#αρκετός

[0cean--soul]

Περίμενα

Πριν έρθεις σε περίμενα

Δεν ήξερα που ήσουν Ούτε γνώριζα το όνομα σου Όμως σε περίμενα

Πόνεσα Έκλαψα Απογοητεύτηκα

Έπαψα να περιμένω

Πέρασε αρκετός καιρός

Ήρθες …

Και κατάλαβα πως ήρθες όταν δεν σε περίμενα και ήσουν αυτό που περίμενα όλη μου τη ζωή...

#greek tumblr #greek posts #greek blog #γκρικ μπλογκ #ελληνικο tumblr #greek quotes #feelings #συναισθήματα #ποίηση #γκρεεκ #ρεθυμνο #κρητη #ελληνικο #ελληνες ποιητες #ελληνικο ποστ #ελληνικα #ελληνικο ταμπλρ #ελλάδα #greek poetry #γκρικ τεξτ #γκρικ ποστ #γκρικ ταμπλερ #γκρικ κουοτς #ελληνικά #ελλαδα #γκρεες #ερωτευμενη #ερωτικο #σε ερωτευτηκα #ερωτικά

[psychotiko-epeisodio]

16-9

Σου αδειάζω την γωνια.

Αυτό δεν μου ζήτησες;Αυτό θα κάνω.

Φτάνει να είσαι εσύ καλά.Αυτο είχε σημασία πάντα.

Σου αδειάζω την γωνια,

Και μαζί μου δεν παίρνω τίποτα.Στα αφήνω όλα.

Άλλωστε,τα έχεις πάρει ήδη.

Ποια είμαι εγώ να στα ζητήσω.

Σου αδειάζω την γωνια λοιπόν,

Και εύχομαι να χαμογελάς,γιατί σου πάει.

Να μην τους ακούσεις ποτέ αν σου πουν,πως δεν είσαι αρκετός.

Για εμένα ήσουν πάντα αρκετός.

Σου αδειάζω την γωνια,

Και σε αφηνω σε όσα νομίζεις εσύ για καλυτερα-μπορει και να ναι.

Σου αδειάζω την γωνια.

#aesthetic #greek quotes #greek texts #greek tumblr #greek posts #γρεεκ ταμπλρ #γρεεκ ποστς #γρεεκ τεξτ #greek rap #greek rp

[kserokefalh-kai-peismatara]

« Μου πήρε χρόνο για να καταλάβω... Για να συνειδητοποιήσω πως τόσος ήσουν... Ήσουν λίγος! Αλλά τουλάχιστον ήσουν "αρκετός" για να μη με ξαναενοχλήσεις όταν με είδες να είμαι καλά με κάποιον άλλο. Αυτό στο δίνω!»

#life #life quotes #greek tumblr #quotes #life lessons #long reads #lovers #love #lyrics #quote

[beforedawwn]

Κατακλυσμός συναισθημάτων

Σκέψεων.

Χωρις σωστή άρθρωση αυτών.

Ηχώ και ας μην μιλώ.

Τα μάτια μας τα λένε όλα

Μέσα τους βλεπω

Το ποσό πάθος κρυβεται

Κάτω από τουτη την σκιά

Των δακτύλων σου

Καθώς με αγγίζεις απαλά

Τα χέρια σου τρέχουν

Πάνω στο σώμα μου

Από περιέργεια ή πόθο

Ανακαλυπτωντας κάθε πτυχή

Αυτής της μεγάλης μάζας.

Για μια στιγμή

Ξεφευγω από αυτό που με κάνει άνθρωπο

Το σώμα

Γίνομαι κάτι μεγαλύτερο αυτού.

Μια εμπειρία.

Μαζί σου.

Χάνομαι στο βάθος των ματιών σου.

Καθώς μου λένε.

Ότι ο χρόνος δεν είναι αρκετός.

Εμπειρίες κολλημένες στον χρόνο

Λόγια κολλημένα στο λαιμό.

Και όμως φοβάμαι.

Πως τα μάτια δεν τα μαρτυρούν όλα.

Κι όμως τα κοιτάω

Θέλοντας τον χρόνο να σταματήσει

Να κερδίσω λίγο ακόμη

Χρόνο να σε αφουγκραστω

Χρόνο να περπατήσουμε μαζί.

Λίγο και πολύ.

Και ίσως σε μια άλλη ζωή

Και έτσι σε αφήνω.

Στον δικό σου κόσμο

Επιστρεφοντας στον δικό μου

Μακρινά λουλούδια

Και μαζί κάναμε το πιο όμορφο μπουκέτο

#greek tumblr #greek posts #greek quotes #greek #αγάπη #ελληνικη ποιηση #ποιημα #ελληνικο ταμπλρ #ερωτας #ερωτικά #ερως #σε ερωτευτηκα

[agxos-kai-stress]

Φύγε μακριά από ανθρώπους που σε κάνουν να νιώθεις πως δεν είσαι αρκετός.

#γρικ ταμπλρ #greek posts #ελληνικο ταμπλρ #γρεεεκ #γρικ ποστ #greek tumblr #greek quotes #ελληνικο ποστ #γκρικ στιχακια

[justforbooks]

Τέλος εποχής για το Ιντεάλ: Ο ιστορικός κινηματογράφος κλείνει οριστικά μετά από 102 χρόνια - Με Pulp Fiction το "αντίο"

Μαζί με το 2023 αποχαιρετάμε σε λίγες ώρες και ένα κομμάτι της ιστορίας της Αθήνας. Η 29η Δεκεμβρίου έμελλε να είναι η τελευταία μέρα λειτουργίας του ιστορικού κινηματογράφου της Πανεπιστημίου. Το Ιντεάλ θα σβήσει οριστικά τα φώτα του και θα βάλει λουκέτο μετά από 101 χρόνια.

Πρόκειται για τον παλαιότερο αυτήν τη στιγμή εν λειτουργία κινηματογράφο της Αθήνας, με το όνομά του ("Ιδεώδες") να ανταποκρίνεται ανέκαθεν στη μεγαλοπρέπειά του.

Ξεκίνησε το 1921 ως "Σαλόν Ιντεάλ" και μέσα στα χρόνια του ευτύχησε όχι μόνο να φιλοξενήσει μεγάλες ταινίες, αλλά και σπουδαίες παραστάσεις. Με μεγαλοπρεπή αίθουσα που προκαλεί ακόμα και στις ημέρες μας δέος, το "Ιντεάλ" είχε αρχικά 2.000 θέσεις, μοιρασμένες στην πλατεία και τον μεγάλο του εξώστη. Πρωτοπόρο στις τεχνολογικές εξελίξεις, το "Ιντεάλ" ήταν ο δεύτερος αθηναϊκός κινηματογράφος που έγινε πλήρως ομιλών με υπερ-σύγχρονα για την εποχή τους συστήματα ήχου της RCA, αλλά και ο πρώτος που σύμφωνα με μαρτυρίες της εποχής εγκατέστησε στερεοφωνικό ήχο.

Με την εκ βάθρων ανακαίνιση του 1991, το Ιντεάλ απογειώνεται σε μία από τις πολυτελέστερες αίθουσες της Ευρώπης. Όσο οι εξωτερικοί χώροι ακολουθούν και αναδεικνύουν το νεοκλασικό ύφος του κτιρίου που το φιλοξενεί, το "Ιντεάλ" τηρεί τα πρότυπα των σύγχρονων premium cinemas του κόσμου. Χωρίς να αλλάξει καθόλου το μέγεθος της αίθουσας, οι θέσεις μειώνονται σε 750, καθώς τοποθετούνται οι νέες, αναπαυτικές και τεράστιες πολυθρόνες της γαλλικής εταιρείας Quinette, που έχει εξοπλίσει εμβληματικές αίθουσες κινηματογράφων και όπερας στη Γαλλία και σε ολόκληρο τον κόσμο, μεταξύ των οποίων το Palais des Festivals στις Κάννες. Οι πλαϊνές επιφάνειες που έπρεπε να είναι σκούρες για να μην αποσπούν το βλέμμα από την οθόνη, διακοσμούνται με τις γκρι τοιχογραφίες του ζωγράφου και καθηγητή Άγγελου Αντωνόπουλου, και γίνονται παντοτινό σημείο αναφοράς.

Το "Ιντεάλ" μάς έμαθε τον όρο "γιγαντοθόνη" καθώς η wall-to-wall οθόνη καταλάμβανει επιφάνεια 150 τ.μ. και εξακολουθεί να είναι η μεγαλύτερη σε μεμονωμένη αίθουσα σήμερα στην Ελλάδα.

Πρώτο το "Ιντεάλ" εγκατέστησε σύστημα ήχου Dolby SR, με πιστοποίηση κατά THX του Τζωρτζ Λούκας, ενώ λίγα χρόνια αργότερα τον αναβάθμισε σε ψηφιακό πεντακάναλο. Σήμερα, το "Ιντεάλ", έχοντας περάσει στην πλήρως ψηφιακή εποχή, είναι εξοπλισμένο με πανίσχυρο ψηφιακό προβολέα, για 2D και 3D ταινίες, ενώ υπήρξε από τα πρώτα -και ακόμα μετρημένα στα δάχτυλα- σινεμά που εγκατέστησαν το οκτακάναλο ψηφιακό σύστημα ήχου Dolby Surround 7.1. Στην καμπίνα του, η μηχανή προβολής για φιλμ λειτουργεί ακόμα, δίνοντάς του τη δυνατότητα να προβάλλει ταινίες σε φεστιβάλ και αφιερωματικές διοργανώσεις.

Ο Γιάννης Παπανικολάου, υπεύθυνος λειτουργίας του Ιντεάλ για περισσότερα από 40 χρόνια, θυμάται μια κομβική στιγμή στην ιστορία της αίθουσας. «Ηταν το 1990 όταν τα αδέρφια Σπέντζος αποφάσισαν να επενδύσουν δυναμικά στο μέλλον της αίθουσας. Τότε όλοι έλεγαν πως “οι Σπεντζαίοι τρελάθηκαν και πραγματοποιούν επιχειρηματική αυτοκτονία”». Ανακαίνισαν λοιπόν ριζικά το σινεμά, με την τεράστια οθόνη –η μεγαλύτερη ακόμη και σήμερα σε όλη την Ευρώπη, μεγέθους 160 τ.μ.–, τον υπερσύγχρονο για την εποχή dolby surround ήχο, τα αναπαυτικά μπλε καθίσματα κ.λπ. Στην πρεμιέρα θυμάται ότι είχε γίνει χαμός. Η ουρά του κόσμου έφτανε μέχρι τη Θεμιστοκλέους και τελείωνε έξω από το σινεμά Τιτάνια. Αλλά και οι επόμενες μέρες ήταν απίστευτες.

«Θυμάμαι» μας διηγείται «να ξεκινάμε τις προβολές από τις 12 το μεσημέρι και να πηγαίνουμε σερί μέχρι και μετά τα μεσάνυχτα, αφού και οι μεταμεσονύχτιες είχαν τρομερό σουξέ τότε. Κάθε μέρα κόβαμε πάνω από 2.500 εισιτήρια. Μάλιστα υπήρξε μεταμεσονύχτια προβολή που είχε μείνει αρκετός κόσμος έξω –γύρω στα 150 με 200 άτομα– και αποφασίσαμε να την επαναλάβουμε στις 03.00. Όχι μόνο δεν έφυγε κανείς αλλά όλοι περίμεναν να δουν το φιλμ και σχεδόν γέμισε η αίθουσα με 300 άτομα!». Υπήρχε μάλιστα και μια ιστορία που αναφέρει πως ο κ. Παπανικολάου οδηγήθηκε στη φυλακή για εκείνες τις προβολές. Είναι άραγε αλήθεια; «Ναι, φυσικά. Εκείνη την εποχή υπήρχε σε ισχύ ένας νόμος του Μεταξά που απαγόρευε τα δημόσια θεάματα μετά τις 12.30 το βράδυ. Κάποιοι, ενοχλημένοι προφανώς από την επιτυχία του Ιντεάλ, είχαν κάνει καταγγελία στο 3ο Αστυνομικό Τμήμα, που τότε ήταν στο Κολωνάκι, πως τάχα μου παίζαμε παράνομα τσόντες! Ηρθαν λοιπόν αστυνομικοί και με οδήγησαν στο τμήμα. Τη στιγμή της δίκης κι ενώ ετοιμάζαμε την απολογία μας με τον Σπέντζο ο δημόσιος κατήγορος σκύβει και λέει κάτι στον πρόεδρο του δικαστηρίου κι εκείνος χωρίς πολλά πολλά μας λέει: “Κύριοι, είστε αθώοι”. Κι ενώ κοιταζόμασταν μεταξύ μας και ψάχναμε να βρούμε τι έχει συμβεί, έρχεται δίπλα μου ο δημόσιος κατήγορος και μου λέει: “Είμαι τακτικός πελάτης σας. Δεν θα μπορούσα να χάσω τις αγαπημένες μου μεταμεσονύχτιες προβολές στο Ιντεάλ”»!

Από το Ιντεάλ όμως πέρασαν και μεγάλοι αστέρες. Η Αριστέα Χιώτη, υπάλληλος της Σπέντζος Φιλμ για 38 χρόνια, θυμάται τους μεγάλους σταρ που βρέθηκαν στην Αθήνα και στόλισαν με την παρουσία τους κάποια σημαντική κινηματογραφική πρεμιέρα του Ιντεάλ. «Λένε αρκετοί ότι ο πιο ανθρώπινος σταρ που πέρασε ποτέ από εδώ είναι ο Ντάνιελ Ντέι-Λιούις και δεν έχουν άδικο. Διακριτικός όσο λίγοι, σεμνός και ευγενέστατος, έχει βρεθεί πολλές φορές στην Αθήνα. Oλοι λένε για τις πρεμιέρες των ταινιών εδώ και φυσικά στέκονται στο “Αριστερό μου πόδι” που του χάρισε το πρώτο του Oσκαρ. Oμως εγώ θυμάμαι ένα άλλο περιστατικό, όταν ήθελε να δει μια ταινία στο Ιντεάλ και δεν είχε ελεύθερη θέση αλλά με τρομερή σεμνότητα και ευγένεια δέχτηκε να το δει μπροστά από την οθόνη σε μια καρέκλα που δεν χωρούσε καλά καλά τα τεράστια πόδια του. Καλές εντυπώσεις έχω κι από τη Βαλέρια Γκολίνο, τον παραγωγό Ααρον Σπέλινγκ, ενώ αξιοπρεπέστατος και τζέντλεμαν όσο λίγοι ήταν κι ο σκηνοθέτης Μπομπ Ράφελσον που βρέθηκε εδώ για την πρεμιέρα του φιλμ του “Ο ταχυδρόμος χτυπάει πάντα δύο φορές”. Θυμάμαι ακόμη το κόλλημα που είχε φάει ο Ρίτσαρντ Γκιρ (τον γνώρισα σε μια εποχή που είχε προβλήματα μετά τον χωρισμό του από τη Σίντι Κρόφορντ και βρέθηκε στην Ελλάδα για τον “Mr Jones”) με μια κόκκινη γραβάτα του Σπέντζου. Του έλεγε συνέχεια “πόσο μου αρέσει η γραβάτα σου” και “από πού την αγόρασες;” κι άλλα τέτοια. Πάντως η πιο επεισοδιακή προβολή που θυμάμαι στο Ιντεάλ ήταν η μεταμεσονύχτια πρεμιέρα της “Σιωπής των αμνών”. Τέτοιο πράγμα δεν έχω ξαναζήσει. Τσακωμοί, βρισιές, ξύλο. Hμουν στο ταμείο εκείνη τη μέρα και προσπαθούν κάποιοι να με εξαγοράσουν (“έλα, βάλε με μέσα και θα σου δώσω ένα πεντακοσάρικο”) ενώ ήταν κατάμεστη η αίθουσα ακόμη και με όρθιους ή καθισμένους στους διαδρόμους». Oντως εκείνη η επεισοδιακή προβολή είναι η πιο χαραγμένη και στη δική μου μνήμη καθώς είχα ζήσει από κοντά εκείνες τις extreme καταστάσεις, ενώ από τότε «βρήκα» και την αγαπημένη μου θέση (μπροστά και αριστερά) που δεν την εγκατέλειψα από τότε μέχρι σήμερα και τη μοιραζόμουν συνήθως με τον κολλητό μου στις δημοσιογραφικές προβολές Μπάμπη Ακτσόγλου, τον αείμνηστο κριτικό του «Αθηνοράματος».

Aλλες μεγάλες στιγμές για το Ιντεάλ ήταν στην πρεμιέρα του «Μόνος στο σπίτι», του «Braveheart», του «Seven» αλλά και οι προβολές του «Σινεμά ο παράδεισος», το οποίο ο Λάκης Λαζόπουλος είχε δει πέντε έξι φορές, από όσο θυμάται η κ. Χιώτη. Ενώ στις δύο πιο δύσκολες στιγμές –πριν από την τωρινή– ήταν όταν το σινεμά κάηκε έπειτα από δύο πυρκαγιές. Η πρώτη ήταν το 1989 μετά την προβολή της κωμωδίας «Διαβολογυναίκα» με τις Μέριλ Στριπ και Ροζάν Μπαρ και η δεύτερη το 1992, όταν παιζόταν η νεανική περιπέτεια με τον Κρίστιαν Σλέιτερ «Δυνάμωσέ το» και άρπαξε φωτιά το διπλανό ομώνυμο εστιατόριο, η οποία εξαπλώθηκε στο σινεμά.

Το Ιντεάλ σε αριθμούς

160 τετραγωνικά μέτρα είναι το μέγεθος της οθόνης του Ιντεάλ, της μεγαλύτερης ακόμη και σήμερα σε όλη την Ευρώπη

2.500 εισιτήρια τουλάχιστον έκοβε κάθε μέρα το Ιντεάλ μετά την ανακαίνιση που έκαναν τα αδέρφια Σπέντζου το 1990

7 φιλμ, οι πρεμιέρες των οποίων άφησαν εποχή στο Ιντεάλ, είναι αυτά με τα οποία θα πέσει η αυλαία του θρυλικού κινηματογράφου. Μεταξύ αυτών η «Σιωπή των αμνών» και το «Πολύ σκληρός για να πεθάνει» που θα προβληθούν το Σάββατο 16 Δεκεμβρίου, αλλά και το «Pulp fiction» και ο «Κυνηγός» που θα προβληθούν την Παρασκευή 29 Δεκεμβρίου

Τέλος εποχής λοιπόν για το αγαπημένο μας Ιντεάλ, που μας συντρόφευσε όχι μόνο σε μερικές από τις πιο ξεχωριστές ταινίες που έχουμε δει μέχρι σήμερα αλλά και στα ομορφότερα ίσως χρόνια της ζωής μας.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

#just for books #Cinema Ideal

[trikumia]

..."Κανένα έργο τέχνης δεν με επηρέασε ποτέ συναισθηματικά όπως αυτός ο ρομποτικός βραχίονας. Είναι προγραμματισμένο να προσπαθεί να συγκρατεί το υδ��αυλικό υγρό που διαρρέει συνεχώς και χρειάζεται για να μπορεί να συνεχίσει να λειτουργεί...αν ξεφύγει πάρα πολύ, θα πεθάνει, οπότε προσπαθεί απεγνωσμένα να το τραβήξει πίσω για να συνεχίσει να παλεύει για άλλη μια μέρα. Το πιο λυπηρό είναι ότι έδωσαν στο ρομπότ τη δυνατότητα να κάνει αυτούς τους «χαρούμενους χορούς» στους θεατές. Όταν ξεκίνησε το έργο για πρώτη φορά, χόρευε περνώντας τον περισσότερο χρόνο του αλληλεπιδρώντας με το πλήθος αφού μπορούσε γρήγορα να τραβήξει πίσω τη μικρή διαρροή. Πολλά χρόνια αργότερα... φαίνεται κουρασμένο και απελπισμένο καθώς δεν υπάρχει αρκετός χρόνος για χορό πια.. Τώρα έχει αρκετό χρόνο μόνο για να προσπαθήσει να κρατηθεί ζωντανός, καθώς η διαρροή μεγάλωνε με την πάροδο του χρόνου. Ζώντας τις τελευταίες μέρες του σε έναν ατελείωτο κύκλο μεταξύ διατήρησης της ζωής και ταυτόχρονα αιμορραγίας...

«Ο ρομποτικός βραχίονας τελείωσε τελικά από υδραυλικό υγρό το 2019, σταμάτησε σιγά σιγά και πέθανε. Ήταν προγραμματισμένο να ζήσει αυτή τη μοίρα και ανεξάρτητα από το τι έκανε ή πόσο σκληρά προσπάθησε, δεν μπορούσε να ξεφύγει. Οι θεατές παρακολούθησαν καθώς αιμορραγούσε αργά μέχρι την ημέρα που έπαψε να κινείται για πάντα. Δημιουργήθηκε από τους Sun Yuan & Peng Yu, ονομασανε το κομμάτι, "Δεν μπορώ να βοηθήσω τον εαυτό μου". Τι αριστούργημα. Τι μήνυμα."

Εκτεταμένες ερμηνείες: το υδραυλικό υγρό σε σχέση με το πώς σκοτώνουμε τον εαυτό μας τόσο διανοητικά όσο και σωματικά για χρήματα απλώς σε μια προσπάθεια να συντηρήσουμε τη ζωή, πώς το σύστημα έχει στηθεί για να αποτύχουμε επίτηδες να μας υποδουλώσει ουσιαστικά και να κλέψει τα καλύτερα χρόνια τη ζωή μας για να παίξουμε το παιχνίδι που έχουν σχεδιάσει οι πλουσιότεροι άνθρωποι του κόσμου. Πώς αυτό μας στερεί την ευτυχία, το πάθος και την εσωτερική μας γαλήνη. Πώς πνιγόμαστε σιγά σιγά με περισσότερες ευθύνες, με περισσότερες υποχρεώσεις, λιγότερες απολαβές και λιγότερο ελεύθερο χρόνο για να χαρούμε όσο περνούν τα χρόνια. Πώς πραγματικά δεν υπάρχει διαφυγή από το σύστημα και ότι ήμασταν προορισμένοι από τη γέννησή μας να ακολουθήσουμε ένα αρκετά συγκεκριμένο μονοπάτι. Πώς μπορούμε να δίνουμε και να δίνουμε και να δίνουμε και πόσο εύκολα μπορούν να μας ξεχάσουν αφού φύγουμε... Πόσο μας αγαπούν και μας σέβονται όταν είμαστε πολύτιμοι, τότε μια μέρα δεν είμαστε πια και γινόμαστε βάρος... και πώς μας κλέβουν το νεαρό και ελεύθερο πνεύμα μας, το κατεστραμμένο σύστημα στο οποίο είμαστε παγιδευμένοι. Μπορεί επίσης να φανεί ότι αντιπροσωπεύει τον ανθρώπινο κύκλο ζωής και το γεγονός ότι κανένας από εμάς δεν βγαίνει από αυτόν τον κόσμο ζωντανός. Αλλά μπορεί επίσης να λειτουργήσει ως υπενθύμιση για να επιτρέψετε στον εαυτό σας να θεραπευτεί, να ξεκουραστεί και να αγαπήσει με όλη σας την καρδιά. Ότι το ατελείωτο κυνήγι για «περισσότερα» δεν είναι απαραίτητο για να βρεις τη δική σου εσωτερική ευτυχία».

- James Kricked Parr....

#journal #you're welcome

[mousikofilia]

Και πάνε μέρες, κοιμάμαι Κυριακή ξυπνάω Δευτέρα ζώντας με τη σκέψη πως δεν είναι αρκετός.

Περπατώντας στα όρια του μπαλκονιού - Παράσιτο

[kollimenos-me-thn-monaxia]

Σε θυμήθηκα σήμερα, σχεδόν δύο χρόνια αφού έφυγες απ' τη ζωή μου ή μάλλον με έδιωξες απ' τη δική σου και είναι κρίμα. Είναι κρίμα γιατί δεν ήταν εύκολο να σε ξεχάσω, δεν ήταν εύκολο να χαμογελάω σε όλους και να λέω πως δεν έγινε και κάτι. Δεν ήταν εύκολο να ξεχάσω πως δεν ήμουν αρκετός για το δικό σου χάδι... Δεν είναι εύκολο παραδεχτώ πως για σένα τελικά είμαι και ήμουν ένα τίποτα... ούτε καν γνωστός, ούτε καν ανάμνηση... Χρόνια πολλά, εύχομαι να 'σαι καλά και να σε ξεχάσω ξανά, ίσως όχι σύντομα αλλά το εύχομαι πραγματικά.

[fwsmou]

Απογευματινός καφές

Νιώθω τον ζεστό καλοκαιρινό ήλιο να με χτυπά στο πρόσωπο καθώς κατευθύνομαι στην κεντρική πλατεία.

Σκέψεις στροβιλιζουν στο μυαλό μου και πριν ακόμα το καταλάβω εμφανίζεται πάλι εσύ. Πλέκω σενάρια στο μυαλό μου με την μορφή σου να πρωταγωνιστεί για το πως θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά τα πράγματα.

Ο ειρμός των σκέψεων μου διακόπτεται από δύο γνώριμες φωνές. Όσο οικίες και αν είναι και όσο ασφαλείς και αν με κάνουν να νιώθω αυτές οι δύο φωνές εύχομαι να ήταν η δική σου.

Κατευθυνομαστε μηχανικά στο συνηθισμένο τραπεζάκι και μου παίρνει παραγγελία η γνωστή κοπελιά. Έναν φρεντο εσπρέσο σκέτο λέω και καθώς η παρέα συζητά τα καινούργια κουτσομπολια εγώ χάνομαι για ακόμα μια φορά στις σκέψεις μου αφού μόνο εκεί μπορώ να σε έχω πλεον.

Σκέψεις, σενάρια, πιθανότητές

Πόσες πιθανότητες και πόσα σενάρια; Γιατί να μην είναι πραγματικότητα; Την απάντησή την ξέρω ήδη δεν θέλω όμως να αποδεχτώ το γεγονός ότι κανένας από τους δύο δεν έχει το θάρρος να τα κάνει πραγματικά.

Ο ήχος του ποτηριού που χτυπά στο τραπεζάκι καθώς η σερβιτόρα αφήνει τους καφέδες είναι αρκετός για να με επαναφέρει στην πραγματικότητα και η πρώτη γουλιά από τον πικρό καφέ για να με κρατήσει εκεί.

Θέλω να μείνεις εκεί στις σκέψεις μου στο πίσω μέρος του μυαλού μου και να μην ξανά εμφανιστείς.

Φως μου 21'

#blog post #ελληνικό ταμπλερ #thoughts

[anthodesmia]

Αναστάσιμο

Άδειος ο επιτάφιος,

στην μέση του ναού,

ο νεκρός ζει ανάμεσά μας

και μέσα μας

και δίπλα μας

και απέναντί μας

και στο μεγάλο σκοτάδι

είναι Το Φως.

Παιδί μου,

εγώ δεν έχω κάτι να σου πω

για ‘κείνο το κενό στο στήθος σου

την θηλιά στο λαιμό σου,

το βουβό σου κλάμα,

αργοπεθαίνεις

και μου γράφεις πως δεν θέλεις πια να ζεις,

πως δεν νιώθεις πια χαρά

ή θλίψη

μόνο κενό

κι εγώ σωπαίνω.

Να μου δώσεις το χέρι σου,

εδώ κι εδώ έμπηξαν τα καρφιά της σταύρωσης

για το δικό σου το χέρι,

στο πρόσωπό σου,

τρέχει το αίμα απ’ το δικό Του στεφάνι,

για το πρόσωπό σου,

και η λόγχη στο σπλάχνο Του,

δεν ήταν παρά για ‘σένα,

σπλάχνο Του,

κι αυτή η ψυχή σου που δεν βολεύεται

δεν είναι παρά γιατί μόνο σ’ Εκείνον βολεύεται

που την αγόρασε από τον θάνατο

γιατί πολύ σ’ αγάπησε.

Κι έτσι που με κοιτάς,

με τα ωραία σου μάτια,

με κάνεις να χαμηλώνω το κεφάλι,

πίσω σου ο Εσταυρωμένος

σε κοιτάζει,

είσαι για Εκείνον πιο πολύτιμος από το χρυσό

«Είσαι αρκετός,

αρκετός,

αρκετός», Σου φωνάζει,

με το μικρό σου όνομα,

γιατί σε ξέρει.

Απόψε πλημμύρισε το πάτωμα της εκκλησίας

αίματα,

καθρεπτίζεται εκεί η ύπαρξή μας

ξεπλένεται η καρδιά

κι απλώνεται - καθαρή - στις πασχαλιές.

Τίποτε δεν μας χωρίζει από την αγάπη Του.

#greek posts #greek tumblr #greek blog #γρεεκ τυμβλρ #γρεεκ ποστς #γρεεκ κουοτς #πασχα #ανασταση #χριστος #Θεος #ελπιδα #χαρά #ανοιξη

[anasteros]

Είχα γνωρίσει ένα παιδί στο μέρος που δούλευε φλερταραμε λίγο τότε, πέρασε αρκετός καιρός τον έβλεπα και με έβλεπε έξω δεν μιλήσαμε ποτέ αλλά κοιμομασταν έντονα. Τέλος πάντων με κάποια αφορμή αρχίσαμε να μιλάμε στο ινστα. Ήταν πολύ θετικό από την αρχή ότι μου ζήτησε να βγούμε γιατί προτιμώ το από κοντά. Και ότι ήταν ξεκάθαρος ότι δεν θέλει ξεπετες και ότι θα ήθελε κάτι πιο σίγουρο. Μιλούσαμε κάθε μέρα όλη μέρα έναν ολόκληρο μήνα. Ανέφερε συνέχεια ότι προσπαθεί να βρει χρόνο να βρεθούμε γιατί δούλευε πολύ, του εξήγησα ότι αν κάποιος θέλει βρίσκει. Περνούσε ο καιρός και δεν το πρότεινε οπότε το έκανα εγώ. Άρχισε να βρίσκει δικαιολογίες οπότε άρχισα να δείχνω την ενόχληση μου. Αυτός με διαβεβαίωνε ότι αυτό που σκέφτομαι δεν ισχύει και μου μιλούσε λες και είχαμε σχέση(με ενημερώνε που ήταν τι έκανε και με ποιον, ρωτούσε για την μέρα μου, την διάθεση μου, ζήλευε, τσακωνόμασταν) και ύστερα άρχισε να σπάει δεν μου απαντούσε τόσο συχνά αλλά συνέχιζε να μου ανοίγει την κουβέντα και να μου λέει ότι θέλει να με δεί κ τέτοια και από τα πολλά απλά δεν του ξαναπαντησα. Η αλήθεια είναι ότι μπήκα σε μια διαδικασία να σκεφτώ το όλο θέμα περισσότερο και μου άρεσε και ο τρόπος που μίλαγε και που ήταν έξυπνος και όλα αυτά που μου έλεγε και κάπως καταλαβαίνω πως όντως είχε αρχίσει να μου αρέσει αρκετά. Μήπως ήταν λάθος η επιλογή μου; Μήπως δεν το προσπάθησα αρκετά; Μα ένιωθα πως αυτό δεν μου έφτανε και ότι έλεγα πήγαινε στραφη.

Μην ασχολείσαι με ανθρώπους που δε θα τρέξουν για να έρθουν να σε δουν

[psychotiko-epeisodio]

Είμαι πολύ θυμωμένη μαζί σου.Γιατι ποτέ σου δεν μπόρεσες να καταλάβεις το πόσο πολύ σε αγαπούσα.Γιατι οπότε σε είχα ανάγκη εσύ έφευγες.Πιστευες πως δεν μπορείς να με βοηθήσεις.Πιστευες ότι δεν ήσουν αρκετός.

Προσπαθούσα με κάθε τρόπο να σου αποδείξω ότι κανείς λάθος.Οτι μου είσαι υπεραρκετος.Λατρευα την παραμικρή λεπτομέρεια πάνω σου.Το γέλιο σου,το βλέμμα σου ακόμη και το σκοτάδι σου.

Ήμουν η μόνη που έμεινα.Με άφησες να σε γνωρίσω.Με έκανες να σε ερωτευτώ,να σε αγαπήσω με όλη μου την ψυχή και έπειτα δειλιασες,έκανες πίσω.

Με διέλυσε η φυγή σου και εσύ νόμιζες πως θα είμαι καλύτερα χωρίς εσένα.Εχω λοιπόν να σου πω ότι κάθε μέρα που περνούσε μάζευα ένα ένα τα κομμάτια μου, προσπαθούσα να γεμίσω το κενό που μου άφησες με οτιδήποτε άλλο και δεν τα κατάφερα ποτέ.Αντι να μισήσω εσένα, μίσησα εμένα και δεν ξέρω πως αυτό θα ήταν καλύτερο.

Από τότε δεν έχω σηκωθεί.Αναρωτιεμαι τι ήθελες και ήρθες αφού δεν είχες την πρόθεση να μείνεις.Μπορει να έχουν περάσει χρόνια,μπορεί να ήμουν ένα κοριτσάκι,αλλά οι πληγές είναι ακόμη ανοιχτές και μου θυμίζουν κάθε φορά που πάω να ξεκινήσω κάτι καινούργιο τι έγινε την τελευταία φορά που το προσπάθησα.

Τα κατάφερες λοιπόν,το είπες και το έκανες.Με έκανες σαν εσένα.Φοβαμαι και εγώ,έγινα δειλή.Το θέμα είναι ότι εγώ ήθελα να σε "σώσω".Πιο πολύ με θυμώνουν οι δικές μου προσδοκίες γιατί,ας είμαστε ειλικρινείς.Ποτε δεν ήθελες να σωθείς.

Αυτά λοιπόν,ήθελα να στα πω για να τα μάθεις.Μπορει και να μην τα διαβάσεις ποτέ.Τουλαχιστον έγινα ειλικρινής με τον εαυτό μου.Ευχομαι απλά,μια μέρα να καταλάβεις.

#greek posts #greek quotes #greek tumblr #greek texts #aesthetic #γρεεκ ποστς #γρεεκ τεξτ #γρεεκ ταμπλρ #greek rap #greek rp

[my-pain-journal]

Δεν ξερω που στον πουτσο να στείλω για να μην τα δεις αλλα να ξερω πως τα εβγαλα απο μεσα μου, οποτε τα γράφω εδω

.Δεν έχεις ιδεα ποσο πολυ πονάει. Δεν εχεις ιδεα ποσο πολυ μου λείπεις. Ποσο πολύ σε θελω. Πόσο χαίρομαι να σε βλεπω να χαμογελάς και ποσο με σκοτώνει να μην είμαστε μαζι και να μιλας για αλλους σαν να μην είμαι καν εκει. Σαν να μην σου ημουν ποτε τιποτα .

Δεν εχεις ιδεα ποσα βράδια εχω περάσει απλα να αναρωτιέμαι τι εκανα λαθος, γιατί δεν ήμουν αρκετός, τι παραπάνω εχει αυτος απο μένα.

Δεν έχεις ιδεα ποσες μέρες απλα σε σκέφτομαι. Ποσες φορές με εχεις ρωτησει τι σκέφτομαι και σου λεω μαλακιες αντι να σου πω πως σκεφτομαι ποσο ωραια εισαι, ποσο πολυ μαρεσεις και ποσο θελω να σε ξαναπιασω στην αγκαλιά μου οπως τοτε.

Δεν εχεις ιδεα και ελπιζω να μην νιωσεις ποτε οπως νιώθω τωρα.

#my-pain-journal #mine #greek posts #greek tumblr

[ola-mia-idea-einai]

Ξέρεις τι; Είναι αυτό που περιμένεις κάτι μία ζωή; Και τελικά οταν έρχεται δεν είναι όπως το περίμενες;

Εκεί που νομιζες ότι θα είσαι μόνος σου σε μία καινούργια πόλη, με καινούργια άτομα, καινούργιες εμπειρίες, καινούργιες παρέες, καινούργιοι ερωτες, καινούργια τα πάντα και θα είναι όλα τέλεια γιατί επιτέλους θα επιλέγεις τα πάντα στη ζωή σου και ξεκινάς κάτι από το μηδέν... Τελικά δεν είναι καθόλου όπως το περίμενες. Τελικά το μόνο που έχεις αυτή τη στιγμή είναι άγχος και στρες και πίεση και κλάματα κάθε βράδυ και κλάματα κάθε πρωί και καθόλου καλός ύπνος και μουσική την οποία ποτέ δεν άκουγες 24/7 στα αυτιά σου και όλοι οι άνθρωποι που χρειάζεσαι, όλοι οι δικοί σου άνθρωποι χιλιόμετρα μακριά και εσύ μόνος σου συνέχεια να σκέφτεσαι ότι δεν είσαι αρκετός, μία μόνιμη σκέψη ότι δεν είσαι αρκετός σε τίποτα, κι ολος ο χρόνος της ημέρας τελικά που πηγαίνει; δεν πηγαίνει στο διάβασμα, δεν πηγαίνει στις εξόδους, δεν πηγαίνει στον ύπνο, ούτε στο φαγητό: στις 24 ώρες κάθε μέρα κοιμασαι μονο 2, τρως μισό πιάτο φαΐ, οι φίλοι που έχει σε βλέπουν μόνο ως παρέα και στην πραγματικότητα δεν ξέρεις τι στο διάολο κανείς. Η πόλη που είχες ρομαντικοποιησει τόσο πολύ στο μυαλό σου καταλήγει να είναι πλέον η ασχημότερη πόλη που ξερεις και το μόνο που θες είναι να γυρίσεις σπίτι σου, στο κρεβάτι σου, στην οικογένειά σου και να ξαναγίνεις 15 και να ξαναπεράσεις και Πανελλήνιες αμα χρειαστεί, και τις δύο γαμημένες φορές. Γιατί Τουλάχιστον τότε αισθανόσουν ασφαλης ενώ πλέον αισθάνεσαι ότι χάνεσαι σε ένα τεράστιο μέρος στο οποίο δεν ξέρεις κανέναν και είναι σκοτάδι και εσύ δεν βλέπεις που πας και κανένας δεν είναι εκει για να σε βοηθήσει και όλο αυτό επεκτείνεται και επεκτείνεται και ποτέ δεν βλέπεις φως και σκέφτεσαι ότι ίσως να ήταν καλύτερα να τελειωνε όλο αυτό.

Ίσως πάλι και όχι. Γιατι εχουμε ακομα πολυ ζωη μπροστα μας και γιατι αυτα υποτιθεται πως ειναι τα καλυτερα χρονια της ζωης μας. Ειρωνικο δεν ειναι; Και τι μας ενωνει πια; Τιποτα. Και οσο σκεφτομαι οτι το χανω γιατι πλεον ουτε η σκεψη σου δεν με ηρεμει, γιατι πλεον εχω αδειασει, ειμαι κενη και εσυ ξενος στα ματια μου. Οσο σκεφτομαι οτι το χανω γιατι πλεον δεν εχω ουτε τον πονο που ένιωθα για σενα να με παρηγορεί.. τοσο χανομαι ακομα περισσοτερο.

#greek tumblr #greek blog #greek posts #greek quotes #suffering #romanticism #sadnees #love #shitposting #late night thoughts #χάνομαι

[sugaroto]

Ζαξαρωτό γιατί το κάναμε αυτό στους εαυτούς μας; (αναλάβαμε τα greek sexyperson polls 😔) Έχει πλάκα αλλά γουάου είναι αρκετός κόπος τελικά

Ναι😭😭

Στην αρχή φαίνεται easy peasy haha polls και μετά συνειδητοποίεις ότι πρπ να βρεις φώτο για όλους κ να γράψεις πληροφορίες και να το κάνεις ξανά και ξανά μέχρι να μείνει ενας και ναι-

Τουλάχιστον καταλαβαίνουμε ο ένας τον πόνο του άλλου 😭😂

#sugaroto asks #its worth it tho