Tumgik
#ποιητρια
anthodesmia · 1 year
Text
Tumblr media
Έχω μια κουρασμένη καρδιά σαν σελήνη
τις προσδοκίες απ’ τις πλάτες των ανθρώπων μου τινάζω
κι εκείνο τ’ όνειρο που ‘χα μικρή μα δεν θυμάμαι σιγοσβήνει
τις δυο σου χούφτες που κρατάνε το κορμί μου σαν κοιτάζω.
Να ξαπλώσω στο πεζοδρόμιο δίχως αιτία
ν’ αδιαφορούν οι περαστικοί, να προσπερνάνε
μες το χάος της πόλης να μυρίζω γαζία
και να κάνω γκριμάτσες στα παιδιά που κοιτάνε.
Έχω μια κουρασμένη καρδιά σαν παλτό στα χέρια
μια μέρα θαρρώ πως θα γλιστρήσει στις πόρτες του τραμ
θα σφυρίζει ο σταθμάρχης ενώ χαζεύω τ’ αστέρια
κι οι επιβάτες του τρένου θα κοιτούν και γελάν.
24 notes · View notes
nofuckinlabels · 7 months
Text
Απο οταν ημουν μικρη θυμαμαι να με γοητευει οτιδήποτε ειχε μεσα του ενταση και πάθος ενιωθα κατι αρχεγονο να με ενωνει με το Παρισι και εκεινους τους ποιητές που τριγύριζαν στα δρομακια της Μονμάρτης με ενα κρασι στο χέρι. Ερωτεύτηκα το θεατρο, την φιλοσοφια , τον παλιο κινηματογράφο και τη μουσικη πριν ερωτευτω καποιον ανθρωπο. Ψαχνω θραυσματα ερωτα. Μεγαλώνοντας ηξερα οτι θελω να ζησω εναν ερωτα σαν του Ρωμαιου και της Ιουλιέτας η να περπατω στους δρομους μιας Ευρώπαικης πολης σαν ηρωιδα του woody allen. Η ποιηση ηρθε τοσο φυσικα στην ζωη μου. Σαν να την γνωριζα απο χρονια. Και καποια στιγμη, απλως ηξερα οτι ηθελα να αφιερωσω την ζωη μου στην αναζητηση του ερωτα μεσα σε παλιες σελίδες βιβλίων.
Για αυτο οταν με ρωτας «τι θα κανεις ιδιαιτερα;» Οταν σου λεω οτι θα σπουδασω λογοτεχνια
Η απαντηση μου ειναι οτι προτιμω να πεθανω ως μια αποτυχημενη ποιητρια παρα μια επιτυχημένη νομικός
Βλεπεις θα ηταν σαν να εκπορνεύω τον λογο για τον οποιο πλαστηκα
Αμα διαβάζοντας Λειβαδιτη η Δημουλα δεν νιωθεις εναν κομπο στον στομαχι
Τοσο που δεν μπορεις να φας
Αν δεν νιωθεις οτι εκεινη την στιγμη επικοινωνείς με τον θεο
Η ποιηση δεν εχει να σου πει τιποτα
Ομως εγω
Εχω βιωσει τον ερωτα της Πολυδουρη και του Καρυωτακη μεσα απο καποιες κιτρινισμένες σελιδες
«Θα σε βρισκω στο χαμογελο όλων των αυριανων ανθρώπων»
11 notes · View notes
alterego01 · 3 years
Text
Ο ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ
Ὁ ἔρωτας,
ὄνομα οὐσιαστικόν,
πολὺ οὐσιαστικόν,
ἑνικοῦ ἀριθμοῦ,
γένους οὔτε θηλυκοῦ, οὔτε ἀρσενικοῦ,
γένους ἀνυπεράσπιστου.
Πληθυντικὸς ἀριθμὸς
οἱ ἀνυπεράσπιστοι ἔρωτες.
Ὁ φόβος,
ὄνομα οὐσιαστικὸν
στὴν ἀρχὴ ἑνικὸς ἀριθμὸς
καὶ μετὰ πληθυντικὸς
οἱ φόβοι.
Οἱ φόβοι
Ἡ μνήμη,
κύριο ὄνομα τῶν θλίψεων,
ἑνικοῦ ἀριθμοῦ
μόνον ἑνικοῦ ἀριθμοῦ
καὶ ἄκλιτη.
Ἡ μνήμη, ἡ μνήμη, ἡ μνήμη.
Ἡ νύχτα,
Ὄνομα οὐσιαστικόν,
Γένους θηλυκοῦ,
Ἑνικὸς ἀριθμός.
Πληθυντικὸς ἀριθμὸς
Οἱ νύχτες.
Οἱ νύχτες ἀπὸ δῶ καὶ πέρα.
Κική Δημουλά
98 notes · View notes
tbeesworld · 3 years
Text
Κάθε φιλί που δίνεται, μα κάθε ανεξαιρέτως ένα τοις εκατό αποτελείται από αιωνιότητα κι όλο το άλλο από τον κίνδυνο να' ναι το τελευταίο.
- Κική Δημουλά Επιτύμβιο.
140 notes · View notes
niw8w · 3 years
Text
Υπομονή
Ανάσες βαθιές, όλα θα περάσουν.
Ο θυμός που σε διακατέχει θα καταλαγιάσει.
Τα νεύρα που έχεις, θα φύγουν.
Και ολα θα είναι καλύτερα.
Γιατί μετά τη βροχή, έρχεται το ουράνιο τόξο.
20 notes · View notes
Text
Κάθε μέρα η τελευταία μου ανάσα
Κάθε μέρα λέω πως αφήνω την τελευταία μου ανάσα.
Κάθε μέρα που περνά και είσαι μακριά μου απομακρύνεται η ελπίδα να δω τα μάτια σου, μα όμως επιμένω.
Επιμένω τόσο πολύ να γεμίσω οξυγόνο.
Το ένστικτο της επιβίωσης; Δεν γνωρίζω. Μα θα μπορούσα με σιγουριά να πω πως για εμένα είσαι οξυγόνο.
Μα τι βλακεία. Οξυγόνο. Ποιος το χρειάζεται όταν δεν αναπνέει τον ίδιο αέρα με αυτόν που αγαπά;
Πολυτέλεια απλά.
Σε χρειάζομαι δίπλα μου για να ανασάνω σωστά.
Ζω για να με σκοτώσεις.
Βέλε
19 notes · View notes
hwraiaelenh · 3 years
Text
«Θα θυμάμαι πάντα τα μάτια σου, φλογερά και μεγάλα, σα δύο νύχτες έρωτα, μες στον εμφύλιο πόλεμο»
-Τάσος Λειβαδίτης
45 notes · View notes
ookaywhatever · 3 years
Text
Μαμά, ερωτεύτηκα!
Ολα πάνω του μοιάζουν σαν να βλέπω πίνακες ζωγραφικής με αγγέλους και σύννεφα από αυτά που δεν μπορείς να σταματήσεις να κοιτάς ή έτσι μου φαίνεται εμένα μόνο.
Μαμά, ερωτεύτηκα τα θλιβερά μπλέ του μάτια και τον τρόπο που με κοιτάζουν και μου λένε πως με θέλουν, εκείνα που μου λένε να προσέχω χωρίς να πει κουβέντα. Και αυτό το σπάνιο χαμόγελο του πως φωτίζει το πρόσωπο του , σαν να βλέπεις το ηλιοβασίλεμα το καλοκαίρι με τα χρώματα στον ουρανό σε μαγεύουν και τον ήλιο να σου χαϊδεύει απαλά τα μάγουλα, αυτή την αίσθηση βρίσκω πάντα όταν τον κοιτάζω.
Μα τα δικά μου τα μάτια μαμά είναι τα κύματα που χτυπά με ορμή στους βράχους και η καρδιά μου είναι εκείνο το κομμάτι του βράχου που ξαφνικά σπάει και χάνεται στον βυθό της θάλασσας. Γιατί δεν μπορώ να είμαι κοντά του.
11 notes · View notes
biggraveoffering · 3 years
Text
Η Γώγου και η αδεξιότητα μου φτιάξαμε ένα έργο τέχνης
Tumblr media
4 notes · View notes
calliopes-world · 3 years
Text
3 notes · View notes
anthodesmia · 2 years
Text
Κι εγώ να μιλώ για τα λουλούδια
στα χρόνια που φεύγουν σαν πουλιά
που τα κρατώ στις χούφτες
η πρώτη ρυτίδα,
το δέρμα μου 
ένα γρατζουνισμένο βινύλιο
και το τραγούδι να κολλάει πάντοτε στο ίδιο σημείο
που λέω πως
θα, θα, θα,
κάτι θα ήθελα να κάνω, ή, να γίνω,
μα τώρα συμπληρώνω γενναία πως
θα, θα, θα,
θάλασσα,  
και λουλούδια στην θάλασσα
μ’ αλμύρα λουσμένα
να επιπλέουν ανώφελα
κι εγώ να μιλώ για τα λουλούδια
ν’ απορούν όλοι
τι γυρεύουν τα λουλούδια στην θάλασσα;
τίποτε, ν’ απαντώ.
Στο ράφι οι εφημερίδες στιβάζονται
ασπρόμαυρες, 
σαν τις παλιές ελληνικές ταινίες
που βλέπαμε κλεφτά στην βεράντα σου
απ’ τ’ απέναντι σινεμά 
τρώγοντας πορτοκαλί γαριδάκια.
Η επικαιρότητα τσαλακώνει την επιφάνεια της γης
που κλαίει κάτω απ’ τα πόδια μας
τραντάζοντας τους επιβάτες του τραμ,
τα παιδιά στα σχολεία,
τις μανάδες με τα καροτσάκια,
κι εγώ να μιλώ για τα λουλούδια
την παλιά σου βεράντα,
το σινεμά απέναντι,
τα πορτοκαλί γαριδάκια
κι εσένα.
7 notes · View notes
nofuckinlabels · 2 years
Text
Παλίρροια
Τι κρίμα που δεν κατάφερα να ξεφύγω από την ζωώδη ιδιότητα μου. Χειμωνιάζει και με βρίσκω πάλι στα ίδια μέρη, να πεθαίνω αργά, να τρέφομαι από την ευγένεια των περαστικων, από ένα ηλιοβασιλεμα. Μπορώ να νιώσω την νάρκη να με μεθα, πέρσι τετοοια εποχή θα σε γνώριζα... με κάποιο τρόπο ήξερα οτι προκειται να μου συμβεί κάτι καλό.
Που να ήξερα τι θα συνέβαινε μεταξύ μας. Κάποια στιγμή αλήθεια υπήρξες στους στίχους των αγαπημένων μου τραγουδιών,στις λέξεις που προσπαθούσα με μανία να ξεμπλεξω από το στόμα μου, στη μυρωδιά των κεριων βανιλιας που είχαμε πάντα στο σπίτι.
Υπηρξες και περπατησες σε όλες τις μικρές αυλακωσεις που έκανε το δέρμα μου. Προσπάθησες αλήθεια να με δεις. Κάποια στιγμή με γέμισες τόσο που η τέχνη ,μου ήταν πλέον περιττή.
Ξανά άρχισα να γράφω... έτσι κατάλαβα ότι χάθηκες. Εγώ βλέπεις επιβιωνω από το παρελθόν μου... Δεν θα πέσω όμως σου το υπόσχομαι θα είμαι πάντα εκείνο το κορίτσι που ερωτεύτηκες, γιατί το ερωτεύτηκα και εγώ. Θα το προσεχω.
Κάποια στιγμή μου πες πως θα ήθελες τοσο να με δεις να ανθιζω,ήξερες ότι θα γίνω κάτι όμορφο έλεγες , και θα γίνω... για εμάς, γιατί θα υπάρχεις πάντα μέσα μου. Θα υπάρχεις ως το άτομο που για μια στιγμή έκανε τη τέχνη να φαντάζει περιττη.
Πότε μου δεν έγραψα χαρούμενη και για καιρό δεν είχα έμπνευση. Έχω χάσει τον εαυτό μου... έλεγα .Δεν μπορούσα να αναγνωρίσω ότι ήμουν ευτυχισμένη. Η ποίηση θα ειναι για πάντα η ερωμένη των πιο πληγερων στιγμων μου. Και τελικά ίσως υπήρξες στη ζωή μου για να με κάνεις ποιητρια
Tumblr media
2 notes · View notes
nwxeleia · 3 years
Text
ήταν 2019  και τώρα κοντεύει 2021
Είναι κάποιες φορές που σε σέρνει ένα ποτάμι
Σε τραβάνε χέρια ελεύθερα στο πάτο του
Και πίστεψέ με είναι βαθύ
Πρόσεχε μην πνιγείς
Πρόσεχε μην μπει όλο το νερό μέσα από τα πνευμόνια σου
Και εσύ ανθρωπάκο που νιώθεις αυτή την μοναξιά τώρα κλάψε γιατί σε καλύπτει το νερό
Δεν φαίνονται τα δάκρυά σου που ρέουν
Δεν φαίνονται τα κόκκινά σου μάτια, τα ‘χεις κλειστά 
Ορισμένες φορές ελπίζω μόνο σε σκέψεις διάσπαρτες
ή σε σκηνές
Ορισμένες φορές νιώθω ότι θα πάρω με αυτές βραβείο σκηνοθεσίας
Τόση αδιαφορία που σε πονάει
14 notes · View notes
myyoutubechannel · 4 years
Text
youtube
Το όπλο εκπυρσοκρότησε! Αυτοκτονία!
2 notes · View notes
Text
Θα ρθεί καιρός- Κατερίνα Γώγου
άκου θα 'ρθει καιρός που τα παιδιά θα διαλέγουνε γονιούς δε θα βγαίνουν στην τύχη Δε θα υπάρχουν πόρτες κλειστές με γερμένους απέξω Και τη δουλειά θα τη διαλέγουμε δε θά `μαστε άλογα να μας κοιτάνε στα δόντια. Οι άνθρωποι – σκέψου! – θα μιλάνε με χρώματα κι άλλοι με νότες Να φυλάξεις μοναχά σε μια μεγάλη φιάλη με νερό λέξεις κι έννοιες σαν κι αυτές απροσάρμοστοι, καταπίεση, μοναξιά, τιμή, κέρδος, εξευτελισμός για το μάθημα της ιστορίας. Είναι Μαρία – δε θέλω να λέω ψέματα – δύσκολοι καιροί. Και θάρθουνε κι άλλοι. Δεν ξέρω – μην περιμένεις κι από μένα πολλά – τόσα έζησα τόσα έμαθα τόσα λέω κι απ' όσα διάβασα ένα κρατάω καλά: «Σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος». Θα την αλλάξουμε τη ζωή παρ' όλα αυτά Μαρία.
13 notes · View notes
Text
Το φθινόπωρο
Αγαπημένη μου εποχή είναι το φθινόπωρο. Είναι το γλυκό αντίο του καλοκαιριού που σε γέμισε ευχάριστες αναμνήσεις, περιπέτειες και ντράβαλα και παράλληλα το ξεκίνημα ενός ακόμη κρύου χειμώνα. Μια μεταβατική εποχή που γλυκά και ήρεμα σου θυμίζει πως τώρα θα μπεις και πάλι στην ρουτίνα σου, πάντα όμως με αγκαλιά τις όμορφες αναμνήσεις σου.
Αγαπώ το φθινόπωρο, γιατί τον πρώτο μήνα του γνώρισα εσένα.
~Βέλε
33 notes · View notes