#kortverhaal

[vitalumusic]

Ek het 'n 2de Podcast begin op Youtube. Die voorlees van kort verhale, geskryf deur ChatGPT.

#chatGPT #shortstory #kortverhaal #afrikaans #ai

#chatgpt #shortstory #kortverhaal #afrikaans #ai #vitalumusic #Youtube

[bookstamel]

Sportdag door Ursula Visser

Vandaag heb ik een kort fantasie verhaal voor jullie geschreven door Ursula Visser

Hallo lieve lezers van Bookstamel, Het is mei dus dat betekent tijd voor een nieuw thema. Het thema in mei is schurken en superhelden. Een thema wat ik zelf super leuk vind omdat je er alle kanten mee op kunt. Dit keer een verhaal wat uit de verhalen bundel Hades van Ursula Visser komt. Dus vind je Sportdag nou een mooi verhaal lees dan eens de hele bundel. Maar voor we naar het verhaal Sportdag…

View On WordPress

#boeken #lezen #kortverhaal

[detweedeochtend]

Veni Creator Spiratus

In den beginne was er niets. Behalve een tl-lamp die er alle moeite van de wereld mee leek te hebben om aan te knipperen. Iemand die morsecode kende zou misschien het woord 'genesis' in het knipperpatroon ontdekt hebben, maar de rat die door het pas verlichte decor trippelde, miste op dat moment de talige capaciteiten om deze code te kraken.

Het decor: de voorraadkamer van het vrij recent op de fles gegane restaurant 'Ongezondigd'. Van de producten die hier bewaard werden naderden er inmiddels enkele hun houdbaarheidsdatum; andere hadden die al overschreden. Er waren blikken die bol stonden, brikken die bijna braken en in een hoek stond een bokaal die al gebarsten was. De vloeistof die eruit lekte gaf mogelijk licht in het donker, maar het was wachten tot de timer van de tl-lamp afliep om dat te verifiëren.

De rat die als acteur in dit decor optrad (onder wiens regie?) tilde nieuwsgierig het kopje op en keek in het rond. Het visuele bombardement dat deze pas ontdekte kamer voor hem in petto had - etiketten in schreeuwerige kleuren, flessen in alle mogelijke vormen en maten, stapels en stapels zakken en pakken - moest het afleggen tegen de olfactorische nieuwsgierigheid die het diertje naar de lekkende vloeistof lokte. Likkebaardend zette de rat zijn trippelgang verder in de richting van het slingerende stroompje.

"Neemt en eet hiervan." "Dit is mijn bloed." "Eeuwigdurend verbond." "Ter vergeving van de zonden." Er zijn talen waarin 'taal' en 'tong' door hetzelfde woord vertegenwoordigd worden. Die talen bleken gelijk te krijgen: vanaf het moment waarop de kleine, vinnige tong van de hongerige rat in het kronkelende vloeistofstroompje werd gedoopt, scheen het dier overvallen te worden door een goddelijke vonk. Schichtig keek het om zich heen.

De visuele impulsen, die zonet nog te zwak bleken om de geurige verleiding te overstemmen, waren nu krachtiger dan ooit tevoren. 'Bloem', 'suiker', 'tomatenpulp' en heelder ingrediëntenlijsten kon het beestje nu registreren, lezen en begrijpen. Hierdoor diende zich een totaal nieuw soort honger aan: een honger naar woorden, een hang naar taal. Het diertje wilde meer lezen en leren, maar daarvoor was het aanbod van deze voorraadkamer te beperkt.

Knagend baande de rat zich een weg naar de aanpalende keuken. Ook daar was het aanbod pover: veiligheidsdocumenten, hygiënevoorschriften, technische fiches van keukentoebehoren en enkele mappen met recepten en ideeën. De ontdekkingstocht leidde het diertje naar het eetvertrek van het restaurant. "Goddelijke schepping van de chef", "Lam op een bedje van zondenlast", "Eva's appel", "Koffie met zoete ongezondigheden" was het laatste menu voor de neergang van dit etablissement geweest. Ook dit was niet genoeg. Waar sloeg dit zelfs op?

De boeken die in de kasten tegen de wanden stonden bleken - verdomd nog aan toe - puur decoratief te zijn. Alle bladzijden waren leeg, behalve die van één boek. Het was een zwaar exemplaar dat in het midden van de centrale tafel lag. De rat las de titel op de rug en voelde aan alles dat hij hier even zoet mee zou zijn. 'Bijbel'. Dagenlang verslond het diertje de verhalen die vele jaren ongelezen op de dunne blaadjes van dit boek op hem hadden gewacht. Tussendoor werd de voorraadkamer verder geplunderd. Het stroompje bleef stromen en er waren nog bokalen met dezelfde inhoud. Dit was een (het?) paradijs op aarde.

"Laat er licht zijn." "En God verbande hen uit de tuin van Eden." "Het lam Gods dat draagt ..." Mochten ratten kunnen gniffelen, dan had er af en toe een lachend geluidje door het verlaten restaurant geklonken. Het diertje begreep nu, na de lezing van de eerste helft van het boek, wat de toespelingen in het menu betekenden. "Voorwaar ik zeg u ..." En die Jezus, die had wel wat te zeggen. Naastenliefde, maar waar was iedereen? En vergiffenis, maar voor wie?

Er moesten soortgenoten zijn die ingewijd konden worden in deze heerlijke leer. Een slok van de heilige vloeistof: er was genoeg voor iedereen. Vervolgens konden de bijbelse bladzijden gezamenlijk doorgenomen worden en was er misschien wel nog meer mogelijk. Er was een roeping, er was een doel: de rat besloot erop uit te trekken. Net voordat hij het hol weer in wou duiken dat hem in deze voorraadkamer had gebracht, viel zijn oog op een pakket dat in de hoek lag. Hij kon het etiket niet helemaal lezen, maar de inhoud was duidelijk. Was dit echt voor hem bedoeld? Zo specifiek?

Jezus had het gezegd: vergiffenis was het hoogste goed.

Rattenvergiffenis?

#schrijven #Nederlands #Dutch #proza #verhaal #kortverhaal #rat

[nielsroelen]

De tanks voor Oekraïne moeten een antwoord zijn op een verwacht lente offensief van Rusland. #oekraïne #uruzgan #defensie #veteraan #tanks #oorlog #nielsroelen #schrijversvaninstagram #schrijver #kortverhaal #blog #inktpatroon #tulpen https://www.instagram.com/p/CoJrJe5ITmS/?igshid=NGJjMDIxMWI=

#oekraïne #uruzgan #defensie #veteraan #tanks #oorlog #nielsroelen #schrijversvaninstagram #schrijver #kortverhaal #blog #inktpatroon #tulpen

[gwynb]

Probleem in Napels

Ik was in Napels. Ik sliep in een Airbnb, een mooi appartement. Er was ook een couchsurfer, een leuk meisje uit Taiwan dat het exra matrasje in de kamer van de Napolitaanse eigenaar had gekregen. Hij was gul en lief, hij kookte, nam ons mee de stad in voor Spritz. De risotto met artisjok was heerlijk. Iedere dag bij het ontbijt aten we sfogliatelle. Ik geloof dat ik lang niet zo gelukkig was geweest. In het Engels en een soort van Italiaans hadden we het over vanalles en nog wat. Het meisje vertelde me over haar reizen.  's Avonds met een glas wijn in mijn handen bekroop me het gevoel dat ik nooit meer wegwilde. Ik stelde me voor dat ik in dit appartementje woonde. Daar stond ik te koken, dáár lag ik te lezen. De Napolitaan schonk ons glas weer vol en maakte een grapje. Hij zei wat ík had gedacht, hij zei: ‘je zou moeten blijven’. Ik lachte. En toen raakte hij mijn been lichtjes aan. Ik hijste ostentatief aan mijn sigaret.

Het was even stil. Hij knikte, lachte. We dronken nog een glas. Ik en het meisje wisselde een blik uit. Een blik waarbij je afkeurend met je ogen wilt rollen en die tegelijkertijd de prille vriendschap moet bestendigen. Ik wilde hier wonen. Ik wilde ook haar vriendin zijn. En roken, om thuis vergeten. Verder niets. Tegen twee uur ’s nachts was ik moe. Ik poetste mijn tanden en ging in bed liggen. Na een half uurtje hoorde ik gekreun in de kamer naast me. Het meisje kwam luidruchtig klaar. De volgende ochtend en de verdere hele week aten we 's ochtends weer sfogliatelle. Ik zette iedere dag koffie voor ons drieën. Niemand zei meer veel. Toen ik mijn koffer pakte vroeg hij me wat mijn probleem was. Toen ik opkeek zei hij: ik ben weg, je kunt de sleutels op tafel laten liggen’. Ik heb hen nooit meer teruggezien. Ik weet alleen dat de Napolitaan nog steeds gasten ontvangt in zijn Airbnb. Op social media zie ik dat het meisje nog altijd reist om nu en dan ergens een tijdje neer te strijken.

#kortverhaal

[inge-universe]

Martine Kamphuis - Sterrenstof @martinekamphuis #wpserie #martinekamphuis #sterrenstof Ik heb deze gelezen voor @verhalenfabriek @juul_deverhalenfabriek en @vrouwenthrillers #vrouwenthrillers Bedankt voor het #digitaalexemplaar Wie heeft dit boek gelezen? En wat vond je er van? ............ Mijn mening: #recensie #review #mijnmening #watvondikervan Dit verhaal is een #prequel op de serie van Wynona Post. Een leuk en erg euk en spannend #kortverhaal. Wat mij zeker triggert om meer te lezen over WP. Ik heb haar nu al in mijn hart gesloten. Een leuk prrsonage. Ik wil meer weten over haar leven en werk. WP is psychologe en woont tijdens dit verhaal bij ouders. Haar ouders zijn ietswat zwevende types. Ze geven weekendretraites. Tijdens dit retraite gebeurt er van alles. Oude bekenden en nieuwe relaties komen voorbij. Je leert de personages ondanks de lengte van het verhaal toch al aardig kennen. Vlot geschreven. Lekker voor tussendoor en als kennismaking. Smaakt naar meer. Dus kom maar op. ............ Inhoud: Het eerste moordonderzoek van de jonge Wynona Post uit de spannende WP-thrillers. De jonge Wynona Post, afgekort ‘WP’, woont van de zomer tijdelijk bij haar ouders op de boerderij. Midden in het streng gereformeerde dorp runnen zij een newagecentrum. WP maakt kennis met Delek, een intrigerende man die samen met haar ouders een weekendretraite organiseert. Sara, een oud-klasgenoot van WP, wil daaraan deelnemen en vraagt WP op haar kinderen te passen. Maar dan overlijdt Sara's ernstig zieke man, een natuurlijke dood volgens de politie. WP is daar nog niet zo zeker van en gaat op onderzoek uit. ............ #bookstagrammer #bookstagram #bookstagramnl #bookstagrammers #boekstagram #instabook #dutchbookstagram #dutchbookstagrammers #dutchbookstagrammer #boekenwurm #booktrovert #boekenpost #feelgood #feelgoodroman #newadult ##thrilles #thrillerbooks #thrillerserie #spannendeserie https://www.instagram.com/p/CiNo1t0rGPZ/?igshid=NGJjMDIxMWI=

#wpserie #martinekamphuis #sterrenstof #vrouwenthrillers #digitaalexemplaar #recensie #review #mijnmening #watvondikervan #prequel #kortverhaal #bookstagrammer #bookstagram #bookstagramnl #bookstagrammers #boekstagram #instabook #dutchbookstagram #dutchbookstagrammers #dutchbookstagrammer #boekenwurm #booktrovert #boekenpost #feelgood #feelgoodroman #newadult #thrilles #thrillerbooks #thrillerserie #spannendeserie

[oliviervn]

Boek 1

Boek 1: 

Titel: Ik omhels je met duizend armen 

Schrijver: Ronald Giphard

Recensie van mij en andere over het boek + mijn commentaar en reactie op andere hun recensies

Recensie 1:

In ‘Ik omhels je met duizend armen’ vertelt Giphart over de spierziekte en dood van zijn moeder. Dat verhaal wordt gestructureerd door een stroom van anekdotes over een vakantie met vrienden in La Palma. Het contrast tussen beide verhalen is groot, te groot voor mij. Hoewel enkele vakantieanekdotes voor de nodige luchtigheid zorgen, zijn de grappen en verhalen vaak te flauw en/of te dik aangezet om indruk te maken. Dat het hoge tempo geen ruimte laat voor sentimentaliteit is de grote sterkte van het boek. De zorg en liefde voor zijn moeder worden op een humoristische en realistische manier verteld, zonder daarbij afbreuk te doen aan de twijfels en het verdriet die regelmatig voor storm in het hoofd zorgen. Door de prachtige taalvondsten en scherpe observaties is het boek voor mij eerder 4 dan 3 sterren waard, maar de stoere cowboyverhalen staan de uiteindelijke ontroering in de weg. 3,5 sterren voor het geheel. (link)

Recensie 2:

Volgens Hans Warren (Provinciale Zeeuwse Courant) ‘heeft de humor van Giphart montere kleurtjes’. Mij dunkt, dodelijker kwalificatie is nauwelijks denkbaar (wilt u een boek lezen waarin de humor ‘montere kleurtjes’ heeft?), maar desondanks gewaagt Warren van een prachtige roman die hij aldus bondig samenvat: hij gaat ‘over de liefde, het leven en de dood’. Ooit een roman gelezen die niet ging over de liefde, het leven en de dood? (link)

Mijn recensie

Ik zou het boek als een kortverhaal beschrijven, het heeft namelijk een open einde. Net zoals de recensies beschrijven, gaat het echt over liefde, leven en de dood. De schrijver gebruikte geen lange opbouw om iets te vertellen, hij gaat direct naar wat hij te zeggen wilt. Ik vond dit wel leuk, meestal zou dit verwarring veroorzaken maar dat was amper het geval. Ik vond het ook is fijn dat de schrijver het zij zoals het is, hij hield zich niet echt in, dit maakt deze roman anders dan andere. Romans over het algemeen vind ik meestal niet leuk omdat de emoties een beetje te lang duren, zoals bij een begrafenis, dat duurt dan 30 pagina’s aan emotioneel verdriet wat na een tijdje wel verveelt. In dit boek, werd er niet zo veel gerouwd om de moeder haar dood.

Ik volg de mening van recensie 1, de vakantieanekdotes schepen een luchtigheid op de karakters hun problemen. Vakantie geeft meestal de indruk dat alles rustig en vredig is, wat het eigenlijk niet was door de dood van Giph’s moeder.

Wat ik ook leuk vond aan het boek is dat het me liet denken over wat ik zou doen in hun situatie. Zoals wanneer Giph’s moeder met euthanasie uit het leven wilt stappen, ik zou niet weten wat ik zou doen als mijn moeder dat vraagt. Of wanneer één van Giph’s vrienden, strikt geheime informatie stuurt naar de media. Iets wat een bekende schrijver als Giph sociaal en mentaal zou kunnen breken.

Het boek liet me ook zien hoe apart een mens kan zijn, zo zonder geweten of emoties. Beide Giph en Samarinde gingen vreemd, en dan vinden ze het raar dat hun relatie verslechterd. Ook toen de moeder stierf, merkte ik geen emoties van Giph, Samarinde vond haar werk zelfs belangrijker dan haar man bijstaan in zijn verlies.

Net als recensie één, vind ik ook dat er met humor over alles word gesprokken, zelfs over de dood van de moeder. De moeder blijft er ook positief bij. Ik vond dit fantastisch.

Recensie 2 zegt “Ooit een roman gelezen die niet ging over de liefde, het leven en de dood?”. Ik zie dit een beetje als kritiek in de zin van “weeral zo een boek”, maar dit boek behandelt het anders. Het is een van de eerste boeken die mij aan het lachen heeft gebracht en daarom raad ik iedereen dus aan om het is te proberen.

[arnaudsboekreview]

Boek 1 ik omhels je met duizend armen

Schrijver: Ronald Giphard

ik geef twee recensie wat ik ga vergelijken met mijn recensie

Recensie 1:

In ‘Ik omhels je met duizend armen’ vertelt Giphart over de spierziekte en dood van zijn moeder. Dat verhaal wordt gestructureerd door een stroom van anekdotes over een vakantie met vrienden in La Palma. Het contrast tussen beide verhalen is groot, te groot voor mij. Hoewel enkele vakantieanekdotes voor de nodige luchtigheid zorgen, zijn de grappen en verhalen vaak te flauw en/of te dik aangezet om indruk te maken. Dat het hoge tempo geen ruimte laat voor sentimentaliteit is de grote sterkte van het boek. De zorg en liefde voor zijn moeder worden op een humoristische en realistische manier verteld, zonder daarbij afbreuk te doen aan de twijfels en het verdriet die regelmatig voor storm in het hoofd zorgen. Door de prachtige taalvondsten en scherpe observaties is het boek voor mij eerder 4 dan 3 sterren waard, maar de stoere cowboyverhalen staan de uiteindelijke ontroering in de weg. 3,5 sterren voor het geheel. (link)

Recensie 2:

Volgens Hans Warren (Provinciale Zeeuwse Courant) ‘heeft de humor van Giphart montere kleurtjes’. Mij dunkt, dodelijker kwalificatie is nauwelijks denkbaar (wilt u een boek lezen waarin de humor ‘montere kleurtjes’ heeft?), maar desondanks gewaagt Warren van een prachtige roman die hij aldus bondig samenvat: hij gaat ‘over de liefde, het leven en de dood’. Ooit een roman gelezen die niet ging over de liefde, het leven en de dood? (link)

Mijn recensie

Ik zou het boek als een kortverhaal beschrijven, het heeft namelijk een open einde. Net zoals de recensies beschrijven, gaat het echt over liefde, leven en de dood. De schrijver gebruikte geen lange opbouw om iets te vertellen, hij gaat direct naar wat hij te zeggen wilt. Ik vond dit wel leuk, meestal zou dit verwarring veroorzaken maar dat was amper het geval. Ik vond het ook is fijn dat de schrijver het zij zoals het is, hij hield zich niet echt in, dit maakt deze roman anders dan andere. Romans over het algemeen vind ik meestal niet leuk omdat de emoties een beetje te lang duren, zoals bij een begrafenis, dat duurt dan 30 pagina’s aan emotioneel verdriet wat na een tijdje wel verveelt. In dit boek, werd er niet zo veel gerouwd om de moeder haar dood.

Wat ik ook leuk vond aan het boek is dat het me liet denken over wat ik zou doen in hun situatie. Zoals wanneer Giph’s moeder met euthanasie uit het leven wilt stappen, ik zou niet weten wat ik zou doen als mijn moeder dat vraagt. Of wanneer één van Giph’s vrienden, strikt geheime informatie stuurt naar de media. Iets wat een bekende schrijver als Giph sociaal en mentaal zou kunnen breken.

Het boek liet me ook zien hoe apart een mens kan zijn, zo zonder geweten of emoties. Beide Giph en Samarinde gingen vreemd, en dan vinden ze het raar dat hun relatie verslechterd. Ook toen de moeder stierf, merkte ik geen emoties van Giph, Samarinde vond haar werk zelfs belangrijker dan haar man bijstaan in zijn verlies.

Net als recensie één, vind ik ook dat er met humor over alles word gesprokken, zelfs over de dood van de moeder. De moeder blijft er ook positief bij. Ik vond dit fantastisch.

Recensie 2 zegt “Ooit een roman gelezen die niet ging over de liefde, het leven en de dood?”. Ik zie dit een beetje als kritiek in de zin van “weeral zo een boek”, maar dit boek behandelt het anders. Het is een van de eerste boeken die mij aan het lachen heeft gebracht en daarom raad ik iedereen dus aan om het is te proberen.

[annerlebarnardsworld]

https://naledi.co.za/product/sewe-keer-sondig/

25 kortverhale, die een sondiger as die ander, sal die leser vermaak, ontroer, laat naels kou en dalk selfs laat glimlag.

Volgens oorlewering bestaan daar sewe dodelike sondes waaruit alle ander onheilighede voortspruit: hoogmoed, gierigheid, wellus, afguns, vraatsug, toorn, en luiheid.

44 skrywers, sommige baie bekend en sommige minder bekend, het dieselfde opdrag gekry: Neem die hand van ander skrywer en skep saam kortverhaal wat minstens een van die sondes met speur- of spanningselement beklee.

#naledi #sewekeersondig

[libraryoferana]

Wanneer een jonge verpleegster een baan aanvaardt in een voormalig militair hospitaal, ontdekt ze een familiegeheim en komen de spookachtige bewoners haar iets te bekend voor. Een kort spookverhaal. #Geesten, #Paranormaal, #Horror, #Kortverhaal #IARTG #ASMSG https://books2read.com/BlossomRiseDutch

[bucklemonster2]

4.26 Boris Births a Book

4.26 Boris Births a Book Poem / Short Story by Emilia Sameyn 14/11/2023 (NEDERLANDS BENEDEN)

Warning: mention of birth, genderbending and head-wounds

Boris his Head was Very Big and Heavy His Head had been this Way for a Very Long Time, It all Started with One Idea 9 Months Ago.

Then the Ideas started Coming and Coming, Growing in to One Big Idea, a Complex Story

Ow, Ow, Ow! Boris whined as his Head Hurt.

A hole in his Head Appeared, Water was Coming Out! I need to Go to the Emergencies!

He and his Wife Jumped in the Car And Rushed to the Hospital.

'Its 3cm wide!' the Nurse said The Doctor gave him Anesthesia, But Boris was still Awake and in Pain.

Suddenly he was Surrounded by all Kinds of Hospital Personnel. 'Push, Push, Push!' They Encouraged.

Boris was Pushing and Grunting, Not sure if He was Pushing the Right Way. 'I can see the cover!' one Nurse said. And indeed, soon enough, the Book came out, Fresh from his Brain! All Healthy and Whole.

It's a Thriller! The Doctor said. Boris held the Book in his Arms, Feeding it Reviews.

'Perhaps it will Grow Up Into a Respected Classic!' His Wife Mused.

Proud of their Newborn Book. Wife and Man, Exited the Hospital.

Boris had a Book Come Out. And People wonder why He shove It in, In the First Place. --------------------------------------------

4.26 Boris Baart een Boek Gedicht / Kortverhaal van Emilia Sameyn 14/11/2023

Waarschuwing: vermelding van geboorte, genderbending en hoofdwonden

Boris, zijn Hoofd was enorm Groot en Zwaar Het was al een Tijdje zo Het begon Allemaal met één Idee 9 maanden geleden.

Toen begonnen de Ideeën te Komen en te Komen, Uitgroeiend tot Eén Groot Concept, Een Complex Verhaal

Auw, Au, Au! Boris jammerde terwijl zijn Hoofd pijn deed.

Er verscheen een Gat in zijn Hoofd, En er kwam Water uit! Ik moet naar het Spoed!

Hij en zijn Vrouw sprongen in de Auto En haastten zich naar het Ziekenhuis.

'Het is 3 cm wijd!' zei de Verpleegster De Dokter had hem Verdoofd, Maar Boris was nog Wakker en had Pijn.

Plotseling werd Hij omringd door allerlei soorten Ziekenhuispersoneel. 'Duw, Duw, Duw!' zeiden Zij als Aanmoediging

Boris Duwde en Kreunde, Niet wetende of hij de Goede Kant op Duwde. 'Ik kan de Omslag zien!' zei de Verpleegster.

En Inderdaad, al snel kwam het Boek uit, Vers uit zijn Brein! Compleet Gezond en Volledig.

Het is een Thriller! Zei de Dokter. Boris hield het Boek in zijn Armen, En Voedde het met BoekVerslagen.

'Misschien Groeit het Op tot een Gerespecteerde Klassieker!' Mijmerde zijn Vrouw.

Vrouw en Man verlieten het Ziekenhuis. Trots op hun Pasgeboren Boek.

Boris zijn Boek kwam Uit. En mensen vroegen zich af Waarom hij Het erin had Gestopt, In de Eerste Plaats.

#poem #poet #poetry #art #nederlands #dutch #life #writing #english #boek #book #birth #geboorte #kunst #writer #boris

[rausule]

Die Ontwaking

“Nou gaan ek, Marta; slaan middernag...>> O huis van vrede, o lieflike huis van daardie goeie vriend...

Die lang, deurmekaar lamp het die seldsame kant van haar sluiers verlig, wat regop in die skaduwees staan

5. soos 'n klein sonnetjie... Die eggo van 'n hoop wat sonder woorde gegee is, het in die vertrek geduur. In die gebied van lig was daar blomme, papiere, boekdele, drome van kuns ... Teen 'n grimmige druk

del Durero, 'n grys Deense jakkals wie se helder 10. snuit opwaarts neig, met hebsug.

Daar was 'n sagte parfuum wat my weer soos 'n kind laat voel het: ... 'n swak kroonblom van blomblomme.

En daar was 'n subtiele wêreldse saaiheid: van Paryse essensies, van Egiptiese sigarette ...

15. Daar was 'n sterk parfuum wat die sintuie bedwelm het:

... die pragtige digte hare soos gedraaide tolle... Onder die swart wonderkind van daardie enkele kop hare, geklee in 'n sagte tuniek, in 'n «<empire>> styl,

Marta het haar oë geabsorbeer en 'n dolk in haar hand, en ek weet nie watter volume op haar knieë nie.

Sy sny, gebukkend vooroor in 'n stilswyende ondersoek, stadig die bladsye van die groot onaangeraakte bundel.

“Middernag, Marta...” Hy antwoord my nie, ek het net die lewendige ritme van die strykyster in die papier gehoor.

25. Die stilswyende vriend met daardie streng bundel het aan my verskyn in die misterie van 'n ou sibille.

70

"Wat as ek jou vertel? Miskien ken sy die reaksie, dalk lees sy die waarheid in die onaangeraakte boek!>>

En vir daardie vrou, gewoond aan my soos aan 'n goeie broer, het ek dit goed gedink om my hartseer uit te spreek. Ag! As ek kon liefhê! - Ek sweer, ek het nog nie liefgehad nie: my verlede is gevul met bitter leuens.

- Ek het van mooi monde gehou, maar ek het nooit gehuil nie, nooit vir enige ander huil as my ma se trane nie.

35. Soos 'n droewige lot op my hart is, beeld (as jy van die ietwat sewentiende-eeuse beeld hou) van 'n geheimsinnige kis van elke grafskat, maar die bose vakman het die sleutel weggegooi,

die bose argitek, in wie weet watter afgrond ...

40. Marta, as jy die sleutel van die kis sou vind! As aan die hart wat weier om oop te maak, 'n toegewyde

jy dra die onbekende sleutel binne-in die geslote palm, vir haar wat blomme in die woestyn sal laat blom, sal dit al die skatte wees van 'n nuut oopgemaakte hart.

45. Want, Martha, ek is tog nie sleg nie? Ag Marta, is dit nie waar, sê jy, dat ek goed is nie? Baie sagte hande het bietjie vir bietjie oopgemaak soos in die speletjie gedoen word, maar ek het nie die sleutels gekry nie.

O vingers raak net, miskien sal ek môre liefhê! 50. en ek het my hande los en weer my mond gesoen...

Maar die leuen weeg verskriklik! O fiktiewe masker wat my in my dromende siel ontstel!

Want, Marta, ek is nie sleg nie, is ek? Ag Marta, is dit nie waar, sê jy, dat ek goed is nie?

55. Almal van hulle, selfs die lelikes, gee my 'n stadige gevoel van teerheid... «Ek voel» - ek het gelag «dat ek hulle almal liefhet!

Glimlag jy nie, Marta?» Hy het nie geglimlag nie. Ek het net die lewendige ritme van die yster in die papier gehoor.

71

En ek het weer gedink: - Ken jy dalk die reaksie, 60. miskien lees sy die Waarheid in die onaangeraakte boek. --

"In die hart sonder vuur is die siel al meer moeg meer as wat 'n haar wit word, hier, op die tempel, 'n bietjie. Elke langer aand word een of ander mooi droom gedroom: die ongeskonde hart wag vir die liefde wat nie kom nie.

65. O drankie wat nie drink nie, gee wie weier voor my kortverhaal voltooi is! Kind en jy sal kom, gevleuelde metgesel van die tweede mooi ding - wat nie meer is nie -

sal jy ook met verbande en pyle na my toe kom, Kind? 70. Of liefhê voor dit te laat is!

Sal liefde kom, Marta?» (In die Uncut Book, het ek gedink, hier is die reaksie wat hy van Truth gelees het)

"Liefde soos 'n son" (die eggo van 'n hoop gegee sonder woorde het in die kamer geduur)

75. «die beleg van die herfssiel sal straal, al is hierdie boosheid nie sonder genesing nie....

Sy het stilletjies die wapen uit die Boek gehaal en die wapen aan my gegee. Hy het geantwoord: “Miskien! - Hoekom maak julle nie julleself dood nie?>

#Ontwaking #Marta #afrikaans #south africa #deurmekaar

[vrouopgenade]

Woordfeesvreugde

Woordfeesvreugde maak my stil. En dankbaar.

Resim Leopictures tarafından Pixabay‘a yüklendi Ek het ingeskryf vir die 2023 Woordfees Kortverhaal kompetisie en verlede Donderdag hierdie lieflike woorde per e-pos ontvang: “Veels geluk met jou opname in die Woordfeeskortverhaalbundel 2023"

Vriendelike groete 

-Die Woordfeesspan– Sedertdien hang ek in die yskoue hoëveld winterlug  in my vreugde-borrel aan ʼn takkie. Te bang om te roer. Hierdie…

View On WordPress

#Woordfees

[nielsroelen]

In Ramstein werd vergaderd over tanks voor Oekraïne #tanks #defensie #inktpatroon #nielsroelen #kortverhaal #blog #blogpost #Poetin #Rutte #defensie #veteraan #oorlog https://www.instagram.com/p/CnpqfbyIzUE/?igshid=NGJjMDIxMWI=

#tanks #defensie #inktpatroon #nielsroelen #kortverhaal #blog #blogpost #poetin #rutte #veteraan #oorlog

[gwynb]

Ergens wonen

Ik heb een revolutionaire beslissing genomen. Ik heb besloten dat ik in mijn huis ga wonen. Je zult wel denken, hoezo, in je huis gaan wonen? Ik woon natuurlijk al in mijn huis. Of beter gezegd: in mijn appartement. Het is niet mijn eigen huis, want ik huur het, dus in die zin zal het nooit míjn huis zijn. Maar ik woon er wel en nu ga ik er opnieuw wonen. De gordijnen zijn lang en groen en glansend, de mooiste gordijnen die ik ooit heb gezien. Ze zijn net wat te lang dus aan de onderkant liggen ze een soort van gedrapeerd op de grond. Op net zo’n elegante manier alse een witte bruidsjurk over de grond sleept. Ik woonde al deze tijd al achter deze twee -want ik heb twee gordijnen - lange groene bruidsjurken en maar ze waren me nooit echt opgevallen.

Vanochtend werd ik wakker en omdat de gordijnen in het midden niet helemaal bij elkaar komen loopt er van boven tot onder een lange spleet waar het licht doorkomt. Ik noem het nu de hemelspleet. Ik wist vanochtend opeens zeker dat de poort naar de hemel, mocht ze bestaan, gesloten ligt achter twee grote fluwelen gordijnen en wanneer je dan mag binnenkomen, en ik ben bang dat ik nooit naar binnen zal mogen, dan openen de dikke gordijnen zich gewillig en laten ze je binnen in het paradijs. 

Sommige mensen zullen nooit die theatrale entrée maken natuurlijk. Sommige mensen niet. Mijn rij-instructeur niet, mijn wiskundeleraar niet, veel gymleraren, mijn baas ook niet. Ik ben koffie gaan maken en terwijl ik dat deed schrok ik opeens. Ik realiseerde me dat ikzelf waarschijnlijk ook niet door de mooie gordijnen kom. En dat ik dus ergens achterblijf met mijn rij-inscructeur, mijn wiskundeleraar (met de rotte tanden), alle gymleraren en mijn baas. En dan is er nog de kwestie van het vagevuur. Ik geloof dat ik me daar al in bevind. 

Ik pakte een bezempje om de scherven van het kopje dat op de grond was gevallen op te vegen.  Ik doe altijd alles veel te haastig. Maar dat zeg ík niet, dat is de stem van mijn moeder die hier constant vanuit mijn hersenen de kamer in schalt. Misschien komt het allemaal doordat ik niet genoeg geknuffeld ben door mijn ouders. Dat zei hij me de hele tijd. Ik denk niet dat je genoeg geknuffeld ben door je ouders.

Nu denk ik niet dat ik nog ooit in de hemel kom. Op een metaforische manier natuurlijk. En toch weegt zo’n gedachte erg zwaar. Zelfs al de hemel niet bestaat en je er niet eens in gelooft dan weegt het toch zwaar om de hele tijd te denken, ik heb iets gedaan waardoor ik, als de hemel echt bestond, niet meer in de hemel kom. 

 ‘Als een man zoiets had gedaan zou je toch ook zijn weggegaan?’, vraagt hij. Hij zegt het meer dan dat hij het vraagt. Ik aarzel. ‘Ik denk het wel. Maar het ligt eraan, misschien ook niet.’ ‘Nou’, brult hij terug, ‘je bent gek, natuurlijk zou je dan moeten opstappen’. Ik kijk een beetje naar de grond. En ik heb een soort déja-vu, wat een klote moment om een déja-vu te hebben, dacht ik nog. Hij is een feminist, dus dit maakt het allemaal extra erg. Toen het gebeurde was ik ook nog eens echt heel kwaad (geloof ik, het was allemaal een roes) dat ik hem voor het tegenovergestelde heb uitgemaakt. Ik weet niet wat ik allemaal riep, maar ik weet nog wel dat ik keihard ‘macho!’ naar zijn hoofd slingerde. Misschien vond hij dat het allerergst en hij is daarom meteen vertrokken. Ik was echt gek op hem. 

Ik denk niet dat je genoeg geknuffeld ben door je ouders. Die zin tolt een beetje rond in mijn hoofd. Ik schenk een kopje koffie in en ik schenk er nog eentje in voor hem, ook al woont hij er nu niet meer. Ongelooflijk, hoe je ergens kunt wonen en er twee dagen later niet meer woont. Wonen is echt een uitgebreid ding, er zit vanalles aan vast. Ik start een gesprek met het onbewogen kopje koffie aan de andere kant van de tafel. Dat doe ik nu wel vaker. Sommige mensen voeren die gesprekken in hun hoofd, maar ik moet ze echt externaliseren anders word ik gek. Nog gekker dan je al bent, zegt het kopje koffie terug. Wat een kut kopje koffie. Ik moet me beheersen anders begint de miserie weer van voor af aan en heb ik dalijk zelfs ruzie met een kopje koffie. Eerst met een vol kopje koffie en dan plotseling een leeg kopje koffie.  

Ik woon de komende tijd in het gezelschap van het kopje koffie, en met alle andere dingen in huis. De borden, de stoelen en de planten. Bijna al mijn planten hebben namen. De twee grootste, mooiste planten, de heersers van de woonkamer, die zijn gisteren vertrokken. Hij kwam nog spullen halen want ergens niet-wonen, dat doe je toch niet écht in twee dagen, ik denk dat hij zich daar op verkeken heeft. Hij haalde de twee grootste, mooiste planten weg. De kamer was opeens heel leeg. Het was een trieste aanblik.

‘Het spijt me, sorry… maar ze zijn van mij’, zei hij, ‘ik koop je een keertje een nieuwe? Wil je dat?’ Mijn ogen zochten de hele tijd de zijne maar hij liet die van hem door de kamer dwalen. Hij liet ze even op de groene bruidsjurken rusten. Toen ik de planten de kamer uit zag rollen op van die plankjes met wieltjes eronder moest ik huilen. Het was alsof ik de officiële uittocht van de grote, groene heersers van de woonkamer bijwoonde. ‘Ik koop je wel nieuwe…oké, ik ga nu…sorry’.  Hij bleef wat ongemakkelijk staan. ‘Gelukkig had ik die van jou nog geen naam gegeven’, zei ik. ‘Ik ben hier nog met Carmen, Luna en Leona’. Hij keek me aan en rolde met zijn ogen. Daarna trok hij de deur achter zicht dicht. Een beetje ongewillig, maar hij trok hem toch dicht.

#kortverhaal

[inge-universe]

#currentlyreading Vi Keeland - In de lift @vi_keeland #vikeeland #indelift #kortverhaal #shortstory Wie heeft dit boek al gelezen? Wat vond je er van? ............ Inhoud: In de lift is een kort verhaal van de populaire Amerikaanse auteur Vi Keeland. Ava staat in de lift, ze is onderweg om Evan, met wie ze aan het daten is, te verrassen voor zijn verjaardag. Ze draagt een regenjas met eronder een weinig verhullende outfit. Wanneer de lift arriveert op de tweeëntwintigste verdieping, heeft Ava geen enkel vermoeden dat de avond heel anders zal verlopen dan ze denkt… ............ #bookstagrammer #bookstagram #bookstagramnl #bookstagrammers @kobo_nl #boekstagram #instabook #dutchbookstagram #instaboek #dutchbookstagrammers #dutchbookstagrammer #boekenwurm #booktrovert #bookmail #boekenpost @kobobooks @storytel.nl @romanceopkoboplus #feelgood #sexyfeelgood https://www.instagram.com/p/ChISdSarY1g/?igshid=NGJjMDIxMWI=

#currentlyreading #vikeeland #indelift #kortverhaal #shortstory #bookstagrammer #bookstagram #bookstagramnl #bookstagrammers #boekstagram #instabook #dutchbookstagram #instaboek #dutchbookstagrammers #dutchbookstagrammer #boekenwurm #booktrovert #bookmail #boekenpost #feelgood #sexyfeelgood