#εφηβεία | Explore Tumblr Posts and Blogs

solmeister13 · 1 year

Note

Πολύ ωραία το κομμάτι και από σκηνοθετική άποψη και από μοντάζ και από όλα γενικά η ποιότητα όπως πάντα υπέροχη. Απλά δεν ξέρω κάτι δεν μου κάθεται καλά ίσως απλά η αλλαγή να ήταν απότομη η ίσως απλά να μην μου ταιριάζει εμένα αυτή η θεματολογία. Πως να στο πω νιώθω ότι έχεις χαθεί λίγο δεν ξέρω καταλαβαίνω απόλυτα και σέβομαι την ανάγκη σου να βγάλεις έναν τέτοιο δίσκο και δεν έχω αντίρρηση απλά αυτό νιώθω ότι έχεις χαθεί λίγο σαν το σπαθί των 30 να σε έκοψε τελικά δεν ξέρω ξανά λέω ίσως απλά εμένα δεν μου ταιριάζει αυτό το era αλλά μου έχουν λείψει τα παλιά ποιήματα και ξέρω πως δεν είσαι ο ίδιος με τότε και πως και τότε σου έλεγαν το ίδιο για τα ακόμα πιο παλιά σου κομμάτια αλλά δεν ξέρω βλέπω το πώς ήταν τότε και ζηλεύω πραγματικά όποιον πρόλαβε να ζήσει την εποχή που πρώτο βγήκε το νύχτες πρεμιέρας το cknd το χβ το τλσκ γιατί δεν ήμουν εκεί τοτε και βλέποντας αποσπάσματα από τα τότε λάιβ νιώσω πως κάτι έχει αλλάξει βέβαια το ότι κάθε φορέα που ανεβαίνεις στην σκηνή δίνεις πάντα την ψυχή σου αλλά μου φαίνεται πως κάτι λείπει σαν η ζωντάνια να έφυγε η απλά μεγάλωσες και καλός η κακός όλοι μεγαλώνουμε και είναι κάτι που δεν μπορούμε να το αποφύγουμε αλλά νιώθω πως έχεις παραδωθεί λίγο σε αυτό και η επανάσταση έχει σβήσει. Ίσως να το έχεις καταλάβει και εσύ δεν ξέρω απλά μου φαίνεται πως όσο περνάει ο καιρός τα κομμάτια που βγαίνουν δεν έχουν το ίδιο βάθος με τα παλιά και δεν θέλω να σου γκρινιάξω γι'αυτό γιατί ξέρω πως το έχουν κάνει δεκάδες πριν από εμένα η μπορεί να το έχω κάνει και εγώ απλά ξέρεις δεν πρόλαβα να ζησω αυτές τις εποχές και βλέποντας και ακούγοντας όλα αυτά για το πώς ήταν νιώθω λίγο μαλακας που δεν ήμουν εκεί τοτε αλλά ναι. Αυτό που θέλω να σου πω είναι ότι καταλαβαίνω δεν μπορείς να είσαι για πάντα 16 25 και οποιαδήποτε άλλη ηλικία που έγραψες όλα αυτά τα κομμάτια απλα νιώθω πως χάνεται η μαγιά στην όλη φάση σαν να βγαίνουν όλα λίγο ρομποτικά και το συναίσθημα ναι μεν να υπάρχει άλλα να είναι απειροελάχιστο. Νιώθω πως μέσα σε ένα χρόνο κάτι άλλαξε ίσως απλά να λέω μαλακίες και τίποτα να μην ισχύει και με τους δίσκους για τα φοιτητικά χρόνια να πάρω και εγώ λίγο το βαιμπ σαν τότε που είχε πρώτο βγεί το νύχτες πρεμιέρας και όλοι οι επόμενοι δίσκοι. Απλα νιώθω πως όσο περνάνε οι μέρες κάτι σε τρώει και ξανά λέω εγώ μπορεί να λέω μαλακίες και απλά να μην μου αρέσει το νέο era αλλά νιώθω πως τελικά η ενηλικίωση κέρδισε δεν ξέρω αν είναι καλό η κακό η μάλλον για τον καθένα αυτό είναι διαφορετικό απλά ξέρεις το παρατήρησα και ήθελα να πω την γνώμη μου φυσικό χωρίς πρόθεση να γκρινιάξω η απλά να σου πω βγάλε δεύτερο cknd η κάτι τέτοιο γιατί ξέρω πως δεν γίνεται απλά κάπως μου φαίνεται πως χάθηκε η μαγεία αυτό νομίζω κατάλαβες τι θέλω να πω αλλά ναι α και δεν λέω πως τα κομμάτια δεν είναι καλά η α ο Σολ ξεπουλήθηκε η τίποτα τέτοιο μια χαρά τραγούδια είναι έχουν την φάση τους απλά αυτό νιώθω ότι χάσαμε λίγο το συναίσθημα

Λίγα σημεία στίξης θα τα εκτιμούσα γιατί δε μπορώ να σου απαντήσω εύκολα όταν θέτεις τόσα πράγματα σα λεκτικό καταρράκτη.

Δε βγαίνει τίποτα ρομποτικά, όλα κινούνται με βάση την καρδούλα και την πνευματική μου κατάσταση. Δε θα έπαιρνα δύο χρόνια σιωπής από το ΤΛΣΚ εάν τα έβγαζα ρομποτικά τα πράγματα. Κάνω την παύση μου, αφομοιώνω όσα ζω και τα καταγράφω.

Στο κείμενο βρίσκεις και χάνεις το νόημα μόνος 2-3 φορές. Ξέρεις ότι τα πράγματα που λες τα έχουν πει κι άλλοι σε κάθε νέο βήμα, αλλά μετά νιώθεις πως αυτή τη φορά είναι αλλιώς. Για να σου δώσω λίγο τη δική μου οπτική γωνία· δεν είναι.

Το να παίρνεις ρίσκα στη δημιουργία σου είναι ακριβώς αυτό που λέει η λέξη: ρίσκο. Αν ήθελα να βγάλω το CKND άλλες 150 φορές, θα μπορούσα να το κάνω. Έχω και στην άκρη μισοτελειωμένα κομμάτια και μπορώ να παίξω πέντε pop punk κιθάρες και να πω μέσα εφηβεία, προαύλιο και λύκειο, αλλά δε θα είναι ειλικρινές. Εκεί θα ήταν ρομποτικό. Έγραψα μεγάλα κομμάτια για την εφηβεία και όσον αφορά τα lives επειδή τα αναφέρεις μέσα, τα τιμώ και τα ροκάρω σα να μην υπάρχει αύριο. Αλλά το κάλυψα το θέμα, είπα όσα ήθελα να πω.

Πλέον δεν τη νοσταλγώ το ίδιο, πιο πολύ νοσταλγώ τις μέρες που έγραφα το CKND, παρά τα πράγματα που νοσταλγούσα γράφοντας το.

Πλέον με πονάνε άλλες πληγές και μιλάω γι' αυτές με τον τρόπο που θεωρώ πως τους αρμόζει και δεν ντρέπομαι. Τα λέω έξω ��π' τα δόντια και ίσως δε σου κάθεται καλά πως o Sol σου λέει για Xanax, αλλά εμένα αυτές είναι οι ιστορίες μου στο τώρα και όπως πάντα τις διηγούμαι για όσους είναι εκεί να τις ακούσουν.

Δεν αλλάζω το παρελθόν, δεν παύω να το θαυμάζω, μα δε ζω εκεί. Κάνω αυτό που έκανα πάντα.

Κοιτάζω πίσω, αλλά προχωρώ μπροστά.

98 notes · View notes

justforbooks · 4 months

Text

Θυμηθείτε κάτι από την εφηβεία σας που αν το πείτε σε σημερινό έφηβο, μάλλον δε θα έχει ιδέα για τι πράγμα μιλάτε.

-TDK εξηντάρα, ενενηντάρα.

-Ουουου ένα σωρό… Decadence, Μετροπόλ (σουβλάκια), SOS, Quinta, ποδοσφαιράκια, Paesano!

-Λουκέτο τηλεφώνου

-Atari…

-Ο δρόμος μπροστά στην Ακρόπολη με αυτοκίνητα και στις 2 κατευθύνσεις

-Γιάννης Πετρίδης στο ράδιο 4-5.

-Λεύκωμα

-Με ένα πεντοχίλιαρο πήγαινα σινεμά, για καφέ, στα Goody’s και μου έμενε και χαρτζηλίκι!

-Το παιχνίδι τάκα τάκα…

-Όταν τους λέω για βίντεο και βιντεοταινίες με κοιτάνε με απορία.

-Σταθερό τηλέφωνο με λουκετάκι στο μηδέν για να μην παίρνουν υπεραστικά!

-Έτρεχα απ’το σχολείο γρήγορα σπίτι γιατί περίμενα τηλεφώνημα από το τότε μεγαλύτερο αγόρι μου.

-Αν η σχέση σου δε σου είχε γράψει κασέτα με μπαλάντες, δε σε ήθελε αρκετά.

-Είχα κασέτα πάντα έτοιμη για εγγραφή όταν άκουγα ράδιο.

-LimeWire . . . ’nuff said!

-ΥΕΝΕΔ

-Gauloises άφιλτρα

-Ακούγαμε μουσική με MP3 και βλέπαμε Πάττυ 🤣

-Μπούμπλε Μπούμπλε

-Βινύλιο

-Ποιος σκότωσε τον ΤΖΕΙ-ΑΡ ;

-Lancôme juice tube lip gloss σε όλες τις αποχρώσεις 😪

-Η αμερικάνικη βάση με τον ραδιοφωνικό σταθμό και τα αμερικάνικα μπαράκια στην γλυφάδα

-Εσείς να βγείτε από τη γραμμή. Κάλεσα πρώτος και δεν έχω άλλο τάλιρο.

-Πάρε το μηδέν δεν σε ακούω καλά !

-Τσιγκολελέτα… Τσίγκος: υποδιαίρεση εθνικού νομίσματος από φτηνό κράμα, λελέτα: βρεφική αλλοίωση της λέξης βιολέτα… Ψευδολέξη , που συμπληρώνει ιαμβικά και καταληκτικά το παιδικό τραγούδι παιχνιδιού “ένα φράγκο η βιολέτα” … Παιδικό περισσότερο ή πρωτο-εφηβικό, αλλά ποιο απο τα νέα παιδιά γνωρίζει τι είναι ή πώς παίζεται ;

-Μολύβι και κασέτα.

-Τα περιοδικά Μανίνα, Σούπερ Κατερίνα, Αγόρι, Μπλεκ, Τιραμόλα, Σεραφίνο

-Walkman, Viewmaster, Μουσικόραμα

-Κούλα μ’ ακούς; Πολύ κωλόπαιδο ο Κυριάκος !

-Αναπάντητη κλήση

-Ατρόμητοι στην ΕΡΤ1, λευκώματα με αυτοκολλητάκια, υπέρυθρες στα κινητά

-Pen pal

-Club Αυτοκίνηση στο Μαρούσι

-Maria Magdalena, SANDRA και Fresh , COOL AND THE GANG

-Χαμογελαστοί ντεντέκτιβς, η Βιονική Γυναίκα, Αστυνομικίνα, ο Άγιος, Χαβάη 5-0, Miami Vice, The Dukes, MacGyver, Το αστυνικό τημήμα της Hill Street, Benny Hill Show, Fame, Ιππότης της Ασφάλτου, Δυναστεία, Ντάλλας, Ατίθασα Νιάτα και βέβαια οι Άγγελοι του Τσάρλι!

-Το περιοδικό Metalhammer

-"Μια Φορά και Ένα Καιρό Ήταν ο Άνθρωπος", αγαπημένη σειρά κινουμένων σχεδίων εκπαιδευτικού χαρακτήρα

-Εκπαιδευτική τηλεόραση

-Ο παραμυθάς (Νίκος Πιλάβιος) ήταν η πιο δημοφιλής παιδική εκπομπή της τηλεόρασης από το 1978 έως το 1983. Ήρωάς της ήταν ένας παππούς ο οποίος ήξερε να λέει όμορφες ιστορίες που δεν ήταν άλλες από τις περιπέτειες τις οποίες ζούσε ο ίδιος, κάθε φορά που φορούσε ένα μαγικό γιλέκο.

-Duran Duran

-Μακριά γαιδούρα

-Floppy disc

-Chernobyl 1986

-Τα ισότοπα του Ιωδίου και του Καισίου μαζί με τις μονάδες μέτρησης της ραδιενέργειας

-Diskman

-Teletubbies

-New kids on the Block

-MSN πριν το Facebook!

-Αυτοσχέδια φυσοκάλαμα από κομμάτια πλαστικού σωλήνα που σουφρώναμε στα γύρω γιαπιά. Στην ιδανική περίπτωση, άγουρες ελιές εν είδει πυρομαχικών.

-Ότι το κινητό δεν είχε ίντερνετ. Αν έπεφτε απο το μπαλκόνι δεν υπήρχε πρόβλημα, συναρμολογούσες τα κομμάτια και όλα καλά! Επίσης το φορτίζαμε μια φορά την εβδομάδα και αν.

-Τις σχολικές ποδιές για τα κορίτσια και τα Γυμνάσια-Λύκεια που χωρίζονταν σε Αρένων και Θηλέων.

-Σχολείο μία εβδομάδα πρωί μία εβδομάδα απόγευμα

-Πολυτονικό σύστημα

-Καράφλιασα, Μας κούφανες, Φρικάρω

-Smells like teen spirit

-Βλέπαμε Κάντυ Κάντυ και Τόλμη και Γοητεία τα καλά τα επεισόδια με την Καρολάιν και το Ριτζ

-Μπανάκι Μανάκι

-Δεν υπήρχαν κινητά. Δεν υπήρχε ίντερνετ. Και ένιωσα πραγματικό ενθουσιασμό όταν μου έφεραν την πρώτη εγκυκλοπαίδεια. Έπρεπε να βρεις την πληροφορία διαβάζοντας.

-Ράδιο – πειρατές

-Στο χωράφι με το κάρο . . .

_Παιχνίδια στο δρόμο, στις αλάνες, στις πλατείες, βόλτες με τα ποδήλατα, μπάλα, κρυφτό, κυνηγητό . . .

-Μπόζο γαριδάκια 🤡

-Τα Hambo

-Ότι έπαιρνα να ζητήσω ραντεβού από μία κοπέλα στο σταθερό και το σήκωνε ο πατέρας της.

-Κέρμα σε τηλέφωνο στο περίπτερο

-Τα πολύωρα party στη Βαρυμπόμπη και στο Αλεποχώρι.

-Σταθερό τηλέφωνο με δίσκο (ενώ βέβαια υπήρχαν τηλέφωνα με κουμπιά). Υπάρχουν βίντεο στο YouTube με παιδιά που αδυνατούν να καταλάβουν πως λειτουργούσε η συσκευή !

-Video Club παντού σε κάθε γειτονιά

-Τα πρώτα Internet café

-Πρόγραμμα σχολείου. Δευτέρα, Τρίτη Τετάρτη πρωί, Πέμπτη Παρασκευή απόγευμα και το ανάποδο, Δευτέρα, Τρίτη Τετάρτη απόγευμα, Πέμπτη Παρασκευή πρωί !

-Velosolex

-Αθήνα χωρίς μετρό.

-Ραδιοκασετόφωνο (και κασέτες, φυσικά)

-Jeronimo Groovy (τα βράδια που έπαιρναν τηλέφωνο)

-Citroën DS (βάτραχος)

-Subbuteo

-Pac-Man

-Venue! Τίποτα άλλο..

-Τηλεφωνικός θάλαμος του ΟΤΕ με πόρτα ακορντεόν…

-C 50 Honda

-Η κόρη μου ξεφυλλίζοντας οικογενειακά άλμπουμ: Παλιά γιατί εκτυπώνατε όλες τις φωτογραφίες?

-“Κόλλησε η βελόνα”. Έκφραση την οποία χρησιμοποιώ κατά κόρον μέχρι που με ρώτησε η 11χρονη κόρη μου τι εννοώ μ’αυτό

-Δισκάδικα στην πλατεία Κάνιγγος

-"Ο κήπος με τα αγάλματα" είναι το πρώτο παιδικό σίριαλ παραγωγής ΕΡΤ. Από τα δημοφιλέστερα παιδικά προγράμματα της δεκαετίας του '80.

-Αφιερώσεις στο ραδιόφωνο

-Κασέτες, δισκέτες, tamagochi, koosh balls (ή κουσμανία), αυτοί οι αρωματικοί δίσκοι-μπρελόκ από το body shop, αλάνα, φιδάκι στο κινητό, αναπάντητες κλήσεις, πρόσοψη κινητού, ύπνο απ’τις 9 . . .

-Έξι ημέρες σχολείο ( να σχολάς στο εξάωρο Σάββατο στις 19.00 και Δευτέρα να είσαι πρωί ) μέχρι το 1980. Ποδιά και κορδέλα για τα κορίτσια.

-Σταθερό τηλέφωνο εξαψήφιο.

-”Πειρατικά” αυτοκίνητα , αντί για ταξί.

-Χωματόδρομοι στη Νέα Σμύρνη, Νέο Κόσμο, Άγιο Δημήτριο (Μπραχάμι), μέχρι το 1990.

-Μπόλεκ και Λόλεκ!

-Το κλειδί σε πολλά σπίτια ήταν κάτω από το πατάκι. Για τους ιδιαίτερα προσεκτικούς κάτω από τη γλάστρα.

-Ταρατατά

-Ασπρόμαυρη τηλεόραση

-“Ο τσομπανάκος”, στο κλείσιμο του προγράμματος της ΕΡΑ, και κατόπιν, ο Εθνικός Ύμνος

-Τρόικα, Number One, Chicago, Rocket, Marengata, Τρινιτά, Τρελή Πατούσα, πάντοτε φλοκάκια αντί για ρέστα.

-Έχουμε άλλες ασφάλειες 16άρες/25άρες;

-Κουνούπι (το καλαμάκι με τον έλικα)

-Ροζ Πάνθηρας, Επιθεωρητής ΣαΪνης, Ποπάϊ, Γούντι ο Τρυποκάρυδος, Σπορτ Μπίλι, Μάγια η Μέλισσα, Χάϊντι

-Αυτός Αυτή και τα Μυστήρια (Moonlighting), 1985-'89

-The Muppet Show

-The Love Boat, Kojak (Telly Savalas), Hawaii 5-0, Combat, Alf, CHiPs

-Χυμός Ροδάκινου που μοιραζόταν δωρεάν στους μαθητές του Δημοτικού

-Τα περιοδικά Ράδιο-Τηλεόραση, Τρίποντο, 4Τροχοί, Πτήση, Pixel, Ποπ&Ροκ, Ταχυδρόμος, Ένα, Πάνθεον, Φαντάζιο, Επίκαιρα

-Πολυκατάστημα Μινιόν και Κατράντζος Σπορ

-Σοκολατάκα Τζοκόντα

-Ακάκιε τα μακαρόνια να είναι ΜΙΣΚΟ

-Φουντούνια, Πιτσίνια, Δρακουλίνια, Πακοτίνια, Γαριδάκια, Φοφίκο, Tsakiris Chips, Pizza Mexicana, Extra Τυρογαριδάκια, Τι και Τι

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

#just for books #childhood memories #childhood nostalgia #70s #80s #message from the editor

12 notes · View notes

oneiromaxitria · 1 year

Text

Είναι παράξενο γιατί έφυγες.

Αλλά θυμάμαι ακόμα το λόγο που σε ερωτεύτηκα.

Ηρεμουσες τις φωνές στο κεφάλι μου και έβαζες όλους μου τους δαίμονες σε τάξη,

απλά κοιτώντας με.

Ακούγοντας μόνο τη φωνή σου.

Γύρνα.

#ερωτας #ερωτες #ερως #ερωτευμενη #γκρικ ποστ #γκρικ κουοτς #γκρεεκ #γκρικζ #γκρικς #γρεεκ τεχτ #αγκαλιά #greek quotes #γρεεκς #αγάπη #γρεεκ κουοτς #γρεεκ τυμβλρ #εφηβεία #γρεεκ μπλογκ #μου λείπει

44 notes · View notes

maniamch · 6 months

Text

Βαρέθηκα.

Μου λείπει να νιώσω ένα έντονο συναίσθημα.

Αυτόν τον κόμπο στο στομάχι όταν κοιτάς τον άλλο να γελάει.

Αυτή την ζάλη όταν σε πλησιάζει αργά και σε φιλάει.

Τα πυροτεχνήματα όταν κάνετε σεξ.

Έναν άνθρωπο που να είναι το σπιτι σου.

Έναν άνθρωπο που νιώθεις ασφάλεια.

Έναν άνθρωπο που είναι εκεί να γεμίζει με «γκλίτερ» τις σκοτεινές σου μέρες.

Έναν άνθρωπο που αγαπάει τις πληγές σου και τις προσέχει, μέχρι να βρεις την δύναμη να τις επουλώσεις.

Έχω βαρεθεί τα χλιαρά πράγματα.

Χλιαρά αστεία.

Χλιαρό φαγητό.

Χλιαρή δουλεια.

Χλιαρές αγκαλιές.

Χλιαρό σεξ.

Χλιαρά αισθήματα.

Χλιαρά όνειρα.

Χλιαρή ζωή.

Έχω βαρεθεί να μην αισθάνομαι.

Σίγουρα, περισσότερο έχω βαρεθεί το να απογοητεύομαι.

Γιατί ο κόσμος σταμάτησε να αισθάνεται;

Γιατί σταματήσαμε να δίνουμε το είναι μας;

Γιατί σταματήσαμε να είμαστε αφοσιωμένοι;

Αφοσιωμένοι στους στόχους μας.

Αφοσιωμένοι σε αυτο που αγαπάμε.

Αφοσιωμένοι στους φίλους μας.

Αφοσιωμένοι στον άνθρωπο που μας ανεβάζει τους παλμούς.

Αφοσιωμένοι στα όνειρα μας.

Γιατί τα εφήμερα εχουν κατακλύσει το σύμπαν;

Εφήμερη δουλεια.

Εφήμερες συνήθειες.

Εφήμερες παρέες.

Εφήμερα αισθήματα.

Εφήμερα όνειρα.

Εφήμερη ζωή.

Γιατί όλα γίνανε εντελώς μια «εικόνα»;

Ένα βράδυ.

Μια ψεύτικη στιγμή.

Μια φοτοσοπαρισμενη φωτογραφία στα social.

Ένα διαβάστηκε.

Ένα like.

Ένα πήδημα σε κάποιες τουαλέτες.

Ένα sexting με δυο καλότραβηγμένες φωτογραφίες.

Σίγουρα δεν είναι η ζωή που ονειρευόμουν όταν ήμουν μικρή.

Σίγουρα στα 10 και στα 12 που έμπαινα στην εφηβεία, δεν φανταζόμουν αυτά τα ανιαρά πράγματα για τα 25 μου.

Και είμαι σίγουρη ούτε κι εσύ!

Μήπως να το αλλάξουμε;

~mch

14 notes · View notes

psychedelicmessworld · 2 years

Text

Ξέρετε τι θέλω; Θέλω κάποιον να έρθει μαζί μου διακοπές για 3-4 μέρες. Να τη βγάλουμε απόγευμα στη θάλασσα, βράδυ με μπύρες σε κάποια πλατεία και ξημέρωμα σε ένα μπαλκόνι να βλέπουμε την ανατολή. Με το που βγει ο ήλιος να πέφτουμε για ύπνο αγκαλιά και να ξυπνάμε μεσημέρι. Να ακούμε μουσική που ακούγαμε στην εφηβεία μας και να πίνουμε καφέ. Γελώντας. Νοσταλγόντας. Κάνοντας όνειρα.

3 μέρες ρε παιδιά... Και μετά αφήστε με να κλαίω στη γωνιτσα μου στην Αθήνα. Έναν εθελοντή ζητάω. Πολλά θέλω;

#cypher333

187 notes · View notes

lum1nous-darkness · 1 year

Text

Κρίση

9 μαθήματα για πτυχίο, ίσως και κάτι παραπάνω

3 προβλήματα μέχρι την ψυχική ηρεμία.

(σίγουρα κάτι παραπάνω)

Αμετάκλητα πλέον πιο κοντά στα 30 από ότι στα 20.

Μια εφηβεία μέσα στην μιζέρια και τις αναστολές,

χτισμένη πάνω στα μνήματα του Αλέξη και του Παύλου

Και τώρα, σαν από μηχανής Θεός κατόπιν εορτής,

να προσπαθώ να λύσω κόμπους που έγιναν συμπλέγματα

και ιδιοτροπίες που κατέληξαν εμμονές.

Κι όλοι να λένε "κάνεις δεν χάνεται"

ενώ εγώ έχω χαθεί ήδη 3-4 φορές.

Αλίμονο καρδιά μου αν περιμέναμε την μέση ηλικία

για να βιώσουμε την κρίση,

εμείς, που στην κρίση γεννήθηκαμε.

27 notes · View notes

thanosskillet · 2 months

Note

Πως θα σου φαινόταν αν μια κοπέλα σου έλεγε οτι δεν έχει εμπειρίες στα 25 της όχι γιατί δεν ήθελε απλά δεν ετυχε

Άμα το ήθελε πολύ με κάποιο τρόπο θα το έκανε craft μία η άλλη, τίποτα δεν γίνεται τυχαία.

Κατά την ταπεινή μου άποψη, αυτό είναι δείγμα αυτοσεβασμού και αυτογνωσίας, στο τέλος της ημέρας καλύτερα για εκείνη που θα παίξει συνειδητά το παιχνίδι ως ενήλικη, αντί να ανοίξει 100 πληγές στην εφηβεία της όπου θα προσπαθεί να κλείσει ως ενήλικη.

Λιγότερη εμπειρία, αλλά θα νιώσει μεγαλύτερη ολοκλήρωση όταν βρει αυτό που ψάχνει και αφοσιωθεί εκεί.

2 notes · View notes

kapoiokalokairitou22 · 3 months

Text

Γενικά δεν ειμαι ο τυπος που μετανιώνει πράγματα, αντιθέτως,χαίρομαι για ολα όσα έζησα είτε ομορφα είτε ασχημα,ειδικά όλα όσα έζησα στην εφηβεία μου,

Παρόλα αυτά υπάρχει ένα μοναδικό πράγμα που μετανιώνω κάθε μερα,

Οχι γκομενος,ούτε λάθος παρέα,

Αλλα το γεγονός ότι κάποια στιγμή στη ζωή μου μεταξύ 13 και 18 ήθελα υπερβολικά πολύ να παθω κάτι,έκανα έντονα κακό στον εαυτό μου,άνοιγα πληγές που δεν είχαν καμία δουλειά να βρισκονται στο σωμα μου,

Ήθελα να δώσω τέλος,είχα γράψει κ βιβλίο για αυτό κάποτε,το είχα σχεδιάσει τελεια,

Στα 18α γενέθλια μου,

Εκεί θα τελειωναν ολα,

Φέτος κλείνω τα 20,

Αυτό που μετανιώνω βάναυσα πολύ,κ με γρατζουναει στο στήθος κάθε μερα,είναι ότι αυτό το βιβλίο που τότε έγραψα,έπεσε κάποια στιγμη στα χέρια της μαμάς μου.

Να φέρνεις στον κόσμο ένα παιδι,να το μεγαλώνεις με όλη σου την αγάπη,

Έστω όπως έχεις μάθει εσυ να αγαπάς,ακόμη κ αν είναι λάθος ο τρόπος,

Και επί 5 χρόνια να έχεις το συνεχές αγχος ότι θα χαθεί κάποια στιγμη που δεν θα το περιμένεις,κάποια στιγμή που θα λειπεις εσυ απ το σπιτι,που ίσως εσυ περνάς καλά εκείνη την στιγμή και δεν έχεις ιδεα.

Λυπάμαι πάρα πολύ.

It gets better για όποιον έχει ανάγκη να το ακούσει.

Συγγνωμη, μαμα.<3

2 notes · View notes

solmeister13 · 2 years

Note

Σολ σε αγαπώ κ σε σέβομαι πάρα πολύ γι'αυτό ακριβώς νιώθω και την ελευθερία να σου πω τη γνώμη μου. Πιστεύω, και φυσικά έχεις κάθε ελευθερία να διαφωνήσεις, πως τα άτομα που γκρινιάζουν για την "αλλαγή" σας έχουν ένα δίκιο. Ενώω,, από πάντα λέγατε ότι δεν έχετε μόνο ένα στιλ μουσικής και είναι φουλ σεβαστό, απλά είναι αλήθεια ότι τελευταία κάποια τραγούδια σας (όχι όλα) είναι πιο "εμπορικά" και "τρέντυ". πχ Ο Μπράντο με τραγούδια που έχουν πιο "τραπ" στοίχους. Αν και πρωσωπικα δεν ειμαι φαν των συγκεκριμένων τραγουδιών, όλο αυτό δεν το λέω με κακία ουτε σαν αρνητικό. Ξέρω πως αρέσουν σε πάρα πολλούς και πως αυτου του τύπου τα τραγούδια είναι για εσάς η μειονοτητα. Απλά πιστεύω πως εφόσον όλοι βλέπουμε ότι υπάρχει αυτή η αλλαγή (ή μάλλον πειραματικότητα στον ηχο) δεν μπορείς να το αρνησε και να το βλέπεις απλά σαν hate.

(το δημοσιεύω γιατί ενώ ξεκινάει με γκρίνια στο τέλος καταλήγω σε μερικές ωραίες σκέψεις)

Ρε αγάπες μου γλυκές, έχει καταντήσει BORING.

Δεν το βλεπω σα hate, σα πρηξομπάλιασμα το βλέπω και το αρνούμαι διότι (για χιλιοστή φορά) ΥΠΗΡΧΕ ΕΞ ΑΡΧΗΣ.

Και η ποικιλία στη θεματολογία και τα εμπορικά κομμάτια και τα διαφορετικά ηχοχρώματα στον ήχο, ΟΛΑ προϋπάρχουν. ΔΕΝ ξεκίνησαν φέτος, ΔΕΝ είναι μία μεγάλη αλλαγή και ΔΕΝ σας στέρησε κανείς κομμάτια σαν αυτά που σας αρέσουν.

Σας ικετεύω μη μου ζαλάτε άλλο την πούτσα με το συγκεκριμένο ζήτημα, πραγματικά, δεν θα γράψουμε ποτέ κάτι κατά παραγγελία και δεν επηρεάζει, ούτε διαμορφώνει τις επόμενες μας κυκλοφορίες όλη αυτή η γκρίνια, ΑΠΛΑ ΔΙΟΓΚΩΝΕΙ ΤΟ ΣΥΚΩΤΙ ΜΟΥ.

Επίσης, να θέσω την εξής κάπως φιλοσοφική σκέψη που μου γεννήθηκε αποκρούοντας την γκρίνια: ακόμα κι εμείς οι ίδιοι είμαστε πλέον ακροατές των παλιών μας κομματιών, δεν είμαστε αυτοί που τα γράψανε.

Οι ζωές μας έχουν αλλάξει δραστικά από όταν ξεκίνησε το WNC, σκέψου πως το μισό crew πήγαινε σχολείο ακόμα. Δεν ακούμε την ίδια μουσική με τότε, δεν αγχωνόμαστε με τα ίδια πράγματα με τότε, δεν συγκινούμαστε με τα ίδια πράγματα με τότε, δεν είμαστε ερωτευμένοι με τους ίδιους ανθρώπους.

Την εφηβεία και τη μοναξιά της την κάλυψα, τη χιλιοτραγούδησα, την εξήγησα. Έγραψα κάποια κομμάτια που τα λατρεύω και δε θα σταματήσω να τα τραγουδάω live ποτέ. Αλλά την ανέλυσα, ό,τι είχα να πω το είπα. Το «Σελήνη» δεν ξαναγράφεται και είναι τόσο όμορφο που δε θα προσπαθούσα καν να το ξαναγράψω, αντ’ αυτού έγραψα το «Μάι Κέμικαλ Ρόμανς» και όταν μπαίνει στο live ο κόσμος αντιδρά όπως αντιδρούσαν το 2017 με το «Σελήνη».

Όταν εμπιστεύεσαι έναν καλλιτέχνη και το όραμα του, άστον να πάει μπροστά και να δεις που θα σε πάει, μην λες όλη την ώρα «καλά είναι μωρέ κι εδώ που είμαστε». Τα παλιά τραγούδια είναι σα φωτογραφίες απ’ το ταξίδι που κάνουμε, αλλά η περιπέτεια εξελίσσεται μπροστά στα μάτια σου, όχι στις φωτογραφίες.

Έχε υπόψη πως για μας η τέχνη είναι μέσο για να πάμε μπροστά, όχι για να μείνουμε πίσω και τα τραγούδια τα γράφουμε για να μας λύσουν τα προβλήματα, όχι για να μας εγκλωβίσουν σε αυτά.

206 notes · View notes