Tumgik
#gedichtje
vermijme · 1 year
Text
Ik ben bang en bangst om te verliezen wat ik had - wat eigenlijk al verloren is.
Ik mis. Ik mis. Ik mis.
37 notes · View notes
ochtendstorm · 19 days
Text
Schaamte
Ik wil ineenduiken, handen voor mijn hoofd houden nooit meer gezien worden, nooit meer spreken - zelfs geen fluister, zelfs geen zucht –
Ik wil verdwijnen in de zwartste donkerte in de leegste stilte
Elk woord en elke daad wissen uit het hoofd van de mensen mezelf verwijderen zonder dat ik mezelf de dood toewens
Ik wil puur zwart niks meer zien en niet gezien worden niet horen en niet gehoord worden
(is het dan eindelijk veilig?)
4 notes · View notes
liefsjojo · 1 year
Text
Overprikkeling
Tumblr media
Overprikkeling is als een storm die in je hoofd woedt. Geluiden komen te hard binnen, als een tsunami van decibellen die je overspoelt en je doet verdrinken in een zee van ruis. Licht is teveel, als een zon die te fel schijnt en je verblindt, waardoor je je ogen moet sluiten en je jezelf moet terugtrekken in de schaduw.
Gesprekken volg je niet meer, als een radiosignaal dat verstoord wordt door interferentie, waardoor de woorden in je hoofd verdwijnen en je verloren loopt in een doolhof van gedachten. Hersenmist, als een dikke nevel die je hersenen bedekt en je verward maakt, waardoor je niet meer weet waar je bent en wat er om je heen gebeurt.
Overprikkeling kan je heel ziek maken, als een virus dat zich in je lichaam nestelt en je helemaal overneemt. Het kan je alleen laten voelen, als een verlaten eiland waar niemand je kan bereiken en je vastzit in je eigen gedachten. Maar vooral kan overprikkeling je onbegrepen laten voelen, als een vreemdeling in een wereld die te snel, te luid en te fel voor je is. Het is als een schreeuw om hulp die niet gehoord wordt, als een stil verdriet dat verborgen blijft.
© Liefs Jojo
9 notes · View notes
dwalendinhetniets · 1 year
Text
Alleen in de stilte
Samen in de eenzaamheid
Middenin de drukke stad
Kan de rust gevonden worden
En de bewondering opbloeien
Als een vergeet-mij-nietje
Bij de eerste stralen van de zon
In de lente
5 notes · View notes
gevoelsels · 1 year
Text
Boos zijn voelt als thuis komen.
5 notes · View notes
justxaxname · 1 year
Text
De sprong naar het onbekende
Tumblr media
6 notes · View notes
atevegter · 4 months
Text
3139 Cadeautjes
Het begint met pakjesavond, waarop we verwennen en verwend worden. In een vorig leven noemden wij het nooit pakjesavond, maar was het gewoon Sinterklaas of Sinterklaasavond. Er stond een grote witte teil in het midden van de kamer met een wit laken eroverheen en op de een of andere ondoorgrondelijke manier groeide de berg pakjes onder dit laken als vanzelf toen wij nog kinderen waren. Later…
Tumblr media
View On WordPress
0 notes
verlaatverdriet · 5 months
Text
Tumblr media
🥀“Vergeet-jou-nietje” - 10/12/23 ©️
0 notes
hertenmeisje · 1 year
Text
the Lord supplies me like a vine,
all that is His I can call mine.
For as the Father feeds the nest,
so too His children’s needs are met.
1 note · View note
ralph-mulder · 1 year
Text
Dit gedicht is gemaakt door een heleboel woordjes op te schrijven, vervolgens een aantal door te strepen, met de woorden die over zijn een gedicht te maken
Bijna geen Pasen
Een kikker was aan zijn auto aan het slijpen
Om daar een psychische bochel eraf te krijgen
Anders kan hij niet voor Pasen naar de sterren reizen
Ondanks dat hij een gift van ballonnen heeft gekregen
Daarmee komt hij maar tot de bergen
Die bewoond zijn door de dwergen
Deze maken alles zwart
Kijk uit voor je hart !!!!
Achter hem ligt ook nog de donkere zee
Daar wil hij het liefs niet in komen
Om toch veilig door te stromen
Is in je eigen tuin te blijven staan
Ren weg voor het Pasen
Ondanks de mooie kleuren en geuren
Leg het vlees op het vuur
En laat een winterzonnetje erop schijnen
Dan belanden we zomaar in een ander seizoen
Die totaal anders is
Maar wel zijn sfeer heeft
Samen rond de open haard
Is kerst in één keer in ons land
De kikker is inmiddels klaar met slijpen
Hij gooit de psychisch bochel in een groot vuur
Ondanks de kerst zich heeft opgedrongen.
Doet hij wat hij wou doen
Hij haalt Pasen terug om naar de sterren te reizen
Zodoende toch fijne paasdagen
© Ralph Mulder 5-04-2023
0 notes
twafordizzy · 1 year
Text
Rembrandt tekende olifant Hansken
Het verhaal van Hansken, de beroemdste olifant uit de 17de eeuw, is wonderlijk, maar ook aangrijpend. Olifant Hansken werd langs jaarmarkten, kermissen en hoven gevoerd en inspireerde Rembrandt (1606-1669) om haar een aantal keer te tekenen. Het dier heeft veel moeten doorstaan: ze werd gedwongen lange tochten te maken door Europa en moest veel optreden. In 1633 was Hansken voor het eerst in…
Tumblr media
View On WordPress
0 notes
ochtendstorm · 1 year
Text
Ik heb mijn buik opengebroken
Het barst en het breekt, maar daar start dit verhaal niet.
Het begint bij het kind dat muren bouwt tussen zichzelf tussen stout en braaf en blij en boos het kind waarvan iedereen denkt ‘hier is niks loos’
Het begint bij het kind dat niet gezien wordt Het kind dat schreeuwt, het kind dat lacht Het kind dat gehoorzaamt zonder klacht
Het begint bij het vergeten Het verdoezelen van wat (n)ooit was
Het eindigt in twijfel, in feiteloze analyses Het eindigt in nooit-genoeg
Het begint bij het beton kappen over het verdriet Het zet zich verder in opengesneden huiden, een verafschuwd aanzicht, barsten in het beton, het eindigt bij het openbreken
(en het begint opnieuw)
16 notes · View notes
liefsjojo · 11 months
Text
Het herontdekken van verbinding
Tumblr media
In een wereld waar tijd lijkt te versnellen, waar menselijke verbindingen vervagen en waar technologie onze ware essentie verdoezelt, bevinden we ons op een kruispunt van verloren liefde. Het is een wereld waarin ogen afdwalen, niet langer de magie van zielsverwantschap weerspiegelen, en waar monden zelden de woorden van het hart uitspreken. In deze wereld raakt aanraking steeds meer verwijderd, als een vage herinnering aan de warmte van menselijk contact.
Ouderen die niet langer kunnen meedraaien worden over het hoofd gezien, vergeten door een samenleving die de wijsheid van hun ervaringen verwaarloost. Mensen met beperkingen worden voortdurend geconfronteerd met obstakels, terwijl de wereld om hen heen hen niet de compassie biedt die ze verdienen. Jongeren worden gekweld door een groeiend gevoel van depressie, omdat ze zich steeds minder bewust zijn van de echte betekenis van oprecht contact maken.
De mens raakt steeds verder verwijderd van zijn medemens. We geven alles op voor de verlokkingen van de digitale tijd, maar worden we daar werkelijk gelukkig van? Misschien heel even, in die momenten van virtuele vervulling, maar er komt onvermijdelijk een moment waarop de dwalende massa beseft dat ze de kunst van liefhebben verloren heeft.
In een wereld die steeds meer verdwaalt in de ban van technologie, is het aan ons om een nieuwe weg te banen.
Laten we beginnen met de ouderen, de schatkisten van wijsheid en ervaring. Laten we de tijd nemen om naar hen te luisteren, om hun verhalen te koesteren en te leren van hun lessen. Laten we hun een gevoel van erkenning en respect geven, en de waarde van hun aanwezigheid in ons leven herontdekken.
Laten we de obstakels wegnemen voor mensen met beperkingen, hen omarmen met open armen en een wereld creëren waarin inclusie en acceptatie de norm zijn. Laten we begrip kweken en empathie tonen, zodat zij volledig kunnen deelnemen aan het leven en de liefde die het te bieden heeft.
En laten we onze jongeren begeleiden, hen de waarde van echt contact tonen. Laten we hen leren dat schermen geen vervanging zijn voor oogcontact, dat virtuele likes en reacties niet kunnen tippen aan een oprechte omhelzing. Laten we ruimte maken voor kwetsbaarheid, voor het delen van emoties en het ontwikkelen van diepgaande relaties.
We kunnen een keerpunt bereiken, een verschuiving in het collectieve bewustzijn. Laten we de technologie niet afwijzen, maar inzetten als een middel om verbinding te vergemakkelijken in plaats van te vervangen. Laten we leren balanceren tussen de virtuele wereld en de tastbare realiteit. Laten we opnieuw leren hoe we elkaars ogen kunnen aankijken, elkaars stemmen kunnen horen en elkaars aanrakingen kunnen voelen.
We zijn sociale wezens, geboren uit liefde en bestemd om lief te hebben. In de afwezigheid van echte verbinding verliezen we stukje bij beetje onze menselijkheid.
© Liefs Jojo
2 notes · View notes
Quote
Aan de jongen wiens hart nog aan een ander behoorde
ik zie rouw overal. ik zie het in mijn moeder, als ze het raam uitstaart, denkende aan de dromen die ze los heeft gelaten, van een goede man en kinderen, maar in plaats daarvan woont met mijn vader en zijn extensies. ik zie het in mijn oma, wanneer ze op de verjaardag van haar geliefde een kaarsje namens hem uitblaast, en verlangend kijkt naar zijn foto op de muur. ik zie het in mijn zus, die met tranen in haar ogen de versie van haar moet rouwen die nog niet wist hoe gruwelijk het hart van een man kan zijn. en hier zit ik dan, verdoofd door mijn egotistische verlangen, rouwende om iets, wat nooit bestemd was voor meer. je was nooit de mijne om te verliezen. - September 2022
11 notes · View notes
gevoelsels · 2 years
Text
Maar t kan toch niet dat er nog iemand zo leuk als jij rond loopt?
3 notes · View notes
justxaxname · 2 years
Text
Gedachtes
Tumblr media
2 notes · View notes