Aslında hissettiklerim onun tahmin ettiğinden daha fazlasıydı. Ben hiç anlatmadım o da hiç bilmedi. Bazı hikayeler böyle biterdi. Bazı hikayeler yaşanmadan biter.. 🍂
Dünyanın en iyisi değilsin ki, olsan da fark etmez; ölümsüz değilsin. Hepimiz biraz eksiğiz. Kimden ne kadar eksiğiz ya da neye ne kadar geç kaldık hayatta belli değil. Belli olan şeyse hepimiz oyalanıyoruz. Ölmeden önce o - yalanı - arıyoruz. Hayat bildiğin kaset; Başa sarıyoruz, sona gelince saklanıyoruz.
Oyalanırken bu hayatta kitapların kahveni soğutması ve kendi cümlelerini cebine koyman dileğiyle.
Bazen kötü hissetmek iyidir, zaman zaman kırılmak. Her zaman herkesin olmanı istediği o neşeli kişi olmamak sorun değil. Kimseyle konuşmak istememek de öyle. Gözyaşlarını tüketinceye kadar kalbinin ağlamasına izin vermek de sorun değil. İnsan olmak güzeldir. 💙⛵🌍
Yatağımın karşısında bir pencere var. Odanın duvarları bomboş. Nasıl yaşadım on yıl bu evde ? Bir gün duvara bir resim asmak gelmedi mi içimden? Ben ne yaptım? Kimse de uyarmadı beni. İşte sonunda anlamsız biri oldum. İşte sonum geldi . Kötü bir resim asarım korkusuyla hiç resim asmadım. Kötü yaşarım korkusuyla hiç yaşamadım...
"İçimde dindirilmemiş, dindirilemez bir şey var. Bu sesini yükseltmek istiyor. İçimde bir sevme isteği var ki aşkın dilini konuşuyor. Ben ışığım. Keşke gece olsaydım! Ama ışıkla çevrili olmak benim yalnızlığımdır." diyor Nietzche. Işığın karanlığında yok oluyoruz bazen.