#ümit can özdemir | Explore Tumblr Posts and Blogs

rallidergisi · 1 month

Text

Marmaris Ege Rallisi'nde Zafer Özdemir-Ertuğrul'un

2024 Türkiye Ralli Şampiyonası’nın ikinci yarışı olarak ICRYPEX sponsorluğunda Ege Otomobil Sporları Kulübü tarafından bu sene Marmaris’de düzenlenen Ege Rallisi’ni GP Garage My Team’den Ümit Can Özdemir ve Kutay Ertuğrul ikilisi kazandı. Üç günlük yoğun bir mücadelenin ardından zafere ulaşan ikili Marmaris Atatürk Meydanı’nda düzenlenen ödül töreninde alkışlarla ödüllerini aldılar. Ümit Can…

View On WordPress

#ali türkkan #atış motorsport #burak akçay #burak çukurova #burak erdener #castrol ford team türkiye #ege rallisi #gp garage my team #icrypex #kutay ertuğrul #marmaris #ümit can özdemir

0 notes

siyah-kugu19 · 3 months

Text

"Benim olsun, kimseye bakmasın, benden başka kimseyi görmesin istiyordum..."

...

Ezilenler ~ Dostoyevski

207 notes · View notes

nimhandeee · 1 year

Text

Ve öylesine kalabalık ki yalnızlığımız. Ne yana dönsek kendimize çarpıyoruz...

#anlamlisozler #edebiyat #can yücel #ahmed arif #kitap alıntıları #ümit yaşar oğuzcan #cemalsureyya #şiir sokakta #edip cansever #özdemir asaf #gerçek aşk #acı aşk #toygar ışıklı #tomrisuyar #cahit zarifoğlu #cahit sıtkı tarancı #senden beş adım uzakta

44 notes · View notes

yurekbali · 7 months

Text

Sözü Şiirden Açmak - Oktay Akbal “Şiirde 40 Yıl”, Ümit Yaşar Oğuzcan’ın bir kitabı bu adı taşıyor. 40 yıl!.. Bütün bir yaşam! Hele ortalama insan ömrünün elliye yaklaşmadığı ülkemizde! Şiir, sanat, yazın uğruna verilen bunca zaman! Oğuzcan, ilk şiirlerini 1942’de yayınlamaya başlamış, 1947’de de ilk kitabı “İnsanoğlu” çıkmış. İnsanoğlu’nu anımsarım, kötü baskılı bir kitapçıktı. Oğuzcan sonra, birçok kitap yayınladı, güfteler yazdı, ünlü ve sevilen bir şair oldu. Başından, içlerinde acıları da olan türlü serüvenler geçti. Kendi resmini de şöyle çizmiş: “Nedense bütün resimlerimde ben / Böyle mahzun ve perişan çıkarım / Hep böyle hayata kapalı durur / Gülmesini unutmuş dudaklarım / Artık canından bezmiş kimselerin / Hazin bakışı parlar gözlerimde / İçinden adamlar arabalar geçer / Çizgiler alnımda bir büyük cadde.” D��şündüm de hangi ünlü şairimiz 40 yılı geride bırakmamış ki! 45 yılı, 50 yılı geride bırakan ünlü şairlerimize ne demeli: Oktay Rifat, İlhan Berk, Cahit Külebi, Dağlarca, Anday, Ilgaz, Cumalı, A. Kadir vb... Oktay Rifat’ın ilk şiirleri 1936’da “Varlık”ta çıkmış, İlhan Berk’inkiler ise 1935’te... İki ozanımızın 50’nci şairlik yıl dönümünü 1985’te kutlayacağız demektir. Edip Cansever’in ilk şiiri 1944’te, Can Yücel’inki 1950’de, Özdemir İnce’ninki 1954’te, Metin Eloğlu’nunki 1943’te yayınlanmış... En gençleri İnce, o bile 27 yıllık bir şiir geçmişine dayanmakta!.. Demek istediğim, şairlerimizin, öykücülerimizin anma günlerini, toplu tanıtılma törenlerini sık sık yapmak zorundayız. Aziz Nesin, yıllığında “Yuvarlak sayı”lara ulaşan sanatçılarımızı tanıtıyor, yaşı kırka, elliye, altmışa, yetmişe, seksene gelenlere özel bölümler ayırıyor. Devlet Tiyatroları’nın, Şehir Tiyatroları’nın, özel tiyatroların da belirli bir sanat geçmişine, birikimine sahip şairleri, yazarları tanıtıcı toplantılar yapması niye düşünülmez ki! Oktay Rifat “Denize Doğru Konuşma”, İlhan Berk “Deniz Eskisi ve Şiirin Gizli Tarihi”, Metin Eloğlu “Hep”, Edip Cansever “Bezik Oynayan Kadınlar”, Can Yücel “Rengâhenk”, Özdemir İnce “Kentler”... Hangi birinden söz etmeli? Doğrusu, en yaşlısından en gencine kadar adı geçen şairlerimizin kitapları ayrı ayrı ele alınıp, değerlendirilecek nitelikte... Bunca sanat ve yazın dergisi çıkıyor, ama ayrıntılı incelemeler, eleştiriler pek görülmüyor nedense! Gerçek eleştiri -hiç değilse yeni çıkan kitapları gereği gibi tanıtan yazılar- hemen hemen hiç yok... Masamın üstünde duruyor bütün bu şiir kitapları. Çoğu yakın arkadaşım olan bu şairlerle daha nice gün ve gecelerim geçecek. Ben, şiir konusunda hızlı yorumlar, değerlendirmeler yapmam. Yanılma payı çoktur böyle çabuklukların... Şiir vardır, ilk okuyuşta kendini verir. Verir ve biter... Böyle şairler de çok. Ama yukarıda adını andığım şairlerin kitapları o türden değil. Birbirine benzemeyen şairler bunlar. Can Yücel’le Oktay Rifat; Cansever’le İnce; Eloğlu’yla Berk arasında büyük ayrımlar var. Ama hepsinin ustalığı, kişilikleri tartışılmaz bir düzeyde... Can Yücel’in kısa şiirleri ilk okuyuşta okuru çarpıyor: “Sana bin kez söyledim be evladım / Dişlerinle tırnaklarını yiyeceğine / Gözlerinle gökyüzünü yesen ya” gibi; Tevfik Fikret’ten esinlenmişe benzeyen “Kanun çalacağız diye çıkıp orta yere / Kanunu çaldılar yere”, “Hıyar diyorum / Yooo, ben, turşuyum diyor” gibi şiirler kısa sürede yaygınlaşır, dilden dile gezer. Ama Oktay Rifat’ın, Eloğlu’nun dizeleri öyle değil. Yoğunluk ağır basıyor. Berk'in, Cansever’in, İnce’ninkiler de öyle... Cansever’in dizeleri ise yer yer düz yazıya yaklaşır, ama birden bakarsınız ki o düzyazı, “şiir” oluvermiş. “Neyi bitiriyoruz, neyi başlatıyoruz / Neyi bekliyoruz, bilmem ki / Kapı mı çalınıyor ne / Gidip açıyorum / Kimse yok / Peki / Nasıl karşılanır yok olan bir şey / Karşılıyorum / Salona geçiyoruz.” Gel de Baudelaire’e inanma: “Sağlıklı insan yirmi dört saat ekmeksiz kalabilir, ama şiirsiz asla”. Çok şükür ki Türkiye’de böyle bir tehlike yok! - Oktay Akbal, Sözü Şiirden Açmak (Geçmişin İçinden) - Görsel: Yazıda ismi geçen şairler...

13 notes · View notes

gundemarsivi · 3 months

Text

Ülke Sorunlarına Bir Dertleşme

✍🏻 Hayrettin Geçkin

https://www.gundemarsivi.com/ulke-sorunlarina-bir-dertlesme/

“Ne güzel insanlar vardı eskiden.

Çocukluğumuzu kaplamışlardı.

Bize masal anlatırlardı

Cinlerden, perilerden.

Büyük anneler, büyük babalar vardı.

O zaman hepsi uzaktı ölümden.

Hem sevdirir hem korkuturlardı.

Acı hikâyeleri bile tatlı başlardı.

Demek bunun için gittiler hikâyelerden.

Ne güzel insanlar vardı eskiden.

Ne güzel şarkılar vardı eskiden.

Gençliğimizi donatırlardı.

Hep iyi şeyler hatırlatırlardı

Geçip gitmiş devirlerden.

Sevgi ve ümit yaratırlardı.

O zaman her şey uzaktı ölümden.

Yanık şarkılar bile neşeli başlardı.

İster istemez saadet taşardı

Gamsız günlerimizden.

Ne güzel zamanlar vardı eskiden.

Ne güzel şarkılar vardı eskiden.

Hayâl içinde yaşatırlardı.

Güldürür ağlatırlardı

Duymadan biz, düşünmeden.

Her an bir asır kadardı.

O zaman herkes uzaktı ölümden.

Candan sevdiklerimiz vardı.

Hepsi başka güzeldi, bizi tanımazlardı.

Bütün yollarımız geçerdi gül bahçelerinden.

Ne güzel zamanlar vardı eskiden.”

Özdemir Asaf‘la başlayayım istedim. Şiirin iyileştirici ve koruyucu gününe inanmasaydım daha zordu işim.

Dertleşiyoruz işte. İyi ki varsınız.

Yaşanır kentler, adil, demokratik ülkeler ve barış içinde yeryüzü düşlerim sınıfta kaldı şimdiye kadar. Benim gibi çoğu insanın da, belki sizlerin de…

İnsanlığın gelişmişlik düzeyi şimdilik bu kadar ne yapalım. Şarkılar, şiirler, sanat, edebiyat, okunan kitaplar bu geriliğimizi kıramadı ne yazık ki. Dünyada da işler iyi gitmiyor baksanıza. Savaş tacirleri, uyuşturucular, çeteler kına yaksınlar… Dünya onlardan yana.

Ülkemizin haline bakın: Bir zamanlar Avrupa Birliği’ne girilecek, ülkede demokratikleşme sağlanacak, özgürlükler genişleyecek diye AKP’ye oy verip iktidar edenler; şimdi de Türkiye Ortadoğu’ya dönsün, Afganistan ya da Irak gibi bir ülke olsun, çağdaş dünyayla, hukukla ilgisini tamamen kessin, ülke soygun çetelerine teslim edilsin diye AKP’yi destekliyorlar. Ne yaman bir çelişki, nasıl bir ikiyüzlülük.

Kaymakam imamı dövüyor, hutbeyi doğru okumadı diye. Bir partinin genel başkanı da, “O kaymakamın tertemiz anlından öperim,” diyebiliyor.

“Eskiden devlet siyasi cinayetler işlerdi ama mertçe yapardı bunu,” şeklinde bir cümle kuruyor. Alkıştan zor bitiriyor konuşmasını.

Pardon, ülkede muhalefet var mıydı?

Cumhuriyeti bile çok görüldü bu halka. Elbirliğiyle yaptılar bunu. Nasıl bir ülke ama.

kötüler kötü

tamam da

iyiler de karışmıyor

hiçbir şeye

Diyeceğim, kalmışım sol başıma.

Can Atalay‘ın ödediği bedele gelince: Göçük altında kalanların, hızlı tren kazasında ölenlerin, depremzedelerin davalarını savunmak…”Ağaçlar yurdumuzdur,” diyenlerle yanyana olmak. Adil, demokratik ve eşitlikçi bir ülke için düşünmek, düş kurmak… Bunun için bir şeyler yapmak isteyenlerle bir ağız olmak…

Aşk olsun ona!

Daha fazla devam edemeyeceğim. William Shakespeare konuşsun biraz da:

“Vazgeçtim bu dünyadan tek ölüm paklar beni,

Değmez bu yangın yeri, avuç açmaya değmez.

Değil mi ki çiğnenmiş inancın en seçkini,

Değil mi ki yoksullar mutluluktan habersiz,

Değil mi ki ayaklar altında insan onuru,

O kızoğlan kız erdem dağlara kaldırılmış,

Ezilmiş, hor görülmüş el emeği, göz nuru,

Ödlekler geçmiş başa, derken mertlik bozulmuş,

Değil mi ki korkudan dili bağlı sanatın,

Değil mi ki çılgınlık sahip çıkmış düzene,

Doğruya doğru derken eğriye çıkmış adın,

Değil mi ki kötüler kadı olmuş Yemen’ e

Vazgeçtim bu dünyadan, dünyamdan geçtim ama,

Seni yalnız komak var, o koyuyor adama.”

Hayrettin Geçkin

0 notes

listemakale · 2 years

Text

Castrol Ford Team Türkiye, Ege Rallisi’nin de markalar birincisi oldu

Shell Helix 2022 Türkiye Ralli Şampiyonası’nın 5’inci ayağı olan ve 15-16 Ekim’de İzmir’de gerçekleşen 31. Ege Rallisi, sezonun bitmesine bir yarış kala büyük heyecana sahne oldu. Rallide Castrol Ford Team Türkiye’nin genç pilotu Ümit Can Özdemir, genel klasmanda ilk 3’te yer alırken, genç pilotlar birinciliğini Efehan Yazıcı elde etti. Rallinin markalar birincisi Castrol Ford Team Türkiye…

View On WordPress

0 notes

kadinruhu · 2 years

Text

Castrol Ford Team Türkiye, Ege Rallisi’nin de markalar birincisi oldu

Shell Helix 2022 Türkiye Ralli Şampiyonası’nın 5’inci ayağı olan ve 15-16 Ekim’de İzmir’de gerçekleşen 31. Ege Rallisi, sezonun bitmesine bir yarış kala büyük heyecana sahne oldu. Rallide Castrol Ford Team Türkiye’nin genç pilotu Ümit Can Özdemir, genel klasmanda ilk 3’te yer alırken, genç pilotlar birinciliğini Efehan Yazıcı elde etti. Rallinin markalar birincisi Castrol Ford Team Türkiye…

View On WordPress

0 notes

kadinfikri · 2 years

Text

Castrol Ford Team Türkiye, Ege Rallisi’nin de markalar birincisi oldu

Shell Helix 2022 Türkiye Ralli Şampiyonası’nın 5’inci ayağı olan ve 15-16 Ekim’de İzmir’de gerçekleşen 31. Ege Rallisi, sezonun bitmesine bir yarış kala büyük heyecana sahne oldu. Rallide Castrol Ford Team Türkiye’nin genç pilotu Ümit Can Özdemir, genel klasmanda ilk 3’te yer alırken, genç pilotlar birinciliğini Efehan Yazıcı elde etti. Rallinin markalar birincisi Castrol Ford Team Türkiye…

View On WordPress

0 notes

habergecesi · 2 years

Text

Castrol Ford Team Türkiye, Ege Rallisi’nin de markalar birincisi oldu

Shell Helix 2022 Türkiye Ralli Şampiyonası’nın 5’inci ayağı olan ve 15-16 Ekim’de İzmir’de gerçekleşen 31. Ege Rallisi, sezonun bitmesine bir yarış kala büyük heyecana sahne oldu. Rallide Castrol Ford Team Türkiye’nin genç pilotu Ümit Can Özdemir, genel klasmanda ilk 3’te yer alırken, genç pilotlar birinciliğini Efehan Yazıcı elde etti. Rallinin markalar birincisi Castrol Ford Team Türkiye…

View On WordPress

0 notes

34haber · 2 years

Text

Royal Teos Ege Rallisi'nin kazananı belli oldu

Royal Teos Ege Rallisi’nin kazananı belli oldu

Skoda Fabia R5 ile bu sezon gerçekleşen 5 ralliyi de kazanan Avcıoğlu-Korkmaz ekibi, Ege zaferi ile bir yarış kala Shell Helix 2022 Türkiye Ralli Şampiyonluğu’nu da matematiksel olarak garantilemiş oldu. BC Vision Motorsport’tan Burak Çukurova-Burak Akçay ekibinin ikinci sırada tamamladığı rallide, podyumun üçüncülük basamağında Castrol Ford Team Türkiye’den Ümit Can Özdemir-Batuhan Memişyazıcı…

View On WordPress

0 notes

haberolacom · 2 years

Link

#türkiye ralli şampiyonası #kocaeli rallisi #ümitcan özdemir #ümit can özdemir #Batuhan Memişyazıcı #haberola

2 notes · View notes

rallidergisi · 5 months

Text

Ege Rallisi’nde Zafer, Ümit Can Özdemir'in

#EgeRallisi ’nde Zafer, Ümit Can Özdemir'in #PetrolOfisiMaximaTürkiyeRalliŞampiyonası 'nın beşinci rallisi olarak organize edilen Ege Rallisi'nde zafer Ümit Can Özdemir ve Batuhan Memişyazıcı'nın oldu. #ralli #motorsporları #eosk #rallidergisi #haber

Ege Otomobil Spor Kulübü (EOSK) tarafından Petrol Ofisi Maxima 2023 Türkiye Ralli Şampiyonası’nın beşinci rallisi olarak organize edilen Ege Rallisi, 17-19 Kasım tarihleri arasında İzmir’in Kemalpaşa ilçesinde koşuldu. ICRYPEX’in ana sponsor olduğu ve İzmir Büyükşehir Belediyesi’nin destek verdiği bu yarışta zafer Ümit Can Özdemir ve Batuhan Memişyazıcı’nın oldu. Ali Türkkan son etapta lastik…

View On WordPress

#ali türkkan #ege rallisi #eosk #izmir #Ralli #ümit can özdemir

0 notes

siyah-kugu19 · 6 months

Text

"Bir duruşu olmalı insanın.

Bir bakışı,

Bir anlayışı,

Bir aşkı,

Bir davası olmalı... "

Cahit Zarifoğlu~

232 notes · View notes

kucukayininpsikolojisibozuldu · 3 years

Text

Bir daha dünyaya gelsem Yine seni severdim Beni üzesin diye Beni deli divane edesin diye Biliyorum Sen de bir daha dünyaya gelsen Yine beni sevmezdin Kahrımdan öleyim diye

Ümit Yaşar Oğuzcan-"Çıkmaz Sokak"

73 notes · View notes

yurekbali · 1 year

Text

‘Şairlere iyi davranınız/ şairler ince ruhludurlar/ en ufak şeyden kırılırlar/ kabalıktan kaçınınız./../ şairleri ağlatmayınız’ diyor bir şiirinde İzzet Yaşar. Ben de şairlerin hoşgörüsüne sığınarak onları bir kez daha tanımlamak istedim. Affola! Ece Ayhan: Hüzün bölücü yasaucu bandonun sebebi, şiirimiz içerikral yetiştirdi abiler. Ver ellerini öpeceğiz! İlhan Berk: Giritli bir denizkızının haşarı şair oğlu. Refik Durbaş: Akşam simidinin üstünden dökülen sıcak susam. Tarık Günersel: Dize mayını. Testerejen! Can Yücel: Rakı Genel Kurmay Başkanı. Sakalı bile su ile beyazlamış. Öldüğü zaman, her meyhaneye bir kılı bırakılacakmış. Vay benim peygamber amcam! Edip Cansever: Tülbentlerden süzülen eflatun şua. Attilâ İlhan: Edip git başımdan sen bana göre değilsin! Nâzım Hikmet: Atlantis’in ulusal kütüphanesinde kitabı bulunan tek ‘Türk’ şair. Enver Gökçe: İşteş fiilin mucidi. Melih Cevdet Anday: ‘Sokaktaki Adam’ın poetik tanımı. Mehmet Akif Ersoy: Sihirbaz tarihin festen çıkarttığı şair. Ataol Behramoğlu: Karanfil Bakanı. Necip Fazıl Kısakürek: Emniyet kemerlerinizi bağlayınız! Behçet Necatigil: Külrengi bayramı. Erdal Alova: Meziyet adası. İsmet Özel: Lam islenir, sol’dan sağ’a tek ve bir! Lâl olsun sana kinim! Hasan Hüseyin: Beni küçüksemek kurtuluş mu? Turgut Uyar: Griden emekli. Ümit Yaşar: İlköğretmenlerimiz bugün fişlerimizi dağıttı. Öğreneceğimiz ilk hece: Aşk! Hilmi Yavuz: Bu çorbanın tuzu var, dağlarımda kuzu var, kim korkar hain Ekhidna’dan, şiirimizin yavuzu var. Orhan Alkaya: Tay Tanrısı’yla İstiridye Tanrıçası’ndan olma muzır prens. Türkân İldeniz: Ay Sokağı’nda bıçaklanmışım bir buluğ vakti. Sepetimde kokinalar, saçlarımda bir lir şıngırtısı. Sait Faik: Mavi gözlü martıların intihar ettiği adalarda, ben de yalnızlığa teşebbüs ettim. Özdemir İnce: Özlem hemoglobini. Fikret Hakan: Karakter şairi! Lale Müldür: Hüzün burcundandır diyorlar, o bir noel anne! Engin Turgut: Şeytan pabucu. Celal Sılay: Hatıra artıklarıyla tırmandığımız o bal yokuşun hem başını hem de sonunu şimdi, bebek mezarlığı yaptılar. Nilgün Marmara: Şoför bey! Müsait bir yerde intihar edebilir miyim? Nil’de gün ansızın battı. Sunay Akın: Yaşlı niyetçinin tavşanının gözbebeği. Z, T’dir kimi. Memed Kemal: İsmin bahar hâli. Ahmet Haşim: İnce saz heyetinden bir ricam olacak: Hanende Melek’i çalsınlar ve ömrüm ilelebet tüllere sarılı kalsın! Oktay Tuncer: Ne tutar mutluluğun maliyeti acaba? Gitar çalsın Tom Sawyer ve ağlamasın artık Oliver. Özdemir Asaf: Son nefeste hüzzam, son nefeste kırık kontrbas hüznü. Bülent Ecevit: Bir kadının gerdanından kopup dökülen kolyenin, kadife üzerindeki pıtırtısı. Orhan Veli: ‘Ozan Tabakası’ delinmiş, merak etmeyin. O, bir sabah erkenden nasılsa sessizce gelir, sessizce diker ve yine sessizce gider. Yahya Kemal: Hayret bişi yav! Ahmet Telli: Bu kent, başlı başına bir atlıkarınca. Çıplak bir delikanlının giysilerini kokuyor. Tuğrul Tanyol: O genelev koridorlarından geçerken, hep ağlayan yaşlı bir kadının sesini işitirdik ve o gecelerde hiçbirimiz şarap içmezdi. Gecenin memesinden mor sütler sağardık. Cemal Süreya: Sıcak gecelerde suyun aynaya düşen tavrı. Neyzen Tevfik: Öldüğünde ruhu katılaşıp iri bir penise dönüşmüş. Oh olsun vagina suratlılara! Zühtü Bayar: Bu kar taneleri nedense, hep ofsayta düşüyor senin avuçlarında. Adnan Özer: Akıl anaforu ve sis yayınevi. B. Rahmi Eyüboğlu: İnsan Mahallesi’nin tek muhtar adayı. Sami Baydar: Bizim umutlarımıza ta anaokulundayken tecavüz edilmiştir saygı değer ibne amcalarım! Ercüment Behzat Lav: İdare lambasının ışığına engel ellerimiz, duvarlara hep bir ağlayan palyaço gölgesi olarak vururdu. Akgün Akova: Adresi: Beşdakikadelikanlı Caddesi, Ayıpettin Sokak, Canımıye Apartımanı, Bilmemkaç/Bilmemkaç Şenköy-İstila, Bul. Oğuzhan Akay: İpin üstünde, dilin üstünde değil de altında yürüyen cambaz. İzzet Yaşar: Mücadele Üniversitesi Dekanı. Pir Sultan Abdal: Sehpadan çağlayan yüzüyle, geceleri yurdumu kuran güven kimyası. Yaşar Miraç: Kahverengi ve mukaddes, ılık ve nasırlı, sol anahtarı. Cevat Çapan: İyi şey. Asaf Hâlet Çelebi: Meryem Ana’nın küçük el çantasındaki fener. Cahit Sıtkı Tarancı: Kırçıl temayüllerle oynaştığımız, nâlelerden vücuda gelmiş çocuk parklarında kaybettiğim saadet ve yürekleri müşkül durumda bırakan bir ikindi yağmuru. Ahmet Erhan: Akdeniz’in can bulup ayağa kalkmış köpüğü. Ahmed Arif: Şiirimin kirvesi. Hallarını sonbaharlara yazdım. Yücelay Sal: Fareli köyün fedaisi. Savunmasını şarkı söyleyerek yapan avukat. İbrahim Osmanoğlu: Merminin lavı! Mahir Öztaş: Etten saksofon. Halim Şefik: Otopsi Sonucu: Kırmızıyla kızıl arasında üç ölü, beş ağır yaralı ve sevgide toplu kıyım. Barış Pirhasan: Sabah serinliğinde seviştiğim o tay! Bana dakikalarca kanyak içirmişti dudaklarından. Ne zaman ağlasam, onu unutamam! Veysel Çolak: Bir tıkırtının ana fikriyle acıkmış olmanın şefkatli ayrıntılarında, ama niçin kaybettik biz abilerimizi o son masum kâbus kentinde... Aytunç Altundal: Ölüm, yaşadıklarımızın tavan arasıdır yalnızca. Ve ben, sevgilimin çıplaklığının, en büyük eksikliğiyim. Salâh Birsel: Bakışlarında guguklu saat sevimliliği, gülüşünde sallanan sandalye keyfi biriktirmiş ısıcık. Nuh Ömer Çetinay: Zarafet mimarı. Krokilerini gül yaprağına çizerdi. Eray Canberk: Sen mi çaldın bisikletimi? Yıldızların öldüğünü ve kum saatlerine gömüldüğünü sen mi hatırlattın? Hoş yaptın. Turgay Fişekçi: Menzilime yüzün, mendilimin kenarına oyan kanar. Cahit Irgat: Adını harf harf Latinceye çevirince ‘ateş’ oluyor. Abdülkadir Bulut: Istırap ile mıhlanmışım korkunç yazgının rahmine, her yanım pıhtı küllerle tanımlı. Hulki Aktunç: 12 EYL. 980. Tankınızı park ettiğiniz tarih sürecinden derhâl kaldırınız. Nihat Behram: Toplum proteini. Murathan Mungan: Birbirimizin ellerini ovuyorduk. Aynı yatılı okulda okumuştuk galiba ve aynı yazlık sinemalarda çalışmış, aynı saman defterlere aynı şiirleri yazmıştık. Ben intihar etmişim, onu kırkıncı odada vurdular. Fazıl Hüsnü Dağlarca: Türkçenin miskin iklimi. Arif Damar: Küçük dolaşımdaki adı: Şair! Büyük dolaşımdaki adı: İnsan! Ülkü Tamer: Virgül’ün başına gelenler, pişmiş noktanın başına gelmedi. Ercüment Uçarı: O çağda, kulüpten caz solistini kaçırıp, bir ay boyunca ona çocuk şarkıları söyletmiştir; rica etsem acaba hatırlar mısınız? Seyhan Erözçelik: Ruh kanseri. Ontoloji servisinde yatan piri yeis. Oktay Rifat: Penceremin pervazındaki teşrinisani rüzgârı, söyle bana, geceleri ben siyah ejderhaya sarılıp uyurken niçin ağlamakta mütemadiyen kardelenler? Hüseyin Avni Dede: Güz yırtığı, mana söküğünde müteessir, altın’a batırılmış bir sırça koleksiyoncusu. Namık Kemal: Cikletten çıkmış artiz fotoğraflarında bir kanlı kardeş gördüm ve sultana gaz‘el’le sarkıntılıklar ettim. Aziz Nesin: Barışköy-Mizahtepe tramvaylarının değişmez, tonton vatmanı. Sabahattin Ali: Gözlerim ne kadar bozuk olursa olsun gözlük takamıyorum; saçlarım taralıyken utanç içindeyim; okumak, yazmak da istemiyorum. Ben büyüyünce öğretmen de olmayacağım baba! Necati Cumalı: Bir hamam rutubetinin buhurdanlardan yayıldığı loş ve güzel taşlıklarda asılı çarşafların arasında öpüştüğüm: Şiir! Yılmaz Gruda: Gönlü Kapalıçarşı, kalemi Galata Kulesi. Haydar Ergülen: İhlal seyyahı. Erol Çankaya: Bizim bırakılmışlık’Iarımızın akli dengesi bozuktur ve sevgililerimizin gözleri daima gökkuşağı rengindedir. Emirhan Oğuz: Bulutlar da, halklar da evlat edinilir. Bir kış sabahı kırdan acı çiyler içilir. İsmail Uyaroğlu: Aşk partizanı. Enver Ercan: Tophane’den Cağaloğlu’na düşen düşeş. Atılgan Bayar: O da yazdı! Yaşar Nabi Nayır: Çocuklar, cam buğuları ardından, havuzda süzülen kahverengi kuğuları seyrederken, biz, niçin nargilelerimizi ateş ve huzur ile boyardık. Metin Eloğlu: Tutku okutmanı. Bedirhan Toprak: Morgta tutulduğum ölü adamın kulağına seni okudum; siyah bir hüsn-ü yusufa dönüştü dudakları. Eğildim, hükmü kokladım. Ahmet Oktay: Kuyu kuytularında, birlikte, su tabancalarımızla kardan adamlara ne hoş pusular kurmuştuk oysa. Afşar Timuçin: İmge berberi. Kemal Özer: Sosyalizm müzesi. Nevzat Çelik: Uçan Balon, Elma’s Şekeri, Berlin Duvarı. A. Muhip Dıranas: Komşu evin perdelerinde, bir vantrilok silueti gibi titrer yetim sihir. Benim Fahriye Ablam, Sappho’ya âşıktı. Arkadaş Zekai Özger: Göç yolunu şaşırıp arkadaşlarını kaybettiği için şiirime düşen siyah leylek. Yağmur Atsız: Karışan bir yumakta buluyorum günlerimiz’in G noktasını. Turgay Kantürk: İlk yok oluşlar gibi son başlangıçlar. Akif Kurtuluş: Pusu avukatı, hayalet s’avcısı. Şükran Kurdakul: Meserret oteli. Metin Altıok: O, tek altın im! (anagram) Hüseyin Alemdar: Ortadoğu’nun lale bahçesi. Osman Olmuş: Geri kalanlar ham mı? Sina Akyol: Şiirine girerken sözcüklerdeki a’lar kibarlıktan şapkalarını çıkartırlarmış; öyle diyorlar. Karacaoğlan: Halk başkenti. S. Kudret Aksal: Sitar bestesi. Ali Asker Barut: Esmer bir gülücük bırakmışlar başucuma, ve sararmış kâğıtlara yazılı şiirini, alınyazıma dayamışlar. İskender Fikret Akdora: (büyük İskender) İhtiyarlık ile musiki arasındaki toplama işareti. Eşittir: Bir yaz gecesi, Beykoz vapurunun, serin sessiz suda bıraktığı simli iz. Güven Turan: İstikrar misyonerleri, göğüs kafeslerinde mitralyöz taşıya taşıya ölürler. Metin Üstündağ: İroni maiden! Ömer Faruk Toprak: Her gece suladığım bir çınar var bahçemde, ve diyorum ki oğula: Sakın şiir yazma! Şiirle valse kalk! Ferhan Şensoy: Doğal Şakalaşmalar Müdürü. Enis Batur: Zembereği kırık postacı. Cezmi Ersöz: Tarot destesindeki münzevi. Manastıra kalp kapatılır mı? Ramazan Üren: Yumurtanın karası. Gülseli İnal: Kuş tüyüne bilimsel masallar anlatan genç su. Orhon M. Arıburnu: İstanbul’un dublörü. Metin Celâl: Entelektüel oksijen tüpü. Merih Akoğul: Korkuluk ceketlerinin yakalarına çiçek takan delikanlı. Metin Cengiz: Yanardağ itfaiyecisi. Er değil. Gültekin Emre: Bir sineğin kirpiği. Oktay Taftalı: Sabahları kalkmak için güneş saatini kuruyormuş. Orhan Kâhyaoğlu: Yağmurun psikiatristi. Kaan İnce: Gökyüzünde sırtüstü yüzen denizatı. - küçük İskender, ^ (’Eflatun Sufleler’ kitabından...) - Görsel: Yazıda tanımlanan şairler...

#küçük İskender #Eflatun Sufleler #Şair #Şairler #Yazar #Yazarlar #Edebiyat #Şiir #Yürekbalı #Tanımlama #Tanımlamak #Tanım #Türk Edebiyatı #Türk Şiiri

39 notes · View notes

seducendestry · 2 years

Text

Derken bir düdük öttü ansızın

Bembeyaz bir gemi gitgide ufaldı

Korkunç yalnızlığıyla başbaşa

Rıhtımda bir adam kaldı

Rıhtımda - Ümit Yaşar Oğuzcan

#postlarim #edip cansever #sabahattin ali #şiir #şiir alıntıları #ümit yaşar oğuzcan #şiirsel #dlara19 #seducendestry #oğuz atay #nazım hikmet #özdemir asaf #can yücel

4 notes · View notes