#tayong bios | Explore Tumblr Posts and Blogs

undelightfuly · 10 months

Text

I dont know where to start, hindi ko na matandaan kung paano tayo naging close czar pero ang pagkakatanda ko naging seatmate kita nung highschool at lagi tayong naguusap,nagkokopyahan at kinakabahan pa kapag may recitation hanggang sa nagkakachat na rin tayo sa messenger non kung ano ano pang pinagchachat natin sa isat-isa noon nagvovoice message nagsesendan ng emoji's masaya ako noon dahil nakilala kita ata pareho pa tayong mahilig sa mga pogi kaya lalo tayong nagkasundo pareho din tayong mailap sa tao non pero habang tumatagal nagiging maldita na charot sobrang na touch ako nung ginawan moko ng letter nung 16 yrs old tayo sobrang effort ng letter na ginawa mo sakin kayo ni ey sobrang sobrang natouch ako non. Tapos naalala ko pa nung 2nd yr nagpapapicture tayo sa mga pogi non sa mariano sinamahan moko magpapicture sa crush ko tapos sinamahan din kita magpapicture kay vaughn hahahaha kilig na kilig pa tayo non sobrang babaw ng kaligayahan hahahahaha nakakamiss na ganon lang mga iniisip natin non hahaha. Hanggang sa naging close na rin tayo non nila ey di ko alam kung paano nangyari yon siguro dahil magkakilala kami ni ey at magkakilala tayo bigla na lang tayong nagclick tatlo 🤍 hanggang nagkaroon na tayong gc tatlo lagi pa nangngutang sayo si ey sa filipino hahaha tapos sinusulat mo pa siya non sobrang bait mo pa non di ka makatanggi hahaha tapos nagpalot pa tayo ng bio non sa twitter ginawan pa kita ng twiitter kasi wala kapa non hahahha ako pa nagtitweet sa twitter noon hahahah para lang pare-pareho tayo nila ey 😔 pagkakatanda ko di ka namin na surprise ng bday mo kasii nabusy ang wapols kaya gumawa na lang me ng video or pic ba yon tapos gumawa rin ako ng letter para sayo kasi gusto ko bumawi sa ginawa mo sakin :( tapos nagulat ako nung sinabi mo na aa adu ka rin magaaral natuwa ako kasi magkakasama us at pati si im nahiwalay nga lang si ey dahil dream school nya ang pup. Mas lalo tayong naging close ng shs dahil tayo ang magkakilala doon lumabas na yung pagiging makulit natin halos lahat ng first time nagawa natin nung shs di nga lang ang pagjojowa as maarteng nilalang tayo na akala mo kagaganda HAHAHAHAH first overnyt at cavite natin shs natin nagawa mej maluwag na satin non kaya tuwang tuwa tayo halos maubos pera natin kakagala at mej gabi na rin us nakakauwi pero uuwi pa din tayo dahil baka makita na natin sa labas yung damit natin paguwi hahahaha lagi tayong sabay umuwi minsan kapag nashoshort ako lagi mo akong nililibre ng pamasahe tapos pinapautang mo ako para lang makasama sobrang natotouch ako non dahil yun yung mga panahon na sobrang sakto lang ng baon ko dahil nagbabayad pa kasi ng tuition at wala kaming pera non dinadagdagan moko para lang makasama ako sa mga gala sobrang thankful ako non di mo lang alam kaya kapag may sobra ako nililobre talaga kita at nireregaluhan kahit simple lang ahaha naalala ko yung bday mo nung 18 mo sabi mo wala ka sa bahay at di kapa nakakauwi ayaw mo kasi ako pumunta kaya pumunta na lang ako sa bahay nyo dinala ko yung cake na diy ko para sayo kinabahan kapa kung ano nakalagay hahaha happy bday llang naman yon hahahha sana natouch ka man lang non ayun lang nakayanan nng budget ko hahaha gusto ko lang talaga kita bigyan ng cake. Before Graduation sa adu naiyak kapa kasi sobrang malapit tayo sa mga kaklase natin nung shs nakakamiss rin naman taoaga sobrang daming memories.

College Yung mageexam na us para sa college di natin malaman kung saan tayong school kasi nga naghahanap us ng libre lang yung walang tuition di mo na naantay ssa rtu kasi waiting ka rin don kaya gumora kana sa earist kasi no choice ka sinamahan pa kita magenroll buong araw dalawang beses pa us bumalik paraagasikaso sinasamahan kita kasi alam kong di mo gamay dito sa manila kaya lagi kitang sinasamahan kapag nagpapasama sana napansin mo na andito lang ako lagi sa tabi mo kahit minsan nagtatalo us kasi di tayo nagkakasundo hahahah pero di naman tayo nagkakagalot tapos sobrang moody mo pala nung shs iba iba lagi mood tapos di na lang kita kinakausap kapag galit or wala ka sa mood pero magkasabay tayong umuuwi non HAHAHHA parang ewan lang hahaha katawa pa nung first inom natin nahihilo pa tayo 3 sanmig lang naman ang ininom hahahaha hays kamiss. Sorry din kung nabasag kko pala yung ipad non kinabahan ako malala pero nagulat ako nung hindi ka nagalit nasa isip isip ko non babawi ako sayo kapag nagkatrabaho ako babayaran lo yung ipad mo kaso ayun di na ako makakabawi sayo sa lahat 😔 sinasamahan mo pa ako sa pagggawa ng plates ko non ikaw pa gumawa nung iba kong plates sa dami 😔 sobrang thankful na naman ako sayo non, sobrang dami mong nagawa para sakin czar kaya sobrang hirap di ko alam kung paano tong nararamdaman ko pero sobrang sakit czar ikaw lang naman din yung pinagssasabihihan ko ng lahat ng nangyayari sa buhay ko , dahil hirap din ako magopen sa iba ata alam kong mapagkakatiwalaan ka talaga, kapag may nagsabi sayo ng secret di mo talaga sasabihin isa yon sa nakakatuwa sayo😢 Ngayon czar wala na ako matatag sa mga nakikita kong relatable na post , sa tiktok wala na rin kahit sa ig hays wala na akong mapagsasabihin ng chikas sa mga oppa hindi ako sanay. Di man lang tayo nagkita bago ka man lang nawala ang daya daya mo naiinis ako sayo! sana pala pinilit na kitang gunala non hays.

Bakit kasi ang bilis mo naman mag give up kala ko strong tayo at binabalewala lang natin ang problema sa buhay te sana nagmaldita kana lang alam kong magiging successful pa tayo sa buhay akala ko magiibang bansa pa us dalawa naiisip ko na nga na magkasama us hanggang sa pagtanda na kaso bigla mo naman akong iniwan 😭. Pinipilit kong hindi ipakita yung sakit na nararamdaman ko pero ang hirap kasi ikaw lang rin naman ang bestfriend ko czar wala nmana iba sana alam mo yon. Gabi-gabi parin akong naiiyak at naiisip parin kita lagi.Lalo na kapag nagchachat ang mama mo alam kong magagalit ka sakin pero wala naman ako g magawa kailangan nila malaman ang totoo. Sa totoo lang mej nagagalit din ako sakanila sa nangyari di ka man lang nila kinamust tapos ngayon sobra yung iyak nila at mahal ka daw nila sana dati palang sinabi na nila naramdaman mo man lang sana yon. Pero promise czar di kita kakalimutan cecelebrate ko parin bday mo kahit wala kana magtatapos ako para kahit isa man lang satin nakatapos ng pagaaral tulungan moko czar ah 😔 gumagaan pa naman ang loob ko pag nailalabas ko sayo yung problema sana naging ganon ka rin sakin 😭 mamimiss kita czar hindi kita kakalimutan 💛🖤💛🖤 sana gabayan mo ako dito sa mundong to 💛 I LOVE YOU!!!!

1 note · View note

neverknowndeeply · 2 years

Text

Guess what?

Sinend ko na sakanya link netong account na to. Duda pa siyang sakin to.

Wow. Ang bilis niya lang talaga ako alisin sa buhay niya. Wala na agad initials ko sa bio niya. Nakapagstory pa nga siya agad.

Mukha rin naman di niya binasa lahat ng pinagpopost ko sa account na to. 🙂🙃

What's new nga naman. Wala kasi tayong halaga sa tao kaya ganon.

Magpapakalunod muna ko sa sakit na nararamdaman ko ngayon. Ang sakit sobra.

Ang bilis ko lang pala itapon sa taong akala kong mahal na mahal ako.

All I did was to loved you truly. Eto lang pala napala ko. Nasayang lang lahat. Salamat pa rin sa mga alaala.

Last na siguro tong post na to. 🙃

Btw, sobrang gandang adv birthday gift neto sakin. Thank you Z for all the pain.

10:49pm 9/2

0 notes

charriesjourney · 2 years

Photo

Reading activity kami for today dahil makulimlim kanina pero bakit biglang umaraw naman ngayon?! Ang gulo talaga ng weather recently! Makulimlim, tapos biglang aaraw! Umpisa na kasi ng Tag-ulan pero minsan, hndi mo parin mapredict! Haaay... At kapag pabago-bago ang panahon, hindi maiwasang magkaron ng Flu and Colds ang mga bata, even us parents. Ate Cassie just recovered from fever and cough lang din kaya we are checking the weather daily before going out. Sympre its best to stay at home nalang during the Rainy Season to be sure! Of course, mas maganda rin na i-update ang Flu Vaccines ng mga bata! Prevention is better than cure, ika nga! By the way, tapos na po ba kayo makapag-pledge sa BakuNation? Kapag hindi pa, mag-pledge na din kayo! Madali lang! Para madami tayong magtulungan for the wellness of our families. Tagging you @rheajusavellearroyo @meesusim @nanayjecka to take the pledge and spread the word! Link is on my bio😊 Sali na sa BakuNation! @theasianparent_ph @viparentsph @sanofi.ph #BuildingABakuNation #TeamBakuNanay #theAsianparentPH #VIParentsPH https://www.instagram.com/p/Cem_rH8Ba8R/?igshid=NGJjMDIxMWI=

#buildingabakunation #teambakunanay #theasianparentph #viparentsph

0 notes

mcafesarang · 2 years

Text

Ilaw

Family Bio-note.

Natural lamang saaming magpipinsan magtipon-tipon kapag may mga okasyon, dahil nandiyan na si mama upang magluto ng mga masasarap na pagkaing kakainin namin. Halos lahat ay takam na takam sa mga handa kapag siya na ang nagluluto pati kapitbahay ay napapabalot.

Kahit kaninong kaarawan ata hindi mawawala ang mama ko dahil siya ang laging inaatas upang magluto ng mga handaan. Lumaki nalang kami lahat-lahat ay hindi pa rin kami nagsasawa sa luto niya. Iniisip ko nga kung may mahika.

Bukod sa lutuan ay nangunguna rin siya sa kantahan halos ayaw na siyang paalisin sa videoke ng mga bisita dahil naiinganyo silang pakinggan ang maganda niyang boses.

Lumaki ang ilan sa pinsan ko ng walang inabutang nanay at si mama ang kinalakihan nilang kasama at tinuring nilang nanay naiingit nga ako minsan dahil parang mas malapit pa sila kay mama kaysa sa akin na anak niya. Naturaan ni mama halos mga pinsan kong kumanta, magluto at maging mabuting tao.

Isa rin siya sa may mga makalumang pagdidisiplina ng anak, hindi normal ang ganoon pero wala naman tayong magagawa diba kung hindi sumunod sa magulang, pero kahit na ganoon siya pa rin ang pinaka maalalahanin na tao para saakin kahit na papagalitan ka niya dahil sa sakit mo at isisisi sa selpon ang lahat.

Madiskarte siya sa lahat ng bagay hindi niya hinahayaan na walang makakain ang kanyang pamilya. Sikat ang tinda naming pritong manok dahil sa mga timpla niyang kakaiba sa manok lahat ng tao ay nagbabalikan at hinahanap-hanap ang luto niya.

Bakit nga ba malaking parte ang mama ko sa pamilya? Unang-una napakadali niyang lapitan at maaasahan kapag pamilya na ang usapan. Bukod sa siya ang nag-alaga sa mga pinsan ko ay siya rin ang naging nanay ng lahat. Ang ibig sabihin ko sa lahat, lahat pati kapitbahay.

Kilala siya sa pangalang “Yaya Josie” sa lugar namin hindi Yaya na katulong kundi Tiyahin sa madaling salita Tiyahin siya ng lahat.

Sa kasamaang palad ay nagkasakit ng malala ang mama ko at halos lahat ng kamag-anak ay handang tumulong, ngunit kasagsagan ng pandemya kaya hirap kami kung saang ospital ba siya pwedeng isugod.

Walang ospital ang kayang magpagaling kay mama kaya umuwi siya ng bahay upang kami ang mag-alaga. Nag-aantay nalamang kami ng himala noong umuwi siya dahil napakalala ng kalagayan niya. Naalala ko pa nga ang papa ko habang inaantay niya si mama nakangiti siya dahil sa wakas sa ilang linggo niya sa ospital ay makikita niya na ulit si mama.

Pero noong makita niya si mama lungkot lang ang naramdaman niya dahil napakayat ni mama at hindi makapagsalita. Halos lahat kami ay nagulat at nalungkot sa kinahantungan ni mama.

Pangalawang araw ni mama sa bahay ay noong panahon na iyon ay naglalaba ako at siya ay pinapaliguan, matapos siyang paliguan ay nawalan na siya ng malay at tuluyan ng binawian na ng buhay.

Sa kanyang lamay maraming nakiramay kahit ang mga kapitbahay ay naiyak sa nangyari dahil napakalapit nila kay mama.

Nagtipon-tipon kami ng mga pinsan ko at biglang sinabi ng isa sakanila. “Kapag ganitong sama-sama tayo si Yaya ang palaging naghahain saatin ng pagkain at masayang nakikinig sa pag-aaway-away natin” nalungkot ang lahat pero sinabi nila mas mabuti na raw na mas nakapahinga na si mama dahil sa sobrang bigat ng dinadala niya.

0 notes

gukvhs · 4 years

Text

| nct + haechan bios ★

• ⸝⸝ 🤺 𓏲 文化 𝗻̲𝗰𝘁̲⠀ ᨓ

• ◟ 🔭 𝖼𝖾𝗅𝖾𝗌𝗍. 平へちゃん

• Ꜥ 𝟬𝟬 𖠿 𝗇𝖼𝗍 🏮 ◠ 𝗵̲𝖺𝗲̲

• ๑ 🪐 엔시티 ⠂ ◡ 𝗮𝗿𝘁 ！

linha invisível: (⠀)

261 notes · View notes

artisticligaya · 4 years

Text

Dalawang Taon | Larawan at Katha ni Ligaya

Sa wakas! Nagkaroon na rin ako ng lakas ng loob matapos ang pitong buwan. Sa loob ng mga araw na iyon, para akong nasa impyerno at pilit na ginigisa ang sarili sa mantika. Mahirap siyang lunukin-- sa umpisa. Sino ba naman ang matutuwa? Ang taong nagbigay ng dahilan kung bakit dapat kang maniwala sa pag-ibig. Ang naging rason para sumugal ka sa maraming "bakit" at tipong siya lamang ang makakapagsabi ng "kasi", bigla na lang nawala. Sabi nga ni JMS,

"Napakatamis ng mga simula. Ng mga umaga na ang bumubungad sa'yo ay ang kanyang mukha. Nagaalmusal ka ng kilig at pagdating sa gabi ay baon mo siya hanggang sa paghimbing. Dito, dito mo matututunan ang tunay na kapangyarihan ng isang ngiti."

At totoo nga ito. Parehas nating nakamit ang kaligayahan ng tunay na pag-ibig. Marami tayong ala-alang nabuo, mga karanasan na kung susumahin ay puro kalokohan at tampuhan, pero nanatili dahil sa pagmamahal. Naalala ko pa nga, tinanong ako ng ka-trabaho ko. Ano raw ba ang benepisyo kapag may jowa. Ang sagot ko naman,

"Hindi ko alam. Siguro depende pa rin (sa tao). Pero para sa'kin, masarap s'ya sa feeling. Tipong kapag nandiyan siya, pakiramdam mo safe na safe ka. Sa sobrang laki ba naman ng jowa ko eh!"

Madalas kong itinatanong sa sarili ko noon kung karapat-dapat ba akong mahalin? Maraming tanong ang gumugulo sa isip ko. Kasabay ng mga problema na para yatang favorite ka dahil ayaw kang layuan. Kung minsan, nakwekwestyon nito ang sarili mong kahulugan. Naaapektuhan nito ang mga desisyon mo sa buhay pati na rin ang pakikitungo mo sa ibang tao. Kasabay ng pagbabago sa sarili mo, pati rin pala yung taong nagmamahal sa iyo, nagbabago.

Pain receptor. Ito yung bio ko sa Twitter dati. May nabasa kasi akong article na ang mga babae daw ay may pinaka-malakas na endurance pagdating sa sakit. Mula sa pagkakaroon ng menstruation hanggang sa panganganak. Malakas din tayo magdala ng mga problema kahit kung minsan tayo ay nagiging emosyonal. Strong independent woman, ika nga nila. At muli akong sumasang-ayon dito. Sa panahon na nawala yung tinuturing kong greatest love (hehe), dito nasubok ang sarili ko.

Para na akong hindi sisikatan ng araw. Mabibilang na lamang sa isang kamay ko ang panahon na bumaba ako sa aking kama. Gustong-gusto kong matulog kasi alam kong doon lamang ako makakalimot. Kung dati paborito ko ang sunrise dahil sa sunshine, naging hate na hate ko siya noong panahon na iyon. Sa bawat gising ko, bumabalik na naman ang pakiramdam na "heto na naman". Hindi ko alam kung ano ang tawag doon pero iyon ang pakiramdam ko kung i-co-contextualize siya. Wala akong ganang kumain. Ni pag-inom ng tubig, hindi ko rin kaya. Sumabay pa ang pandemic, wala kang mga kaibigan na maaaya para samahan ka sa laban na kinakaharap mo. Sobrang hirap--para kang pinapatay.

At sa wakas! Pagkatapos ng pitong buwan, muli ako nakabangon sa laban na hinarap ko. Marami akong pilat na kung hindi dahil sa betadine, hindi ako gagaling. At sa kwentong ito, ang tinuturing kong betadine ay iyong pamilya ko. Akala ko noon, mas okay kapag sa tropa o ibang tao ka naglabas ng sama ng loob. Hindi pala?! Mas maganda pala kung kasama mo sa laban ang pamilya mo. Sila lang ang nakatulong sa akin. Pinaramdam nila na kahit hindi ako perpekto, may ibang tao na pwedeng tumanggap sa akin. At syempre, in God's perfect timing.

Naalala ko noong isang gabi na sobrang hirap na hirap ako. Alas-tres ng madaling araw kung saan mahimbing na natutulog ang lahat. Nakaluhod ako at nagmamakaawa sa Diyos, na tanggalin na niya lahat ng sakit at handa akong tanggapin Siyang muli sa buhay ko bilang Taga-pagligtas ko.

Dasal at pagmamahal ng pamilya.

Eksakto ngayon araw, ang ika-dalawang taong anibersaryo sana namin. Pero sa loob ng isa't kalahating taon na pagsasama namin, nagpapasalamat pa rin ako sa lahat ng mga bagay na narasanan ko. Ngiti, tawa, saya, inis, tampuhan, galit, mga masasayang litrato, mga regalo, mga simpleng text at malalim na argumento-- at yung mismong tao.

At isa lang ang natutunan ko sa laban na ito,

Hindi mo pwedeng patawarin ang sarili mo at ang taong nanakit sa iyo kung hindi mo kayang tanggapin sa sarili mo na nasaktan at nasasaktan ka. Naguumpisa ang lahat sa acceptance. At matatanggap mo lang ang isang bagay kung dadamhin mo ang sakit (o sarap) nito.

Pero ang pinaka-importante sa lahat-- ang deadline.

Lahat ng bagay may hangganan. Hindi rin pwedeng patuloy ka na lang mawawasak at sisirain ang pananaw mo sa buhay. Dahil kapag hinayaan mong mangyari iyon, nababawasan ang chance mong makita ang totoong tagumpay. Bigyan mo ng deadline ang bawat chapter ng buhay mo. Hindi pwedeng hanggang dito ka na lang.

Patuloy ka pa ring magmahal;

1 note · View note

jferdlove-blog · 5 years

Photo

Photo Blog

Naging parte na ng ating buhay ang basura at sa paglipas pa ng panahon lalong tinatangkilik pa natin ang mga gamit na lubhang nakaka-ambag sa bilang ng basura kagaya nang plastik na nagkulong sa atin sa “Rehas ng Kaalwanan”, dahil sa kaginhawaang dala nito, lalo tayong nagkulang at nanatiling bulag sa kaalwanang dala ng “Lalagyan ng Kaluwagan”. Sa kabilang banda, araw-araw nating ginagamit at tinatangkilik ito at sa bawat pagkinabang natin dito ay dinidiretso natin agad ito sa “Tambakan ng Inabandona”, minsan pa’y parang bundok na ito sa dami ng basura at masaklap, puro Non-Biodegradable na basura ang pumupuno dito. Ngunit sa pagpili ng tama sa isang “Simpleng Desisyon” naghahatid ito ng pagbabago at benipisyo sa kapaligiran. Kaya, kasabay ng pag-usbong ng teknolohiya, umuusbong din ang mga “Natural na Alternatibo” na dapat nating tangkilikin para sa ikakabuti ng ating kapaligiran.

Review Blog

Ang mataas na bilang ng basura ay pangunahing suliranin sa Barangay Pansol, Padre Garcia. Kaya, ito ang napili naming komunidad upang bigyang solusyun ang kanilang suliranin. Sa pagbisita namin sa komunidad na ito, na-obserbahan namin na ang plastik ang karamihan sa basura sa Barangay Pansol at kaya naisipan namin gumawa ng isang proyekto na alternatibo at maaring pamalit sa plastik. Ang pangalan ng produkto na aming gagawin ay P.B.B. na ang kahulugan ay Plantable Bio Bag at ang aming pangunahing gagamitin upang malikha ito ay corn husk o balat ng mais. Ang layunin ng produktong ito ay ipakilala ang isang produkto na pro-kapaligiran na maaring itanim at maging isang halaman na makakapagbawas ng pag-init ng klima.

Bukod dito, ang partikular na proyektong ito ay naglalayon mapaunlad ang kapaligiran, mapabuti ang kalusugan at mapreserba ang likas na yaman ng Barangay Pansol, Padre Garcia. Sa kabilang banda, ang proyektong ito ay sumusunod sa Sustainable Development Goals (SDGs) upang maging mas benipisyal at paki-pakinabang ito sa mamamayan ng Barangay Pansol.

Ang paglilimita ng basura ay isang mahabang proseso kaya upang makamit ito, napagdesisyonan ng grupo #4 ng S11-04 na gumawa ng action plan kasabay ng paggawa ng produktong ito. Ang aming nabuong action plan ay binubuo ng apat na hakbang kagaya ng; pagbibigay kamalayan ukol sa proteksyon at tamang pangangalaga sa kapaligiran, pagpapakilala ng pro-kapaligiran na produkto at pagpepresenta ng benipesyo nito, pagpromote ng produkto sa mga opisyal ng Barangay Pansol at ang huli ay pagpapakilala ng produkto sa merkado upang maging benepisyal ito sa lugar.

Ang P.B.B. na produkto ay isang eco-friendly na lalagyan na nilikha upang maging praktikal para sa mga gumagamit at makabuti sa kapaligiran. Lahat ng materyales ng produktong ito ay galing sa natural na sangkap mula sa Barangay Pansol. Ang produktong ito ay maihahambing sa gamit ng supot o brown paper bag dahil ito ay isang gamitan lamang at ang kulay ng P.B.B. na produkto ay kulay maputlang berde dahil sa aplikayon ng sariwang balat ng mais. Bukod dito, gagawa kami ng iba’t ibang sukat ng produkto; 31cm x 8.5cm x 28cm, 31cm x 12cm x 41cm at 60cm x 16cm x 40cm para sa iba’t ibang gamit. Sa loob ng aming produkto may naka-embed na 3-5 na buto ng wildflower na maliit ngunit maaring magkaroon ng isyu ukol sa nakabukol na buto sa produkto pero aming pinag-aaralan pa kung paano mababawasan ang hindi regular na bukol sa produkto upang mas makatawag pansin ito. Ang produktong ito ay hindi tulad ng tipikal na plastik na nagdudulot o nag-iiwan ng carbon footprint na lubhang nakakasama sa kalikasan sa halip nag-iiwan ito ng isang bulaklak na halaman na may abilidad palitan ang carbon dioxide upang maging oxygen. Ang aming napag-usapan na presyo ng produktong ito ay naglalaro sa Php 10-20 ang isa.

Sa kabilang banda, maraming benepisyo ang produktong P.B.B. ngunit may kahinaan din ito. Ang mga kahinaan ng produktong ito ay tibay, tagal at kamahalan ng presyo. Hindi gaanong katatag ang pondasyon ng produkto dahil ito ay hindi ginamitan ng makina at walang adhesive material kaya hindi sigurado ang tibay niyo. Bukod dito, ang tagal ng produkto ay isang kahinaan din ng produkto dahil ito ay gawa lahat sa natural na sangkap kaya maari itong magbreakdown sa maikling oras. Ang presyo ng produkto ay ang pinakakahinaan ng produkto dahil sa kamahalang dala nito sa merkado, sa isang P.B.B. produkto ay ibebenta sa halagang Php 10-20 ngunit isang gamitan lamang ito kaya kamahalan ng presyo ang kahinaan ng produkto. Sa kabilang banda, maraming benipisyong dala ang produktong ito kagaya ng layunin nitong makapagbigay ng mabuting dulot sa kapaligiran, maging alternatibong pamalit sa plastik at ito ay hindi lamang biodegradable, nakakapagpasuloy din ito ng halaman kaya pro-kapaligiran ito. Sa mga kahinaang ng produktong ito, maraming mabuting dulot ito at kung iisipin ng merkado ang benepisyong dala nito, magiging makatwira ang pagbili ng produktong ito.

Sa kasalukuyang panahon, kailangan natin ng isang produkto na makakapagdala ng mabuting dulot sa kapaligiran. Ang karamihan sa mga basura ay plastik kaya upang maibsan ang dami ng bilang ng plastik, ang P.B.B. na produkto ay maaring pamalit at alternatibo sa gamit nito. Maging matalino at responsable tayong mamamayan para sa ikakabuti ng ating daigdig. Piliin natin ang makakabuti sa kapaligiran at mas pagyamanin pa natin ang ating kapaligiran dahil tayo ang responsable sa kalagayan ng atin daigdig.

#PhotoBlogReviewBlogMahalinAngKalikasanCAPSTONEPagsulat #S11-04

1 note · View note

warmau · 6 years

Note

I'm so impressed with how quickly you make posts, you're amazing

thank you!! ive been thinking about sci-fi concepts so here’s some mini aus for nct u!! because i miss ‘em ;;note: the ideas here are my original creation, but if you would like to use them feel free to do so with proper credit

Taeyong

a bio-hacker, mainly interested in uncovering governmental projects about the rumor of genetically modified human

never leave his house,,,,,,,,like ever

trusts only one person, a disgruntled civil servant by the name of doyoung who sometimes leaks him info but is also responsible for keeping taeyong alive,,,,,,,

he has a paranoia about eating anything that isn’t,,,,,like,,,,organically grown because he’s sure gmo food brainwashes you

doyoung: it’s just an apple taeyong

taeyong: an apple,,,,that could kill you

doyoung: you need to go outside

and,,,,,well taeyong’s hacking all leads up to the faithful day of doyoung hurriedly pushing open his door - ignoring taeyong whose eyes are wide with concern

as he lays you down on the sheets of taeyong’s untouched bed (he spends most of his days crouched in front of his laptop - sleeps there too)

“who is this??? why are they here???”

taeyong begins, doyoung hushes him - then points to the barcode on your neck

“they escaped from a lab, i found them wandering in the parking lot and got to them before the guards could.”

taeyong’s anxiety flushes from his face, now it’s excitement - curiosity as he looms over you,,,,,looking closely at the barcode

he mumbles the number, runs back to his computer to see if it matches anything in his notes

“god, i don’t know if they’re ok,,,,,they just fell asleep while i was getting them back here - what are they,,,,,,”

“they’re a human test subject.”

taeyong answers, looking at his bright screen that makes doyoung’s eyes water

“i cross checked the number with what access i have to a couple database and see - “

he taps the portrait of you on the screen, the number written in the profile beside it

“human test subject, scheduled for injections on thursday,,,,,goal is to create a body immune to exposure -”

doyoung’s jaw drops, “holy hell are they trying to turn a human cold blooded?”

taeyong gets up, comes closer to you - still out of it and he apologizes to what seems like the dense air in his small apartment and then touches your skin

“cold.”

doyoung has to leave, being away from work for too long is suspicious and taeyong is left with you

he keeps a distance, but goes to work on opening encrypted files around your case

finally, you come to - sitting up slowly to see that you’re not in your lab - you’re in a dark, small room

a boy, with combed back green hair sits in the corner beside a flashing screen, when he turns to you his handsome, but deeply dark eyes settle on you

“should i call you by your name or by your number?”

is his first questions and you blink,,,,for a moment you silently stare back at him

“number, don’t remember,,,,,,,,,,my name”

tayong feels something surge inside his chest - something he hasn’t felt in a long time,,,,,,an anger,,,,,but not the usual anger,,,,an anger with an almost protective tone underlining it

because for the first time he’s not speculating, snooping through things on the internet

his proof is right in front of him - your tattered grey hospital gown, your barcode, your voice that shakes in instinctive fear

he feels it almost slip from his lips, the number on your skin, but he only pulls up your profile again and shows it t oyou

says your name,,,,waits for you to repeat it

“remember it, ill make sure you never get called by a number again.”

Taeil [tw: body mod]

an aloof professor of alien languages, he never shows his face and wears a mask that always covers his nose and mouth

when he teaches, he has a microphone in the mask which allows him to not take it off

everyone loooooooves making rumors up about what he’s hiding - most people think it’s a mutation or some kind of battle scar

but taeil never let’s anyone near enough to know

and when people, even other professors, ask him about it he just laughs into the microphone and goes “you know, i don’t know. but what i do know is it’s super hard to drink coffee like this.”

his office is so messy,,,,and he has all these weird trinkets from alien planets and photos of him in worlds that look nothing like yours

and you,,,,,,have a total crush on him

but as the university’s nurse you barely ever see him - unless he drops by for pain killers or has to come by to sign a student’s late note

but there is something so!!!! fascinating about him, because despite only seeing his eyes

which always seem sleepy and non-alert,,,,,,,he’s so freaking smart

he speaks so many languages, communicating with alien students and administration - he knows heaps about the history of other planets and has stories from the far end of the galaxy every which way

when you see him, you clutch your notepad to your chest - hearts probably floating above your head

everyone knows about your crush

everyone, but taeil

who one afternoon comes strolling into the nurses office

you’re the only one on duty and seeing his lean figure, a long jacket thrown over his shoulders making him look more like a scientist than an alien linguist

he walks right up to the bed and you’re about to ask if something is wrong, when he lets out a loud loud cough

and falls face first onto the bed

you run over, asking in shock if he’s ok - if he can respond

turning his head slowly, taeil’s eyes look at you - empty

and then he pulls at his mask, slipping it off his face to reveal his nose and mouth

perfectly human,,,,perfectly handsome

and then he opens his mouth and his tongue - well,,,,tongues,,,,two of them are obviously infected with something

you run over to your cupboard, searching for anything that you’ve used for those kind of infections before finding what you need

taeil sits up, watching your frantic search

and when you return, pills in your hand and water in another

taeil smiles slightly, takes them and then reaches to feel around for his mask

before he puts it on, he stops and sees you still looking at him

“professor moon, maybe you should cancel your classes? infected tongue,,,,tongues make it hard to speak,,,”

he blinks, lazy smile back on his face

“you’re right,,,,,,,,,,,,,are you not scared of it?”

“y-your ,,, tongues?”

he nods, slipping his mask on and you shake your head

“no, not at all. is that why you h,,,hide them?”

taeil shrugs, standing up as your eyes stay glued to his

he reaches out, ruffling your hair as if you’re not an adult too and then he turns to float out of the room

a couple of days later you find a note in the office, in the characteristic mindless scribble of taeil’s writing

“if you would like, i would love to take you out. ill even take off the mask. (i can’t kiss with it on afterall)”

Mark

a really cute and excited vet apprentice,,,,,,,,,,,,for dinosaurs !!!!!

favorite kinda dino??? brachiosaurus - chill, big, eats like 500 pounds of grass all day - mark always jokes that they’re living THE life

“you wanna eat 500 pounds of grass all day?”

mark: no. i wanna eat 500 pounds of ice cream though

he works under xiumin, whose the only dino-veterinarian in their country and who honestly,,,,,,mark idolizes

like most people are frightened to death of dinosaurs if for their huge size or menacing appearance, but xiumin treats them like big puppies

petting their noses and giving them nicknames, mark thinks it’s so cool how easily he gets along with arguably,,,,,,,,,the only species of animal capable of putting an end to humans LOL

mark’s picked up xiumin’s mannerism though, he has a special cute bond with a baby brachiosaurus who he calls “palm” (because he loves eating palm leaves the most,,,,,,,)

all of his friends don’t get how he does his job - he’s like an ant to a dinosaur it could cruSH him

mark actively petting an animal that’s like a hundred times his size “they’re,,,,,,,,,,,cute”

you’re also an intern, but to a researcher who has been studying dinosaur breeding

so you’re always around xiumin and mark,,,,,and when xiumin and your mentor get into conversations - they go on for a while

so you and mark also talk,,,,,,a lot of the time about how hard work is but how fun it is too

mark has told you so many dinosaur facts you can’t keep track and you show him photos you’ve taken of other ones that you and your researcher have come across

and although you work closely around dinosaurs,,,,,you’ve never touched one

which shocks mark when you tell him because he’s like !!! you gotta try it - their skin is so unique and feels really cool

and when your mentors are least looking, he sneaks you away and toward the pen where “palm” is

his mother is grazing nearby, she’s used to mark so she makes no alerted movements when he approaches

palm on the other hand rushes over on his big, stumbly legs and you’re like “he-he’s a baby?!?!?!”

because palm is probably over 25 feet

“he’s still pretty young, check it out!!” mark grins, reaching out as palm leans his long long neck down - till it’s nearly at his feet and just in reach of mark to pet his nose

“c’mon, try it~” you urges

and you don’t realize you’re shaking till your taking a step forward and your arm is out

and you touch the nose of the gigantic creature, only to jump back behind mark because it’s just - it’s just so massive,,,how isn’t he scared?!?!?

mark laughs, but it gets stuck in his throat when he sees xiumin standing in the corner - tapping his foot with an amused look

your mentor is there too,,,,,and you and mark freeze up like preschoolers caught red handed from stealing cookies at lunch

“now what do we have here?”

xiumin asks, but there’s playfulness in his tone - your mentor on the other hand is wagging you over with a finger

“you can’t fool around when we’re here to do research-”

he starts, but xiumin gives him a good clap on the back “let the kids go on a date, everyone knows you bring your crush to see dinosaurs!”

you and mark both redden at the mention of the word date, but neither of you quite makes a noise to protest the idea

a couple of minutes after xiumin distracts your mentor with more conversation, you and mark stand in front of each other avoiding eye contact

“i,,,,,,,are you coming back soon?”

he asks, running his hand over the back of his neck, hiding behind the hem of his safari hat - which,,,,,,,,you think is adorable,,,,,,,even though mark’s like it’s part of the uniform here,,,,

you nod, but also hesitate before asking “we,,,,,if you want,,,,,,,should go on a d-,,,,date?” you pose it as a question and mark look bright cherry red but agrees quickly

“i’d like that!”

before you can say anything, palm makes a noise - almost as if to grab your attention away from each other and you and mark both giggle,,,,,,

but you leave with your mentor, smiling at the number on the page in your notebook signed mark lee ,,, a mini scribble of a dinosaur with a heart around it too

Ten

the prince of a small star planet where the species is closely related to humans in appearance

minus the silver markings on their face which they are born with (different for the royals - ten’s markings are gold)

and the ability to communicate through touch rather than words

so the whole planet,,,,,is pretty quiet

ten ,,,,,,, absolutely hates it - this whole lack of sound, of loud and colorful voices,,,,,,,,, whenever he has the chance he talks with locals and other royals

much to the surprise of others, who reach out on instinct to link hands to transmite words

but ten dances around them, his smile big and wide as he asks them how they’re doing outloud

and all the replies are hushed, whispered because no one is used to talking anymore

you’re visiting the star planet on a student visa,,,,mostly to just take in the beautiful sites

and talking,,,through touch has been pretty odd for you - fascinating - but odd,,,,

and you’re on a tour of the royal palace - completely unaware of the fact that the prince is there too

ten’s just managed to get out of some boring, routine meeting and that’s when he hears it - a voice

you accidentally mumble something to yourself about forgetting your hotel key

and ten - seeing you, alone in the grand ballroom, no markings on your face realizes quiclky that you’re human

and he’s before you in a matter of seconds, shocking you and making you take a step back

as he pulls his arm out to shake yours and smile

his dark eyes bore into yours as he introduces himself through touch, but just from the gold accents on his cheekbones and nose you can tell he’s,,,,royal

“i- i - uh-” you start stuttering, clasping your hand over your mouth because right no talking

but ten let’s your hand go and beams, “please, go on. i love to speak outloud.”

you blink back even more shock, “oh,,,,i just - most others usually prefer talking through touch-”

ten waves a hand in front of him, the robe he’s wearing looks expensive and a bit large on him

“im different, i miss sound, i miss voices, i always love a chance to talk with someone verbally.”

nodding, although you’re not sure why you tell him you’re a student from earth

the two of you continue to stroll around the ballroom, ten’s voice is clear and positive the whole time

and when you show him that your phone can actually play music outloud without headphones or the need to touch it to hear the sound

ten nearly jumps up in joy, saying that he must get a phone like that shipped over from earth

it’s enjoyable,,,ten - unlike other royals on star planets who are secretive and traditional,,,,, seems so open - if not for his markings he could fit in on any human college campus

he also makes you blush,,,,when he asks if all humans are cute like you, in apperance and in voice

after a while, a figure appears in the ballroom - it signals silently to ten who frowns at it

“i must go, my parents are looking for me.” he says and the figure raises an eyebrow at the sound of his voice

you nod, thanking him for taking the time to talk to you

you bow,,,,thinking it’s the only thing to do in a situation with a prince but ten asks you to lift your head

and with a cheerful smile goes “tomorrow, are you free? id like to take you out to see the gardens of our palace. i can send someone to pick you up at your hotel it’ll be a,,,,”

he leans forward, fingers cascading over your wrist

the word transmitted through his touch is; date

Jaehyun

a pretty normal athlete, with average grades and good friends

until one night he wakes up, sweating, feeling woozy after taking a pill that his coach said would help him feel “more energized” for the game,,,,,,

at first, he thinks it’s just a side effect of the pill - but then,,,,in the morning at the track meet he’s in,,,,jaehyun runs at a speed he’s never run before

and when he looks over at the runner beside him, and thinks “trip”, it happens

a struck of coincidence, jaehyun is sure

until,,,,,he does it to every other runner and it happens - they all trip

he’s given his medal, everyone cheers for him but jaehyun feels odd,,,,,,

he locks eyes with his coach and thinks, “say you’re proud of me”, and the couch grins

“im proud of you, jaehyun.”

it takes a week or two of tests, small tests and jaehyun realizes that pill gave him the power to control people - to control their actions - to make them do things

and when you, his long time best friend and crush, come jogging toward him on the quad

jaehyun thinks no - you can’t do anything to them. they trust you. don’t control them

but it’s so hard,,,,when he’s looking at you, the person who he finds most beautiful in the world

and he could just think, “kiss me” and you would - you would

but he forces himself to stop

of course, he can’t hide it for too long. there’s a moment where you and jaehyun are studying and you’re so close your knees are touching and jaehyun sees a classmate of yours approaching

the same classmate whose been in love with you for weeks, and jaehyun can sense it - he’s here to pull you away and ask you out

and jaehyun feels horrible, but silently thinks “forget about it. turn around and go away.”

and the boy does,,,,,,,,you don’t even see him - to absorbed in your notes and jaehyun feels a faint smirk come on, but the guilt washes it away

he decides he needs to tell you - to control himself

so you come over and he closes the door and sighs “im going to do something, it’s going to be crazy - but it’s going to explain a lot.”

you watch him, concerned

“walk toward me.” he says and you do, but jaehyun flashes the word stop in his mind and it’s like your limbs are frozen in place

“wh-what’s going on?!?” you panic and jaehyun releases the thought

“i controlled you. i made you stop.”

jaehyun thinks you might storm out, lash out, but you do none of those things instead your first question is

“have you done it to me before, or was this the first time?”

“the first time.”

you sit down and jaehyun isn’t sure what you’re thinking, he can control your mind but he can’t read your thoughts

you ask him more, about when it started and how and jaehyun feels so relieved that he can share it with someone - with you

and you trust him, evident in the way you put your hand on his without him willing it

and then, when it’s just silent you lean over and press your forehead to his

“hey, think of it as a super power. you can mind control people from falling over banana peels or something.”

he laughs, but he’s happy to feel you close

“ill be here for you. you know i will, ill be here for you always.”

and you press your lips against his, unsure at first, but then with a bit of force

jaehyun is startled, but kisses back

it’s your first kiss, and jaehyun’s power has nothing to do with it. it was your decision.

“just promise you won’t use it on me.” you whisper, “i want all of this o be natural.”

jaehyun promises, and he means it, and he’s so happy he forgets he has the power when you crawl into his lap and kiss him again

Doyoung

as mentioned, doyoung is a civil servant in the government

technically he’s got a ‘clerical’ position, paperwork and scheduling but he is also a part of a secret faction in the government dedicated to keeping files on government experiments and classified personal

that’s how he’s able to leak information to taeyong

other than being rather snappy and strict to people who work with him,,,,doyoung is rather funny, in a sarcastic and dry way that gets him favor with higher-ups

he’s never been one to show his true personality around those he works with because he,,,,hates the government

you could call him a spy,,,a mole,,,whatever - but he’s only in cahoots with taeyong, hoping that finally they can bring to light the disgusting things the people in power are up to

but, on surface level to those his colleagues, he’s the same sweater-vest wearing, tea-without-sugar drinking, handsome in a distant way doyoung

is there an affectionate side to him? a need to be close? yes, but it’s hidden under the cover he’s made for himself

that is until,,,you’re hired as his helper

you’re insanely distracting to doyoung, which annoys him at first because he doesn’t understand why he keeps looking at you - needing to know what you’re up to

maybe it’s because,,,,he’s worried you’ll find out about his secret position, see him slip a file into his bag or whatever

but no,,,,,that isn’t it,,,,,,you trust him wholeheartedly - he can see that in the way your eyes gleam pure up at him

no, it’s something else

“you think they’re cute right? the whole office does.”

someone says at lunch and doyoung feels a shiver run down his spine,,,,,,that’s it - he’s distracted because you’re - ,,,,,, cute?

it’s a theory, that proves to be true because suddenly doyoung is hyper aware of how sweet johnny from IT is to you. how interns haechan and renjun are always helping you carry stacks of paper - or whispering jokes to you during break

he’s also aware of how long it’s been since,,,,he’s liked someone. all of it made worse by how much you seem to look up to him, adore him,,,,

one afternoon doyoung is sent to retrieve a package from the classified files room. when he comes upstairs carrying the box his face is twisted

the box belongs to a case on botched laser testing - most of the victims, young undocumented children

he’s thinking to himself a mile a minute about how cruel the government is, how he should share this with taeyong when he can

when he hears your voice

“what is that? should i help you carry it?”

doyoung’s eyes turn wide, he looks up and you’re at the end of the hall

“oh, no. it’s nothing.” his voice falters and he’s worried you’ll see through him - see the beads of sweat on his forehead

but,,,,as usual,,,,you don’t - you smile at him and it makes doyoung feel like his heart is being ripped

“mr. kim,,,” you never call him doyoung, no one but taeyong and the higher ups do, but he sort of wishes you would

“the government is looking out for us, right? they don’t,,,,,,hurt others to do it,,,,right?”

you look at him and doyoung can hear concern ring in your voice

he strains a smile,,,,he wants to tell you the truth because,,,,he cares about you wants to initate you into his world - have a chance to be with you

but he doesn’t want to hurt you

“of course they don’t.”

he pauses, clears his throat

“from now on, please call me doyoung.”

your face brightens and you nod with a blush on your cheeks, doyoung wishes he could save the image of you in his memory forever

what you don’t know,,,,won’t hurt you

1K notes · View notes

willalvarez22 · 3 years

Photo

Ayown! May naedit nanaman tayong lumang video 😅 check nyo na lol https://youtu.be/xIYMxig3hdY Don't forget to follow my IG Account: https://www.instagram.com/willalvarez/ Check out my latest video on my YT channel click bio 👉🏻 https://youtu.be/xIYMxig3hdY • • • • • • #instagram #streamer #contentcreator #willalvarez ##ig #vlogger #vlog #creator #youtube #roxascity #youtuber #travelvlogger #lifestylevlogger #dailyvlog #unboxing DISCLAIMER: throwback photo (at Roxas City) https://www.instagram.com/p/CQnDk5dAnSq/?utm_medium=tumblr

#instagram #streamer #contentcreator #willalvarez #ig #vlogger #vlog #creator #youtube #roxascity #youtuber #travelvlogger #lifestylevlogger #dailyvlog #unboxing

0 notes

allaboutcolleen · 4 years

Photo

May bago tayong video ❤️❤️❤️ Link in my bio 😍 https://www.instagram.com/p/B-MDd69Foi1/?igshid=1wkehn7a2a9uk

0 notes

gamboakentmay · 5 years

Text

Mas Masaya Dito sa Pinas!

Sabi ng ating pambansang Bayani na si Gat Jose Rizal; Ang hindi marunong magmahal sa sariling wika, daig pa ang hayop at malansang isda. Gasgas na ang kasabihang ‘yan. Palagi ko itong naririnig sa paaralan lalo na noong ako’y nasa elementarya pa lamang. Sa mga contests, pageants at lalung-lalo na sa Buwan ng Wika, paboritong linya ng maraming estudyante ang kasabihang ito. Magsasalita si teacher, “Ang hindi marunong magmahal sa sariling wika...” tutugon ang mga bata, “…ay daig pa ang malansang isda.” At masaya ang lahat pagkatapos.

Mas Masaya Dito sa Pinas!

Naaalala ko na noong bakasyon, pumunta ako sa isang State University na malapit sa amin. Pumunta ako doon para kumuha ng entrance exam sa pagnanais makapasok sa nasabing paaralan. Habang ako at ang aking kaibigan ay naglalakad sa pasilyo ng isang gusali, napansin naming na may karatulang nakalagay sa kisame, “English Speaking Area”. Napaisip ako noon, bakit pinagbabawalan ang mga mag-aaral na salitain ang sarili nilang wika sa paaralan sa loob ng kanilang bansa?

Hindi lang iyon ang unang beses na napaisip ako ng ganoon. Ang class adviser ko noong Grade 11 ay ang isa sa mga pinakapaborito kong guro. Literature ang subject niya noon. Batid ko naman kung bakit kailangan magsalita kami ng Ingles sa tuwing oras ng klase niya. Ang hindi ko maintindihan ay kung bakit kailangan buong araw, kapag siya ay nasa loob ng silid, magsasalita kami ng purong Ingles. Katwiran niya ay para ihanda kami sa paglabas naming ng paaralan ay hindi kami mag-mukhang tanga na walang alam o mahina gumamit ng wikang banyaga. Magagamit daw naming ito sa pagkuha ng trabaho, sa loob mismo ng trabaho, sa pakikipag-usap sa banyaga at iba pa. Naintindihan ko naman ang mga dahilan na ibinigay niya. Pero bakit ba kailangan nating mag-Ingles sa pagkuha ng trabaho kung sa sariling bansa tayo magtatrabaho? Trabaho naman sa sariling bansa ang pinagtatrabahuhan natin, bakit natin kailangan mag-Ingles? At bakit kailangang tayo ang mag-iingles kapag kakausap ng banyaga?

Hindi ko na kaya. Di ako sanay magsalita o magsulat nang tuwid na Filipino. Ipokrito ako kung patuloy kong sasabihing iwan natin ang Ingles at Filipino lang ang gamitin.

Bakit ba maganda pakinggan para sa marami ang pagsasalita ng wikang Ingles? Kung sa tingin lang ng isang ordinaryong Pilipino, ang pagsasalita niya ng Ingles ay nagbibigay sa kanya ng kapangyarihan. Nararamdaman niya sa kaniyang sarili na mas nakakataas siya sa ibang taong mahina o hindi marunong gumamit ng nasabing wika kapag siya ay nakakasalita ng Ingles. Ngunit ang totoo ay hindi tayo nagiging makapangyarihan sa sa paggamit ng wikang Ingles. O hindi tayo ang nagiging makapangyarihan kundi ang mga unang nagturo nito sa atin. Ang mga Amerikanong nagpahiram sa atin ng wikang ito.

Nanghiram ako sa kaklase ko ng cellphone noon para makilog-in sa peys… Facebook. Nagtaka ako kung bakit nasa lengguwaheng Filipino ang mga words sa application niya. Dahil sa nakasanayan ko ang paggamit ng Facebook sa wikang Ingles, nakornihan ako nang makita ko iyon. At dahil nga nasanay akong nasa English ang mga application na ito, naramdaman ko iyong tinatawag na cringe sa sarili kong wika. Ngayon lang ako nahiya na naramdaman ko ‘yon.

Ipinakita sa atin ng mga Kano kung paano gamitin ang wika hindi para bigyan tayo ng kapangyarihan kundi para tanggalan tayo nito. Mas madali nilang maipapaintindi ang kanilang sariling kultura sa atin kung tayo mismo ang iintindi nito. Hindi sa pamamagitan ng dahas kundi sa pamamagitan ng talino. Binulag nila tayo sa kapangyarihang hindi kailanman mapapasa-atin sa pamamagitan ng kapangyarihang ipinahiram nila sa atin. Hindi natin sila nakitang kaaway kundi isang tagapagligtas. Hindi tayo idinaan sa marahas na paraan bagkus ay ipinarinig sa atin ang matatamis na salita at wika upang makuha ang ating loob.

F*ck. Bakit pati sa pagmumura, kahit hindi naman talaga magandang makarinig ng mura, kapag English ang pagmumura mo, ang astig o “cool” pakinggan. Bakit kapag may nakakaapak ng tae ng aso sa kalye, napapasigaw nalang ng “Shet!” o “Pakshet!”. Hindi ko rin gets kung bakit isinasatagalog natin ang ibang salitang Ingles. Ang dapat na “sh*t” nagiging “shet” at ang dapat na “f*ck” nagiging “pak”.

Nakatataas ba ng tingin kung maalam ka sa wikang Ingles pero mahina sa sariling wika? “Kamusta?” sabi ng isang kaibigan sa chat. Kung itatama ko siya at sasabihing iyon ay Kumusta at hindi Kamusta eh magtutunog ipokrito na naman ako. At ang salitang kumusta ay nakuha lang din naman natin sa wikang Espanyol na ‘como estas’ na sa English ay ‘how are you?’.

Bakit ba marami ang pilit na nagpapaka “cool” sa pagsasalita ng Ingles kahit na marami ang hindi ito alam gamitin ng wasto? Bakit pilit tayong nagpapakamatalino sa pamamagitan ng wikang banyaga habang nagiging tanga sa sariling wika?

Walang masama kung matututo tayo ng wikang Ingles dahil makakatulong nga naman ito sa atin lalo na kung tayo ay mag-iibang bansa para mamasyal o magtrabaho. Nagiging masama kung mas inuuna at mas binibigyang pansin natin ito kaysa sa sarili nating wika. Tama na ang Ingles ay ang ating susi sa mundo sabi nga ni Conrado de Quiros, ngunit hindi tama na susi ito sa sarili nating bansa. Kailangan natin ang Ingles. Ngunit hindi bilang first language. Ayon kay de Quiros, ang mahalaga ay ang katagang “pangalawa” or “second”.

Mahal natin ang ating wika, ngunit bakit nasa Ingles ang slogan nating “It’s More Fun in the Philippines!”?

0 notes

hyperako · 7 years

Text

Suicide talk

This is actually may 2nd time na umattend sa seminar na about suicide prevention. Well, napapanahon sya gayong suicide prevention month ngayon. Nung una is yung sa Letran, Manila. Maganda naging flow nung seminar, dami ko natutunan, narefresh yung ma learnings ko sa mga past major subjects ko like Ab psych and Bio Psych, depression thingy related kasi. So yon. Tas astig pa kasi yung seminar na yun bukod sa free, e ayun open sya for all. Psych major ka man o hindi. Tapos ang highlight sa part na yun is yung may isang brave man na nag share ng own experience nya about his attempted suicide, goosebumps bui. Ngayon lang ako nakarinig ng brave person na iopen up yun sa lahat, inamin nya naman na suicide ideas, andyan at andyan padin daw but ayun kinakaya. He cried at feel na feel ko non na parang thankful sya kasi there is someone na nagsave sa kanya that day. Sobrang nakaka inspire yung mga ganitong talks, kasi u will value ur life more, yung bang maaaring down na down ka na pero maeenlighten at maiinspire ka din to reach out for other people who might need help.

Kaya tayo, kung may kakayahana naman tayong maging kaibigan, o kahit apng tagapakinig lang sa taong may dinadala o pinagddaanan, dapat di tayo mag hesitate na mag initiate ng talk, who knows inaantay lang din nila tayo.

Sa mga struggling dyan, kaya natin to!!! Madali sabihin pero kahit mahirap gawin, e kakayanin!! :)

#suicide prevention #suicide prevention month #suicide talk #psych major #life talks #mental health #mental health awareness

1 note · View note

calligraphyworkshopsmnl · 5 years

Photo

Parang atin ang gabi, para bang wala tayong katabi ✨ Some of our lettering challenges from yesterday’s Intermediate Handlettering and Calligraphy class! 😀 ● Missed our creative workshops yesterday? Keriii! Registration is now open for our Basic and Intermediate Calligraphy Workshops at @cafemithi Creative Space, Sikatuna, QC next month!!! ❤️ ● Learn the basics of Brush Pen, Watercolor Lettering, and Pointed Pen Calligraphy and beyond in one awesooome class! @talamalaya 🇵🇭 Rates are inclusive of a complete workshop kit + food & drinks ☕ Reserve a slot via cafemithi.com/workshops. ☺ (link in bio!) ● If you wish to conduct your own workshop at @eatseverywhereph or @cafemithi Creative Space, feel free to send us a PM! 📍 (at Workshops at Cafe Mithi) https://www.instagram.com/p/Bv9V7GPBg5O/?utm_source=ig_tumblr_share&igshid=gc0pp6d8yfmz

0 notes

shelivesbetweenthepages · 7 years

Note

Ano ba yan sasagutin ko talaga to? hays. ge. HAHAHHAHA jk. So yang bio mo talaga una ko pa lang nakita natawa na ko idk why napaka diretso kasi "mamamatay din naman tayong lahat" hahahahahaha damn. I don't think di ka makikilala ng bloggers without your shoes and socks! Then fast forward we became good friends. Someone I can really rely on. Thank you pala ah. As in thank you. I like the way you capture moments and express your sadness through art and your love for cats. Just to remind you? You are not a bad person. You're one of the selfless persons I met and you deserve all the love :) Kayang kaya mo ibigay lahat para sa mga loved ones mo and I wish that nobody can take you for granted because I don't ever want that fire within you to burn out. That's what I saw in you :) Have a good evening! 💫

2 notes · View notes

jespau-blog1 · 7 years

Text

Unsaid thoughts

04-13-17 (1st day) Di ko alam kung pano ko ito sisimulan, ganun naman diba pag nasasaktan? Di mo alam kung sisimulan mo sa mga panahong nasaktan ka na o sisimulan mo sa mga panahong masaya ka pero panandalian lang pala. Unang beses na nagkausap tayo, wala akong pinakitang motibo para magkainteres sayo, sinabi mong gusto mong makipag kaibigan pero ang sinabi ko “sorry marami na ko nun,” dahil alam ko na ang patutunguhan nun, kakaibiganin, kikilalanin tapos syosyotain tapos ano? Iiwan? Di ako nagpadala sa matatamis mong salita, pinagwalang bahala kita. First impression ko sayo, “ang taong walang thrill,” how pathetic nga naman diba? (ps: first impression really matters to me *noon*) hanggang sa ilang araw wala ka ng paramdam, wala nang usapan sa pagitan nating dalawa. Hanggang sa isang gabi, habang ako itong walang magawa na puro scroll up and down sa facebook, aksidenteng napunta sa timeline mo (paano? Itanong mo saken ng mai-demo ko sayo) at nakita ko sa bio mo ang salitang “Savannah” at nagsink in sa kokote ko ang impressiong “walang thrill” nun ko lang nalaman na yung taong akala kong walang pinagkakaabalahan sa buhay ay busy person pala na higit pa sa akala ko. Muli tayong nagkaroon ng communication, nagkainteres ako sa pagkataong meron ka at bukod pa doon na iniidolo ko ang grupo niyo. Sa panandaliang nakilala ko ang kalahati sa pagkatao mo ay unti unti na pala akong nahuhulog sayo, Oo sobrang bilis ko ma fall noh? Kaya ang bilis ko din masaktan e. Alam mo bang bago yung araw na February 25, 2016 kung kelan naging tayo, nakailang beses muna akong sinabihan ng mga kaibigan ko na wag na, ilang beses nila akong binantaan na wag na wag akong iiyak ulit, oo “ulit” kase kahit nung mga panahong nanliligaw ka pa lang napapaiyak mo na ako ng di mo alam, ganun ka kabilis napamahal sa akin. Proud akong sumagot ng oo sa mga kaibigan ko kase alam kong di mo ko magagawang paiyakin ng dahil sa nasaktan mo ko, ganun kalaki yung tiwala ko sayo, ganun kalaki yung pang unawa ko sayo, ganun kita kamahal, sinabi ko sayo ang lahat tungkol saken, kung gaano ako ka clingy, kung ano ako at kahit yung mga past ko, pati na din yung may nakarelasyon akong Bisexual na pinagpalit ako sa bestfriend kong lalaki, hinayaan ko din na malaman mo kung ano yung pagkakakila saken sa school, yung babaeng malawak ang kapasidad ng puso magmahal na taong mahilig sa hindi straight. Alam kong hindi ka straight, you’re a bisexual, sinabi mo saken yun, di naman ako nahirapan tanggapin ka kase sanay na ko, alam ko din kung ano yung totoong galaw mo, na iba yung pinapakita mo saken sa kung ano ka talaga pag wala ako. Tanggap naman kita kahit ano ka pa e, kahit paano ka pa kumilos, tanggap kong attracted ka pa din sa iba maging sa mga lalaki kahit na girlfriend mo na ko, ramdam ko yun kahit lagi mong dinedeny saken. Tama yung sabi ng ate mo e, di mo naman kelangan mag girlfriend para patunayan na lalaki ka talaga, totoo naman talaga sinabi nya, wala kang dapat patunayan tungkol dun. Pero pwede mo namang patunayan na kahit bisexual ka kaya mo kong mahalin, na kahit malambot ka gumalaw at di ka ganun ka masculine pwedeng pwede ka pa din magka girlfriend at kahit ganun sila mag isip tungkol sayo papanindigan mo pa din lahat ng pangako mo saken. Alam mo bang sobrang dami kong nalaman tungkol sayo kahapon, oo puro negativities lahat yun, sa sobrang dami di na ma absorb ng utak at puso ko kaya iniyak ko na lang pero alam mo ba yung naramdaman ko pagkatapos nun, mas minahal kita, mas lalo akong tumatag, mas lalo kitang kinapitan, pinangarap ko ngayon na maging mas mabuting girlfriend sayo, gusto kong tulungan kang magpaka totoo, gusto kong malaman mo kung ano yung talagang gusto mo para kung sakaling di tayo magtagal, tapos papasok ka ulit sa isang relasyon alam mo na yung gagawin mo ng wala kang nasasaktan ng patago. Gagawin ko sana yung araw na to na para saken lang, yung walang ibang iisipin, gusto kong isubsob yung sarili sa saya kung saan di ko iisipin lahat ng nangyari kahapon, gusto kong gawin yung mga bagay na nakalimutan kong gawin kase busy ako sa pag-iisip sayo, masyado mong na occupy lahat saken and kasalanan ko din naman yun. Expected ko na yung araw na to para saken lang pero eto ako, halos nakagawa na ng isang essay na tungkol nanaman sayo, ibubuhos ko na sana lahat dito kaso di ko alam kung ano nanamang mga papasok sa isip ko bukas tungkol dito, araw araw na lang iba iba ang naiisip ko, kung aaraw arawin ko to makakabuo na ko ng libro. Alam mo bang wala talaga akong balak kunin yung facebook account mo kase gusto ko kahit papaano may privacy pa din tayo, pero may nag provoke saken na gawin yun. Hiningi ko sayo sabi mo ibibigay mo pero hindi sa pagkakataong yun, okay na sana e kase may assurance pero bigla mong sinabi na “pagiisipan” mo pa pala, nadagdagan na naman ng bakit sa isip ko. Inisip kong wala ka bang tiwala saken, may tinatago ka ba saken, may ayaw ka bang malaman ko. Alam mo bang sinabi ko sa mga kaibigan ko na di ko ibibigay acc ko sa magiging bf ko pero kinain ko lang din yung sinabi kong yun, mula nung naging tayo sobranf willing akong ibigay acc ko, wala akong dinelete kahit isang message kase gusto ko na once na hiningi mo acc ko, malalaman mo lahat ng conversation ko sa ibang tao. Grabe noh? Minsan pala napaka selfless ko na, sayo na umikot mundo ko, nakalimutan ko na sarili ko, nakalimutan ko na yung mga taong nasa paligid ko, thank you sa kaibigan mo na sinampal nya saken yung realidad. Sa isang araw na nakasama ko yung pamilya mo, madaming nabago sa pananaw ko pero di magbabago yung pagmamahal ko sayo. Asahan mong maraming changes sa relationship naten, mag-aadjust ulit ako pero trust me sa ikakabuti ng relationship naten to, just do your part, magpakatotoo ka lang saken and mahalin mo lang ako ng totoo.

2 notes · View notes