#mijn omgeving is lief en vol met liefde | Explore Tumblr Posts and Blogs

avatje · 3 years

Text

40 jaar… 4 Decennia op deze wereld. Het stemt tot nadenken, even reflecteren. Normaal zou ik nu een grote fuif geven, feesten als de beesten. Maar het is nu even anders. Dit relaas zou zo mijn speech kunnen zijn. Neem een glas, en luister naar mijn stem. Mijn jeugd begon niet vol rozengeur en maneschijn. Veel onrecht, woede en verdriet kruisten mijn jonge levenspad. 18 jaar lang, tot ik zelf mijn leven in eigen handen nam. De stap naar volwassenheid was voor mij een hele grote. Mij losknippen van het verleden, het zoeken naar wie ik was en wie ik wilde worden. Het ontdekken van de verschillende facetten van het leven, met vallen en opstaan. Het is niet eenvoudig om vanaf zo’n jonge leeftijd er alleen voor te gaan, zelfstandig in het leven te staan. Maar ik deed het toch maar, en het kwam allemaal goed. Toen ik 23 was, nog steeds groen achter de oren, maar het niet volledig beseffen, kwam ik de liefde van mijn leven tegen. Echt, een coup de foudre die al bijna 17 jaar blijft doorgaan. De komst van Nicolas in mijn leven was een van de eerste stappen naar rust en stabiliteit, iets waar ik al vele jaren ongelooflijk hard naar hunkerde. Samen waren we 1: 1 koppel, 1 gezin, 1 familie, 1 team, 1 geheel die gewoon altijd samen hoorde te zijn. Soms twijfelde ik, soms twijfelde hij, maar we brachten elkaar altijd terug naar die ene essentie, naar de kern van ons liefhebben. Wat een geluk heb ik toch met zo’n prachtige man aan mijn zijde. Een echte bijoux, die schittert sinds hij mijn leven binnenstapte en telkens opnieuw zorgt voor die glinstering in mijn ogen. Toen ik 27 jaar oud was, kwam de allergrootste liefde mijn leven binnen. Elias, een wonder van een kind, hij waar wij samen hard voor moesten vechten. Lief, schattig, verstandig en mooi. Ja, ook ik geloof dat mijn eigen kind de mooiste is. De mooiste ter wereld? Hoeft helemaal niet. Hij is de mooiste voor mij. Mooi in alle facetten: mooi van hart, mooi van karakter, mooi van geest, mooi in het geven van liefde, mooi qua uiterlijk. De wereld heeft hem ook al vaak teleur gesteld, zelfs soms diep gekwetst. Maar ondanks alles blijft hij steeds geloven, geven en liefhebben. Ja, ik heb een zoon die vaker geeft dan krijgt en niet goed beseft hoe wonderbaarlijk mooi dat is. Ik hoop dat ik nog minstens 40 jaar erbij kan doen om te zien welke prachtige man hij zal worden, hoe hij zijn leven eigenheid geeft, hoe hij zijn weg zal uitstippelen en bewandelen. Op professioneel gebied is mijn pad heel divers geweest. Zoeken, proberen, kansen creëren en kansen afmaken. Regelmatig het roer eens 360° omslaan, met 2 voeten in het diepe springen. Ik nam risico’s, gewaagde keuzes, maar kwam steeds op mijn poten terecht. Zoals een kat met 7 levens, of gewoon op eigen kracht? Het is mij niet altijd even hard duidelijk waarom net ik zoveel ‘geluk’ heb gehad. Maar mijn vechtlust, doorzetting en ongelooflijke wil om te slagen in alles wat ik start heeft zeker ook een belangrijke rol gespeeld. Aan iedereen die op professioneel vlak een rol in mijn leven speelde, positief of negatief, wil ik zeggen: dank je. Bedankt voor jullie rol in mijn groeitraject. Want ook de minder leuke ervaringen maakten mij sterker, brachten mij inzichten. Gaandeweg werd mij duidelijk wat ik graag deed en vooral ook wat ik niet graag deed. Waar mijn talenten liggen en waar voor mij de valkuilen zijn. Ik leerde die valkuilen omzeilen en om te zetten naar sterktes. Vandaag voel ik echt dat ik op mijn plek zit. Maar dat was een jaar terug, of 10 jaar terug niet anders. Zoals ik als mens evolueer, evolueert ook mijn gevoel van ‘op mijn plek zijn’. De tijd leerde mij hier vooral aan te passen, als een kameleon aanvoelen wat je nodig hebt en omschakelen. Luisteren naar dat kleine stemmetje in je hoofd die zegt: ‘Zou ik dat kunnen? Kom, we gaan er samen voor!’. Qua gezondheid vind ik dat ik niet mag klagen, ik heb ontzettend veel geluk. Hoewel de nieuwe huisarts die ik recent kreeg niet dezelfde overtuiging had toen die mijn dossier voor het eerst doornam. Ja, ik heb mijn linker nier lang geleden al verloren. Poliepen, een appendix of een galblaas heb ik ook niet meer. Ik mis ze niet. Mijn knie is na de operatie hersteld, maar lopen lukt nog steeds niet goed. Maar ik ben gewoon blij. Blij voor elke dag dat ik gewoon geen pijn heb en gezond ben, dat is veel meer waard. Felle allergieën teisteren nu al enkele jaren mijn leven, maar ik pas mij aan. Die kameleon, weet je wel. Ik ging van mager naar dik, terug naar mager en nu… tja, nu weer dik. Maar ik voel me goed, ik ben tevreden als ik naar mezelf kijk. Ben ik gezond? Ja, een gelukkig mens straalt ook fysiek veel harder. Ik ben gelukkig, en voel mij gezond. Wil ik sommige dingen anders? Ik ben niet hypocriet, ja ik wil dingen anders. Ja, ik wil slank zijn. Vroeger was ik dat, maar ook dan was ik niet blij. Nu heeft de tijd mij vooral geleerd om dat wel te zijn. Veel bijzaken krijgen een te grote plaats in het leven. Onbelangrijk en toch prominent aanwezig. In mijn omgeving zie ik zoveel mensen die oprecht problemen hebben met hun gezondheid. Vaak in het ziekenhuis, constante pijn, kanker, of weten dat ze er heel binnenkort niet meer zullen zijn… Je kan ze niet helpen, enkel steunen. Dat is hard, zo oneerlijk. Dan, op zo’n momenten, prijs ik mij gelukkig. Daar haal ik mijn kracht om te beseffen: ik heb zoveel geluk om gezond te zijn. Ik heb geleerd in het leven wat vriendschap is. Dat je van vriendschap niet altijd krijgt wat je verwacht. Dat ik niet noodzakelijk de beste vriend van mijn beste vrienden ben, of omgekeerd. Maar dat is ok. Want ik heb ongelooflijk veel warme vrienden. Ieder van hen is anders, bijzonder op hun manier. Ik weet bij wie ik waarvoor terecht kan. Wie voor mij op welk moment klaar staat. En toch zijn er vrienden die mij nog kunnen verrassen, doen wat ik niet verwacht had. Mijn hart verwarmen met een kaartje in de bus, een pakje aan de deur, een bloemetje als er geen feest is, een foto om te tonen dat ze op hetzelfde moment met hetzelfde bezig zijn (zonder dat je het van elkaar echt weet), of een foto die je terugbrengt naar leukere tijden als het even moeilijk gaat… Vriendschap is een begrip die zoveel ladingen dekt, in zoveel vormen voorkomt. Wat ben ik blij met al mijn vrienden, sommige al heel lang in mijn leven, sommige nog maar pas ontdekt. Jullie zijn mij allemaal ontzettend dierbaar voor wie jullie zijn en wat jullie voor mij betekenen. En als dat gevoel wederzijds is, is dat nog net zoveel leuker. Maar als dat niet zo is, is dat ook ok. Er zijn ook mensen die mij maar niets vinden. De haters. Zij die mij te luid, te druk, te aanwezig of gewoon teveel mezelf vinden. Tja, wat kan ik zeggen? Is hier wel een plaats nodig voor julllie? Elke deur in mijn huis staat open, voor iedereen. Dat werkt in 2 richtingen. Staat het je niet aan wie ik ben: vertrek. Ga, negeer mij gewoon, schenk mij geen aandacht. Als je verdwijnt merk ik het waarschijnlijk niet eens. Want jullie heb ik nooit nodig gehad om te zijn wie ik ben: mezelf. Jullie zijn blind, zien het moois niet dat ik te bieden heb. Dus: who cares? Ik in elk geval niet. Tot ziens, het ga je goed! 40 jaar… Een hele tijd. Maar wat ben ik blij, vandaag, hier en nu. Gelukkig met mijn leven, mijn hele zijn. Omringd door zoveel familie, vrienden, collega’s. Wat is het leven fijn. Ik geloof echt van alles wat ik meemaakte dat het gewoon zo moest zijn. Elke tegenslag bracht mij nieuw geluk. Elke down een nieuw up. Het leven is niet veel waard als je nu en dan niet beseft dat het minder kan zijn. Succes proeft niet half zo lekker als je niet weet hoe nederlagen en teleurstellingen smaken. Vreugde voelt nog warmer aan omdat je net weet hoe koud en triest verdriet is. Yin en Yang, mooi in balans. Zo voelt mijn leven vandaag. Goed, mooi, in balans, gelukkig, warm. Ik kijk uit, naar de toekomst en al het moois dat nog komen zal. En tegelijk wil ik op pauze drukken. Hier en nu, zo mooi, zo goed, zo compleet, het voelt alsof het nooit beter zal worden. En toch, met alles wat ik weet besef ik dat het altijd minstens zo goed als nu zal zijn. Samen met jou, iedereen die de moeite deed om dit te lezen en echt te luisteren, wil ik klinken. Klinken op het leven. Op al het moois dat we samen reeds beleefden. Op morgen, dat nog mooier wordt dan vandaag. Op jou, om mij, op ons. Op het leven, dat elke dag opnieuw zoveel moois te bieden heeft.

3 notes · View notes

loisindrah · 4 years

Text

Onderzoek Alisa Osinga (voor ontmoeting)

1) Onderzoek: Social Media en websites

Alisa Osinga Social Media

Workshop master ceramic and plaster at St. Joost Academy

Utrecht en omgeving, Nederland

Ervaring:

Workshop master ceramic and plaster

Bedrijfsnaam: St. Joost Academy

Datums dienstverband: aug. 2012 – heden

Duur dienstverband: 7 jaar 1 maand

Locatie: Den Bosch

As the workshop master I advice and assist students with their work in ceramics and plaster. Next to that I take care of the workshop and make sure all the materials are available. My aim is to show the endless possibilities of the medium and to make students excited for ceramics.

Fine Arts professional - sculpture and drawing

Bedrijfsnaam: Alisa Osinga

Datums dienstverband: jun. 2008 – heden

Duur dienstverband: 11 jaar 3 maanden

My work consists of sculptures and drawings.

Next to my profession as an independent artist, I'm working as a teacher in ceramics and drawing.

Specialties:

Sculpture in commission

Education in Ceramic techniques and Drawing

About my works:

I am fascinated by the human body, especially when the body is not perfect but affected by disease or old age. Discarded from narrative meanings, I am interested in the beauty of the seemingly unnatural colors and the whimsical shapes. By drawing the contrast between an affected body and a healthy body, my view on the meaning of disease, life and death is more open, more precise and broader. The fact that a work on such an unpleasant and in a way inaccessable subject can be really beautiful, causes a tension between the work and the viewer. A tension between attracting and pushing off. This is the thing that fascinates and also affects me. This is exactly the thing I am researching in my work; how can I, as a human, deal with the negative, morbide side of life? With illness, misfortune and death? And since I don't believe in a black- and white view on a life - meaning that there would be a bright side and a black side, either good or bad people - how does this interaction between the positive and the negative work? For when I can see beauty in a wound or uglyness in a perfect face, then aren't both sides always present?

Instructor Ceramics and Plaster workshop

Bedrijfsnaam: Design Academy Eindhoven

Datums dienstverband: sep. 2011 – aug. 2012

Duur dienstverband: 1 jaar

Locatie: Eindhoven en omgeving, Nederland

As an instructor I teach the first year bachelor students how to make a plaster mold and how to work with ceramics. I work together with teacher Pierluigi Pompei.

't Klooster

Totale duur: 1 jaar 2 maanden

Workshops Ceramic techniques (Freelance teacher)

Datums dienstverband: mei 2010 – jun. 2011

Duur dienstverband: 1 jaar 2 maanden

For 't Klooster, centre for the arts in Harderwijk I lead different workshops in ceramic techniques. The workshops focussed on either children, youngsters or adults.

Teacher Ceramics

Datums dienstverband: jan. 2011 – feb. 2011

Duur dienstverband: 2 maanden

Course 'Jongerenacademie' (youth academy). Course for youngsters between 14- 17 years about ceramic who want to orientate on the different art disciplines and a studie at an art school. I taught them ceramic techniques, how to look precisely at an art piece and a subject, talking and discussing about the objects they'd made, experimenting with clay and color, sketching in clay, expression in clay, engobe technique. It was a lot of fun to be their teacher!

participant masterclass

Bedrijfsnaamkunstvereniging: diepenheim

Datums dienstverband: 2010

Duur dienstverband: minder dan een jaar

Discussed my work with other artists and Shelagh Keeley, made new drawings in the Drawing Centre. In 2011 the works made in the masterclass were exhibited in Diepenheim.

student

Bedrijfsnaam: Sandberg Instituut

Datums dienstverband: 2006 – 2008

Duur dienstverband: 2 jaar

Changed from Product Design to Fine Arts

Opleidingen

Sandberg Instituut Amsterdam: Master of Fine Arts (MFA), Fine arts (2006-2008)

HKU: BDes, Applied arts (2000-2004)

HKU: Propedeuse, Graphic Design (1999-2000)

Prestaties

Engelse taal

Interesses

St Joost Academy

NHL Hogeschool

Academie St. Joost Breda

Duurzaam Unlimi

Conlusie social media:

Post heel veel op haar openbare pagina

Laat het proces van haar werk zien

Laat zien wat ze heeft gevonden en leuk vindt

Maakt veel werk gebaseerd op dieren

Onderzoek Alisa Osinga | Werkplaatsmeester Keramiek

Ik ben Alisa Osinga. Ik woon en werk in Utrecht. In 2008 studeerde ik af aan het Sandberg Instituut in Amsterdam met een serie sculpturen bestaande uit delen van het menselijke en dierlijke lichaam gemaakt van keramiek, schuimrubber en plastics. Ik maak nu sculpturen met een verhalend en figuratief karakter. Belangrijkste inspiratiebronnen voor mijn werk zijn anatomische modellen, vlees en de geneeskunde. Deze bronnen tonen voor mij de menselijke kwetsbaarheid en sterfelijkheid en onze pogingen om de bedreigende, morbide kant van het bestaan te bedwingen.

Menselijke en dierlijke lichamen goed terug te zien in haar werk -> combinatie hiervan

Figuratief zeker maar welke verhalen wil ze precies vertellen?

Inspiratiebronnen in veel gevallen terug te zien in haar werk

Bronnen:

https://alisaosinga.weebly.com/sculptures.html

https://www.mediamatic.net/nl/page/132943/alisa-osinga

Tentoonstelling: AAAAaargh!!! Alisa Osinga

Een wit konijn, zittend op een boomstronk als op een troon. Met een weelderige bloemenzee op zijn rug, die over hem heen naar beneden golft. Maar.... Wat is er met hem vergroeid? Wat draagt hij met zich mee? De kleurrijke, rijk gedetailleerde keramische beelden van Alisa Osinga zetten je voortdurend op het verkeerde been. Je wordt als kijker een wereld ingezogen vol mooie kleuren en structuren, gulzig kijk je naar de rijke vormen en ornamenten en de uitdrukking in de ogen van de breekbare dieren. Maar dan is er die twist, wordt alles omgegooid. Is dit dier nu levend of dood? Gevangen of vrij? In welke situatie is dit dier in vredesnaam in beland? Is dat zijn hart daar tussen zijn benen? Groeit die mooie bloemenzee nu uit zijn rug??? AAAAaaargh!!!

https://alisaosinga.weebly.com

Wat is kunst voor haar?

Een veel voorkomend motief in mijn werk is het dier. Een dier staat voor mij voor instinct. Voor direct handelen naar je inzicht op dat moment. Voor directe emotie en gevoelens. Het hier en nu. Zonder (de menselijke, zware nadruk op) logica, rationeel nadenken, gelijk hebben, verstandig zijn, moralisme. Ik gebruik het dier zoals in een fabel. Het dier maakt een ervaring/ verhaal mee en leert ons iets over de menselijke natuur en over onze tekortkomingen. Het dier maakt het verhaal toegankelijker, geeft het onderwerp lucht. Moeilijke verhalen of zware boodschappen worden hanteerbaar. Een dood dier in mijn werk is zelden echt levenloos. Vaak is het nog behoorlijk aanwezig en bewust van zijn situatie. Een ongrijpbaar zweven tussen leven en dood. Dat een beeld dan mooi kan worden en echte schoonheid kan tonen terwijl het onderwerp niet zo toegankelijk of werkelijk onplezierig is, veroorzaakt een spanning tussen steeds weer worden aangetrokken en dan weer worden afgestoten. Dit fascineert en raakt me. Door het contrast te laten zien, krijg ik een opener en ruimere blik op wat leven, ziekte en dood betekent.

Hoe gaat ze te werk?

Wanneer ik een werk maak voor iemand in het bijzonder (een opdrachtgever), dan begin ik altijd met een interview. Met een aantal vragen probeer ik erachter te komen wat de ander zou willen of van het werk verwacht. Wie ben je, waar loop je voor warm of wil je juist ver van blijven? Wat zijn voor jou belangrijke ideeën, gedachten of overtuigingen? Wat kan het beeld wat ik maak voor jou betekenen? Kun je er kracht uit putten, kan het je ergens aan herinneren, iets ... een gevoel oproepen? Voor Esther (haar zus) vormt haar liefde voor gamen (hoe bloederiger hoe beter ;-D Gears of War bijvoorbeeld) een heel scherp contrast met haar persoonlijkheid: een ontzettend lieve, open, sociale vrouw. En het imago van gamen (jeugdcultuur, jezelf afzonderen) steekt ook af tegen haar bloeiende carrière als (representatieve) communicatieadviseur met een voorliefde voor de perfecte outfit. Deze contrasten maken haar juist zo interessant en compleet! Dit wilde ik in het werk verbeelden: zo, dit ben ik. En ik ben er trots op! Ik ben zowel een lief meisje als een game slachter. Ik ben lief maar heb ook grote kracht en dadendrang. (En ze houdt heel erg van katten) Naast de inhoud stel ik vragen om hele concrete voorwaarden op te stellen: in welke omgeving komt het werk te staan, liggen of hangen? Welke minimale en maximale afmetingen? Moet het ergens bij passen of tegen afsteken? En dan nog een laatste vraag om de smaak en voorkeuren in te kunnen schatten: Welke werken van mij spreken je het meest aan?

BEST WEL INTERESSANT, ZO ZOUDEN WE OOK TE WERK KUNNEN GAAN MET HAAR PORTRET.

Haar site is super irritant; heel veel nederlands en dan op sommige pagina’s gaat ze ineens engels spreken.

PROFIEL ALISA OSINGA

28-08-2019

WIE IS ALISA OSINGA?

Alisa Osinga woont en werkt in Utrecht (en omgeving). Ze is in 2008 afgestudeerd aan het Sandberg Instituut in Amsterdam als beeldend kunstenaar in keramiek (en kunststoffen). Ze is werkzaam als werkplaatsmeester bij St. Joost, Academie voor kunsten en heeft daarnaast ook haar eigen bedrijf waar ze eigen werk maakt voor onder andere exposities en werk maakt voor opdrachtgevers. Haar specialiteiten liggen in beeldhouwkunst in opdracht en onderwijs in keramische technieken en tekenen.

WERKERVARING

AKV St. Joost | Academie voor kunsten

Alisa Osinga is de huidige werkplaatsmeester keramiek bij St. Joost, Academie voor kunsten. Als werkplaatsmeester adviseert en assisteert ze studenten bij hun werken in keramiek en gips. Ze geeft ook workshops en zorgt ze ervoor dat alle materialen ten alle tijden beschikbaar en aanwezig zijn. Haar doel als werkplaatsmeester is om eindeloze mogelijkheden van het vak te laten zien en studenten enthousiast te maken voor keramiek.

Alisa Osinga | Fine Arts Professional, beeldhouwkunst en tekenen

HET WERK VAN ALISA OSINGA

Alisa Osinga maakt sculpturen met een verhalend, figuratief karakter waarbij haar inspiratiebronnen anatomische modellen, vlees en geneeskunde zijn. Voor haar tonen deze bronnen een menselijke kwetsbaarheid en sterfelijkheid en al onze pogingen om de bedreigende, ‘afschuwelijke’ kant van het bestaan te bedwingen. Ze is gefascineerd door het menselijk lichaam, vooral wanneer het lichaam niet perfect is maar wanneer het wordt aangetast door ziekte of ouderdom. Door het contrast te trekken tussen een aangetast lichaam en een gezond lichaam, is haar kijk op de betekenis van ziekte, leven en dood meer open, preciezer en breder. Ze probeert met haar werken een spanning te veroorzaken tussen het werk en de kijker om op een mooie manier een onaangenaam en ontoegankelijk onderwerp te vertonen. Dit is wat haar fascineert en waar ze steeds naar zoekt in haar eigen werk.

TENTOONSTELLING AAAAAAARGH!!!!

Tentoonstelling AAAARGH!!! Bezitten kleurrijke en rijk gedetailleerde keramische beelden die de kijker voortdurend op het verkeerde been zetten. Je kijkt naar rijke vormen en ornamenten die samen de uitdrukking in de ogen van breekbare dieren vormen. Dit alles met een twist, want je weet niet precies wat je ziet. Want, groeit die mooie bloemenzee nu uit zijn rug? AAARGH!

WAT KUNST IS VOOR ALISA OSINGA

HOE ALISA OSINGA TE WERK GAAT

Als Alisa Osinga werk maakt voor een opdrachtgever, begint ze altijd met een interview. Door een aantal vragen te stellen probeert ze erachter te komen wat de ander wil of van het werk verwacht. Ze stelt vragen als: wie ben je? Waar loop je voor warm of wil je juist ver van blijven? Wat zijn voor jou belangrijkste ideeën, gedachten of overtuigingen? Wat kan het beeld dat ik maak voor jou betekenen? Kun je er kracht uit putten, kan het je ergens aan herinneren, een gevoel oproepen?

Daarnaast stelt ze ook inhoudelijke vragen om te peilen aan welke voorwaarde het moet voldoen. In welke omgeving komt het werk te staan, liggen of hangen? Welke minimale en maximale afmetingen? Moet het ergens bij passen of moet het ergens tegen afsteken?

SOCIALE MEDIA

Ze is actief op het gebied van Facebook, Instagram en LinkedIn.

Ze post veel op haar openbare pagina op Facebook en Instagram. Zo laat ze heel duidelijk haar proces en eindwerken zien waar ze volgens ons hartstikke trots op is. Verder laat ze ook zien wat ze gevonden heeft als inspiratie en leuk vindt.

Haar LinkedIn is overzichtelijk, duidelijk en bomvol informatie over wat ze gedaan heeft en wat ze nu doet.

1 note · View note

blondemonkey · 5 years

Text

Overal baby’s

Zwanger! Nee, ik niet, ik ben voornamelijk zwanger van een foodbaby uit Italie momenteel. Maar in mijn omgeving zijn er wel veel meiden in verwachting. De achterbuurvrouw, mijn collegaatje, de nicht van Mark, een vriendin...

Nu vind ik baby’s erg lief en schattig en kan ik mij niet voorstellen dat ik nooit moeder zal worden (als het ons gegeven is), maar nu nog niet. Het helpt waarschijnlijk dat ik veel liefde, knuffels en genegenheid kwijt kan bij mijn kleuters. Het feit dat ik om half 3 denk: ‘doeiii ga maar weer lekker naar je papa en/of mama dan heb ik even geen geluid en drukte om mij heen en kan ik lekker doen wat ik zelf wil’, speelt ook mee in de beslissing dat nu nog niet de tijd is.

Toch knaagt het af en toe. Niet dat ik NU een baby wil, maar wel dat iedereen baby’s krijgt of wil krijgen en dat ik dat (nog) niet wil. Ik voel me dan zo abnormaal. Natuurlijk heb ik ook vriendinnen die net als ik ook nog niet aan baby’s toe zijn, maar die lijken zo langzaamaan in de minderheid te zijn.

Met al die kleintjes en bolle buiken voelt het soms alsof alle mama’s of mama’s to be een clubje hebben waar ik niet bij hoor. Zij praten over zaken waar ik niets van weet. Op school heeft een ouder dit weleens zelfs wel eens tegen mij gezegd: ‘Ja, maar jij hebt geen kinderen, dus daarom snap je dit niet’. Natuurlijk is het anders als het je eigen kind is, maar om dit nu zo te zeggen vond ik wel ver gaan.

Buiten gesloten voelen is geen fijn gevoel, ook al doen alle vriendinnen, collega’s, kennissen en anderen dit niet expres. Ik heb geen baby en ben niet in verwachting. Ik weet niet hoe het is om je kindje voor het eerst vast te houden of om te luisteren naar eerste woordjes, eerste stapjes te zien of blij te zijn met een vol potje. Hoe het is als iemand je ‘mama’ noemt (buiten mijn kleuters die dat te pas en onpas zeggen).

Nu is mijn struggle hierin natuurlijk niets vergeleken met mensen die JUIST heel GRAAG een baby willen maar waarbij het niet lukt. Dat realiseer ik mij heel goed. Maar erover schrijven helpt vaak, dus vandaar toch deze post.

Voor de mensen om mij heen die zichtbaar of onzichtbaar hiermee worstelen: blijf erin geloven en blijft vooral ook praten. Bij 1 op de 10 gaat zwanger worden niet vanzelf. Maar als niemand daar iets over zegt, voelt het meer als 1 op de 1000000 en dus nog meer only the lonely.

Schrijf/praat/zing/dans erover, lach/huil/bid/gil ervan en laat weten wat er in je omgaat. Samen staan we sterk: met/zonder baby, wel/niet zwanger en/of wel/niet willend.

3 notes · View notes

herscollectionpoetry · 2 years

Text

Mogguhh leuke vrouw.

Nog steeds elke morgen

Zo vroeg in dauw

Bij elke Frisse dag

Sta jij op

Zonder zorgen

Met een lach

Met noah

Naast Met iets leeg s

Met grote verlangen

Met oohs mmmms en aaah

Een droge mond

Geen cum tegen je huig heeg

Weer geen pik

Wil weer dikkemik

Geen jongeheer

En kussen steeds meer

Geen vochtig heid

Vloeibaar intensiteit

Intense Intimiteit

Geen grote dikke lont

Klein en neutraal

Om lekker los te gaan

Druppels of gewoon volle straal

Alles kan

Met hem jouw man

Liefde is rr nog

Vol rr voor gaan

Als t ff moch

Dan dit ,

Dan dat

Zoveel te beleven

Ook naast het intensiteit

Gewoonweg leven

Thuiskomen

Naar hem naast mij

Zonder aarzeling

Liefde hartstocht stromen

Met jij, hij wij Z I J

De enige lieveling

Mooi in veel

Alles in t geheel

Hij is degene die jouw

Ja jij alvast sexy vrouw

Laat lachen

En glimlache

Voor zorgen

Beide geborgen

Tot op de laatste dag

Aankleden of uitkleden mag

Laat genieten

Vol vertrouwen

Overgieten

Met Liefde,lief

Om van t houen

Te aaien,,strelen

Byzonder wief

Dat vooral

Weten dat

weet

Alles kan helen

Gal, blije mal

Lieve poes, of kwade kat

Goede dingen niet vergeet

Elke moment

Dat wij voor elkaar staan

Vrouw en vent

Rr voor willen gaan

Spanning,

Lieveling

Alles zeggende het Gevoel

Elk detail in ons body

Trillend, heet janboel

Voor elkaar

De juiste mag wezen

De juiste somebody

Het ultieme paar

Das weer waar

Niet uitgelezen

Latten

Samenzijn

Nou van t datten

Niet in de watten

Ik van jouw

Jij van t mijn

Gewoon t feit

Dat blijkt iedere keer

Ruimte nodig hebben

En soms ook weer niet

Als een blij ei

Als we elkaar zien

Verlangengen steeds meer

Slurpen en slebben

Volop geniet

ALTIJD Z I J

Met en zonder grien

Heet ,koud, e geluk

Graag gepluk

In omgeving

WIJ als Lieveling

Traan in t geding

In elkaars ding

Elkaar

Het rommelig leerzaam paar

Altijd een paar

Dik en dun

Ons gegun

Dochterlief weet het

Zoonlief wil dat ook

Dat jij ...wij blij

Aantrekkingskracht

Liefde... houden van

Blijft bestaan

Juist dat... met

Die vent, zijn pook

Haar lichaam alles haar

Sexy natte gele vrouw

Strakke mooie man

T wij , op ons wacht

Met jouw strakke mooie man

Gewoon rr voor gaan

Kom je schat.

Schaakmat

Wil r voor je zijn

Toastje naakte wijn

Elke dag van t leven

Beven en streven

Meningsverschillen

Discussies

En al onze pillen

Passies

Vloeibare goud

Samen oud

En op die dag

Dankbaar

Wij als paar

Met onze lach

Denkend mt alle beroering

Nog steeds mijn Lieveling

Rijp, ZIJ, kussen

Liefde is niet t sussen

0 notes

verhalendvertellen-blog · 7 years

Text

Buurvrouw Lief

Haar handen liggen ineengevouwen op schoot. Haar benen wiebelen onder haar lange plooirok. Gelakte teennagels in haar nieuwe bruinleren sandaaltjes. Met een klein hakje. Heel klein, want zo handig is ze niet. Ze is charmant. Charmant op een manier, die haar siert, zoals geen ander doet. Haar lichaam deint zachtjes mee op de pianomuziek die door de stationshal klinkt. Ze bestudeert haar omgeving uitvoerig. Tot in de kleinste details. Ze ziet de ontbrekende knoop op de jas van een passerende oudere dame. Biedt een kleine jongen een zakdoek aan, omdat zijn ijsje over zijn handen heen smelt. Bekijkt hoe de bloemist nauwkeurig een boeket samenstelt, in zachte tinten, die haar doen denken aan de bloemen op het balkon van haar buurvrouw op nummer 234.

Een glimlach verschijnt op haar zachte gezicht. Die buurvrouw. Wat een vrouw was dat. Buurvrouw Lief, zo noemde ze haar. Die naam had ze te danken aan hoe ze was. Lief. Buurvrouw Lief vulde de galerij met onbeschrijfelijk lekkere geuren. Geuren die ze niet kende. Ze weet nog hoe mama klaagde, over de diepdoordringende geuren, die het huis vulden wanneer Buurvrouw Lief langs was geweest. Buurvrouw Lief kwam altijd met en nooit zonder. Met warmte, met koekjes, met pittige gerechten, met een uitnodiging, een zoen, een knuffel, een mooie jurk, met verhalen. Buurvrouw Lief kneep zachtjes in haar wang en drukte een lippenstiftkus op haar bolle wangen.

Buurvrouw Lief kwam altijd met en nooit zonder. Mama zei dat Buurvrouw Lief te vaak langskwam. Dat Buurvrouw Lief zichzelf opdrong. Op een dag hoorde ze mama uitvallen tegen papa. Buurvrouw Lief mocht oprotten. Buurvrouw Lief moest maar zelf kinderen nemen. Buurvrouw Lief moest hoognodig op zoek naar een man. Buurvrouw Lief, moest weg. Ze besefte dat Buurvrouw Lief misschien zo lief niet was. Want mama, die werd niet zomaar boos. Ze merkte dat Buurvrouw Lief niet zo vaak meer langskwam. Ze vroeg mama waar Buurvrouw Lief was. ‘Zo heet ze niet’, riep mama, ‘niemand heet Lief!’ Ze schrok. Mama was echt boos. Tranen stroomden over haar wangen, maar vastberaden als ze was, snelden haar korte beentjes naar de deur. Ze pakte een kruk, schoof die voor de deur, beet in haar lippen van inspanning en kreeg de deur open. Haar voeten tikten op de tegelvloer in de galerij. Het lukte niet om de bel in te drukken, dus ze tikte zachtjes op de deur. Geen gehoor. Ze maakte een vuist en ramde voor haar gevoel de deur in. Dat was niet zo, ze overschatte zichzelf. Ze werd ongeduldig. Ze trapte tegen de deur en riep ‘buurvrouw Lief, doe open!’

De deur ging niet open. Er ontsnapte een traan, die ze zag vallen op haar stoffen schoentjes. Ze boog haar hoofd, hoorde de deur zachtjes opengaan. Ze schrok. Daar was Buurvrouw Lief.

Buurvrouw Lief had geen warmte, geen koekjes, geen pittige gerechten, geen uitnodiging, geen zoen, geen knuffel, geen mooie jurk, geen verhalen. Buurvrouw Lief kneep wel zachtjes in haar wang. Buurvrouw Lief kwam altijd met en nooit zonder. Nu leek Buurvrouw Lief, niet op haar buurvrouw. ‘Kom binnen, liefje’, zei Buurvrouw Lief zachtjes. ‘Weet mama dat je hier bent?’ ‘Ja’, loog ze. Ze keek haar ogen uit. Ze was nooit in het huis van Buurvrouw Lief geweest. Mama zei dat Buurvrouw Lief niet wilde dat haar kind er een rommeltje van zou maken. Dat vond ze gek, want het was een grote bende. Het leek alsof Buurvrouw Lief een fort had gebouwd. Een fort van grote kartonnen dozen. Ze zag op elke doos een etiketje. Vragend wees ze naar de etiketten. Buurvrouw Lief zag het en zei al wijzend naar de dozen: ‘Die is voor mijn borden en pannen en die daar, die is voor mijn souvenirs.’ Buurvrouw Lief schonk wat zoets in en stopte haar vol met koekjes. ‘Ik ga weg, meisje. En ik ga je missen. Ik ga je heel erg missen.’ Ze keek geschrokken naar Buurvrouw Lief. Buurvrouw Lief was verdrietig. Buurvrouw Lief vertelde haar dat ze voor een laatste keer het graf van haar man zou bezoeken en dat haar spullen terecht zouden komen bij lieve mensen, die het nodig hadden. Dat begreep ze niet, want de buurvrouw was zelf een lief mens. Ze had die spullen zelf nodig.

‘Je bent een prachtige dochter en je wordt een geweldige moeder, dat zie ik nu al, mijn kleine meisje. Mama mag trots op je zijn.’ Ze kneep in haar bolle wangen, drukte een stevige kus op haar wangen, omhelsde haar innig en duwde haar zachtjes de deur uit. ‘Het is goed zo, meisje. Ga maar.’

Zo huppelde ze de deur uit, met in haar hand een zak vol koekjes, die buurvrouw Lief net voor vertrek in haar handen had gedrukt. Ze hoorde nog dat Buurvrouw Lief riep, dat ze altijd kind moest blijven. Dat begreep ze ook niet. De buurvrouw deed een beetje gek. Buurvrouw Lief gaf haar spullen weg aan lieve mensen en zei dat ze altijd kind moest blijven. Terwijl mama altijd zei dat ze eens op moest groeien.

Een traan rolt over haar wang. Buurvrouw Lief. Wat een vrouw was dat. Zij is een opgroeiende vrouw, maar is nooit vergeten wat Buurvrouw Lief haar vertelde. Dat ze altijd kind moest blijven. Buurvrouw Lief kwam altijd met en nooit zonder. Mama vertelde haar dat Buurvrouw Lief geen kinderen had. Mama vertelde dat Buurvrouw Lief geen man had. Mama vertelde dat Buurvrouw Lief geen diploma had. Mama vertelde dat Buurvrouw Lief geen liefde had. Ze zag het niet. Ze zag niet wat mama bedoelde.

Ze zag niet alleen de warmte die Buurvrouw Lief uitstraalde, ze voelde die warmte ook. Buurvrouw Lief kwam altijd met en nooit zonder. Met een advies voor het leven. Een advies waarop ze tot de dag van vandaag nog aan terug denkt. Hier, zittend op het station, wachtend op haar grote liefde. De herinneringen aan Buurvrouw Lief vullen haar buik met een gelukzalig gevoel. Haar buik, die ze boller ziet worden. Daar groeit iets. Iets liefs. Iets wat altijd kind mag blijven.

Buurvrouw Lief, die mist ze nog iedere dag. Buurvrouw Lief besloot dat het leven goed was zoals het was. Ze kwam altijd met en nooit zonder. Ze vertrok alleen, maar liet een beetje warmte achter.

0 notes