#κεφάλαιο

[iakovosp]

Κεφάλαιο: Η αφύπνιση του ονείρου της πραγματικότητας

Βρίσκομαι στον ίδιο μακρύ και ατελείωτο διάδρομο. Ο χώρος ντυμένος στα λευκά και τα φως

να τυφλώνει. Όχι μόνο να τυφλώνει αλλά και να καίει. Μπορώ να το νιώσω. Περπατώ

γνωρίζοντας το αποτέλεσμα. Κάθε φορά να προσπαθώ να το αλλάξω αλλά να μπερδεύομαι..

όλο και πιο πολύ. Τρέχω ασταμάτητα να ξεφύγω να γλυτώσω από εγκαύματα και παίρνω όσο

πιο βαθιές ανάσες μπορώ. Πνίγομαι και δεν μπορώ να πάρω ανάσα από την ζέστη.

Τυφλώνομαι από το υπερβολικό φως. Και εκεί που νιώθω πως θα πεθάνω πάντα πέφτω.

Πέφτω από τεράστιο ύψος χωρίς να έχω σύγκρουση με το νερό. Σε έναν ωκεανό με

κρυστάλλινα νερά. Να αγγίζει το άπειρο και ταυτόχρονα το χάος. Απλά είμαι μέσα και νιώθω

ανακουφισμένος αφού τα εγκαύματα τη στιγμή που βυθίστηκα στον ωκεανό χάθηκαν.

Καθαρός αέρας. Δεν υπήρχαν βράχια, ούτε φύκια, ούτε διάδρομος. Ο ήλιος ήταν ακριβώς από

πάνω μου και οι ηλιαχτίδες του αγκάλιαζαν όλο μου το κορμί. Χρυσάφιζε το δέρμα μου και το

νερό άλλαζε χρώματα. Και κάτι αναθεματισμένα ψάρια κάθε φορά να εμφανίζονται από το

πουθενά. Εκατομμύρια ίδια, με ένα μεταλλικό σκουριασμένο χρώμα, μεγέθους 4-5 εκατοστών

να με σπρώχνουν προς τον πάτο του ωκεανού. Να παλεύω να κρατηθώ στην επιφάνια και να

τα νιώθω να δαγκώνουν και να ανοίγουν τρύπες στο κορμί μου. Να γίνομαι σαν ένα

σφουγγάρι. Μα δεν υπάρχει αίμα. Μόνο κομμάτια από το δέρμα μου. Η επιφάνεια του

ωκεανού να χάνετε και εγώ πριν πεθάνω να έχω ξυπνήσει ήδη.

Εγώ. ΙΠ

#ονειρα #εφιάλτης #γραφή #φοβος #θαλασσα #αφήγηση #κεφάλαιο

[thenewsmag]

Έξοδος από την εποπτεία - Τζεντιλόνι: «Χάρη στις θυσίες η Ελλάδα κλείνει ένα δύσκολο κεφάλαιο»

Έξοδος από την εποπτεία – Τζεντιλόνι: «Χάρη στις θυσίες η Ελλάδα κλείνει ένα δύσκολο κεφάλαιο»

Η Ελλάδα «κλείνει σήμερα ένα δύσκολο κεφάλαιο στη μακρόχρονη και περήφανη ιστορία της», δήλωσε το Σάββατο ο Επίτροπος Οικονομίας, Πάολο Τζεντιλόνι ανακοινώνοντας την έξοδο της χώρας μας από το καθεστώς ενισχυμένης εποπτείας. Όπως είπε το δύσκολο αυτό κεφάλαιο, έκλεισε «χάρη στις θυσίες και την αντοχή του λαού της και την αποφασιστικότητα των αρχών». «Η χώρα εξέρχεται από το καθεστώς ενισχυμένης…

View On WordPress

# Ένα # και #«κλείνει #δύσκολο #Ελλάδα #κεφάλαιο #μακρόχρονη #περήφανη #Σήμερα | #στη

[anti-thesh]

<<Από την άποψη αυτή, αν το κεφάλαιο μπορούσε να πραγματοποιήσει κέρδη και χωρίς αυτήν (την παραγωγή) θα το έκανε.

Μόνο που δεν μπορεί. Και δεν μπορεί γιατί -πραγματικό- κέρδος μπορεί να αντληθεί μόνο μέσα από την παραγωγική διαδικασία. Η «ύλη» του κέρδους δεν είναι παρά η παρακρατούμενη υπεραξία, το επιπλέον προϊόν (πέρα από αυτό που εισπράττει ως αμοιβή του ο εργαζόμενος). Οι όποιες σκέψεις, τάσεις «απαλλαγής» από την παραγωγική διαδικασία (με τα χρηματιστήρια λ.χ.) είτε από την εργατική τάξη (μέσω π.χ. των περίφημων ρομπότ) δεν έχουν από την άποψη αυτή κανένα νόημα.

Τα χρηματιστήρια και οι όποιοι άλλοι μηχανισμοί «αναδιανομής» αυτό που μπορούν να κάνουν είναι να υφαρπάξουν (ακόμη και ο ένας καπιταλιστής από τον άλλο) αξία, με την προϋπόθεση πάντα ότι αυτή …υπάρχει, ότι έχει δημιουργηθεί στην παραγωγική διαδικασία.

Από την άλλη μεριά δεν υπάρχει κανένα στοιχείο, κανένας παράγοντας (συντελεστής) της παραγωγικής -οικονομικής διαδικασίας που να μπορεί να δημιουργήσει υπεραξία παρά μόνο η εργατική δύναμη.>>

#πολιτική #greek posts #αριστερά #κεφάλαιο #εργασία

[iveneverbeenmorestressedinmylife]

Με μια ελαφριά καθυστέρηση σας παρουσιάζω επιτέλους το δεύτερο κεφάλαιο! Μην κοιτάξεις τις ημερομηνίες ανάμεσα στα updates.

#fanfic #Σπύρος Δελόγλου #Ανδρέας Καλογήρου #τα παραμιλητά της Αλεξάνδρας #Al's ramblings #είμαι η μόνη που τρέμει το χέρι μου πάνω από το ποστ τσαπτερ κουμπί; κανω τον εαυτό μου psych up τέσσερις μέρες τώρα να ανεβάσω το κεφάλαιο #τέλος πάντων. εκτιμήστε το 🫵🫵🫵 #στο παρά πέντε #στο παρα πεντε #sto para pente

[alalumin]

Έχει τόσο πλάκα να γράφω σκηνές με την Αγγέλα και τη Ζουμπουλία. Top tier dynamic

#δεν είμαι σίγουρη αν οι συγκεκριμένες σκηνές θα είναι σε αυτό το κεφάλαιο ή το επόμενο #εξαρτάται πως θα το κόψω #stavro has a thought #επίσης ναι δε μπορώ να ξεκινήσω το παρά πέντε rewatch σήμερα οπότε γράφω το φικ

[psyxhmou]

Εγώ τον Αύγουστο του 2020: ας βάλω τους πρωταγωνιστές του βιβλίου μου να μένουν Θεσσαλονίκη.

Εγώ Οκτώβριο 2022: *έχει σπίτι στην Θεσσαλονίκη– *

#ζω το όνειρο της Εμίλιας #μάλλον είμαι η ίδια η Εμίλια #το γεγονός πως είχαμε γυρισει βράδυ στην Θεσσαλονίκη μου θύμισε εκείνο το κεφάλαιο με τον Πέτρο και την Εμίλια #που είχαν πάει ταξίδι στα Γιάννενα #ουπςς προφητικά όλα #βιβλίο

[babygirlificationn]

ναι γειά σας ως ο αναγνώστης συναινενώ στην συμμετοχή τ@ άνον νσι

Σωστά, έχω δύο ολόκληρους αναγνώστες! Όχι αστεία!!

#το ομολογώ όταν είπα ένας αναγνώστης εννοούσα το ένα (1) άτομο που όντως ήξερε την σειρά και του άρεσε #και ερχόταν και άφηνε σχόλια σε κάθε κεφάλαιο ΑΛΛΑ #εννοείται πως μετράς και εσύ <3 που θα ήμουνα χωρίς εσένα γενικότερα #ask

[smavro]

Η κραυγαλέα εύνοια όλων των κυβερνήσεων προς το τραπεζικό κεφάλαιο μέσω της αναβαλλόμενης φορολογίας

Η κραυγαλέα εύνοια όλων των κυβερνήσεων προς το τραπεζικό κεφάλαιο μέσω της αναβαλλόμενης φορολογίας Η αναβαλλόμενη φορολογία είναι η διαφορά ανάμεσα στον φόρο που θα έπρεπε να πληρώσει μια επιχείρηση στο κράτος βάσει των αποτελεσμάτων που προκύπτουν από τα ισοζύγια της (Λογιστική Βάση) και τον φόρο που πληρώνει τελικά στο κράτος βάσει της φορολογικής νομοθεσίας (Φορολογική Βάση). Ο…

View On WordPress

#τράπεζες #τραπεζικό κεφάλαιο #Αριστερά #Μαυρουδέας #αναβαλλόμενος φόρος

[redflagsandbanners]

Αν γράψω πιωμένο το επόμενο κεφάλαιο του Halftime Air σε εφαρμογή χωρίς ορθογραφικό έλεγχο, τι θα γίνει λέτε;

#καταστροφή #το πιο αστείο κεφάλαιο αγγλικού fanfiction στον κόσμο

[prasinoxaos]

λες κι εμένα μου αρέσει. τέλος πάντων.

χρόνια πριν δεν ήξερα τι νιώθω. το προσδιόρισα ως θλίψη. δεν άρεσε σε κανέναν, όπως το φαντάστηκα. λες κι εμένα μου άρεσε. τέλος πάντων. στόλισα τη θλίψη μου με νεύρα. χάρηκα που δε θα δείχνω πια στενοχωρημένη. μα ούτε τα νεύρα αρέσουν σε κανέναν. λες κι εμένα μου άρεσαν. τέλος πάντων. για τα συναισθήματα που έχεις όταν νιώθεις για άλλους ανθρώπους δε θέλω καν να ξεκινήσω να μιλήσω. νιώθεις ένα μόνιμο βάρος στο στήθος σου και δε μπορείς να ανασάνεις. μισώ να εξαρτάται η διάθεση μου από τις πράξεις τους. δε το αντέχω. κι εκεί κατάλαβα, πως δε τη παλεύω άλλο. στη μόνιμη προσπάθεια να ηρεμήσω. μάταια. "όλα θες να τα ελέγχεις. δεν γίνεται αυτό. ξύπνα." κι εκεί κατάλαβα πως πρέπει να αλλάξω κάτι στη ζωή μου. κι έφυγα. "όπως κάνεις πάντα." ναι, το ξέρω. λες κι εμένα μου αρέσει. τέλος πάντων. πάλι στο παρά λίγο έτοιμη να νιώσω. ποτέ δεν πάει καλά αυτό. έτσι έμαθα από πριν, ένα κεφάλαιο πίσω. και το έμαθα ξανά, και σε αυτό. και με κρατώ από το να νιώθω και να δένομαι. μα αυτό δεν αρέσει σε κανέναν. λες κι εμένα μου αρέσει. τέλος πάντων. στη προσπάθεια να μη νιώσω ξανά τίποτα. κι εκεί θα μείνω, μάλλον. στη προσπάθεια. στη προσποίηση. μάλλον. ούτε λίγο σίγουρη για το τι νιώθω. χρόνια τώρα. δεν αρέσει σε κανέναν. λες κι εμένα μου αρέσει. τέλος πάντων.

#quotes #mine #greek posts #greek #greek quotes #ελληνικα #ελληνικο ποστ #γρεεκ #γρεεκ ποστς #γρεεκ κουοτς

[blackportrait]

Στο τέλος της ημέρας

Ακόμα νοσταλγώ κάποια κεφάλαια μας

Το αγαπημένο μου κεφάλαιο είναι να βλέπω ότι είναι χαρούμενος

#μαλακιες δικες μου #κάτι δικά μου #γκρικ ποστ #γκρικ κουοτς #greek #γρεεκ #γρεεκ ποστς #σκεψεις #νοσταλγια

[feggaroneira]

Ίσως τελικά να υπήρχε κάποιος λόγος για όλα αυτά που συνέβησαν.

Ίσως να γνωριστήκαμε και εμείς για κάποιο λόγο.

Ίσως η ζωή να μας δοκίμαζε ή μάλλον με δοκίμαζε γιατί ήθελε να δω τι δεν αξίζω.

Ίσως όμως να σε αγάπησα πολύ.

Τόσο πολύ που τελικά να έχασα τον εαυτό μου.

Και πάρα τα όσα έγιναν, ίσως εγώ ακόμα να σε περίμενω.

Ίσως όμως να με πόνεσες και να με ράγισες σε χίλια κομμάτια προσπαθώντας να ικανοποιησεις μόνο το εγώ σου.

Χωρίς να σε νοιάζει τι θα απομείνει από την καρδιά που έσπασες.

Αυτήν την καρδιά που σου έδωσε τόση αγάπη και εσύ αποφάσισες να την καταστρέψεις.

Ίσως ακόμα και αν με πόνεσες και με πλήγωσες πολύ, εγώ ακόμα να σε αγαπάω.

Λένε πως αν τα αισθήματα είναι αληθινά, πάντα θα αγαπάς εκείνον ή εκείνη.

Ακόμα και αν οι δρόμοι σας χωρίστηκαν.

Ίσως να είναι αλήθεια.

Ίσως γιαυτό να μου είναι τόσο δύσκολο να σε ξεπεράσω.

Ακόμη και αν δεν θέλω να σε σκέφτομαι.

Ίσως η σκέψη μου να κάνει κύκλους γύρω από την μορφή που μου χάριζε η καρδιά σου.

Αυτήν την απατηλη μορφή που ήταν βυθισμένη μέσα στην υποκρισία και στο ψέμα.

Γιαυτό και είδα τι αξίζω. Γιαυτό και κλείνω το κεφάλαιο σου στο βιβλίο της ζωής μου.

Ίσως κάποια στιγμή να ξανά συναντηθούμε.

Και τότε να είμαστε δύο τελείως διαφορετικοί άνθρωποι με τελείως διαφορετικές εμπειρίες, σκέψεις, πεποιθήσεις.

Ίσως το κεφάλαιο μας να τελείωσε με πόνο αλλά ίσως να σε νιώθω ακόμα κομμάτι της ζωής μου.

Ναι είσαι.

Ίσως να ξανά βρεθούν τα βλέμματα μας και τότε ίσως να είμαστε και οι δύο ευτυχισμένοι και καλά, μακριά ο ένας από τον άλλον.

Θα σε θυμάμαι ως τον πρώτο μου έρωτα.

Αυτόν που μου έδειξε τι είναι και τι δεν είναι η αγάπη και ο έρωτας.

Αυτόν που με έκανε να χάσω τον εαυτό μου αλλά στο τέλος με βοήθησε να με βρω χάνοντας εκείνον.

Ίσως να μου λείπεις λίγο μα ξέρω πως ποτέ δεν ήμασταν πλασμένοι ο ένας για τον άλλον.

Ίσως ακόμα να σε σκέφτομαι σε τυχαίες μικροστιγμες της ζωής.

Αλλά ξέρω πως για σένα τελικά δεν ήμουν τίποτα.

Ίσως αυτό να πονάει περισσότερο από όλα.

Ίσως όλο αυτό να ήταν ένα μάθημα ζωής.

Και γι αυτό ίσως τελικά να υπήρχε ένας λόγος για όλα αυτά που συ��έβησαν.

Ίσως.

#greek tumblr #γρεεκ ταμπλρ #ελλάδα #greek quotes #stixakia #stixakiamenohma #ελληνικα #να προσέχεις #σαγαπαω #μου λειπεις #μπλε #ποιηση #ιστορια αγαπης #πονάει #ποναω #πονος #χωρισμος #ερωτας #καλοκαιρι #ποιήση #αντιο #μαθημα ζωης

[thenewsmag]

7 Makeup trends που πρέπει να δοκιμάσεις αυτό το καλοκαίρι! | ediva.gr

7 Makeup trends που πρέπει να δοκιμάσεις αυτό το καλοκαίρι! | ediva.gr

]]> Το κεφάλαιο makeup είναι και θα είναι πάντα από τα πιο δημιουργικά και μεταβαλλόμενα θέματα στην κατηγορία της ομορφιάς. Από τους πιο δημιουργικούς τρόπους έκφρασης, δεν θα μπορούσες ποτέ να βαρεθείς με την ενασχόληση μαζί του. Αποτελεί μέσο ψυχοθεραπείας για εκατομμύρια άτομα  και αυτό επειδή δίνει τη δημιουργική ελευθερία να το αξιοποιήσεις με όποιον τρόπο θέλεις. Αποτέλεσμα της ελευθερίας…

View On WordPress

#«τα #makeup #to» #από #είναι #θα #και #κεφάλαιο #πάντα

[justforbooks]

«ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΠΙΑ ΔΡΟΜΟΣ, αλλά κόσμος, ένας χώρος και χρόνος καμωμένος σχεδόν από νύχτα και από στάχτες που έπεφταν. Εκείνος περπατούσε προς το βορρά μέσα από τα χαλάσματα και τη λάσπη και άνθρωποι τον προσπερνούσαν τρέχοντας, κρατώντας πετσέτες στο πρόσωπό τους, σακάκια πάνω από το κεφάλι τους… Ο αέρας ήταν ακόμη γεμάτος από τη βουή, τον αχό της κατάρρευσης. Αυτός ήταν ο κόσμος τώρα»…

Ο καπνός και η στάχτη που τύλιξαν τη Νέα Υόρκη από τους φλεγόμενους Δίδυμους Πύργους αλλά και ο τρόμος και η απορία που κυρίευσαν τους Αμερικανούς ως το μεδούλι τη μοιραία εκείνη μέρα του 2001 αναδύονται από την πρώτη ως την τελευταία σελίδα του μυθιστορήματος του Ντον Ντελίλο «Άνθρωπος σε πτώση» (Εστία, 2010, μετ. Ε. Φρυδά).

Από τα πιο βατά και ρεαλιστικά έργα του πολυβραβευμένου Αμερικανού συγγραφέα, το «Άνθρωπος σε πτώση» δανείζεται τον τίτλο του από τη διασημότερη ίσως φωτογραφία που είδε το φως μετά την επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου, μ’ έναν από τους δεκάδες εργαζόμενους στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου οι οποίοι, μέσα στην απελπισία και τον πανικό τους, αναγκάστηκαν να βουτήξουν στο κενό. Αντίθετα, ο Κιθ, ένας από τους βασικούς ήρωες του βιβλίου, υπήρξε από τους τυχερούς. Επέζησε. Και το πρώτο πράγμα που κάνει βγαίνοντας από τα συντρίμμια, με το αίμα ενός συναδέλφου πάνω του και μ’ έναν χαρτοφύλακα που δεν του ανήκει στα χέρια, είναι να πάρει τον δρόμο για το σπίτι του, μολονότι χωρισμένος εδώ και καιρό.

Η γυναίκα του Κιθ, η Λιάν, θα έχει εφεξής ν’ αναμετρηθεί με την «περιπλανώμενη παρουσία» ενός ζωντανού-νεκρού, έτοιμου να εγκαταλείψει τη δικηγορική καριέρα του για να επιδοθεί επαγγελματικά στο πόκερ και ν’ ανοίξει την καρδιά του σε μια άλλη γυναίκα, που επίσης επέζησε από το χτύπημα, χωρίς ίχνος ενοχών. Απ’ τη μεριά της, η Λιάν ξεκοκαλίζει τις εφημερίδες με πάθος, αναλαμβάνει τη φιλολογική επιμέλεια όλο και περισσότερων βιβλίων γύρω από την τρομοκρατική επίθεση και παρακινεί μια ομάδα ασθενών από τη νόσο του Αλτσχάιμερ να καταγράψουν τις όποιες αναμνήσεις ��ους από το ίδιο γεγονός. Όσο για τον μικρό τους γιο, αυτός μιλά συνωμοτικά με τους φίλους του για τον Μπιλ Λότον (έτσι παραφρασμένο φτάνει στ’ αυτιά των πιτσιρικάδων το όνομα Μπιν Λάντεν) και καιροφυλαχτεί για να φωτογραφίσει κι άλλα αεροπλάνα-βόμβες στον ουρανό…

Τι μέλλον επιφυλάσσεται σ’ αυτές τις μονάδες που ευελπιστούν ότι θα ξαναενωθούν; Είναι δυνατόν να ξεμπέρδεψαν με τις συγκρούσεις, με την καθημερινή φθορά; Το σίγουρο είναι ότι τίποτε δεν είναι όπως παλιά. Κάτι που ο Ντελίλο αναδεικνύει μέσα από ιστορίες, στιγμιότυπα και πορτρέτα κάμποσων δευτερευόντων ηρώων, ανάμεσα στους οποίους νεαροί μουσουλμάνοι γεμάτοι απέχθεια για την αμερικανική υπερδύναμη, ένας καλλιτέχνης-περφόρμερ που υποδύεται τον «άνθρωπο σε πτώση» σκαλίζοντας τις φρικτές μνήμες των συμπολιτών του, καθώς και ο εραστής της διανοούμενης μητέρας της Λιάν, ο Μάρτιν, ένας Ευρωπαίος έμπορος έργων τέχνης με αινιγματικό παρελθόν.

«Η μια πλευρά έχει το κεφάλαιο, την εργασία, την τεχνολογία, τους στρατούς, τις εταιρείες, τις πόλεις, τους νόμους, την αστυνομία, τις φυλακές. Η άλλη πλευρά έχει μερικούς ανθρώπους πρόθυμους να πεθάνουν», συνοψίζει την κατάσταση ο Μάρτιν που, έχοντας θητεύσει σε ακροαριστερές οργανώσεις στα χρόνια του '60 και του '70, αναγνωρίζει στους τρομοκράτες της τζιχάντ τον παλιό, δικό του ριζοσπαστισμό. Κι όπως επιμένει, «δεν θ’ αργήσει να έρθει η ημέρα που θα σκέφτεται κανείς την Αμερική μονάχα για τον κίνδυνο που προξενεί. Παύει να είναι το επίκεντρο. Γίνεται το κέντρο των δικών της σκατών».

Συγγραφέας που ήδη από τη δεκαετία του '70, στο μυθιστόρημά του «Players», είχε προφητεύσει την καταστροφή των Δίδυμων Πύργων, και στου οποίου το έργο το θέμα της τρομοκρατίας θίγεται ξανά και ξανά (βλ. «Μάο ΙΙ», «Τα ονόματα» ή το «Libra» γύρω από τη δολοφονία του Κένεντι), ο Ντελίλο θεωρείται ένας από τους σπουδαιότερους εξερευνητές της μοντέρνας εποχής, μιας εποχής σημαδεμένης από την κυριαρχία του χρήματος, την ανάπτυξη της τεχνολογίας και τη θεοποίηση της ελεύθερης αγοράς. Στον «Άνθρωπο σε πτώση», εντούτοις, το βάρος δεν πέφτει τόσο στην πολιτική όσο στην ανάγκη των ανθρώπων να ανήκουν κάπου και στην ανάγκη τους να επικοινωνήσουν, όταν εισπράττουν από την Ιστορία οδύνη, απώλειες και χιλιάδες ερωτηματικά.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

#just for books #Άνθρωπος σε πτώση #Ντον Ντελίλλο #book review

[iveneverbeenmorestressedinmylife]

Επίσης, θα ήθελα να αναφέρω ότι το δεύτερο κεφάλαιο του παρά πέντε φικ μου είναι σχεδόν έτοιμο επιτέλους και είναι (όπως και το πρώτο) εφτά χιλιάδες λέξεις πάλι 👍👍 οπότε ναι, όποιος ενδιαφέρεται ακόμη, δώστε μου καμιά εβδομάδα, ευελπιστώ να περάσει τις τελικές φάσεις του editing και να το ανεβάσω με το καλό 👍

#στο παρά πέντε #τα παραμιλητά της Αλεξάνδρας #Al's ramblings #φάση ναι υποτίθεται ότι παω πάλι Αθήνα για την εξεταστική του Σεπτεμβρίου σε μια εβδομάδα #αλλα το κεφάλαιο πρέπει να ανέβει προν την επέτειο του ενος χρόνου αν είναι δυνατόν

[m-rosaaa]

Το ξέρεις αυτό το συναίσθημα;

Αυτό που ξέρεις ότι κάτι τελειώνει, ότι είναι η τελευταία φορά που το ζεις αλλά δεν θέλεις να τελειώσει;

Αλλά ξέρεις ότι δεν μπορεί να γίνει αλλιώς, ήρθε η ώρα κλείσει αυτό το κεφάλαιο.

Και εσύ στέκεσαι εκεί και βλέπεις τις ημέρες να περνάνε, ενώ το τέλος πλησιάζει όλο και περισσότερο.

Και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα.

Απολύτως τίποτα.

Κάθεσαι εκεί και χαμογελάς με βουρκωμένα μάτια.

Γιατί ξέρεις ότι τελειώνει, αλλά δεν μπορείς να κάνεις κάτι για αυτό.

#γρεεκς #γρεεκ ταμπλρ #γρεεξ #γρεεκ τεχτ #γρεεεκ #greek blog #greek quotes #αλεξανδρούπολη #alexandroupolis #θαλασσα #θάλασσα #τελος #thalassa #the end #τέλος #ελληνικά στιχάκια #γρεεκ ποστς #ηλιοβασιλέματα #ηλιοβασίλεμα #χειμωνας #χειμώνας #γρικ ταμπλρ #its time #αναμνησεις #αναμνήσεις #γρεεκ quotes #γρεεκζ #γρικ ποστ #ερωτας #φιλοι