Tumgik
#γκρικ κοουτς
amfitalantevome · 2 years
Text
"Όταν δεν είσαι καλά το καταλαβαίνω εγώ"
Μακάρι να καταλάβαινες και τον λόγο που δεν είμαι καλά.. Τότε όλα θα ήταν πολύ πιο εύκολα..
12 notes · View notes
arkasyl18120 · 3 years
Text
Είμαι από τους ανθρώπους που δεν φεύγουν εύκολα. Είμαι από αυτούς που λένε «έλα να το φτιάξουμε». Είμαι από αυτούς που αν σου ανοίχτηκα ποτέ ή σε ένιωσα, δεν θέλω να σε χάσω.
- Α. Π
509 notes · View notes
falseevil · 4 years
Text
Θέλω ένα άτομο να διαβάζουμε μαζί σε βιβλιοθήκες και γραφικά café χαμογελώντας κρυφά η μία στην άλλη πίσω απο τα βιβλία μας και ανταλλάσσοντας haiku και μικρά ποιήματα με ονειροπόλες ομοιοκαταληξίες. Θέλω να ναι ενα αγγελικό πλάσμα που να πίνει ξεδιάντροπα τον καφέ του.
97 notes · View notes
katoptra · 4 years
Text
Tumblr media
Αυτός ο κόσμος που αλλάζει
πως σου μοιάζει,πως σου μοιάζει
αυτός ο κόσμος που αλλάζει
με τρομάζει,με τρομάζει
117 notes · View notes
katathliptikh · 4 years
Text
Συνδέεις άτομα με την αυγή και μετά στην Ανατολή μένεις μόνος.
Katathliptikh
417 notes · View notes
xri-sti-na · 4 years
Text
Και μερικές φορές πρέπει απλά να απομάκρυνεσαι.. Και όχι επειδή επειδή σταμάτησες να αγαπάς..Επειδή κουράστηκες να το κάνεις.
24 notes · View notes
yparxei-agaph · 4 years
Text
Τα ίδια λάθη δεν θα κάνω ξανά...
31 notes · View notes
xrusaxouma · 4 years
Text
Και όπως λένε στα ορεινά χωριά της Κρήτης:
Ότι σφαζεις γδερνε το γιατί βρωμεζει
Έννοια:
Ότι ξεκινάς τελείωνε το!
14 notes · View notes
matwmeno-sympan · 4 years
Text
Θα θελα να σε είχα ξεπεράσει, όμως ακόμα σε ψάχνω σε όλη τη πόλη μήπως και σε δω..
38 notes · View notes
arsenikous-blog · 4 years
Text
Αν η ζωη επιστρεφει συμπεριφορές, πολυ φοβαμαι οτι μερικοι την εχετε γαμησει
2 notes · View notes
magicalworldsstuff · 4 years
Text
Tumblr media
10 notes · View notes
kokkinhselhnh · 5 years
Text
Όσο είσαι ζωντανός προλαβαίνεις να νιώσεις! Να νιώσεις χωρίς να φοβάσαι τι θα πουν οι άλλοι, χωρίς να πρέπει να απολογηθείς γι’ αυτά που ένιωσες.
Όσο είσαι ζωντανός προλαβαίνεις να τολμήσεις. Και προλαβαίνεις να γνωρίσεις εκείνο το κομμάτι του εαυτού σου που περιμένει υπομονετικά να ακουστεί, να εκφραστεί, να μεγαλουργήσει !
155 notes · View notes
arkasyl18120 · 3 years
Text
Στο γράφω εδώ γιατί δεν θα το μάθεις ποτέ.
Γειά. Ο κόσμος δεν είναι όμορφος χωρίς εσένα.
543 notes · View notes
falseevil · 4 years
Text
Καλησπέρα σας,
Θέλω να πω τα εξής. Σήμερα περπατώντας το πρωί με τζιν και το μεσημέρι με φούστα δέχθηκα και στις δύο περιπτώσεις αρκετά σχόλια, κάποια ευγενικά , κάποια αδιάφορα και κάποια αγενέστατα,ένα εκ των οποίων ήταν "Κλα κλα κλα (δήθεν ήχος βημάτων αλόγου) Άλογοοο, να σε καβαλήσω να δεις (και ακολούθησε ηχος απο μαστίγιο, αυτό τέλος πάντων που χτυπούν τα άλογα προς συμμόρφωση)". Και μισόζωος και μισάνθρωπος. Από την μεριά μου και για να μην δουλευόμαστε θα πω πως ούτε κατά διάνοια δεν ντύνομαι πάντα υπερβολικά σεμνά αλλά ούτε και υπερβολικά πρόστυχα. Φοράω ό,τι μου αρέσει και επίσης δεν ειμαι από τις κοπέλες που σκυλιάζουν με το οποιοδήποτε κομπλιμέντο ,μάλιστα σε κάτι ευγενικό πολύ συχνά θα πω και ένα γρήγορο ευχαριστώ, ανθρώπινο είναι. Θέλω , λοιπόν,απλά να κάνω ένα παράπονο για την αγένεια και την χυδαιότητα του συγκεκριμένου κοπλιμέντου.. και να αποθαρρύνω τα άτομα , αγόρια και κορίτσια - γιατί υπάρχουν και χυδαία κορίτσια που αντικειμενικοποιουν και τα αγόρια...και ξαφνικά μια ολόκληρη προσωπικότητα συνοψίζεται σε έναν κώλο, έναν πούτσο, μια καυλόφατσα, έναν μούναρο- να εκφράζονται τόσο ωμά για έναν άλλον άνθρωπο. Οι άνθρωποι έχουν αισθήματα και αξιοπρέπεια. Μία φούστα είναι απλά μία φούστα και όχι σεξουαλική έκκληση και δεν πρέπει να λαμβάνεται ως τέτοια.
90 notes · View notes
katoptra · 4 years
Text
Tumblr media
έμοιαζε τόσο με σένα
έτρεξα να σε βρω
μια φορά πριν από χρόνια
λίγο πριν
κάπου εδώ
78 notes · View notes
katathliptikh · 6 years
Text
Λουλουδένια Κόρη
Καλησπέρα. Βασικά δεν ξέρω τι λένε σε τέτοιες περιπτώσεις. Και να πω την αλήθεια δεν βρίσκομαι συχνά σε τέτοια μέρη. Δεν με ξέρεις. Αλλά εγώ ξέρω τα πάντα για εσένα. Πράγμα τρομαχτικό γιατί ποτέ δεν σε γνώρισα στην πραγματικότητα. Σε γνώρισα μέσα από τις αναμνήσεις του και εκεί παρέμεινες για πάντα ζωντανή. Ένιωθα σαν να σε είχα μπροστά μου. Κάθε μου συζήτηση μαζί του για εσένα ήταν σαν να καθόσουν και εσύ εκεί. Ήταν σαν να στεκόσουν σε μια πολυθρόνα και γελούσες με αυτά που έλεγε για εσένα. Σε είχε περιγράψει τόσο καλά . Οι λέξεις του σε περιέγραφαν σαν πινελιές σε πίνακα. Μεμονωμένα αδιάφορες, συνθεσμένες έργο τέχνης. Σε περιέγραφε πιο όμορφα από και οτι άλλο. Οπότε ξέρω πως τα μάτια σου ήταν πράσινα με λίγο καφέ χρυσό στο κέντρο που φαινόταν μόνο στο φως. Ξέρω πως είχες λακάκι μόνο στο ένα μάγουλο. Ξέρω πως τα μαλλιά σου ήταν κάστανα με πράσινα τελειώματα την τελευταία φορά που σε είδε. Ξέρω πως έμοιαζε , όταν μιλούσες, θα ακουστεί περίεργο αλλά νομίζω πως ξέρω πώς ακουγόταν το γέλιο σου χωρίς να το έχω ακούσει καν. Ακούγομαι περίεργη. Πολύ περισσότερο από συνήθως. Μου είπε πως σου μοιάζω στην συμπεριφορά κάποιες φορές. Γράφω σαν εσένα και ζωγραφίζω και διαβάζω. Δεν το επέλεξα βλέπεις. Απλά ήταν τόσο ερωτευμένος μαζί σου που ήθελα να με προσέξει και εμένα λίγο. Εσύ έφυγες και τον πήρες μαζί σου. Με λένε Μαργαρίτα και έχω μεγαλώσει με πατέρα έναν καταθλιπτικό με Αλτσχάιμερ άντρα που κάνει γκράφιτι λουλούδια στους δρόμους. Με λένε Μαργαρίτα  γιατί ήταν τα αγαπημένα σου λουλούδια. Με λένε Μαργαρίτα γιατί μεγαλώνω και στα πιο ξηρά χωράφια,γιατί μεγαλώνω και χωρίς αγάπη. Με λένε Μαργαρίτα γιατί αγαπάει περισσότερο το κομμάτι σου που του άφησες πίσω πάρα την ίδια του την κόρη. Δεν σε μισω. Απλά νιώθω ένα παράπονο. Σε όλα τα παραμύθια οι πατέρες είναι ερωτευμένοι με τις κόρες τους. Στο δικό μου παραμύθι υπάρχουν σελίδες που απλά  αναφέρουν το όνομα του. Βλέπεις επέλεξες να μην του προσφέρεις χαρούμενο τέλος και αυτός επέλεξε να μην μου δώσει το δικαίωμα να του το προσφέρω ούτε εγώ, ούτε η μητέρα μου.  Ήταν ερωτευμένος μαζί σου. Ερωτευμένος. Μεγάλωσα με το να ακούω ότι έκανες εκείνο και αυτό. Μεγάλωσα σε ένα σπίτι γεμάτο λουλούδια γιατί άρεσαν σε εσένα. Μεγάλωσα σε ένα σπίτι που κάθε γωνιά θύμιζε εσένα.  Μεγάλωσα σε ένα σπίτι σαν ένα φάντασμα που κάθε φορά που του ζητούσε αγάπη τον στοίχειωνε ενώ αυτός ήταν τρελα ερωτευμένος με το δικό σου φάντασμα. Τώρα είναι και αυτός ένα φάντασμα. Ζήτησε να θαφτεί δίπλα σου. Το πιστεύεις; πέρασε μια ζωή να σκέφτεται το πως θα είναι η ζωή σας μετά το Πανεπιστήμιο και πως θα είναι η οικογένεια σας. Πέρασε μια ζωή έχοντας ότι σχεδίαζε μαζί σου. Και πάλι δεν ήταν αρκετό για αυτόν γιατί δεν ήταν μαζί σου. Η μητέρα μου δεν ήταν ποτέ αρκετη για αυτόν. Τον αγαπούσε. Τον αγαπούσε στα αλήθεια. Αλλά κουράστηκε μετά από λίγο. Κουράστηκε να μαλλώνει μαζί του για τα λουλούδια που ξέχασε να ποτίσει. Κουράστηκε να μαλλώνει μαζί του για τις ώρες που περνάει στον τάφο σου. Κουράστηκε να ζει με έναν άνθρωπο που είχε ερωμένη μια νεκρή. Και έφυγε. Του στέρησες την αγάπη. Μου στερησες την μητέρα μου. Δεν μπορούσα να τον αφήσω.  Τον διάλεξα αντί της μητέρας μου. Διάλεξα το σκοτάδι αντί για το φως. Ξέρεις τι μου είπε η μητέρα μου πριν φύγει; "Είσαι κόρη του πατέρα σου. Έχεις το φως και όμως κυνηγάς φαντάσματα. Έχεις την ευκαιρία να ευτυχίσεις και επιλέγεις το σκοτάδι." Αυτό μου είπε και έφυγε. Ξέρεις τι μου άφησε πίσω; Με άφησε έναν καταθλιπτικό πατέρα. Με άφησε ένα ερείπιο φτιαγμένο από τα δικά σου χέρια. Πώς γίνεται κάποια τοσο όμορφη να κατέστρεψε κάποιον; Δεν σε μισώ. Απλά βαρέθηκα να ποτίζω τα λουλούδια σου. Βαρέθηκα να ακούω για εσένα. Βαρέθηκα να ζω μαζί σου. Βαρέθηκα να τον μαζεύω από τα παγκάκια που ζωγραφίζει λουλούδια. Ξέρεις όταν έπαψε να βλέπει καλά, μου ζητούσε να του διαβάζω κάθε βράδυ τα ποιήματα σου. Και βρήκα ένα που μου θύμιζε εσάς. Περίμενε να θυμηθώ πως πήγαινε. "Και όταν είδε το φως σου ,τυφλώθηκε. Και όταν τυφλώθηκε εσύ έσβησες και αυτος τυφλός συνέχισε να είναι ερωτευμένος με το σκοτάδι σου." Μετά από λίγα χρόνια έχασε και την μνήμη του. Δεν θυμόταν την μητέρα μου. Δεν θυμόταν καν εμένα. Θυμόταν μόνο το όνομα σου. Τα βράδια ξυπνούσε και φώναζε πως έπρεπε να πάει στο νοσοκομείο να δει άμα ξύπνησες. Πίστευε πως ήταν 18 πάλι και πως σαν χθες αυτοκτόνησες. Μετά από λίγο στεκόταν στην άκρη του κρεβατιού του. Κοιτούσε τον καθρέπτη του απέναντι και καταλάβαινε πως πέρασαν χρόνια. Ακομα και σήμερα παίζει εκείνο το τραγούδι στην κιθάρα του. Εκείνο που είχε γράψει για εσένα. Ξέρεις δεν σε μισώ για το τι μου στέρησες. Σε μισω όμως για αυτό που του στέρησες. Του στέρησες κάθε ελπίδα να γίνει ευτυχισμένος. Δεν μπορούσε να κάνει την οικογένεια που ήθελε. Δεν μπόρεσε να αγαπήσει όπως ήθελε. Δεν μπόρεσε να ζήσει όπως ήθελε. Δεν μπόρεσε να βρει την ηρεμία που βρήκες εσύ. Ξέρεις με άφησε σαν εσένα. Ένα βράδυ έλειψα και αυτός με εγκατέλειψε. Δεν ήταν η πρώτη μέρα της άνοιξης. Ήταν η πρώτη μέρα του χειμώνα. Όλα τα λουλούδια στην βεράντα μας πέθαναν σαν να ήξεραν τι θα συμβεί. Το βιβλίο με τα ποιήματα σου κάηκε στο τζάκι. Και αυτός ήταν ξαπλωμένος μπροστά του. Μέχρι και το πως με άφησε με πόνεσε. Στο ένα του χέρι βρήκαμε μια φωτογραφία σου. Όχι της κόρης του. Όχι της γυναίκας του. Δικιά σου. Στο άλλο του χέρι βρήκανε το γράμμα σου. Δεν μου το είχε διαβάσει πότε. Δεν ήξερα καν ότι του άφησες γράμμα. Το κράτησα. Δεν το έχω διαβάσει ακόμα. Απλά αναρωτήθηκα. Γιατί εγώ δεν αξιζα ούτε ένα γράμμα. Και τότε είναι που για ελάχιστα δευτερόλεπτα σε μίσησα. Γιατί είχε δίκιο όταν έλεγε ότι όταν αυτοκτονεί κάποιος δεν πεθαινει ένας, πώς τότε είναι που αρχίζουν οι μαζικές δολοφονίες. Και είχε ακόμα πιο δίκιο όταν είπε πως στα χέρια σου μπορεί να μην είχες το δικό σου αίμα. Πάντως είχες σίγουρα το δικό του....
||Η λουλουδένια κόρη αποτελει το τελευταίο κείμενο της λουλουδένιας συλλογής.|| Λουλουδένια συλλογή: •Λουλουδένια βεράντα •Λουλουδένιο Μάρμαρο •Λουλουδένια Κόρη
445 notes · View notes