Tumgik
#gedachten
vastingedachten · 11 months
Text
Tumblr media
371 notes · View notes
stormvanwoorden · 6 months
Text
Ik ben echt niet gemaakt voor deze wereld en ik wil niet in clichés vervallen, maar het is zo gemakkelijk. Want ik wil gewoon dansen en zingen en poëzie schrijven en kunst maken. Ik wil in een bos zitten en rondlopen en paddestoelen bekijken. En natuurlijk wil ik mij als persoon (blijven) ontwikkelen, maar ik wil geen cursussen volgen, noch webinars bekijken of seminaries bijwonen. Ik wil gewoon paarden aaien en daaruit leren dat een dier dat mij met één welgemikte trap kan doden ook kan schrikken van mijn plotse beweging. Net zoals ik kan schrikken van iemand die een plotse beweging maakt. Want wij zijn beiden prooidieren. Maar ik ben ook een roofdier. Zie je dan niet hoe ik op mezelf jaag? Omdat ik alles goed wil doen. Alleen, geld en succes interesseren mij helemaal niets en mijn grootste "ambitie" is om zo mens mogelijk te zijn. Perfect imperfect zijn. Maar ik ben zo'n gevoelige persoon en de meningen van anderen zijn wel belangrijk voor mij. Zo belangrijk zelfs dat ik soms niet kan maken wat ik wil maken, want het zal toch niet goed zijn. Zo belangrijk zelfs dat ik mezelf in stukken snijd en al mijn "tekortkomingen" uitvergroot. Altijd maar in cirkels lopen om uit te dokteren of ik nu wel of niet schoon ben zoals ik ben, of ik nu toch de moeite waard ben of niet. En natuurlijk ben ik dat, want tekortkomen voor wat? En voor wie? Voor mensen die mij niet kennen? Voor een systeem dat toch niet om zijn mensen geeft? Maar natuurlijk ben ik dat niet, want de maatschappij legt zoveel eisen en (schoonheids)idealen op, en we zijn zo zo gemeen voor elkaar. Elke uiterlijke en innerlijke afwijking van die opgelegde idealen, van het vooropgestelde maatschappelijk en sociaal pad, wordt zo zwaar bestraft. Maar dit gaat allemaal zo hard in tegen mijn overtuiging dat kunst maken en dansen en zingen niet gaat om "goed of slecht zijn", maar om creëren en zich (emotioneel) uiten. Zelfexpressie is per definitie subjectief en gaat zoveel dieper dan of iets commercieel is of niet. Dit gaat allemaal zo hard in tegen mijn wil om zoveel mogelijk mens te zijn. Want wat dan als mijn tanden een beetje scheef staan of niet schitterend wit zijn? Of wat dan als ik eens compleet naast het ritme dans? Zie je dan niet dat ik leef? Dat ik een dier van vlees en bloed ben? Een mens. Geen robot of object dat naar de pijpen van de poppenmeester danst.
48 notes · View notes
Text
Tussen onze eerste hallo
En onze laatste vaarwel
Zat zo onwijs veel liefde
92 notes · View notes
vaterfreuden · 10 days
Text
**Die Leise Liebe**
Im Spiel des Lebens, oft versteckt,
die Nebenrolle, zart bedeckt.
Ein leiser Blick, ein sanftes Wort,
im Hintergrund, doch trägt es fort.
Die Liebe, die im Stillen blüht,
die ohne Prunk, im Verborgenen glüht.
Ein Herz, das leise zu einem spricht,
im Schatten findet, das wahre Licht.
Sie mag nicht prangen, mag nicht scheinen,
doch ihre Liebe wird ewig weinen.
In jeder Geste, jedem Ton,
die Nebenrolle, die wahre Passion.
So sei die Liebe, still und groß,
die Nebenrolle, unser heimlich' Los.
In jedem Stück, das das Leben schreibt,
ist es die Liebe, die leise bleibt.
(C) edition Liebeslyrik im Briefkasten
8 notes · View notes
hersenarbeid · 6 months
Text
En ik ben blij dat het stormt vandaag, dan hoor ik mijn eigen gedachtes misschien wat minder.
12 notes · View notes
vermijme · 1 year
Text
Ik ben bang en bangst om te verliezen wat ik had - wat eigenlijk al verloren is.
Ik mis. Ik mis. Ik mis.
37 notes · View notes
gedichtenoverdingen · 7 months
Text
Hoe meer je mee maakt, hoe meer je anderen toelaat dat te doen. Als je het goed doet, is dat de kern. Empathie noemen sommige mensen dat. Ervaring. Liefde. Maar vanzelfsprekend is het niet. Ik zag in elke onhandige opmerking van een ander, mezelf. Zelfs in compleet onredelijk en agressief gedrag; het volledig alomvattende verlies van wie je had willen zijn; de rouw om wie er ging; de trilling van een stem; het uit de weg gaan van schuldgevoel; de zoektocht naar erkenning; het vastzitten in andermans keuzes; niet kunnen en toch doorleven met wat er ooit gebeurd was, overal zag ik mezelf. En besloot ik op die plekken de compassie terug te geven. Geen mens is volmaakt. Wie begrip heeft voor de ego van een ander, maakt ruimte voor het ontbinden van zijn eigen ego. Omdat je zo jezelf ziet spreken. Ik hield zo veel van elke schreeuw om hulp om me heen. Omdat we allemaal mensen bleken te zijn.
[19 september 2023]
12 notes · View notes
geletterderotzooi · 5 months
Text
“Het vallen is niet moeilijk.” zei ze.
“Het vallen doet soms zo goed.”
zuchtend ging ze verder;
“het terug naar boven klimmen. het opnieuw beginnen.
dat is een werk. dat vraagt veel. “
Maar veel is niet onmogelijk. Je bent zo sterk, zei ik stommelend. wetende hoe nutteloos en leeg mijn woorden klonken.
“Dat weet ik”, zei ze.
“Ik ben sterk, maar telkens uit dezelfde put klauteren. Dat… dat is pijn.”
onze tranen vloeiden samen, en de rest van de avond zaten we in stilte naast elkaar.
5 notes · View notes
Text
Ik heb net nog eens door heel mijn Tumblr gescrold, tot aan het allereerste bericht dat ik ooit schreef. Verschillende teksten herinner ik me nog als de dag van gisteren, bij sommigen heb ik geen flauw idee meer waar ze over gingen. Maar wat ik wel weet is dat ik in de loop der tijd gegroeid ben als mens. Ik ben nog steeds mijn weg aan het zoeken in het leven, maar ik sta al verder dan ik bij mijn eerste post dacht dat ik zou raken. Mijn Tumblr heeft vele emoties van mij gezien, blij, boos, triest en angstig. Liefde en verdriet kwamen aan bod, en soms schreef ik gewoon omdat ik dacht: "anders word ik zot!' Mijn Tumblr zal altijd mijn plaatsje blijven waar ik mijn emoties van het moment kan in gooien. Waar het mij niets uitmaakt hoe veel mensen het zien. Het is een soort dagboek van mezelf dat iedereen die het wil mag lezen. Als iemand iets kan halen uit een van mij berichten dan is dat goed. Is het gewoon een bericht geweest om van mijn eigen gedachten af te raken die in de weg zaten, dan is dat even goed. En ja ook af en toe een berichtje reposten van iemand waar ik zelf moed uit haal hoort erbij voor mij. Ik ga dus gewoon blijven verder doen zoals ik al 4 jaar bezig ben. Bedankt aan de mensen die mij volgen dat ik hier gewoon alles mag neerzetten wat in mij opkomt!
3 notes · View notes
vastingedachten · 2 months
Text
Tumblr media
38 notes · View notes
stormvanwoorden · 6 months
Text
Ik pluk de dag en stop hem in een doosje voor later
51 notes · View notes
inmijnhart · 1 year
Text
wil je met mij dansen tot de hemel oranje en roze kleurt. tot de sterren ons komen vergezellen.
zullen we samen
12 notes · View notes
Text
Het is oké
Dat niet alles
Voor altijd is
8 notes · View notes
havetowriteitoff · 10 months
Text
Soms voelt het alsof het allemaal geen zin meer heeft. De wil om te leven kan ik niet meer vinden.
Ook weet ik dat het nu zo voelt en dat het overgaat, maar ik kan me er niet toe zetten om dit gevoel, de steen in mijn maag en de wespen in mijn hoofd, kwijt te raken. 
8 notes · View notes
hersenarbeid · 8 months
Text
Want samen keken we naar buiten maar zagen we twee totaal verschillende werelden.
16 notes · View notes
vermijme · 1 year
Text
Ik waai een beetje alle kanten op vandaag. Geen vraag die me gesteld wordt komt ook bij me aan - een windvlaag raakt gedachten van opzij waardoor het lijkt alsof ik in mijn eentje achterblijf.
10 notes · View notes