manonfontaine

[manonfontaine]

Vijde video

[manonfontaine]

Vierde video

[manonfontaine]

Derde video

[manonfontaine]

Tweede video

[manonfontaine]

Eerste video

[manonfontaine]

Derde boek 2024

Titel: "Het wordt spectaculair. Beloofd."

Auteur: Zita Theunynck

Aantal pagina's: 267

Uitgeverij: Vrijdag

Beschrijving:

5 oktober, 13,34 u.

Daar staat ze. Eenzaam op het lage perron, in een Franse stad. Niet in iemands armen. Niet haastig op weg naar de uitgang. Ze staat alleen op het perron, haar koffer naast haar. Tranen stromen over haar wangen. Zo langzaam dat je ze kan tellen. De trein die haar hier bracht, raast steeds verder weg. Op die trein ligt het enige op heel deze wereld waar Anna nog iets om gaf: een boek met daarin een envelop met 23 brieven.

Dit is het verhaal van twee mensen. Het is een liefdesverhaal. En het is er geen.

[manonfontaine]

Opdracht recensie

Eerste recensie:

"Dit boek beschrijft een situatie die me meteen intrigeerde, en de eerste helft was dan ook wervelend. Het is zo slim en knap geschreven, met zo veel details voor betrekkelijk... weinig concrete gebeurtenissen om op te leunen. De 'suspence' over hun positie als bewakers en de apocalyptische wereld buiten hun sleepte me volledig mee. Dat Terrin er niet he-le-máál in slaagde om die spanning in te lossen was jammer (ik had er immers al flink over rondgebazuind in mijn vriendenkring), maar te vergeven. Wie zo'n klein verhaal zo groots kan maken, mag van mij wel hier en daar wat vreemde, wilde, verwarrende afslagen nemen. Ik ga rustig door met mijn Peter Terrin marathon!"

Tweede recensie:

"In De bewaker tasten de twee bewakers op de kelderverdieping in het duister. Letterlijk en figuurlijk. Waar zijn alle rijke bewoners van het appartementengebouw naartoe? Wat is er aan de hand in de stad? En zullen ze nog bevoorraad worden? Een knap staaltje vertelwerk, dat hier en daar toch wat moeilijk leest. Ook het einde was niet helemaal wat ik ervan verwacht had. Maar dat neemt niet weg dat het beklemmende verhaal van Peter Terrin fascineert. Zelfs de lezer wordt claustrofobisch van de situatie."

Mijn recensie:

De eerste recensie gaat vooral over hoe intrigerend en wervelend het boek is en dat het intelligent geschreven is met veel details en met weinig concrete gebeurtenissen om op te leunen. Daar ben ik het gedeeltelijk mee eens. "De bewaker" is een boek waarbij je vanaf het begin geïntrigeerd bent door wat er gebeurt en wat er in de rest van het verhaal gaat gebeuren. Je weet nooit wat er kan gebeuren. Maar dat is voor mij vaak een probleem geweest. Het boek is inderdaad intrigerend, maar het is misschien een beetje te intrigerend tot het punt waarop je soms niet echt weet wat er aan de hand is en wat het verschil is tussen de momenten van het echte leven en de verschillende hallucinaties waaraan de hoofdpersoon lijdt. Ik denk niet dat dit boek op een intelligente manier is geschreven, want het zou veel mensen, waaronder mij, in verwarring kunnen brengen. Aan de andere kant, zoals dit recensie zegt, beschrijft dit boek heel gedetailleerd de scènes waarin de personages zich bevinden en wordt de nadruk gelegd op de details van geuren, die een grote rol spelen in het hele boek.

Bij deze tweede recensie wordt er gezegd dat het boek soms moeilijk te lezen is. Daar ben ik het helemaal mee eens. Ik moet toegeven dat dit boek een van de boeken is die ik het moeilijkst heb kunnen begrijpen en lezen in mijn hele leven. Hoewel de hoofdstukken erg kort zijn en daardoor snel te lezen, moet ik eerlijk toegeven dat ik me echt moest concentreren om te proberen te begrijpen wat er aan de hand was en dat was niet altijd makkelijk. Er staat dan dat het einde niet was wat deze persoon had verwacht. Nogmaals, daar ben ik het helemaal mee eens. Ik had een einde verwacht dat misschien iets spectaculairder was of met meer uitleg. Uiteindelijk krijgen we niets te horen over wat er echt gebeurd is in de buitenwereld en wat er echt aan de hand is met de verschillende personages. Het was eerder nogal teleurstellend en wederom moeilijk te begrijpen. Tot slot wordt er gezegd dat dit boek de lezer een beetje claustrofobisch laat voelen, en daar ben ik het helemaal mee eens. Je krijgt de indruk dat de personages nooit het daglicht zien, dat ze altijd opgesloten zitten, en dit gaf me het bizarre gevoel niet goed te kunnen ademen en er duidelijk naar buiten te willen. Deze sensatie dat dit boek ons geeft is echt indrukwekkend, en ik moet toegeven dat de schrijver het goed heeft gedaan.

Concluderend, als ik mijn mening over dit boek zou moeten geven, zou ik zeggen dat het absoluut geen slecht boek is, maar ik zou het niet herlezen. Dit boek was veel te ingewikkeld voor mij en ik zou het absoluut niet aanraden aan mensen die het soms moeilijk vinden om verhalen in boeken te begrijpen. Zoals ik al zei had ik soms enorme moeite om me op het verhaal te concentreren en als ik dat deed was het soms zelfs vermoeiend. Ook het einde vond ik teleurstellend. De spanning is er wel maar helaas niet genoeg naar mijn smaak en het plot had ook verder kunnen gaan. De "verstikkende" sensaties zijn erg goed geschreven door de schrijfster en inderdaad heb je soms het idee opgesloten te zitten in deze kelders met de personages. Het boek leest zich snel maar niet gemakkelijk, althans voor mij, maar misschien ben ik het probleem, wie weet?

[manonfontaine]

Tweede boek van 2024

Titel: "De bewaker"

Auteur: Peter Terrin

Aantal pagina's: 219

Uitgeverij: De Arbeiderspers

Beschrijving: Twee mannen bewaken de enige ingang van een buitengewoon gebouw met veertig luxueuze appartementen, bewoond door de rijken der aarde. Die ingang bevindt zich in de kelder, op de zwaarbeveiligde parkeerverdieping. De bewakers vormen de laatste linie van verdediging, ze houden wacht bij de liften. Wanneer op een dag op een na alle bewoners vetrekken weten zij niet wat er buiten, in de stad, in het land, gaande is. Hun enige bron van informatie is de man die zorgt voor hun bevoorrading. Maar ook voor hem zijn ze op hun hoede. Waarom draagt hij geen lederen schoenen en stropdas, zoals zij doen? En wat te denken van de aangekondigde derde bewaker, die maar niet verschijnt? De bewaker is een spannend, allegorisch verhaal over oorlog en vrede: oorlog met een ongrijpbare vijand, vrede die elk voor zichzelf moet bevechten.

[manonfontaine]

Uitleg van mijn kijkdoos

In mijn boek is de hoofdpersoon, Ronnie, van gemengde afkomst. Hij weet dat zijn moeder Nederlands is maar hij heeft geen idee over zijn vader. Tot de dag dat hij in het bijzijn van zijn moeder en zijn vriendin ontdekt dat hij oorspronkelijk uit Curacao komt en daar zelfs familie heeft. Hij neemt dan contact op met één van zijn ooms en besluit naar Curacao te vertrekken. Ik besloot het moment uit te beelden waarop Ronnie, zijn moeder en zijn vriendin, Ronnies oom ontmoeten op het vliegveld van Curaçao.

[manonfontaine]

Proces van de kijkdoos en resultaat

[manonfontaine]

Eerste boek van 2024

Titel: "De vele kleuren van de liefde"

Auteur: Jacques Hermelijn

Aantal pagina's: 239

Uitgeverij: Roman

Beschriijving: We wolgen de puberjaren van een hoogbegaafde jongen en zijn normoverschrijdende liefde voor een meisje. Zijn moeder komt uit een rijke patriciërsfamilie, zijn vader is kleurling en officier bij de Koninklijke Marine. In dit boek vormen interculturele en interraciale verhoudingen, uitzonderlijke liefdesverwikkelingen en katholieke geloofsbelevingen de basis van het boek.

[manonfontaine]

Verzin een alternatieve, spannende openingsscène

Herman Bracke was een slager die bij iedereen bekend stond als de beste. Maar niet iedereen mocht hem. Herman had een vrouw, Claire, en een zoon, Wesley. Later zou dit koppel letterlijk en figuurlijk uit elkaar gaan. Saskia was een jong meisje dat in een sociale woning woonde en een hond had die Zeppos heette. Haar hond hielp haar bij al haar moeilijkheden. Later zal het Saskia zijn die Zeppos zal begeleiden in al zijn moeilijkheden. Walter was de postbode van Blaashoek. Nooit in zijn 25-jarige carrière had hij vrij genomen wegens ziekte. Hij had een vrouw die Magda heette. Later zou zijn vrouw schandalen veroorzaken die Blaashoek voor altijd zouden veranderen, maar Walter zou doorgaan alsof er niets gebeurd was. Jan was een dierenarts die wanhopig op zoek was naar werk. De mensen van Blaashoek waren niet aan dieren verslaafd en zijn bezoekpercentage werd geschat op 1% per jaar. Jan bracht graag meer tijd door in zijn tuin dan met zijn vrouw, Catherine. Later zou Catherine bij sommigen woede opwekken en de harten van anderen breken.

Bienvenue was Saskia's vriendelijke buurman. Zijn appartement was net boven. Afkomstig uit Senegal was zijn Nederlands niet het beste, maar dat stopte hem niet om met sommige mensen of meer vrouwen een band op te bouwen. Later zou Bienvenue zich offeren voor iemand van wie hij hield, ook al zou hij dat nooit toegeven. Ivan was de stadsapotheker en werd door iedereen gehaat. Zijn hobby was niet het geven van medicijnen aan hen die ze nodig hadden, maar aan hen die ze niet voorgeschreven waren. Later zouden zijn zonden niet tegen hem maar tegen anderen gekeerd worden.

Als je een buitenlander bent die aankomt in de kleine en DOODsgewoon dorpje van Blaashoek aankomt, je denkt dat dit een vredige stad is waar geen problemen zijn. Iedere bewoner respecteert en waardeert elkaar. Maar het zou een wonder zijn als we daar levend uit konden komen. En kon men 's nachts maar slapen zonder wakker te worden van lawaai, dan zou het heerlijk zijn en zou de zomer hier een zomer met slaap zijn.

[manonfontaine]

Laat een van de personages geconfronteerd worden met een vijandige, mythische god

Ivan Camerlynck was een apotheker die door iedereen in Blaashoek werd gehaat. Of het nu Catherine, Bienvenue, Saskia, Walter of Herman was, niemand mocht hem. Maar Ivan vond dat niet erg, want hij mocht niemand, hij mocht zelfs zijn job niet. Wie Ivan vooral haatte was Herman. We weten niet waarom, maar hij had een diepe haat tegen hem en heeft dat blijkbaar altijd gehad. Dus toen Ivan hoorde dat Herman naar de gevangenis ging voor moord dankzij zijn eigen spel, was Ivan de gelukkigste man ter wereld.

De dag na Hermans arrestatie kwam Ivan na een korte werkdag thuis en maakte zoals gewoonlijk wat medicijnen en daarmee soms wat dierlijk gif. Dit is altijd een passie voor hem geweest. Het probleem was dat toen hij naar huis wilde gaan, hij oog in oog kwam te staan met de minotaurus. Ongelooflijk maar waar, de minotaurus stond recht voor hem. Ivan was doodsbang en wist niet wat hij moest doen. Ivan stond stil en probeerde zo weinig mogelijk lawaai en beweging te maken want dat is wat dit soort "dieren" (als je het een dier kan noemen) meestal aantrekt. Ivan wilde naar huis, maar de minotaurus hield hem tegen.

Ivans eerste gedachte was dat hij wist dat hij zou sterven. Tegen dit soort wezens kun je niet vechten, lees maar de legende over de minotaurus. Zijn tweede gedachte was voor zijn moeder die hij elke dag miste, zij was de enige persoon die hij liefhad in deze wereld. Ivan dacht ook dat als hij maar een klein flesje gif bij zich had, hij het in de keel van de minotaurus kon gooien en naar huis kon rennen, maar hij doorzocht langzaam zijn zakken maar vond niets. Niets dat hem uit deze situatie kon halen en hem van de dood kon redden. Ivan keek naar de minotaurus die steeds bozer werd en zijn kop met zijn hoorns naar voren liet zakken, klaar om zijn prooi te doden.

Ivan kreeg toen een nogal vreemde reactie. Ivan ging op zijn knieën en vond dat dit precies was wat hij verdiende. Hij had er immers naar gezocht. Nadat hij Herman jarenlang had gehaat en in de gevangenis had gestopt, nadat hij de hond van Saskia had vermoord, nadat hij ervoor had willen zorgen dat Catherine door een auto werd aangereden, kwamen al die zonden gewoon weer bij hem terug. Ivan wachtte geduldig tot de minotaurus zijn botten zou breken met zijn hoorns, die zo scherp waren als een naald die tijdens een operatie in een patiënt werd gestoken. Ivan keek een laatste keer in de ogen van de minotaurus en het duurde slechts enkele seconden voor de minotaurus zijn hoorns in Ivans lichaam stak en vervolgens elk stukje van Ivan opat.

Het was toen dat Ivan enkele minuten later helemaal zwetend wakker werd van de gruwelijke nachtmerrie die hij net had beleefd. Ivan keek naar zijn lichaam en zag dat het nog heel was. Hij zuchtte van opluchting en was blij dat het allemaal maar een nachtmerrie was die hem te echt smaakte. Ivan wilde weer gaan slapen maar bleef denken aan de nachtmerrie. Hij dacht aan de gedachten die door zijn hoofd gingen voordat hij door de minotaurus werd verpletterd en besefte dat al die zonden op een dag echt bij hem terug zullen komen. Natuurlijk zal het niet zo zijn dat de minotaurus hem in stukken hakt en levend opeet, maar misschien wel iets anders. Ivan besefte dat het tijd was voor een verandering, en deze keer ten goede. Hij wist echter dat zijn imago in Blaashoek nooit vernieuwd zou worden. Hij besloot dat hij morgen ergens anders heen zou gaan en een nieuw imago zou creëren waar de mensen hem wel zouden appreciëren.

[manonfontaine]

Laat een belangrijk personage verdwalen in een labyrint

Het was 4 uur 's nachts toen Herman wakker werd. Zoals elke nacht hadden de windmolens hem wakker gemaakt. Voor hem was de nacht voorbij. Hij besloot op te staan en te gaan werken in zijn slagerij om het vlees klaar te maken waar de klanten uit Blaashoek de volgende dag voor zouden komen. Hoewel er sinds het schandaal met zijn paté niet veel klanten meer zouden komen. Maar misschien was het ook tijd om zijn recept te verbeteren, zoals Catherine hem had voorgesteld, zodat de mensen van Blaashoek snel alles zouden vergeten.

Het was nu 8 uur 's ochtends en Claire, Hermans vrouw, was net wakker geworden. Claire, die geen ochtendmens is, dronk haar eerste van vele kopjes koffie uit de kop die Wesley haar voor Moederdag had gegeven toen hij acht jaar oud was. Het was haar gelukskop en ze kon deze dagen wel wat geluk krijgen. Herman zei gedag, maar ze antwoordde niet. Ze was veel te boos op hem vanwege het patéschandaal en de zaak van haar zoon die expres een man had overreden. Ze was er ook steeds minder gelukkig mee dat ze elke ochtend alleen in haar bed wakker werd zonder haar man erbij, maar waarom haar man niet meer in het huwelijksbed lag, kon haar eerlijk gezegd niets schelen. Het kon haar ook niet schelen waarom Herman om acht uur 's ochtends al op was en zijn paté aan het maken was. Alsof er klanten terug zouden komen.

De stilte tussen Herman en zijn vrouw was luid. Herman besloot te gaan fietsen omdat hij de spanning tussen hem en zijn vrouw niet meer kon aandragen. Hij pakte zijn sleutels en verliet het huis zonder een woord te zeggen. Hij nam zijn fiets en besloot de gewoonlijke rit te gebruiken die hij soms nam met Walter, de postbode. De route is best leuk. Het begint met het rijden van de weg met de molens ernaast. Dan moet je rechtdoor gaan en dan kom je bij een rondpunt. Dan ga je rechtsaf en dan linksaf en uiteindelijk kom je bij een pad in het bos. Herman nam al deze wegen en kwam in het bos terecht.

En dan begint het drama. Herman heeft plotseling een black-out en weet niet waar hij heen moet om de weg naar huis te vinden. Moet hij linksaf, rechtdoor of rechtsaf gaan? Herman weet het niet meer. Hij besloot rechtsaf te gaan en reed een stukje verder. Maar hoe verder hij reed hoe donkerder het werd, wat vreemd was want het was pas 9 uur in de ochtend en het was een van die zomerdagen waarop de zon al uren scheen. Dus besloot hij terug te gaan van waar hij gekomen was en nam de weg naar links. Hij reed nog wat verder en kwam bij een kleine hut die hij en Walter goed kenden. Hij dacht bij zichzelf dat hij de weg terug had gevonden, maar hoe verder hij ging, hoe minder hij de weg herkende. Toen nam hij een pad dat naar rechts leidde, maar hij kon er niet doorheen omdat een beekje hem in de weg zat en de brug die vroeger als loopbrug diende volledig vernield was. Het leek hem beter terug te gaan naar de hut, maar die kon hij helaas niet vinden. Herman bleef trappen en kon het niet meer aan en begon echt in paniek te raken want hij wilde nu echt naar huis. En om het nog erger te maken, was het bloedheet. Herman dacht dat hij zou flauwvallen. Plotseling hoorde hij een geluid maar zag niets.

Herman besloot zijn weg te vervolgen zonder echt te weten waar hij heen ging. Hij hoorde nog een geluid maar dacht dat het een dier was omdat we in het bos zijn. Hij besloot te proberen de stomme hut te vinden en gelukkig lukte dat, maar hij hoorde weer een geluid en toen zag hij plotseling een figuur. Hij dacht bij zichzelf dat hij sneller moest gaan. Hij vond zijn weg terug naar waar hij vandaan kwam en dacht dat er nog maar één optie was en dat was rechtdoor gaan. Hij besloot zich om te draaien om te zien of de figuur verdwenen was. Toen hij zich omdraaide, zag hij tot zijn schrik dat de figuur van daarnet hem volgde. Herman ging zo snel als hij kon en vervolgde de weg die rechtdoor ging, maar wat een lange weg was dat. Na een paar minuten kwam hij aan het einde van de weg en zag een straat, de straat met de molens ernaast en hij zag een paar fietsers voorbijkomen. Hij besloot zich snel bij hen aan te sluiten en was blij dat hij uit dat bos was. Hij zag ook dat de figuur die hem had gevolgd eindelijk verdwenen was.

Herman kwam eindelijk thuis en zag zijn vrouw in de slagerij. Hij opende zijn garage om zijn fiets terug te zetten en ging toen de slagerij binnen. Hij was bang om Claire aan te treffen omdat hij zonder iets te zeggen was vertrokken. Toen hij de slagerij binnenkwam vroeg Claire hem waar hij geweest was. Herman vertelde haar dat hij was gaan fietsen om zijn hoofd leeg te maken. Hij vertelde haar niet wat hij zojuist in het bos had meegemaakt om haar niet nog meer ongerust te maken. Herman vroeg Claire of er klanten waren geweest en zij antwoordde dat dat helaas niet het geval was, maar vertelde hem dat een inspecteur van het federaal agentschap voor de veiligheid van de voedselketen wel was binnengekomen.

Herman wist precies waarom deze inspecteur kwam. Hij vroeg aan Claire wat ze hem heeft verteld en ze vertelde Herman dat ze niet wilde dat hij de slagerij zou inspecteren en dat ze haar alleen moest laten met het dat patéschandaal. Herman was blij met de reactie van Claire, want als hij thuis was gekomen en had gezien dat een inspecteur zijn slagerij wilde controleren na de ochtend die hij had gehad, had hij best wel zijn slagersmes in zijn hoofd gestoken.

[manonfontaine]

Opdracht: Draai de rollen om

Toen Saskia haar grootvader bij haar huis zag aankomen, wist ze dat haar een slechte tijd te wachten stond. Saskia's grootvader was een gewelddadige man en toen Saskia bij hem woonde, behandelde hij haar als een slavin. Toen ze zijn Mercedes zag, wist ze al wat er ging gebeuren en wat hij haar ging vertellen. Haar grootvader klopte op de deur van haar appartement, Zeppos naast haar blafte. Even dacht ze dat ze de deur niet moest openen, maar ze wist dat hij er op de een of andere manier in geslaagd zou zijn de deur open te breken. Saskia opende de deur en had niet eens tijd om gedag te zeggen, toen hij haar bij haar nek greep. Saskia kreeg geen lucht en begon het bewustzijn te verliezen, maar had genoeg tijd om te horen dat ze misgelukt kind was en dat ze net als haar moeder was. Enkele seconden later ging Saskia's grootvader weg en liet haar alleen achter in haar appartement en de nek zo rood als bloed. Saskia huilde en wist niet wat ze met zichzelf aanmoest. Ze ging op haar bank zitten met Zeppos naast haar. Zeppos legde zijn hoofd op haar benen en Saskia knuffelde hem, in de hoop dat ze ooit een gelukkig leven zou leiden. Het goede was dat ze al een baan had gevonden bij dierenarts Jan Lietaer. Maar voor de rest was haar leven ellendig.

Op hetzelfde moment was Jan op weg naar huis van de supermarkt en dacht dat hij blij was een nieuwe secretaresse te hebben gevonden. Hij dacht dat Catherine snel spijt zou krijgen van haar vertrek en haar bedroog met een asielzoeker.

Saskia zei tegen zichzelf dat ze zich moest beheersen en dat als haar grootvader ooit terug zou komen ze tenminste moest weten hoe ze zich moest verdedigen. Ze ging naar haar kamer en nam een van haar vaders pistolen, die ze altijd bewaarde in geval van uiterste nood (ze had het duidelijk eerder moeten gebruiken). Saskia woonde tegenover de molens van de stad en vond dit de perfecte plek om te oefenen. Ze begon met één keer te schieten, toen een tweede keer, een derde keer en een vierde keer. Alleen besefte ze niet dat bij de tweede keer dat ze iemand raakte zonder het te weten. Het was Jan.

Jan liep naar huis en plotseling hoorde hij een schot, maar hij dacht dat hij hallucineerde. Zijn vreugde had het overgenomen en dus vervolgde hij zijn weg. Bij het tweede schot had hij geen tijd om te beseffen wat er gebeurde toen hij werd geraakt. Daarna lag hij midden op de weg dood te bloeden.

Toen Saskia uit haar huis kwam zag ze de politieagenten aankomen, maar helaas of gelukkig voor haar zag ze haar grootvader met een pistool die zijn buurman, Bienevenue had vermoord. Toen zag ze dat Jan ook dood was. Ze dacht dat zij het niet kon zijn die Jan had vermoord, maar haar grootvader. Maar het was niet zo en ze zou het nooit weten en Jan ook niet.

[manonfontaine]

Hoofdstuk 6

Ik heb eindelijk het laatste hoofdstuk uit en hoe kan ik jullie vertellen dat het gewoon ongelooflijk was. Ik zal jullie er alles over vertellen!

Eerst leren we dat Magda, de vrouw van de postbode Walter, eigenlijk de persoon is die de krant vertelde over de voedselvergiftiging. Als ze later hoort wat Herman met de arme inspecteur heeft gedaan, denkt ze dat het allemaal haar schuld is, want als ze geen contact had opgenomen met de krant was dit allemaal niet gebeurd. Maar ze beseft al snel dat de familie Bracke niet normaal was. Tussen Herman die een onschuldige man doodt en Wesley die beschuldigd wordt van het overrijden van een man zonder enige reden, wordt het duidelijk waarom Magda dit gezin niet normaal vindt.

Later zullen journalisten in Blaashoek aankomen om meer te weten te komen over de moord die plaatsvond. Een journalist stelt zelfs vragen aan Saskia die langsliep, maar die wist er blijkbaar niets van, wat begrijpelijk is omdat ze nooit haar appartement verlaat. Dan, terwijl ze haar weg vervolgt, ziet ze een advertentie voor een secretaressebaan bij Jan Lietaer, de dierenarts van wie haar hond houdt. Na het vertrek van zijn vrouw, die ook zijn secretaresse was, besluit hij een advertentie te plaatsen en voor Saskia is dit eindelijk de kans om te werken en haar leven in handen te nemen.

Dan begint het drama. Eerst ontdekken we dat Hermans vrouw, Claire dood is. Het is niet duidelijk hoe ze stierf, maar blijkbaar vond Wesley haar in de trap met kots over zich heen. Het ergste is dat Wesley haar had kunnen redden, maar nee, hij ging de keuken in, bewoog niet en belde pas een paar minuten later de politie en verliet toen zijn huis en kwam nooit meer terug.

Het volgende drama is dat Ivan, de onsympathieke apotheker, niet alleen het voedeslagentschap heeft gebeld om de slagerij van Herman te controleren en daarom is de inspecteur later overleden, maar ook de hond van Saskia heeft vergiftigd met paracethamol die hij in zijn eten had geplaatst omdat hij het zat was dat Zeppos te veel blafte. Gelukkig merkte Catherine snel dat Zeppos niet in orde was want hij bloedde en zag meteen dat hij vergiftigd was en wist dat Ivan het gedaan had. Het ergste is dat Saskia dit nooit te weten zal komen (ik leg het later uit).

In de tussentijd ging onze Wesley naar Magda's huis omdat hij erachter kwam dat het door haar kwam dat de krant dat artikel over zijn vader had gemaakt en als zij dat niet had gedaan zou hij zijn beide ouders niet hebben verloren. Zijn beste idee was om eieren en tomaten op haar huis te gooien. En weten jullie wat hij heeft geprobeerd te doen? Haar verkrachten! (Maar hij is echt gek!)

En toen gebeurden er teveel dingen tegelijk. Catherine ging eerst naar het huis van Ivan om hem te vertellen dat ze wist dat het door hem kwam dat Zeppo vergiftigd was. Natuurlijk zal hij niets toegeven. Vervolgens probeerde hij Catherine op de weg te duwen en hoopte dat ze door een auto zou worden aangereden, maar dit mislukte omdat een bestuurder stopte vlak voordat hij haar omver reed. Dan was de chauffeur in kwestie de grootvader van Saskia die uit het ziekenhuis is ontsnapt en een pistool in zijn hand had omdat hij haar wilde vermoorden behalve dat Saskia niet thuis was en dus Bienvenue doodde en wilde ook Catherine vermoorden behalve dat de politie aankwam om hem tegen te houden. Ondertussen kwam Jans moeder hem bezoeken en vertelde hem dat hij een geboren mislukking is en dat het normaal is dat Catherine hem verlaten heeft. Jan raakt in paniek en besluit te oefenen met het schieten op de windmolens, maar hij raakt iemand. Die persoon is eigenlijk Saskia, die blij thuiskwam omdat ze een baan had gevonden, maar aan haar vreugde zal spoedig een einde komen en haar laatste woorden zijn mijn hond, mijn hond.

De enige die overblijft is Water, die absoluut geen idee heeft wat er gebeurd is en op zijn fiets naar huis rijdt met de gedachte dat hij een speciale zomer heeft gehad, maar dat het een goed idee zou zijn als hij en zijn vrouw naar het buitenland zouden gaan.

Weten jullie nog dat ik zei dat Blaashoek bekend moet staan om zijn ecologie? Ik denk dat Blaashoek binnenkort een stad wordt die bekend staat om zijn moorddadigheid…

[manonfontaine]

Hoofdstuk 5

Ik heb hoofdstuk 5 bereikt (het voorlaatste hoofdstuk) en hoe kan ik u vertellen dat dit hoofdstuk het beste is dat ik tot nu toe heb gelezen en me van gedachten heeft doen veranderen over het boek.

Laten we bij het begin beginnen.

Eerst ontdekken we dat de vrouw van de dierenarts, Catherine, haar man Jan heeft bedrogen met de buurman van Saskia. Zijn naam is Bienvenue, hij is Senegalees en is een asielzoeker. Hoe kwam Jan erachter? Dat was toen Jan zijn brieven bekeek. Eerst keek hij naar zijn rekeningen en toen zag hij een brief gericht aan Bienvenue. Eerst leek alles normaal voor hem, maar pas toen hij zag hoe de letter B van Bienvenue geschreven was, besefte hij dat Catherine het geschreven had. Toen zag hij dat de cijfers 2 en 7 (het huisnummer van Bienvenue) op dezelfde manier geschreven waren als Catherine en hij rook aan de enveloppe en de geur was Catherines parfum. En uiteindelijk opende hij de brief en zag een bericht waarin Catherine zei hoezeer ze Bienvenue miste en zag toen een naaktfoto van Catherine erin staan.

Terwijl Jan achter Catherines relatie met Bienvenue ontdekte, was Catherine naar Hermans slagerij gegaan om kippenborsten te kopen. Ze was er ook om te zien hoe het met hem ging sinds het schandaal over zijn paté die heel Blaashoek ziek maakte en zelfs in de krant was verschenen op pagina 7. Hij vertelde haar dat het moeilijk voor hem was, omdat niemand meer naar zijn slagerij kwam en dat zijn paté zijn "handtekening" was en het was door deze paté dat hij en zijn vrouw, Claire, klanten hadden en bekend waren in Blaashoek. Catherine probeerde hem te troosten door hem te vertellen dat over een paar weken iedereen het vergeten zou zijn en dat de klanten sneller terug zouden komen dan hij dacht, maar Herman was ontroostbaar. Herman vertelde Catherine zelfs dat Claire een klacht had ingediend tegen de krant die het artikel had geplaatst, wat heel begrijpelijk is.

Dus toen Catherine terugkwam van de slagerij, zat Jan met de envelop en Catherines foto op tafel en zei haar meteen dat hij niets wilde weten, geen uitleg wilde, niet wilde weten waarom ze het deed, niets! Hij wil gewoon dat ze haar spullen pakt en vertrekt. Catherine wil nog steeds proberen het uit te leggen, maar Jan wil het niet. Hij wil niet weten dat het haar spijt, dat het niet de bedoeling was hem te kwetsen, want het is al te laat. Diep van binnen wist hij dat deze dag uiteindelijk zou komen, want Catherine is een mooie vrouw en hij was een eenvoudige dierenarts, maar hij had niet verwacht dat zij hem zou bedriegen met een man die niet eens Nederlands spreekt en vooral een asielzoeker is. Jan zegt dan tegen Catherine dat ze haar spullen bij elkaar moet zoeken en zich geen zorgen moet maken over het geld, hij zal haar zijn deel geven, maar Catherine geeft niets om het geld, daarvoor was ze niet bij Jan. Catherine pakte haar spullen en ging meteen naar Bienvenue om een slaapplaats te vinden.

En tenslotte komen we bij mijn favoriete deel van het hoofdstuk. Ik zal het jullie allemaal uitleggen!

Na Catherines bezoek aan de slagerij besluit Herman dat Catherine gelijk had, dat hij een nieuw imago voor zichzelf moet creëren en dat iedereen het schandaal snel zal vergeten. Hij besloot zelfs zijn beroemde paté deze keer beter te maken en de naam te veranderen. Hij besloot het Hermans Molenpaté te noemen. Verwijzend naar de windmolens die hem 's nachts wakker houden. Hij zegt dat die rot windmolens zijn humeur en zijn leven niet zullen verpesten.

Toen kwam er een man de slagerij binnen. Deze man heet Freddy Ghekiere en is een inspecteur van het federaal agentschap voor de veiligheid van de voedselketen.

Herman begrijpt direct waarom Freddy daar is. Freddy heeft gehoord over de patézaak en heeft besloten Herman's werkplek te bezoeken om te proberen uit te vinden waarom mensen ziek werden van de paté. Maar voor Herman was het te veel, hij besloot een groot slagersmes te nemen en dat in het hoofd van de inspecteur te steken. Hij heeft net een onschuldige man vermoord en zit nu onder zijn bloed. Oh ja, en een klein detail, net nadat Herman, de inspecteur heeft vermoord, is Wesley (Herman's zoon) de kamer binnen gekomen en zag hij zijn vader over Freddy's dode lichaam staan terwijl zijn vader schreeuwde voor help. Vervolgens komen we te weten dat de politie op de hoogte is van dit incident en dat er geruchten zijn dat Herman de inspecteur daarna in stukken heeft gesneden, te beginnen met de armen en vervolgens de benen. Hij zou het vlees van de inspecteur in zijn nieuwe paté hebben verwerkt en vervolgens de auto van de inspecteur in het bos hebben verbrand.

Ik wilde wat meer actie in het boek, nou hier hebben we het!