen, vervolgens werd hij sentimenteel tot tranen aan toe, en tot slot viel hij in de stoel in slaap. Moeder werd dan altijd boos maar was ook toegeeflijk. Ik schaamde mij voor die vreemde man die toch mijn vader was. Misschien omdat dit een patroon was dat jaren aanhield, drong iets van het verstrijken van de tijd door in dat kind dat ik was. Alweer een jaar voorbij. Ik ben nooit gevoelig geweest voor dat sentiment. Vaders ritueel op die avond was de uitdrukking van zijn hang aan het leven. Op zijn sterfbed was hij soms een bang kind.

Op de een na laatste avond van dit jaar had ik behoefte aan wat frisse lucht. Ik ging een tijd op het dakterras van ons tijdelijk onderkomen staan. Er was amper wind, de lucht was vochtig. Twee lantaarns brandden in een bijna zwarte wereld. Er leek niemand thuis te zijn in het huis onderaan de weg. Ik stond zo een tijdje en haalde extra diep adem. Er was niets te horen, behalve het ruisen van een beekje. Ik dacht niet na over het afgelopen jaar, laat staan over het verstrijken van het leven. Ik stond daar en zag mijzelf staan. Dat was meer dan voldoende.

Door een hinkstapsprong in mijn hoofd was ik enkele dagen terug beland bij de dichter Carlos Drummond de Andrade*. Ik zocht een gedicht ergens voor, kwam een ander gedicht tegen dat ik ooit al eens markeerde en vervolgens een gedicht dat ik nooit echt las. Het heet 'Jaarwisseling'**. Ergens in dat gedicht staat de regel: “ontvang in eenvoud dit geschenk van het toeval”. Dat doe ik. Ergens in dat gedicht staat ook “de troost van zich bedrinken”. Dat ik nog eens mijn vader en een Braziliaanse dichter samen zou brengen!

Er rest mij niets dan het gedicht voor u over te typen en u te waarschuwen dat alles erin zit wat het overdenken van het leven met zich mee kan brengen (met excuses voor een vos die veel langer is dan ik mezelf altijd toesta).

De laatse dag van het jaar

ís niet de laatste dag van de tijd

Andere dagen zullen komen

en nieuwe dijen en buiken zullen je de warmte des levens mededelen

Je zult monden zoenen, papieren verscheuren,

reizen maken en vieringen bijwonen van

zoveel verjaardagen, doctoraalexamens, promoties, glorie, zoet

dood met orgelspel en koraal,

dat de tijd meer dan vol zal zijn en het het roepen niet hoort,

het onherroepelijke huilen

van de wolf in eenzaamheid

De laatste dag van de tijd

is niet de laatste dag van alles.

Er blijft een franje van leven

waar twee mensen gaan zitten

een man en zijn vijand,

en vrouw en haar voet,

een lichaam en zijn herinnering,

een oog en zijn glans,

een stem en haar echo,

en wie weet misschien God...

Ontvang in eenvoud dit geschenk van het toeval.

Je hebt verdiend nog een jaar te leven.

Je zou wel altijd willen leven en de droesem der eeuwen drinken.

Je vader is dood, je grootvader ook.

In jou zelf is al veel gestorven, of anders loert het op de dood.

Maar hoe dan ook, je leeft, voor de zoveelste keer,

en je hoopt, glas in de hand,

straks te ontwaken.

De troost van zich bedrinken.

De troost van dansen en schreeuwen,

de troost van het biljart,

de troost van Kant en van de poëzie,

allemaal... en geen enkele brengt uitkomst.

Komt de ochtend van een nieuw jaar.

De boel is afgewassen, opgeruimd.

Het wrakke lichaam herstelt zich in

schuim.

De zintuigen funktioneren vlot,

De mond vreet leven.

De mond stikt in het leven.

Het leven gulpt uit de mond,

lekt de handen, het plaveisel,

Het leven is dik, vettig, dodelijk, gluiperig.

* Carlos Drummond de Andrade (1902-1987)

** vertaling August Willemse (1936-2007)

[gewoonkarin]

Vorige week vrijdagavond kwam een volledig gezin, vader, moeder, zoon en dochter, uit onze gemeente om het leven bij een verkeersongeval. In de loop van vorige week zaterdag werd duidelijk wie het waren. Berichten verschenen, gedichten gemaakt waaronder een hartverscheurend van Andy Marcelissen. De dichter des larielands wist het verdriet in een paar zinnen te pakken zodat je niet anders kon dan herpakken omdat het zo binnen kwam.

Grote zus en ik appen dagelijks en spraken ons gevoel erover uit. Hoe verschrikkelijk. Als je een heel gezin weghaalt bij familie, vrienden, kennissen, klasgenoten, collega's, uit het leven in het algemeen, dan is dat niet in woorden uit te drukken.

In eerste instantie hoopte ik dat er niet één kind, die geen zin had om mee op pad te gaan, was thuis gebleven. Gek is dat, dat je daaraan denkt. Het samen zijn is dan voor mij kennelijk troostend. Niet alleen in het eeuwige moeten verblijven en wachten op de rest. Niet alleen hier moeten blijven waar rouw overheerst. Gewoon, samen. Ook de reden dat ik het levensverlies van ons pa accepteerde, ons pa en ma samen. Troost.

Grote zus had, toen Paul zijn leven verloor, ook wel eens zo'n dag dat ze liever bij hem wilde zijn. Het was de zorg om twee kinderen die haar op de been hield. Doorgaan omdat het moet en omdat Paul niet anders had gewillen.

Grote zus typte dat ze in onze gemeente hier over heel wat jaren nog zullen praten. Ik betwijfel dat. Zo werkt het niet naar mijn mening. Een kleine groep mensen rouwt een leven lang. Ze groeien groter dan het verdriet maar het gemis blijft. Dat ze altijd 46, 13 en 10 blijven. In verleden tijd over ze praat.

Dat jij jarig bent en ouder bent geworden dan zij. Dat dat je raakt maar weinig mensen dat beseffen. Een dansuitvoering waar je niet meer heen hoeft omdat ze nooit meer voor je gaat dansen. Dat er ouders zijn die de belangrijke gebeurtenissen met, door en voor hun kinderen niet meer mee gaan maken. De kinderen jong blijven, nog zoveel in het verschiet.

Mijn tandenverdriet, ik zeg standaard dat er ergere dingen zijn. Helaas. Was het maar niet zo. Dat soort verdriet waait weer over.

Maandag is het afscheid. Alleen al de gedachte aan vier kisten op een rij maakt me verdrietig. Hoe moet het zijn als je houdt van die mensen in die kisten. Hartverscheurend.

[twafordizzy]

Judith Herzberg Dicht de Dag

Kind (ter herinnering aan Miep) Ik was nog nooit een moeder met / zachte rokken en handen, ik kon je haten / je loopt zo dapper en verlaten door de / straten, je weet niet dat het anders kan, / en nu ben je haast te zwaar / voor me om je te dragen. uit: zeepost – Judit Herzberg, Van Oorschot Amsterdam, 1964 foto: Erik Mattijssen; bron beeld: taalunie.org Judith Herzberg (1934, Amsterdam)

View On WordPress

#20-ste en 21-ste eeuws #alledaags #Amsterdam #bijzonder #dichteres #echt #gewoon #kind #moeder #ouder #ouder worden #persoonlijk #relaties

[ptsd-phoenix]

he treated me like a child without a mother

he thinks he has been awarded me as property

and me, I'm not allowed to make choices

and certainly not allowed to leave

no good will come of that

-

hij bespeelt me als een kind dat geen moeder meer heeft

hij behandelt mij alsof hij mij gewonnen heeft

en ik, ik mag geen keuzes maken

en al zeker niet vertrekken

dan zwaait er wat

#actuallyabused #actuallyptsd #actuallytraumatized #traumacore #abuse survivor #sa survivor #poetry #ptsd #dutch #phoenix posts poetry

[bokkerijder]

gisteren weer zo'n grappige interactie met een kind in de lift.

er stond een jongen in de lift met z'n fiets, en het was even onzeker of ik en mijn moeder erbij konden. maar hij zei dat dat wel kon.

wij moesten naar beneden, dus mijn moeder vroeg of hij straks weer terug moest naar de 7de. dat moest hij.

"dan druk ik alvast weer op zeven voor je," zei mijn moeder, en zonder een pauze te laten vallen ging hij verder:

"ja kijk, ik ben namelijk aan het wachten op een vriend. hij woont op de 10de, dus ga ik naar de 7de, want dat is makkelijker."

terwijl de woorden registreren sta ik een beetje dom te gniffelen. mijn moeder kijkt zowel verward als zeer geamuseerd en vraagt splutterend en lachend: "is het dan niet gewoon makkelijker om naar de 10de te gaan?"

"nee."

#rambles '23 #dutch tag #dutchblr