Tumgik
beforedawwn · 14 days
Text
Όσο σε κοιτάζω να κοιμάσαι αναρωτιεμαι πώς οι άνθρωποι τελικά ερωτευόμαστε.
Τι τελικά προκαλεί αυτό το απελπισμένο συναίσθημα να γεμίσει ένα κενό στην καρδιά που δεν γνωρίζαμε καν ότι υπάρχει.
Έχω κανει υπεράνθρωπη προσπάθεια να το κλεισω, με οποια συνέπεια αυτό προϋποθέτει. Όμως όταν κοιμάσαι όλη αυτή η τρικυμία και η φλόγα μέσα μου ξαφνικά ηρεμεί.
Πρέπει να φύγω το ξέρω. Πρέπει να σε αφήσω και το ξέρω, όμως ο κόμπος που δημιουργείται στην ψυχή μου επικαλύπτει την φωνή της λογικής.
Όμως ήρθε η στιγμή αυτή να επικρατήσει. Ήρθε η στιγμή να σώσω τον εαυτό μου.
Γιατί μπορεί να σε αγαπάω, αλλά τωρα πια ξύπνησα.
Ευχη και κατάρα το συναίσθημα. Μιλώντας όμως ως άνθρωπος που νιώθει τα πάντα στο έπακρον, έχω καταλάβει ότι όσο περισσότερο νιώθεις, τόσο περισσότερο ζεις.
Αν με ρωτούσες αν μετά από όσα έγιναν θα επέλεγα να σε ερωτευόμουν ξανά απο την αρχή, η απάντηση θα ήταν πολύ απλή. Καλύτερα ένα λεπτό ερωτευμένη με τελικό αντάλλαγμα ένα νέο, μόνιμο κενό· παρά μια «υγειής»/«ασφαλής» καρδιά που όμως δεν «χτύπησε» ποτέ πραγματικά.
Καληνύχτα Στεργιο
5 notes · View notes
beforedawwn · 14 days
Text
Tumblr media
52K notes · View notes
beforedawwn · 14 days
Text
People aren't homes, they never will be. People are rivers, always changing, forever flowing. They will disappear with everything you put inside them.
~ Nikita Gill
12K notes · View notes
beforedawwn · 30 days
Text
Tumblr media
62K notes · View notes
beforedawwn · 30 days
Text
Tumblr media
16K notes · View notes
beforedawwn · 2 months
Text
τρέμω μην δείξω τα συναισθήματά μου
τρέμω μην φανούν καταλάθος
κουράστηκα να παλεύω να μην νιώθω
κουράστηκα να παλεύω να μην φοβάμαι να γίνω άνοιωθη
δεν θέλω να σου δείχνω τα μισά από όσα νιώθω
δεν θέλω να φοβάμαι να νιώθω
154 notes · View notes
beforedawwn · 2 months
Text
Tumblr media
Consumer Electronics Show brochure (1990)
993 notes · View notes
beforedawwn · 2 months
Text
Είμαι από τη χώρα των γραμμάτων και των επιστημών.
Εδώ που πλέον μια στάλα ελπίδας κοστίζει εκατομμύρια.
Και εκεί που η δημοκρατία ισοπεδώνει τους μικροαστούς και τους λοιπούς ...
Αυτοί εστιάζουν στο χρήμα και ο πλούτος είναι το μόνο που τους έχει απομείνει.
Και δε θα σκεφτούν ποτέ ότι η ανάγκη για επιβίωση,κοστίζει μια ζωή ολόκληρη για κάποιους ...
Αλλά αυτοί οι "εύποροι" είναι που φοβούνται τη δύναμη των λίγων!
10 notes · View notes
beforedawwn · 2 months
Text
Tumblr media
Dreams‘ Embrace
#poetry #poem #poet #poemoftheday #love #youaremyeverything #secretlove
26 notes · View notes
beforedawwn · 2 months
Text
Capture Me Living
Capture me in the art of living.
Take pictures of me blinking.
Albums filled with blurred feet and checkered blankets,
mismatched and breathing.
Capture me holding a bird for the first time.
Snap photos in the old, musty room,
where we all opened Christmas presents.
Take pictures of me,
bad angles only.
Keep the sunglared photos,
of eyes squinted, and hats pulled down, and...
smiles contagious.
Keep every second, hold each memory,
don't ever let me go.
Capture me while I'm living,
living alongside you.
3 notes · View notes
beforedawwn · 2 months
Text
Tumblr media Tumblr media Tumblr media
Heiko Hellwig: ‘Silicon Cities’ (2017)
27K notes · View notes
beforedawwn · 2 months
Text
That Was
Darling, clench my hand.
Don't let go. Just let our fingers round each other reside.
Walk with me.
Simply for the love that was.
The love that lives in our memories.
The path ends.
6 notes · View notes
beforedawwn · 2 months
Text
Flood of emotions
Of thoughts.
Without proper articulation of them.
I sound yet I don't speak.
Our eyes say it all
I see inside them
The amount of passion that is hidden
Under this shadow
Of your fingers
As you touch me gently
Your hands are running
On my body
Out of curiosity or lust
Discovering every aspect
Of this great mass.
For a moment
I'm running away from what makes me human
The body
I'm becoming something bigger than that.
An experience.
With you.
I get lost in the depth of your eyes.
As they tell me.
That time is not enough
Experiences stuck in time
Words stuck in the throat.
And yet I'm afraid.
How the eyes don't tell everything.
And yet I look at them
Willing time to stop
To earn some more
Time to listen to you
Time to walk together.
A little and a lot.
And maybe in another life
And so I leave you.
In your own world
Back to mine
Distant flowers
And together we made the most beautiful bouquet.
Κατακλυσμός συναισθημάτων
Σκέψεων.
Χωρις σωστή άρθρωση αυτών.
Ηχώ και ας μην μιλώ.
Τα μάτια μας τα λένε όλα
Μέσα τους βλεπω
Το ποσό πάθος κρυβεται
Κάτω από τουτη την σκιά
Των δακτύλων σου
Καθώς με αγγίζεις απαλά
Τα χέρια σου τρέχουν
Πάνω στο σώμα μου
Από περιέργεια ή πόθο
Ανακαλυπτωντας κάθε πτυχή
Αυτής της μεγάλης μάζας.
Για μια στιγμή
Ξεφευγω από αυτό που με κάνει άνθρωπο
Το σώμα
Γίνομαι κάτι μεγαλύτερο αυτού.
Μια εμπειρία.
Μαζί σου.
Χάνομαι στο βάθος των ματιών σου.
Καθώς μου λένε.
Ότι ο χρόνος δεν είναι αρκετός.
Εμπειρίες κολλημένες στον χρόνο
Λόγια κολλημένα στο λαιμό.
Και όμως φοβάμαι.
Πως τα μάτια δεν τα μαρτυρούν όλα.
Κι όμως τα κοιτάω
Θέλοντας τον χρόνο να σταματήσει
Να κερδίσω λίγο ακόμη
Χρόνο να σε αφουγκραστω
Χρόνο να περπατήσουμε μαζί.
Λίγο και πολύ.
Και ίσως σε μια άλλη ζωή
Και έτσι σε αφήνω.
Στον δικό σου κόσμο
Επιστρεφοντας στον δικό μου
Μακρινά λουλούδια
Και μαζί κάναμε το πιο όμορφο μπουκέτο
Tumblr media
11 notes · View notes
beforedawwn · 2 months
Text
“Two things to remember in life: Take care of your thoughts when you are alone, and take care of your words when you are with people.”
— Zig Ziglar
551 notes · View notes
beforedawwn · 2 months
Text
“Words are so powerful. They can crush a heart, or heal it. They can shame a soul or liberate it. They can shatter dreams or energize them. They can obstruct connection or invite it. They can create defenses, or melt them. We have to use our words wisely.”
— Jeff Brown
934 notes · View notes
beforedawwn · 2 months
Text
Και τώρα προσπαθω
Να πλευσω σε δικά μου μονοπάτια
Βλέποντας το δικό σου
Ίσως να με φαντάζομαι και συνοδηγό σου
Μέσα στα ταραγμένα νερά και στα ήσυχα λιβάδια.
Μα ξέρω πως την άκρη πρέπει να βρω
Με δικους μου τροπους
Να πλευσω μακριά
Σε μια δική μου εκδοχή
Απελευθέρωσης ψυχικης
Και ίσως τότε
Τα μονοπάτια μας ξανά σμιξουν
Μακριά από την ρουτινα
Που μέχρι σήμερα με τρώει.
-Παρίσι 2024
Tumblr media
24 notes · View notes
beforedawwn · 2 months
Text
Κλικ
Κάνουν τα μάτια μου
Υποσυνείδητα
Καθώς η ζωη
Απλώνεται μπροστά μου
Παραλειποντας να κοιτάξω το ρολοι
Παρασυρώμενη από αυτήν
Ξεχνώντας να αρθρώσω το μεσα μου.
Μονάχα μένει η στιγμή.
Που θα ξεφύγω από αυτην
Την ρουτινα.
Και έτσι η στιγμή περασε
Και εφυγε
Και έμεινε μόνο αυτη
Η γευση,
Μιας ζωης
Που ακόμα δεν μοιραστηκαμε
Tumblr media
19 notes · View notes