#tako-ff | Explore Tumblr Posts and Blogs

urbanidesnicar · 4 years

Text

Sam protiv sotone

"Blago onima koje politika ne interesira i kojima je sve ravno do mora". Jer na koncu se sve svodi na činjenicu, da si nemoćan i da su ti ruke vezane. A to što si dobro informiran, u ovim vremenima ne pomaže puno. Naprotiv. Živciraš se, sam u sebi pizdiš i gledaš kako nezainteresirani i ravnodušni uživaju. Upravo zbog takvih i jesmo tu gdje jesmo. Na samome dnu. Već odavno je prošlo vrijeme za zajedničku akciju ili masovni otpor. Ali kad ti pola nacije živi u neznanju i kaže da se njih to ne tiče, ostaje ti samo bubat glavom od haubu polovnog stojadina.

Oni što su u stanju napisati realan članak s dozom optimizma, spadaju u jednu od slijedećih kategorija. Ili su genijalci, ili totalni debili? Sredina ne postoji. A nema niti jedne nijanse sive. Malo je ovih prvih. Jasno je da se nikada ne treba predavati. I to stoji. Ali moraš imati neki cilj za koga ćeš se boriti. Barem slamku spasa koja te održava na površini. E sad slijedi pitanje. Što činiti ako su ti baš sve lađe potonule? A: Izmisliti lažnu nadu B: Predati se ili C: Nešto treće. Kada bi sad napravili anketu, većina bi nas zaokružila C. Ja također. Ali kako definirati to "nešto treće"? Jako teško, gotovo nemoguće.

I prije ove lažne epidemije i povratka komunizma i policijske države, bilo je jasno da nam 2020. neće donijeti puno dobroga. Krajem prošle godine sam napisao, da me raduju samo dvije stvari. EP u nogometu i Američki izbori. Ovo prvo je otkazano, a ovo drugo se tako zakompliciralo, da je bolje i ne pokušavati ići u detalje. Jer naša duboka država je "malo dete", u poređenju s njihovom. Što se domaćih izbora tiče, tu nisam imao nikakvih iluzija. Samo me interesirao jedan jedini broj. 76. I kako ga dostići? A ni u najluđim kombinacijama, za takvo nešto nismo imali šanse. Pogodila me jedna druga stvar, za koju sam smatrao da se podrazumijeva. Reizbor Generala Glasnovića za zastupnika našeg iseljeništva. Ali služeći se Staljinističkim metodama i Sjeverno-Korejskim modelom glasovanja, i tu su nas uspjeli zajebat. Rijetko viđena KRAĐA, za koju sam mislio da nije moguća s obzirom na Generalovu popularnost među pučanstvom. Banda me nažalost demantirala. Gospođi Vidović-Krišto svaka čast. Svaka joj je riječ na mjestu i za klasu je inteligentnija od jugo-judaškog neprijatelja. Ali samo je jedan General, mada se mnogi hvale s tim činom. Bio je još jedan ali više nije među nama. DRINJANIN su ga zvali.

Sve je ovo mila majka u poređenju s onim što se događa u svijetu. Upravo statiramo u filmu: "Sve što je dobro, treba uništiti do temelja". Horror u kome umjesto preplaćenih glumaca, glavne uloge imaju naturščici. Zašto baš mi i zašto baš sad? Jebaji ga, tako nam je grah pao. Zato mi ovi lokalni problemi (zbog kojih bi se nekada živcirao), uopće više nisu bitni. Trećega dana mjeseca studenog, lomi se sudbina svijeta. TRUMP protiv SOTONE. Svi su odavno odabrali stranu i stali uz one, za koje misle da će pobijediti. Pa tako i naši guzičari. Više i ne kriju da su na strani globalista. Statistički gledano, u pravu su. Ali... Što ćemo ako kojim čudom Donald ipak pobijedi? Sjetit će se tko je stajao uz njega, kad je bilo najteže. A volio bi. Volio bi više nego bilo što....

Zato postaje pomalo dosadno pisati o svakodnevnim, običnim stvarima. Jer su totalno irelevantne. Cirkus, "vašar" i trećerazredna predstava za radne ljude i građane. Ali moraš negdje ubit' vrijeme. Pa mi je opet draže pisati istinu, nego čitati laži. Bez obzira što znam da ništa ne mogu promjeniti. Barem imam osjećaj da sam učinio nešto korisno. A u biti nisam ništa napravio. Obično mlaćenje prazne slame...

Očito je da gospodari iliti vlasnici corone, upravljaju brojkama kako im se digne neka stvar. Taman pomisliš da se situacija u određenim djelovima smirila, a oni te sutra demantiraju i poduplaju broj "zaraženih". Tu su za svaki slučaj i "slavni"(celebrities) koji screparajućim glasom opisuju svoju tešku bitku sa ovom beštijom. A ništa im nije bilo. Ne vjerujem da su im uopće platili da lažu, jer su dobili besplatan publicitet. A to se plaća suhim zlatom.

A ovako će nas jebavat, sve dok ne bude spremno "njihovo" cjepivo. Koje navodno neće biti obvezno, ali bez potvrde da si ga primio, nećeš smjeti mrdnut iz kuće. Ako ovo nije fašizam (u punom smislu te riječi), onda ne znam što je? Čitam kako će međunarodni zračni promet ponovo profunkcionirati, na jesen IDUĆE godine. Kako oni znaju? Izuzetno pametan virus. Zajebo je čak i hodajuću enciklopediju Marasa. Mali korončići ti sve jave na vrijeme, tako da možeš planirati godišnji, svadbu, odlazak na utakmice.....

Moram se opet vratiti na rečenicu gosp. Ickea iz zadnjeg intervjua: "Oni što su izmislili virus, sad imaju punu kontrolu nad njim. Određuju gdje i kad će se pojaviti, i koliko će trajati". Kratko, jasno i točno. Od kada znam za sebe, priča se o nekoj kataklizmi, kraju svijeta..... Tu je! Upravo joj svjedočimo! Zar je netko mislio da će nas napast svemirci? Za kraj života kakvog smo poznavali, zaslužna su samo 3 slova koja tvore jednu kratku riječ. LAŽ!

Je li moguće da neki još uvijek ne vide dalje od nosa. I vjeruju svemu što im se servira? Dakako. I ne samo to, nego jedva čekaju da prime nepoznato cjepivo, protiv nepoznatog virusa (recimo da nešto postoji, ali nije ni blizu onome kako ga predstavljaju). Čak i stoka u klaonicama pruža otpor dok je vode na klanje. Trga se. Htjela bi uteć'. A ljudi, koji su navodno najinteligentnija bića na zemlji, sami stavljaju glavu na panj. Zašto to čine? Je li se stvarno toliko boje, ili možda misle da će njihova agonija završiti ako prime čudotvorni serum? Štovane dame i gospodo, nije u pitanju samo jedna doza. A ni život se neće automatski vratiti u normalu. To je scenarij iz crtanih filmova.

Cijepit će vas svake godine, sve dok ne dobiju željeni učinak. Drugo, znate li uopće što je unutra? Od čega je napravljeno cjepivo? Koje su nuspojave? I zašto im je toliko stalo da vas "izliječe" od "strašne" bolesti? Koja to nije. Jer je do sada uzela duplo manje života, od obične sezonske gripe? To su službeni podaci, koje nisam ja izmislio. Ali se NAMJERNO prešućuju. Zar vam sve to nije nimalo sumnjivo? Samo apeliram na zdrav razum i ništa više. Okanite se medija i stožera, i probajte logički razmisliti o svemu ovome. Služite se brojkama i ne podliježite njihovoj propagandi i atmosferi histerije. Ipak je u pitanju zdravlje, a s njim se nije zajebavati.

Dugo sam bio uvjeren da ovu zemlju treba resetirati, da bi konačno krenuli naprijed. Čitajući neke komentare i mišljenja, sve sam bliže opciji da treba sve potaracat. Do temelja. Za početak posadit kumpire, blitvu i mladu kapulu, dok se ne dogovorimo što ćemo dalje. A to će potrajati.....

Najteže je povjesničarima. Moraju zaboraviti sve ono što su godinama učili. Jer generacija debila koja dolazi, sa sobom nosi novu, polički korektnu povjest. Friška, vruća.., tek izašla iz pečnice. Na primjeru rušenja spomenika u SAD, smo vidjeli na što će to otprilike ličiti. Istoričarima će ipak biti malo lakše. Jer štovatelji Marxa, Engelsa, Lenjina i Staljina, ponovo dolaze na svoje. Nažalost, sin mi studira povijest. A bolje bi mu bilo da je završio za automehaničara. Neka mu je dragi Bog na pomoći...

Naša nesloga je i više nego očita. Dovoljno je baciti samo kratak pogled na društvene mreže, i sve je jasno. Ali i to je mila majka, u poređenju s pravim stanjem na terenu. Svaka platforma nudi mogućnost slanja privatnih poruka. A tu se može naći svega i svačega. Od dobronamjernih savjeta, do najprimitivnijih tračeva i stranačke propagande. Nije mi nitko pričao, nego sam vidio svojim očima. Skoro da ne prođe dan, a da ne dobijem neku sugestiju o čemu bi trebao pisati. A sve je to popraćeno navodnim "kompromitirajućim" materijalom.

Srećom, mozak mi još uvijek radi sa 10% kapaciteta, pa nisam u kategoriji Ante Tomića i ostalih debila. Ali sam sve bliže. Jer svakog dana u svakom pogledu, sve više nazadujem. Hvala svim znanim i neznanim junacima, ali sve što napišem je isključivo moje osobno mišljenje. A kao što sam već rekao, više se volim sam zajebat nego da me netko drugi napravi budalom.

Prošlost nam je krvava ali slavna, sadašnjost nikakva, a budućnost neizvjesna i vrlo zajebaTa. Dokle god pomećemo nogu jedni drugima, samo će nam biti još gore. Ovo pišem sam sebi, jer sam konačno shvatio da apele za zajedništvo i slogu, nitko ne jebe ni 2 %.

Znamo da će ruka pravde neke stići tek na onome svijetu. To nam ne bi trebala biti utjeha. Život je samo jedan, i treba učiniti sve što je u našoj moći da ispravimo nepravdu. Pa makar na kraju ostali sami. Ko' pokisli čuko na cesti.

U nedostatku bilo čega gledljivog na TV (osim nogometa), vrteći kanale naletim na Demokratsku konvenciju u SAD. Koja je to gomila idiota i patoloških lažova!? Kod njih bi i Stazić i Ostoja spadali među "umjerene". Odakle tolika mržnja prema Americi? Jer su (poput nas), dozvolili da im ljevičari u cijelosti preuzmu školstvo i obrazovanje. I sad gledaju rezultate toga, jer su prve generacije mladih kretena upravo dobile diplome. Bojim se da za par godina i nas čeka sličan scenarij. Više nije upitan samo FF u Zagrebu, nego kompletan obrazovni sustav. Ovaj trend je zahvatio većinu razvijenih zemalja, zahvaljujući financijskoj potpori raznih "filantropa i dobrotvora". Neće na dobro....

Dakle, Trump se 3.11. bori protiv: DEMONkrata, duboke države, Novog Svjetskog Poretka(NWO), 1% elite (sotonjara), izdajnika u vlastitim redovima, medija i cijelog "progresivnog" i nastranog svijeta. I zato kad kaže: "Ja sam jedini koji stoji između američkog sna i totalne anarhije", treba ga ozbiljno shvatiti. Ima li šanse za pobjedu? Nadam se, jer je tiha većina još uvijek uz njega. Ili mi se samo čini?

Brine me druga stvar. Može li on u ovakvoj situaciji ostati neovisan, i svoja predizborna obećanja ispuniti do kraja? Ili će morati napraviti neke kompromise? Odgovor ne znam i ne želim da ga znam. Upravo poput onih, o kojima sam pisao na početku teksta. Želim vjerovati u najbolju soluciju, a poslije izbora možemo diskutirati o svemu. Jer njegova pobjeda nam donosi još 4 godine nade. Kakva god da je, dobra je...Neki spominju i Putina. Kao nadu i još jednoga kome ne odgovara NWO. Možda su u pravu? Osobno, Rusa nikada nisam volio. Za mene je bio i ostao, samo jača i veća verzija četnika. Agresiju na Ukrainu još uvijek pamtim. Ali pošto se stvari mijenjaju takvom brzinom da ne možeš pohvatati sve konce, ne isključujem mogućnost da sam se zajebo? A volio bi da jesam.

Ako su vas bilo kad blokirali ili izbacili sa FB ili Twittera, to znači da ste normalni. I budite ponosni na to. Jer sve što je nama normalno, kosi se sa njihovim pravilima ponašanja. Pao mi je na pamet Branko Kockica i njegovo pitanje "deci": "Zašto ne smete, da uzmete čokoladu od nepoznatog čike? Zato što može da bude bajata ili buđava. A može čika i da vas strpa u crni kombi". Upravo takve čike (PEDOFILI) su danas dobrošle na Twitteru. Ni sam nisam vjerovao, dok nisam pročitao njihove nove (nadopunjene) "standarde zajednice".

Od sada je dozvoljeno: "pisati o seksu s malom djecom, sve dok se ne radi o tjelesnom nasilju. A nije kažnjivo ni objavljivanje slika gole djece, sve dok se to smatra umjetnošću!?" Čitam i ne vjerujem svojim očima. Od svog zla na ovoj planeti, za mene su pedofili na vrhu piramide. Svaka legalna kazna za takve zvijeri je nedovoljna. Zato, dajte roditeljima te jadne djece (žrtava): kliješta, skalpel, šrafciger, i ostavite ih par sati nasamo sa "čikom". Jedina moguća pravedna kazna.

Ovo je u principu, to njihovo "novo normalno". Ako uspiju do kraja provesti svoj sotonistički plan, stvari će biti još 10 puta gore. Sigurno. Upravo se zbog ovoga, ne mogu koncentrirati na domaću politiku i pratiti što je tko od vladajućih velikana izjavio? Svakako lažu, čim zinu.

Da mi je vlast samo na jedan dan. Prvo bi izašao iz EU. Drugo, počeo bi graditi stambene objekte. Točnije, zatvore. A na kraju bi popunio kapacitete istih, stokom sitnog zuba. Tek onda bi sjeli i razmislili, što i kako dalje?

I za kraj, da zaključimo. Peder, pedofil, trans, crni rasisti, antife.... imaju svoja prava, i "niko ne sme da ih bije!" Stavi trobojnicu sa prvim bijelim poljem, i najebat ćeš ko' žuti.

Pošteno.....

"ZA DOMOVINU SPREMNI"

3 notes · View notes

astroaquariusastrology · 5 years

Photo

Mesec u Blizancima najjednostavnije znači da se osećamo najsigurnije kada umemo da artikulišemo svoje emocije i o njima razgovaramo. Vazdušni i promenljiv znak Bliazanaca voli da diskutuje, istražuje i eksperimentiše. Tako je i sa Mesecom u Blizancima, osoba želi da razume emociju, da je definiše, razgovora o njoj, sve samo ne da je oseti. I tu je u principu najveća razlika sa jedne strane vazdušnih znakova: Vage, Blizanaca i Vodolije i vodenih znakova: Raka, Ribe, Škorpije. Dispozitor ovog Meseca je Merkur u Ribama, koji je kao što smo i ranije rekli malo slabiji na rečima zbog oslabljenog dostojanstva Merkura u ovom znaku. To znači da dokle god je Mesec u Blizancima, imaćemo potrebu da definišemo to kako se osećamo, ali nećemo naći prave reči. Ovo me podseća na one situacije kada želite mnogo toga da kažete, pa ne kažete ništa ili kažete tako da sve zvuči nakaradno i nedefinisano. Na sve to, Mesec u konjunkciji sa Marsom doprinosi nervozi, psovanju i neartikulisanom ponašanju. Mars utiče na neposrednost i ishitrenost, ali i na impulsivnost, potrebu da što pre uradimo nešto sa jedne strane, a sa druge strane nespobnost da se organizujemo i saberemo. Tokom sutrašnjeg dana Sunce će ući u kvadrat sa Saturnom što najavaljuje probleme sa zakonom, sistemom, često označava neposlušnost, agresivnost i borbu protiv svega što je nametnuto i nefunkcionalno. Istovremeno, Jupiter kreće svojim retro hodom i poziva na reviziju morala, principa, onoga u šta verujemo i za šta se borimo. Za to vreme i dalje ćemo biti u problemu da definišemo ono što želimo, jer sa Mesecom u Blizancima uvek imamo više ciljeva, više ideala, više ideja koje ostaju tek površno pokrenute i završene do kraja. Let the sky be with you! Astro Aquarius https://www.instagram.com/p/BwCLCzEB-Ff/?utm_source=ig_tumblr_share&igshid=1jtas0jsfzjnd

0 notes

nalufever · 7 years

Text

A Girl Worth Fighting For

Prompt: White Day ~ A Girl Worth Fighting For Pairing: Nalu (can't resist) Rating: fluffy Word count: 1646 'A Girl Worth Fighting For'

<><><><><><>

Summary: Natsu navigates unspeakable horrors to win Lucy's love ~ or ~ Natsu goes shopping, looking for the perfect white day gift.

<><><><><><>

A fun little drabble exchange for White Day tagging @impracticaldemon @ff-darkshininglight @cheer-chan @magerain @rizzy09

"Happy, are you sure this is the best department store in Magnolia?" Natsu craned his head up to look at the fancy lettering on the big glass windows. "Hudson's Em - poor - e - um? Doesn't look that great. You sure this the best one?"

"Well yeah, lookit all the stuff in the windows!" Happy gestured to the fancy display of mannequins wearing the latest Heart Kreuz fashions. "Mira and Erza love this place!"

"But will I find Lucy the perfect gift here? She's not like other girls."

"Yeah, she's weird." The exceed chortled and flew out of reach. "But you're getting just as weird as her, worrying about finding a white day gift. Give her fish!"

Natsu shook his head. "If you're not gonna help you can leave."

"I wouldn't miss this for all the fish in the river."

Putting his worries aside for the moment, Natsu strode up to the double doors and entered Hudson's Emporium. Clothes, shoes, handbags and luggage were on the immediate left; on the right were displays of sporting equipment, kitchenware and lamps.

Natsu wandered aimlessly, Happy trailing behind him giving a constant stream of poor advice. "Ooh! Buy her a vacuum! How 'bout hip waders? Gym membership? Lookit that muumuu, maybe they have one in her size."

Natsu glared at his exceed. "Oi! I said if you're not gonna help you could leave!"

His usual shit-eating grin in place, Happy responded. "I never said I was gonna help - I said I wouldn't miss this for all the fish in the river!"

An announcement blared over the public address system: "White Day Special Sale next to the food department starting in five minutes."

With shining eyes and hope reborn in his heart, Natsu let go of Happy. "Lucy loves food!"

Rubbing his sore neck, Happy coughed. "That's one thing we can agree on, she loves greasy food!"

They joined the torrents of men rushing to the back of the store also intent on procuring the perfect White Day gift for their special lady. In between the food and millinery departments was a long table bedecked with a blinding white tablecloth. Upon it was a dazzling selection of white items; from marshmallows and white chocolate to candles, coffee cups and lingerie - all astonishingly white.

All the men trudged closer beginning to paw the merchandise. And once the P.A. system squawked alerting them to a time limit they began to toss through the sale items with terrible haste.

Natsu had never been subjected to such indignities before. As a mage of incredible power and wild disregard for personal safety and the subtleties of personal space, Natsu had never, ever been elbowed in a brouhaha over merchandise. Each man was desperately digging, searching for a cheap yet stylish and hopefully beloved gift for their special someone.

Happy flew overtop and dive-bombed the now swarming group of men pawing the selection of marshmallows, candles and skimpy night attire. Competition got fiercer. A fist-fight broke out over a set of mugs emblazoned with a cheesy 'love' print. Three men were sprawled on the marble floor - tussling over a package containing white slippers, a nighty and robe.

Shouted threats, kicks and thrown elbows kept Natsu off balance. He had never seen non-mages act like guild members before - it was more than a little off-putting. Finally his frozen state broke. Natsu dove into the throng with a battle cry worthy of Erza fighting for the last piece of strawberry cake. He searched with single-minded aim, finding and discarding novelty knickers embroidered with a suggestion he almost burst into flames just reading. The candles were a bit tempting, but not nice enough he decided. Marshmallows were 'meh', the chocolate too similar to what he'd received, the nightwear was all too nosebleed inducing and the mugs were honestly ugly.

The same voice emerged from the speakers: "Final five minutes left in our White Day Special Sale!"

The table of sale items was now engulfed in a writhing sea of desperate men still seeking the perfect purchase to please their girlfriends. Intent on one final item he'd had yet to examine, Natsu was taken unawares by two people playing tug of war with a large box. The smaller of the two men fighting head-butted his opponent who then stumbled backwards, grabbed at the table trying to keep upright, and flung a white metal trivet as he fell - which happened to conk Natsu on his forehead, knocking him out. Happy dragged his friend under the table, hiding from the melee. He lightly slapped Natsu's face and when that didn't work, he put some muscle into it. Natsu roused ten minutes later as the special event table was being put away - the saleslady and her two assistants screaming were the perfect wake-up call.

A bit groggy and now with a dully pounding headache, Natsu ran with Happy as the three shop workers yelled 'pervert' at the top of their lungs.

Down a corridor and then up a set of stairs they found a quiet corner of the store. More than a little depressed and despondent Natsu sighed and confided in Happy. "That was my last hope. White Day is tomorrow and I don't have the slightest idea of what to get Lucy."

"Let's have a snack!" Happy tugged Natsu by the hand to a set of café tables and chairs. "Hudson's has the best tako-yaki in town."

"Maybe food with help me think." Natsu slumped into a seat. "I just wanted to give her something as nice as she is." Picking at the food Happy brought back, Natsu ate slowly and sparingly. "The sale is over and I don't know what to do."

"We won't leave until you find something."

"You're the best, buddy!"

<><><><><><>

To mark the special occasion, Natsu entered the apartment building on Strawberry Street using the ground floor entrance after reminding Happy he had is own special gift to deliver to Charle. Natsu trudged up the flights of stairs clutching Lucy's gift, wrapped in white paper and silver ribbon. It wasn't as flashy as some of the gifts he'd seen available, nor as sexy as the underwear - but upon seeing it, he'd known his search was over.

Knuckles poised over the door, the slayer paused. Natsu took a few deep calming breaths and shook his head to clear his thoughts. He knocked and waited, shifting the parcel from under one arm to the other.

The door opened showing Lucy's welcoming face becoming confused. "What are you doing?"

Natsu grinned. "Is that how you greet a guest? Weirdo."

"I don't think I've ever seen you use the door - or wait for me to let you in - or -" Lucy went silent as she saw the gift - and more importantly - the gift tag that bore her name in big swooping letters. "Come in."

Natsu remembered his uncertainty over his gift and his swagger lost a lot of his strut. He covered up his lapse in poise by setting down the gift box on the coffee table and dropping into his usual spot on Lucy's couch. Natsu clasped his fingers together and puffed air, blowing the unruly lock of hair that covered one eye out of the way.

"What happened?" Lucy couldn't stop herself from leaning over close from her seat and gently tracing over the band-aid over his eyebrow, full of concern for her best friend. "Does it hurt?"

His cheeks coloured a dull pink, clashing with his hair. "Nothin'. An' it only hurts a little bit."

"You have to take care of yourself you know."

"Yeah - but it was for a good reason." He gave Lucy a timid smile. "Remember those chocolates you made for me?"

She nodded and bit her lip. "I remember."

"Please accept this." Natsu snatched up the box and thrust it at Lucy. "It's not one of the traditional recommended gifts, but as soon as I saw it I wanted you to have it."

"…" Lucy took hold of the proffered box. "Thank you." She smiled and her eyes gleamed with unshed tears. "You didn't have to get me anything. I did hope but I wasn't expecting." Lucy stared at the pretty white paper with silver ribbon on her lap and traced her name on the card.

"Open it." Eagerness coloured Natsu's voice as he encouraged Lucy. "I saw it and thought of you."

Lucy plucked the card off the gift and set it aside on the table (that was going into her scrapbook later). Lucy tugged on the ribbon and set that beside the tag. Using her nails she slit the tape all around the box lid. Slowly she prised off the lid and sat silent. Natsu had given her a selection of pens, ink and a leather bound notebook in the creamiest pale yellow colour.

She blinked, set the gift down on the table and held out her hands to Natsu who was holding his breath as he tried to figure out if Lucy was pleased. Her eyes sparkled and in that instant Natsu knew Lucy was happy. He lunged forward hugging her; wrapped his arms around her and squeezed, breathing in calming air. "I'm so glad you like it!"

"Yeah, I like …it…and you."

Natsu nodded, then realized Lucy couldn't see that - he needed to speak. "I know, or else you wouldn't have taken so much time and care to make those chocolates."

Lucy blushed. "This is a very thoughtful gift, but it's much more than three times the value of what I gave you. You didn't -"

"Don't be such a weirdo." Natsu pulled back so he could see Lucy's face. He looked into her eyes as he rubbed his forehead. "You're worth it, and never let it be said you're not a girl worth fighting for."

#white day #nalu #ftfanfics #teen #fluffy

91 notes · View notes

forrestdumb · 7 years

Text

Bio s nama u generaciji na fakultetu jedan čudan frajer plave kose pune peruti. Zdepast, neproporcionalan, od pet radnih dana – bar četiri u istoj majici. Polulopte znoje na njima kao da je samo zračio, a bogdao, duša mu bila sjesti u prvu klupu, disati profesorima za vratom, upijati šta oni imaju za reći dok jedno oko odmara i razgleda njime ostatak učionice. Da, i razrok je bio usput rečeno.

Eh, to drugo oko koje je posmatralo ostatak učionice – posmatralo je gola punašna koljena ženska, upijao kako se to miču usne koje oblikuje zagrebački sleng, ženske dojke, većinu vremena zagledan u bradavice (što nije bilo teško – većinom svaka fam fatal naše učionice nije nosila grudnjak). Da ne zaboravim, bio je ljevak. Zajedno s još par ljudi uvijek mu je trebala minuta više kad bi se diktiralo. Pričao je kao da se prenemaže, kao da mu je zapela knedla u grlu, trudeći se zvučati nepretenciozno čineći upravo to. Ili se meni samo tako činilo. Nego, tako Faris dođe svaku noć kući, popije koju flašicu žestine (tako je navedeno iz njegovih riječi) te dozvoli svojim fantazijama da uđu i u zbilju drugih; da svako zna na šta on drkicu baca pa se počne javljati istim onim djevojkama na čijim su mu sisama oči (ili bar jedno od očiju) ostale. Svakoj djevojci ista priča – uz uljudno poželjeno dobro veče, ispričaj da je popio koju kap više (ovo 'kap više' odgovorno tvrdim da je fatalna greška komparativne književnosti kao akademske discipline jer u protivnom bi rekao da se ubio k'o tena), možda jedno-dva pitanja kako je/šta radi u sitne sate a onda ispovijed. Svakoj djevojci ista – lažem zapravo – jedna je bila izuzetak jer mu je, kako već pomenuh, zagrebačkim dijalktom izazvala klecanje koljena, što nije mogla učiniti ova druga koja koristi žargon sarajevskog taksiste relacija Bistrik-Sedrenik s ambicijom da napiše dobru dramu nekad tamo u životu. Al' ta naša ima bolje sise, C korpa, devedesetka bar. Tako svaku noć istim djevojkama koje (to se i evo večeras pitam : je li frajer glup pa nije kontao da će te djevojke možda u istom krugu zapaliti na puš-pauzi i da će nekako nužno ostati ismijan i spuštenog kurca ili je željan pažnje što nije o čemu ne mogu jer ću spojlat' sam kraj ili je sve ovo bila samo jedna velika fora jednog sociopate koji zna da istina nije zvijezda vodilja Filozofskog fakulteta, ustvari da Fakultet naš nema zvijezdu vodilju; i ako ima hitlerovski je pasionirana – pa se malo pojavio, uveo nereda i stvorio gužvu i otišao) su na kraju ga prokužile, a naravno – svaka je dobro znala ko je Faris, pa i da se našla neka kojoj je to zavođenje bilo privlačno, društvena očekivanja bi ju spriječila. Trebali ste biti tu kad je jedne večeri izbio kikot ispred onog mračnog vilajeta. Mobiteli sijevaju k'o munje, kruže k'o gluhi telefoni, osjeti se primitivna ekstaza u njihovim glasovima, cigare dogorijevaju jer se ne mogu stići pušiti ako se želi stići sve ispričati na pauzi i vratiti se gore i pogledati tog malog plavog čovječuljka pa mu se dobro nasmijati u lice. Al' da bi zlo bilo još veće, ista ona cura 'taksi-vozač slenga' sad u eri kada nijedan prostor nije privatan i kad se sve dokazuje skrinšotovima, počne ga prozivati po profilu fejsbuka, u hodnicima FF-a pred učionicu, a manje-više mi prilagodljivi primatoidi, homosapionidi, obični puževi-golaći, za trenutak se osjetismo kolektivno superiornijim naspram tako žalosne figurice pa postasmo saučesnicima – i oni kojima se javljao i onima kojima nije. Tog dana, u učionici, oba oka je uspio usmjeriti ispod klupe.

Faris više nije dolazio (razloge pomenuh već) na fakultet. Kažu, neće ni dolaziti. Ne bih ga se niko ni sjetio, da večeras ne sjedim, buljim prazno u tonu knjiga i seminarski ispred sebe; uhvatim se kako pišem o Kafki kojeg usput rečeno, obožavam; namišljam stvari da bih ga skrpio i razvukao na deset stranica; silujem književnost, ujedam za vrat svoje svjetonazore i što je najgore – veoma svjestan svega toga – nastavljam... I u jednom trenutku, kad je Kafka plakao, narcisoidan i osjetljiv kakav jeste u fazonu što ovo sebi iko radi, zašto sam ovoliki mazohista, napravim pauzu od ove notorne gluposti da pročešljam par stranica koje nisam već neko vrijeme. Kad eno ti Farisa na Prometeju, frajer recenzira film 'Iza brda', ne zvuči više pretenciozno, nego sasvim uprošteno i nehermetički (da može što bi se reklo i laik skontati), češe jaja, drka i bog zna kome sad se udvara. Udvara, opet kažem. A i 'handjob' bolje zvuči od brainwashing-a. Eto druže, ne pojede tebe automat za kafu. Vratio ti kusur.

Ti si ga, čovječe, izvadio na vrijeme.

6 notes · View notes

cloud-scrapbook · 4 years

Photo

so... t h e y. I’m so weak please just take this. т^т

#food fantasy #ff sea urchin #ff takowasa #ff tako wasabi #food fantasy wallpaper #edit #phone wallpaper #I CANT THEY SO BEAUTIFUL???

30 notes · View notes

italianaradio · 5 years

Text

AL CUORE DEL PROBLEMA All’Ordine dei Medici iniziativa congiunta con l’Aidm reggina

Nuovo post su italianaradio https://www.italianaradio.it/index.php/al-cuore-del-problema-allordine-dei-medici-iniziativa-congiunta-con-laidm-reggina/

AL CUORE DEL PROBLEMA All’Ordine dei Medici iniziativa congiunta con l’Aidm reggina

AL CUORE DEL PROBLEMA All’Ordine dei Medici iniziativa congiunta con l’Aidm reggina Lente Locale

R. & P.

Il 26 ottobre all’Auditorium dell’Ordine si è andati “al cuore del problema”, in una giornata interamente dedicata alla medicina di genere.

L’incontro, aperto con i saluti del dott. Pasquale Veneziano, presidente dell’Ordine, è nato dall’impegno congiunto della sezione reggina dell’Associazione Italiana Donne Medico e della Commissione Pari Opportunità dell’Ordine, che hanno voluto porre l’attenzione su come le caratteristiche legate al genere influiscano sull’insorgenza ed il decorso delle malattie cardiache.

Nel sottolineare l’impegno dell’Associazione Donne Medico nell’organizzazione dei percorsi di formazione e divulgazione, la dott.ssa Annamaria Rosato, presidente della sezione reggina dell’AIDM, ha chiarito che «la medicina di genere non è né la “medicina delle donne” né la “medicina del sesso femminile” e neppure una sorta di “medicina parallela”. Si tratta di una nuova dimensione, un approccio innovativo che segna uno dei cambiamenti più importanti in ambito biomedico. Già a partire dagli anni ’90 e poi in Italia a partire dal 2016 con i quaderni ministeriali, infatti, si è capita l’importanza dell’appropriatezza terapeutica ed il tema è oramai entrato nelle Università. Questa, dunque, la nuova prospettiva per il futuro: mirare a percorsi preventivi, diagnostici, terapeutici ed assistenziali specifici per ciascuno dei due sessi».

La dott. Anna Rosaria Federico, C

consigliere dell’Ordine e coordinatrice C.P.O., ha evidenziato che «l’Ordine è sensibile all’argomento, occupandosi già da tempo di medicina di genere ed organizzando diversi incontri in campo oncologico, immunologico e ginecologico. L’AIDM è impegnata a far conoscere e promuovere la medicina di genere poiché si è osservato che lo stato di salute può essere influenzato non solo da aspetti sanitari legati al sesso ma anche dai ruoli socio-economici e culturali», ha poi ricordato il «“paradosso della donna” per cui le donne vivono di più ma più in cattiva salute» ed ha, infine, sottolineato quali sono i vantaggi della medicina di genere: ridurre il livello di errore nella pratica medica e migliorare l’appropriatezza terapeutica.

La dott.ssa Anna Maria Danaro, consigliere dell’Ordine e coordinatrice C.P.O. ha poi posto in luce che sul tema della medicina di genere «c’è grande attenzione da parte di tutti gli Ordini. Ad esempio, a breve l’Ordine di Vibo Valentia organizzerà un convegno sul tema ed ha chiesto la partecipazione di tutti gli ordini regionali».

Che sia importante portare avanti i programmi di medicina di genere è stato posto in luce anche dal dott. Frank Benedetto, direttore UOC cardiologia UTIC-G.O.M. Reggio Calabria, che ha osservato come «la patologia ischemica coronarica delle donne sia, purtroppo, in aumento.» Le donne – ha affermato il dott. Benedetto – «si ammalano di più dal punto di vista cardiaco perché spesso tendono a minimizzare i sintomi e, quindi, a ritardare le cure. Questo ritardo determina un “risparmio di cuore”, che è pericoloso perché più tempo passa più aumentano le possibilità di morire. Dunque, è importante realizzare campagne di prevenzione e passare dalla medicina di attesa alla medicina di iniziativa. Nel nostro territorio tutto ciò avviene anche grazie al Centro Cuore che sta dando grandi risultati».

Il convegno, che ha visto la presenza anche degli studenti del liceo scientifico “Alessandro Volta” di Reggio Calabria, è stato organizzato in tre distinte sessioni, ciascuna delle quali ricca di relazioni di pregio.

Nella prima sessione la dott.ssa Serenella Caristo, delegata regionale AIDM Calabria e dirigente medico UOC malattie cardiovascolari geriatriche A.O. di Catanzaro, ha trattato dell’anatomia e fisiologia del cuore sottolineando le differenze di genere in rapporto all’età.

Il dott. Virgilio Pennisi, dirigente medico del G.O.M. di Reggio Calabria e direttore UOS terapia intensiva cardiologica, si è occupato delle cardiopatie ischemiche nelle donne.

Il dott. Alessandro Armaro ha relazionato su diagnostica e terapia interventistica in cardiochirurgia,mentre delle differenze di genere nelle patologie vascolari si è poi occupato il dott. Pietro Volpe, direttore UOC di chirurgia vascolare ed endovascolare e direttore del dipartimento Cardio-toraco Vascolare G.O.M.

Di rilievo anche la relazione su ictus e differenze di genere tenuta dalla dott.ssa Caterina Ermio, past-president nazionale AIDM, direttore ff UO di neurologia PO Lametia Terme, referente Dipartimento Salute della Regione Calabria, componente dell’Osservatorio regionale oltre che componente- medicina di genere FNOMCEO.

La seconda sessione si è aperta con l’intervento su cuore e menopausa della dott.ssa Elena Adornato, dirigente medico della cardiologia del G.O.M. reggino.

È seguita l’interessante relazione del dott. Massimo Siviglia, dirigente medico cardiologo emodinamista al G.O.M., che ha trattato della Sindrome di Tako-Tsubo.

Delle complicanze cardiovascolari nel diabete si è occupata la dott.ssa Antonella Accoti, dirigente medico UO Medicina Interna e Consigliere nazionale AIDM.

La dott.ssa Maria Domenica Crea, specialista in endocrinologia dell’Asp reggina nonché Vicepresidente AIDM sezione di Reggio Calabria, ha trattato dei rischi cardiovascolari legati all’età ed al sesso.

Il dott. Massimo Scimone, cardiologo responsabile del servizio di ecocardiografia fetale ASP Reggio Calabria, ha, invece, relazionato sul prolasso valvolare mitralico avendo sempre riguardo alle differenze di genere ed alle caratteristiche in età pediatrica.

A seguire, ha illustrato la relazione stress-cuore la dott.ssa Carmela Palumbo, psichiatra dirigente medico GOM e componente del direttivo AIDM, mentre del cuore senile ha trattato, nel suo intervento, il dott. Vincenzo Nociti, segretario dell’Ordine e direttore UOC Geriatria del Grande Ospedale Metropolitano di Reggio Calabria.

Hanno partecipato, nella veste di relatori e moderatori anche i dottori: Silvana Capasso, pediatra, consigliere nazionale AIDM e coordinatrice del Comitato Scientifico AIDM; Giuseppe Zampogna, vice-presidente dell’Ordine dei Medici di Reggio Calabria; Antonino Zema e Domenico Tromba, consiglieri dell’Ordine dei Medici; Maria Giuseppa Giustra; Giuseppe Sera; Angela Amante; Vincenza Amato; Sara Castiglia; Domenica Di Certo; Carmen Marchese; Grazia Palermo.

Ordine dei Medici Chirurghi ed Odontoiatri di Reggio Calabria

AL CUORE DEL PROBLEMA All’Ordine dei Medici iniziativa congiunta con l’Aidm reggina Lente Locale

R. & P. Il 26 ottobre all’Auditorium dell’Ordine si è andati “al cuore del problema”, in una giornata interamente dedicata alla medicina di genere. L’incontro, aperto con i saluti del dott. Pasquale Veneziano, presidente dell’Ordine, è nato dall’impegno congiunto della sezione reggina dell’Associazione Italiana Donne Medico e della Commissione Pari Opportunità dell’Ordine, che hanno voluto […]

AL CUORE DEL PROBLEMA All’Ordine dei Medici iniziativa congiunta con l’Aidm reggina Lente Locale

Francesca Cusumano

#Dalla Locride

0 notes

filologija · 4 years

Text

Brian Joseph v Ljubljani o grškem jezikoslovju od 13. do 16. januarja

Od 13. do 16. januarja 2020 bo na obisku v Ljubljani Brian Joseph, poznavalec grškega in zgodovinskega jezikoslovja ter jezikoslovja balkanskih jezikov. Kot je zapisal v predstavitvi na portalu The Linguist List, ga je na jezikoslovno pot pripeljalo navdušenje nad latinščino in grščino. Še posebej močan vtis je nanj napravilo dejstvo, da je zgodovino grškega jezika mogoče spremljati skozi tako rekoč 3500 let. Brian Joseph je doktoriral na Harvardu (1978), od leta 1979 pa deluje na Ohio State University v Columbusu (OSU), kjer je profesor za jezikoslovje ter za južnoslovanske jezike. Je član vrste združenj, predsednik Ameriškega jezikoslovnega združenja (Linguistic Society of America) in sourednik osrednje revije s področja jezikoslovja grškega jezika Journal of Greek Linguistics. Njegova bibliografija obsega več sto objav. Med drugim je objavil monografijo The Synchrony and Diachrony of the Balkan Infinitive (Cambridge 1983, ponatis 2009). Objavil je tudi priročnik za zgodovinsko jezikoslovje Language Change, Language History, and Language Relationship (s Hansom Hockom, Berlin 1996, ponatis 2009). V Ljubljano prihaja že tretjič. Sodeloval bo v okviru projekta Gostujoči tuji strokovnjaki Univerze v Ljubljani 2019–2022, tudi kot gost SAZU. Na Filozofski fakulteti bo imel tri predavanja. Kot poznavalec bo govoril o jezikih, med katere se uvršča tudi nova grščina. Med pionirje preučevanja balkanskih jezikov sodita zlasti slovenska jezikoslovca Jernej Kopitar in Fran Miklošič. Ponedeljek, 13. januarja Prvo predavanje ima naslov "ERIC Loans in the Balkans: Reconstructing Historical Sociolinguistic Conditions from Loanwords" (Izposojenke ERIC na Balkanu: rekonstrukcija zgodovinskih sociolingvističnih razmer na podlagi izposojenk). Predstavljeno bo v ponedeljek, 13. januarja, ob 9.40 v predavalnici 5. Isti dan bo ob 12.30 v predavalnici 6 sledilo še predavanje z naslovom "On the Nature of Linguistic Comparison" (O naravi jezikoslovne primerjave). Predavanji bosta v angleščini. Torek, 14. januarja V torek, 14. januarja, bo s predavanjem o spolu izposojenk nastopil tudi na jezikoslovni delavnici Grščina in slovnični spol. Delavnica bo potekala v okviru predmeta Zgodovina grškega jezika. Predavanje bo naslovilo vprašanje slovničnega spola, tokrat z vidika jezikoslovja grškega jezika. Prav grški misleci so v zahodnoevropsko slovnično tradicijo uvedli pojme moškega, ženskega in srednjega spola. Osrednja figura je bil Protagora. Grki so odprli nekatera izmed vprašanj, ki ohranjajo aktualnost še danes. Dogodek bo v Modri sobi Filozofske fakultete v petem nadstropju v torek, 14. januarja, ob 17.00. Sreda, 15. januarja V sredo, 15. januarja, bo Brian Joseph nastopil na konferenci Pogledi na grško jezikoslovje v okviru festivala Na Olimpu v Cankarjevem domu. Na konferenci bo imel uvodno predavanje o dešifraciji linearja B. Nastopil bo tudi s krajšim prispevkom k vprašanju, kako klasične filologe poučevati novo grščino. Tej problematiki se posveča projekt Greek: Ancient and Modern, ki poteka v sodelovanju med OSU in Oddelkom za klasično filologijo FF UL. Read the full article

0 notes

i-kao-ti-i-ja-blog · 6 years

Text

28.06.2017

Dragi moj Emire. Oj hahaha, ne mogu ja ovo, nisam stvorena da budem romantična. Ali hajde, treba nekada i patetiku prosipati. Ovo je pismo u kojem želim da ti se zahvalim. Hvala ti što me trpiš. Svjesna sam koliko zapravo znam biti naporna, nekada čak to i namjerno radim, kada znam da si u gejmu or something, namjerno uzmem i šaljem poruke koje baš i nemaju smisla. Ali mi ti nikada nisi dao do znanja da sam dosadna, nego svaki put odgovoriš na moje gluposti, a ne moraš. Hvala ti na tome. U početku sam se stalno ljutila na tebe. Ljutila sam se što mi premalo pričaš. Razmišljala sam „Zašto toliko držiš sve u sebi?“. Da li je to jer si jednostavno takva osoba ili je to zbog neke djevojke koju si nekada jako volio. Ne znam. Iskreno, ne želim da znam taj razlog.Onda sam se ljutila što ne pamtiš neke stvari, tipa neke sitnice u mom životu koje ti svakodnevno govorim. Pa sam se isto tako ljutila što svaki dan igraš igrice i što me zapostavljaš zbog njih. Razmišljala sam i shvatila da sam i ja isto toliko zatvorena kao i ti, ako ne i više. Pružam ti osiromašene djeliće sebe i držim te u onom trećem okviru svog života, a nije ti tu mjesto. Pa se čudim kako sitne korake pravimo, nesvjesna tvog strpljenja i moje gluposti. Opet, hvala ti što me trpiš. Uvijek sam voljela Azru i Džonija, ali nakon tebe, pjesma „Kao ti i ja“ mi je postala još draža. Ona nas je i spojila. You make me smile even when you don't say anything. Znam da mi ne vjeruješ, ali jedino što želim je učiniti te sretnim ffs. It makes me tremendously happy to be able da pišemo svaki dan. Ti ne zaslužuješ samo paragraf. Ti zaslužuješ hiljadu i hiljadu knjiga written about how amazing you are. No matter what happens, ti ćeš uvijek biti my favorite person. I znaš da ne volim da pričam o svojim snovima, ali sanjam te. Gotovo svaku noć te sanjam. Kao što Meša Selimović u Tvrđavi kaže:“Hoću da napunim oči tvojom slikom, da ništa više u njih ne stane.“ Eh tako i ja. Želim da te stalno sanjam, da to nikada ne prestane because it felt so real. I nakon što ovo pročitaš, samo reci da ti nije svejedno i ostajem. Just let me be the one. Rekao si mi da ćeš mi dosaditi jednog dana. Ti meni ne možeš dosaditi i biti naporan. Samo mi reci šta misliš, ne želim da izvlačim iz tebe riječi i da ih tumačim na pogrešan način. Želiš li znati šta je stvarno naporno? Naporno je voljeti nekoga ko ne pokazuje svoju ljubav. Imam još mnogo toga da napišem, ali bojim se da će ti biti mrsko čitati. Eto, mislim da zaslužuješ da znaš da si nekome cijeli svijet. I pogodi šta? Ja sam taj neko. Volim te, Emire. :)

Uzmi me kad hoćeš ti, barem mene možeš uvijek imati. Hajde dođi da se srce napije, reci šta će meni život bez tebe.

0 notes