Adını koyamadığım bir trajedi var Ayşegül. Sanki bir antik tiyatrodayız. Birtakım tanrılar var. Birtakım şeytanlar var. Hepsi bir olmuş. Hepsi aynı anda bizimle uğraşıyor, bize saldırıyorlar sanki Ayşegül. Sağımıza solumuza şimşekler düşüyor, gökler gürlüyor. Seyirciler şaşkın. Biz acı çekiyoruz, onlar da acı çekiyor. Sonra hep beraber, hep beraber aynı anda acı çekiyoruz. Sonra çektiğimiz bu acılardan zevk alıyoruz, zevk. Ben deliriyorum galiba Ayşegül. Çıkış yolu bulamıyorum. Çıkış yok. Deliriyorum. Ben deliriyorum galiba. Biz senle hep çok mutsuz olduk. Ben sonunda bu mutsuzluğa âşık olacağım diye korkuyorum.