Tumgik
pcpoetry · 1 year
Text
Τα πράγματα έχουν ξεβάψει λίγο.
Πλέον το βλέπω,
Τοίχοι ξεβαμμένοι
Ρούχα ξεβαμμενα
Ζωές ξεβαμμένες
Πλέον το βλέπω,
Χρώματα μόνο ασπρο και μαύρο,
Συναισθήματα ασπρόμαυρα και γκρι
Τι μονόκλινο σύμπτωμα να τα βλέπεις όλα μαύρα
Μαύρη και η απουσία σου
Μου λείπει;
Δεν έρχεται μαζί μου την αφήνω σπίτι
Καινούριες θεωρίες
Ίδια χρώματα
Άχαρα και ξεβαμμένα,
Τι παλιοχαρακτήρες.
Περιμένω λίγο
να σκουρυνουν οι διαφορές
Και τα αδιάφορα
Δεν είναι ανάγκη,
αλλά το κάνω έτσι για να μην σκεβρώσει η μνήμη.
Όχι ακριβώς μνήμη.
Παρατεταμένη λήθη.
Έκτακτο.
10 notes · View notes
pcpoetry · 1 year
Text
Η ποίηση είναι νερό
και σαν την φωνή σου το βραδάκι.
Είναι φλόγα σαν την γλώσσα και τα χείλη
Κέρνα τσιγάρο, κερνάω όνειρα
και έλα να φτιάξουμε το ποίημα πάνω στο ξύλινο τραπέζι.
Ένα απλωμένο χέρι μετράει τους παλμούς.
Αίμα που ονειρεύεται καινούριες κατευθύνσεις,
ποτάμια φλέβες οι δρόμοι ανάμεσα μας.
Δεν ψάχνει την καρδιά μου,
Κυλάει στο σώμα σου.
Και έλα να φτιάξουμε το ποίημα πάνω στο δέρμα μας.
Εγώ φτιάχνω τις λέξεις εσυ την μουσική.
Σίγουρα εγώ δεν ζω από την ποιηση,
ζω μέσα από αυτήν.
Ένα φιλί επανάστασης, ένα κρεβατι πονος.
Τα θέλω.
Θα γίνει στόμα να σου πει,
μέσα στα χέρια σου είμαι.
Είμαι.
7 notes · View notes
pcpoetry · 1 year
Text
Βροχερός καιρός
Εν μέσω παραλογισμων,
βρέθηκα πάλι να χαζεύω την βροχή.
Όχι, δεν την φοβάμαι πλέον,
σταμάτησα να την συγκρίνω με τα δάκρυα μου.
Άσε που πια η μόνη τους διαφορά είναι η αλμυρή γεύση των δακρύων μου.
Όχι, δεν φοβάμαι την αλμυρή τους γεύση,
έμαθα να υπομένω καλά της θλίψης την αλμύρα.
Κάθε σταγόνα και κάθε συλλαβή.
για την βροχή μιλάω,
όλοι ξέρουμε ότι τα δάκρυα συλλαβές δεν γνωρίζουν.
Και φαντάσου τώρα εμένα πίσω από το παράθυρο,
να προσπαθώ να μεταφράσω τα πάθη της βροχής.
Αξημέρωτη ανάγκη,
Ατελείωτη ανάγκη εσυ.
Πλέον όλα τα άλλα μοιάζουν αμελητέα,
μπροστά στις λέξεις της βροχής.
Μπροστά στη λέξη της βροχής,
το όνομα σου.
4 notes · View notes
pcpoetry · 1 year
Text
My chest feels hollow and heavy all at once.
The skin on my fingers is turning blue and feels like stone.
Is this some kind of curse?
Comforting the past and erasing my present.
I don’t recognize myself anymore,
I try to love me for my strength,
Like the way you love something- passing
But not like you love a flower or a beautiful painting.
Because that is reason enough.
Hollow and heavy
Pcpoetry
4 notes · View notes
pcpoetry · 1 year
Text
My mind is an ashtray and I’m in flames.
You strike matches against my skin to light yourself on fire.
You burn out your cigarette by putting me on fire.
Is this all I am to you?
An ashtray for your thoughts?
Everything I touch shatters to pieces
And I’ve touched your mind many times.
I’m drowning in my own body
and choking on its sadness.
But at least I’m not the one burning anymore.
“Ashtray”
pcpoetry
5 notes · View notes
pcpoetry · 1 year
Text
Tumblr media
«Όσο δε ζεις να μ’ αγαπάς.
Ναι ναι μού φτάνει το αδύνατον.
Κι άλλοτε αγαπήθηκα απ’ αυτό.
Όσο δε ζεις να μ’ αγαπάς.
Διότι νέα σου δεν έχω.
Και αλίμονο αν δε δώσει
σημεία ζωής το παράλογο.»
Κική Δημουλά
Χαίρε ποτέ
33 notes · View notes
pcpoetry · 1 year
Text
Ασυναρτησίες
Κάποτε και ίσως.
Και τα δυο χρόνος,
που αντηχεί σαν ψεμμα.
Τίποτα για να ελαφρύνει την κατάσταση,
σαν εχθές θυμάμαι πώς με ξεγέλασε το τώρα από το πριν.
Ωστοσο, ενοχοποιώ το κάποτε.
Αυτό φταίει που η αλήθεια σου θυμίζει ψεμμα,
Σαν μια παντοτινή αοριστία.
Βέβαια, και εγώ απομονώθηκα τόσο πολύ που πλέον ουτε εγώ θυμάμαι αν ανήκω σε κάποιον.
Ούτε καν δικές μου ολόδικές μου αναμνήσεις.
Αρνούμαι να μείνω στο κάποτε,
στο τώρα επικεντρώνομαι, ξεγελιέμαι.
Πως κάθε τώρα είναι πολύ κοντά στα μελλοντικά μου
σαν να απέχει μόνο τρία βήματα το είχα από το έχω
Όμως αν τα πράγματα έχουν έτσι,
αν ταυτίζεται τόσο αληθινά το διαφορετικό
αν το παρελθόν αγαπιέται με το παρόν,
Τότε λοιπόν ε��υ γιατί δεν είσαι πλέον δίπλα μου;
Και το μέλλον μου γιατί δεν ψιθυρίζει το όνομα σου;
13 notes · View notes
pcpoetry · 1 year
Text
Δοτική
Θα έπρεπε το ρήμα αγαπώ
να είναι ελλειπτικό
να μην έχει χρόνο ιστορικό
δεν είναι παροντικό μα διαχρονικό
έχει όμως ενεστώτα
Σε αγαπώ γιατί είσαι το ομορφότερο από όλα τα όντα
έχει και μέλλοντα
θα σε αγαπώ μέχρι να ταξιδέψω στον Αχέροντα
δεν θα έπρεπε να έχει προστακτική
πως να το απαιτήσεις αυτό;
είναι ανάγκη επιτακτική
να χρησιμοποιείς το α ενικό
εγώ είμαι επίσης ελλειπτικός μα δοτικος
με την πάροδο του χρόνου με διώχνουν
εγώ είμαι δοτικος
με διώχνουν όπως την δοτική απο την νέα ελληνική
Υπήρξα δοτικος και με εξαφάνισαν
μα ακόμα και εκεί υπάρχουν εξαιρέσεις
η πτώση έχει παραμείνει ακόμη σε μερικές λέξεις
τι είπαμε θα έπρεπε να είναι το ρήμα «αγαπώ»;
19 notes · View notes