Weirdest Dutch words when literally translated.
Peanut butter = pindakaas = peanut cheese
Ladybug = lieveheersbeestje = sweet ruling small beast
Other word for lady bug = kapoentje = a word also used for a small rooster
Sandwich = boterham = butter ham
Hippo = nijlpaard = horse of the nile
Some weird cuss words:
mierenneuker = ant fucker
kloothommel = ball sack bumblebee
Pissebed = isopod. 'Pee in bed'
Oorwurm = ear worm or earwig
ijsberen = polar bearing aka pacing back and forth
pannekoek = pancake, also used to call someone an idiot.
The word 'gadverdamme' which basically means disgusting or ew, also shortened into 'gadver'
is a word taken from the cuss word 'godverdomme' which means god damn me, also shortened into 'godver'.
Pestlijer = plague sufferer. Other used with tyfus (typhus) and kanker (cancer)
Val dood = fall to your death
Ga naar de hel = go to hell
More word random words
Eekhoorn = squirrel aka old word for oak tree horn
Eenhoorn = unicorn aka one horn
Neushoorn = rhino aka nose horn
Patatje oorlog = war fries. French fries with peanut sauce, mayonaise and raw chopped onions. Way better than it sounds.
Hollandse nieuwe = Dutch new, the first caught young herring of the season to be eaten raw
Klok house = apple core aka clock house
Handschoenen = hand shoes, gloves.
Spijkerbroek = iron nail pants. Jeans.
@ is called an apenstaartje or monkey's tail
Schildpad aka turtle = shielded toad
Slachtoffer = slaughter sacrifice which is the Dutch word for ANY victim. Could be murder could be like, you got scammed.
The Dutch word for gums is tandvlees aka TOOTH MEAT
We are on crack
Slakken = snails
Naaktslakken = ‘naked snails’ (slug)
Mushroom is a paddestoel aka a chair for toads.
Vogelbekdier is platypus but it means literally bird beak animal
Huppelkut - skipping c*nt, a ditzy girl
Bakvis - baking fish, a teenage girl
Zeehond - sea dog aka seal LOL
26 notes
·
View notes
Jack: *calling Van Helsing* Hello?
Van Helsing: Ah, how are you Friend John?
Jack: I need your help, can you come here?
Van Helsing: I can't, I'm buying garlic.
Jack: Ok well, hurry up and get over here.
Van Helsing: I can't find it.
Jack: What do you mean you can't find it?
Van Helsing: I can't find it, there's only corn.
Jack:...What do you mean there's 'only corn'?
Van Helsing: I mean there's only corn!
Jack: Then get out of the corn section!
Van Helsing: Alright, there's no need to yell Friend John!
Van Helsing: *walks to another part of the store* There's more corn!
Jack: What do you mean there's more corn?!
Van Helsing: There's just more corn!
Jack: Go into the next aisle.
Van Helsing: There's still corn!
Jack: Where are you right now?!
Van Helsing: I'm at corn!
Jack: What do you mean you're 'at corn'?!
Van Helsing: I mean I'm at corn!!
Jack: What store are you in?!?!
Van Helsing: I'm at the corn market!!
Jack: WHY ARE YOU BUYING GARLIC AT THE CORN MARKET?!?!?
Van Helsing: GADVERDAMME-
36 notes
·
View notes
WOEDEND
Woede, vreselijke fucking woede. Waas. Boos. Gadverdamme wat ben IK BOOS. IK BEGRIJP HAAR NIET en zij schrikt van mij en trekt zich terug en ik WORD NOG BOZER EN BOZER EN BOZER EN NOG MEER Woedend.
Pffff ik baal van mijzelf dat ik 't zover heb laten komen. Waarom moet zij er onder lijden? Dit is van mij en niet OK om zo te uiten. Nu heeft zij een acute migraine aanval door deze enorme huilbui en zal ze zich dagen nog down voelen. Dat is de impact die mijn woede maakt. Gadver, ik walg van mijn gedrag.
0 notes
Er is een schrijfwedstrijd. Er zijn zoveel schrijfwedstrijden. Het thema is ‘Wat ertoe doet’. Ik weet niet waarom ik wil meedoen. Ik ben niet intelligent genoeg en mijn schrijven niet literair genoeg om überhaupt de aandacht van een vakjury vast te houden.
Natuurlijk weet ik waarom ik wil meedoen. De wedstrijd is uitgeschreven door het grootste literaire festival in Nederland. Stel je voor.
Ik zou mezelf een hoop zelfhaat, spanning en gevoelloosheid besparen als ik niet meedeed en verderga met Sebastians verhaal. Dat is al pijnlijk en gênant genoeg.
Want wat doet er toe? Niets doet ertoe in mijn verhalen. Niets op zichzelf. Iets doet er pas toe als je het zelf waarde toeschrijft. Anders lig je in bed en word je je bed.
Maar dat is onzin. Wan er is zoveel dat ertoe doet. Het milieu. Homohaat, racisme. Dingen waarvan ik niets snap. Dingen die ik niet kan oplossen. Ja, God, ik probeer milieubewust te leven maar kan Shell niet zomaar uitzetten. Ja, woe-fucking-hoe, ik heb Bij1 gestemd. Wil je nu een sticker, wit meisje? Ik heb geen hard genoege stem omdat ik niet goed genoeg ingelezen ben, niets weet over politieke plannen en dus niets kan beargumenteren. Dat is op mijn leeftijd een doodzonde. Ik heb het geprobeerd, maar ik kan het niet. Kan niet discussiëren, kan niet in me opnemen. Ben geen spons, ben te dom. Ik doe er niet toe
en kan niet schrijven over datgene wat er toe doet - wat er écht toe doet. Want ik begrijp nergens genoeg van om mijn stem als geldend in te zetten.
Ik ben niet zo slim en niet zo bewust. Ik voel wat betreft alles wat er toe doet enkel onmacht en onweten. Ook als ik me daadwerkelijk inlees. Het is elke keer of ik midden in een gecompliceerde arthousefilm val die iedereen om me heen begrijpt en onder ernstig knikken waardeert, terwijl ik op mijn lip moet bijten om niet te janken om mijn onkunde.
Ik ben niet gehecht aan mijn leven. Mijn leven doet er niet zo toe. Ik heb nog niet uitgevogeld hoe het me gaat lukken om oud te worden. Ik heb ook nog niet uitgevogeld hoe het me gaat lukken om niet oud te worden als ik niet meer wil. (Hier stond eerst ‘wanneer ik niet meer kan’, maar hoe durf ik? Hoe durf ik te doen alsof ik het zwaar heb. Gadverdamme.)
Mijn fictie gaat vooral over depressie. Over er juist niet toe doen. Over momenten waarop je kop op het punt van ontploffen staat. Over kleine gebaren die even fijn voelen, dan weer doven. Over zaken die er allesbehalve toe doen. Maar het schrijven over die zaken - over wat in je borst borrelt en alleen jij kan voelen en dan hopelijk gauw weer vertrekt alsof het je nooit in bed gehouden heeft - is wat ertoe doet voor mij. Voor mezelf misschien. Of voor die mensen die ook in hun vacuüm der vier muren leven.
Misschien wil ik daarom aan deze wedstrijd meedoen. Omdat ik wil dat literatuur ook voor mij is. En dat voelt egoïstisch. Ik snap slimme teksten niet, dus wil ik dat er speciaal voor mij ook teksten zijn? Hoe durf ik de literaire canon aan te vallen, zonder erover geleerd te hebben, zonder er weet van te hebben en bovenal, zonder haar helemaal gelezen te hebben? Ik maak er tenslotte geen deel van uit heb niets te willen. Dus ga ik aan de pillen. En wacht tot het morgen is.
Literatuur is niet voor mij. Literatuur is voor mijn ex-studiegenoten. Voor de knappe koppen die weten waarvoor de kleur rood staat, wat een metafoor is of wanneer ze een satire lezen. Voor mijn geëngageerde medemens, voor hen die de samenleving in zich hebben opgeslurpt en hem terugvinden in de prachtige literatuur die ze lezen. Niet ik, verhaaltjesschrijver.
Ik weet niet waar ik heen wil. Ik wilde aantekeningen maken en op die manier onderzoeken waarover ik schrijven wil. Maar ik geloof niet dat ik mijn bestemming bereikt heb. Want ik, ik ben niet wat ertoe doet.
Wat ertoe doet. Wat de fuck doet ertoe? Alles doet ertoe. Maar waarom is het dan zo moeilijk door te gaan? Uit bed te komen, netjes acht uur per dag naar mijn computer te staren? Het milieu wordt er enkel slechter van des te langer ik doorga. Ik ben geen luid genoege voorvechter voor homorechten. Ik spreek me niet luid genoeg uit tegen racisme. Ik schrijf als een kind, met wankele stapjes. Spetter in de regenplassen. Ik kijk naar mijn reflectie in het water en soms, soms voel ik wat via mijn woorden, en lach dan zacht als het water over mijn gele regenlaarsjes klotst.
Je moet jezelf voortdrijven. Maar voor wat en waarheen? Wat doet er nog toe als alles er toe doet? Als er zoveel alles is dat je regenplassen worden opgeslokt door vloedgolven, want die zijn belangrijker en hebben prioriteit. Die moet je de ruimte geven. Rot op met je regenplassen, kindje. Daarover moet je niet schrijven. Je hebt een taak.
Ik had me niet direct beseft hoe geladen het onderwerp ‘wat ertoe doet’ is. Want ik weet natuurlijk best wat ertoe doet. Maar is wat ertoe doet mijn persoonlijke drijfveer? Zou het dat moeten zijn? Op zekere hoogte wel. Ook ik moet mijn stem laten horen, inlezen, blijven leren, zelfs als ik er geen zak van snap. Zelfs als ik er ongelukkig van word? Ja, rotkind, zelfs dan.
Maar wat ik wil zeggen is dat wat ertoe doet, wat er écht toe doet, mij hier niet zal houden. Niet de kennis van een steeds meer verstoorde natuur, niet het racismedebat - en hoezodebat? Hoezo is dat een fucking debat?
Dat zijn geen dingen ie mij hier houden.
Is het egoïstisch van mij om wat ertoe doet uit de weg te gaan voor wat er toe doet in mijn leven?
Want wat er toe doet, wat er echt toe doet, houdt mij hier niet. Het is wat er niet toe doet.
Wat er echt toe doet helpt mij niet uit de mist (mag ik daar dan wel uit geholpen worden?), uit de hoop op ’n eind, een nog lang en gelukkig. Wat er echt, ECHT toe doet, gaat me zo aan het hart en is belangrijker dan ik. Maar zonder datgene wat er niet toe doet, is er geen ik.
Fanfictie waarin getroost wordt of juist niet. Verhalen die barsten van de ingehouden emotie.
Lekkere wijn op doffe dagen. Vaak teveel. Dat moet niet meer.
Gesprekken met Alex
Peaky Blinders
De konijnen
Wat ertoe doet is wat er niet toe doet.
2 notes
·
View notes