#mustafa stitou

[dutchjan]

April 16, 2023

#amsterdam #plantagebuurt #de hortus #hortus amsterdam #vrienden van de plantage #literatuur #poëzie #interview #schrijvers #dichters #jos van hest #mustafa stitou #waar is het lam #literaire middag #ariejan korteweg #judith koelemeijer #etty hillesum #biografie #laranjazaal #mooie middag #heftige poëzie #publiek #volle zaal #uitverkocht

[ergenstoen]

Het orakel van Zalk

Mustafa Stitou (geb. 1974)

Hooor de wind geselt de grote note- boom op het gazon in huis zingt de ketel van de cv uit volle borst mee Zie de wind snijdt de kopjes van bolgewasjes af de geschubde kattepelzen vertellen die wind houdt aaan Strooi beschermend materiaal! Dicht buitenhokken! Bescherm dieren de kousenvoeten - iets slaolie - zorg voor drinkwater en met een scheutje melk erin bevriest het ietsmindergauw! Denk ook aan eenzame eenzame mensen.

#prachtig prachtig mooi! #Mustafa stitou

[arablit]

Moroccan Poets Nisrine Mbarki, Mustafa Stitou Nominated for Prestigious Herman de Koninckprijs

FEBRUARY 21, 2023 — Nisrine Mbarki and Mustafa Stitou have made the six-book shortlist of the prestigious Herman de Koninckprijs, a literary prize for the best poetry collection written in Dutch or Flemish. This year, four of the six shortlistees are of African descent. “I think it is the first time a poet from the Moroccan diaspora is being nominated for this prize,” Mbarki said over email,…

View On WordPress

#Mustafa Stitou #Nisrine Mbarki

[devosopmaandag]

Uit mijn hoofd

Al dagen probeer ik drie gedichten uit mijn hoofd te leren. Dat moest van onze regisseur en van mijn medespeler. Poëzie is nu eenmaal anders dan een verhaal of een dialoog of een betoog, zo werd mij gezegd. Daar ben ik het natuurlijk helemaal mee eens. 'Learning by heart' zeggen de Engelsen, en de Fransen zeggen het zelfde: 'apprendre par coeur'. De Duitsers houden het bij het neutrale 'auswendig lernen', zoals wij ook 'van buiten leren' zeggen. Vreemd, want als je iets van buiten kent, ken je het eigenlijk van binnen. Hoe je met je hart moet leren, dat weet ik eigenlijk niet. Ik ging nogal onhandig aan de slag. Toen ik net was begonnen op de middelbare school, en we nooit op de lagere school hadden geleerd hoe huiswerk te maken, vroeg ik mijn veel oudere broer om mij te overhoren. Ik begon met het opdreunen van een tekst. Tot mijn verbazing bleek dat dat niets met leren te maken had. Nee, ik moest schema's maken. Ik schaamde mij.

Ik besloot om zo mijn eigen drie gedichten toegankelijk te maken in mijn geheugen. Ik ontleedde ze in kleine 'bits' en gaf ze namen. Zo is er een lijst 'meidoorn – druivensuiker – spreeuw – engelen – aap – fruit – atlas – pop-up boek – ideeën – zilvermeeuwen – achtertuin'. Een andere lijst luidt: 'schillen – vallen – schudden – rijgen – spugen – malen – proeven – smeren' . Ook maakte ik kleine kettingen van symbolen.

Terwijl de bossen van de Veluwe langs vlogen en zonnevlekken in de stiltecoupé wierpen, prevelde en prevelde ik, en spiekte vaak. Ik was op weg naar het noorden, waar van mij verwacht werd dat ik de gedichten uit mijn hoofd kende. Ik had nog een klein uur.

'Stampen' heet uit het hoofd leren ook. Stampen, dat is bewegen, fijnmaken, hard trappen op de vloer, pompen, samenpersen, schoppen. Nou, dat deed ik in zekere zin allemaal. Ik ontdekte een enkele denkfout in mijn gedichten (ja, die bestaan in de poëzie ook), weerbarstigheden die zonder problemen gelezen kunnen worden, maar die bij het uit het hoofd leren onoverkomelijk blijken. Steeds weer vergat ik een zelfde zin, of gebruikte ik steeds een verkeerd woord. Het leidde ertoe dat ik zelfs veranderingen aanbracht. Om mijzelf even wat rust te geven, want stampen is zwaar werk, las ik in de nieuwste bundel van Mustafa Stitou. Jaren geleden kocht ik zijn 'Varkensroze ansichten', en ik kwam tot de conclusie dat ik niets van zijn poëzie begreep, dat hij 'niet voor mij was'. Ik sloeg het boek open en las als eerste het motto: 'We hebben vuur en hout, zei Isaak, maar waar is het lam voor het offer?' (Genesis 22:7). Ik was gegrepen. En zijn gedichten zitten vol weerbarstigheden. Toen sloot ik de bundel en ging gesterkt verder met mijn arbeid.

[twafordizzy]

Mustafa Stitou torst de Doodskist waarin zijn Vader lag

bron beeld: nrc.nl Op mijn rug torste ik de doodskist waarin mijn vader lag Op mijn rug torste ik de doodskist waarin mijn vader lag. Diep voorovergebogen, voetje voor voetje, schreed ik wankelend voort. Het ging steeds moeizamer, de last werd te groot, ik hield het niet meer. Voorzichtig liet ik mij neerzakken op de grond, languit, schoof onder de kist vandaan, lichtte het deksel op en…

View On WordPress

#21-ste eeuws #Amsterdam #dichter #doodskist #God #graf #Marokko #medelijdend #Mekka #Remco Campert #spottend #stadsdichter #Vader

[astridhaerens]

Oerhert is genomineerd voor de Herman de Coninckprijs 2023! Samen met het sterke werk van mijn Nederlandse collega's: Mustafa Stitou, Iduna Paalman, Alara Adilow, Babeth Fonchie Fotchind, Nisrine Mbarki. Meer info.

[maartenbuser]

Mijn bespreking van Waar is het lam? - de ontzettend goede nieuwe bundel van Mustafa Stitou - is stiekem óók een stuk over twee voorgaande bundels: Varkensroze ansichten en Tempel. Gaat dat lezen in de verse de lage landen, waarin nog veel meer interessante stukken staan. (Ik ga zelf het essay over Anne-Mie Van Kerckhoven voor het laatst bewaren.)

[antibok]

Tisdag 20 mars, 19.00: Rasha Alqasim & Mustafa Stitou

Besök av poeterna Rasha Alqasim och Mustafa Stitou! Båda är aktuella i svensk översättning, Alqasim med Jag matar kriget med dem jag älskar (10tal) och Stitou med Tempel (Rámus). Rasha Alqasim född 1989 i Samarra, Irak, är poet och journalist. Sedan 2014 är hon bosatt i Göteborg. Med Jag matar kriget med dem jag älskar introduceras hon på svenska, översatt av Elisabeth Hjorth, Sara Mannheimer och Kholod Saghir. "Jag matar kriget med dem jag älskar” är poesi i flykten, men samtidigt ett slags litterärt mausoleum över det som förlorats. Diktaren vandrar runt som i det undermedvetnas ruinlandskap Freud en gång talade om, osäker på vart hon ska ta vägen. Och nog är det väl också ett slags kärleksarbete, att vägra glömma, att trots sårigheten och svårigheten vilja bära hemmet inom sig?" Mustafa Stitou är född 1974 i Marocko och kom som barn till Nederländerna. Sedan debuten 1994 har han kommit att bli en av landet mest omtalade och hyllade poeter. Med det större urvalet Tempel introduceras han på svenska i urval och översättning av Per Holmer. "Mustafa Stitous poesi rör sig lika mycket kring det vardagliga som det exceptionella. På samma djupgående som underfundiga sätt kan samma dikt kretsa kring religiös övertygelse och självhjälpsböcker, vardagsrasism och plastikkirurgi,för att återkomma till ett grundläggande tema om identitet. Kontrasterande bryter Stitou ständigt med diktens förväntningar och förväntningarna på honom själv som holländare född i Marocko.

#rasha alqasim #mustafa stitou #Världspoesidagen #rámus #anti

[woordenbrouwer]

Poëzieweek III: Mustafa Stitou

SUMMUM BONUM Dronken pubers leggen ’s nachts in een uithoek van het universum een nagebootst prehistorisch dorpje in de as. Tropische temperaturen. De meubelboulevard, uitgestorven. Wie naar de kust is gevlucht noch naar een themapark, legt overdag in zijn achtertuin zijn wapens af en gaat liggen, languit en onbevreesd. De kille huistiran in zwembroek ontdooit, slaat de tweeling gade, niet langer geërgerd, verbijsterd door hun gelijkenis, ontspant diepzuchtend zijn droomspier, sluit verstrooid zijn ogen. De linkertweeling, de rechtertweeling, naakt naar insecten in struiken op jacht, verbeten kreetjes van verbazing, onverstoorbaar. Andere tuinen brengen een soevereine schaterlach, kleuterpop, hondengeblaf, een radiostem die zegt ‘dat de verdachte heeft gezegd dat hij zijn vader met een kruisboog en ballpoint in het oog heeft geschoten’. Goedlachs komt moeder in bikini uit de keuken, haar zenuwen zonder hulp de baas vandaag, een roerloos dienblad met twee glazen ijsthee en twee groene limonade op één vlakke hand. Zich verheugend op de herinneringen alvast, schrikt ze haar wederhelft met de zachtste mondkus wakker - en vader vuilbekt niet ditmaal maar richt zich glunderend uit zijn ligstoel op, fluistert ‘moet je eens horen’ in moeders oor,

verdwijnt de wijd openstaande vesting in. Laat het lot maar jojoën, wisselvalligheden komen en gaan, vandaag zijn zij nergens bang voor, de thuisblijvers, vredestichters, blijmoedige karikaturen - hoor, uit de hobbykamer van de huistiran klinkt het geluid op van een kabbelend beekje.

- Mustafa Stitou uit: Varkensroze ansichten (2006, De Bezige Bij)

#poëzie #Nederlands #poëzieweek #Mustafa Stitou

[arablit]

Three to Read: Maghrebi Women Writing in Dutch

Three to Read: Maghrebi Women Writing in Dutch

The Maghrebi-Dutch authors best-known in English are probably acclaimed Moroccan-Dutch writer, playwright, and journalist Abdelkader Benali, Moroccan-Dutch short-story writer Hafid Bouazza, and the award-winning Moroccan-Dutch poet Mustafa Stitou. All three are accomplished authors whose work should be more widely translated, but for Women in Translation Month (#WiTMonth), we focus on three…

View On WordPress

#WITMonth #Lamia Makaddam #Naima El Bezaz #Rachida Lamrabet #Women in Translation Month

[devosopmaandag]

Over het lezen van gedichten

Nu ik sinds een maand werk aan de nieuwe serie 'Opgespeld' op de facebook-pagina van Pels & Kemper is de poëzie weer helemaal terug op mijn werktafel. In die serie koppel ik steeds een broche uit mijn verzameling aan enkele dichtregels. Dat blijkt veel gecompliceerder dan gedacht. Er wachten dichtregels ongeduldig op een passende broche en er zijn broches die roepen: en ik dan, en ik?! Zoeken naar geschikte dichtregels is weliswaar scannen met een heel specifiek oog, maar natuurlijk lees je ook het hele gedicht. Ik ben op zoek naar weinig woorden die veel zeggen, die niet te abstract zijn en zijn ze dat wel, dan hoop ik ze samen met een broche tot leven te brengen.

Steeds meer dichtbundels raken hier gevuld met strookjes papier. Ik ontdek regels en gedichten die helemaal niet geschikt zijn maar die zo geweldig zijn dat ik ze terug wil kunnen vinden. Soms wordt ze gekoppeld aan herinneringen, nogal vaak aan de dood, mijn eigen en die van vrienden en familie. Ik verken de poëzie in mijn boekenkast opnieuw. Tonnus Oosterhof en Mustafa Stitou zijn nog steeds niet voor mij: hun stokkende, ontregelende gedichten blijven te veel in mij haken. Sylvia Plath blijft pijnlijk moeilijk. G.J. Resink, met zijn weemoedige gedichten in Nederlands Indië gesitueerd, is eigenlijk niet zo goed, Slauerhoff bijna 19e-eeuws. Oude liefdes blijven liefdes. Maar  Chr. J van Geel, H.H. Ter Balkt, Bai Juyi, Tsvetajeva, Czesław Miłosz en Les Murray ontdek ik nu pas echt.

Poëzie is voor hogere wezens, dacht ik lang. Ja, er is poëzie die zo 'dicht' is, zo ernstig, pijnlijk en precies, dat je die met een zekere schroom leest. Dat zijn bijvoorbeeld de gedichten van Paul Celan. Er zijn verontrustende bundels, zoals de pas verschenen 'Kraai' van Ted Hughes. Die lees je niet voor het slapen gaan. Zijn vertaalde bundel 'Birthday Letters' doet aan ernst, pijn en precisie niet onder, maar is desondanks toegankelijk. Hoe goed mijn Engels ook is, poëzie kan ik alleen lezen in mijn eigen taal. Die onmiddellijk gevoelde onmacht om in een Engelstalig gedicht door te dringen, bewijst dat taal bijna zo lichamelijk is als je handen en je huid. Je raakt het gedicht aan maar je vóelt het niet.

Een van mijn mooiste ontdekkingen is het lange gedicht 'De rattenvanger' (1925) en daarvan vooral het laatste hoofdstuk 'Kinderparadijs' van de Russische dichteres Tsvetajeva (een cadeau van vriend P). In korte strofes, soms van maar twee regels, schetst zij de kindertijd in geestige scherpzinnige, raadselachtige beelden. Het begint zo: “Zult is zuur, rood de roos, / Maar de wekker is boos.” en eindigt zo: “Mutter roep me maar niet voor de soep! / Bloeb-bloeb-bloeb. En ergens daartussenin: “Leven is / Oud worden, dat mag de vijand van mij! / Eeuwig is, / Alles wat ligt aan de overzij!”. Het is springlevende poëzie voor levende wezens.

[bibwetteren-blog]

De achtste Paul Snoekprijs van de stad Sint-Niklaas werd uitgereikt aan Alfred Schaffer voor zijn bundel Mens Dier Ding.

Uit het juryrapport: ‘De lectuur van de bundel stemt ongemakkelijk. De lezer voelt zich oncomfortabel naarmate de bundel vordert en het silhouet zich moorddadiger en kwaadaardiger aftekent. Maar we blijven als lezer ook betrokken bij de innerlijke wereld van Shaka en zien door zijn oogpunt hoe hij de dingen om zich heen ervaart. Precies die onrust of dat onbehagen maken van Mens Dier Ding een weergaloze dichtbundel. Oncomfortabel, verontrustend. Zoals Anne Carsons Autobiografie van rood – een bundel die Alfred Schaffer koestert en waarvan we sporen vinden in het concept van Mens Dier Ding. De lectuur of eerste kennismaking met Mens Dier Ding is paradoxaal uitnodigend om meteen na afloop te hernemen.  Schaffer speelt met poëzieconventies, laveert tussen proza en poëzie. Hij stelt de genreconventies ter discussie. Het spanningsveld dat hij op die manier oproept, zowel formeel als inhoudelijk, draagt ertoe bij dat de jury oordeelt dat Mens Dier Ding zonder meer een van de meest opgemerkte dichtbundels kan worden genoemd van de afgelopen jaren.’

De genomineerden voor deze prijs waren

Hester Knibbe met Archaïsch de dieren

Alfred Schaffer met Mens Dier Ding

Mustafa Stitou met Tempel

Hans Tentije met Gissingen, gebeurtenissen

Miriam Van hee met Ook daar valt het licht

en Peter Verhelst met Zing Zing

#paul snoekprijs #alfred schaffer #hester knibbe #mustafa stitou #hans tentije #miriam van hee #peter verhelst

[hansboek]

KOPPIG

-En, wat zien we? -Een konijn natuurlijk! -Een konijn. En? -En? Ik zie een konijn. -En tegelijkertijd een...? -Konijn zeg ik toch! -Eend. -Eend? -Oren snavel zie je wel? -Ik zie alleen een konijn. -En een eend. -Een konijn! -Eend! -Konijn!  Konijn konijn konijn!

(Mustafa Stitou)

#poëzie #Mustafa Stitou

[maartenbuser]

Terugluisteren: te gast bij Radio Gelderland

Afgelopen dinsdag belde ik met Radio Gelderland om te vertellen over mijn nominatie voor de Melopee Poëzieprijs en andere poëziegerelateerde kwesties (inclusief het onvermijdelijke 'Je kunt er toch niet van leven?'). Omdat ik moest bellen via een app en de verbinding op een gegeven moment wegviel, werd mijn anekdote over Mustafa Stitou en twee biertjes vroegtijdig afgekapt. Gelukkig werd de verbinding hersteld en kon het gesprek hervat worden. Toen als intermezzo een nummer van Johnny Cash en June Carter werd ingestart, vertelde de presentator me - tot mijn grote pret - dat hij een boze e-mail van een luisteraar had ontvangen: 'Je moet die jongen wel laten uitpraten!'.

Het item terugluisteren kan via de site van Omroep Gelderland. Klik even Uur 2 aan en spoel door naar ongeveer 10:20.

[angiesiveria]

In the centre of it all - your eyes (c). My #drawing from the #videopoetry connected with #Iman and #davidbowie Next days I will upload all my drawings from the #shortfilm "Oracle of a found shoe" (on poetry by Mustafa Stitou and with the music by #oskarschuster ). Check my videopoetry on #Vimeo or #Youtube https://youtu.be/Qn0fH92DX3c https://vimeo.com/173175600 #artistsofinstagram #sketch #artwork #artist #illustration #imanbowie #bowie #magical #artdaily #topcreator #zebrapoetryfilmfest #gallery #artoftheday #graphics #bowieartproject #angiesiveria #star #pencil #art #blackstar #instaart #instaartist (at Kyiv, Ukraine)

#sketch #art #graphics #videopoetry #artistsofinstagram #imanbowie #shortfilm #davidbowie #topcreator #iman #bowie #blackstar #artoftheday #instaartist #instaart #pencil #artdaily #star #vimeo #youtube #illustration #artwork #angiesiveria #gallery #oskarschuster #artist #magical #zebrapoetryfilmfest #drawing #bowieartproject