#lol θα δω | Explore Tumblr Posts and Blogs

schoolofrockgr · 5 years

Text

Το Bandersnatch δεν είναι το μέλλον, απλώς είναι απολαυστικό

Κάθε, μα κάθε φορά που κυκλοφορεί κάτι, οτιδήποτε, όχι απλώς show ή τεχνολογία, και δεν το πιάνει αμέσως ο «μέσος άνθρωπος», ξέρεις αυτός που έχει μεγαλύτερο στόμα από μυαλό (και πλέον τον βρίσκεις σε πολλά group του facebook να ρωτάει πότε βγαίνει το επόμενο επεισόδιο της αγαπημένης του σειράς, ενώ ήδη χρησιμοποιεί το internet για την δει – αλλά δεν μπορεί να βρει την ημερομηνία μωρέ το παιδί), το βαφτίζει: μέλλον.

Το άγνωστο, το προκλητικό, το μυστηριώδες. Μέλλον. ΜΕΛΛΟΝ. Το έπιασες;

Λοιπόν, σε πήρα λίγο από τα μούτρα φίλε αναγνώστη και δεν ξέρω γιατί, μόλις γύρισα από διακοπές που ήταν γαμάτες και μάλιστα έχω ακόμα άδεια πριν πάω στη δουλειά. Και έβαλα να δω το Bandersnatch, που τόσος λόγος έγινε για αυτό τις μέρες που πέρασαν.

Δεν είχα δει trailer, δεν ήξερα υπόθεση ή σύνοψη· το μόνο που ήξερα είναι πως ήταν interactive. Δηλαδή, εσύ επέλεγες το μονοπάτι που θα πάρει η ιστορία.

PHSYCH!

Δεν ήταν τόσο απλά τα πράγματα όμως. Δεν επιλέγεις γενικά και αόριστα σταυροδρόμια και μονοπάτια της ιστορίας όπως νόμιζα, αλλά μόνο του πρωταγωνιστή. Ναι, σου θυμίζει κάτι; Το Bandersnatch είναι ένα old school rpg GAME, στο περιτύλιγμα τηλεταινίας και μάλιστα με την εντυπωσιακή σφραγίδα του αξιόπιστου brand: Black Mirror.

Γράφω αυτές τις σειρές λίγα λεπτά αφού έχω τελειώσει (νομίζω) όλες τις εκδοχές και είμαι ενθουσιασμένος. Διασκέδασα στο μέγιστο και όλα συνοψίζονται στον τίτλο που έβαλα στο κείμενο: Το Bandersnatch δεν είναι το μέλλον, απλώς είναι απολαυστικό.

Είδα κόσμο και κοσμάκη στα social media να εκφράζει τη δυσαρέσκεια του για τον τρόπο αφήγησης της ταινίας και την φοβία τους για το μέλλον. Σε αυτούς αφιερώνεται η πρώτη παράγραφος αυτού του κειμένου.

Έχεις δικαίωμα να μην σου αρέσει το Bandersnatch, αν αντιλαμβάνεσαι ότι πρόκειται για παιχνίδι. ΠΑΙΧΝΙΔΙ! Αν μου πεις, ότι προτιμάς να παίζεις D&D αντί να δεις αυτό, σου βγάζω το καπέλο. Αν μου λες όμως ότι οι προηγούμενες σεζόν και επεισόδια του Black Mirror είναι καλύτερα, είναι σαν να μου λες ότι δεν σου αρέσουν τα πορτοκάλια γιατί δεν έχουν γεύση μήλου.

Duh! Είναι δυο διαφορετικά πράγματα.

Μάλιστα, στο ενδιάμεσο της κυκλοφορίας των δυο βιβλίων μου, εγώ ο ίδιος έγραψα 2 (και έχουν γίνει πια 5) μικρά βιβλία με τέτοιες περιπέτειες, που ίσως καταφέρω να τα εκδώσω κάποτε, ενώ ήδη υπάρχει φρέσκο στην αγορά το ΜΟΛΥΝΘΗΚΕΣ του Schannep James από τις εκδόσεις ΟΞΥ, διαδραστικό βιβλίο με ζόμπι αποκάλυψη.

Αυτός ο τύπος διασκέδασης, πρώτα τον γνώρισα σε βιβλία-τούβλα, σαν αυτό που έχει ο πρωταγωνιστής του Bandersnatch, Stefan Butler και μετά στην Amiga και στα PC, έρχεται actually από το παρελθόν. Δεν είναι το μέλλον, πιθήκι μου. Ούτε πρόκειται αυτό το στιλ τηλεοπτικής διάδρασης, να αντικαταστήσει τον παραδοσιακό τρόπο αφήγησης μιας ταινίας ή σειράς.

Είναι σαν τον φόβο της δεκαετίας του ’60, ότι τα κόμικ θα αντικαταστήσουν τα βιβλία, που ώθησε τον μακαρίτη Stan Lee, να αλλάξει το όνομά του για να μην συνδεθεί με ένα τέτοιο γεγονός, μετά την επιτυχία της Marvel.

Θα υπάρξουν περισσότερες τέτοιες; Το ελπίζω. Θα ήθελα να βλέπω/συμμετέχω σε κάτι τέτοιο, μια φορά το μήνα, με διάφορα stories και όχι μόνο ψυχο-επιστημονικής φαντασίας, αν και ξέρω ότι το στιλ αυτό, δεν λειτουργεί το ίδιο καλά με όλα τα είδη ιστορίας.

Και μια σημείωση: όχι δεν είναι ίδιο με το Εσύ Αποφασίζεις του Mega πριν 27 χρόνια, που είχε παρουσιαστή τον Βούρο. Εκείνο προσπάθησε να γίνει τηλεοπτικό προϊόν, σαν ακόμα μια σειρά (και για αυτό απέτυχε)· σου έδινε επιλογές με τηλεφωνική χρέωση για το: ποια γκόμενα να διαλέξει ο μπαμπάς ή να γυρίσει στο σπίτι μετά από μεθύσι και γενικά ήταν μια μεγάλη ιδέα με τρομερά, μικρής εμβέλειας εκτέλεση. Και ξέρω τι λέω. Ήμουν εκεί, είχα πάρει και εγώ τηλέφωνο για να κρατήσω ενωμένες οικογένειες και να νιώσω καλό παιδί. Και μετά να ακολουθήσω τον Βούρο στην κάθοδο του: Ταύρος με Τοξότη, την ξεδιάντροπη αντιγραφή του Αυτός, αυτή και τα μυστήρια (Moonlighting).

Μεγάλο μέρος της επιτυχία, κατ’ εμέ τουλάχιστον, της επιτυχίας του Bandersnatch, είναι η ίδια η ιστορία. Ο χαρακτήρας είναι παγιδευμένος μέσα σε μια λούπα και μέσα από τις επιλογές και την αναζήτηση, έρχεται σε επαφή ακόμα και με εσένα, τον χρήστη.

Όταν κάποια στιγμή ρωτάει: ποιος τον αναγκάζει να κάνει αυτά τα πράγματα, υπάρχει η επιλογή “Netflix” που οδηγεί σε ένα πολύ διασκεδαστικό μονοπάτι.

Οπότε: Αν είναι κλασικός σειράκιας, που δεν εμβαθύνεις στο στόρι και καταναλώνεις σεζόν γιατί δεν έχεις κάτι καλύτερο να κάνεις, μάλλον, πιθανολογώ, ποντάρω, σκέφτομαι και λέω πως δεν θα σου αρέσει. Αν είναι rpg fan, gamer, άνθρωπος που σου αρέσει το καινούργιο (έστω και αν η βασική ιδέα είναι παλιά), θα διασκεδάσεις κάπως (ίσως και πολύ, όπως εγώ).

Μεγάλο συν: η αναμενόμενη σαπίλα των χαρακτήρων και του περιβάλλοντος που δρουν, κλασική συνταγή Black Mirror που λατρεύουμε.

Υ.Γ. Τα ίδια έλεγαν πολλοί και με το Bright πέρσι, που το βρήκα επίσης πολύ καλό. Αλλά εκεί το πιάνω εύκολα το πρόβλημα. Βλέπεις Will Smith, σου λένε περιπέτεια· κλικάρεις και βλέπεις ξωτικά και τρολς. Ήταν θέμα μάρκετινγκ και γενικά δύσκολο να το ακολουθήσεις αν δεν είχες ιδέα, αλλά νόμιζες ότι ήξερες τι πας να δεις.

Στο Bandersnatch, ξέρεις ότι πρόκειται για κάτι… μη συνηθισμένο. Μπήκα όμως ποτέ εγώ στον κόπο να σχολιάσω πως σειρές σαν το Greys Anatomy προσβάλουν και μολύνουν την κοινή συνείδηση; Ξέρω απλώς ότι δεν το έχω με τις ιατρικές σαπουνόπερες, που δεν προβάλουν ούτε κάτι ιατρικό, ούτε κάτι αισθηματικό, αλλά είναι επιπέδου Drake Ramore του Joey Tribianni και απλώς δεν ασχολούμαι.

Οπότε, μείνετε και εσείς στο καβούκι σας για concept που δεν καταλαβαίνετε. Γιατί υπάρχουν κάποιοι σαν εμάς, που θέλουμε και άλλα τέτοια, αλλά γράφουμε ένα κείμενο το εξάμηνο για αυτό, δεν σχολιάζουμε σαν τρελοί όλοι την ώρα, βγάζοντας ένα αρνητικό trend.

Υ.Γ. 2 Μαλάκα μου, τι είχαν τα ποτά που ήπια στις διακοπές. Τέτοιο rant, έχω να κάνω 2 χρόνια.

Υ. Γ. 3 LOL!

youtube

#Bandersnatch #Black Mirror #netflix #sci-fi

0 notes

schoolofrockgr · 7 years

Text

O κυρ Αλέφαντος σχολιάζει τον μακαρονά τον De Niro

Ποιος Ντε Νέρο τώρα ηθοποιός ΠΛΑΚΑ ΚΑΝΟΥΜΕ;

Με ταρίφες θα ασχολούμαστε τώρα; Κες κε σε Ταξιτζής; Στράτος Διονύσιου θυμάσαι το άσμα; «Πήγαινε με οπού θέλεις ταξιτζή, μαύρες ώρες και πικρές περνάω» και «ΜΟΝΟΣ ΜΟΥ ΜΙΛΑΩ» το έκανε αυτός. Πρώτο ραντεβού ρε κατεβαίνει να παίξει μπάλα με την γκόμενα σοβαρή κοπέλα σε πορνοσινεμά, δε ντρεπόσαστε λίγο ρε; Εδώ Αλέφαντος σου μιλάει τώρα όχι Λούτσογιαννόπουλος.

Τον είχε από κοντά εκεί ο σισιλιάνος με τα πατομπούκαλα και τα φρύδια σαν του Τερζή 1 και 60 καθολικός Σκορσερέζε, ναι πες τον κι έτσι, συνομοταξία όλοι μεταξύ τους αυτοί να ξέρεις σαν του Εβραίους είναι, οι ΜΑΚΑΡΟΝΑΔΕΣ όλοι κλίκα, σαν το ελληνικό δημόσιο, μου θυμίζει τον Ρεχάγκελ που έβαζε τον Χαριστέα στη κορυφή 15 χρόνια, κάτσε ρε, ΚΑΤΣΕ να παίξει και κανας άλλος να πούμε!

Για χαζό τον έχεις τον άλλον σισιλιάνο, ο Φρέντι Κόπολας, μια φορά τον επήρε, ΜΙΑ! εκεί να κάνει τον νεαρό Μπράνδο με το μουστάκι το φερετζέ, γελούσε ο κόσμος, αν είχαμε τουίτερ πως τα λένε αυτά τότες θα πήγαινε το #LOL σύννεφο. Τον είχε πάρει χαμπάρι αυτός. Έλα δω του λέει ξέχνα τα αγγλικά ΞΕΧΑΣΕ ΤΑ. Δε κάνεις εσύ για αυτά, πες κανα χωριάτικο ιταλικό φτιάξε καμιά μπριζόλα να πάμε παρακάτω και μη ξανάρθεις, τέλος και τον έστειλε πακέτο αυτόν και την ελιά του μαζί στον κοντό (Σκορτσέζε).

Άκου να δεις τώρα έχε υπόψη σου αυτός δεν έβρισκε Ελάφι στο ένα μέτρο τι λέμε τώρα, ΣΤΟ ΕΝΑ ΜΕΤΡΟ το ελάφι και μου το παίζει κυνηγός; Εσούταρε όπως ο Μανωλάς με το αριστερό σε διάστρεμμα, αντί για ελάφι την έστελνε στα περιστέρια, κάτσε καλά τι μου λες τώρα!

Θέλω να σου πω δηλαδή δε πάει έτσι, έπειτα έχε στο νου σου μεγάλο σφάλμα ο κοντός έτσι, ΕΓΚΛΗΜΑ! Πας να κάνεις ταινία με μποξέρ τώρα ωραία; ναι….ΠΟΥ ΠΑΣ με αυτόν, ‘νταξει δε λέω φιλότιμο παιδί, εργάτης έχει κάνει ταξί, έχει κάνει κυνηγός στρατιώτης, μέχρι και σαξόφωνο, ε θα τον κάνουμε και Μοχάμετ Αλι τώρα; Και σε ρωτάω εγώ γιατί δεν πήρε τον Στανόλε τον Μπαλμπόο πως τον λένε για την ταινία;

Έτοιμος τον είχες με εμπειρία από πίσω, εκεί εσύ με τον Χαριστέα του Χόλιγουντ δε ξύπνησες! Άμα ήτανε καλή ταινία γιατί δεν έκανε άλλες 3-4; Εδώ σε θέλω, ο Σταλόνος ακόμα στο κουρμπέτι μπαίνει στο ριγκ 70 χρονώ κρέμονται τα βυζά και πάει με την ταχύτητα του φωτός άλλα το βράδυ, μπαίνει όμως και χαλάει ο κόσμος! Θα κάνουν ταινίες Μπαλμπόο και τα εγγόνια του αυτουνου να μου το θυμηθείς!

Λοιπόν… Έχε υπόψη σου μπορεί να είναι καθολικός και να μη βλέπει καλά άλλα ο ντιρέκτορας είναι μεγάλη γάτα να ξέρεις, τυχαία του κοτσάρει τον Τζος Πέσκι μαζί σε κάθε ταινία, ΤΥΧΑΙΟ είναι; Πώς θα τη βγάλει ο άλλος με το χαμογελάκι και την ελιά σαν ξάδερφος της Μονρό είναι θα τον φάνε λάχανο οι άλλοι!

Τα «Καλά Παιδιά» λέει .., ρε ο Πασκίνος λιγα χρόνια πριν γκρέμισε τα μποξ όφι και τα τσιμπέντα εκεί Σκαρφέις να πούμε ”σέι χαλό” φακ και φακ σε κάθε πρόταση, ρούφαγε και ρούφαγε μέχρι να ματώσουν τα ρουθούνια, έβγαινε στην αντεπίθεση με το αυτόματο τους έφαγε μόνος του κ όλοι τους σαν τον Πάγκαλο σε ταβέρνα, στην ιστορία έμεινε όμως, θέλω να σου πω έτσι πάει, ΑΛΗΤΕΙΑ θέλει.

Δε μπορεί αυτός ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ. γι’ αυτο του έβαλε τον Πέσκι ο κοντός, τον πήρε από το δρομοκαίτειο μεταγραφή να ξέρεις και του είπε: έλα δω μαζί του εσύ που είσαι μάγκας να καθαρίζεις για πάρτι του!

Λοιπόν…Μέχρι εκεί ήταν να ξέρεις αυτός…. 25 χρόνια τώρα τον αναζητεί η ακαδημαϊκή των βραβείων στο άμπε λαλέ, εκεί τον ψάχνουν για καμιά καλή ερμηνεία, ρε αυτός είναι ο τεράστιος και καλά; Αυτός έπαθε ”U2” ρε, ήταν γίγαντας εκεί στα νιάτα του να πούμε ‘ντάξει ναι καλός το να το άλλο, και μετά ο,τι κάτσει, Ο,ΤΙ ΚΑΤΣΕΙ , ο κύριος ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ. Εβραιομακαρονάς δεν υπάρχει χειρότερο, 7 ταινίες το χρόνο δε διαβάζει καν τα σενάρια Αλέφαντος σου μιλάει τώρα όχι Δανίκας, τα μηδενικά κοιτάει. Αμα πέσει το μαρούλι αυτός θα κάνει και τον μίμο στο φανάρι Κηφισίας-Κατεχάκη…

Το κοστούμι που φοράει στο Καζίνο, παραμύθι, ΠΑΡΑΜΥΘΙ. Να ξέρεις σαν κι αυτό τα παίρναμε τότε ένα πεντοχίλιαρο στο γιουσουρούμ κάτω στο μοναστηράκι…. κοροϊδευόμαστε τώρα;

#blog #funny #Robert De Niro #Αλέφαντος #ολυμπιακός

0 notes

schoolofrockgr · 7 years

Text

Λατρέψαμε το ηρωικό και χαοτικό φινάλε του The Walking Dead

Ναι, σε μια χρονιά που η σειρά με zombies του Robert Kirkman έφαγε τα περισσότερα πυρά από κάθε άλλη και σε αυτό φταίει το ίδιο αποκλειστικά, το φινάλε του The Walking Dead ήταν ιδανικό έστω… και χωρίς να είναι τέλεια σκηνοθετημένο.

Να τα πιάσουμε από την αρχή. Καταρχάς όταν μιλάμε για ευθύνη του The Walking Dead για τα πυρά που δέχτηκε από κριτικούς και «κριτικούς», το μυαλό σας πάει σε όλους στις βαρετές μίνι τηλεταινίες-επεισόδια που είχε το πρώτο μισό του κύκλου. Όσο και αν δεν το πιστεύεται, αυτό ήταν 30% του hate.

Το υπόλοιπο ήταν το γαμημένο cliffhanger που ακόμα και σήμερα, ένα χρόνο μετά το σκέφτομαι και με πιάνει πυρετός. Έπεσε hate γιατί ένα καλοκαίρι κανείς από τους fans δεν ηρέμησε και έπεφτε συνεχώς στη λούμπα του να σκέφτεται, να συζητάει και να διαβάζει σενάρια. Λογικό ήταν να εκνευριστεί με κάθε λάθος μετά.

Πάμε όμως στο φινάλε

Η αρχή της σύγκρουσης, ή για τους μύστες των comic, η εποχή του All Out War. Η κατά μέτωπο επίθεση δηλαδή των Saviors στους συμμάχους, κάτι που θα μας απασχολήσει πολύ. Και αυτό είναι η ελπίδα μας για πολλά action επεισόδια του χρόνου.

Το κακό της σκηνοθεσία που δείξαμε πιο πάνω είναι ότι μάλλον το The Walking Dead βασίστηκε πολύ στο comic. Η ομαλή πορεία από το ένα συμβάν στο άλλο, ειδικά στο δεύτερο μισό της σεζόν που δεν ήταν βαρετό κατά τη γνώμη μου, είχε μια χειραγώγηση, ένα forcing από τα μαλλιά ώστε να συμβούν πράγματα που θα «αναγκάσουν» άλλα πράγματα και εν τέλη να βρεθούμε όλοι σε θέση μάχης στο φινάλε της σεζόν.

Επίτηδες είχα μείνει καιρό εκτός από το να διαβάζω τα διάφορα τεκταινόμενα, αναλύσεις και αποκαλύψεις για το The Walking Dead και πάλι όμως, η ιστορία που είχα φανταστεί… έγινε.

Μια σειρά ή μια ταινία, δεν είναι καρέ από comic. Είναι μια smooth εναλλαγή εικόνων. Ή αυτό πρέπει να είναι τουλάχιστον. Το πώς βρέθηκαν όλοι μαζί την κατάλληλή στιγμή με όπλα και διάθεση για μάχη όλοι, ήταν αποτέλεσμα βεβιασμένων πράξεων όλων. Ακόμα και τα έντονα συναισθήματα που νιώσαμε κάποιοι στο τέλος, ήταν απόρροια μόχλευσης του editing. Συγκινιτική μουσική, αφηρημένοι διάλογοι, αγαπημένα πρόσωπα (α, ρε Abraham και η μουστάκα σου).

Το πρόβλημα που είχε και το Batman V Superman (Και έπαιζαν εκεί τους γονείς του Batman οι Negan και Maggie, lol).

Αυτοί οι σκουπιδιάρηδες, πόσο πιο ξεκάθαρα να στο πουν ότι θα σε πουλήσουν; Όχι στην αρχή του επεισοδίου που φαίνονται weird as fuck, αλλά από την πρώτη γνωριμία. Και δεν κατάλαβα… Από πότε ο Negan κάνει συμφωνίες και δεν κατακτά με το έτσι θέλω; Επειδή βόλευε το σχέδιο και απλό το έπαιξε μάγκας στο τέλος; Δεν βγάζει και πολύ νόημα αυτό.

Επίσης, η τίγρης. Το ήξερα, το ένιωθα πως θα σκάσει μύτη να κάνει θεαματικά kills, ωστόσο ήθελά να δω πόσο θα υπάρχει κάποιο τρικ ώστε να καταλαβαίνουμε πώς μια τίγρης ξεχωρίζει τους κακούς από τους καλούς;

Ιδανική απάντηση σε αυτό είχε ο ηθοποιός που κάνει τον Ezekiel ΕΔΩ.

Επίσης, γιατί δεν άρπαξε το Negan που ήταν δίπλα και μάλιστα ήταν κινητικός και απειλητικός με το ρόπαλο, θα είχε και πιο νόημα έτσι όπως έστησαν τη σκηνή, όχι στην ιστορία γενικά.

Και έχουμε αποκλειστικό βίντεο με τις πρόβες του Negan όταν είδε για πρώτη φορά την τίγρη:

Negan when he saw Shiva 😂 #TheWalkingDead pic.twitter.com/kPjrhcr34T

— Isco (@Txquero) 3 Απριλίου 2017

Αντίο Sasha και έξυπνο το σχέδιο σου, αλλά όλοι ξέραμε τι θα συμβεί. Είναι αυτά τα forced που λέγαμε πιο πάνω. Δεν είχε λογική να πας να εκτελέσεις τον Negan, ενώ ήξερες το σχέδιο του Rick. Δεν είχε λογική να τον έχεις στο στόχαστρο και να μην πατάς τη σκανδάλη επειδή ήταν και ο Eugene εκεί. Δεν είχε λογική να μπουκάρεις στο στρατόπεδό τους και αυτοί με τη σειρά τους, δεν ήταν λογικά να σε κρατήσουν ζωντανή χωρίς έστω, μια σφαλιάρα.

Τίποτα δεν είχε λογική και προσπάθησες να δώσεις λογική στο θάνατο σου. Και εν μέρη τα κατάφερες, τους απέσπασες την προσοχή ώστε να αρχίσει το πάρτυ.

Όσο και κράξιμο να πέσει, εγώ ο ίδιος που κράζω, το The Walking Dead είναι η αγαπημένη μου σειρά. Και ήδη νιώθω την απώλεια των επόμενων 6 μηνών χωρίς αυτό.

Υ.Γ. Σε μια μάχη με όπλα, όπου όλοι πάνω κα΄τω φοράνε πολιτικά ρούχα χωρίς διακριτικά έντονα -άντε βγάλει εκτός αυτούς του Kingdom- απλά όλοι θα σκότωναν όλους.

Υ.Γ. 2 Negan, ακόμα και στον χαμό έχει κέφι να λες μαλακίες;

Υ.Γ. 3 Rick σε άφησα για το τέλος. Πρώτων εμπιστεύτηκες του σκουπιδιάρηδες. Μετά χωρίς δεύτερη σκέψη σε εμπιστευτήκαν αυτές στο παραθαλάσσιο χωριό για τα όπλα, αφού πρώτα είχε μπουκάρει με βόμβες και μετά εσύ εμπιστεύεσαι τους σκουπιδιάρηδες. Και τον Dwight…

Δεν έχει σημασία ποια ψήφος εμπιστοσύνης ήταν δίκαιη και ποια πήγε στράφι, αλλά ρε φίλε πριν τη μεγάλη μάχη και παίρνεις διφορούμενες αποφάσεις.

youtube

#7ης σεζόν του The Walking Dead #Robert kirkman #the walking dead #σοκ στην πρεμιέρα του The Walking Dead #φινάλε του The Walking Dead

0 notes