detweedeochtend

[detweedeochtend]

longanimiteit

wikkend op een lege hand het lot van licht schemerend uit te doven waardoor de waarde onschatbaar wordt

we schrijven over goden en legenden alsof zij niet voorlopig zijn

we spelen met klanken en woorden met tonen terwijl ze altijd al wegdeinen

en toch wachten we naïevig verwachten we ons geduld beproevend lankmoedigheid proevend

#schrijven #Nederlands #Dutch #gedicht #poëzie #licht

[detweedeochtend]

Liefdesgedichten

Om oudjaar te vieren schreef ik twaalf gedichten voor het tafelgezelschap van die avond. Dit zijn er drie, uit liefde.

Voor B.

immer groeiend heen en weer verpoppend

van cocon naar grootse vleugelpracht

ze laaft zich aan schoonheidsnectar bestuift haar veld met fladderlach

ze kneedt de kelken die ze moedig leeft om hen dan weer met herbegin te vullen

Voor R.

er schuilt een kalmte in zijn uitbarsten een jubelend kind in zijn rusthouding

iedere ontmoeting en elke oogopslag warmtecapsules

zijn spelen is weten nooit vergeten wie hem draagt wie hij draagt

Voor L.

haar hart een eeuwig open winkelpand waar liefde nooit uit voorraad en voor altijd gratis is

de etalage spiegelt streng maar toont ook haar geluk in andermans ogen

#schrijven #Nederlands #Dutch #gedicht #poëzie #liefde #valentijn #geliefden

[detweedeochtend]

opwarmertje

kilte kent een andere naam kou een warmere klank met als rijmtroef jou

#schrijven #Nederlands #Dutch #gedicht #poëzie #kou #winter

[detweedeochtend]

flatergoud

wat niet mis is lijkt alleen maar zo er is een fout gemaakt er werd iets ontdekt

u denkt hierover na

de rimpel in uw voorhoofd voorbode van onthulling een naderend besef

door een gedachteschouw stijgt een ingeving op

vermomd als granietige obelisk stort versteend verwondering neer

#schrijven #Nederlands #Dutch #gedicht #poëzie

[detweedeochtend]

bindingsrapport

bij de lezing van 'Aan de voet van het belfort' van A. Mussche ons weefsel is kansrijk de kleurige draden gebundeld verweven in knopen en kluwens tot samen een nieuwe structuur ons weefsel is stiksel versmachtend gerafel van trekken en duwen want ieder vergat wie bijeengebracht had ons weefsel is armoe een warboel van lijden in kleine vertrekken van roepen en strijd

ons weefsel is morgen en morgen en morgen tot iemand weer weet dat wij nederig zijn

#schrijven #Nederlands #Dutch #gedicht #poëzie

[detweedeochtend]

traagheidswet

met de witte lijnen van de wegen mee naar de witte vegen in de verte en er

hangt iets in de ribbenkast er zeurt iets destabiliserend tot we er als bij toevallen

haken en ogen zo hangen onze rompen amper aaneen

bewegen wij krachteloos tussen lijn en veeg

#schrijven #Nederlands #Dutch #gedicht #poëzie

[detweedeochtend]

acceptatie

grillig rimpelend het avondwateroppervlak er is geen herfstgrens geen zomereinder

de dorre bebladering doet dieren vermoeden er zit leven in wat net nog lente was

adem de lucht van vergeefs opnieuw en nodeloos kiemend de winterkou komt toch

#schrijven #Nederlands #Dutch #gedicht #poëzie

[detweedeochtend]

apert

bovenal bemin een plek

bodemlagen en reliëf al het leven dat zich staande houdt

aders lopen door het hout door de steen en al uw adem erdoorheen

er ligt een levend land zonder haast naast uw muren

smeed geen ijzer hoek noch hek

#schrijven #Nederlands #Dutch #gedicht #poëzie

[detweedeochtend]

reïteratie

het herbeginnen uit een hoek in het midden en verbinden

iemand zoekt schuchter met schild en masker met schuwe regenogen iemand om te kennen

lege handen van afstoten naar aanvaarden vervuld van zin

#schrijven #Nederlands #Dutch #gedicht #poëzie

[detweedeochtend]

virgines continentes

het waren vrouwen hun hof was hier hun adem zacht en schoon want ingehouden

kleine vensters stille wanden weggestoken in de stad

aan elke kant een windrichting in ieder pand een zingeving

het waren vrouwen hun rust was vol hun leven kalm en zonder angst voor missen

#schrijven #Nederlands #Dutch #gedicht #poëzie #begijnhof

[detweedeochtend]

geïmpregneerd

afgelijnd zijn met regenranden en druppelleiders net ooghoeken

moedeloos lijken want alles ervarend het wachten voorbij en dan afdruipen

de waterdichtheid nochtans gegarandeerd geheel doordrongen van het weifelen

#schrijven #Nederlands #Dutch #gedicht #poëzie

[detweedeochtend]

gemeenplaats

toch niet weer weelderig witte wolkenformaties die verbeelding vertolken

toch niet andermaal een zomerroodoranje zonsondergang om afscheid en slotgevoel op te roepen

toch niet voor de zoveelste godgeklaagde uitgemolken keer een schittering op het water om de goddelijke schoon- ach laat ook maar

toch weer een klaaggedicht dat cynisme tot cliché herleidt

#schrijven #Nederlands #Dutch #gedicht #poëzie

[detweedeochtend]

overzomeren

hier in het glas hult de rand zich al in schemer

(theelichtjes en muggenspray)

diep in de dag vult de lach ons en de nevel

(camembert en chardonnay)

vier hoe de nacht onze blik richt naar de hemel

(giechellach en dansmuziek)

zie hoe je zacht aan de mouw trekt van het leven

(vage maatschap- pijkritiek)

#schrijven #Nederlands #Dutch #gedicht #poëzie #zomer

[detweedeochtend]

Dialogue intérieur

“Zo, beste vriendjes van de Nederlandse taal! Laten we eens aan deze nieuwe week beginnen. Het weekend hangt ongetwijfeld nog in jullie lijf en toch gaan we al wat nadenken. Jarno, steek jij je gsm even weg? Dan kunnen we erin vliegen.” Maandag. Het eerste lesuur. Iedereen heeft zich er ooit doorgesleurd. Niemand heeft er essentiële levenservaringen aan overgehouden. Behalve dan de vervelende referentie-ervaring dat er weinig pijnlijkers bestaat dan maandagochtendlessen. En wat stinkt hier toch zo?

Er zit nog een mandarijn in mijn rugzak. Al bijna twee maanden, denk ik. Dat realiseer ik me vlak nadat de leerkracht mij heeft aangemaand om mijn gsm weg te stoppen. De geur die opstijgt uit mijn tas doet me even kokhalzen. Het is een geur die ik al een paar dagen in een mildere vorm heb opgepikt, maar die ik steeds aan andere bronnen toeschreef. Had Hasan zich weer niet gewassen? Was dit de mondgeur van Mira, het meisje dat er verder onberispelijk uitzag? Die lijfgeur van Aziaten, waar ik weleens over had horen spreken, rook die zo? Nu schaam ik me voor mijn enigszins racistische vooronderstelling, bij de ontdekking dat ik met een stomme mandarijn zelf de oorzaak van de geurhinder blijk te zijn.

“We hebben ondertussen al best wat taalbeschouwing besproken. Ik hoop dat jullie tegen het mondelinge examen nog voldoende weten op te rakelen over onze lessen rond argumentatieleer, Griekse en Latijnse woorddelen en de verschillende tekststructuren. Literatuur kan er altijd nog wel bij, lijkt mij. Daarom heb ik vandaag een les voorzien over twee interessante fenomenen uit de internationale literatuurgeschiedenis. Ik wil het vandaag met jullie namelijk hebben over de stream of consciousness aan de ene kant en over de écriture automatique aan de andere kant. Is er iemand die al een van deze beide begrippen kent?” Natuurlijk niet. ‘t Is Nederlands, zot. Dat is al moeilijk genoeg. Wat komt gij nu met Engelse en Franse termen doen? Vertel gewoon nog wat over die gezellige Guido, die gij en uw collega’s van Nederlands altijd noemen. Dan kan ik nog slapen.

Mijn zusje Halime heeft niet geslapen. Ik dus ook niet. Mijn vader ook niet en eigenlijk is dat waarom Halime en ik niet geslapen hebben. Mijn zusje is drie, dus het kan ook gewoon een slechte nacht geweest zijn, maar mijn vader was weer boos op alles en iedereen. Hij sloeg op de tafel, was luid naar de televisie en stampte veel en hard met zijn voeten op de grond. De slaapkamer van mijn zusje en mij is direct boven de televisie. Papa is boos omdat de mannen op tv niet doen wat hij wil. Zo krijgt hij geen geld. Er was wel geld, want papa en mama hebben alletwee een job, maar omdat papa niet alleen zijn eigen geld aan de televisie geeft, maar ook het geld van mama gebruikte, is mama naar een ander appartement verhuisd. Volgende week slaap ik weer bij mama. Daar slaap ik beter. Ik weet nu al dat ik dan weer goede toetsen zal maken.

“Deze manier van schrijven kan je altijd en overal. Je hebt alleen een potlood of een balpen en een stuk papier nodig. Dan zet je de punt op het blad en begin je te noteren. Of je zet je vingers op een toetsenbord, dat kan natuurlijk ook. En hier komt het leukste van alles: je mag alles schrijven! Niets is verkeerd! Alles wat in je opkomt mag op het witte vlak terechtkomen, er zijn geen foute woorden of zinnen. Spring je in het midden van een zin naar een ander idee? Geen probleem! Wil je ineens in het Turks beginnen te schrijven? Doe gerust … AYSE. - Wakker worden, meid, we gaan gewoon door, hé! - Of heb je geen zin om een woord af te maken? Dan begin je toch gewoon met een ander woord! Alles mag in de écriture automatique! Weet iemand trouwens waar Noor uithangt? Is die onderweg of blijft ze weer thuis?” Zou die van Nederlands al doorhebben dat ik er niet ben? Of geeft hij zoals altijd gewoon zijn les, zonder aan de afwezigen te denken? Zou er zelfs iemand mijn afwezigheid opmerken? Denkt er wel iemand aan mij, op dit moment?

Daar rijdt de trein van 8.39u. Ik heb hem net gemist. Op een dag lig ik tussen spoor en wiel. Het klinkt dramatisch en zo bedoel ik het ook. Op dat moment zal mijn grootste wens ingewilligd worden: er niet meer zijn. Niet zijn. Geen pijn. Mijn hoofd is zo vol. En ik ben bang. Van alles. Van iedereen. En als ik dat aan iemand wil uitleggen, dan stop ik al, nog voordat ik ben begonnen. Ik wéét gewoon dat niemand mij zal begrijpen. Ik heb ze trouwens allemaal al gezien: de knikkende hoofden, de wegdromende ogen, de opgehaalde schouders, de van medelijden omlaag krullende mondhoeken. Nooit ben ik al klaar met mijn verhaal en altijd zijn zij toch al klaar met hun oordeel. Ik heb er schijt aan. Nochtans heb ik vorige week tegen die gast van Nederlands gezegd dat ik geen tof weekend zou hebben. Ik vind het wel spijtig dat ik net zijn les mis. Hij heeft een paar maanden verteld dat hij ook heeft geworsteld, dat hij ook diep heeft gezeten. Als hij tijd zou hebben, dan zou ik graag eens wat langer met hem spreken. Maar hij is altijd direct weg en dan nog: hij blijft een leerkracht. Daar kan je …

“Kan iemand eens een bericht naar Noor sturen? Jarno? Neem die gsm er maar weer even bij. Stuur dat die van Nederlands vraagt of ze het weekend heeft overleefd. En zeg maar dat ze mij er zelf over mag vertellen als ze hier voor tien uur is. Is ’t verzonden? Wilt ge dan maken dat die gsm weer weg is? Nee, mopje, Jarno. Bedankt om te sturen. Geef de factuur maar aan ‘t secretariaat. Bon, waar waren we? Ah juist! Stream of consciousness!”

Fuck, een bericht. Van Jarno. Al een geluk dat hij stuurt en niet tegen me spreekt: die gast stinkt! Huh? Die van Nederlands vraagt naar mij. Hm. Goed dan, vandaag krijgt hij nog. Maar morgen spring ik. Tenzij hij me be

#schrijven #Nederlands #Dutch #tekst #klas

[detweedeochtend]

sensorisch

op de schouder van een videomens te zitten te zien wat men ziet en dat terug te geven

in het registreren zelf verloren gaan

aan de oorlel van een audiomens te hangen te horen wat men hoort en dat te bewaren

in het ontdekken weer zacht toedekken

om dan zelf te spreken praataap met vol hart en overlopende mond tot het beter is

genereus te zwijgen

#schrijven #Nederlands #Dutch #gedicht #poëzie

[detweedeochtend]

feromoon

het vroegste bloeien overschouwen en ongegeneerd vanaf een hoge vensterbank selectief neerkijken

de jury heeft altijd gelijk

magnetisch ingeblikt een warmvochtig zwaaien naar alle overkanten

en dan weer hese zweetbeesten worden terwijl het smachten zienderogen opdroogt

#schrijven #Nederlands #Dutch #gedicht #poëzie #lente #zomer

[detweedeochtend]

polytomie

wie je bent is onherleidbaar tot een stem een karakter of gezicht

er schuilt een kaleidoscoop glasraam mozaïek verkennensklaar in elk van ons

meervoudig ik in gunstig gezelschap wapen of weerstand tegen onherleidbaar ongeluk ook nooit alleen

#schrijven #Nederlands #Dutch #gedicht #poëzie