#ik zou niet alleen ja of nee zeggen

[zoueriemandzijnopmars]

Ik heb de stemwijzer net ook maar eens ingevuld, al had ik mijn keuze eigenlijk al gemaakt, dus het was meer om te vergelijken. Maar zo'n tool is eigenlijk niet genuanceerd genoeg. Ik heb bij meerdere vragen het tegenovergestelde antwoord gegeven vergeleken met de partij waarop ik ga stemmen, volgens die tool, terwijl we op het moment dat je de uitleg bekijkt we het er eigenlijk wél over eens zijn.

Het viel me specifiek op bij de vraag over euthanasie, waarbij bijvoorbeeld de SP 'tegen' stemt, terwijl ze helemaal niet volledig tegen euthanasie zijn. Ze vinden volgens de stemwijzer alleen dat er een arts bij moet komen kijken.

Eigenlijk zou ik bijna zeggen, geef de mensen die die tools maken meer tijd een maak de test dieper. Ja, de standaard stellingen, da's lekker makkelijk bij degenen die een hard no of juist cruciaal voor iemand zijn, maar er zit voor mij een aanzienlijk groot verschil tussen tegen iets klimaat gerelateerd (bijvoorbeeld) stemmen vanwege de uitvoering of andere opties, en tegen zoiets stemmen omdat het hele concept 'klimaatverandering' klinklare onzin zou zijn (niet mijn mening, maar een voorbeeld).

Dat staat er natuurlijk wel bij: je kan op individuele partijen klikken om hun beargumentatie te zien, maar dan kan het dus zo zijn dat je door (onbewuste) vooroordelen over een partij anders kiest, omdat je die beargumentatie niet los van de partij ziet.

Een tool waar je dat dus wél hebt zou een stuk handiger zijn: je krijgt stellingen, geeft je antwoord (ja/nee, geen van beide) en in een latere ronde kan je kiezen uit (geanonimiseerde) beargumentaties van de individuele partijen. In een ideale versie zouden die dan nog losstaan van de antwoorden die de partijen gegeven hebben ook, mocht je het er niet mee eens zijn of iets 'voor' of 'tegen' is, want dat komt eigenlijk gewoon aan op interpretatie van de vraag.

Ik heb hier eigenlijk niks aan toe te voegen! Helemaal mee eens!

#dutch politics #nederlands #nederblr #wat ik me ook net bedenk is dat veel partijen niet durven geen van beide te zeggen #bijna alle partijen zeggen duidelijk voor of tegen op alles #terwijl als je naar hun argumentatie kijkt ze eigenlijk meer in het midden zitten #maar iig volgensmij vind ik het format van het kieskompas wel wat beter (die is nog niet online) want die heeft gradaties in de stellingen #maar nog steeds niet perfect natuurlijk #het irritante is dat ik technisch gezien zo’n stemhulp zou kunnen bouwen #misschien niet voor de verkiezingen maar ik zou het kunnen #maar ja daarom is het belangrijk om als het even kan niet klakkeloos op de uitslag van de kies hulp af te gaan #ik bedoel ik zou er ook een kunnen bouwen die je altijd mijn favoriete partij in de top laat zien #I got an ask!

[manonfontaine]

De waarzegger

Waarzegger: “Goeieavond jonge dame.”

Billy: “Goeieavond mevrouw, bedankt dat u me ontvangt.”

Waarzegger: “Oh maar geen probleem! Ik hou ervan om nieuwe klanten te verwelkomen.””

Waarzegger: “Dus, vertel me wat kan ik voor u doen?”

Billy: “Nou, mijn leven is altijd nogal chaotisch geweest, of het nu in mijn jeugd was, in mijn professionele leven of in mijn persoonlijke en emotionele leven. Op dit moment wil ik heel graag iemand ontmoeten, dus ik vroeg me af of u misschien wat kleine dingen voor me kunt voorspellen? Mijn collega Paula heeft u aangeraden. Ze zei dat u een mirakel werker was en dat alles wat u voorspelde uitkwam, dus ik hoop dat het voor mij ook zo zal zijn. “

Waarzegger: “Oh, ik dank u voor al deze mooie complimenten ook al doe ik alleen maar mijn werk. Dus geen zorgen, ik zal u vandaag helpen.”

Billy: “Is het waar? Heel erg bedankt.”

Waarzegger: “Geen zorgen. Nou, voordat ik begin wil ik dat u weet en ik vertel het aan al mijn klanten dat ik geen exacte momenten kan voorspellen in detail ik zie dingen maar het is vrij globaal. Dus verwacht niet alles te weten maar wel zoveel mogelijk en ook als wat ik voorspelde had niet uitkomt spijt me dat. Ik heb niet altijd gelijk, ik vertel alleen wat ik zie in de kristallen bol en als een gebeurtenis niet snel gebeurt, kan het in een latere periode wel plaatsvinden. “”

Billy: “Oké, geen zorgen.”

Waarzegger: “Goed. Ten eerste zou ik graag u naam willen weten en hoe oud u bent.”

Billy: “Ja zeker. Ik noem Billy en ik ben 30 jaar oud.”

Waarzegger: “Oké Billy. Dus allereerst zie ik een man. Ouder, volwassen, rijk, groot, hardwerkend, zeer hardwerkend, bruin haar. Hij gaat een belangrijke rol spelen in je leven. Ik zou zeggen voor de rest van je leven zelfs. Oh, en ik zie dat je hem kent, ik weet niet hoe, maar ja, je komt hem vaak tegen.”

Billy: “Wow, het klinkt alsof u de perfecte man beschrijft. Zou dat Noud zijn misschien? Hij is een collega waar ik goed mee kan omgaan en soms heb ik het gevoel dat hij me probeert te versieren.”

Waarzegger: “Nee, ik zie geen 'N' in zijn voornaam. Ik denk dat de eerste letter van zijn naam een ‘M’ of een ‘A’ is.”

Billy: “Een ‘M’ of een ‘A’? Ik kan niet meteen iemand bedenken. Kunt u alstublieft doorgaan?”

Waarzegger: “Natuurlijk. Dan zie ik een dame die u het leven moeilijk zal maken, u kent haar nog niet maar ze zal u erg woedend maken en u zal heel jaloers op haarzijn. Ze lijkt op eerste instantie perfect maar ze heeft heel veel geheimen die ze zeker niet wil delen. “

Billy: “Geweldig, nog meer drama alsof ik nog niet genoeg heb gehad in mijn leven en dat allemaal door een vrouw die ik niet eens ken. Weet u zeker dat het niet een van mijn collega's is? Zodat ik er makkelijker van afkom.”

Waarzegger: “Ja, u kent haar niet, dat garandeer ik u. Maar maakt u zich geen zorgen, ik zie dat u er doorheen zal komen.”

Billy: “Nou, dat is het al. Iets anders?”

Waarzegger: “Ja, ik zie een vaderfiguur. Een zekere spanning ook. Ik zie een ziekenhuis, een huis, een andere vrouw die niet u moeder is. Ik zie flessen alcohol, illegale substanties. Wat een onheilige omgeving.”

Billy: “Ok, ik begrijp dat u mijn vader aan het beschrijven bent maar u bent niet echt duidelijk met u ziekenhuis, u huis, een andere vrouw die niet mijn moeder is. Wat betekent dit allemaal?”

Waarzegger: “Het spijt me, maar ik zei in het begin dat ik niet in detail kon treden. Dit zijn de enige dingen die ik zie.”

Billy: “Ik heb het gevoel dat ik mijn tijd met u heb verspild. Kunt u me alstublieft nog één ding vertellen?”

Waarzegger: “Dus als laatste zie ik 3 kinderen. Een die u van slag brengt met zijn verhaal, een die u snel leert kennen en niet meer zonder wilt en een die uw leven voorgoed zal veranderen.”

Billy: “Nog beter! Nu beschrijf u me hier als een babysitter. Yey!”

Waarzegger: “Het spijt me, maar dit is wat ik zie. Het is de kristallen bol die beslist, niet ik.”

Billy: “Ja, ja, zeker. Hoe dan ook, ik ga weg, ik heb genoeg tijd met u doorgebracht. Hoeveel moet ik u betalen voor al deze onzin?”

[laurapraat]

Opvoeden Anno 2024

Opvoeden is een soort wandeling door jurassic park. Alles is nieuw en eng en onzeker.

Toen ik in 2016 voor het eerst mama werd was ik onwijs onzeker. Bram heeft twee weken op de neonatologie gelegen dus ik had 3 dagen lang thuis voor een uurtje per dag kraamhulp voor echt alleen mijzelf. Want in het ziekenhuis werd al het nodige je al geleerd werd er gezegd. Nou niet dus ! Ja oké …. De luier verschonen, een badje geven en een bedje opmaken zoals het ziekenhuis het doet en wat dus thuis absoluut niet mag. en dat flesje klaar maken ? Dat werd voor je gedaan. Wanneer er wel of geen kruik bij moest werd ook niet uitgelegd en hoe warm je je kleintje moet kleden ? Nee ook dat werd niet uitgelegd. Toen Bram na twee weken mee naar huis mocht stond ik daar dus dan. Met een inimini mensje die mij nodig had en die ik in leven moest zien te houden. 0,0 ervaring had ik… ja ik heb in mijn tiener jaren opgepast… maar dat was maar voor een paar uur en alles werd voorgekauwd. Dit was een mini me en had alleen mij.

Uren lang las ik tijdschriften en boeken, struinde ik het internet af en vroeg ik mijn moeder geregeld om raad. Ik meldde mij aan op Facebook bij een aantal mama groepen en stelde daar geregeld mijn vragen. Ook schreef ik ons in voor een baby klasje en installeerde ik de oei ik groei app op mijn telefoon. Na een paar weken was ik een wandelende Wikipedia. Ik kon mijn mini me zowat uitlezen en ik wist precies wanneer welk sprongetje mij nachten lang wakker zou gaan houden. Samen met alle adviezen van het consultatie bureau en kinderarts kon ik naar een jaar toch wel zeggen dat ik echt alles wist. Ik werd langzaam een stuk zekerder over alles en relaxter.

Toen Ferry in 2022 geboren werd was het dan ook voor mij een enorme omschakeling dat alles wat ik in 2016 had geleerd ineens niet meer goed was. Nee er was naar veel dingen onderzoek gedaan en met de nieuwe richtlijnen was het allemaal vele malen beter en veiliger… dat sommige vernieuwde richtlijnen mij enorm lieten lachen deed er niet toe. Ik moest mij maar aanpassen. Godzijdank heb ik een man die het liever toch meer op de manieren doet zoals ik in 2016 heb geleerd. De twee kraamhulpen gaven geregeld commentaar. Ik trok mij niet teveel aan van al die nieuwe adviezen en deed veel dingen toch op de manier zoals ik dat bij Bram deed. Bram was toen tenslotte net 5 jaar dus ik kon toch enigszins zeggen dat ik het tot dan toe goed had gedaan. Samen met mijn man liep eigenlijk alles best relaxt. Als mijn man even met zijn handen in het inmiddels terugtrekkende haar zat dan wist ik vaak er wel raad mee. En zo kon ik mijn man toch nog wat dingen leren die hij nog niet kende.

Toen ik in de zomer van 2023 ontdekte dat ik weer in verwachting was wist ik het 100% zeker wij zouden dit gaan rocken. Ferry was net 1 en Bram inmiddels 6, dus dit zou appeltje eitje worden. Eind maart 2024 was daar onze Melody. En ach wat kon er nu in die 2 jaar tijd veranderd zijn ? Nou ik kan je vertellen dat een hoop richtlijnen weer veranderd zijn ! Want weer is er onderzoek naar gedaan met natuurlijk alweer een andere betere uitkomst. Deze keer kregen wij een vreselijke kraamhulp die vooral mij erg onzeker probeerde te praten. Richtlijnen waren richtlijnen en ja ook zij had drie kinderen waarbij het allemaal anders ging toen der tijd maar nee nu anno 2024 weten de experts het echt beter dan toen. Wat was ik blij dat ze na 5 dagen vertrok. Eindelijk konden wij het op onze eigen manier doen.

Tegenwoordig is er naast de Facebook groepen ook TikTok. Waar je tegenwoordig de mommy content creator’s kunt vinden…… de Gen z generatie…… handige uitleg filmpjes over het moederschap, mommy life hacks en adviezen. Adviezen waar mijn nek haren geregeld van overeind gaan staan. Vaak delen ze adviezen die ze op aanraden van een zogenaamde expert hebben gekregen. Zonder enige onderbouwing onderzoek of bewijs dat het daadwerkelijk beter is of werkt. Soms geven ze zelfs adviezen die levensgevaarlijk zijn. En volgens onderzoek is dit waar de nieuwe ouder van tegenwoordig dus zijn of haar informatie vandaan haalt.

In 2016 bestond TikTok nog geen eens. En werd bij een advies vaak ook het onderzoek daarnaar gedeeld. Ik filter tegenwoordig de ouders die TikTok als informatie bron gebruiken er dan ook zo tussenuit. Ze durven niks en alles moet insta perfect zijn. Als millennium mama kan ik maar één ding zeggen. Neem niet alles klakkeloos aan van wat er in die perfecte filmpjes verteld wordt. Zoek op internet naar verschillende bronnen die kunnen onderbouwen of dat het inderdaad zo is en of het veilig is. En denk zelf ook na. Dat filmpje over hoe dat je een flesje op vakantie klaar maakt heb je echt niet nodig. Dat is gewoon een kwestie van logisch na denken en doen. Je mag fouten maken, dat overleven ze echt wel. En stop met dat alles maar perfect willen hebben. Echt geloof mij je wordt er een relaxte ouder door.

#mamablogt #opvoeden #tiktok #gen z #millennium

[beritall]

Hallo, mijn naam is Paulus-Jan Pietermaat als rechtbankverslaggever neem ik je mee langs de RAFELRANDEN van deze samenleving.

Deze keer de zitting van de 26-jarige Timo B. Deze totaal ontspoorde jongvolwassene heeft een schokkend verleden van lage cijfers en moeite met het vinden van een vaste baan. Dit alles kwam op 2 december 2022 noodlottig tot een apotheose in de plaatselijke Texaco, waar de heer B. niet één, maar maar liefst twee Twix-repen stal.

"Vier dus", aldus de officier van justitie. De rechter knikt instemmend. De advocaat maakt echter meteen bezwaar, "als je twee Twixen steelt heb je dus vier reepjes ja, maar dat is dan nog steeds -twee- Twixen. Heeft u nooit die reclame gezien? Die twee twixen die horen bij elkaar"

De rechter haalt de schouders op.

"Ik vind dat niet bijster overtuigend, maar jurisprudentie is er alleen voor de kit-kat, en of dat er dan één is, of vier. Ik weet het dus niet". Hij went zich tot Timo.

"Meneer heeft u nog wat te zeggen over uw daad. Waarom moest dit nou per se?". De verdachte haalt nonchelant zijn schouders op.

"Ik wilde ze graag in mijn reet stoppen. Dat rijdt lekker." De rechter kijkt verontwaardigd.

"Meneer, dat zou ik ook wel willen na een lange dag, maar zo mag het simpelweg niet. Dat is de wet."

"Vier Twixen in je reet stoppen is verboden?" Stamelt Timo verlegen. Zijn advocaat zucht diep. Daar gaat haar verdediging.

"Nee stelen mag niet" antwoord de rechter. Hij vervolgt:

"En u lijkt het er met mij over eens te zijn dat het dan om vier repen gaat. Volgens onze taxateur komen dan uit op €2.575 schade. Ik ga u een geldboete geven van en zal beslag leggen op het vluchtvoertuig. Beschouw het als verbeurd"

"Kut inflatie" stamelt Timo. Van achterin de rechtzaal klinkt gekreun. Een van de rechtenstudenten die al vanaf de zitting aan het masturberen was had het hoogtepunt bereikt.

"Bovendien wil ik tot slot, naast TBS en dertien maanden voorwaardelijke celstrag als rechter ook nog hoogstpersoonlijk billenkoek geven. De heer B. Is namelijk gewoon echt heel stout geweest" meldt de rechter terwijl hij een padel racket onder zijn bureau vandaan haalt. De advocaat is het inmiddels duidelijk beu.

"Hier is geen jurisprudentie over!"

De rechter knipoogt "tot nu ;-)"

Aldus het verhaal van Timo. Gaat hij het voor elkaar krijgen zijn ontregelde criminele leven weer de juiste kant op te krijgen? Hopelijk zien we hem niet meer terug in de rechtbank. Volg mijn blog voor meer schokkende verslagen over zwaarste losgekoppelde pscyhopaten die dit landje te bieden heeft.

#beritall #nedermemes

[charleshaddonspurgeon]

Voor Iedere Dag | Ochtend Overdenking Maar een Samaritaan die op reis was, kwam in zijn buurt, en toen hij hem zag, was hij met innerlijke ontferming bewogen. (Lukas 10:33) Lees verder Johannes 11:11—44. Ik geloof niet in de manier waarop sommigen doen alsof ze het Evangelie prediken. Ze hebben geen Evangelie voor zondaren als zondaren. Ze hebben alleen een evangelie voor hen die boven het dode niveau van de zondaren gestegen zijn, die dus eigenlijk niets meer dan opgeknapte zondaren zijn. Zoals de priester in deze gelijkenis zien ze de arme zondaar en zeggen, “Hij kent Zijn behoefte aan Christus niet dus ik nodig hem niet uit om naar Christus te komen. Hij is dood, tegen dode zielen kunnen we niet preken.” Zo passeren ze hem aan de andere kant van de weg. Ze blijven dichtbij de uitverkorenen en levenden, maar ze hebben niets te zeggen tegen de doden. Stel je voor dat ze Christus te genadig maken en Zijn barmhartigheid te vrij. De Leviet had niet zoveel haast als de priester. De priester moest gaan preken en misschien zou hij te laat komen voor de dienst. Daarom kon hij niet stoppen om deze man te helpen. En trouwens, hij zou zijn ambtskleding bevuilt, of zichzelf verontreinigd hebben. Dan zou hij nauwelijks meer geschikt zijn om te preken voor de keurige en fatsoenlijke gemeente. Maar de Leviet, had ook wat haast, hij moest het bijbelgedeelte voorlezen want hij diende in de gemeente. Hij kon nog net op tijd binnen zijn voor de zegenbede. Zo spaarde hij zichzelf met de luxe om niet naar de arme zondaar om te zien. Zo heb ik predikanten gekend die zeiden, “Kijk, we moeten de staat van de zondaar beschrijven, we moeten ze waarschuwen, maar we mogen ze niet uitnodigen om naar de Heere Jezus te komen.” Ja heren, jullie moeten hem aan de andere kant van de weg passeren, nadat je naar hem gekeken hebt want je hebt zoals je zelf belijdt geen goed nieuws voor die arme stakker. Ik loof de Heere dat Hij mij een Evangelie heeft gegeven waarmee ik naar de doden kan gaan, een Evangelie voor de allervuilsten. Ik dank mijn Meester dat Hij niet tegen de zondaar zegt, “Doe eerst zelf maar wat, ik kom je halverwege wel tegen,” nee, Hij komt waar hij is. Daar vind Hij hem verwoest, verloren en verhard. Hij ontmoet hem waar hij is. Hij geeft hem leven en vrede zonder te vragen of zonder dat hij zichzelf moet voorbereiden op genade. Deze beschikbare welwillendheid van de Samaritaan, is deze morgen ook van mij. Ik mag je de beschikbare genade in Christus laten zien. Ter overdenking Jezus wekte de fysieke doden op (Mark 5:40–42) zonder dat ze zichzelf eerst half-levend moesten maken. Precies zo werkt Hij ook wanneer Hij zondaren opwekt uit hun geestelijke dood (Efeze 2:1,5). Wekt Hij je nu op om op Hem te vertrouwen (Efeze 2:8). Preek 473, 5 oktober 1862

[keesdp]

BUITENGESLOTEN

Het wordt de dag van de golden circle. Omdat er meerdere bezienswaardigheden relatief bij elkaar in de buurt liggen, kan men op 1 dag er langs 5 rijden. Excursies kan je dan ook boeken en heten de golden circle. Wij vertrekken uit Thorlákshovn waar we op de camping overnacht hebben aan de zuidkust onder Reykjavik. Het was een fijne camping, eigenlijk meer een grasveld achter het zwembad met een sanitair blok bestaande uit 4 wc's en 2 douches. Van het zwembad hebben we gisteravond nog lekker gebruik gemaakt. Bijna heel IJsland profiteerd van het warme water dat uit de grond omhoog komt. Voor verwarming en energie. We rijden langs een geothermisch park in Hveragerdi, rijden naar Thingvellar waar de Amarikaanse en Europese continenten scheiden, welke een enorme kloof oplevert, gaan langs de Geysir, een park waar stoom uit de grond in de lucht schiet en tenslotte de Gullfoss een enorme waterval. Overal komen we weer de zelfde 10000 touristen tegen die met bus, dan wel eigen vervoer diezelfde route afleggen. Alleen de Bleu Lagoon doen we niet, omdat 80 euro entree en beetje jaukah is, zoals we dat in Den Haag zeggen. Je kan op veel plekken voor niets in 40 graden water badderen.

Het weer begint regenachtig, maar in de loop van de dag klaart het op en we eindigen de trip met een stralend zonnetje. We vinden een camping in Hvölsvollur, waar onze campingcard geldig is. We waren hem bijna voorbij gereden, omdat als hier op een bord staat dat je 200m rechts de camping is, ze bedoelen ga HIER rechts dan zie je na 200m de camping.

We vragen aan 2 mannen die een biertje drinken op klapstoelen voor de gemeenschappelijke keuken, of er een receptie is. Maar nee net als veel campings is er geen kantoor en komt er iemand op een onbepaald tijdstip afrekenen, zegt de man met de witte baard. in keurig engels. Als ze daarna weer met elkaar praten blijken ze duitsers te zijn. Oh, het kan dus wel.

We zoeken een plekje in de zon, draaien het scherm uit, zetten tafels en stoelen buiten, schenken drankjes in, kortom, we schieten in de kampeer modus. Wanneer ik me voorover buig om mijn glas te pakken, hoor ik de auto op slot gaan. Ik heb de sleutels met afstand bediening in mijn zak. Ik denk ik leg ze binnen en laad ook meteen mijn telefoon op. Ik gooi de schuifdeur dicht en loop om naar mijn deur om een pet te pakken voor de zon. Deze blijkt op slot te zijn. Erger nog alle deuren blijken op slot te zijn. De reserve sleutel in Yvonnes tasje blijkt binnen te zijn evenals mijn sleutels en telefoon. Niet in paniek raken, er zal toch wel een simpele manier zijn om binnen te komen… Nee, de zwakke plek, het klapraam heb ik na de inbraak in Griekenland, van een extra stang voorzien, zodat de handeltjes geblokkeerd zijn.

De dakluiken zijn ook dicht net als alle ramen.

Onze hele vakantie zit nu in een afgesloten auto. Eten, drinken, slapen, wassen, kleding en reizen zijn afgesloten. Een beetje paniek nu bij Yvonne.

In mijn telefoon staat een anwb-app, zodat als ik de alarmcentrale bel, zij mijn lokatie weten. Met Yvonnes telefoon, die ze gelukkig in haar hand heeft en niet ligt op te laden in de auto, moeten we via Google alarm slaan. Ik moet toestemming geven om lokatie te delen en vul alles in wat aan mij gevraagd wordt. Ik weet het anwb lidmaatschapnummer uit mijn hoofd dat scheelt. Als alles is ingestuurd krijg ik een smsje dat meer informatie nodig is. Of ik de alarmcentrale wil bellen. Ik wordt door de telefoon gewaarschuwd dat de gesprekken opgenomen worden. Ik zou zeggen neem de hoorn maar eens op. Na een minuutje komt een man aan de telefoon. Hij ziet op zijn scherm het adres waar ik sta en ik moet dat bevestigen. U staat op Tjalds… ik kan het niet uitspreken zegt hij. Ik ook niet maar dat klopt. Oh, en u bent buitengesloten? heeft de campingreceptie geen reservesleutel van uw huisje? Het is mijn eigen camper waar ik niet in kan. Ja… Ik ga iemand sturen. U krijgt hulp. Het kan wel lang duren. Daar heb ik begrip voor.

Ondertussen hebben buren op de camping vernomen wat er aan de hand is. Veel goedbedoelde raad, maar daar heb ik niets aan. Een man met een gele plastic bril zegt dat hij een hele handige Pool kent, hij zal hem even bellen. Na een telefoontje in het Ijslands zegt hij dat hij over 10 minuten hier is. Oke ik ben benieuwd. Ondertussen belt een juffrouw van de alarmcentrale dat ze de IJslandse hulpdienst naar me toe heeft gestuurd. Nou nou.

Na 10 minuten stopt er een Honda CVR naast ons met een vriendelijke man. De man met de gele bril wijst naar ons. De man stapt een beetje verlegen uit met een luchtzakje en een ijzerdraad. Kennelijk weet hij wat er verwacht wordt. Hij plaatst het zakje tussen de deur en begint te pompen. Er zit geen beweging in. Hij gaat bellen. Na een paar minuten geeft hij de telefoon aan mij met de vraag of ik engels spreek. Nieuwsgierig vraag ik door de telefoon wie mij wil spreken. Een vrouwenstem zegt dat er een man mij komt helpen, ik moet even geduld hebben, want hij is even uit de buurt. Ik begin mij af te vragen wie er het eerst komt. De verlegen man gaat er inmiddels stiekum vandoor. Na een kwartier komt er een jeep met een goedlachse vrouw achter het stuur. Ze heet Asta, ik vraag haar of ik haar aan de lijn had. Ja, ik wacht op mijn guy, hij is heel goed. Maar bent u dan van de autohulp Ijsland? Ik ben de boss, zegt ze. Mijn guy heeft de auto zo open, zegt Asta. Ik vertel haar dat ik de anwb heb gebeld. Ja, die vrouw heeft mij gebeld. ???? Even later stopt er een stinkende Subaru naast ons. 2 mannen zitten erin en Asta wordt enthousiast, hier is hij. De man stapt uit met een beker met deksel, met 2 luchtzakjes 2 griptangen en 2 stukken stug draad, waarvan een van staal. Hij zet zijn beker met inhoud op het gras en begint direct met pompen en wriemelen met de draad tussen het rubber van de deur. De andere man zet de camera van zijn telefoon op selfie en houd hem tegen het raam van de andere deur, zodat de wriemelaar kan zien wat hij doet. Asta zegt dat ik hem als het lukt een beetje geld moet geven. Tuurlijk. Tegen Yvonne zegt ze dat hij wel duur is, maar ook de beste. Na 20 minuten ongeveer klikt de deur uit het slot. Ik ga naar binnen en steek gelijk de sleutels weer in mijn zak. Ik weet niet hoe ik hem moet bedanken hij is alweer bij zijn auto en zwaait. Ik loop hem achterna en vraagt, een bankbiljet van 5000 uit mijn portemonnee halend hoeveel hij van mij krijgt. 10? zegt hij, dan ziet hij de 5000 en zegt oke ook goed. Nu pas vraagt hij waar we vandaan komen. Uit Nederland en wijs naar mijn nummerplaat. Oh, het is je eigen auto. Ja, zelf gebouwd, zeg ik. Wat? Ik dacht dat het een verhuurcamper was. Wow heb je ook solarpanels? Ja 300W. Dan heb je geen elktriciteit nodig. Nee dat klopt. Als vrienden nemen we afscheid. Hij blij wij blij.

De volgende morgen komt Asta geld halen voor de camping. De meeste campers zijn dan allang weg. De campingcard geldt hier niet zegt ze, dat is dan 4000 ISK. Ik betaal zonder morren, zij is ten slotte de boss.

[emptyxroses]

I think thats it

net een ongemakkelijk gesprek gehad met snow. hij bleef maar over zijn toekomst plannen praten. maar blijven zeggen oh wat zou je viinden als ik in een van ga wonen. oh wat zou je ervan vinden als ik in mf japan zou gaan werken. En elke keer probeerde ik wel suuportive te zijn maar deze keer ging het gewoon niet meer. het is niet eerlijk. waarom gaat alles altijd om hem. waarom is het altijd ik en niet wij. nee ik vind het niet leuk als jij in japan gaat wonen want waar ben ik in dit verhaal. ja maar jij wilt nooit wat. ja dus??? je weet toch hoe ik ben. het is niet eerlijk.

Hij heeft 0 commitment voor me. hij wilt niks van me. en ik denk dat hij zichzelf lange term ook niet bij me ziet. hij denkt ik verhuis en dan gaat t toch uit. dus dan kan ik alvast gaan kijken wat ik hierna ga doen. ik zei het net al tegen hem maar hij denied het; ik ben gewoon nog een levensstijl. hij wilt geen kinderen maar de echte reden is dat hij niks permanents bij zich wilt hebben. hij wil altijd zijn opties open houden. ik ben verdomme fucking land verhuisd om bij hem te zijn denk je dat dat ook niet een deel van mijn toekomst aanpast en mijn plannen? liefde is dingen opgeven voor elkaar maar als hij iets moet doen is het gelijk nee gaan we niet doen want wat als ik zometeen in een busje in canada wil gaan wonen om alleen te streamen. wat een egoistische mindset. en dan niet eens fucking sorry tegen me zeggen. de kamer binnen komen van ja ik wist niet dat JIJ zo zou zijn. WAUW THANKS. godsamme wat is iedereen nep. ik ben boos maar het boeit me toch niet meer, nog 2 maandjes samen en dan ben ik weg. voor altijd. kan hij lekker reizen wat ie wilt. hoop dat ie gelukkig is.

Ik fuckuing haat iedereen want iedereen is zo godverdomme nep. Familie waar je geen zak aan hebt. iedereen die maar zegt moet je leren accepteren. vriend die je niet in de toekomst met je samen ziet. waarom ben ik hier nog. Weetje ik begon me de laatste tijd een beetje schuldig te voelen vanwege mijn plannen dit jaar omdat snow zo liefelijk was en zo romantisch. Maar dat is nu toch weer weg. hij is zo al weer verder met een andere levenstijl. Zoek dan gelijk een fucking meid die ook van reizen houdt. Ga mijn niet de schuld geven dat ik niet avontuurlijk ben. Dit WEET JE VAN ME. ik heb een heel leven in 1 fucking huis gewoond en dan verwacht je dat ik hier gewoon chill mee moet zijn. zoek het uit. Ik ben toch zo dood dan is iedereen lekker van dat probleem af. Dan is ons liefelijke nederlands gezinnetje weer compleet en kunnen ze lekker samen praten over denial van mentaal misbruik en kan jij lekker je fucking wereldreisje maken. iedereen doet alsof ze het menen als ze zeggen dat je niet dood moet. maar weetje wat het echt is he. ECHT IS. ze willen gewoon niet moeten dealen met je shit. en als je dood bent zitten zij ermee. ik zie het nu al. Als ik iets zeg over hoe ik me voel is het toch daar gaat ze weer. ik kan niet wachten tot ik dood ben.

[zezienmerollen]

Nee, het is niet goed geregeld

Ik moet vaak heel hard lachen als mensen zeggen dat het zo goed geregeld is in Nederland als je gehandicapt bent. Vanbinnen dan, want ik ben een beleefd meisje en het zijn meestal heel lieve mensen die het zeggen, die ik geen rotgevoel wil geven. Maar toch. Er zijn genoeg plekken waar het slechter gaat, maar dat betekent niet dat het hier goed is. En veel regelingen die mensen denken dat bestaan, zitten helaas alleen in hun verbeelding.

Een huis Zo zijn er bijvoorbeeld mensen die denken dat ik naar de gemeente kan gaan en kan zeggen dat ik een toegankelijker huis nodig heb. Ik woon namelijk op de tweede verdieping zonder lift en die drie trappen zijn een crime op een goeie dag en onmogelijk op een slechte dag. En de gemeente zou dan zeggen: ja natuurlijk mevrouw, wat vervelend, we gaan meteen een ander huis regelen dat ook nog betaalbaar is voor u!

Weten we het verhaal van meneer Sertkaya nog, de Hagenaar die in 2021 in het nieuws kwam omdat hij al jaren op de vierde verdieping van een liftloze flat woonde, ook al had hij geen benen en maar één arm? Want de gemeente vond zijn situatie niet urgent genoeg om hem voorrang te geven voor een woning op de begane grond? Ja. Geen uitzondering. Als ik een tientje kreeg voor elke ervaring die ik heb gehoord van gehandicapte mensen met ontoegankelijke woningen en een gemeente die zegt "mwah" (of hun bestaande woning actief ontoegankelijker maakt door bijvoorbeeld bij een renovatie per ongeluk te hoge drempels te plaatsen), kon ik een aardige aanbetaling doen op een huis van mezelf.

Een arts Of wat dacht je van überhaupt het krijgen van zorg? De meeste mensen lijken te denken dat ik naar elke dokter kan gaan die ik wil en dat die me dan helpt met mijn klachten. If only. Als je een ziekte hebt waar nog niet héél veel over bekend is, zoals die van mij, zit je negen van de tien keer zelf aan de dokter uit te leggen wat je hebt en wat je denkt dat er nu met je aan de hand is. Maar ook weer niet te goed uitleggen, hoor! Voor je het weet staat er in je dossier dat je een vervelende patiënt bent die zich dingen inbeeldt en/of teveel Googelt en/of niet openstaat voor advies vanuit medici.

Mijn huidige probleem is dat ik een arts heb die iets weet van ongeveer 20% van mijn ziekte. De overige 80% van dingen waar ik tegenaan loop door specifiek die ziekte? Ja, geen idee. Ga maar naar de huisarts. Die huisarts die mijn ziekte überhaupt moest googelen? Ja, die. Succes! Een overkoepelend expert of multidisciplinair team op het gebied van wat ik heb, is er alleen in Amerika.

(en daar durf ik niet heen, want vliegen met rolstoelen is bijna gegarandeerd ellende: luchtvaartmaatschappijen slopen, beschadigen of verliezen duizenden rolstoelen per jaar. Alsof iemand je benen breekt tijdens je vlucht en je vervolgens op je bestemming afzet. Veel plezier daar!)

Over het proces om hulpmiddelen of andere vormen van ondersteuning aan te vragen via de WMO ga ik helemaal niet beginnen, want dan sloop ik denk ik mijn laptop door gefrustreerd rammen op het toetsenbord. Daar komt nog wel een keer een ander stukje over. Vermoedelijk rond kerst 2034, want in dit tempo is dat wanneer mijn eigen aanvraag afgerond is.

Een drempel Al die officiële ellende is heel vervelend, maar die kunnen we nog wel aan met z'n allen. Daar kun je klachten tegen indienen, of aandacht voor vragen in media, of ervaringen uitwisselen met vrienden die al eerder een WMO-aanvraag hebben gedaan en met je meekijken (jullie weten wie jullie zijn, lieverds, en jullie zijn onbetaalbaar). Wat nog veel naarder voelt, is elke dag ervaren dat er niet aan je gedacht is.

Ruim 1,3 miljoen Nederlanders hebben een mobiliteitsbeperking, zo'n 900.000 daarvan maken een groot deel van de tijd gebruik van een stok, rollator of rolstoel. We zijn geen klein groepje. En toch kan ik nergens naartoe zonder uit te zoeken of ik er überhaupt naar binnen kan. Dat is vaak een heel gedoe, want het percentage bedrijven dat toegankelijkheidsinformatie op hun website heeft staan is laag. Dus dan moet ik contact opnemen, mailen, bellen, DM op instagram, foto's van de ingang bestuderen via Google Maps. En als je dat af en toe moet doen, is dat niet zoveel werk. Maar ik heb het over ELKE keer dat ik naar buiten ga.

Wordt er ergens een feestje gegeven, door een toffe organisatie of door vrienden? Even uitzoeken of je er naar binnen kunt. Zin om te gaan lunchen met je lief? Wel eerst checken of je er kunt komen. Wil je een boodschap doen? De supermarkt is meestal wel toegankelijk, maar de weg ernaar toe is maar de vraag (weet je hoe SCHEEF en hobbelig Nederlandse stoepen zijn? Ik wel!). Training of workshop over whichever welk onderwerp? Even bellen.

Een trein/bus/tram/metro Reizen met het OV naar whatever place? Een deel van de treinen is niet toegankelijk, in de spits is het duimen dat ze plek voor je willen maken (hoe durf je meer ruimte in te nemen dan een staand mens?) en het zou zomaar kunnen dat je uiteindelijk op het perron alsnog voor een kapotte lift staat. Moet je weer een station verder reizen en dan weer terug. Kost tijd. Kost geld. Kost energie. Hebben we allemaal geen overdaad van.

Elke dag. Elke keer. De hele tijd. Ik wil echt wel meedoen met de maatschappij, graag zelfs. Maar het is zo ontmoedigend om dag in, dag uit te voelen dat mensen zijn vergeten dat je bestaat. En als je er wat van zegt, ben jij het probleem. Want ze doen toch hun best? Kijk naar wat er wél is!

Dat wil ik wel, echt wel. Dat doe ik heel vaak ook. Maar ik wil ook onderdeel zijn van de wereld. Als die wereld van mijn handicap het probleem maakt en de oplossing ervan óók bij mij legt, is dat dan eerlijk? Of om de onlangs overleden gehandicaptenrechtenactivist Judith Heumann te citeren: "If I have to feel thankful about an accessible bathroom, when am I ever gonna be equal in the community?"

#chronisch ziek #disability #rolstoel #wheelchair

[lesleyschrijft]

AGAPORNO

: Ma zou een agaporno niet leuk zijn voor je?

: Wat zou leuk zijn voor me, wat voor porno??

: Een agaporno ma, weet je wel die gezellig op je schouder komt zitten en in je oor gilt en kusjes geeft.

Ik wil zelf een groene met een rood hoofd maar ik kan niet door mijn f*cking allergieen.

Dus als jij nou zo'n beest neem dan ben ik zijn peettante en kan ik hem bij jou thuis bezoeken.

Dan heb ik toch een agaporno in de buurt.

: Ma kijkt me aan of ik ze wel allemaal op een rijtje hebt en zegt dan...ja ik ben gek ik wil geen agaporno in mijn huis met al dat gefladder en gekrijs.

En trouwens het heet Agapornis!

: Aaahhh ma doe het dan voor mij joh is echt gezellig hoor zo'n beest.

: Geen haar op mijn hoofd die daaraan denkt, ik moet geen gillende vogel in mijn huis zegt mama vastbesloten.

Dat gesprek was inmiddels alweer een paar weken geleden.

Vanmiddag zat ik op de bank naast mijn geliefde hondje te vertellen tegen hem hoeveel zijn mama van hem hield, ik zat hem net een nieuwe rubberen kip te beloven en een nieuw joggingpak met capuchon voor in de kou buiten op straat, toen de telefoon ging.

: Hello House of horror, this is the lady of the house speaking....

: Ja met ma, ik wil een kanarie.

: Een kanarie? hoe kom je daar nou opeens bij?

: Nou gewoon ik vind het wel leuk zo'n gezellige fluitende kanarie om me heen.

Willen jullie die voor me halen dan?

: Ja is goed ma leuk voor je, doen we meteen vandaag.

: Goed leuk, maar ik wil alleen een gele en niet met bruin.

Hij moet helemaal geel zijn.

En hij moet wel jong zijn, niet eentje die al met pensioen is.

En ik wil een ronde kooi en geen vierkante.

En ook geen koperkleur maar zilverkleur.

: Oke komt goed ma, alleen...ik wil me nergens mee bemoeien hoor maar wat heb je nou aan een kanarie.

Die zit maar heel de dag als een dooie zoutzak op zijn stok.

Zit verder geen beweging in.

: Ja maar hij fluit toch zegt ma.

: Ja als je geluk hebt, zo niet zit je met zo'n dooie piet.

Dan kan je net zo goed een dooie opgezette vogel in de kooi zetten daar komt net zoveel geluid en beweging uit.

Geloof mij nou ma, een agaporno is veel leuker.

Die zijn heel slim en het zijn echte acrobaten daar kan je nog een hoop lol aan beleven.

: Ja vooral s'nachts als hij me heel de nacht wakker hou met dat zenuwachtige getrippel zegt ma.

Nee geen agapornis, ik wil een kanarie!

: Oke ik haal een kanarie, een gele zonder bruine vlekken met ronde kooi zilverkleur.

En daar gingen we op pad op zoek naar een gele kanarie.

Na vele telefoontjes van tevoren met de vraag of ze gele kanaries hadden kwamen we uit bij een dierenwinkel die er 1 had.

De kids bij mekaar geroepen en de auto in.

Kids achterin Pietje achter het stuur en ik ernaast.

Ik had aangeboden dat ik ook wel wilde rijden maar dat mocht niet van Pietje omdat ik geen rijbewijs heb.

En die zal ik van hem nooit mogen halen ook omdat hij vreest voor levens als ik zou rijden omdat ik volgens hem schijt aan de verkeersregels zou hebben en overal dwars doorheen rij en bovenal weinig tot geen geduld heb.

Najah ik vind het wel meevallen met dat geduld van mij, daar heb ik alleen last van als iets me niet mee zit.

Volgens Pietje verzin ik mijn eigen verkeersregels en alles wat me voor de voeten Loopt/fietst of rijd daar zou ik geen geduld voor hebben en de hele zooi omver rijden want ik moet erdoor en de rest moet opzouten.

Ik had het deze week nog gepresteerd om een bekeuring te krijgen terwijl ik op de fiets was.

Midden in de stad werd ik betrapt op het rijden op de stoep dwars door de markt op een drukke vrijdag ochtend.

Op heterdaad betrapt nah dan kan je niet zeggen dat het niet waar is en een hele strijd aan gaan van welles nietes.

Dus ik gaf braaf mijn adres gegevens en wat dan ook wel weer gezellig was is dat het een hele vriendelijke agent was die helemaal niet onaardig was.

Maar terwijl ik daar zo stond voelde ik me alles behalve op mijn gemak want ik werd aangekeken door voorbijgangers alsof je een winkel heb leeggeroofd.

Ik schaamde me dood voor deze vertoning en toen kwam er ook nog eens zo'n kakmadam met haar man aan die keek me van top tot teen een keer of 6 van boven naar beneden aan met een afkeurende arrogante blik alsof ik net gearresteerd was voor een bankoverval.

Toen de bekeuring uitdelen klaar was en ik ging weer verder (met de fiets aan de hand) stond dat bekakte mens nog steeds op een afstandje te kijken met haar man braaf aan de arm.

Ik liep haar kant op en dacht ik zal je krijgen kreng.

Als eerste zei ik tegen haar...zo de voorstelling is voorbij.

Daarna keek ik haar minachtend ook eerst van boven naar beneden aan net zoals zij bij mij deed, ook een keer of 6 en zei toen tegen haar...Nou kan je mij wel zo minachtend aankijken alsof ik een stuk stront ben, maar hou liever je eigen vent in de gaten want volgens mij zit hij 5 keer in de week bij de hoeren zo'n type vind ik het wel.

Ze was met stomheid geslagen en die vent trouwens ook.

Daarna liepen ze struikelend over elkaar maar snel door.

Ik zal wel een gevoelige snaar hebben geraakt, wie weet zit die vent wel echt 5 keer per week bij de hoeren.

Maar goed ik ging dus braaf naast Pietje in de auto zitten met mijn tas op schoot.

We reden lekker op de laan der verenigde naties toen ik ontdekte dat ik had vergeten om lippenstift op te doen.

Dus ik pakte mijn stickie en draaide de achteruitkijk spiegel die in het midden aan het plafond hang even goed mijn kant op zodat ik mijn lippenstift goed op kon doen.

Jaaah zo stond hij goed, ik was net bezig toen Pietje driftig en brutaal die spiegel weer zijn kant op draaide.

Hee joh zo zie ik niks zei ik.

Jij hoeft ook niks te zien als ik het maar kan zien zei hij baldadig.

En ik draaide de spiegel weer mijn kant op om verder te gaan.

Gleuf...blijf met je tengels van die spiegel af ik moet het verkeer achter me kunnen zien, en hij verbood me om weer aan dat ding te draaien.

Tsjonge jonge alles went behalve een vent.

In de winkel aangekomen was er inderdaad maar 1 gele kanarie en ik vroeg het verkoopstertje naar zijn leeftijd.

Het is voor mijn moeder zei ik en ze wilde geen kanarie die aan zijn aow toe is, hij is toch wel jong??

Ja hoor hij is een half jaar oud zei ze.

Ik keek nog even verder en zag een schattige agaporno een groene met een oranje hoofd, precies de zelfde als wat ik vroeger had.

Ik kreeg weer ontzettend veel zin om weer zo'n beest in huis te halen maar dat zou een regelrechte ramp worden met een hoop genies en gehoest en gesnotter.

Dus het feest ging niet door.

Dan nog maar even tussen de kooien een mooie ronde kooi uitzoeken voor ma.

En ik nam voor de zekerheid nog maar een berg zangzaad mee want hij moest en zou zingen.

Eigenlijk ook krom, als ik bij ma ben en ik zing dan moet ik heel snel ophouden en mijn kop houden, maar van die kanarie wil ze wel dat hij zingt.

Ik voel me eigenlijk een beetje achteruit gezet, waarom mag die kanarie wel zingen en ik niet?

Peter begrijpt het wel zegtie, nou ik niet en haalde mijn wenkbrauwen fronsend omhoog.

Schat niet iedereen waardeer jou opera geschreeuw.

Daarna gaf ik hem een knietje met de mededeling dat er voor hem vanavond geen bami was.

En wij de auto weer in met het spul.

Bij Moeti aangekomen de kooi neergezet hup en het beest erin, en het stond enig.

Ook leuk voor mijn hond om mee te spelen terwijl ik bij moeti ben.

#blog #blogger #bloggen #lezen #humor #kortverhaal

[onlinearchief]

dicteer programma

Tijdens een groepsles hadden we het met elkaar over dat schrijven soms gewoon lastig gaat. Toen zei iemand dat het gebruiken van een dicteer programma misschien een oplossing zou kunnen zijn.  Nou had ik dat al een keer eerder gebruikt en vond ik het niet heel fijn. De programma's verstaan je soms gewoon niet, schrijven andere woorden op, veranderen hele zinnen. Dus ik had zoiets van nee dat is niet voor mij. Toch bleef ik denken over het programma en rare teksten waar het mee naar voren komt. Als het al raar wordt wanneer alleen ik praat hoe raar wordt het als het een gesprek zou moeten volgen. Het programma gaat niet weten wie wat zegt. Dus ik vroeg een vriendin van me of ze me zou willen helpen. Het idee was dat ik haar zou vertellen waar ik over aan het schrijven ben en dat zij vragen stelt. Dus het programma schrijft in real time op wat er wordt gezegt. Het programma veranderd wat wij zeggen op hetzelfde moment. Waardoor het niet meer het echte gesprek weergeeft. Het gesprek zelf namen we niet op, dus alleen de tekst is het bewijs dat het is gebeurt.

Uiteindelijk hebben we met zn 3en er gezeten te praten voor ongeveer 30-40 minuten en er is 1a4 tekst uit gekomen. Na tijd hadden we het erover dat het misschien een idee is om dit nog een paar keer te doen om te kijken wat er gebeurt. het eerste gesprek. Ja nou dat lijkt me grappig dicteerapparaat te laten schrijven terwijl ik haar uitleg wat het doet omdat niet alle woorden opschrijft oké dan vragen stellen dus we moeten gewoon vragen stellen over tijd en deze tekst schrijf je dus op terwijl je het zegt in de echte tijd maar klopt maar ook als je tijd maar dan nee klopt niet opgeschreven klopt helemaal vervangen ja hallo ja ik snap alleen niet waarom die het niet maar gaat over tijd tijd echt niks en nu is het wel op maar vier keer tijd geregistreerd ja ik ga paardrijden ik ook dingen omdat hij op zoek is naar een ding maar mijn vrouw wat kunt u mij vertellen over archieven en hoe je tijd gebruikt in je in je werk archiefdoos met meerdere collecties erin ja oké ja maar je hebt ook echt iets met dozen dank je dank je dank je wel ja ik werk met een doos of de iets zeg maar collecties collecties of verhalen binnenkort nog wel eens op zoon brocante allemaal van die kaartjes postkaarten gekocht juist ja ja ja ja oké duidelijk wat hebben wij de foto’s maar dat is dus niet wat foto’s van jou aalden met Met Het grappig is ook doet is als je dus echt vervangen vervangen voor mij of ik zijn namelijk met En toen heeft hij met met hoofdletter geschreven oh spannend City City maar waar gaan die korte tekstjes dan over een korte teksten over zijn hoofd hij gaat gewoon over acht even toch vorig jaar toen had je ook al leidingen schoon jouw mening over dingen verzameld en films en dan ben ik gewoon opschrijvenDus ik wil dat mijn teksten die ik schrijf over tijd en dat zo dingen en dan wil een kleine correcties maken ja wat is foto’s zijn van Drenthe maar ja zwart-witfoto’s boog met allemaal maar wel van moderne dus ik wil uit nee geeft ook geen moderne Fail beters snap ik maar je tyfus heeft nog wel steeds die koppeling met je nee oké maar het gebeurt ook wel zelf ook al automatisch adres wel iets echt gewoon een opeen bijna maar het gaat ook wel want je tyfus heb je nodig voor je eindexamen zo om over je werk te praten ja ja ja maar ik moet eigenlijk dat dat werkt ook soms averechts waar over want hij gaat ook deze dingen die lieten en dan weer neerzetten of zo is echt heel raar ja maar ook wel los van elkaar schrijven en dan uiteindelijk rond gaan dus het is ook wel een arts e-boek een cola Roger Roger hallo luisteren maar jouw Rens hij pakt het niet dat is een heel probleem dicteren doen ja nee wat dit ding is echt raar aan het doen Thijs hij hoe het gaat helemaal weg en dan gaat het weer helemaal terug en dan ja ja ja ja oké ja hoe verder gaan met een iPad zo ja klopt klopt maar wij zijn nu ook op 50% van wat wij hebben gezegd vergeten dus elk ander boek maar gewoon niks is nieuw boek maar gewoon niks is nieuw is dus van ja dat ja ja nou Drenthe vanaf mee qua huizenprijzen denk ik van huis te komen of 1 1/2 miljoen ja klopt zijn ook wel heel groot ik ben over de foto’s ik heb allemaal foto’s gemaakt van bomen in het donker met een flesje kan doen in Groningen wat ik belangrijk vindMijn eindwerk is een archief van het deels ook vast staat in de tijd oké want wat ga je wat ga je maken voor je eindexamen zien we maken klein klein maar foto’s uit maar ik denk misschien wel gewoon ja gewoon ja gewoon afgescheurd en was helemaal niet dus dan toch wel iets groters ook daarbij of ja dus dat het niet alleen een boekjeJa klopt met Anne en ook wel met een wat kleinere werk is als die van Nienke gemaakt en de boekjes van Isa zou het ook niet echt nee echt andere stijl ja dat was heel netjes gedaan super dat is heel erg nodig hadAls ik het op de dag van de week ja kun je alvast de experimenteer eens met een foto ja want ik had omdat ik een serie van blauwe foto’s aan het maken was ik nooit afgemaakt heb volgende week komt wel goed maar sowieso het is gewoon tram terug terug naar de tram en toen terug en toen krant in de krant staat nu gewoon tram terug terug naar de tram en toen terug en toen krant in de krant staat nu gewoon tram terug terug naar de tram en toen gisteren lag er om half jaar zijn foto’s die ik heb gemaakt in begin te reizen dan ben ik met Martina naar Delfzijl geweest was ingescand iets wat ik dus in mijn doos verstoppen ha ha ha ha ha ha die foto’s gemaakt in 1922 dicht ja ja precies 26 jaar 20 jaar geleden maar kun je dit zijn de foto’s bereikbaar ik vind het wel een goed plan ik ben wel heel benieuwd naar als het samen gesteld is maar een soort impact creëren want ik vind jouw wekker echt ziek ja klopt maar ja nee nee jaMasker of zo die dan over die ja precies maar het is wel Sick om te doen maar ga je binnenkort ook echt wel cool ja experimenteren met McDonald’s McDonald’s maar anders boem klopt wacht ik ben vanuit de musea en dat ze dingen dit is dus ook deels gewoon een grote grap over wat ik de laatste tijd gemaakt heb het is een grappig onderweg ja het is ook 8:30 uur ja dus op zich beter schrijven wat dozen maken zelf ook inhouden gesprek tussen de sessies hebbenOké zal ik met jullie het is klaar

#dicteer programma

[dickvanas]

Tweede Kamerlid PVV scoort wereldwijd met Elvis-imitatie

De echte is dood, de zangers die hem vol respect nadoen leven in een roes van succes. Elvis Tribute Artists vullen (zoals zondag in Schiedam) theaterzalen, de ’vrouwelijke Colonel Parker’ Petrie Kuizenga leverde op Graceland al negen Elvis-wereldkampioenen af en als ’geheim wapen’ betovert PVV-Tweede Kamerlid Léon de Jong miljoenen mensen met zijn Elvis-stem. Wereldwijd bekeken 1,4 miljoen mensen zijn filmpjes.

Het Tweede Kamerlid van de Staten-Generaal dacht na gedane arbeid thuis in z’n werkkamer: laat ik mezelf eens met m’n mobieltje filmen terwijl ik het nummer Always on my mind van Elvis Presley zing. Uit liefde voor de muziek, uit diepgeworteld respect voor The King of Rock and Roll. Eerder had hij – ’voor de gein’ – een filmpje van hem zingend op de fiets naar zijn partijleider Geert Wilders gestuurd en die plaatste het op Twitter. Gevolg: een tsunami van reacties. Dan zou Always on my mind ook wel wat losmaken, toch? De score: 6 miljoen keer bekeken, 212.000 reacties, 136.000 keer gedeeld.

Cancelcultuur

Sindsdien maakt Léon de Jong wekelijks zo’n filmpje. Hij kreeg een compliment van Elvis’ laatste verloofde Ginger Alden (’Goed gedaan’) en een aanbieding om op te treden in Tupelo/Mississippi, de geboorteplaats van Elvis. Hij kon met een eigen Elvis-theatershow drie maanden toeren door Italië, werd gevraagd voor optredens in Engeland, heeft wereldwijd volgers, alleen in Brazilië al 20.000. Nee, geen aandacht op de Nederlandse televisie. „Ach ja, de cancelcultuur, ontkom je niet aan als volksvertegenwoordiger van de PVV.”

In het Haagse café Mauce zegt hij het ogenschijnlijk berustend. „Het valt wel op, maar ik zing niet om in beeld te komen. Heb de aanbiedingen uit de Verenigde Staten, Italië en Engeland naast me neergelegd, omdat lange reizen niet zijn te combineren met m’n Kamerwerk. Ik wil politiek en muziek ook gescheiden houden.” Hij herinnert zich een interview van Elvis Presley in The New York Times, voor het legendarische optreden in Madison Square Garden, 1972.

„Wat hij vond van de oorlog in Vietnam, werd Elvis gevraagd. Hij antwoordde: ’Mijn mening daarover hou ik voor mezelf’. Logisch, als je optreedt voor Republikeinen én Democraten. Muziek verbroedert, mag niet voor polarisatie zorgen. Ik ben volksvertegenwoordiger van beroep, zingen komt erbij.”

 Graceland

Hij doet het zo overtuigend dat Petrie Kuizenga hem heeft gevraagd om op 3 juni special guest te zijn tijdens een grote liveshow in Martini Plaza (Groningen) met de beste Elvis Tribute Artists (ETA’s) op aarde. Die keuze wil wat zeggen, want Kuizenga bezit de wonderlijke gave om telkens weer de beste imitators van The King te scouten en te contracteren. Van het tiental in haar artiestenstal zijn er inmiddels negen ETA-wereldkampioen geworden tijdens de jaarlijkse geboortedagvieringen van Elvis op Graceland.

Léon de Jong zal zo’n titel – hoewel gezegend met een huiveringwekkend mooie Elvis-stem – nooit pakken. De reden: hij kleedt zich niet als de legende. Niet het glitterende jumpsuit, niet de vetkuif. „Iedereen toont op zijn eigen wijze respect voor Elvis, ik doe dat door mezelf te blijven. Wat zeg je? Als ik zo’n pak aantrek, bén ik Elvis. Ja, maar de echte heeft het al aangehad. Dat pak past niet bij mij.”

Elvis-imperium

Wel of niet verkleed, wie The Memphis Flash vertolkt is anno 2023 hot, ook door het succes van de film Elvis met Austin Butler en Tom Hanks, die naast de ouwe trouwe fans veel jeugd naar de bioscopen heeft getrokken. The King of Rock and Roll was de artiest van de overtreffende trap: de allereerste satellietuitzending – van zijn Hawaï-concert – trok wereldwijd de meeste kijkers ooit (1,6 miljard), al z’n Las Vegas-shows – 663 in 7 jaar – waren uitverkocht, ook een record.

In die geest bouwt Petrie Kuizenga aan een nieuw Elvis-imperium, 45 jaar na diens dood. Als de vrouwelijke manager Colonel Parker van Elvis Tribute Artists, groeiend van Samen met zakenpartner Hugo Kraakman organiseert ze dit jaar al bijna 50 shows met voor ieder tijdperk een eigen Elvis. Voor de jaren vijftig een broekie, voor de jaren zestig een artiest in de bloei van zijn leven, voor de jaren zeventig een rijpere. „En allemaal met dezelfde opdracht. Ze moeten Elvis kunnen eren.”

WK Elvis imiteren

Haar man was fan, ze ging uit nieuwsgierigheid met hem mee naar een tributeshow in Porthcawl, Wales, het grootste Elvis-festival van Europa. Waarom kunnen wij dit niet in Nederland?, vroeg ze zich af. Ze vloog naar Memphis, om op Graceland getuige te zijn van de geboortedagviering, met daaraan gekoppeld het WK Elvis imiteren. Ze keek rond in Engeland en zag daar een verlegen mannetje, Emilio Santoro. ’Die jongen heeft het helemaal’, zei ze.

Inmiddels is hij – net 20 – de wereldkampioen van 2022. Op z’n vierde zag hij het idool van zijn moeder in een wit pak met hoge kraag en was hij verkocht, zegt Santoro thuis op het Britse platteland. Als 13-jarige trad hij voor het eerst op in de dorpspub, nu is zijn agenda gevuld tot aan het eind van het jaar, met optredens van het plaatselijk café tot aan hallen in Australië. De toekomst lacht hem toe met een eigen theatertour door Engeland en grote shows met Petrie in Nederland en Duitsland.

„Soms was het even moeilijk, als ik vrienden met een andere muzieksmaak uit het oog dreigde te verliezen, maar inmiddels zijn ze allemaal fan.” Hij is er niet bij als z’n Nederlandse manager een minitour door de lage landen afsluit met optredens in Antwerpen (zaterdag) en Schiedam (zondag), maar wel tijdens een minitour van vijf shows in juni. En hij gaat als vaste Elvis mee in de theatertour van november en december.

Hawaï

Petrie Kuizenga en Hugo Kraakman begonnen hun avontuur in een hotel te Doorwerth. Uit alle hoeken van Europa kwamen Elvis-fans om een paar dagen het gevoel te hebben dicht bij hun idool te zijn. Er volgde het jaarlijkse Elvis-weekeinde in Wageningen, met 500 bezoekers, oldtimers in de hal, rock and roll-dansschooltjes, Hawaïshowthema’s. Hotels met honderd kamers werden te klein, zalen moesten ruimte bieden aan 2000 liefhebbers.

„Het concept moest naar een hoger niveau worden getild”, zegt Petrie Kuizenga. „We geven inmiddels shows in Duitsland, Luxemburg, Engeland, Turkije, Spanje en op de Antillen.”

Nieuw talent

Zij blijft ondertussen onverdroten rondtrekken op zoek naar nieuw talent. Belt ze met haar zakenpartner: ’Hugo, ik heb er nou weer eentje gevonden…’ Haar jongens komen uit Malta, Ierland, Engeland, de Verenigde Staten, Brazilië en Wales. „Nee, er zitten geen Nederlanders tussen. Zangtalent genoeg, maar het complete plaatje ontbreekt vaak. Veel Nederlanders zijn te groot, hebben een andere bouw, niet de juiste mimiek. Om wereldkampioen te worden moet het totaalplaatje kloppen. De pakken worden speciaal gemaakt door de ontwerper van Elvis en kosten 5.000,- euro.

Man Bert is tijdens de shows de stagemanager én – een zeldzaam beroep – gitarenvanger. Gooien de Elvisen na hun optredens de gitaar met een achteloos gebaar van zich af, dan moet Bert het instrument opvangen. Petrie: „Sta ik met het zweet in mijn handen toe te kijken, want de gitaar is een officiële replica van die van Elvis en dus peperduur.”

Peter Ryan

Ze werkt regelmatig met een Nederlandse zanger: Peter Ryan. Prachtige stem, maar niet in het pak, dus schittert hij tijdens de afterparty’s, na de shows. Voor Léon de Jong maakt Petrie straks in Martini Plaza een uitzondering; hij treedt als speciale gast op in het hoofdprogramma. In het WICC-hotel van Wageningen – waar op 15 en 16 december Het Elvis Weekeinde 2023 wordt gehouden – stralen haar ogen als ze zijn naam noemt. „Hij is de beste Elvis-zanger van Europa, stond boven aan mijn verlanglijstje.” Daar moet het Tweede Kamerlid honderd kilometer westelijker van blozen. Elvis was al vijf jaar dood toen Léon de Jong in Gouda werd geboren. Acht jaar later vond hij op zolder rare platte vierkante dingen (lp-hoezen) en een nog vreemdere machine (pick-up). De eerste zwarte schijf waaruit hij muziek kreeg was Elvis in concert. Hij deed hem na voor de spiegel en zong in een roze overhemd Teddybear voor de juf van school. Léon de Jong haalde op tv de liveshow van Popstars, speelde in bandjes en koos niettemin in 2010 voor de politiek. 

Hij staat als nummer 4 op de kandidatenlijst van de PVV, zijn vrouw Fleur Agema op 2. „Maar muziek blijft ongelooflijk belangrijk voor mij. Toen alles stillag door de coronalockdown gaf ik livestream-optredens vanuit de huiskamer. Maar straks op het podium staan in Martini Plaza, waar ik Herman van Veen zag zingen en waar BB King en Paul McCartney optraden… Dat is het summum.”

(Door Dick van As)

[kikiaantbloggen]

Ruben komt achter de waarheid

Het is midden winter en Ruben mist het zomerige weer nu alweer. Terwijl Ina Nasi zit te maken zit hij lekker bij de warme lamp onder een warm denken. Ruben voelt zich goed en is blij, hij is bezig met twee boeken te vertalen en loopt vooral niet achter met het vertalen. Alles gaat op zijn gemakje tegenwoordig.

Het vuur is zo lekker warm en hij ligt zo lekker te luieren in zijn stoel dat Ruben stilletjes aan weg droomt…

Als hij weer wakker wordt staat hij in een stille, witte, koude kamer. Hij vraagt zich af waar hij opeens heen is. Hij heeft geen flauw idee waar hij is. Opeens hoort hij een luide stem, maar hij kan niet echt zeggen vanwaar die komt. In paniek draait hij zich om en probeert hij weg te lopen, maar hoe verder hij rent heeft hij door dat het geen enkele zin heeft. De kamer lijkt wel oneindig ver.

‘Ruben stop met rennen, het heeft geen enkele zin.’

Ruben stopt, voor een of andere redenen komt deze stem heel bekend voor.

‘Ik ben hier om je te helpen’

Is het een mannelijke stem of een vrouwelijke stem? Ruben weet het niet meer veronderstelt zich wel meteen.

‘Ga zitten’

Ruben kijkt naar links en ziet opeens een stoel staan, hij besluit om erin te gaan zitten.

‘Wie ben je, waar ben ik?’

‘Rustig aan, je hoeft het niet te weten.’

‘Ben ik dood?’

‘Nee, Ruben. Nog niet. Wil je graag dood?’

‘Nee, misschien, ik bedoel niet meer. Wat is dit?’

‘Ik ben hier om te helpen, ik vertel de waarheid, niemand anders.’

‘Ik snap het niet. Wat is dit, kan ik terug gaan.’

‘In de plaats deze domme vragen te stellen, stel nuttige vragen.’ ‘Je hebt vier kansen die je nog kunt verspillen.’

Ruben weet niet wat hem aan het overkomen, maar besluit om toch maar een vraag te stellen vanwaar hij wist dat deze nooit zou kunnen beantwoord worden.

‘Waarom ging mijn vader opzoek naar die stomme vis?’

‘Jouw vader ging opzoek naar die vis omdat hij niks beter wist te doen. Hij wou zo graag een goed doel hebben in het leven. Dat het enige dat hem echt blij maakte was het opzoek gaan naar die ene vis. Het is wat hem blij maakte en wat hem elke dag wou laten opstaan. Zonder dit doel zou hij al veel eerder zijn vertrokken. Wees niet boos op hem dat hij nooit thuis was, je verjaardagen vergat, zelfs je naam. Het is niet zijn, het enige dat hij wou was jou en je zus trots maken. Maar hij werd geobsedeerd met het idee van die vis vinden. Hij vond zichzelf terug met het doel om te vis te vinden maar hij is onderweg de weg verloren. Dat gebeurt nou eenmaal.

‘Heeft hij uiteindelijk de vis gevonden?’

‘Natuurlijk niet.’

‘Is hij blij gestorven’

‘Nee, helaas niet.’

Ruben voelt zich opeens kwaad, waarom vertelt deze persoon dit hem, hoe weet hij zelfs of deze de waarheid spreekt? Waarom zou hij deze bronnen van informatie vertrouwen.

‘Je hebt nog één vraag tegoed.’

Ruben weet niet waarom hij het vraagt, ookal vertrouwt hij dit hele gedoe niet 100%. Hij kan het niet laten om deze vraag te stellen.

‘Wie is de jonge vrouw op de schaatsen?’

‘Ah, ik had deze verwacht. Zou je een naam willen?

‘Ja!’

‘Toch moet ik zeggen dat ik een beetje teleurgesteld ben in je Ruben. Ik dacht dat je erover was.’

‘Ik dacht dat je mijn vraag zou beantwoorden!?’

‘Met het antwoord zul je nooit blij zijn. Wie zegt zelfs dat je me gaat geloven, je bent nu al niet overtuigd.

‘Wat bedoel je nou?’

‘De mysterieuze vrouw op de schaatsen Ruben, is niet echt. Je was zo depressief en voelde je zo alleen dat je het allemaal heb opgemaakt. Je verloor het contact met de realiteit. Het is niet jou fout Ruben, de gedachte van iemand die van jou houd bracht jou troost.’

Ruben voelt zich misselijk en wilt een vraag verder stellen maar hij kan opeens niet meer spreken. Hij voelt zichzelf teruggetrokken. Het wordt zwart en opeens hoort hij helemaal niks meer.

Eenzaam

Verlies

Mislukking

Leugen?  

…….

Ruben schiet weer terug naar de realiteit. Het is ondertussen al donker buiten, hij ruikt nasi. Hij probeert te bewegen uit zijn stoel maar valt omver. Dan hoort hij Ina.

‘Ruben alles goed?’

‘Waar ben ik? Wie ben jij? Ben ik in leven?’

‘Natuurlijk, die niet zo gek!’

Ruben weet niet wat hij moet zeggen maar gelukkig neemt Ina het woord alwee’

‘Het is 1 uur s ’ochtends, ik probeerde je wakker te maken maar je was zo diep in slaap, het leek wel of je ergens anders was. Ik heb al gegeten. Kom je mee naar bed dan kan je morgen de nasi opeten want er is nog veel over. Kom je?’

[sachahaarparadijs]

Short Film

Wie

Een schurk en een detective

Wat

De schurk heeft een moord gepleegd en de detective wordt erop gewezen om die moord op te lossen. Alleen het blijkt dat de schurk een goede vriend is van de detective.  De goede vriend en de detective komen face to face te staan en de detective krijgt een moreel dilemma? Wat ervoor zorgt dat de schurk de detective doodschiet?

Waar

Detective kantoor, Moordplek, Gevecht scène, Huis

Wanneer

In het nu

Waarom

Wat drijft de goede vriend: wraak op de vermoordde? Wat drijft de detective: een passie voor zaken oplossen?

Script

Scene 1: De moord

van een vogelvlucht long shot bewegend naar een horizontaal medium shot

ze staan naast elkaar en een lijk op de grond

Detective: Deze moordenaar ben ik al maanden op het spoor, meneer. Maar ik heb tot nu toe weinig aanleidingen.

Politie: Op het bureau hebben we een hele databank vol, misschien kan je daar iets uit gebruiken?

Detective wijst het idee duidelijk af

Detective: Die heb ik al doorzocht, maar tot nu toe niks. Ik dacht dat er hier nog wat te vinden valt.

Politie: We weten dat deze man is omgekomen door een vuurwapen. Het is achtergebleven in de …, maar de vingerafdrukken komen niet over met het DNA dat we gevonden hebben. U heeft toch niet het plaats delict besmet?

Detective is verward

Detective: Ik? Natuurlijk niet, ik gebruik altijd handschoenen als ik te werk ga.

Politie: Luister, ik geloof je, maar ik moet u toch vragen een DNA-monster achter te laten op het bureau. Mocht het zijn dat er iets fout is gegaan.

Detective klinkt amuseert

Detective: Zo klinkt het alsof u me zelf verdenkt, agent.

Politie: U weet net zo goed als ik dat dit gewoon protocol is, detective.

Detective: Jaja weet ik.

Scene 2: Thuis

de deurbel gaat

Detective: Max? Wat doe jij hier?, hoe gaat het?

Max: Gaat goed… Lukt die zaak al een beetje?

Detective: Het is vreselijk, het bureau zit op mijn hielen. Ze denken dat ik het bewijs heb aangeraak, Ik moet DNA afgeven voor test.

max kijkt geschokt

Max: Denken ze dat jij er iets mee te maken hebt?

Detective: Ze zeggen iets over protocol, maar volgens mij vertellen ze me iets niet.

de telefoon gaat, detective neemt op. Camera zoomt in op telefoon

Detective: Goedenavond, Ja u spreekt met mij. Hoezo?

Max kijkt verbaasd en vragend, detective hangt springerig op

Detective: Ik moet naar het bureau. Mijn DNA komt overeen met die van de moordenaar.

Scene 3: het bureau

We zien Detective aanlopen op het bureau. Hij ziet Agent en stapt op hem af

detective is heel verward

Detective: Waarom zou mijn DNA-matchen met de moordenaar? Ik heb er niks mee te maken ik help mee met dit onderzoek.

Agent: We hebben rede om te geloven dat de moordenaar iemand uit uw bloedlijn is. Het DNA is niet een complete match, we verdenken u niet.

Detective: U bent toch niet serieus? Kijk ik dan totaal in de verkeerde hoek. Ik moet dus mijn eigen familie onderzoeken?

Agent: Helaas is het niet zo makkelijk, we moeten u van de zaak verwijderen totdat de dader is gevonden. We kunnen geen afwijkingen hebben in dit onderzoek.

Detective kijkt humorisch geschokt

Scene 4: Thuis

Detective zit op zijn bank door de dossiers te kijken

Detective (in zichzelf te mompelen): Nee… Kan niet… niemand die ik ken zou dit doen…

Detective schrikt op van geluid bij de voordeur, de camera focust van detective naar brief die op de grond ligt

Detective (leest brief en wordt steeds meer verward): Wat?

in de brief staat alleen een locatie en “Als je meer wilt weten…” in magazine cut-outs

*We zien het kort achter zijn schouder en draaien langzaam de camera naar zijn gezicht om de reactie te zien. *

Detective: Dat is niet ver van hier…

Detective rent snel naar buiten om te kijken of de dader nog buiten staat, maar hij is weg. Detective gaat snel weer naar binnen en belt agent op

Detective: Hallo? Meneer agent. U gaat dit willen horen. Ja het heeft met de zaak te maken… nee luister dan… ik weet het maar ik kon het niet laten… alstublieft luister even… niet ophangen.

*Detective wordt onderbroken door het ophangen van agent, gefrustreerd legt hij zijn telefoon we en maakt hij zich klaar om zelf naar de locatie te gaan. *

Scene 5: De locatie (bij rens thuis)

De detective doet de voordeur van Rens rustig open

Detective: Hallo?? Is hier iemand??

De detective kijkt om zich heen spannende muziek

Er klinkt een geluid

Detective kijkt op en wordt in zijn gezicht geslagen, er komt een vechtscène met een gemaskerde vreemdeling. Het masker komt of van de vreemdeling en we zien een focus op het gevallen masker zonder zijn gezicht te zien. We zien nu alleen de detective die geschokt kijkt en een pistool hoort laden. We krijgen een horizontale longshot en zien Max met een geweer gericht op de detective

Max: Ook goedenavond, Detective

Detective: Max? Nee dit is niet waar.

Max negeert hem

Max: Ik wil dat je de politie op het verkeerde spoor zet.

Detective: Je weet dat ik dat niet kan doen, ik heb erop gezworen…

Max zucht en schud zijn hoofd in afkeur

Max: Dit was niet deel van mijn plan, geen harde gevoelens, Detective.

Max schiet de Detective, Detective valt op de grond, Max pakt zijn masker en rent weg

Detective: Wacht!!

max draait zich om

Detective: Ik kan niet geloven dat je dit ooit zou doen. Ik dacht dat je beter wist.

er valt een stilte

Detective: Maar als ik eraan ga dan neem ik je met me mee.

De detective richt een pistool op Max en schiet, raak en max valt op de grond

beide proberen ze omhoog te komen, Max richt voor de laatste keer op Detective

Max: Geen harde gevoelens, Detective.

Camera kijkt op het exterieur terwijl het pistool af gaat, We zien Max ongestoord naar buiten lopen terwijl hij zijn mouwen ofzo goed zet

Aftiteling

Planning

15 december

Scene 2, 4 en 5

22 december

Scene 3

Rolverdeling

Lijk: Max

Detective Max: Shazia

Agent Max: Xavier

Max Max: Rens

Locaties

Scene 1 : Sacha

Scene 2 : Rens

Scene 3 : Op school in een lokaal

Scene 4 : Rens zijn vader, garage van Rens

Scene 5 : garage van Rens

“Props”

Documenten De brief Geweer – lenen Renske

#Youtube

[lesleyschrijft]

WIE NIET LUISTEREN WIL MOET VOELEN

: Peet doe jij even open, ma staat voor de deur.

Terwijl Peet naar de voordeur loopt om open te doen voor mijn ma, staat ma alvast afkeurend naar binnen te gluren en kijkt me bestraffend aan, heen en weer schuddend van links naar rechts met haar hoofd.

Ik verzamelde wat moed bij elkaar voor het gene wat nu onherroepelijk ging komen.

Ma stapte de kamer binnen ging op de bank zitten en nadat ze me toch best wel medelijdend aan had gekeken en een zoen op mijn bol had gegeven, stak ze van wal.

: Nou daar zit je dan hé met je poot omhoog, het gezicht wat ze erbij trok was echt een gezicht van "zie je nou wel, ik heb het je toch gezegd"

: Die verrekte rot dingen ook in je oren, ik heb je al zo vaak gewaarschuwd, nou zie je wat ervan komt.

Ja ma ik weet het, hou maar op, wees blij dat ik nog leef.

Nou dat kan je wel zeggen ja, riep ma, voor hetzelfde geld rijden ze je hartstikke dood.

Hoe kwam dat nou? vroeg ma.

Nadat ze eerst aan me vroeg of ik die blérende vent wat zachter wou zetten anders kon ze me niet verstaan.

Daar bedoelde ze Frank Black mee de zanger van de Pixies want die had ik aan staan.

: Gewoon ma, ik zat op de fiets en ik hoorde die vent niet aankomen, ja door mijn mp3 ik weet het.

Ik sneed hem af, gooide mezelf voor die scooter en het volgende moment vloog ik in de lucht en daarna met een rot smak dook ik op de straat en lag er een wildvreemde vent plus scooter bovenop me.

Sorry ma, die 2 dozen inlegkruisjes die ik voor je mee zou nemen liggen op tafel, maar de dozen zijn plat gereden en ontploft, want het hing aan mijn stuur.

: Sjonge jonge, dit is zeker toch wel de laatste keer dat je dat verrekte ding in je oren doet in het verkeer hoop ik, zei ma.

Had die man ook iets? vroeg ma.

Ja, een brutale mond, want ik lag op de grond en hij vroeg niet eens hoe het met me ging en riep alleen een keer of 8 sjonge jonge en keek daarbij boos naar mij.

Ja vind je het gek het was ook jou schuld hé, wreef ma er nog eens in.

Ja ma nou weet ik het wel, zit niet zo te mopperen heb medelijden.

Ik lag trouwens flink voor lul hé zo bij mijn eigen in de straat, ik bof dat de buren aan de overkant en rondom ons toevallig niet thuis waren.

Alleen 1 buurvrouw van een paar huizen verderop stond toevallig buiten en die heeft me omhoog gehesen.

Wat zeiden ze in het ziekenhuis?

Gewoon ma, er zijn foto's genomen, mijn enkelbanden zijn gescheurd en er zit een scheurtje in mijn bot nou ja beter dan een bot in mijn scheur hé ma en daarom moest ik in het gips.

Nou je bof dat je al je tanden nog in je mond heb zitten zei ma.

: Peet kijk eens naar mijn voet heel de boel tintelt en ik voel niks.

De teentjes die al drie dagen uit het gips staken waren nog met een stukje voet te zien.

Peter keek en bedacht zich dat we misschien even terug moesten gaan naar het ziekenhuis ondanks dat het zaterdag was.

Hoezo? vroeg ik, wat zie je dan vroeg ik een beetje zenuwachtig.

Nou kijk zelf maar dan, ik keek en ik schrok me kapot.

Het volgende moment hing ik aan de telefoon met de zuster van de eerste hulp.

: Ja hallo, wat is er aan de hand, vroeg de zuster.

Ik vermoed dat het gips te strak zit zei ik, want ik heb een dooie tintelende voet en hij is helemaal opgezwollen.

: Als je in je teen knijpt wordt hij dan wit en daarna weer rood? zei de zuster.

Peet knijp eens in mijn teen, nee er gebeurt niks hij wordt niet wit maar ook niet rood.

: Hoe zie je voet eruit dan? vroeg ze nog eens.

Hoe kan ik dat nou het beste beschrijven dacht ik bij mezelf.

Je ziet wel eens in een horror film een opgedregd lijk die 6 weken in het water heeft gelegen, nou een beetje zoiets, het lijkt wel of mijn voet in staat van ontbinding verkeerd.

: Het volgende moment hoorde ik de zuster lachen, ze zag er wel de humor van in hoe ik mijn voet beschreef.

Maar vond dat ik toch maar meteen langs moest komen.

Daar aangekomen bekeek de zuster mijn voet, en bleek het zo te zijn dat ik mijn poot al vier dagen niet hoog genoeg had gehouden.

Dus het was zo gezwollen als de pest daardoor.

Ze zou de chirurg wel even roepen dan kon die ook nog even kijken.

Tien minuten later kwam er een jong ventje in een witte jas aanlopen en gaf me een hand.

Ik keek hem aan en dacht bij mezelf, jezus ik heb nou geen zin om als proefkonijn te dienen voor een stagiaire.

Ik wilde al gaan protesteren dat ik geen stagiaire aan mijn poot wilde, ik deed net mijn mond open om wat te zeggen, hij schudde mij de hand en stelde zich voor en zei hallo ik ben de chirurg.

De chirurg?

Mijn bek viel open dat een chirurg zo jong kon zijn en ik stelde me voor hoe hij met een scalpel in mijn voet zou kunnen freubelen terwijl ik onder narcose zou zijn.

Hij wilde me een prik geven tegen trombose, waar ik het bij het woord prik alweer flink op mijn heupen van kreeg.

Wegrennen kon niet, omdat ik natuurlijk niet op die manke poot kon staan.

Dus in plaats van wegrennen besloot ik net te doen of ik ging janken en vertelde dat ik geen prik wou en ik in plaats daarvan wel een fles rooie wijn per dag zou zuipen, dat werkt ook bloed verdunnend.

Ja rooie wijn das altijd lekker zei de dokter.

Inderdaad ik zie dat je nogal allergisch kan reageren op medicatie, dus als je geen prik wil dan doen we dat niet.

Dus er is een voorraad rooie wijn in huis gehaald, wat moet dienen tegen trombose, ik vind het niet te zuipen maar tis een goeie oplossing.

#blog #blogger #bloggen # lezen #humor #kortverhaal

[eveniks]

Bon Siman, maar geen blauwe vinkjes #7

1 augustus “22 Wat zeg je?  - Blessed week!  Dat is dus wat Bon Siman betekend, vertelt Steef mij. Ik had het er niet eerder van gehoord. Het is gebruikelijk dat men dit op maandag tegen elkaar zegt. Ik vind het een leuke start van mijn week en ben blij dat hij het heeft gestuurd.  Mijn week is sowieso wel goed gestart ik ben net een aantal weken geleden begonnen bij mijn nieuwe baan en ik merk dat het mij eigenlijk best prima af gaat. Ik werk er niet alle dagen en dat is prima want daar is het ook de baan niet voor. Echt tijd om te appen heb ik niet, ik zit continu in het zicht en het is niet toegestaan om mijn telefoon bij me te hebben. Ergens vind ik dat ook wel jammer, want nog steeds ben ik erg nieuwsgierig.  Goed om te weten is dat ik best veel op mijn socials deel. Als ik de andere dag dus naar een pretpark ben deel ik dat ook. Steef reageert erop en ik teas door te zeggen, de volgende keer gaan we samen. De rest van de dag krijg ik alleen mijn kicks van de achtbaan en alle andere festiviteiten waar ik mij in bevind.  De volgende dag ben ik vrij en rond een uur of 10 stuur ik: Kusje in je nek omdat ik naar je verlang. - Zal ik je even komen neuken? - Ik ben net klaar op kantoor Ik verslik me bijna in mijn kop koffie maar tegelijkertijd zie ik mij al bijtend in een kussen op mijn buik op bed liggen. Deze jongen meent het. Maar echt gewoon.  Het komt niet super gelegen dus ik moet nee zeggen. Direct krijg ik een foto doorgestuurd waarin hij tactisch zijn piemelvorm deelt die mooi in zijn broek gevormd is.  De dagen erna geilen we wat en doen we pogingen tot afspreken. Maar een afspraak komt er niet. Dan schrijft hij iets wat ik niet leuk vind, dat laat ik niet merken maar ik voel het wel.  ‘Als je wat anders kan afspreken gewoon doen’ - Ik wil jou antwoord ik.  Ergens ben ik ook wel verward, bedoeld hij nou als je wat anders met iemand anders kan afspreken? Als in seks met een ander?  Hallo Steef, ik ken jou net, waarom zou ik met een ander willen neuken nu? Ja van binnen ben ik geirriteerd. Stel jezelf niet aan, denk ik later. Aan het einde van de week gaan we elkaar zien spreken we af. Vrijdagavond bij mij.  Ik moet werken tot 17:00 uur en ben de hele dag al een beetje hyper. Gaat hij me neuken ja? We hebben elkaar deze week echt op zitten geilen, nu moet ik ook maar weer eens laten zien dat ik niet alleen een grote bek heb maar ook echt wel wat kan en durf. Ik zit vandaag zo in mijn hoofd dat ik mij besef dat ik helemaal niets heb gestuurd. Maar Steef is ook verdacht stil.  Rond 19:00 uur stuur ik: ‘Heb je al zin me?’ 10 minuten later stuur ik ‘Kom je wel?’. Maar het blijft stil. Geen blauwe vinkjes. Geen Steef. 

[dagenvanonrust]

De Storm: Hoofdstuk 4

Het was een avond in mei, en ik was net gestopt met mijn studies. Tijdens de blokperiode zat ik aan mijn bureau Kants Kritiek van de zuivere rede te lezen en toen overviel het me, het gevoel dat het niet zou lukken, dat het allemaal verspilde tijd en moeite was. Het was een stem die me van kinds af aan niet met rust liet. ‘Je zult nooit iets bereiken, wat je ook doet. Je bent gewoon niet goed genoeg, stop er mee, geef het op, geef het allemaal op.’

Ik probeerde me te concentreren maar Kants filosofie kon mijn hersenen niet bereiken. Ik zag de woorden wel, ik kon ze lezen, alleen ging de betekenis ervan onderweg naar mijn hoofd verloren. Ik begon plots hevig te zweten, werd duizelig, alles werd wazig. Ik kon me nog maar net aan mijn bureau vastklampen of ik zou van mijn bureaustoel gedonderd zijn. Hoewel beide ramen wijd openstonden, was het warm in mijn kamer, te warm voor een avond in mei. Ik ging op mijn bed liggen en probeerde mijn ademhaling onder controle te krijgen. Op de radio speelde het nummer Into the Black van Chromatics, een cover van Neil Youngs Hey hey, my my, en om een of andere reden vond ik dat op dat moment het mooiste nummer dat ik ooit had gehoord.

Mijn hartslag vertraagde en ik voelde mijn lichaam rustiger worden, maar in mijn hoofd bleef het regenen. Mislukkeling. Sukkel. Domoor. Die avond in mei gaf ik gehoor aan de stem en gaf ik hem wat hij al zo lang wilde: ik stapte uit bed, verzamelde al mijn boeken, al mijn cursussen en notities en stopte ze in een grote kartonnen doos. ‘MAG WEG,’ schreef ik er met een rode viltstift in drukletters op en zette de doos onderin mijn kleerkast.

Ik daalde de trap af en opende de deur naar de woonkamer. Mijn moeder zat voor de televisie, alle lampen waren uit. Mijn vader was nergens te bekennen. Ik griste mijn sleutels van de kast, mijn moeder draaide haar hoofd.

‘Oh,’ zei ze. ‘Ben jij het.’ Ze klonk teleurgesteld.

‘Ja,’ zei ik. ‘Ik ben het.’

‘Ik dacht dat het je vader was.’

‘Nee.’ Ik wachtte even.‘Waar is hij?’

‘In bed. Migraine’. Ze zuchtte, luid, en keek weer naar de televisie.

‘Wat kijk je?’ vroeg ik.

‘Een film met die ene actrice.’

‘Welke?’

‘Je weet wel, die ene. Die.’ Ze wees naar het scherm.

Op het scherm zag ik Julia Roberts haar liefde verklaren aan Hugh Grant. ‘I’m just a girl, standing in front of a boy…’

‘Oke,’ zei ik. ‘Ik ga even naar buiten.’

‘Oke,’ antwoordde ze.

‘Vergeet je medicatie niet,’ zei ik voor ik de deur sloot.

‘Jij ook niet,’ hoorde ik haar nog zeggen.

De hemel was wolkeloos en het enige geluid kwam van ritselende bladeren. Mijn benen bewogen op automatische piloot, ik stapte voorbij het park, richting het centrum, doorheen de winkelstraat. De etalages baadden in het kunstlicht. Na een tijdje willekeurig straten in te slaan, kwam ik uit bij het stadsdeel waar ik zelden kwam; het deel waar sinistere winkeltjes artikelen verkochten waarvan ik me afvroeg voor welke doelgroep ze in hemelsnaam bedoeld konden zijn.

Na een tijdje hoorde ik de bassige tonen van een nummer dat ik niet kende en hoe dichter ik bij het onbekende nummer kwam, hoe luider het geroep, gelach en andere geluiden die ik niet kon thuisbrengen werden. Ik liep langs een bordje waar ‘De Storm’ op geschreven stond en een pijl die richting het rumoer wees. Toen ik de hoek omging, de straat van het jeugdhuis in, zag ik iemand van mijn leeftijd onder de rode neonlampen staan, hij leunde tegen de muur en rookte een sigaret.

‘Hé, vriend,’ zei hij.

Ik keek achter me om er zeker van te zijn of hij het tegen mij had. Weinig dingen die zo gênant zijn als iemand begroeten die het eigenlijk tegen iemand anders had. ‘He,’ antwoordde ik nadat ik achter me gekeken had en zag dat ik alleen was.

‘Heb je ooit beerpong gespeeld?’

Dat had ik niet, ik schudde mijn hoofd.

‘Zin om mee te doen? Ik speel zo meteen de halve finale tegen een stel grieten die nog amper op hun benen kunnen staan. Mijn partner ligt knock-out achterin.’

Ik was helemaal niet in de stemming om beerpong of wat dan ook te spelen. ‘Ik eh… Ik weet niet…’

‘Ach kom op man, of ga dan tenminste even mee naar binnen. Je ziet eruit alsof je wel een pint of vijf, zes kunt gebruiken.’

En dat was mijn kennismaking met Davey, met beerpong, en met een avond die al mijn zorgen voor heel even deed vergeten.

#proza