Tumgik
#πως τον λένε;;
darkside-cookies · 2 years
Note
Tumblr media
Ο νεος μου γατουλης. Τον αγαπαω και αν τον πειραξει κανεις θα μπω στη φυλακη για φονο
ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΤΙ ΜΩΡΑΚΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ
27 notes · View notes
chloeseyeliner · 7 months
Text
ρε παιδιά,
πόσο αγαπώ τον κύριο Καπουτζίδη, ρε γαμώτο.
αυτά.
<3
#μόλις ξάπλωσα και κάθομαι και σκέφτομαι#μπορεί να ακουστεί υπερβολικό και κλισέ αλλά πόσο τυχερή νιώθω που ζω την ίδια εποχή με αυτόν τον άνθρωπο#δηλαδή έγραψε σειρές με found family tropes με πολύ καλά ιδίως για την εποχή τους αστεία#συνδυάζοντας δράμα κωμωδία και τα κοινωνικά γεγονότα κοκ#και μην ξεχνάμε πόσο κουήρ άικονς είναι οι δικοί του χαρακτήρες#και φαίνεται τόσο υπέροχος άνθρωπος#και πρέπει να σταματήσω να πρήζω το ελληνικό ταμπλερ και ανθρώπους που δεν έχουν ιδέα τι γράφω τώρα#αλλά#ιδιαίτερα για τον σπυράκο τον αγαπάω λίγο παραπάνω#λατρεύω όλες τις σειρές του όλους τους χαρακτήρες#αλλά τον σπυράκο τον νιώθω τόσο πολύ και μου το λένε πως του μοιάζω συχνά πυκνά#και είναι περίεργο αλλά ταυτόχρονα παρηγορητικό και μαθαίνεις και μέσα από τον σπύρο#δεν ξέρω με έπιασαν τα μέλια πάλι#δείτε καπουτζίδη#καπουτζίδης#σαββατογεννημένες#στο παρά πέντε#παρά πέντε#εθνική ελλάδος#savvatogennimenes#sto para pente#sto para 5#ethniki ellados#θα βάλω και τις σέρρες#serres#συγγνώμη για τα ελληνικά μου έχω μια ζαλάδα ορκίζομαι πως γράφω καλύτερα λολ#greek tumblr
6 notes · View notes
psychotiko-epeisodio · 4 months
Text
Ένα γράμμα θυμού.
Δεν ξέρω γιατί,μα από τότε που με απέρριψες , απέρριψα και η ίδια τον εαυτό μου.Ισως γιατί σου έδωσα τα πιο όμορφα που κομμάτια και αποδείχθηκε πως δεν σου ήταν αρκετά .
Ίσως γιατί θύμωσα με εμένα την ίδια ,που εμένα να ανέχομαι μια κατάσταση που με κατέστρεφε,καθώς την υποστήριζα με κάθε δυνατό τρόπο . Όπως και να έχει δεν είμαι καλά, πέφτω συνεχώς και εσύ δεν είσαι εδώ πια να ακουμπήσω.
Το ξέρω πως δεν είναι οι άνθρωποι πατερίτσες και δεν περίμενα ποτέ να έρθεις για να με σώσεις.Ειχα ανάγκη απλά, ίσα να μπορέσω να ακουμπήσω πάνω σου .Τόσο που μονάχα να αισθάνομαι ότι είσαι εκεί.Αυτο και μόνο θα μου ήταν αρκετό.
Δεν σου ζήτησα ποτέ κάτι περισσότερο,δεν ήθελα ακριβά δώρα,μακρινά ταξίδια,δεν ήθελα να γίνεις η ίδια μου η ζωή.Ηθελα να μπορώ να την μοιράζομαι μαζί σου .Ήθελα μονάχα να μείνεις εκεί και να με ανεχτεις με όλα μου τα ελαττώματα που τόσο προσπαθησα να εξαφανίσω για εσένα .
Και προσπάθησα γαμωτο, με όλο μου το είναι προσπάθησα να χωρέσω μέσα στην καρδιά σου.Ηθελα τόσο πολύ να καταφέρω να κλέψω λίγο χώρο μέσα της και όσο έβλεπα ότι είναι αδύνατο άλλο τόσο πληγωνομουν.
Σου μίλησα πολλές φορές,μα δεν άκουσες λέξη.Ετσι προτιμώ να τα γράφω πια σε μια αναθεματισμενη εφαρμογή,μπας και τα δουν 5-10 άνθρωποι και με νιώσουν.Γιατι εσύ,δεν με ένιωσες ποτέ.
Είναι άδικο να σε ψάχνω και να μην μπορώ να σε βρω.Ειναι άδικο να προσπαθώ να επανορθώσω για μια κατάσταση που διελυσες εσύ.Ειναι άδικο να τρέφω τόσα όμορφα συναισθήματα για εσένα και να μην σου κάνει εντύπωση,σαν να είναι κάτι δεδομένο.Σαν να σου είναι πολύ εύκολο να βρεις έναν άνθρωπο ο οποίος θα θέλει να μείνει στο πλάι σου πάσι θυσία.Που θα σε αγαπά και θα σε συνγχωρει άνευ όρων,αποδεχομενη τις καλές σου μέρες εξίσου με τις κακές.
Δεν ξέρω γιατί επιμένω.Εχεις καιρό που έφυγες και δεν έκανες καν τον κόπο να γυρίσεις να δεις πως είμαι.Αλλαξαν όλα,δεν είσαι πια εδώ και ξέρω ότι πρέπει να πατήσω στα πόδια μου επιτέλους αλλά δεν ξέρω το πώς να το κάνω.
Με εκδικουμαι άθελά μου λες και φταίω.Τους ακούω να μου λένε πως έκανα λάθος που σε αγάπησα τόσο πολυ, λες και θα μπορούσα να κάνω αλλιώς.Λες και είναι κάποιο κουμπί τα συναισθήματα,λες και έχουν ταβάνι.
Δεν μετανιώνω.Ησουν απλά ο λάθος άνθρωπος.Ελπιζω μετά από αυτά,να μου έχει μείνει λίγη αγάπη για τον σωστό.
60 notes · View notes
feggaroneira · 2 years
Text
Λένε πως οταν δένεσαι με μια καρδιά,
δύσκολα ξεμπλεκεται ο κόμπος.
Έχω ακούσει πολλές ιστορίες για κόμπους.
Κόμπους δύσκολους.
Κόμπους ερωτικούς,
μα και φιλικούς.
Έχω ακούσει πως κάποιοι από αυτούς λύθηκαν αμοιβαία.
Τους έλυσαν οι διαφορετικές κατευθύνσεις, τα χρόνια και οι δυσκολίες.
Μα έχω ακούσει και για κόμπους που κάποιος εκαταφερε να κόψει στα δύο, μόνος του με κοφτερό μαχαίρι.
Λενε αυτοί οι κόμποι είναι και αυτοί που αφήνουν το πιο πικρό τσούξιμο.
Ένα τσούξιμο βαθύ πόνου που δεν κρατάει για λίγο αλλά αντίθετα χαράζει το δικό του σημάδι πάνω σου.
Μέσα σου.
Ένα σημάδι που θα θυμάσαι κάθε φορά που ψάχνεις την αλήθεια,
κάθε φορά που αναπολείς τις αναμνήσεις
και κοιτάς στο παρελθόν νοσταλγοντας το ή όχι
ή κάθε φορα που αλλάζεις μονοπάτι και σκέφτεσαι το που ήσουν τότε, το τώρα και πως έφτασες ως εδώ.
Ένα σημάδι που θα σου θυμίζει εκείνον τον κόμπο που κάποτε ενωνε δύο καρδιές.
Δύο καρδιές που πλέον είναι μακριά η μία από την άλλη,
ακολουθώντας διαφορετικά μονοπάτια.
Και τώρα δεν μιλούν πια.
Η κάθε μία ζει με τις αναμνήσεις και προχωράει αλλού.
Και όλα αυτά επειδή η μία από τις δύο έκοψε το σκοινί χωρίς να σκεφτεί τις συνεπείες. Χωρίς να σκεφτεί την άλλη.
Και έτσι δεν έμεινε τίποτα από αυτόν τον κόμπο.
Μονό κομμένες κλοστες και γλυκές αναμνήσεις που πονούν ακόμη αφάνταστα.
Και λένε όταν δένεσαι με μια καρδιά,
δύσκολα λυνεσαι από αυτήν και αυτό είναι βάσανο.
feggaroneira 🖤
567 notes · View notes
annarrchy · 20 days
Text
Πάνε κοντά τέσσερα χρόνια από τότε που σε έχασα και αυτό που λένε όλοι πως με τον καιρό ξεχνιέσαι και το πένθος σβήνει μέρα με τη μέρα δεν ισχύει ούτε στο ελάχιστο στην περίπτωσή σου.
Κάθε φορά που σε σκέφτομαι, όλα όσα μου έμαθες και όσα περάσαμε μαζί παίζουν σαν καλοτραβηγμένα πλάνα από παλιά ασπρόμαυρη κάμερα και η νοσταλγία κατακλύζει τον εγκέφαλό μου.
Πλέον, ίσως είμαι πιο ώριμη, αλλά στη σκέψη πως δε θα σε ξαναδώ, δε θα σε ξανακούσω, δε θα σου ξαναμιλήσω και δε θα ξαναπώ τη λέξη «παππού», κλαίω σα μικρό παιδί και αρνούμαι πεισματικά να πιστέψω πως δεν είσαι πια κοντά μου.
Ξέρω πως δεν το ήθελες, ξέρω πως το μόνο που σε ένοιαζε ήταν να μείνεις εδώ και να ζεις την κάθε σου στιγμή σα να ήταν η τελευταία σου. Θυμάμαι ακόμα το πως έκανες τα πάντα για να αποκτήσω εγώ όσα δεν είχες εσύ μικρός.
Νοιαζόσουν τόσο που με νευρίαζες. Πολλές φορές σου φώναζα κι εσύ καθόσουν και υπέμενες όλα όσα είχα να πω επειδή απλά με αγαπούσες. Κι εγώ σε αγαπούσα, όσο τίποτα και όσο κανέναν. Ακόμα σε αγαπάω δηλαδή, καθώς ένα κομμάτι σου θα μείνει για πάντα χαραγμένο μέσα μου.
Όμως τώρα, ποιος θα μου λέει πως όλα θα πάνε καλά; Αφού έφυγες εσύ, δεν πιστεύω κανέναν. Έλεγες πως θα μείνεις εδώ για πάντα, ψεύτη. Κι αφού εν τέλει έφυγες, γιατί δε με πήρες μαζί σου; Ίσως εν τέλει να ρθω εγώ να σε βρω, πιο γρήγορα. Είναι φορές που το αποζητάω κιόλας.
Να ξέρεις, προσέχω τη γιαγιά και την αγαπάω και για τους δυο μας. Στεναχωριέται πολύ. Κοιμάται και ξυπνάει με τη σκέψη σου. Ξέρω πως κλαίει κρυφά, όπως κι εγώ, και η μαμά, και όλοι μας.
Θέλω να σε ακούσω να μου λες πως δε πειράζει που έχω γίνει έτσι. Θέλω να σε ακούσω να μου λες πως τα σημάδια μου ίσως και να με κάνουν δυνατότερη, όπως μου έλεγες όταν ήμουν μικρή κι έπεφτα και γέμιζα πληγές στα χέρια και στα πόδια μου, μόνο που τώρα τις δημιουργώ αυτοβούλως και δεν είμαι περήφανη γι'αυτό.
Συγγνώμη που πίνω. Συγγνώμη που καπνίζω. Συγγνώμη που σαπίζω κάθε μέρα στο κρεβάτι. Συγγνώμη που καθημερινά απογοητεύω όλους όσους με αγαπάνε. Συγγνώμη που δεν είμαι ανεξάρτητη. Συγγνώμη που πιστεύω πως όλα όσα περνάω είναι δύσκολα ενώ δεν είναι τίποτα μπροστά σε όσα πέρασες εσύ.
Παππού, συγγνώμη, θα φάω όλο μου το φαγητό αν μου υποσχεθείς πως θα γυρίσεις. Θα κάνω ο,τι χρειαστεί για να σε πάρω πίσω, μόνο υποσχέσου μου πως δε θα με ξεχάσεις εκεί που είσαι. Κράτα μου μια θέση δίπλα σου και εγώ θα φέρω μαζί μου όσα γλυκά δεν προλάβαμε να φάμε κρυφά απ' τη μαμά, γιατί από όταν σε έχασα δεν τρώω συχνά και η γιαγιά λέει πως έχω μείνει μισή κι ίσως ισχύει καθώς έχασα κι ένα κομμάτι μου μαζί με εσένα.
Δεν ξέρω καν πώς να το κλείσω αυτό, γιατί ένα απλό αντίο δεν αρμόζει και είναι χιλιο-ειπωμένο. Ίσως δεν λέω απλά αντίο, επειδή βαθιά μέσα μου πιστεύω πως μια μέρα θα ξυπνήσω και θα σε δω να με περιμένεις στο σαλόνι με μια τεράστια σακούλα γεμάτη κοχύλια για να φτιάξουμε κολιέ κι ας έχω ήδη πολλά.
Έχω κρατήσει φωτογραφίες μας από όταν ήμουν μικρή και τις χαζεύω κάθε φορά που νιώθω πως ο δε με χωράει ο τόπος. Ακόμα και τώρα με σώζεις. Από όπου κι αν είσαι.
Όμως δεν είναι το ίδιο πια.
Ξύπνα, επιτέλους.
18 notes · View notes
drunk-angel · 2 months
Text
Οι άνθρωποι καταδικάζουν τα σφάλματα.
Εκτός από τα λεγόμενα "ανθρώπινα λάθη".
Αυτά θεωρούνται λιγότερο σημαντικά.
Γιατί είναι ανθρώπινα λένε.
Και είμαι ένα από αυτά.
Μα δεν νιώθω ποτέ ανθρώπινη.
Και λένε ακόμα πως πρέπει να κόβεις τους λάθος ανθρώπους από τη ζωή σου. Και πως όταν φεύγουν είναι καλύτερα.
Μα αν εσύ είσαι ο λάθος άνθρωπος;
Πορεύεσαι μια ζωή με τον λάθος άνθρωπο μέσα σου.
Και βλέπεις τους άλλους να φεύγουν. Και χαίρεσαι που ξεφορτώθηκες τα λάθη.
Και περιφέρομαι σαν ανθρώπινο σφάλμα. Κοιτώντας τα αστέρια.
Μα το λάθος δεν είναι στα αστέρια μας. Είναι μέσα μας.
20 notes · View notes
prasinoxaos · 3 months
Text
μικρή μπροστά στους ανθρώπους
εκείνο το οποίο δεν μπορώ να καταλάβω
περισσότερο από όλα
είναι οι άνθρωποι.
γιατί δεν μου λες την αλήθεια;
γιατί με κάνεις να νιώθω τόσο πληγωμένη;
γιατί κρύβεις πράγματα από γνωστούς μας;
γιατί με κάνεις να φοβάμαι να με πάρεις τηλέφωνο;
δεν μπορώ να καταλάβω τις αποφάσεις τους.
τον λόγο που παίρνουν τις αποφάσεις τους.
νιώθω τόσο μικρή μπροστά στα λόγια τους.
σαν παιδί πιστεύω αυτά τα οποία οι άλλοι μου λένε.
μα γιατί να μην μου πεις αυτό που σκέφτεσαι;
είναι το πιο εύκολο πράγμα.
ό,τι θέλεις, να μου το λες.
νιώθω τόσο μικρή μπροστά στις πράξεις τους.
γιατί έκανες αυτό ενώ ήξερες πως θα πονέσω;
ποιος φταίει;
εγώ που πληγώθηκα;
εσύ που έκανες αυτό που ήξερες πως θα με πληγώσει;
νιώθω τόσο μικρή μπροστά στους ά��θρωπους.
μα δεν θα το παραδεχτώ ποτέ.
κάνω την δυνατή και την αναίσθητη.
μα νιώθω τόσο μικρή μπροστά στους ανθρώπους.
τρέμω τα λόγια τους.
και πλέον για όλα αμφιβάλλω.
δεν ξέρω τι μου λες, τι νιώθεις, τι κάνεις.
δεν σε πιστεύω.
νιώθω τόσο μικρή μπροστά σου.
γιατί με κάνεις να νιώθω τόσο μικρή μπροστά σου;
31 notes · View notes
sugaroto · 4 months
Text
Islanders friends: Yeah this is our accent *examples*
Athenian classmate: we have that too, it's not an accent 🤨
Me *confused*
No but fr έχω κάνει λίστα με λέξεις που μάλλον είναι νησιωτικες για να μπερδεύω κόσμο, (το οποίο είναι αστείο, γτ όταν ήθελα να αγοράσω παπουλες στο σουπερμάρκετ δεν τις είπα έτσι για να μην μπερδέψω την άλλη κοπέλα (ή όποια btw είναι από Λάρισα οπότε αμφιβάλλω αν θα έκραζε την δική μ προφορά) Αλλά in the end πιο πολύ μπέρδεψα τον εαυτό μου γιατί δεν ήξερα πως να αποφασίσω να πω τις παπουλες από τα 3 διαφορετικά option που εχω)
A btw αυτό στην αρχή δεν είναι μέρος συζήτησης, είναι εγώ που έχω συζήτηση με τα νησιωτακια μου και μου λένε για την προφορά μας αλλά είχα παρόμοια συζήτηση με Αθηναία στην σχολή και ήταν σε φαση "και εμείς το έχουμε αυτο" μπρο τι how
Μπ sound my beloved
27 notes · View notes
fegg4ropetra · 4 months
Text
ΣΎΝΔΡΟΜΟ ΣΤΈΡΗΣΗΣ...
Δεν το πιστεύω ότι συμβαίνει αυτό. Σημάδια από παντού. Δεν ξέρω αν είναι σύμπαν, θεοί ή δαίμονες. Πεπρωμένο, μοίρα ή τιμωρία.
Πρώτα η κίνηση στον δρόμο,
Μετά η χιονόπτωση
Η ακύρωση πτήσης
Η διανυκτέρευση στην Φρανκφούρτη
Η κάρτα για το δωμάτιο δεν λειτουργούσε
Ο πυρετός που ανέβασα το βράδυ
Κάτι με τραβούσε πίσω. Μου έλεγε μη φύγεις. Γύρνα. Το ένιωθα. Αποκλείεται να είναι όλα αυτα συμπτώσεις. Ή είναι η ατυχία που με "δέρνει" όλη μου τη ζωή. Αλλά δεν γίνεται. Δεν εξηγείται τόση ατυχία μέσα σε μια μέρα
Όλα για κάποιο λόγο γίνονται, σκέφτηκα ξανά.
Αλλά δεν το βάζω κάτω. Θα φύγω. Πρέπει να φύγω. Είναι το σωστό. Είναι η ζωή μου. Πρέπει να βάλω για μια φορά μπροστά τον εαυτό μου και όχι αυτό που θα ήθελα να γίνει. Ίσως το σώμα και το μυαλό μου έχει μπει σε κατάσταση "απεξάρτησης". Να προσπαθεί να παλέψει το μικρόβιο αυτό που έχει εισχωρήσει τόσο βαθιά. Θα τα καταφέρω όμως. Έκλεισα ακάθεκτη την επόμενη πτήση και αποφασισμένη αυτή τη φορά μπαίνω στο αεροπλάνο. Ήρθε η ώρα. Θα μου κάνει καλό. 4 μήνες μακριά. 4 μήνες σκέψης, αναθεώρησης και Αυτοβελτιωσης. 4 μήνες καινούριας εμπειρίας, ατόμων και ρουτίνας. 4 μήνες απεξάρτησης.
Αν όμως 4 μήνες μετά το μυαλό και η σκέψη μου είναι ακόμα στο ίδιο σημείο πρέπει να το προσπαθήσω. Αλλιώς δεν θα ηρεμήσω. Δεν θα προχωρήσω αν δεν ξέρω με σιγουριά πλέον αν αυτό για το οποίο θα ελπίζω όλο αυτόν τον καιρό αξίζει. Αξίζει. Αξίζεις.
Έρωτας με τη πρώτη ματιά. Η ιστορία είναι γεμάτη με παραδείγματα ανθρώπων που ισχυρίζονται ότι έχουν ερωτευτεί με την πρώτη ματιά. Υπάρχουν πολλές επιστημονικές εξηγήσεις γι αυτό το φαινόμενο. Μια απ' αυτές είναι η γνωριμία που δημιουργείται ακόμη και πριν από μια συνάντηση. Σε πολλές περιπτώσεις, η φράση «με τη πρώτη ματιά» είναι λίγο εσφαλμένη. Ανθρωποι ισχυρίζονται ότι ερωτεύονται με την πρώτη ματιά άτομα που στην πραγματικότητα γνωρίζουν ήδη τυχαία. Ίσως από κοινά στέκια ή από φίλους φίλων.Ακόμα κι αν πραγματικά δεν έχετε παρατηρήσει ποτέ το άτομο αυτό πριν, δεν είναι πιθανό να ερωτευτείτε τη στιγμή της πρώτης ματιάς.Σε αυτή την περίπτωση, στην πραγματικότητα δεν ερωτεύεσαι με την πρώτη ματιά, αλλά μετά από μια περίοδο – όσο σύντομη κι αν είναι – γνωριμίας. Λένε επίσης πως οι πιο συνηθισμένοι τρόποι γνωριμίας με τους οποίους ερωτεύονται οι άνθρωποι είναι οι εξής:
Γνωστική: με τις σκέψεις και πεποιθήσεις
Απτική: με το άγγιγμα
Κιναισθητική: με τις κινήσεις
Ακουστική: με τον ήχο της φωνής
Οσφρητική: με τη μυρωδιά
Έτσι με όλα αυτά οι άνθρωποι νιώθουν ότι ερωτεύονται και ξυπνούν πρωτόγονα ανθρώπινα ένστικτα, όχι όμως η λογική. Ποτέ δεν πίστευα σε αυτά. Τα έβρισκα αρκετά ονειρικά και ταυτόχρονα σαχλα για να είναι αληθινά. Ξέρω επίσης όμως ότι ο έρωτας δεν έχει όρια και τείχη. Μα αν έπρεπε να προσδιορίσω αυτό που έζησα εγώ απ' τη δική μου πλευρά θα ήταν σίγουρα αυτό. Έρωτας με τη πρώτη συζήτηση.
Τα λέμε λοιπόν σε 4 μήνες ελπίζοντας σε ένα καινούριο mindset.
Σε ένα καλύτερο καλοκαίρι.
Για την ώρα, αυτό που μετράει είμαι εγώ.
Ώρα να επικεντρωθώ στον εαυτό μου.
Το χιόνι σταμάτησε
Ο ήλιος εμφανίστηκε
Ώρα για νέα αρχή
6/12/2023
Η κατάσταση απεξάρτησης συνεχίζεται.
"Σύνδρομο στέρησης ονομάζεται το σύνολο των σωματικών και ψυχολογικών συμπτωμάτων και συνεπειών που εμφανίζονται, όταν διακόπτεται απότομα ή μειώνεται σημαντικά, η δοσολογία και συχνότητα της χρήσης μιας ουσίας στην οποία έχει εθιστεί το άτομο." Λένε...
Είχα να αρρωστήσω πάνω από χρόνο.
Ο πυρετός ανεβαίνει και κατεβαίνει διαρκώς.
Ξυπνάω, κοιμάμαι, ξανά ξυπνάω, ξανά κοιμάμαι.
Κάτι σαν στερητικό σύνδρομο.
Σύνδρομο στέρησης λοιπόν...
28 notes · View notes
tsiggou · 2 months
Text
Όταν αδύναμος ένιωσες και το μετάνιωσες που έστειλες μήνυμα
Όταν κοιτάς τους γονείς σου και σκέφτεσαι πως δε θα ζούνε για πάντα
Όταν δουλεύεις στα ξένα και σκέφτεσαι ποσό σου λείπει η Ελλάδα
Όταν είσαι με μάτια κλειστά και παλεύεις να μπεις μες τον ύπνο
Όταν είσαι αγκαλιά με την γάτα
Όταν δίνεις φιλιά με το σκύλο
Όταν πιέζεσαι γιατί δε ξέρεις τι θέλεις να κάνεις στο μέλλον σου
Όταν αυτοί που σου λένε πως σε αγαπάνε, δε καταλαβαίνουν τα θέλω σου.
Novel 729/ Otan
17 notes · View notes
0cean--soul · 6 months
Text
αν μπορούσα
Tumblr media
Αν μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω,
δεν θα σου μιλούσα ποτέ Δεν θα σε ρωτούσα πως σε λένε, ούτε θα απαντούσα στις ερωτήσεις σου.
Αν μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω, θα έφευγα.
Όμως…
Ήσουν ένα τεράστιο μάθημα για εμένα. Μπορεί να έκανα λάθος επιλογές, αλλά ξέρω βαθιά μέσα μου πως κάτι τέτοιο δεν μου άξιζε.
Έπρεπε να πέσω χαμηλά, να μάθω την αξία μου για να σηκωθώ πάνω πιο δυνατή από πριν.
Και πλέον μαθαίνω να μου δίνω αγάπη, κάτι που εσύ ήσουν ανίκανος να κάνεις.
Ocean--soul
28 notes · View notes
Text
Λένε πως όταν έρχεται,
Τον αισθάνεσαι σαν να τον ξέρεις από χρονια.
Λένε πως όταν έρχεται,
Όλα τα τραγούδια,
Και τα ποιήματα,
Ξαφνικά βγάζουν νόημα στον νου σου .
Λένε πως όταν έρχεται,
Δεν φοβάσαι πια,
Και νιώθεις ο πιο δυνατός και ικανός άνθρωπος στον κόσμο.
Μια ανεξέλεγκτη δύναμη που πηγάζει από μέσα σου ,
Και αποκτάς κίνητρα για να πας παρακάτω.
Μα λένε πως σαν φύγει,
Βλέπεις την καρδιά σου να γίνεται θρυψαλλα μπροστά στα μάτια σου και το σώμα σου να παρασύρετε από τον άνεμο σαν να ναι άυλο.
Πως καταλαβαίνεις ξαφνικά τα λόγια των τρελών, εκείνων που βλέπεις στο δρόμο και αλλάζεις την φορά της ματιάς σου για να μην σου πιάσουν την κουβέντα.
Πως αρχίζεις και συνειδητοποιείς γιατί οι ναρκομανείς συνεχίζουν και επιστρέφουν σε ότι τους σκοτώνει.Ξανα και ξανά,χωρίς να σκέφτονται τις επιπτώσεις.
Έτσι νιώθεις και λένε πως διώχνεις από κοντά σου όσους δεν μοιάζουν με εκείνον.
Λένε πως έρχεται μόνο μια φορά στην ζωή και είναι απίθανο να βρεις κατι όμοιο του ξανά.
Αυτός είναι ο έρωτας λοιπόν.
Που για χάρη του γράφτηκαν εκατομμύρια ποιήματα και τραγούδια.
Που κατάφερε να επιβιώσει στους πιο δύσκολους καιρούς.
Που τρελαίνει τους ανθρώπους,τους αλλάζει,η τους δίνει ζωή.
Αυτός είναι ο έρωτας.
348 notes · View notes
beforedawwn · 2 months
Text
Κατακλυσμός συναισθημάτων
Σκέψεων.
Χωρις σωστή άρθρωση αυτών.
Ηχώ και ας μην μιλώ.
Τα μάτια μας τα λένε όλα
Μέσα τους βλεπω
Το ποσό πάθος κρυβεται
Κάτω από τουτη την σκιά
Των δακτύλων σου
Καθώς με αγγίζεις απαλά
Τα χέρια σου τρέχουν
Πάνω στο σώμα μου
Από περιέργεια ή πόθο
Ανακαλυπτωντας κάθε πτυχή
Αυτής της μεγάλης μάζας.
Για μια στιγμή
Ξεφευγω από αυτό που με κάνει άνθρωπο
Το σώμα
Γίνομαι κάτι μεγαλύτερο αυτού.
Μια εμπειρία.
Μαζί σου.
Χάνομαι στο βάθος των ματιών σου.
Καθώς μου λένε.
Ότι ο χρόνος δεν είναι αρκετός.
Εμπειρίες κολλημένες στον χρόνο
Λόγια κολλημένα στο λαιμό.
Και όμως φοβάμαι.
Πως τα μάτια δεν τα μαρτυρούν όλα.
Κι όμως τα κοιτάω
Θέλοντας τον χρόνο να σταματήσει
Να κερδίσω λίγο ακόμη
Χρόνο να σε αφουγκραστω
Χρόνο να περπατήσουμε μαζί.
Λίγο και πολύ.
Και ίσως σε μια άλλη ζωή
Και έτσι σε αφήνω.
Στον δικό σου κόσμο
Επιστρεφοντας στον δικό μου
Μακρινά λουλούδια
Και μαζί κάναμε το πιο όμορφο μπουκέτο
Tumblr media
11 notes · View notes
nofuckinlabels · 14 days
Text
Κατι πιο προσωπικό for a change
Στην έκτη δημοτικού εκδήλωσα για πρώτη φορά επιληψία
θυμάμαι ότι έγινε στο σχολείο
θυμάμαι οτι είχα αφαιρέσεις καιρο που δεν καταλάβαινα αλλα θυμάμαι επισης τα παιδιά στην τάξη μου να με κοροϊδεύουν για αυτές.
Για αυτά τα λίγα δευτερόλεπτα ανυπαρξίας
Ήταν μια μέρα σαν όλες τις άλλες
Πήγα στο σχολείο και ένιωθα πολύ κουρασμένη
Το τελευταίο που θυμάμαι είναι να κάθομαι σε εκείνη την γωνία με τα παιχνίδια στην άκρη της τάξης
Δεν Θυμαμαι να χάνω τις αισθήσεις μου
Ακόμα και τώρα οι περιγραφές είναι ξένες
Θυμάμαι μια θολή σχεδόν κάλπικη εικόνα του φορείου με το οποίο με πήγαν στο ιατρείο
Μετά θυμάμαι να ξυπνάω σε ένα από τα κρεβάτια του σχολείου και να μου λένε πως ο μπαμπάς μου έρχεται να με πάρει
��α παιδιά είχαν ηδη βγάλει φήμες οτι είχα πεθάνει
Για καιρό έλεγαν οτι ήταν η πιο σοκαριστική στιγμή της ζωής μου
Εγώ την προκάλεσα όμως δεν την θυμόμουν
Δεν ήταν και δεν είναι κομμάτι μου
Θυμάμαι τον μπαμπά μου να με πηγαίνει στο νοσοκομείο
Να μου κάνουν εξετάσεις και την μαμα μου να έρχεται κλαίγοντας στο νοσοκομείο
Ήταν απαρηγόρητη
��εν ήμουν μικρή αλλά ήξερα ότι όλα θα είναι καλά
Η πρώτη διάγνωση ήταν καρκίνος
Τότε εγω είπα στην γιατρό
Όχι δεν είναι
Ήμουν σίγουρη
Ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη μου
Πάντα είχα ένα αστέρι μέσα μου
Τελικά οι εξετάσεις έδειξαν ότι έχω επιληψία
Απλά χωρίς ευαισθησία στο φως
Έμεινα μια μέρα στο νοσοκομείο και δεν κοιμήθηκα καθόλου εκείνο το βράδυ επειδή έπρεπε να πάω για εγκεφαλογραφημα το πρωί
Ήμουν τόσο ήρεμη
Μου κόλλησαν αμέτρητα καλώδια στο κεφάλι και μου ζήτησαν να κοιμηθώ
Αυτό το έκανα σχεδόν κάθε μήνα για αρκετό καιρό
Μέχρι να σταθεροποιηθεί η δοσολογία των φαρμάκων μου
Είναι κάτι που θα έχω σε όλη μου την ζωή
Είναι κάτι που μπορεί να με σκοτώσει
Ανά πάσα στιγμή
Και όμως για εμένα δεν θα σημαίνει τίποτα
Είναι μια κατάρα που κουβαλάει οποίος επιλέξει να με αγαπήσει
Όχι εγώ
Με τρομάζει αυτή η σκέψη
Μπορώ να προκαλέσω τόσο πόνο και για εμένα να φαντάζει ολότελα ξένο
Όταν με κοιτάω δεν βλέπω λιποθυμίες με σπασμούς
Ίσως γιατί ποτέ δεν χρειάστηκε να με δω σε αυτή την κατάσταση
Ίσως γιατί εγώ Βυθίζομαι στην ανυπαρξία για την οποία όλοι διψάμε
Και αφήνω τους άλλους να θρηνήσουν για την λύτρωση
12 notes · View notes
asmalltowngirl · 2 months
Text
Ένα χρόνο πριν έγινε η τραγωδία στα Τέμπη. Ένα χρόνο αργότερα και η δικαιοσύνη δεν έχει αποδοθεί ακόμη.
Δεν μπορώ να φανταστώ πως θα αισθάνονται οι γονείς εκείνων των παιδιών, οι συγγενείς εκείνων των ατόμων που χάθηκαν αδίκως στο τραγικό αυτό δυστύχημα. Δεν μπορώ καν να αντιληφθώ την κατάσταση που βρίσκονται ψυχικά. 
Οι άνθρωποι αυτοί αξίζουν τον σεβασμό και την δικαιοσύνη που χρειάζονται για να βρουν ηρεμία. Αυτή τη στιγμή δεν έχουν καν την δυνατότητα να θρηνήσουν τα παιδιά αυτά με τους δικούς τους ρυθμούς. Αντιθέτως πρέπει να έρχονται αντιμέτωποι με όσους τους λένε ότι δεν μπορούν να βγάλουν άκρη με την κατάσταση ενώ ταυτόχρονα προσπαθούν να καλύψουν τα στοιχεία του εγκλήματος.
Εμεις δεν ξεχνάμε.
ΕΦΤΑΣΕΣ;
9 notes · View notes
prasinoxaos · 26 days
Text
και δεν έμαθα να πονάω σιωπηλά.
έμαθα να πονάω δειλά.
γιατί φοβήθηκα να δείξω πως με πόνεσες
και γι'αυτό σου φώναξα.
γιατί φοβήθηκα να σου πω πως νιώθω για εσένα διάφορα,
καλά διάφορα,
και έτσι έφυγα κι απομακρύνθηκα
και δεν άκουσες νέα μου ξανά.
λένε, πως όταν νιώθεις για κάποιον άλλον άνθρωπο,
αφήνεις τα συναισθήματά σου να τα βιώσεις
και δεν τα φοβάσαι.
όχι γιατί εμπιστεύεσαι τον άλλον πως δε θα σε πληγώσει,
μα γιατί εμπιστεύεσαι εσένα πως θα σε βοηθήσεις να είσαι εντάξει εάν το κάνει.
(εντάξει μπορεί να μην το άκουσα έτσι ακριβώς, μα έτσι ίσως είναι πιο ωραίο)
κι εγώ δεν με αφήνω να νιώθω,
γιατί δεν με εμπιστεύομαι.
μια φορά να με κάνεις να νιώσω ανύπαρκτη
θα πονώ μέσα μου χρόνο σίγουρα.
πως θα μπορούσα να αντέξω να πληγωθώ από εσένα ενώ ήμασταν κάτι;
εδώ δεν ήμασταν, και γράφω ακόμα για εσένα
μπας και νιώσω λίγο καλύτερα
πως να με εμπιστευτώ που πνίγομαι στα συναισθήματά μου για πλάκα;
πως να αφεθώ;
18 notes · View notes