Yağmur yağıyor.. ıslanıyor anılarım, yüreğim eskilerin altında, eskilerden kalma bir defter tozlu raflarda, Yağmur yağıyor.. düşlerim sıfırın altında, siliyorum birer birer maziden kalma sayfaları, her şeye inat tükenmiyor umutlarım, söylenmemiş bir şarkı gibiyim tozlu rafların arasında..
Rüzgarla savrulan yüreğimdeki kül beni buralara getirdi.. Anılar tozlu raflarda sen kokuyor, isminle anılıyor, sesinle haykırıyor.. Sana olan özlemim küçük bir kız çocuğu misali köşede bunlara şahit oluyor. Çok yazık....
Şubat ayına felaketler ayı derler. Bu gün şubatın 1'i. İnşallah korktuğumuz şeyler başımıza gelmez. Depremin üzerinden 1 yıl geçti. Hâla bazen hatırlatıyor kendini. Ansızın geliveriyor, korkutuyor bizi.
Bu deprem bana ve eminim ki binlerce kişiye çok önemli bir şey öğretti. Sevdiklerinizin kıymetini bilin. Onlarla her gün son gününüzmüş gibi yaşayın. Neyin nerden vuracağını, Allah'ın emanet ettiği canı ne zaman alacağını bilemeyiz. Gülün eğlenin, sevin, sevilin, gezin, coşun, kendinizi sevin, barışık olun.. İçinizde ukte kalan ne varsa yapın, boş şeylere üzülüp de hayatı dar etmeyin kendinize.
(Bunu diyen benim ama uygulayabilir miyim bilmiyorum. Hiç değilse siz uygulayın. Takmayın kafaya. Anı yaşayın<3)