#we hebben er hard voor gewerkt en we mogen er zijn

[astarfruity]

.

#ik heb me gewoon in jaren niet zo geliefd gevoeld dit jaar #mijn werk is geweldig met leuke mensen om me heen #die me elke dag vertellen hoe blij ze zijn dat ik er ben #voelt gewoon wild #mijn omgeving is lief en vol met liefde #ik heb zulke fijne mensen om me heen en sinds we zijn verhuisd en onze eigen woning hebben gekocht voel ik zoveel rust?? #we hebben er hard voor gewerkt en we mogen er zijn #ik ga beter met mijn gezondheid om en neem eindelijk stappen om bepaalde dingen nu helemaal te fixen en daar is ook ruimte voor! vorig jaar #alles mentaal op een rijtje #dit jaar fysiek #idk ik ben gewoon dankbaar #kennelijk zijn bepaalde dingen wel beter voor je ontwikkeling als persoon #ik voel me gewoon.. zo goed #en dat is soms beetje spooky maar ook weer niet #anyways kusje van mij en ik ga echt met plezier me kerstvakantie in #also big shoutout naar mijn prachtige vrouw waar ik elke dag weer opnieuw verliefd op word #(ok de grammar hier is niet great maar voel gewoon mijn positieve vibes ok)

[regioonlineofficial]

Bedrijventerrein Veenderveld in Roelofarendsveen blijft een zogeheten BedrijvenInvesteringsZone (BIZ). Dat is een gebied waar de ondernemers op het bedrijventerrein maatregelen kunnen nemen om het terrein aantrekkelijk te houden. Gisteren ondertekenden wethouder economische zaken Nick van Egmond en het parkmanagement Veenderveld de overeenkomst. De maatregelen worden betaald uit een gemeentelijke belasting, die alle ondernemers op het bedrijventerrein betalen. Het gaat om extra maatregelen boven het gemeentelijke basisniveau. Daarbij kun je denken aan bijvoorbeeld extra toezicht, extra gladheidbestrijding, welkomstborden voor bezoekers en verduurzamingsmaatregelen. Ruim 85 procent voor behoud BIZ Veenderveld De regeling huidige regeling liep op 31 december af. Zowel de gemeenteraad als een meerderheid van de ondernemers hebben ingestemd met het verlengen van de regeling. Ruim 85 procent van de ondernemers die hebben gestemd, is voor het voortzetten van de regeling. Bestuursleden van het parkmanagement Peter Bakker en Barry Verdel: ‘hoewel het bestuur van Park Veenderveld het volste vertrouwen had in een positieve uitslag, zijn we verheugd dat we met zeer grote meerderheid van de stemmen de BIZ kunnen voortzetten. Zo kunnen we er voor zorgen dat het terrein veilig is en blijft. Daarop is de afgelopen jaren flink geïnvesteerd met zeer goed resultaat. Het is heel fijn dat we als collectief door kunnen blijven investeren om het Veenderveld in topconditie te houden’. Hard gewerkt Wethouder Nick van Egmond (Economische Zaken) is ook blij dat de BIZ wordt voortgezet. ‘Het parkmanagement en de ondernemers hebben hard gewerkt om tot dit resultaat te komen. Daar mogen ze trots op zijn! De komende jaren werken we weer nauw samen om het bedrijventerrein aantrekkelijk en veilig te houden. Ik juich de samenwerking met en tussen ondernemers van harte toe.’

[keynewssuriname]

Start van patrouilles in gezamenlijke aanpak illegale visserij

Op dinsdag 7 november vond de officiële kick-off plaats van het project ‘Enhancing MCS for the deterrence of IUU Fishing and assessment on turtle by catch in the coastal driftnet fleet’. Het kustgebied en de binnenwateren van Suriname hebben te kampen met illegale, ongerapporteerde en ongereguleerde visserij (IOO-visserij), wat duurzaam visserijbeheer belemmert en een bedreiging vormt voor de export. Het project volgt drie sporen, te weten: (1) het vastleggen van bij visvangst en interacties met zeeschildpadden door kapiteins van verschillende vissersboten, (2) Monitoring, controle en surveillance (MCS) activiteiten uitgevoerd door het directoraat Visserij van het ministerie van LVV en de Maritieme politie ter bestrijding van IOO-visserij, inclusief het aanhouden van illegale boten (3) het ontwikkelen van een nationaal actieplan om IOO-visserij aan te pakken. Genodigden voor de kick-off, waaronder vertegenwoordiging van de Franse Ambassade, het Visserscollectief, de Kustwacht en WWF-Guianas, verzamelden zich als partners voor een inhoudelijke briefing. Onderdirecteur Visserij Beheer, Zojindra Arjune, benadrukt hoe belangrijk de aanwezigheid van bevoegde instanties op het water is voor de juiste monitoring, controle en surveillance van vissersboten in Surinaamse wateren. De handhaving op het water, met als doel om illegaliteit te bestrijden, staat echter onder druk door een gebrek aan middelen.  Arjune benadrukt dat het niet gemakkelijk is om fondsen te vinden en spreekt namens zijn team dank uit richting WWF voor de inzet die is gepleegd en het Franse CRPMEM (Regionaal Maritiem Comité voor visserij en aquacultuur, gevestigd in Frans-Guyana) voor de gezamenlijke aanpak van IOO-visserij in onze wateren. Veilig stellen van de exporten en gelijktijdig beschermen van zeeschildpadden Arjune benadrukt dat de informatie die ingewonnen zal worden door het uitvoeren van de patrouilles ingezet zal worden voor het vergroten van de awareness. IOO-visserij raakt namelijk iedereen omdat het gaat over het veilig stellen van onze exporten, iets dat Suriname juist in deze economisch uitdagende tijden hard nodig heeft. Dhr. Tomas Willems, zeebioloog en verantwoordelijke voor het vastleggen van de interacties met zeeschildpadden en andere diersoorten, benadrukt dat de vereisten die gesteld worden om te mogen exporteren naar bijv. de VS steeds strenger worden en het verzamelen van data essentieel is. Ook refereert dhr. Willems aan het Regionale Actieplan voor de lederschildpad (RAP – lees meer op wwfguianas.org), waarin bijvangst is aangemerkt als de belangrijkste oorzaak voor de achteruitgang van de populatie van deze bedreigde soort. Door onderzoek naar interacties met schildpadden in de kustdrijfnet kan op regionaal niveau gerichter gewerkt worden aan het verminderen van bijvangst. Gezamenlijke inspanning in de strijd tegen IOO-visserij Soraya Wijntuin, Oceans Coördinator van WWF-Guianas, erkent de uitdagingen die moesten worden overwonnen om dit project van de grond te krijgen en spreekt lovend over de medewerking vanuit alle partijen, het is een gezamenlijke inspanning. De directeur van Visserij, mevr. Parveen Amritpersad, benadrukt dat dit project een continuering is en dat er mogelijkheden zijn voor de Kustwacht om simultaan activiteiten uit te voeren. Majoor Bhola, directeur van de Kustwacht, reageert door te verwijzen naar het aangehaalde gebrek aan middelen. Boten moeten worden onderhouden, onderdelen zijn duur en niet altijd voorhanden en voor het uitrukken is brandstof nodig. We zijn er dus nog niet, een stabiele vorm van financiering is nodig voor een meer structurele aanpak van IOO-visserij. Arjune benadrukt dat de ‘willingness’ van de sector er is. We zijn klaar om gezamenlijk de strijd aan te gaan tegen illegale visserij. Illegaliteit vastgesteld bij de eerste inspecties John Somohardjo, Inspecteur bij de Maritieme Politie, neemt de aanwezigen mee om de eerste inspecties onder dit project mee te maken. De boot genaamd ‘Eagle Eye’ vult zich en vertrekt vanuit het terrein van de MAS (Maritieme Autoriteit Suriname) richting de monding. Al gauw komen de eerste vissers in zicht, loeit de sirene en klinkt er ‘politie, vaartuigencontrole’. Direct verschijnt het mapje met de vereiste vergunning en overige documenten. Na een vlotte check wordt de patrouille vervolgd. Bij de derde inspectie is het raak; geen vergunning en zelfs een vals SK nummer. Na kort overleg wordt besloten om de boot in beslag te nemen en het onderzoek voort te zetten. De patrouilles zullen de komende tijd voortgang vinden en met de bevindingen zal een nationaal plan ter bestrijding van IOO-Visserij worden ontwikkeld. Read the full article

[dickvanas]

Gebruik van Smartphones onder scholieren verbieden

Leerlingen mogen straks geen mobieltje meer bij zich hebben in de klas als daar geen noodzaak toe is. Dat heeft het ministerie van Onderwijs met middelbare scholen afgesproken. Houden scholen zich er niet aan, dan volgt later mogelijk een totaalverbod. Daarom zijn telefoons, maar ook bijvoorbeeld tablets of smartwatches, vanaf 1 januari alleen nog toegestaan als ze nodig zijn in de les of als er een medische noodzaak is. Bijvoorbeeld als een leerling met diabetes suikerwaarden moet meten, zo staat in een dinsdag verschenen Kamerbrief. Tussen de lessen door mogen leerlingen hun mobieltje nog wel gebruiken, bijvoorbeeld om roosterwijzigingen te checken. De komende tijd werken de betrokken organisaties de afspraak verder uit. Na de zomervakantie kunnen dan ook leraren, leerlingen en hun ouders met elkaar bespreken hoe de afspraak er op hún school precies gaat uitzien. 

Basisscholen overleggen woensdag over de afspraken, Dijkgraaf hoopt dat zij mobieltjes ook in de ban doen. SanctieScholen die toch mobieltjes toestaan, krijgen geen sanctie opgelegd. Dijkgraaf: ,,We hebben afspraken gemaakt met alle scholen, in goed vertrouwen. Afspraak is afspraak.” Het ministerie onderzoekt wel of de afspraken met scholen werken. Als dat niet het geval is, kan de minister alsnog besluiten dat een verbod bij wet geregeld moet worden. De afgelopen maanden werd er gespeculeerd over een wettelijk verbod op mobieltjes in de klas, omdat verschillende experts wijzen op de schadelijke gevolgen op de concentratie als leerlingen constant meldingen op hun telefoon krijgen. Kinderen zouden door alle afleiding een ‘brokkelbrein’ kunnen krijgen, waardoor zij zich niet meer langdurig kunnen concentreren op één taak. Regeringspartij CDA pleitte vorig jaar voor een mobieltjesverbod in de klas. 

Aanvankelijk oogstte de partij hoon om het voorstel van andere partijen, maar de recent opgestapte minister Dennis Wiersma (Primair en Voortgezet Onderwijs, VVD) besloot er serieus werk van te maken en vroeg de afgelopen maanden advies aan leraren en leerlingen.CDA-Kamerlid René Peters, die het onderwerp op de agenda zette, is blij. ,,De aanhouder wint. Goed dat er nu eindelijk één lijn wordt getrokken op scholen. Dit helpt leraren heel erg. Zij zijn niet meer elk lesuur minimaal vijf minuten bezig om die dingen in de tas te krijgen. En het helpt leerlingen die niet de hele tijd worden afgeleid onder de les.’’ Eerder pleitte ook PVV-Kamerlid Harm Beertema voor een verbod.

Dagelijks gebruiken jongeren ongeveer 2 uur en 40 minuten aan social media en berichten-apps. Dit gebruik ligt hoger bij de jongeren en lager bij de ouderen. We zien zelfs dat dagelijks de leden van de Tweede Kamer de apparaten gebruiken. Dat kan zijn om apps. Te plaatsen en te lezen, zoeken van gegevens. Voor al deze social media zijn radiozenders (golven) nodig.

Er is nog nooit onderzoek gedaan naar de invloed van deze radiogolven op het menselijk brein. Maar het wordt zo langzamerhand wel duidelijker dat er ook straling vrijkomt. We weten dat gebruikers afgeleid worden door de smartphones, dat gebruik ervan ten koste gaat van de leerprestaties en dat de social media gebruikt wordt voor zoekopdrachten, maar ook het versturen van boodschappen. Deze radiogolven zijn sinds 1980 in gebruik met de 4G zenders. Sinds twee jaar wordt hard gewerkt aan het in gebruik stellen van 5G zenders en de aanleg van glasvezelkabel. Hiermee gaat al het gebruik aanzienlijk sneller en intensiever werken. Maar er is dus niet onderzocht of de straling die vrij komt van invloed is op het menselijk brein.

Geen telefoons in de klas, ook niet als de leraar die wil gebruiken in zijn les en misschien zelfs niet tijdens de pauze. De apparaten zouden ingeleverd moeten worden bij de docenten. Minister Wiersma gaat met scholen praten over een eventueel landelijk verbod op smartphones, maar lang niet alle scholen blijken enthousiast over dat plan.

 NOS Stories liet 50 middelbare schoolbestuurders door het hele land een vragenlijst invullen. Iets meer dan de helft ziet niets in een landelijk verbod. Het meest gehoorde tegenargument: "Dat bepalen we zelf wel." Directeuren geven aan geen sturing vanuit de politiek te willen als het aankomt op de eigen schoolregels. Bovendien, zeggen ze, is een verbod niet goed te handhaven. Je kan telefoons juist goed gebruiken tijdens de les en je moet leerlingen ook leren om te gaan met verleidingen.

 Zelf bepalen

De VO-raad, die een hoop middelbare scholen vertegenwoordigt, is tegen een landelijk verbod, "Het is gek om te zeggen: geen enkele school mag telefoons toestaan", zegt woordvoerder Stan Termeer. Want een one size fits all-aanpak bestaat volgens de VO-raad niet: "Scholen moeten zelf bepalen wat het beste werkt. Bij de ene klas bijvoorbeeld kan een telefoon iets toevoegen aan de les. Bij een andere klas die zich al goed concentreert, leidt een telefoon juist alleen maar af."

Telefoons verbieden of niet? Het is al jaren een politiek vraagstuk. In 2018 start PVV-Kamerlid Harm Beertema de discussie. Hij pleit dan voor een volledig verbod op mobiele telefoons. De motie die Beertema hiervoor indient, haalt het niet. Alleen PVV, FVD en 50Plus stemmen voor.

 Afgelopen november sluit ook CDA'er René Peters zich aan bij de voorstanders van een verbod. Begin februari dit jaar kondigt minister Wiersma aan met scholen te gaan praten.

Buitenlandse onderzoeken liegen er niet om: de voordelen van een telefoon op school wegen niet op tegen de nadelen. In 2010, toen apps als TikTok en Instagram nog niet of net bestonden, spraken onderzoekers met Amerikaanse scholieren. De leerlingen die het meest op sociale media zaten, scoorden het laagst bij de eindexamens.

Op sommige scholen in het Verenigd Koninkrijk geldt al een algeheel telefoonverbod. Dat had positieve gevolgen voor de resultaten: bijna de helft van de leerlingen haalt hogere cijfers sinds het verbod, bleek uit een representatief onderzoek in 2016.

 Invloed schoolprestaties

Geen telefoons gebruiken betekent niet alleen betere cijfers, maar ook een gezelliger sfeer. Dat merkt het Stedelijk Lyceum Innova in Enschede. Sinds dit schooljaar hebben ze daar een algeheel telefoonverbod: je mag het apparaat wel mee naar school nemen, maar moet hem direct inleveren bij een docent. Aan het einde van de dag krijg je hem terug.

Gevolg: leerlingen zitten niet de hele pauze naar hun telefoon te staren, maar zijn druk met elkaar in gesprek, spelen een potje tafeltennis of schaken. Iets wat Axel (13) vorig jaar niet deed: "Nee, toen zat ik vaak op m'n telefoon, filmpjes te kijken. Even schaken is eigenlijk leuker."

Teamleider Jonne Distel kijkt tevreden toe. "Ze zoeken elkaar wat meer op. We zien eigenlijk een heel prettige sfeer in de school, veel gezelliger dan voor het verbod." In anderhalf decennium heeft het ding een grote rol gekregen in de levens van veel mensen. Ook bij kinderen. Scholieren zitten gemiddeld zo'n vijf uur per dag achter hun smartphone.

De invloed op de schoolprestaties is groot, zegt neuropsychiater Theo Compernolle. Hij schreef een boek over de smartphone en leerprestaties. "Als pubers zich continu laten storen, dan hebben ze veel meer tijd nodig om te leren, maken ze veel meer fouten en ervaren ze veel meer stress." Ook genieten ze veel minder, zegt hij.

Er is vorig jaar nog een bericht verschenen waarin werd aangegeven dat kleine kinderen en baby’s beter niet te dicht of helemaal niet bij beeldschermen konden komen. We kennen allemaal ook het intensieve gebruiken van de politici in de Tweede Kamer. Kunnen we dat ook beter niet allemaal gaan verbieden?

(Door Dick van As)

[tjenkehpala]

“Dankzij de ouderen hebben wij als 3e en ook 4e generatie een mooie stabiele basis om ons hier te kunnen ontwikkelen.” Deel 1.

Ik ben Joey Mathijs Pelupessy en ben ik van de 3e generatie orang Maluku. Mijn vader is Thijs Pelupessy en mijn moeder is Yvonne van Rhee. Ik ben geboren op 15-05-1993 te Almelo in het ZGT-ziekenhuis. Ik ben opgegroeid in Nijverdal samen met mijn ouders en jongere broer Dave Pelupessy. Mijn ouders zijn nog steeds woonachtig in de Molukse wijk in Nijverdal. Daar zijn we vanaf mijn 11e komen wonen met veel familie om ons heen. Ik heb een fijne jeugd gehad als kind met veel familie om me heen. Familie is erg belangrijk voor mij en met dit uitgangspunt ben ik opgevoed. Van mijn ouders heb ik geleerd altijd voor een ander klaar te staan en respect te tonen naar de mensen om mij heen. Vooral naar de oudere mensen moest ik mijn plek weten. Voor mijn ouders heb ik erg veel respect omdat ze mij een zorgeloze jeugd hebben gegeven en altijd hard voor mijn broertje en mijzelf hebben gewerkt zodat wij ons konden ontwikkelen. Ik kwam al snel in contact met voetbal, dat is een passie van mijzelf en veel familieleden. Ik begon op 8-jarige leeftijd met voetballen bij SVVN in Nijverdal. Daar hebben mijn vader, ooms, neven en mijn broer Dave, waar hij nog steeds bij voetbalt, gevoetbald. Daar ging ik voetballen voor mijn plezier en dat vonden mijn ouders ook het allerbelangrijkste, toen ik 11 jaar was ben ik gescout voor de jeugdopleiding van FC Twente/Heracles (samenwerking).Ik moest daar elke woensdag een testtraining doen met 250 jongetjes uit de regio en bleven uiteindelijk er maar 16 spelers over en daar was ik er 1 van. Mijn ouders brachten me elke woensdag naar Hengelo om daar stage te lopen en zo ben ik uiteindelijk in de jeugdopleiding terecht gekomen. Mijn ouders en broertje hebben me week in en week uit naar de club gebracht om me te ontwikkelen en heb ik zo uiteindelijk het profvoetbal mogen bereiken via het eerste Elftal van FC Twente. Ik ben mijn familie erg dankbaar tot op de dag van vandaag dat ze zoveel tijd in mij hebben gestoken met de middelen de ze hadden. Ik besef dat ze dat veel tijd en energie heeft gekost. Hierdoor heb ik mijn droom kunnen waarmaken. Na een aantal wedstrijden voor het eerste van FC Twente ben ik uitgekomen voor Heracles Almelo en Sheffield Wednesday in Engeland. Sinds deze zomer ben ik actief in Turkije voor de club Giresunspor. De mooie momenten in mijn leven zijn de familiemomenten zoals de geboorte van mijn dochter op 29 januari 2021. Haar naam is Jaimy Pelupessy. Samen met mijn vrouw Marlies Waanders zijn we erg trots op haar. Daarnaast de gezellige momenten met familie zoals samen eten en naar de Molukse feestjes gaan. (Lees verder in deel 2.)

[actuma]

Samenwerking FNV met KNVB voor betere toekomst arbeidsmigranten Qatar

Voetbalbond KNVB en vakbond FNV gaan zich gezamenlijk inzetten om de toekomst van de arbeidsmigranten in WK-gastland Qatar te verbeteren. Beide organisaties waren de afgelopen jaren al afzonderlijk hiermee bezig en hebben besloten om dit na het WK ook verder samen op te pakken. Ze roepen het kabinet en het Nederlandse bedrijfsleven op ook hun steun te verlenen. Noch de KNVB, noch de FNV waren voorstander van een WK in Qatar. Gijs de Jong, secretaris-generaal van de KNVB: ‘We merkten dat we dezelfde doelen nastreven en kwamen hierdoor elkaar regelmatig tegen. De KNVB hoopt dat we straks niet alleen de beker mogen optillen, maar dat dit WK er ook aan heeft bijgedragen dat de mensenrechtensituatie in Qatar is verbeterd. Voor dit laatste voeren we al drie jaar intensief gesprekken met mensenrechtenorganisaties, vakbonden, autoriteiten en de ambassade in Qatar. Ook na het WK blijven we ons samen met FNV inzetten voor een betere toekomst van de arbeidsmigranten. We roepen het kabinet en het bedrijfsleven op zich hier ook hard voor te maken, want duidelijk is geworden dat je samen meer bereikt dan alleen’. Verbeteringen FNV is samen met haar internationale partner BWI (Building and Wood Workers International in Zwitserland) al sinds 2010 betrokken bij de problematiek in Qatar en staat in persoonlijk contact met de arbeidsmigranten. Petra Bolster, internationaal secretaris van de FNV: ‘Door deze inzet en die van de Supreme Committee hebben er hervormingen plaatsgevonden in Qatarese wet en regelgeving, waardoor de rechten van migrantenwerkers zijn verbeterd. Dit geldt met name voor de arbeiders die werken aan de WK stadions en waar de Supreme Committee toezicht op houdt. Zo mag er niet meer tijdens de heetste uren van de dag in de zon worden gewerkt, is er een minimumloon ingevoerd, kunnen arbeidsmigranten nu wel overstappen naar andere werkgevers en wordt uitbetaling van salarissen digitaal gemonitord. Nu is het cruciaal dat deze geboekte vooruitgang zich verspreid over het héle land, want het nakomen van de nieuwe wetten gebeurt nog niet door alle werkgevers. Ook het Nederlandse bedrijfsleven, dat miljoenen heeft verdiend aan de bouwprojecten rondom het WK in Qatar, zou zich, samen met ons, daarvoor kunnen inzetten. Denk aan: BAM, Frijns Staal, Royal HaskoningDHV, baggerbedrijf Boskalis of ingenieursbureau Arcadis.’ Migrantencentra oprichten De FNV, internationale vakbonden en nu ook de KNVB maken zich onder meer hard voor de oprichting van migrantencentra in Qatar die zich volledig richten op de rechten van de arbeidsmigranten. Kortom een veilige plek waar arbeidsmigranten terecht kunnen met hun vragen en klachten ook ná het WK.   FNV en mensenrechtenorganisaties hebben eerder met de KNVB besproken wat het als nationale voetbalbond het beste kan doen om de arbeidsmigranten in Qatar te helpen. Dat bleek te zijn: zich publiekelijk uitspreken tegen de misstanden, instanties aanspreken, coalities vormen en tijdens het WK van lokale leveranciers eisen dat zij alle nieuwe wetten nakomen. Dat advies is door de KNVB opgevolgd. Het Nederlands elftal heeft zich ook publiekelijk uitgesproken voor verandering. Slechts vijf van de ruim tweehonderd landenteams die aan de WK-kwalificaties deelnamen hebben dit gedaan. WK Qatar De 22e editie van het WK voetbal voor mannen vindt van 20 november tot en met 18 december plaats in Qatar. 32 landen nemen deel aan dit WK. Nederland doet voor het eerst sinds 2014 weer mee aan dit mondiale eindtoernooi.  Bron: FNV Read the full article

[dejufuniverse]

De leeuw is aan het brullen

Het kookt al een tijdje van binnen...sinds 15 maart eigenlijk. Toen die oliebol met de boodschap kwam...Doe maar of iedereen het heeft! Moeten we de ander gaan zien als een kakkerlak of een fruitvliegje? Geen kans bij mij. Ik ben geen kakkerlak en al helemaal geen vliegje waar je achterheen moet zitten met een fles verdelger. Ik weiger ook de ander zo te zien en wie mij wel zo ziet, die moet nodig eens andere bril gaan opzetten. Ik had het nog niet geroepen of er stond ergens al snel in een plaats een jongedame je te op te wachten met zo een spray. Sodemieter op met je spray! Die anderhalve meter maatregel...die stond me vanaf dag een al tegen. Ik laat me niet in een hokje duwen behalve als ik moet stemmen. Dan ga ik met liefde naar het stemhokje toe en nu helemaal. Ook ben ik geen schaap want ik hoor niet bij mezelf van binnen beeehhhh beeehhhh. Nee, in tegendeel. Het begon met miauwen maar het is vandaag de dag behoorlijk aan het brullen. De berichten die ik lees van mijn medemens over hoe het er aan toe gaat in de verpleeghuizen en dat hun dierbare als het ware achter het prikkeldraad zijn beland. Woest maakt me dat. De mensen zitten daar gewoon weg te kwijnen maar het lijkt de idioot die over het beleid gaat niet te deren. Je mag nu mondjesmaat de ander bezoeken en dan loop je meteen bij de eerste keer al een trauma op. Kan er al een tribunaal worden ingericht om de personen die dit leed allemaal veroorzaken te veroordelen en desnoods af te voeren naar niemandsland? Ook gaat mijn hart uit naar de mensen die hun hele leven hard hebben gewerkt en hun bedrijf in een klap onderuit zien gaan. De vrijetijdssector en de cultuurbranche krijgen nu de grootste klappen. Met al die nieuwe regeltjes kun je je gasten niet echt een gezellige tijd aanbieden en dat moet toch heel erg pijn doen! In plaats van binnen te zitten hadden we wel met zijn allen gewoon naar buiten moeten gaan. Dat is nu te zien aan de cijfers en onderzoeken ...wie buiten leeft heeft de minste kans om besmet te raken en als je binnen wilt blijven zitten...gooi een raam open! En wie is die ene flapdrol om te zeggen dat het ergens druk is. Lopen er vijf mensen...Oh, het is druk die moeten hier weg. Nee, weet je wat pas druk is...als we met 17 miljoen mensen tegelijk op het strand gaan liggen. Ik mag hopen dat er steeds meer artsen zullen ontdekken wat het ziektebeeld is bij de mensen die op de IC terecht zijn gekomen. Volgens mij heeft dat niet allemaal te maken met een verkoudheidsvirus. Mij maak je niet wijs dat er geen medicijnen bestaan om een bacterie te bestrijden. En wie deze vraag kan beantwoorden mag het zeggen....bestaan er vaccins die een bacterie tegen kan houden? Dat er artsen zijn die niet luisteren naar de WHO en naar buiten brengen wat er gaande is. We hebben recht op de waarheid! Over dat nieuwe normaal kan ik een ding zeggen...ik was niet van plan om een ander normaal aan te nemen. Mijn eigen normaal bevalt me prima en dat wens ik graag zou houden. Oh en over ongedierte gesproken, wist je al dat we last hadden van een Rattenplaag?....Zo zie ik namelijk de mensen die zogenaamd het beste met ons voor heeft. Het wordt tijd om die hele club in te enten met een vaccin die hun doen verschrompelen. Hopelijk begint bij steeds meer mensen het van binnen te brullen ...dat we kunnen opstaan als een groot legioen. Dat we ons niet langer laten behandelen als een stelletje kakkerlakken die niet meer naar het toilet mogen als we ergens binnen zijn. Dat ieder verantwoordelijk is voor zijn of haar leven. Dat we ons gezonde verstand wel kunnen gebruiken als we maar de juiste adviezen krijgen. Kom niet aan met een of ander lulverhaal, gerommel met cijfertjes of een dashboard. En waar blijft trouwens die piek van de paas of is die intussen verschoven naar de pinkster of  komt hij toch met kerst? We gaan het zien.

De Juf

[jarmoblog]

Dag 6 - Cu Chi tunnels & Saigon

Het is niet zo dat er uitgeslapen kan worden tijdens deze reis. Middagdutjes - als de tijd het toelaat met de airco aan om te ontsnappen van de hitte, of tijdens het reizen - zijn indien mogelijk toegestaan.

Ik was al vroeg wakker en ben als eerste gaan douchen. Zodra ik aangekleed ben ga ik naar de “receptie” (eigenlijk kassa van de Durian winkel) en vraag aan “de stille” hoe het zit met ons inbegrepen ontbijt. Aangezien hij geen engels verstaat, typ ik het op mijn telefoon en vertaal het naar het Vietnamees. Stil kijkt hij op mijn telefoon en pakt zijn eigen telefoon. Hij typt dat ontbijt niet inbegrepen is en er ontstaat een discussie. Met handen en voeten hou ik een screenshot met de boeking voor “de stille” waar in staat ‘ontbijt inbegrepen’ typ deze tekst in translate op mijn eigen telefoon en laat hem zien wat hier uit komt. Vol verbazing staart hij naar mijn telefoon en hij begint met bellen, pakt geld uit zijn kassa en loopt weg. Blijkbaar was het ontbijt toch inbegrepen.

Een bus stopt voor de Durian winkel (ons hostel) en ik hoor mijn naam onder geroepen. Ik loop de trap af en zie daar iemand met een t-shirt van onze tours staan. Het is onze gids voor vandaag “Lam”. Ik vraag hem om mij te helpen en door te geven aan “de stille” dat we geen gebruik meer gaan maken van het ontbijt aangezien we nu weg moeten. Lam helpt mij en geeft aan dat we onderweg even stoppen bij een supermarkt. Zodra we aangekomen zijn bij het bureautje waar we geboekt hebben, krijgen we de ruimt om wat eten te halen waarna we vertrekken. Lam begint uit het niks te zingen. Het oogt een beetje ongemakkelijk “hello, good morning, how are you”. Na zijn zangkunsten verteld hij In de bus diverse wetenswaardigheden over de stad:

- Waarom de stad Saigon wordt genoemd: dit was originele naam;

- Dat Saigon bestaat uit een select aantal districten;

- De inwoners Ho Chi Minh het nog steeds Saigon noemen;

- Over de scheiding op basis van huidskleur. Hij geeft aan dat hij nog vrijgezel is omdat hij meer getint is;

- En over zijn opa die begraven is bij en gevochten heeft rondom de Cu Chi tunnel.

De bus maakt een tussenstop bij een fabriek waar met de hand - door mensen met een beperking - prachtige schilderijen op hout worden gemaakt. Het hout wordt eerst bewerkt met een soort zwarte lak, dit dient als ondergrond. Met eierschalen en schelpen wordt verder gewerkt en hier wordt weer overheen gelakt. Het geheel wordt uiteindelijk gepolijst tot de eierschalen en of schelpen weer aan de oppervlakte. De inmiddels diep zwarte houten planken worden met felle kleuren afgewerkt. Echt gave schilderijen ontstaan. Na de rondleiding door de werkplaats, moeten we uiteraard via een winkeltje naar de uitgang. Hoewel de vrouw van de korte rondleiding opdringerig naast ons blijft staan m, lukt het ons toch de uitgang te bereiken. Daar nemen Rona en ik een warme Vietnamese koffie en het is fantastisch. De gecondenseerde melk (het heeft de structuur van een soort siroop) geeft de koffie een melk/karamelachtige achtige smaak. Tijdens de busrit drinken we de heerlijke koffie op.

We komen aan bij het Cu Chi complex en hebben gekozen voor de meest noordelijke (minst toeristische) tunnels. Op het complex staat een oude bommenwerper, overblijfselen van diverse tanks, kanonnen en een welbekende helikopter uit de Amerikaanse - Vietnamese oorlog. De oorlog - welke het hele land gebruikte als slagveld - duurde maar liefst twintig jaar. De tunnels gebruikt in deze oorlog zijn uitbreidingen van tunnels die gebruikt zijn in de Frans - Vietnamese oorlog. Het is gaaf om het verhaal te horen van Vietnamese kant en de slimmigheden die de Vietnamese strijders gebruikte om zich aan te passen aan de vreemde agressor in hun land.

In de tunnels, waarvan sommige ingangen groter zijn gemaakt voor de toeristen, moet de situatie erbarmelijk geweest zijn gedurende deze twintig jaar. De tunnels zijn aanwezig door heel Vietnam en hier bij Ho Chi Minh zijn de uitgangen vanwaar de Vietcong de Amerikanen weerstand bood. We bezoeken enkele tunnels, onze gids vertelt de verhalen over hoe de oorlog verliep. In het begin hadden de Amerikanen geen notie van deze tunnels maar naar verloop van tijd kregen ze het door. Omdat het gebied vlak bij een grote Amerikaanse legerbasis lag, kon hier geen Agent Orange gedropt worden. Het volledige gebied is hierom ook diverse malen plat gebombardeerd. Meer kilo’s en bommen (maar liefst vier bommen per km2 van Vietnam) dan tijdens de tweede wereldoorlog. Naarmate de oorlog vorderde kregen de Amerikanen notie van de oorlog. Met een troepenmacht van vierduizend Duitse herders spoorde ze de Vietnamese tunnels op. De Vietnamese soldaten hebben daaropvolgend:

- de luchtuitgangen ingesmeerd met pepers zodat de honden die hieraan roken last kregen van hun neus en niet verder konden;

- Vallen gemaakt in de tunnels zodat de honden sneuvelden bij het zoeken;

- Zich ingesmeerd met gestolen Amerikaanse zeep en nog veel meer slimme acties.

We mogen door enkele gangenstelsels lopen en erin klimmen via verborgen ingangen. Het is zo smal en warm in deze tunnels dat ik het mij nauwelijks kan voorstellen hoe de Vietcong hier overdag kon overleven om ‘s avonds ten strijde te trekken. De grond is er ontzettend hard en lijkt wel beton hierdoor zijn ook de tunnels ontzettend stevig. We lopen via de tunnels langs; de ziekenboeg, strategiekamer, werkkamer en keuken. Koken zonder dat de Amerikanen zagen dat er rook was en zo de Vietnamese strijders kon vinden deden ze door de rook op te vangen in twee gegraven kamers en uiteindelijk via een filter van bladeren de restanten te laten ontsnappen. Gekookt werd er alleen vroeg in de ochtend. We hebben daar zo veel geleerd over deze gewelddadige oorlog en de manier van oorlogsvoering dat het te veel is om te vertellen, ik kan je dus ook zeker een bezoekje aan de tunnels aanraden.

Na het bezoekje aan de tunnels hebben Rona, Melanie en ik geschoten met een AK47. Werelds meest bekende wapen. Dit was ook wel een bijzondere unieke ervaring. Ik heb overigens een flesje geraakt, hij viel alleen niet helemaal om. Ik sta ervan te kijken dat het mij gelukt is. Vanuit de schietbaan vervolgen wij onze weg naar de bus terug naar Ho Chi Minh.

De rit terug verloopt soepel. We eten wat bij een tentje in de zijstraat van de Bui Vien Street (waar een notificatie hangt voor Chinese touristen... ze zijn niet welkom in hotel vanwege een of ander virus). Eenmaal aangekomen bij ons - naar Durian ruikende - hostel gaat Melanie even slapen, ik ga “even” ergens een pinautomaat zoeken om de overige nachten te betalen. Ik had gevraagd aan “de stille” of ik kon pinnen (staat immers aangegeven dat het kan) maar het kon niet. Ik typ op mijn telefoon of hij dan aan kon geven waar eentje is en hij loopt met mij mee naar buiten. “De stille” wijst naar links en knikt. Ik denk dat hij bedoelt dat daar een pinautomaat

is. Helaas blijkt na twintig minuten lopen in de zinderende hitte geen pinautomaat in de buurt te zijn. De automaat die ik inmiddels ben tegengekomen accepteert nu mijn kaart niet waardoor ik naar het centrum moet. Afgrijselijk dit weer.... vervelende stille.... gelukkig lukt het bij pinautomaat nummer vier en kan ik terug naar de Durians.

Rona en ik gaan gezamenlijk de stad in omdat het nog daglicht is, kan ik toch nog zien wat ik gister achterwegen moest laten. We lopen langs het park en komen uiteindelijk bij herenigingspaleis maken een foto en vervolgen onze weg naar het Postkantoor en de Notre Dame (die laatste hebben de Fransen hier gemaakt). Helaas staat de Notre Dame in de steigers, binnen in het postkantoor hangt een grote poster van Ho Chi Minh. Buiten het postkantoor staan twee grote communistisch ogende standbeelden die ik ook nog op de foto zet. Rona en ik willen graag eenzelfde koffie drinken als vanochtend en lopen daarom terug. Ik kijk nog eenmaal achterom en zie een groot communistisch bord waar ik eigenlijk voor we koffie gaan drinken nog een foto van wil maken. Ik loop het drukke kruispunt op en het wil niet lukken.. dan toch maar de koffie. Onderweg terug naar ons Durian hostel en “de stille” komen we nog langs een chinees tempeltje waar enorm veel wierook wordt afgestoken. Het tempeltje is van dermate veel goud gemaakt dat het bijna vanzelf oplicht.

Na een korte pauze in het hostel spreken we af om samen met Noëlle ons excursiebureautje te bezoeken zodat ze morgen met ons mee kan naar onze tocht naar de Mekong delta. We gaan wat eten in de straat waar we ook gelunched hebben en lopen na het nuttigen van onze maaltijden naar de Bui Vien Street. In eerste instantie waren we bij een club gaan zitten maar het leek ons leuker om te gaan zitten waar we gisteren waren. Dezelfde heren als gister waren weer bezig om hun muzikale klanken te laten galmen door de straat. We pakken nog een drankje in club Yolo waar twee danseressen heftig en niet synchroon staan te dansen.

[terkempen]

Doodop, maar toch zo blij.

De dementerende Pol Jans (81) was gisteren de centrale figuur voor, tijdens en na de wielerwedstrijd voor beloften in Meerhout. De wens van de bewoner van woonzorgcentrum Ter Kempen om nog één keer koersdirecteur te mogen zijn, werd tot in het detail ingevuld. Doodop was hij, maar ook heel blij.

Aan het eind van de dag was Pol - King Creole - zo tevreden dat de tranen hem in de ogen stonden. Zijn ultieme wens werd mogelijk dankzij de samenwerking tussen wzc Ter Kempen, wielerclub De Meikevers en De Leo’s Mol-Geel Zuiderkempen, een serviceclub van jongeren. Liesbeth Mondelaers, zijn persoonlijke begeleidster, week de hele dag geen seconde van zijn zij. Reeds bij de briefing van de sportdirecteurs was Pol aanwezig. Hij mocht plaatsnemen in de wagen van de sportdirecteur en de koers vanop de eerste rij volgen. Maar de grootste verrassing wachtte hem, en vele anderen, na de koers voor beloften. De bewoners van Ter Kempen namen plaats in duo- en rolstoelfietsen en reden enkele rondjes, begeleid door De Leo’s. Na die koers was profwielrenner en Gelenaar Frederic Frison bereid om alle deelnemers een medaille om te hangen. Pol kreeg uit handen van Jan Vandael (voorzitter Cycling Vlaanderen Antwerpen) een diploma bovenop voor zijn 60-jarig lidmaatschap bij de KBWB.

King Creole

Pol Jans was in de jaren 60 een van de medestichters van wielerclub De Meikevers in zijn café King Creole aan de Molenberg. Zijn wens om nog eens koersdirecteur te mogen zijn, viel niet in dovemansoren. “Samen met de begeleiders van ons woonzorgcentrum, de Leo’s en de Meikevers hebben we Pol een onvergetelijke dag bezorgd. Ter Kempen, ons centrum voor dementerenden, wil graag dat de bewoners contact houden met wat buiten gebeurt. Als we zien hoeveel plezier zij aan dit evenement beleven, dan is deze dag meer dan geslaagd”, zegt directrice Carine Belmans. De Leo’s leverden een grote bijdrage aan deze dag. “Als serviceclub steunen wij graag dergelijke initiatieven. Wij zijn hier vandaag niet alleen met 20 personen aanwezig, maar financieren ook de barbecue voor de bewoners van Ter Kempen én huren een rolstoelfiets voor de koers.”, zegt de Molse Marie Lambiet namens De Leo’s. Ook wielerclub De Meikevers deed een extra inspanning om Pol een onvergetelijke dag te bezorgen. “We hebben er heel hard aan gewerkt, maar als ik zie hoeveel plezier Pol, de andere mensen van Ter Kempen en heel Meerhout hier aan beleven, dan krijg ik daar een heel warm gevoel bij”, besluit voorzitter Ludo Melis.

Artikel gepubliceerd in Het Laatste Nieuws.

#activiteit #wielerwedstrijd

[harmvdceelen-blog]

Blog cultuurdouche

Maandag 02-09

Op maandag zijn we gestart in het parktheater. Daarbij werden we voorgesteld aan 3 gastsprekers die ons deze week onder andere gaan begeleiden. Het begon met een beetje een vage uitleg waarop we vervolgens een aantal vragen kregen. Uiteindelijk zijn we verdeeld in 4 groepen met alle 4 een eigen interesse. Vanuit die positie werd iedereen aan een groepsnummer gekoppeld. Met dezelfde groepsnummers moest je vervolgens kennis maken en een groepswhatsapp aanmaken. Zonder al teveel uitleg en heel wat onduidelijkheden zijn we met de groep uit gaan zoeken wat ons toegewezen thema ‘helicopterview en vertrouwen’ nou eigenlijk in hield. Nadat we kennis gemaakt hadden met het thema zijn we in het parktheater in de Philipszaal een film gaan kijken. Die film hield in het kort in dat een groep astronauten op mars was en er 1 van de astronauten geraakt was tijdens een storm voor een of anders rondvliegend wrakstuk. De andere astronauten dachten dat hij niet meer in leven was waarop de rest vervolgens terug is gegaan naar aarde. De achtergebleven astronaut bleek toch in leven te zijn en heeft door allerlei verschillende slimheden toch weten te overleven en uiteindelijk zelfs contact weten te maken met NASA op de aarde. Daar zijn ze toen zo snel mogelijk gaan regelen dat de astronaut op mars zo snel mogelijk op gehaald kon worden wat uiteindelijk na bijna 2 jaar ook gelukt is. Dit was even in het kort hoe de film was. Tijdens en na de film hebben we ook een aantekening moeten maken over het verhaal van de film. Aansluitend aan de film zijn we gekoppeld aan onze tutor waar we kort bij samen hebben gezeten om ons voor te stellen en het even te hebben over helicopterview en vertrouwen. Tot slot hebben we de dag afgesloten met een gezamenlijke Q&A waarop we vervolgens mochten gaan.

Dinsdag 03-09

Op dinsdag mochten we voor de eerste keer naar de nieuwe school op het tu/terrein. Voor mij was het niet zo moeilijk omdat ik al 4 jaar gestudeerd heb op de Tu Campus in Eindhoven. Ik vond het binnenin het gebouw wel duidelijk aangegeven alleen er zitten veel kleine deuren 😬. Het is naar mening wel een heel open en licht gebouw. Ook geeft het een rustige uitstraling waardoor ik denk dat het prettig is om daarin te werken. Het programma op dinsdag was wel interessant en ik vond dat we die dag veel informatie binnengekregen hebben. Wel fijn dat we het gehad hebben aangezien we nu een beetje een beeld hebben van hoe of wat met de vakken en we voor een aantal vakken weten welke boeken verstandig zijn om te bestellen. Ook is het op de dinsdag weer wat duidelijker geworden over hoe of wat met het museum dat op vrijdag klaar moet zijn. Uiteindelijk is de dag afgesloten met wat info over de woensdag wat ik wel fijn vond.

Woensdag 04-09

Woensdagmorgen werden we verwacht in het parktheater. Daar werden we opgevangen en mochten naar de Philipszaal. Daar hadden we een gezamenlijk interview met Kees de Bie die nog niet heel lang werkzaam is bij Vanderlande. Hij vertelde dat hij daarvoor gewerkt had bij KPN. Dit vond ik erg interessant en het gaf me een goed beeld wat zijn carrière linkte met de opleiding Technische bedrijfskunde. Hij had ook veel werkervaring en kon daardoor op vele leuke vragen een goed antwoord geven. Vervolgens mocht Kees het podium verlaten en hebben we Martin de Ruiter mogen interviewen die werkzaam is bij Royal FloraHolland. Ik vond het ook bij hem weer erg leuk om te horen welke weg hij had afgelegd nadat hij de opleiding Technische Bedrijfskunde heeft afgerond. Ma dit interview hebben we nog 5 andere geïnterviewd met ons eigen groepje. Daar kwamen ook weer interessante gesprekken uit en hebben we ook weer tips gekregen voor onze toekomst. Ik vond de woensdag een erg leuke dag en het heeft me toen een boost gegeven om de week af te maken 😉.

Donderdag 05-09

Na een dag Parktheater werden we weer op school verwacht waar ons een rekentoets stond op te wachten. Het was een pittige toets en denk dat het daarna duidelijk was dat ik de opfrissingscursus ga volgen. Vervolgens mochten we voor het eerst naar de collegezaal waar we wat algemene info van de opleidingsmanagers kregen. Daar mochten we uiteraard ook vragen stellen en dat was wel fijn om zo wat handige info over de school en opleiding te krijgen. Na dit college-uur werd verteld dat we aan het museumstuk mochten gaan werken. Daar hebben we de donderdag met zijn alle hard voor gewerkt zodat we vrijdag iets moois neer hebben kunnen zetten. Het was een leuke creatieve dag waar het belangrijk was om alles te overleggen zodat er als groep uiteindelijk iets uitkomt.

Vrijdag 06-09

Op de vrijdag was het dan eindelijk zo ver. De dag waar we een week lang hard voor hebben moeten werken. We mogen ons museumstuk presenteren! Aan het begin van de week dacht ik echt van “wat krijgen we nu?” en “dat lukt toch nooit met niets en zonder budget?” Maar ik ben erachter gekomen dat je in zo’n teamverband veel voor elkaar kan krijgen en iets moois kan maken! Na een rondje door het museum zie je bij andere ook mooie dingen staan en krijg je ook een beetje een idee van als we nog een keer zoiets moeten maken dan kunnen we dit ook gebruiken enzo. Uiteindelijk was het museumstuk goedgekeurd en mochten we het weer inpakken waarna we aan de afsluiting van de cultuurdouche begonnen zijn. Na een afsluiting bedacht ik me op de terugweg in de bus dat het toch wel een leerzame week geweest is.

[emily-maes]

I’m going to miss Flanders House!!

Hey hey

De allerlaatste dagen in Londen en in Flanders House zijn ingegaan. Dat is echt enorm spijtig, ik ga het hier echt missen. Ik vind Londen geweldig, ik vind mijn stageplaats geweldig, wat wil je nog meer?!

Woensdag ben ik nog een hele dag bezig geweest met de lijst van de architecten. Ik heb ook nog een Facebooktekstje geschreven. In de namiddag ben ik een zak met allemaal textiel in, naar de H&M mogen gaan brengen om in de recycle box te doen. In de plaats heb ik een voucher van 5 pond korting gekregen, die mocht ik zelf houden van Kaat. Echt lief! ‘s Avonds zijn we met de meisjes ook nog naar het Westfield Shopping Center gegaan.

Donderdag heb ik eigenlijk zo goed als hetzelfde gedaan als de andere afgelopen dagen. Vandaag was het ook best wel spannend, het was evaluatiedag, de dag waarop de stagementor jou gaat beoordelen. Ik heb het blijkbaar heel goed gedaan en ze waren heel positief!! :D Ik heb ook mijn certificaat gekregen. In de namiddag heb ik ook samen met de stagiaire van Toerisme Vlaanderen de inventaris van de keuken gecontroleerd omdat er binnenkort een zakenlunch plaatsvind waarvoor ze genoeg servies moeten hebben. Dus wij moesten controleren of er genoeg was van alles. Ik heb van Nic ook nog een prachtig bloemetje gekregen als aandenken.

Vandaag was het mijn allerlaatste werkdag in Londen, ik had Kaat nog een klein cadeau’tje gegeven om haar te bedanken en ze was er super blij mee. Voor de rest van de dag heb ik nog verder gewerkt aan de lijst met architecten met als resultaat: Ik zat al aan de 700 architecten van slechts 5 steden van heel het Verenigd Koninkrijk. Ik heb ook nog wat mensen ontvangen voor een meeting en de meetingroom heb ik op het einde nog helpen opruimen. En toen was het mooie avontuur voorbij. We zijn net nog naar Sky Garden geweest, zeker eens de moeite om te zien. Je hebt er een geweldig zicht over heel de stad. Dan maar naar huis om alle laatste spulletjes in te pakken zodat we klaar zijn om morgen terug naar huis te gaan.

Ik wil echt iedereen bedanken die voor deze unieke kans gezorgd heeft. Ook wil ik heel graag mijn stagementoren bedanken, ze waren echt geweldig en zij hebben voor de beste ervaring ooit gezorgd!! Ik ga Londen en mijn stageplaats ontzettend hard missen!!

Groetjes!!

[wereldhonden-blog]

Buitenlandse honden

In dit artikel:

Waar moet je op letten bij de adoptie van een buitenlandse hond?

Wat gaat er vaak mis?

Van straathond tot huishond

Ondersteuning na adoptie

In het kort: hoe bereid je je voor?

Waar moet je op letten bij het adopteren van een buitenlandse hond?

De buitenlandse hond. Er is nogal wat over te doen de laatste tijd. De stichtingen schieten als paddenstoelen uit de grond en hierdoor vinden veel buitenlandse honden hun weg naar ‘het betere leven’ in Nederland. Veel stichtingen spelen in op de empathie die wij vaak hebben voor dieren en niet altijd met de juiste (na)zorg.  Toegegeven, de dieren leven in landen als Spanje, Bulgarije en Roemenië absoluut in erbarmelijke omstandigheden. Daar is geen woord van gelogen. Wat hier als een familielid wordt beschouwd, is daar vaak gewoon een hond. En soms lopen die in de weg of doen ze niet waarvoor je ze hebt aangeschaft en wil je er snel vanaf. Ze worden gedumpt, opgejaagd, bewust mishandeld en gevangen door hondenvangers om vervolgens afgemaakt te worden. En waar wij hulp zouden bieden, laten ze daar de dieren gewoon aan hun lot over. Sommige van die honden hebben het geluk dat ze worden gevangen en verzorgd in een lokaal asiel, waar vrijwilligers hun stinkende best doen om ze een beter leven te geven en van de nodige zorg te voorzien. Vervolgens neemt een stichting of goedwillend persoon de taak van verdere ondersteuning op zich. En zorgen zij dat de honden worden geadopteerd in landen zoals het onze. 

mijn eigen Spaanse hondje Stitch.

Maar wat gaat er dan mis?

Er is een enorme groei in het aantal adopties vanuit het buitenland. En hoewel de bedoelingen vaak goed zijn, is niet iedereen even betrokken bij een goede afhandeling. Vrijwilligers hebben vaak te weinig tijd om een goed beeld te krijgen van een hond, waardoor je een vrij algemene omschrijving hebt om mee te werken en daarnaast ontbreekt het zich vaak aan de kennis om gedrag goed te kunnen testen. Kan de hond met kinderen, katten, andere dieren? Hier is gewoon geen mogelijkheid of tijd voor. Wat nog wel eens voorkomt, is dat een stichting iemand langs stuurt die de honden zelf analyseert en zo een beter beeld kan schetst voor een potentieel adoptant. Zaak is dan wel dat deze persoon ook daadwerkelijk de juiste kennis in huis heeft. Dit is helaas niet altijd het geval.

Een goede stichting kijkt ook waar de hond terecht komt en stelt dus ook kritische vragen aan de adoptant. Is dit je eerste hond, hoe ver reikt je ervaring met honden? Ben je veel van huis? Zijn er andere huisdieren aanwezig of kinderen? Naast de vragenlijst die je vooraf wordt toegestuurd, wordt er ook een afspraak gemaakt voor een huisbezoek. Let op: als een stichting de voorzorg al niet hanteert en dus totaal niet kijkt waar een hond terecht komt, is deze niet bezig met de individuele belangen van de hond! Enkel het ‘feel good’-aspect om de hond uit een zielige situatie te krijgen. Het is belangrijk dat de dieren bij de juiste personen terecht komen. Kwaliteit boven kwantiteit!

Sommige stichtingen werken met opvanggezinnen in Nederland, zodat zij de hond alvorens adoptie goed kunnen beoordelen. Maar ook goed kunnen voorbereiden in de basis. Zo’n hondje kent nog helemaal niks van het huishouden-bestaan! Het is dus absoluut geen kwestie van “even wennen”. Je zal echt flink met ze aan de slag moeten. Er bestaat geen “quick-fix” voor, het is belangrijk om te zorgen dat jullie onderlinge band stabiel is.

In deze opvanggezinnen laten ze de honden alvast kennis maken met de Nederlandse cultuur. Een land als Spanje is heel anders ‘ingericht’ dan zo’n druk klein landje als Nederland, waar de fietsers en scooters om je oren vliegen. Ze worden geleerd hoe ze aan de leiband moeten lopen, leren om te gaan met bepaalde geluiden, druktes, kinderen of andere honden. 

Van straathond tot huishond.

Wanneer we een gedumpt nest, een verwaarloosde/mishandelde hond of een straathond zien, breekt ons hart. En vanuit die emotie kijken veel mensen naar het ‘redden’ van een buitenlandse hond. En daar spelen veel stichtingen ook handig op in. Een veel gehoord argument is dat ze zo dankbaar zijn. Hiermee wordt wat mij betreft het adopteren van een buitenlander echt te makkelijk af gedaan. Honden leven in het ‘nu’. Ze zijn niet anders gewend. Het straatleven is uiteraard hard, maar het is wél wat hen bekend is. Door ze uit die situatie te halen en in een compleet andere omgeving te zetten, haal je echt niet alle problemen weg doordat ze zo ‘dankbaar’ zijn. 

Deze honden hebben vaak geen enkele socialisatie gehad. De meeste zijn zelfs bang van mensen! Sommige van deze honden willen niet eens aangeraakt worden. Veelal omdat ze negatieve ervaringen hebben opgedaan. Je hebt een hond geadopteerd met een rugzakje, waarvan je totaal geen idee hebt waar de problemen precies liggen. Het is van groot belang dat de 'triggers’ herkent worden en er met deze angsten gewerkt wordt. Bereid je voor door je in te lezen over de lichaamstaal van honden. 

Het besef dat álles wat dat hondje bekend was, is weggehaald en vervangen door, is er vaak niet. Er komt een complete wereld op zo’n beestje af en het komt geregeld voor dat ze ook de tijd niet krijgen om alle indrukken te verwerken. Ze worden overal mee naartoe gesjouwd, moeten met hondjes uit de buurt spelen, mogen niet snuffelen, een hoop mensen die hem meteen welkom willen heten etcetera. Uiteindelijk loopt dat emmertje een keer over. Ik merk in mijn omgeving dat veel mensen zich dit niet beseffen. Ze hebben het in Nederland toch immers beter dan in een land als Spanje? Helaas worden veel geadopteerde honden dan ook weer teruggegeven aan de stichting omdat de droom iets minder rooskleurig bleek te zijn. En dat is bijzonder jammer. Er gaat véél intensieve training in zitten, die gerust een paar jaar kan duren.

“Positive training puts the emphasis on teaching dogs what to do, not continually punishing a dog for not doing what we want” - Victoria Stilwell

Ondersteuning na adoptie

De indruk dat zo’n hond dan altijd gewoon weer terug kan naar de stichting, omdat die immers het beste voor de hond willen, gaat niet altijd op. Wat je vooral ziet, is dat de focus ligt op de hond ‘redden’, zowel bij adoptanten als de adoptie-stichting. Van nazorg is vaak geen sprake of de onkunde van de organisatie komt op zulke cruciale momenten naar boven. Hoe dan ook, ga je tegen problemen aan lopen. Zo’n straathond moet acclimatiseren. In veel gevallen sta je helaas voor een gesloten deur. En word je als goedwillende adoptant volledig aan je lot over gelaten. 

Zonder de juiste kennis, maar met alle goede wil, ga je door totdat de frustratie te hoog zit. En daar is niemand mee geholpen. Vraag dus vooraf welke (deskundige) ondersteuning ze ook ná de plaatsing bieden en in welke vormen. Zoek ervaringen van andere adoptanten op, bijvoorbeeld via Facebook. Laat je niet misleiden door een schattig snoetje of een zielig verhaal, maar zoek uit of de organisatie doet wat ze moeten doen, om zo’n adoptie goed te begeleiden.

In het kort:

Waar moet je op letten? En hoe bereid je je goed voor?

Stel vragen over de hond. Wat voor hond past wel of niet bij jou? 

Verwacht ook dat de organisatie jou kritische vragen stelt en een huisbezoek wil inplannen.

Vraag jezelf ook af wat je de hond - realistisch gezien - kan bieden; indien er aanpassingen nodig zijn. Besef ook dat je niet alles kan ombuigen.

Lees je in over buitenlandse honden, veel voorkomende problemen, sluit je aan bij groepen op bijvoorbeeld Facebook. 

Leer de lichaamstaal. Zie ook video hieronder.

Hoe zit de nazorg in elkaar? Is er deskundige hulp beschikbaar? Maken ze gebruik van huisbezoeken, vragenlijsten en/of opvanggezinnen?

Zijn ze legaal bezig? Doen ze aan de wettelijke Traces, gezondheidscheck, paspoort, testen op mediterraanse ziektes zoals Leishmania, Ehrlichiose etcetera. 

Lees het contract goed na op voorwaarden en stel hier vragen over. Teken niets waar je je niet prettig bij voelt.

“You can’t change a dogs past, but you can rewrite their future!”

#wereldhonden #rescue #adoptdontshop

[regioonlineofficial]

Boekel - Wist u dat u misschien wel een paar huisdieren meer heeft dan u dacht? Vleermuizen, gierzwaluwen, huismussen, en nog meer dieren kruipen graag in de spouwmuur en tussen het dak van uw huis. Deze dieren hebben één overeenkomst: het zijn beschermde diersoorten. Daarom heeft u te maken met de Wet Natuurbescherming, als u uw huis wilt isoleren, verbouwen, of verduurzamen. Wet natuurbescherming Volgens deze wet mogen beschermde dieren niet gestoord, gedood of gehinderd worden. Dat geldt ook voor hun nest- en broedplaatsen. Dit betekent dat er, voordat u aan de slag kunt met uw huis, een onderzoek gedaan moet worden om te kijken welke diersoorten er misschien in uw huis zitten. Zo’n onderzoek wordt gedaan door een erkend ecoloog. Het doen van een ecologisch onderzoek kan duur zijn. Daarom werken veel gemeenten nu aan het opstellen van een ‘’Soorten Management Plan (SMP).’’ Daarmee kijkt een gemeente naar de beschermde diersoorten per gebied in de gemeente. Op die manier hoeft niet iedere inwoner zelf aan de slag met een ecologisch onderzoek. Ook in de gemeente Boekel wordt hard gewerkt aan het maken van het SMP. Maar, het plan is nog niet af. Dat betekent dat het kan zijn dat u in sommige gevallen in strijd met de wet handelt, bij het uitvoeren van werkzaamheden die beschermde diersoorten in gevaar kunnen brengen. Daarbij gaat het bijvoorbeeld om: spouwmuur isolatie, dak isolatie, ingrijpende verbouwingen, en sloopwerk. Het is erg belangrijk dat u wel zo snel mogelijk door kunt met het isoleren en verduurzamen van uw huis. Binnen de gemeente wordt daarom vanaf medio volgend jaar ook gewerkt onder het pré-SMP: natuurvriendelijk isoleren terwijl we het echte SMP afmaken. Dat laatste neemt namelijk minimaal een jaar in beslag, omdat jaarrond ecologisch onderzoek gedaan moet worden. Over de regels van het pré-SMP kunt u medio volgend jaar meer informatie lezen op deze website. De hele lijst van beschermde diersoorten vindt u op: https://www.natuurinclusief.nl/kennisloket/ Meer weten? Kijk dan op: https://www.milieucentraal.nl/klimaat-en-aarde/milieuproblemen/wet-natuurbescherming/#wat-zegt-de-wet Vragen? Neemt u gerust contact op met de gemeente. We helpen u graag. [email protected] of 0492 326 800

[keynewssuriname]

Start van patrouilles in gezamenlijke aanpak illegale visserij

Op dinsdag 7 november vond de officiële kick-off plaats van het project ‘Enhancing MCS for the deterrence of IUU Fishing and assessment on turtle by catch in the coastal driftnet fleet’. Het kustgebied en de binnenwateren van Suriname hebben te kampen met illegale, ongerapporteerde en ongereguleerde visserij (IOO-visserij), wat duurzaam visserijbeheer belemmert en een bedreiging vormt voor de export. Het project volgt drie sporen, te weten: (1) het vastleggen van bij visvangst en interacties met zeeschildpadden door kapiteins van verschillende vissersboten, (2) Monitoring, controle en surveillance (MCS) activiteiten uitgevoerd door het directoraat Visserij van het ministerie van LVV en de Maritieme politie ter bestrijding van IOO-visserij, inclusief het aanhouden van illegale boten (3) het ontwikkelen van een nationaal actieplan om IOO-visserij aan te pakken. Genodigden voor de kick-off, waaronder vertegenwoordiging van de Franse Ambassade, het Visserscollectief, de Kustwacht en WWF-Guianas, verzamelden zich als partners voor een inhoudelijke briefing. Onderdirecteur Visserij Beheer, Zojindra Arjune, benadrukt hoe belangrijk de aanwezigheid van bevoegde instanties op het water is voor de juiste monitoring, controle en surveillance van vissersboten in Surinaamse wateren. De handhaving op het water, met als doel om illegaliteit te bestrijden, staat echter onder druk door een gebrek aan middelen.  Arjune benadrukt dat het niet gemakkelijk is om fondsen te vinden en spreekt namens zijn team dank uit richting WWF voor de inzet die is gepleegd en het Franse CRPMEM (Regionaal Maritiem Comité voor visserij en aquacultuur, gevestigd in Frans-Guyana) voor de gezamenlijke aanpak van IOO-visserij in onze wateren. Veilig stellen van de exporten en gelijktijdig beschermen van zeeschildpadden Arjune benadrukt dat de informatie die ingewonnen zal worden door het uitvoeren van de patrouilles ingezet zal worden voor het vergroten van de awareness. IOO-visserij raakt namelijk iedereen omdat het gaat over het veilig stellen van onze exporten, iets dat Suriname juist in deze economisch uitdagende tijden hard nodig heeft. Dhr. Tomas Willems, zeebioloog en verantwoordelijke voor het vastleggen van de interacties met zeeschildpadden en andere diersoorten, benadrukt dat de vereisten die gesteld worden om te mogen exporteren naar bijv. de VS steeds strenger worden en het verzamelen van data essentieel is. Ook refereert dhr. Willems aan het Regionale Actieplan voor de lederschildpad (RAP – lees meer op wwfguianas.org), waarin bijvangst is aangemerkt als de belangrijkste oorzaak voor de achteruitgang van de populatie van deze bedreigde soort. Door onderzoek naar interacties met schildpadden in de kustdrijfnet kan op regionaal niveau gerichter gewerkt worden aan het verminderen van bijvangst. Gezamenlijke inspanning in de strijd tegen IOO-visserij Soraya Wijntuin, Oceans Coördinator van WWF-Guianas, erkent de uitdagingen die moesten worden overwonnen om dit project van de grond te krijgen en spreekt lovend over de medewerking vanuit alle partijen, het is een gezamenlijke inspanning. De directeur van Visserij, mevr. Parveen Amritpersad, benadrukt dat dit project een continuering is en dat er mogelijkheden zijn voor de Kustwacht om simultaan activiteiten uit te voeren. Majoor Bhola, directeur van de Kustwacht, reageert door te verwijzen naar het aangehaalde gebrek aan middelen. Boten moeten worden onderhouden, onderdelen zijn duur en niet altijd voorhanden en voor het uitrukken is brandstof nodig. We zijn er dus nog niet, een stabiele vorm van financiering is nodig voor een meer structurele aanpak van IOO-visserij. Arjune benadrukt dat de ‘willingness’ van de sector er is. We zijn klaar om gezamenlijk de strijd aan te gaan tegen illegale visserij. Illegaliteit vastgesteld bij de eerste inspecties John Somohardjo, Inspecteur bij de Maritieme Politie, neemt de aanwezigen mee om de eerste inspecties onder dit project mee te maken. De boot genaamd ‘Eagle Eye’ vult zich en vertrekt vanuit het terrein van de MAS (Maritieme Autoriteit Suriname) richting de monding. Al gauw komen de eerste vissers in zicht, loeit de sirene en klinkt er ‘politie, vaartuigencontrole’. Direct verschijnt het mapje met de vereiste vergunning en overige documenten. Na een vlotte check wordt de patrouille vervolgd. Bij de derde inspectie is het raak; geen vergunning en zelfs een vals SK nummer. Na kort overleg wordt besloten om de boot in beslag te nemen en het onderzoek voort te zetten. De patrouilles zullen de komende tijd voortgang vinden en met de bevindingen zal een nationaal plan ter bestrijding van IOO-Visserij worden ontwikkeld. Read the full article

[dickvanas]

‘Is dit de gemeente die we willen zijn?’

Beste lezers, sinds enige tijd is Dicks Magazine verschenen. Dit zijn de beste verhalen van mijn website: dickvanas.nl. We zijn hier in juni mee begonnen! Jullie kunnen het magazine online bestellen via: [email protected] voor 12,84 euro.

Ruim een week geleden moest op last van handhaving een zwembadje worden weggehaald uit een armere wijk Prinsenhof in Leidschendam. Bewoners hadden er zelf geld voor bij elkaar gelegd, maar het bad en de trampoline die op een groenstrook naast flats stonden, moesten weggehaald worden. Het bericht zorgde voor veel boze reacties, ook in de lokale politiek. 'Is dit de gemeente die we willen zijn voor deze inwoners?'

Raadslid Lieke Muller van het CDA was 'not amused' over het weggehaalde zwembadje. 'Ik heb de bewoners bezocht en met ze gesproken. Mensen die in een flat wonen hebben geen ruimte om een zwembadje te plaatsen. Het is begrijpelijk dat zij een leeg stukje gemeentelijk gras onder hun balkons gebruiken. Waarom zouden mensen mét tuin wel de luxe mogen hebben om in een hittegolf in een zwembadje te spelen, maar iemand die in een flat woont niet?' zegt zij.

Het weghalen van het badje wijst volgens Muller op een breder 'probleem' in gemeente Leidschendam-Voorburg. 'Zwemmen in de Vliet is verboden', vertelt ze. 'Een buitenbad is er niet meer in onze gemeente en Vlietland is voor jonge kinderen te ver weg. Wat blijft er dan nog over? Vandaar ook mijn vraag aan het college, welke mogelijkheden het ziet om de zomerse waterpret ook mogelijk te maken voor kinderen in hoogbouwwijken. Ik kijk uit naar de antwoorden, want als we sámen denken in mogelijkheden in plaats van beperkingen komen we met zijn allen een stuk verder.'

 Slecht voor de sfeer

De wijk Prinsenhof is vaak in het nieuws om criminaliteit en overlast. Muller wijst erop dat de gemeente veel geld heeft uitgetrokken voor een programma dat moet zorgen voor onder meer veilig en fijn wonen en het verbinden van de wijkbewoners. 'Het verbieden van dit soort bewonersinitiatieven helpt nou niet bepaald mee met die doelstelling.'

Stavleu - een van de bewoners die aandacht vroeg voor het weghalen van het badje - geeft aan dat het slecht is voor de sfeer. 'In een wijk waar veel vervelende dingen gebeuren, proberen wij er wat van te maken. Onze kinderen spelen niet meer in parken, omdat daar messen gevonden worden. En in speeltuintjes worden vaak drugszakjes op de grond gezien. Daarom voelt het extra wrang dat er op een kinderzwembadje wél gehandhaafd wordt.'

Ook Sanja Duijvestijn, raadslid van partij GBLV, kwam in actie voor de bewoners in Prinsenhof. Haar vraag aan het college was kort maar krachtig: is het college bereid om tot een oplossing met de buurt te komen? Het college heeft tot half september de tijd om een antwoord te formuleren op de vragen van beide raadsleden.

In de tussentijd is er volgens Stavleu weinig veranderd. 'De burgemeester wil ook met ons in gesprek. Vanwege zijn drukke agenda is dat nog niet gelukt, maar dat zit er nog aan te komen', vertelt hij. 'Met het warme weer in een tijd waarin kinderen vrij zijn, wordt het badje erg gemist. Net als de trampoline trouwens.' Stavleu en de andere bewoners zochten naar spellen zoals Mega Jenga en een klein, opblaasbaar badje, wat ze aan het einde van de dag meteen weer weg konden halen. 'Beter dan niets.'

 Oplossing voor volgend seizoen

Sanja Duijvestijn van GBLV zegt dat er achter de schermen hard wordt gewerkt aan een oplossing. 'Er zijn stroken groen die niet tot openbaar gebied behoren maar tot de VVE. Op dit moment onderzoeken we de mogelijkheid wat daarmee kan worden bereikt. Ook heeft het college contact gehad met de handhavers. Er zijn blijkbaar wat mensen die klachten hadden over het bad, wat meespeelde bij het weghalen ervan. Ook dit wordt onderzocht.'

Stavleu benadrukte juist dat veel mensen blij werden van de speeltoestellen. 'Ook de ouderen, die het leuk vonden om te zien hoe de kinderen blij aan het spelen waren.' Stavleu hoorde over meerdere badjes die de afgelopen tijd zijn weggehaald in Leidschendam. 'En tegelijkertijd staat hier verderop nog wel een trampoline op een stuk groen. Het is onduidelijk wat nou wel en niet wordt toegestaan en waarom.'

 Te kort dag

Stavleu heeft er geen hoop meer op dat er dit seizoen nog een oplossing komt. 'De scholen beginnen weer en het is nu te kort dag voor een echte oplossing. Maar we zijn blij dat het onder de aandacht is gebracht en hopen dat er snel concreet iets kan gebeuren, zodat we volgend zomerseizoen weer wat kunnen betekenen voor de kinderen in onze flats.'

Bewoners van de kinderrijke wijk hadden er zelf geld voor bij elkaar gelegd. Maar die waterpret gaat niet door, want een handhaver van de gemeente eiste dat het bad en de trampoline die ernaast staat verwijderd werden. 'Zo gaat de lol er steeds meer af.'

 In Prinsenhof staan veel flats, waardoor een zwembadje opzetten in de tuin voor velen niet is weggelegd. Tussen de flats zijn grote groenstroken. Op zo’n stuk groen hadden de bewoners het zwembadje opgezet. 'Het staat er al ruim drie maanden en de kinderen hebben er enorm veel plezier van', vertelt Wouter Stavleu. Samen met andere bewoners uit zijn portiek nam hij het initiatief voor het badje. 'Ook hebben we met elkaar een trampoline bekostigd, die er al ruim drie jaar staat. Daar wordt veel gebruik van gemaakt. Ineens moest deze ook weggehaald worden.' Nu herinneren alleen twee kale plekken in het grasveld nog aan de pret die de kinderen hadden.

De wijk Prinsenhof komt geregeld negatief in het nieuws, vanwege berichten over criminaliteit en jeugdoverlast. Maar er zijn volgens Stavleu juist ook veel bewoners die er onderling wat van proberen te maken. 'Dit soort initiatieven versterken de band en het is gewoon mooi om te zien hoe blij de kinderen ervan worden', zegt hij. Stavleu merkt dat niet alleen de jonge, maar ook de oudere bewoners plezier hadden van de kinderattributen. 'Zij genieten van de reuring en van de spelende kinderen.'

Met een nieuwe hittegolf op komst, keken veel bewoners ernaar uit om bij het badje te gaan zitten. Een handhaver die vorige week langskwam, stak daar een stokje voor. 'Ineens kregen we bericht dat het bad en de trampoline daar niet mogen staan. Het zou gevaarlijk kunnen zijn als een dronken persoon over het grasveld zou lopen en in het badje zou vallen en verdrinken. Dan zou dat gemeente daar verantwoordelijk voor zijn', aldus Stavleu.

6000 liter

Zo kwam het dat de bewoners de 6000 liter water uit het bad moesten laten lopen. 'Met pijn in ons hart. Het is zonde voor de kinderen en ook van het water.' De bewoners kregen te horen dat ze een vergunning konden aanvragen. 'Uiteindelijk komen we daar niet voor in aanmerking, maar kun je dit aanvragen onder een andere noemer. Namelijk als initiatief. Maar ik heb nog geen terugkoppeling gekregen over hoe lang zoiets duurt en of we het badje dan weer wel mogen opzetten.' De boete die de initiatiefnemers zouden krijgen, zou rond de 350 euro zijn.

Volgens Stavleu versterkt deze gebeurtenis de negatieve gevoelens van wijkbewoners. 'Bijna iedereen die ik ken met jonge kinderen zou graag weg willen uit Prinsenhof', vertelt hij. 'Onze kinderen komen geregeld wiet en cocaïnezakjes tegen in de speeltuintjes waar ze spelen. Ik vertel mijn kinderen dat ze niet meer in de parken mogen komen, omdat daar regelmatig messen in de bosjes liggen. Het is niet goed voor de onderlinge moraal als er over een  kinderbad en een trampoline dan zo streng gedaan wordt.'

 De gemeente Leidschendam-Voorburg gaf op verzoek van Omroep West een reactie op de situatie. 'We hebben geen gedoogbeleid. Het is niet toegestaan om in de openbare ruimte een zwembad of trampoline te plaatsen zonder vergunning, omdat dat te grote risico’s geeft. Er is bijvoorbeeld niet altijd toezicht op, zoals ’s nachts. Iedereen kan er gebruik van maken omdat het in de openbare ruimte staat, ook onbekenden van de bewoners. Het zwembad en de trampoline zijn na goed overleg met de bewoners (?) weggehaald door de bewoners zelf. Een zwembad of trampoline plaatsen op eigen erf mag wel, de verantwoordelijkheid ligt dan bij de erfeigenaar en niet bij ons als gemeente.

(Bron: Radio West, door Dick van As)

[sabirahmaidat-blog]

16-17-18-19-20-21-22-23-24-25-26-27-28 Februari 2019

Zaterdag 16 februari

Zaterdag was mijn rust dag, ik heb genoten van mijn zaterdag op bed.

Zondag 17 februari

Zondag ben ik samen met Ana Valencia gaan verkennen. We hebben de oude stad bezocht van Valencia en dat vonden wij te gek.

Maandag 18 februari

Maandag ben ik vroeg om 9:00 uur naar stage geweest en kreeg ik verschillende taken om ze uit te voeren, zoals de flyer maken voor het debat op zaterdag 23 februari.

Dinsdag 19 februari

Dinsdag ben ik naar stage geweest nadien zijn Ana en ik de stad in gegaan. We zijn de weg kwijt geraakt, het leek voor ons wel dat we van Turnhout naar Geel gingen stappen. Onderweg zijn wij ook een super lieve dame tegen gekomen die toevallig ook uit Nederland komt en die in Valencia is ingetrokken.

Woensdag 20 februari

Woensdag was een zware dag voor mij en Ana, we moesten alles in orde maken in verband met het debat voor Zaterdag 23 februari 2019. We hebben uiteindelijk de flyers afgekregen en toen moesten we ook nog eens zakjes vullen met pennen, notitieboek en nog een blad met algemene info over het debat.

Donderdag 21 februari

Donderdag hebben Ana en ik op stage niet veel gedaan omdat er niet zoveel te doen was. Nadien zijn we naar huis gegaan en hebben we lekker samen gekookt.

Vrijdag 22 februari

Vrijdag was het een zeer drukke dag voor Ana en mij. We waren constant bezig met het voorbereiden van de lokalen en de aula. We moesten tafels stoelen klaar zetten voor het debat van zaterdag 23 februari 2019.

Zaterdag 23 februari

Zaterdag moesten we naar Esic voor het debat. We hebben de metro van 8:31u genomen en we kwamen om 8:41u aan Facultats nadien hebben we om 8:47 bus 71 genomen om naar Esic te gaan toen we aankwamen moesten we 1 uur wachten tot dat alle leerlingen zijn verzameld in de aula van de school zodat de leerlingen een lokaal kregen waar ze naar toe moesten gaan om te debatteren. Mijn taak was om 10 uurtjes op Esic te timen. Ana en ik wisten niet altijd wat we moesten doen. Ze waren heel onduidelijk en ook heel erg druk bezig met andere dingen. We wisten niet eens wanneer we pauze hadden en ze lieten ons gewoon wachten zonder dat we wisten dat we een pauze hebben. En toen waren de 10 uurtjes eindelijk om en mochten we eindelijk naar huis gaan want onze voeten waren kapot van het staan.

Zondag 24 februari

Zondag The Beach Day, Ana en ik zijn lekker naar het strand geweest dat doet deugd na een stressvolle week. We hebben er heel lang over gedaan tot we er geraakt zijn, we moesten overstappen en we wisten niet persé waar het strand lag maar uiteindelijk zijn we er toch geraakt.

Maandag 25 februari

Maandag de vijf laatste dagen zijn gestart eindelijk we mogen zaterdag naar huis. We moesten niet veel doen omdat we de voorbije week kei hard hebben gewerkt om alles voor elkaar te krijgen. Esther vond dat we het hebben verdiend om de ganse week om 13:00u te stoppen. Ana en ik waren uiteraard blij omdat het niet vaak voorkomt dat je om 13:00u de ganse week naar huis mag gaan.

Dinsdag 26 februari

Dinsdag nog 4 dagen stage lopen bij Esic en dan is het avontuur gedaan. De taken van onze stage waren op zijn einde, ze hadden niet veel taken voor ons omdat dit de laatste week is. We moesten hangers tellen, nummers met naam afdrukken en plastificeren zodat we die in die batches kunnen steken.

Woensdag 27 februari

Woensdag aftellen nog 3 dagen te gaan. Vandaag besloten Ana en ik om langer op stage te blijven tot 14:00u terwijl wij om 13:00u naar huis mochten. Vandaag moesten we heel erg veel doen voor Esic. We kregen verschillende taken we kregen taken op de computer zoals de Excel opmaken op je eigen manier, om het voor Esic te vergemakkelijken om de leerlingen op te zoeken.

Donderdag 28 februari

Donderdag de voorlaatste dag van onze stage. We hebben verder gewerkt aan het Excel document dat we moesten maken en toen moesten we naar het kopie dienst samen met een collega maar uiteindelijk vonden we geen kopie dienst in de buurt.