"Ahlak düzeni sağlam olmayan ve soyguncularıyla başa çıkamayan bir toplum - ruhunda artakalmış barbarlık duygusunun da baskısıyla- soyguncularına karşı hayranlık duyar. "
(André Maurois - Kemal Tahir'in Rahmet Yolları Kesti kitabının önsözünden alıntılandı.)
Terk edip gidince gene yaşadım.
Renkleri, kokuları, iç sıkıntıları ve sevinçleriyle hayat devam etti.
Ölümün daha beter bir mahrumiyet olduğunu düşünmekten gelen babayiğit tesellilerim oldu.
"Bizim meşrutiyet inkılabı, ileri bir hareket olduğu halde, neden memleketin bahtını değiştiremedi? Bir yerde okumuştum. Çünkü inkılabın temsilcileri halkın sahici ihtiyaçlarını bilmiyorlardı. Hareketi, halka doğru götüremediler."
Kendini öldürenlere ‘delirdi’ derler. Ah keşke, delirebilsem... Ölümden korkmadığımı gördünüz, komutanım; ben, ölmemekten korkuyorum. Yani, öldükten sonra da bu acılar sürerse diye ödüm kopuyor!