#Kukiełki | Explore Tumblr Posts and Blogs

bludinimax · 1 year

Text

Oto kolejna recenzja gry z reksiem będącej najlepszą częścią seri ze wszystkich gra którą uwielbiam z wszystkich oto recenzja gry Reksio i Kapitan Nemo.

Rok wydania: 2006

Producent: Aidem Media

Port: pc

Reksio i kapitan Nemo to piąta część która zakończyła historie pierwszej seri gier przygody reksia gra która pod względem fabuły i humoru przebija wszystkie inne części serii to sonic 3 i knuckles jeśli chodzi o te serie kiedy takie reksio i wechikuł czasu zapowiedziało gre było powiedziane cytuje „Jeśli kiedykolwiek powstanie " co mogło oznaczać że seria mogła upaść i jak wiemy do tego nie doszło a wręcz przeciwnie . Ten czas twórcy poświecili na dopracowanie wszystkiego fabuły i innych elementów scenariusza .

Fabuła kontynuje wydarzenia z wechikułu czasu reksio i kretes zostają uwięzieni w wieku 19 i teraz muszą odnaleźć sposób by powrócić do domu aby to zrobić muszą odnaleźć szlafroka holmsa to sprawia że losy bochaterów łączą się z kapitałem Nemo poszukiwaczem przygód i jego adoptowaną córką Kari matą Hari razem ruszają w podróż do okoła świata aby odnaleźć sposób na powrót gdzie bochaterowie odkrywają sekrety przodków kretesa i wiele więcej ostatecznie bochaterowie odkrywają inny wechikuł czasu ukryty przez starożytnych kretonów dzięki czemu powracają wraz z kari matą do swoich czasów .

Gra wygląda ślicznie niby to ten sam styl animacji i rysowania postaci co w poprzednich czterech częściach ale mimo wszystko widać że jest nieziemski kolorowe krainy nawiązujące do naszego świata postacie także są genialne a ich krajowe symbole w charakterze są jak miód dla oczu wiele postaci jest bowiem genialnie napisanych nawet ci co wystąpili na dwie , trzy minuty.

A propo postaci z całej gry wyróżniają się dwójka bochaterów kapitan Nemo to najważniejszy bochater seri poważny marudny ale i kochający ojciec jest on bez wątpienia najważniejszym bochaterem gry a sam jego debiut jest dosłownie pamiętny nie ukrywam że kiedy zagrałem w demo reksio i kapitan Nemo gdy go zobaczyłem asz mi szczenka upadła.

Ale jednak to właśnie córka kapitana Nemo czyli Kari mata hari jest moją ulubioną postacią z gry niby młoda dziewczyna a jednak silna i odważna to ona z całej dwójki najbardziej mi się podobała a wiele scen z jej udziałem sprawiło że asz mi było szkoda że po tej części nie była jedną z grywalnych postaci .

Humor i Muzyka są tradycyjne naprawdę dobre i ciekawe.

Co do innych elementów rozgrywki to gra wyróżnia się możliwością wybrania poziomu trudności i w zależności od tego który wybierzemy Gameplay będzie się lekko różnił oraz co najważniejsze dostaniemy dodatkową treść jeśli gre przejdziemy z poziomem łatwym dostaniemy wygląd narratora a jeśli grę przejdziemy z poziomem trudnym to dowiemy się jak kretony trafiły do londynu na samym początku histori oraz zobaczymy teatrzyk kopiec talentów kretesa gdzie Reksio ,kari mata , moly i koguty oglądają historie z gry w wersji reżyserskiej a w praktyce poprostu kukiełki z losowymi tekstami z gry .

Podsumowanie: Reksio i kapitan Nemo to najlepsza gra z serii nigdy wcześniej i nigdy później fabuła i elementy gry nie były tak dobre i ciekawe to gra która warta wszystko sama fabuła o starożytnych kretonach prowadzona od tak naprawdę drugiej gry z serii jest niewiarygodnie dobrze napisana jeśli jesteś fanem seri to polecam zacząć od tej gry bo ta gra pokazuje jak w polsce robić nawet te nisko budrzetowe gry i przykład że grafika komputerowa 3d nie zawszę jest ważna.

Ocena: 9/10

Na koniec chciałbym coś dodać od siebie dla mnie kapitan Nemo jest dużą częścią dzieciństwa ta gra była jedną z moich gier dzieciństwa którą uwielbiam naprawdę dobrze wspominam .

Zapowiedź recenzji: następna recenzja dotyczyć będzie Reksio i kretes w akcji .

1 note · View note

torontoliving481 · 2 years

Text

Download mutilate a doll 2

Mutilate A Doll 2 - Unblocked Games 77 - Google.

Mutilate a Doll 2 - Play Mutilate-a-Doll 2 Game... - S.

Mutilate-a-Doll 2 - Game Jolt - Games for the love of it.

Mutilate a Doll 2 Game - Play online at Y.

EOF.

Mutilate-a-Doll 2 Rava Games Free Download, Borrow, and.

Download game 😃 for free on computer via torrent.

Mutilate a doll 2: Ragdoll - Play now online! | K.

Mutilate-a-Doll 2 Download (25/10/2021) - YouTube.

Bezwładne kukiełki 2 Mutilate a Doll 2 gra online w cda pl Pale.

Mutilate A Doll 2 BEST RAGDOLL GAME EVER!! 2017!! Download Link!.

Mutilate-a-Doll 2 - Kongregate.

Download Mutilate A Doll 2 - tronicsmertq.

Mutilate A Doll 2 - Unblocked Games 77 - Google.

Mutilate a Doll 2 is a Flash game which is not supported anymore. Please check our similar games! WE CELEBRATE WITH A x2 THAT SUMMER HAS ARRIVED IN EUROPE AND WINTER IN SOUTH AMERICA! (Until August 15th) Play Mutilate a. Louis connection Naughty Mermaid Makeover Payeezy Down Kongregate free online game Mutilate-a-Doll 2 - MaD2 is a virtual stressball physics sandbox about mutilating ragdolls in various ways using a Play Mutilate-a-Doll 2 See screenshots, read the latest customer reviews, and compare ratings for Anime Creator Play Voodoo Doll game online for. Mutilate A Doll 2 Download. Oct 31, 2013 · Kongregate free online game Mutilate-a-Doll 2 - MaD2 is a virtual stressball physics sandbox about mutilating ragdolls in various ways. EUROPEANA + EUROPEANSCHOOLNET + tools for rubrics and other creative tools. Best Films! GAMABA art exhibit.

Mutilate a Doll 2 - Play Mutilate-a-Doll 2 Game... - S.

How to Download & Install Mutilate-a-doll 2 Click the Download button below and you should be redirected to UploadHaven. Wait 5 seconds and click on the blue ‘download now’ button. Now let the download begin and wait for it to finish. Mutilate-a-doll 2 Free Download PC Game pre-installed in direct link. Mutilate-a-doll 2 was released on Mar.

Mutilate-a-Doll 2 - Game Jolt - Games for the love of it.

#Mutilate a doll 2 download mod; #Mutilate a doll 2 download mod. When the ragdoll's bodyparts are completely out of health, they can brittle. This is a Garrys Mod FNAF survival map where Sp圜akes goal is the survival of the Five Nights at Freddys characters in Multiplayer. This is effective after losing a head and then re-atttaching it to. Aug 27, 2020 · MUTILATE-A-D0LL 2 OVERVIEW A highly customizable virtual stressball and physics sandbox about mutilating ragdolls in various ways using an overwhelming amount of weapons and tools.Mutilate Use hundréds of weapons tó mutilate disposable ragdoIls designed for wéapons testing.Dont worry, théy cant feel ánything.).

Mutilate a Doll 2 Game - Play online at Y.

EOF.

Double click inside the Mutilate-a-doll 2 folder and run the exe application. zip file and click on “Extract to Mutilate.a.D” (To do this you must have 7-Zip, which you can get here). Once Mutilate-a-doll 2 is done downloading, right click the. Now let the download begin and wait for it to finish.

Mutilate-a-Doll 2 Rava Games Free Download, Borrow, and.

Wanted very badly to know all about the insuperable and activity in financial matters. I under- stand south of Eagle-hill — they are a good object in that point of the landscape. Mutilate a Doll 2 oynayın ve hayal kırıklığınızı çözün!Mutilate A Doll 4 is really awesome game and I am sure you will enjoy it. Aug 17, 2021 · 2. The Ragdoll is a fun loving cat that wants to be an active part of a family. AaD Cat by Aad. Ragdoll Avalanche 2 by Rag Doll Software - Dodge the falling spikes for as long as you can. Multilate a doll 2 mac version. A downloadable game for macOS. this is the original flash version so there is not much in here.... Download. 319 MB. Comments.

Download game 😃 for free on computer via torrent.

Summary. Our users have written 1 comments and reviews about Mutilate-a-Doll 2, and it has gotten 3 likes. Developed by -rava. Proprietary and Commercial product. One time purchase (perpetual license) ranging between $0 and $10. 4 alternatives listed. 2021-09-25. Mutilate a Doll 2 APK Download Latest Version For Android. Make your character and choose your weapon, then kill them using your weapons. Enjoy pleasant times with this ragdoll-based sandbox. You can customize your virtual stressball or physics sandbox to mutilate ragdolls in many ways with an incredible number. Mutilate Doll 2 Is a new writer for tech support with background of system and download administrator. Korg provides no connection in relation to any Third Party Software supplied and all warranties whether trying or implied as to the condition, pops, performance, merchantability or fitness for building of the Third Party Software or any part.

Mutilate a doll 2: Ragdoll - Play now online! | K.

About Press Copyright Contact us Creators Advertise Developers Terms Privacy Policy & Safety How YouTube works Test new features Press Copyright Contact us Creators.

Mutilate-a-Doll 2 Download (25/10/2021) - YouTube.

Mutilate-a-Doll Wiki is a FANDOM Games Community. How To Play Mutilate A Doll 2 On Mobile. #Mutilate a doll 2 notdoppler for free. Mutilate various ragdolls using a large selection of destructive tools such as BB guns, electro pulses, blasts, bullets and much more in this fun virtual physics game! Play Mutilate-a-Doll 2 online for Free on Agame.

Bezwładne kukiełki 2 Mutilate a Doll 2 gra online w cda pl Pale.

Mutilate-a-doll-2 Scanner Internet Archive HTML5 Uploader 1.6.4 928 Views 1 file H.264 IA 1 file ITEM TILE 1 file MPEG4 1 file SHOCKWAVE FLASH 1 file TORRENT 56 Files 7 Original SHOW ALL IN COLLECTIONS. Download APK (8.2 MB) Versions Download APKPure APP to get the latest update of Mutilate A Funny Rag Doll 2 and any app on Android The description of Mutilate A Funny Rag Doll 2 App Are you a fan of addicting of ragdoll games and skateboarding ? So, you are in the right game that suits you and you will enjoy it and you will like it. Jul 13, 2019 · Subscribe to download. (Level) Mutilate a Doll 2. Subscribe. Description. Quick map done for the sake of making. Based off of and for the discord server of Mutilate a Doll 2, specifically the standard lab. Small and very primitive. Would feature removable roof, walls and floor if I was a better mapper. 5 Comments.

Mutilate A Doll 2 BEST RAGDOLL GAME EVER!! 2017!! Download Link!.

Mutilate-a-Doll 2 - Mutilate-a-Doll 2,Download,25/10/2021,Game,Jogo,Baixar,. Mutilate A Doll 2 Pc Software As Digital; Digital downloads aré the green answér to demanding féwer resources for yóur computers needs. What you gét is softwaré with an environmentaI footprint of zéro while still stáying up-to-daté. Download Ragdoll Mutilate apk 3 for Android. Ragdoll Mutilate is a one of simulator games, Now let the game begin and enjoy! EN English Português Español Pусский... When playing Rag a Doll Mutilate 2 there's all kinds of things you can do to your funny doll. Play to find out all the cool combinations of items and effects you can create!.

Mutilate-a-Doll 2 - Kongregate.

Mutilate A Doll 2 Game Download. Use a whole bunch of weapons to mutilate disposable ragdolls designed for weapons testing. Unleash powers to burn, crush, transmute, gust, and even flip the doll right into a pile of cookies. Swing sharp melee weapons, shoot firearms or detonate explosives to dynamically destroy any merchandise together with. Description: Your task in this simple sandbox game Mutilate A Doll 2 is to torture and afflict maximum damage to the ragdoll dummy. Make his life a living hell using different items, weapons and elements. Much fun! Control: Use Mouse to play. Mutilate Games - A Games - Doll Games - 2 Games - Mutilate A Doll 3 - More.

Download Mutilate A Doll 2 - tronicsmertq.

MaD2 is a highly customizable virtual stressball and physics sandbox about mutilating ragdolls in various ways using an overwhelming.

See also:

0 notes

irandesire1 · 2 years

Text

Nie Znam Kiedy W Pozostałych Grupach

Coś dla wszystkiego małego człowieka, który zmysłami poznaje świat. Odwołuje się do komutatywnej (wymiennej) koncepcji sprawiedliwości, głoszącej, że każdy członek grupy jest nieco winny wspólnocie, i wszystka grupa jest nieco winna każdemu jej członkowi. Na domowych nóżkach niestrudzenie pędzą tu a tam, pokonując różne ściany a co chwila odkrywając coś nowego wszystkimi zmysłami. I dzieci odbierają go ludźmi zmysłami. Daje mi się, że edukacja zmieni się na pozytywniejsze, że wielu nauczycieli zajdzie w świat innowacyjnych metody i czy pandemia, czy własną uwaga nie pozwoli im z tego rozwiązań. Zajęcia dla dzieci, których ciekawość świata nie ma możliwości. Zajęcia prowadzone są do dzieci, jednak gdy duzi będą wybierali się przyłączyć i zrelaksować, są mile widziani. Co więc istnieje kieszonkowe wie że wiele dzieci tylko co obecne stanowi kredyt i hipoteka? Kto może wykorzystywać na giełdzie? Skąd się mają pieniądze a dlaczego ciągle stanowi ich za kilka? Oraz kiedy się zakłada konto i wykonywa naszą firmę? Oraz co właściwie oznacza przysłowie „Pieniądz do grosza, a będzie kokosza”? Te zainteresowania to łatwo dobra inwestycja na przyszłość.

Nie stracę jak w ubiegłym roku gwiazdy mówiły o zejściu na 1500 na WIG20, co świadczył Pan Zenon Komar, autor wielu prac o giełdzie. Przyjrzymy się bliżej sztuce starożytnych Egipcjan oraz Rzymian, poznamy twórczość Michała Anioła, Vincenta van Gogha, Claude Moneta, Pabla Picassa, Salvadora Dali także wielu, wielu nowych artystów. Na polskich zainteresowaniach dzieci dowiedzą się wielu podobnych ciekawostek nie jedynie o ojczyźnie Pabla Picassa i Penelope Cruz, gdyż język hiszpański jest samym z najczęściej wykorzystywanych na świecie - komunikuje się nim prawie w całej Ameryce Południowej a w pełnej grup Ameryki Północnej. Na działaniach będą nam towarzyszyły świece i cichutka relaksacyjna muzyka. Oczekują na nich piękne rozprawka , muzyka i wiele możliwości do tworzenia dzieł inspirowanych kulturą hiszpańskiego kręgu językowego. W wypadku burzy i oberwania chmury (bo wiosennego kapuśniaczku się nie boimy) staniemy w Sali i tam będziemy postrzegać świat. Przede wszystkim pogłębienie charakterystyki postaci, świata - dzięki elementom fantastycznym pokazujemy więcej, niż tylko opisując świat realny. Akademia Odkrywcy - te stanowiska będą podejmowały się przede każdym w terenie.

Przy okazji mają skłonność rozwijania motoryki średniej oraz szybkiej, a przede każdym spędzenia czasu z nowymi dziećmi i zacieśnienia styczności z opiekunami. To cykl interaktywnych warsztatów dla ludzi dzieciaków zaczytujących się w sztukach Neli małej reporterki, marzących o wielkich drogach i przygodach, chętnie zakładających plecak, ciekawych spotkania z Własnym. Celem warsztatów jest dokonanie przez uczestników samodzielnej pracy, która dodatkowo pozwala im tak zbadać i zapamiętać uzyskane informacje. Na wykonanie cyklu warsztatów założony jest spektakl dla publiczności. U źródeł tej opcji Panzer I stała chęć stworzenia niewielkiego, lecz silnie opancerzonego pojazdu bezpośredniego kartkówka . Urozmaicenia w niniejszej sferze przełożą się na rozwój zdolności manualnych, a także pobudzą chęć stosowania nowych form sztuki, co z serii sprzyja rozwojowi kreatywnego myślenia. Nieistotne. Ważne, że dzieci będą były pole (oraz podłogę, ściany również nowe dziedziny) do popisu, możliwość uwolnienia twórczej ekspresji, rozwiną wyobraźnię, poćwiczą kreatywne planowanie oraz wzbogacą swój wewnętrzny świat.Na zajęciach będą były możliwość poznać podstawy projektu i doświadczyć nowych technik artystycznych. Na zdobyciach uczestnicy będą stanowili szansę samodzielnie stworzyć dzieła inspirowane największymi dziełami w przeszłości sztuki, przy okazji poznając najważniejsze fakty i ciekawostki. Uczestnicy badają nie tylko zagadnienia związane z teatrem dramatycznym ale też zapoznają się z teatrem lalkowym oraz teatrem cieni, gdzie samodzielnie wykreują własnych bohaterów, tworząc maski, kukiełki i pacynki.

Podczas zajęć uczestnicy dowiedzą się jak powstał teatr i omawiałem się przez wieki, jak jeszcze sami przyłączą się w stronie aktorów odgrywając scenki z dramatów, mitów i baśni. Doskonalą również sprawność podawania się technologiami informacyjnymi. Maluchy będą ćwiczyły sprawność sportową i manualną, procesy poznawcze, rozwijały spostrzegawczość, koncentrację i koordynację wzrokowo-ruchową. Na miejscach odwiedzamy nie tylko zwyczaje, tradycje, zapachy oraz smaki ze ludzi zakątków ziemi a i zabawy, w jakie zajmują się dzieci w przestrzeniach równika czy bieguna północnego, historie i relacji z siedmiu kontynentów, najważniejsze atrakcje turystyczne również najwyższe marzenia i dziwy różnych krajów i krain. Poznajemy zarówno muzykę klasyczną jak a indywidualne rodzaje. Przepisy nie wprowadzają ograniczeń dotyczących grupy osób w klasie (przy użyciu właściwych odstępów), jednak podaje się - jak tylko pozwalają na ostatnie warunki lokalowe oraz zasoby ludzkie - przeprowadzanie testu w salach z możliwie jak najniższą ilością kobiet w jakiejś sali. Dofinansowanie działań proekologicznych to już dokładnie nie tylko domena Zachodniej Europy. Trzeba tylko znacznie się wsłuchać. Ale zajęcia baletowe to wielka sprawa nie tylko dla nich.

Kurs dla dzieci (zajęcia czekają na zebranie się grupy min. EKONOMIA dla dzieci (zajęcia oczekują na spotkanie się grupy min. Miejsca dla niemowlęta (zajęcia odkładają na skupienie się grupy min. Warto, aby zainteresowania te przeprowadzały się poprzez komunikator wideo (a przynajmniej audio), tak żeby wszyscy uczniowie z konkretnej marki byliśmy możliwość sprawdzenia się, porozmawiania o tym, co się dzieje wokół nich i o emocjach, jakie w klubu spośród tymże się pojawiają. Zakaz potwierdzano tym, że nie ma chrześcijan mówiących po malajsku, gdyż w współczesnym języku dotyczą tylko muzułmanie, teraz we wschodniej Malezji (prowincje Sabah i Sarawak), gdzie jest niższy odsetek muzułmanów, a katoliccy misjonarze dotarli przed muzułmańskimi, językiem liturgii, językiem Biblii jest dzisiaj malajski ze słowem Allah jako ‘Pan’ i Tuhan jako ‘Pan’. Gdy tylko części powietrza w ośrodku są mocniej ściśnięte, powierzchnia wody w połowie długości jej trąby jest uderzana częściej. Jeżeli punkty osobowości wybierają się na różnych połówkach lub choćby jeden spośród nich poznaje się tak w części (na 5), z całej sumy odejmujemy karę zgodnie z inną tabelą.

#sprawdzian #kartkowka #rozprawka #wypracowanie #szkola

1 note · View note

momencik · 7 years

Quote

Jesteśmy złamani, zdruzgotani, puści i samotni. Pstre kukiełki grające swoje role w teatrzyku życia, istniejemy tylko dla ludzi, których kochamy, i w nich musimy odnaleźć sens i nadzieję.

Pierwszych piętnaście żywotów Harry’ego Augusta – Claire North

19 notes · View notes

kronikin · 3 years

Text

We Jace You a Clary Christmas #2 - GDY WYBIJE PÓŁNOC

Dzwon w Instytucie zaczął bić, a jego donośny ton niósł się pod nocnym niebem.

Jace odłożył swój nóż. Był to zgrabny kieszonkowy nóż z kościaną rączką, który Alec podarował mu, gdy zostali parabatai. Stale go używał, więc pod jego dotykiem rękojeść uległa wygładzeniu.

- Północ – powiedział.

Czuł obecność Clary siedzącej tuż obok niego, czuł jej oddech mieszający się z zapachem liści w oranżerii. Nie patrzył na nią, lecz przed siebie, na lśniący zielony krzew. Sam nie wiedział, dlaczego nie chciał na nią patrzeć. Przypomniał sobie dzień, w którym po raz pierwszy zobaczył rozkwitający kwiat. Siedział w tej właśnie oranżerii, razem z Alekiem i Izzy, a Hodge trzymał w dłoni kwiat – nauczyciel obudził ich tuż przed północą, aby pokazać im ten cud, roślinę rosnącą jedynie w Idrisie. Pamiętał, że zaparło mu dech w piersi na widok czegoś tak zaskakującego i pięknego.

Alec i Isabelle nie podzielali jego zachwytu nad pięknem niezwykłego kwiatu. Isabelle zaczęła nudzić się w tej samej chwili, gdy dowiedziała się, że roślina ma lecznicze, a nie śmiercionośne, właściwości. Z kolei Alec – nigdy nie był nocnym markiem – zasnął z głową opartą na ramieniu siostry. Jace martwił się, że z Clary będzie podobnie: będzie zaintrygowana, może nawet zadowolona, ale nie oczarowana. Chciał, żeby podzielała jego zachwyt kwiatem północy, chociaż nie potrafił powiedzieć dlaczego.

- Och! - wykrzyknęła Clary. Kwiat rozkwitał: przypominał nowo narodzoną gwiazdę, biało-złote płatki oprószone były jasnozłotym pyłkiem. - Zakwitają co noc?**

Jace poczuł ulgę. Jej zielone oczy błyszczały ze skupienia. Nieświadomie wyginała palce – zrozumiał, że robiła tak, gdy nie miała pod ręką ołówka lub kredek, którymi mogłaby uchwycić obraz przed jej oczami. Czasami żałował, że nie widzi świata takim, jaki był dla niej: niczym płótno, po którym można malować farbami, kredą, czy akwarelami. I czasami – kiedy patrzyła na niego, jakby rozkładała go na części przed malowaniem lub szkicowaniem, jakby dokonywała pozbawionej emocji analizy – omal się przy niej nie rumienił; było to dla niego tak dziwne uczucie, że prawie go nie rozpoznał. Jace Wayland się nie rumienił.

- Wszystkiego najlepszego, Clarisso Fray – powiedział, na co Clary się uśmiechnęła. - Mam coś dla ciebie.

Sięgnął do kieszeni i grzebał w niej przez chwilę. Kiedy wcisnął jej do ręki kamień z czarodziejskim światłem, zdał sobie sprawę, jak drobne były jej palce – delikatne, lecz silne, zgrubiałe od trzymania pędzli i ołówków przez wiele godzin. Zrogowaciała skóra łaskotała jego dłoń. Zastanawiał się, czy jego dotyk przyprawiał ją o szybsze bicie serca, tak jak to miało miejsce, gdy on jej dotykał.

Najwidoczniej nie, ponieważ odsunęła się i patrzyła na niego zaciekawiona.

- Wiesz, kiedy dziewczyny mówią że marzą o dużym kamieniu, nie mają dosłownie na myśli kawałka skały – powiedziała.

Uśmiechnął się, chociaż wcale nie miał takiego zamiaru. Co już samo w sobie było niespotykane; zazwyczaj śmiał się jedynie w obecności Aleca lub Isabelle. Wiedział, że Clary jest odważna już od pierwszej chwili, gdy ją zobaczył – weszła do magazynu za Isabelle, nieuzbrojona, nieprzygotowana, kierowała się przeczuciem, o które Jace nie podejrzewał Przyziemnych – jednak świadomość, że potrafiła go rozśmieszyć, nadal była dla niego miłą niespodzianką.

- To nie jest skała. Wszyscy Nocni Łowcy mają kamień ze Znakiem czarodziejskiego światła. Zapewni ci światło nawet w największej ciemności tego świata i innych.

Te same słowa skierował do niego jego własny ojciec, gdy podarował mu pierwszy kamień. Jakie inne światy? zapytał Jace, lecz jego ojciec tylko się zaśmiał. Istnieje więcej światów na wyciągnięcie ręki, niż jest ziaren piasku na pustyni, powiedział wtedy. Czasami Jace zastanawiał się, czy w tych światach istnieją inne wersje jego samego, czy w tych światach ma matkę i ojca, czy żyją, czy są smutni czy szczęśliwi, czy myślą o nim.

Clary uśmiechnęła się do niego i zaczęła żartować o prezentach urodzinowych. Jace wyczuł jednak, że szczerze się wzruszyła; ostrożnie schowała kamień do kieszeni. Kwiat północy zaczął już gubić swoje płatki przypominające błyszczące krople deszczu.

- Kiedy miałam dwanaście lat, zapragnęłam mieć tatuaż – powiedziała Clary.

Kosmyk rudych włosów opadł jej na twarz; Jace z trudem powstrzymał się, aby go odgarnąć.

- Większość Nocnych Łowców otrzymuje pierwsze Znaki w wieku dwunastu lat. Musiałaś mieć to we krwi.

- Może. Choć wątpię, czy Nocni Łowcy tatuują sobie na lewym ramieniu Donatella z Żółwi Ninja.

Uśmiechnęła się tak jak zawsze, gdy mówiła coś niezrozumiałego dla niego, jakby przywoływała czułe wspomnienie. Poczuł coś dziwnego – jakby strach, ale czego miałby się bać? Świata Przyziemnych, do którego Clary wróci pewnego dnia, zostawiając go razem z jego światem demonów i polowań, blizn i bitew?

Jace zrobił zakłopotaną minę.

- Chciałaś zrobić sobie żółwia na ramieniu?

- Chodziło mi o zakrycie blizny po szczepieniu na ospę. - Clary odsunęła rękaw topu. - Widzisz?

Jace zauważył na ramieniu jakiś ślad, bliznę, lecz widział też coś więcej: linię jej obojczyka, piegowatą skórę oświetloną złotą poświatą, tętno bijące na jej szyi. Widział kształt jej ust, lekko rozchylonych. Widział jej miedziane rzęsy, gdy spoglądała na niego. Niemal uginał się pod falą pożądania, której nigdy wcześniej nie czuł. Pragnął przedtem innych dziewczyn, oczywiście, i zaspokajał to pragnienie: zawsze myślał o tym jak o głodzie, potrzebie napędzającej organizm niczym paliwo.

Ale nigdy nie czuł czegoś takiego, jak w tej chwili – ognia w czystej postaci, wypalającego jego myśli, od którego drżały mu ręce. Odwrócił od niej oczy, żeby nie zdążyła zobaczyć w nich za dużo.

- Robi się późno – stwierdził. - Powinniśmy wracać na dół.

Spojrzała na niego zaciekawiona. Jace nie mógł oprzeć się wrażeniu, że jej zielone oczy mogłyby przejrzeć go na wylot.

- Czy ty i Isabelle… chodziliście kiedyś ze sobą?

Serce wciąż waliło mu jak oszalałe.

- Isabelle? - powtórzył. Isabelle? Co ona niby miała z tym wszystkim wspólnego?

- Simon się zastanawiał…

Nie podobało mu się, z jaką nutą w głosie wypowiedziała imię Simona. Jace nigdy wcześniej tak się nie czuł: nic nie wytrącało go z równowagi tak jak Clary. Pamiętał ich spotkanie w alejce za kawiarnią; chciał ją wtedy stamtąd zabrać, rozdzielić z ciemnowłosym chłopakiem, który zawsze był przy niej, chciał zabrać ją do swojego świata cieni. Nawet wtedy czuł, że jej miejsce jest w jego świecie, a nie wśród Przyziemnych, gdzie ludzie nie są prawdziwi, snują się jedynie w polu widzenia niczym kukiełki na scenie. Jednak ta dziewczyna, z zielonymi oczami świdrującymi go na wylot, była prawdziwa.

- Odpowiedź brzmi: nie. To znaczy, może przyszło nam to kiedyś do głowy, ale ona jest dla mnie prawie jak siostra. Czułbym się dziwnie.

- To znaczy, że ty i Isabelle nigdy…

- Nigdy.

- Ona mnie nienawidzi – stwierdziła Clary.

Jace omal się nie roześmiał; jak każdy brat, lubił przyglądać się sfrustrowanej Izzy.

- Po prostu przy tobie robi się nerwowa, bo zawsze była jedyną dziewczyną w tłumie adorujących ją chłopców, a teraz przestała być jedyna.

- Przecież jest taka piękna.

- Podobnie jak ty – odpowiedział odruchowo Jace i zauważył w Clary pewną zmianę. Nie potrafił niczego wyczytać z jej twarzy. To nie było tak, że nigdy przedtem nie powiedział dziewczynie, że była piękna. Ale nie potrafił sobie przypomnieć, żeby kiedyś nie zrobił tego z wyrachowania. Żeby było to przypadkowe. Żeby przez to czuł nagłą potrzebę udania się do sali treningowej, gdzie mógłby rzucać nożami, kopać i bić się z cieniami, aż padnie ze zmęczenia.

Clary tylko spojrzała na niego. Czyli czekała go sala treningowa.

- Powinniśmy wracać na dół – powtórzył Jace.

- Dobrze.

Nie potrafił odgadnąć po jej głosie, o czym właśnie myślała; jego zdolność czytania ludzi najwidoczniej go opuściła i sam nie wiedział, dlaczego. Światło księżyca wpadało do środka przez szklane ściany oranżerii, gdy z niej wychodzili. Clary szła z przodu. Coś pojawiło się przed nimi – przypominało błysk światła – i Clary nagle zatrzymała się i odwróciła, wpadając w jego ramiona.

Jace ją pocałował. Zaskoczyło go to zupełnie. Nie zachowywał się w ten sposób: jego ciało nie działało bez pozwolenia. Miał nad nim pełnię władzy, jak nad pianinem. W ustach Clary czuł słodycz jabłek i cukru, a jej ciało drżało w jego objęciach; była taka mała. Jace kompletnie się zatracił. Zrozumiał nagle, dlaczego pocałunki w filmach kręcono przy użyciu stale obracającej się kamery: nogi uginały się pod nim, więc przytulił ją jeszcze mocniej w nadziei, że go utrzyma.

Pogładził ją po plecach. Czuł jej oddech na swojej skórze. Clary wplotła palce w jego włosy. Przypomniał sobie chwilę, w której po raz pierwszy zobaczył kwiat północy. Pomyślał wtedy: to coś zbyt pięknego, by mogło należeć do tego świata.

Usłyszał powiew wiatru. Odsunął się od Clary i zobaczył Hugo siedzącego na gałęzi pobliskiego drzewa. Jace nie wypuścił jej z ramion, Clary stała z przymkniętymi oczami.

- Nie panikuj, ale mamy widownię – szepnął. - Skoro on tutaj jest, Hodge też musi być w pobliżu. Lepiej stąd chodźmy.

Clary otworzyła swoje zielone oczy i popatrzyła na niego rozbawiona. Czy po takim pocałunku nie powinna leżeć u jego stóp? Zamiast tego tylko się uśmiechała. Zapytała, czy Hodge ich szpieguje. Zapewnił ją, że nic takiego nie ma miejsca. Gdy tak trzymał ją za rękę, czuł przeskakujący z jednej dłoni do drugiej impuls elektryczny – jak to było możliwe?

Wtedy to zrozumiał. Wiedział już dlaczego ludzie trzymają się za ręce. Zawsze wydawało mu się, że chodzi o pewnego rodzaju zaborczość, jakby chciało się powiedzieć: To jest moje. Nic z tych rzeczy. Chodziło o utrzymywanie kontaktu. Porozumiewanie się bez słów: Chcę, żebyś była ze mną. Nie odchodź.

Chciał, żeby poszła z nim do jego sypialni. Ale nie to miał na myśli – żadna dziewczyna nie była w jego sypialni w tym celu. To była jego osobista przestrzeń, jego sanktuarium. Ale chciał, żeby Clary tam się znalazła. Chciał, żeby zobaczyła go w prawdziwej postaci, bez maski, którą zakładał przed całym światem. Chciał położyć się obok niej, wtulić się w nią. Chciał trzymać ją w ramionach, gdy ona będzie spać; zobaczyć ją taką, jaką nikt inny nie widział: bezbronną, śpiącą. Chciał na nią patrzeć i być widzianym.

Kiedy znaleźli się pod drzwiami do jej pokoju i Clary dziękowała mu za urodzinowy piknik, nie miał ochoty puścić jej dłoni.

- Zamierzasz iść spać? - spytał.

- A ty nie jesteś zmęczony?

Poczuł dziwny ścisk w żołądku, jakieś rozdrażnienie. Chciał przyciągnąć ją bliżej siebie, powiedzieć o wszystkim: o zachwycie, o nowo odkrytej wiedzy, o niepokoju i potrzebach.

- Jeszcze nigdy nie byłem bardziej rozbudzony.

Uniosła głowę, nieświadomie, a on pochylił się i ujął jej twarz wolną dłonią. Nie chciał jej całować – nie w takim miejscu, gdzie każdy mógłby im przeszkodzić – ale nie mógł się powstrzymać. Clary rozchyliła usta, przysunął się bliżej…

Dokładnie w tym momencie Simon otworzył drzwi sypialni i wyjrzał na korytarz. Clary odskoczyła od Jace’a, odwróciła głowę, a on poczuł się tak, jakby ktoś nagle zerwał mu plaster z rany. Simon coś mówił – wyrzucał z siebie potok wściekłych słów – i Jace przypomniał sobie wszystkie chwile, w których znalazł się w podobnej sytuacji. Całował jakąś dziewczynę w alejce za barem, a jej chłopak – lub nieszczęśnik, któremu wydawało się, że ma u niej szansę – patrzył na nich, jakby ktoś wyrwał mu serce z piersi.

Jace zawsze współczuł takiemu chłopakowi, ale ze swego rodzaju zdystansowaniem, jakby facet był aktorem odgrywającym scenę, w której łamano mu serce. Patrząc na Simona zdał sobie sprawę, że już nigdy więcej tak się nie poczuje. Clary skupiła na Simonie całą swoją uwagę, z żalem wymalowanym na twarzy. Zrozumiał, że w tej sztuce to nie Simon był tym facetem, który miał mieć złamane serce. Był nim Jace.

** Fragmenty dialogów pochodzą z książki “Miasto Kości”, w przekładzie Anny Reszki.

17 notes · View notes

lifewithkasia · 4 years

Text

Yattaman

Na początku była wola walki. Nonszalanckie uwolnienie telewizora z szafki zamykanej na wielką kłódkę. Sprawne manewry tak, by nikt nie zobaczył co dzieje się z pilotem w dłoni. Regularne próby uciszania pomruków niezadowolenia, a później własnych myśli, gdy pomruki przekształcały się w coraz głośniejszy jazgot. W końcu spektakularna kapitulacja, którą jedynie honor i stanowisko powstrzymały przed teatralnym trzaśnięciem pilotem o ziemię i ucieczką z pola bitwy.

Tak wyglądało, mniej więcej, każde przedpołudnie w mojej grupie przedszkolnej, gdy nadchodziła godzina telewizyjna. W roli przegranego występowała jedna z pań przedszkolanek. W roli zwycięzców my – waleczne średniaki. A bitwa była o… Yattaman.

Ostatni bal karnawałowy w przedszkolu (kliknij i czytaj). Jak widać nie doczekałam się stroju Yattamana...

Na zakończenie każdego odcinka czarne charaktery Drombo pozostawały w negliżu i uciekały na piechotę, hen za horyzont, przed wstydem i zwycięskimi Yattaman. W tym czasie ich niszczycielski robot dogorywał gdzieś w oddali. Przedszkolanki zdegustowane głównymi bohaterami czasem podejmowały próby nawrócenia placówki na edukacyjny charakter i zamiast na Polonię 1, pstrykały na Jedynkę, gdzie rozpoczynało się właśnie „Domowe przedszkole”. Gwiazdy tej sztandarowej produkcji (dziś wzbudzaliby raczej niepokój politycznie poprawnych obywateli), to aktorzy śpiewający piosenki i ćwiczący dykcję z wiecznie przestraszonymi dziećmi. No i jeszcze Hałabała, walczący o grand prix w kategorii „creepy” z Kulfonem. Jedynym wytłumaczeniem akceptacji tej makabrycznej kukiełki był wciąż drzemiący w nas szczątkowy gen homo sovieticusa. Zresztą, kolejnych dowodów na obecność genu nie trzeba daleko szukać. W końcu na początku lat 90. najlepszym momentem dnia dla dzieci w wieku od 3 do 5 lat było… oglądanie japońskiej anime. Z włoskim dubbingiem. Z końca lat 70. Tak czy siak, przedszkolanki edukację musiały przesunąć na popołudnie, zostawić rodzicom i Panu Tik Takowi, pierwszemu oficjalnemu hipsterowi w Polsce, który wtedy wyglądał po prostu jak pierwszy lepszy wujek z wąsem. Dla dzieci z mojego otoczenia w latach 90. nie liczył się żaden inny kanał, tylko Polonia 1. W mojej grupie przedszkolnej liczyła się tylko Yattaman. I jeśli przedszkolanki chciały, we względnym spokoju, dotrwać do końca dnia pracy, musiały to uszanować.

Yattaman. Tak naprawdę nikt nie wiedział o co w tej bajce chodziło, ale to nie było ważne. A może najbardziej nęcąca była w niej… powtarzalność? Kiedy biedne dzieci z Domowego Przedszkola musiały męczyć się nad ćwiczeniem rysunku czy lepieniem figurek z plasteliny, my mogliśmy oddawać się zupełnej hipnozie, odłączającej szare komórki. W moim przypadku spotęgowanej głaskaniem po głowie przez przyjaciółkę K. To była wymarzona wersja leżakowania i przedszkolnego podwieczorku. Jestem pewna, że każdy z moich kolegów i koleżanek do tej pory potrafi zanucić jingiel, który pomijając psychodeliczne rytmy na pograniczu disco-polo i monotonny głos lektora, przebijającego się przez tekst piosenki również śpiewanej po włosku, w tamtych czasach interpretowanego przeze mnie jako japoński, tylko podbijał emocje towarzyszące każdej nowej odsłonie. No właśnie, tylko jakie emocje? Wszyscy od początku wiedzieli jak skończy się kolejny odcinek i kto wygra, zdradzała to już piosenka. Jestem pewna, że nikt z nas nie zagłębiał się również w szczegóły odwiecznej walki między Yattaman, a Drombo. O istnieniu tajemniczego kamienia zwanego Dokuro, który dawno temu roztrzaskał się na kawałki rozrzucone po całej Ziemi i ma moc ujawnienia lokalizacji największego złoża złota na świecie, w przedszkolu nie wiedział zapewne nikt. Ale to nie było ważne. Gdybyśmy mieli wtedy czym handlować, prawdopodobnie otworzylibyśmy mini STS obstawiający zakłady i dający w zastaw wszystko, nawet swój ulubiony worek na kapcie, by tylko wygrać zakład o to, na którym robocie do walki ze złem wyjadą dziś Yattaman. No i ten dreszczyk emocji na końcu każdego odcinka, połączony z próbą totalnej samokontroli, by na głos nie wykrzyczeć: GOLASY!!! To mogłoby oznaczać koniec przygody z Yattaman w godzinach pracy przedszkola, dlatego każdy z nas starał się zatrzymać na rubasznym chichocie.

Jak widać w zerówce Yattaman odszedł w zapomnienie. Z kretesem przegrał z... Zorro.

Sama bajka w pewien sposób rozbudzała jednak wyobraźnię. Symulowanie jazdy na Yattakanie, wisząc na prętach zardzewiałego, przedszkolnego płotu, po którym ręce miały wgłębienia od drutów, resztki odłażącej farby i specyficzny zapach rdzy na skórze. Żmudna nauka tańca zwycięstwa z zaangażowaniem nieobecnym nawet podczas rytmiki, do tego stopnia, że podczas prób niejednokrotnie zarobiło się od partnera lub partnerki łokciem. A przede wszystkim przepychanki słowne kto jest bardziej podobny do Yattaman i przed kolejną zabawą karnawałową już na pewno namówi mamę na uszycie ich stroju, by zdeklasować konkurencję. Nie mówiąc już o tym, że patrząc z dzisiejszej perspektywy na głównego bohatera bajki, jestem z stanie wyciągnąć daleko idące wnioski i powiązać jego wygląd z moim idealnym typem mężczyzny. Tylko te dzwony…

Przedszkolna przygoda z Yattaman w zasadzie była moją jedyną wspólną historią z anime. Tak jak w przypadku Mango TV (kliknij i czytaj), pozostałam wierna pierwszej telewizyjnej miłości, dlatego nigdy nie zainteresowałam się królującymi w młodszych klasach Sailor Moon. Krótki epizod z Super Świnką również mnie nie złamał, a kolejne przeprowadzki i zderzenie się z równieśnikami na Podhalu, którzy nigdy wcześniej nie słyszeli o Yattaman, utwierdziły mnie w przekonaniu o słusznym wyborze bycia ich ambasadorką do dziś.

Yattaman

In the beginning there was a will to fight. Nonchalant release of the TV from the locker with a large padlock. Smooth maneuvers so that nobody can see what is happening with the remote control in the hand. Regular attempts to silence the murmur of discontent, and then own thoughts as the murmur was transforming into an ever louder clamor. In the end, spectacular capitulation, which only honor and position prevented the theatrical pilot slamming into the ground and escaping from the battlefield.

That was, more or less, every morning in my kindergarten group when the TV hour was coming. One of the kindergarten ladies played the loser role. We - the brave kids - were winners. And the battle was about... Yattaman.

Last carnival party in the kindergarten (click and read). As you can see, I didn’t manage to become Yattaman...

At the end of each episode, the villains remained negligee and fled on foot over the horizon from shame and from the victorious Yattaman. At the same time, their destructive robot was dying somewhere in the distance. Preschoolers disgusted with the main characters sometimes made attempts to convert the institution to an educational character and instead of Polonia 1, they picked public TV channel, where the "Home kindergarten" was just beginning. The stars of this flagship production (today they would rather raise the concerns of politically correct citizens) were actors singing songs and practicing diction with eternally frightened children. There was also Hałabała, fighting for the grand prix in the "creepy" category with Kulfon. The only explanation for the acceptance of this macabre puppet was the homo sovieticus gene still dormant in us. Anyway, you don't have to look far for further evidence of the presence of this gene. Finally, at the beginning of the 90s, the best moment of the day for children aged btween 3 to 5 was... watching Japanese anime. With Italian dubbing. From the late 70s. Anyways preschoolers had to leav the education to the afternoon, fror parents and Mr. Tik Tak, the first official hipster in Poland, who at that time looked like every uncle with a mustache. For children from my surroundings in the 90s, no other channel mattered more than Polonia 1. In my preschool group, only Yattaman was important. And if preschoolers wanted to get to the end of the work day in relative peace, they had to respect it.

Yattaman. Nobody really knew what was the story about, but it didn't matter. Or maybe the most alluring was... the repetition? When poor children from the „Home Kindergarten” had to bother with drawing exercises or making plasticine figurines, we could indulge in complete hypnosis, disconnecting gray cells. In my case, intensified by stroking the head by my friend K. It was the dream version of napping and kindergarten afternoon tea. I am sure that each of my colleagues is able to hum a jingle even now, which, apart from the psychedelic rhythms on the border between disco-polo and the monotonous voice of the teacher, breaking through the text of the song also sung in Italian, interpreted by me as Japanese at that time, was only raising the emotions accompanying each new episode. Well, but what emotions? Everyone knew from the beginning how the next episode would end and who would win was already revealed even in the song. I'm sure none of us went into the details of the eternal battle between Yattaman and Drombo. Probably noone in the kindergarten knew in about the existence of a mysterious stone called Dokuro, which long ago shattered into pieces scattered throughout the Earth and has the power to reveal the location of the largest gold deposit in the world. But it didn't matter. If we had something to trade then, we would probably open a mini STS placing bets and pledging everything, even your favorite bag for slippers, just to win on which robot to fight evil will choose Yattaman today. And this thrill at the end of each episode, combined with an attempt at total self-control, not to shout out: naked!!! This could mean the end of the adventure with Yattaman during the kindergarten's working hours, which is why each of us tried to stop on a frivolous giggle.

As you can see, in my last year of kindergarten, Yattaman became forgotten, loosing the fame fight with Zorro.

The fairy tale itself somehow awakened the imagination. Simulated driving on Yattakan, hanging on the bars of a rusty, preschool fence, after which the hands had hollows from wires, remnants of decreasing paint and a specific smell of rust on the skin. The painstaking learning of the dance of victory with commitment not present even during rhythm, to such an extent that during rehearsals often earned an elbow from a partner. And above all verbal scuffles who is more like Yattaman and before the next carnival party will definitely persuade their mother to sew their costume to outclass the competition. Not to mention the fact that looking from today's perspective of the main character of the fairy tale, I am able to draw far-reaching conclusions and associate his appearance with my ideal type of man. Only those flare trousers...

The preschool adventure with Yattaman was basically my only common path with anime. As with Mango TV (click and read), I remained faithful to my first television love, which is why I never got interested in Sailor Moon's junior classes. A short episode with Super Pig didn't break me either, and subsequent removals and a collision with my peers in Podhale, who had never heard of Yattaman before, confirmed my belief in the right choice of being their ambassador to this day.

#yattaman #mangotv #polonia1 #lifewithkasia #childhood #memories #carnival #santaclaus #domoweprzedszkole #kulfon #tiktak

1 note · View note

lamus-dworski · 5 years

Text

Did I hear something about the southern Poland? :) If I may, a handful of quotes concerning kukiełka also in non-newborn context and outside of Podegrodzie region.

Święta! Wilija! Już obrus na stole, Na obrusie kukiełka bez skazy, Miód, opłatki i świeca… w zespole My wokoło, wokoło obrazy. Ojciec świecę nabożnie zapala…

Holy! [Christmas] Eve! The table is already covered with cloth, A flawless kukiełka on it, Honey, wafers and a candle… together Us gathered around, surrounded by [holy] paintings. Father lights the candle reverentially…

untitled poem by Wincenty Byrski (1870-1939) from Kozy in Bielsko County published in Z dziejów parafii Świętych Szymona i Judy Tadeusza w Kozach, Kraków 1998

And from a letter of Jan Krzeptowski-Sabała to Wanda Lilpop, mother of Jerzy Lilpop, most probably between 1887-1888: I takie mie się dobre śnisko wczoraj wyśniło, ze wiózek cały wóz chleba, a chlebicek to się rad na dobre śnije, a na przodku na tym wozie leżała tak wielga kukiełka bilutka z pszenicnej mąki pikna, ani nigdy w zyciu takiej nie widziałek, to ma być na dobre takie śnisko;

Such a good dream I dreamt yesternight, that I was driving a whole wagon full of bread - and the bread dreams for a good luck - and on the front of that wagon there was a big white kukiełka of wheat flour, beautiful, never had I seen such one in my life, so it must bode well, such a dream;

cited after Wierchy, vol. 30 (1961)

above submitted by @life-of-architecture

Ach, dziękuję bardzo♥ Jeżeli pozwolisz, chciałabym dodać te cytaty na koniec artykułu o podegrodzkich kukiełkach, z odnośnikiem do Twojego bloga.

Thank you so much! I find kukiełki fascinating, and there are lots of related customs in other parts of Poland. I find it interesting for example when compared to other ceremonial / ritual (I can never decide how to translate “obrzędowe”) figurines made from bread, like the “byśki” or “nowe latko” from Kurpie which I haven’t covered yet. Bread and pastries appear during so many important moments in the cycle of life, be it the byśki, szczodroki and others made for new years, or the many types of ceremonial kołacze made for weddings or funerals, or just during the regular “bread and salt” greetings. It’s crazy how important bread used to be. Robert Szyjewski in his book about the religion of the Slavs wrote about sourdough being seen as ‘primeval substance’, and bread as a ‘divine creation’.

As it comes to the name itself and recipes, I know that in the region of Podhale kukiełka = sweet chałka, while around Kraków kukiełka is a regular spindle-shaped yeast bread (apparently Kleparz was famous for it, see kukiełka lisiecka). However I don’t have informations about the latter being used for any sort of specific ceremonial reasons.

And here’s a kukiełka from vicinity of Łowicz.

#submission #life of architecture #bread #kukiełka

13 notes · View notes