Tumgik
#εφιάλτης
sugaroto · 2 years
Text
When you think about it its kind of sad how in Greece we stopped using actual Greek names, instead we use Christian ones
Like I'm studying here about Platon, and his mom name is Periktioni, and yesterday in class we commented how weird it sounds, but like-
That's an original Greek name. And all the names we see in school books are weird like that and there are like 20 names that are still used today
I mean, if we didn't stopped using the names in the first place they wouldn't sound weird now
Like idk...the names sound weird but they're also cool
Also imagine if instead of "Ephialtes" it was George. When you think about it Ephialtes as a name sounds pretty cool- and badass, but it means nightmare today after the whole betrayal thing
Like for real imagine if his name was George, "Mom I'm scared I just saw a george🥺 can I sleep with you"
11 notes · View notes
iakovosp · 2 years
Text
Κεφάλαιο: Η αφύπνιση του ονείρου της πραγματικότητας
Βρίσκομαι στον ίδιο μακρύ και ατελείωτο διάδρομο. Ο χώρος ντυμένος στα λευκά και τα φως
να τυφλώνει. Όχι μόνο να τυφλώνει αλλά και να καίει. Μπορώ να το νιώσω. Περπατώ
γνωρίζοντας το αποτέλεσμα. Κάθε φορά να προσπαθώ να το αλλάξω αλλά να μπερδεύομαι..
όλο και πιο πολύ. Τρέχω ασταμάτητα να ξεφύγω να γλυτώσω από εγκαύματα και παίρνω όσο
πιο βαθιές ανάσες μπορώ. Πνίγομαι και δεν μπορώ να πάρω ανάσα από την ζέστη.
Τυφλώνομαι από το υπερβολικό φως. Και εκεί που νιώθω πως θα πεθάνω πάντα πέφτω.
Πέφτω από τεράστιο ύψος χωρίς να έχω σύγκρουση με το νερό. Σε έναν ωκεανό με
κρυστάλλινα νερά. Να αγγίζει το άπειρο και ταυτόχρονα το χάος. Απλά είμαι μέσα και νιώθω
ανακουφισμένος αφού τα εγκαύματα τη στιγμή που βυθίστηκα στον ωκεανό χάθηκαν.
Καθαρός αέρας. Δεν υπήρχαν βράχια, ούτε φύκια, ούτε διάδρομος. Ο ήλιος ήταν ακριβώς από
πάνω μου και οι ηλιαχτίδες του αγκάλιαζαν όλο μου το κορμί. Χρυσάφιζε το δέρμα μου και το
νερό άλλαζε χρώματα. Και κάτι αναθεματισμένα ψάρια κάθε φορά να εμφανίζονται από το
πουθενά. Εκατομμύρια ίδια, με ένα μεταλλικό σκουριασμένο χρώμα, μεγέθους 4-5 εκατοστών
να με σπρώχνουν προς τον πάτο του ωκεανού. Να παλεύω να κρατηθώ στην επιφάνια και να
τα νιώθω να δαγκώνουν και να ανοίγουν τρύπες στο κορμί μου. Να γίνομαι σαν ένα
σφουγγάρι. Μα δεν υπάρχει αίμα. Μόνο κομμάτια από το δέρμα μου. Η επιφάνεια του
ωκεανού να χάνετε και εγώ πριν πεθάνω να έχω ξυπνήσει ήδη.
Εγώ. ΙΠ
5 notes · View notes
romios-gr · 9 days
Text
Tumblr media
Κωνσταντίνος Μαριόλης Για το ενδεχόμενο ενός πολέμου που θα μπορούσε να εξελιχθεί στον χειρότερο παγκόσμιο εφιάλτη προετοιμάζονται οι αγορές. Καθώς το Ιράν μεταφέρει πυραύλους και η Χεζμπολάχ έχει ήδη εξαπολύσει ομοβροντία ρουκετών κατά του Ισραήλ, η αντίστροφη μέτρηση για τη γενίκευση του πολέμου στη Μέση Ανατολή έχει ξεκινήσει και οι επενδυτές προσπαθούν να εξασφαλίσουν μία θ... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/pagkosmios-oikonomikos-efialtis-enas-oloklirotikos-polemos-iran-israil/
0 notes
astratv · 2 years
Text
Ο εφιάλτης των… σκουπιδιών “ξαναχτύπησε” σε Μεσάγγαλα και Καστρί Λουτρό (φωτο)
Ο εφιάλτης των… σκουπιδιών “ξαναχτύπησε” σε Μεσάγγαλα και Καστρί Λουτρό (φωτο)
Τα παράπονά τους εκφράζουν μέσα από τα social media οι κάτοικοι των Μεσαγγάλων που αισθάνονται παραμελημένοι και φέτος με το θέμα των απορριμμάτων. Η αποκομιδή γίνεται αραιά και η δυσαρέσκειά τους είναι μεγάλη. Επίσης, διαμαρτύρονται για το γεγονός ότι δεν υπάρχουν κάδη ή καλάθια αχρήστων κατά μήκος της πλαζ τόσο στα Μεσάγγαλα όσο και στο Καστρί Λουτρό. Δείτε φωτογραφίες: Ακολουθήστε…
Tumblr media
View On WordPress
0 notes
zairacat · 9 months
Text
Όσο προχωρεί ο καιρός και τα γεγονότα, ζω ολοένα με το εντονώτερο συναίσθημα πως δεν είμαστε στην Ελλάδα, πως αυτό το κατασκεύασμα που τόσο σπουδαίοι και ποικίλοι απεικονίζουν καθημερινά δεν είναι ο τόπος μας αλλά ένας εφιάλτης με ελάχιστα φωτεινά διαλείμματα, γεμάτα μια πολύ βαρειά νοσταλγία. Να νοσταλγείς τον τόπο σου, ζώντας στον τόπο σου, τίποτα δεν είναι πιο πικρό.
Γιώργος Σεφέρης, Μέρες Γ'
4 notes · View notes
thenewsmag · 2 years
Text
Παρέα τουριστών έκανε την πιο τρελή παραγγελία σε εστιατόριο της Μυκόνου
Παρέα τουριστών έκανε την πιο τρελή παραγγελία σε εστιατόριο της Μυκόνου
Ίσως και να ήταν ο «εφιάλτης» του μπάρμαν που δούλευε εκείνη τη στιγμή στο μαγαζί. Και τι δεν έχουμε δει το φετινό καλοκαίρι να συμβαίνει στη Μύκονο. Από αστρονομικές τιμές σε παραγγελίες, μέχρι τις πιο ιδιαίτερες απαιτήσεις των πελατών. Τι συμβαίνει όμως όταν συνδυάζονται αυτές οι δύο κατηγορίες; Παραδείγματα σαν αυτό για το οποίο θα σας μιλήσουμε παρακάτω. Διαβάστε περισσότερα στο…
View On WordPress
0 notes
cillius · 24 days
Text
Ο χειρότερος εφιάλτης είπε φαντάσου, είπε, να μάθεις ξαφνικά εκεί που κάθεσαι, να μάθεις να σου πουν δηλαδή αυτοί οι καριόληδες ότι οι πιο πολύτιμες στιγμές σου τα μέρη και οι άνθρωποι δεν έχουν φύγει ούτε πεθάνει αλλά, χειρότερα, δεν έχουν υπάρξει ποτέ κόλαση, είπε αυτό είναι κόλαση·
- Μαρία Λαϊνά, Πράματα Ανύπαρκτα, Συλλογή «Ό,τι έγινε - άνθρωποι και φαντάσματα»
37 notes · View notes
anidiotelhpoet · 2 months
Text
Στων Τεμπών τις αιματοβαμμένες ράγες.
Σήμερα απουσιάζετε.
Κι"εμεις εδώ δεν σας ξεχνάμε!
και με αγώνες...
εμείς εδώ,θα προσπαθούμε για τους έρωτες που δεν προλάβατε να ζήσετε...
για το συγγνώμη που δεν προλάβατε να πείτε...
για τους φίλους που δεν προλάβατε να αγκαλιάσετε...
για τα αδέρφια και τους γονείς σας που ακόμα περιμένουν...
Θα προσπαθούμε για τους γονείς σας...
Που ένα χρόνο τώρα νομίζουν ότι απλώς ήταν ένα κακό όνειρο,ένας εφιάλτης.
Θα προσπαθούμε να διεκδικήσουμε το δικαίωμα για ζωή απέναντι στους πεινασμένους,για αίμα αθώων .
Γιαγιά,παππού... Μαμά ,μπαμπά... Αδερφέ μου, αδερφή μου...Παιδιά μου! παιδιά του κράτους υποχείρια. Τι όνειρα είχατε παιδιά; Παιδιά συγγνώμη!
παιδιά σταθείτε και αδράξτε τον κόσμο εκεί που πήγατε. Δεν υπάρχουν θεοί. Οι θεοί είστε εσείς πια.-
.
.
.
49 notes · View notes
anideh · 9 months
Text
09/08/23
Θέλω να ξυπνήσω στην αγκαλιά σου και να αντικρίσω τα μάτια σου και να μου πεις πως όλα όσα συνέβησαν ήταν απλά ένας πολύ άσχημος εφιάλτης και πως όλα θα πάνε καλά γιατί θα είμαστε μαζί.
102 notes · View notes
sidokasa · 11 months
Text
στους άδειους δρόμους στην Αθήνας πλάι-πλάι
την βλέπω να γελάει,μέσα στα μάτια με κοιτάει
και κάπως έτσι νιώθω άτρωτος,όσο αυτη ρωτάει αν θα πήγαινα να της φέρω μια πέτρα από το φεγγάρι.
Το δικό μου όνειρο;
Για απόψε είσαι εσύ,
και άμα γίνεις εφιάλτης μου χαλάλι και όπου βγει.
33 notes · View notes
love-and-melancholy · 1 month
Text
Μακάρι να ξυπνούσα και να ήταν όλα ένας εφιάλτης, να μην είχαμε χωρίσει ποτέ, να με έπαιρνες αγκαλιά και να μου έλεγες πως δεν υπάρχει περίπτωση να γίνουν όλα αυτά. Γιατί είμαστε διαφορετικοί από όλους αυτούς. Γιατί μ’αγαπας.. να μου έλεγες πως όλα ήταν ένας εφιάλτης και πως δεν θα με αφήσεις ποτέ.
5 notes · View notes
orgismenh · 2 years
Text
Σήμερα επέστρεψα σπίτι και βρήκα τη μαμά μου να καπνίζει καθισμένη στον καναπέ κοιτάζοντας το κενό. Δεν μου φώναξε πολύ που άργησα και την κράτησα ξύπνια ενώ αύριο δουλεύει, ούτε γκρίνιαξε που δεν την πήρα τηλέφωνο και επέστρεψα με τα πόδια σπίτι τόσο αργά. Σήμερα η μαμά μου δεν είχε εκείνη τη ζωντάνια στο βλέμμα της, δεν είχε εκείνο το χαμόγελο που μου έσπαγε τα νεύρα ούτε το μπριο στη φωνή της. Σήμερα η μαμά μου ήταν κακοκεφη, νευρική και απόμακρη. Κάπνιζε μανιωδώς και ήταν χαμένη στις σκέψεις της. Τώρα η μαμά μου είναι ξαπλωμένη στο κρεβάτι της και κλαίει. Το ξέρω, την ακούω. Θα πάω να την αγκαλιάσω και να κοιμηθώ μαζί της. Ίσως είναι απ' τις τελευταίες φορές που την αγκαλιάζω, κι ίσως είναι απ' τα τελευταία βραδιά που θα κοιμηθούμε μαζί. Ίσως και όχι. Ίσως αυτός ο εφιάλτης να ολοκληρωθεί πρωτού ξεκινήσει. Σήμερα η μαμά μου φοβάται το αύριο. Φοβάται το βλέμμα του γιατρού που θα της δίνει αύριο τις εξετάσεις. Φοβάται την αντίδραση του μπαμπά μου. Φοβάται την αντίδραση των παιδιών της. Φοβάται την αντίδραση του κόσμου. Φοβάται την δική της αντίδραση. Φοβάται ότι ίσως υποβληθεί σε μία τόσο επίπονη διαδικασία. Φοβάται ότι ίσως δεν θα τα καταφέρει. Όμως η μαμά μου είναι μαχητρια και εγώ θα είμαι πάντα δίπλα της να την στηρίζω. Σε αγαπάω πολύ μαμά και θα είμαι εδώ για εσένα πάντα. Κρατήσου κυρά Μαρία όλα θα πάνε καλά.
#σκέψεις για το μαράκι μου
49 notes · View notes
Text
Μακάρι να υπήρχε κάποιος τρόπος να με πιστέψεις ξανά. Να πιστέψεις πως όσα σου λέω τα βγάζω μέσα από τη καρδιά μου, πως νιώθω τα τριπλάσια κι απλά δεν θέλω να γίνομαι φλύαρη, πως για εσένα θα έκανα τα πάντα , πως θα πέθαινα για εσένα. Μακάρι με κάποιο τρόπο και χωρίς να σε πιέσω , να μπορούσα σου δείξω πως μετάνιωσα, πως όσο καιρό είμαστε χωριστά σκέφτομαι μόνο εσένα , η καρδία μου σου ανήκει, τη πήρες μαζί σου όταν χωρίσαμε και από τότε απλά επιβιώνω δημιουργώντας ασχολίες για να καλύπτουν το κενό. Άμα δεν ήμουν σίγουρη στο 100% μου , δεν θα γύρναγα ακόμα, θα περίμενα ώσπου να είμαι γιατί θα ήξερα πως θα ήταν η τελευταία μας ευκαιρία . Αλλά ένα χρόνο τώρα δεν έχεις βγει από το μυαλό μου, δεν θα μπορούσα να υπάρξω ξανά τόσο σίγουρη για κάτι.. σε θέλω, σε θέλω δίπλα μου σήμερα , αύριο , για πάντα.. θέλω να ξυπνήσω σε ένα σπίτι , που θα έχουμε ζωγραφίσει μωβ τους τοίχους του δωματίου μας, που θα γαβγίζει το σκυλάκι μας και να μου πουν πως όλο αυτό το διάστημα που περάσαμε χωριστά ήταν ένας κακόγουστος εφιάλτης.. όσο μεγαλώνουμε τα λάθη μας στοιχίζουν ακριβά. Μπορεί εμείς να έχουμε μάθει από αυτά , αλλά τώρα τα πληρώνουμε. Μετανιώνω και βρίζω τον εαυτό μου κάθε μέρα που σε άφησα να φύγεις. Ήσουν ότι πολυτιμότερο είχα και το έχασα, τώρα δεν φοβάμαι μη χάσω κάτι, έχω χάσει τα πάντα. Κάθε βράδυ κάνω σενάρια στο μυαλό μου πριν κοιμηθώ, σκέφτομαι πως θα μπορούσαμε να είμαστε, ακούγοντας ταυτόχρονα τη λίστα με τα τραγούδια που μου θυμίζουν εσένα. Εκείνη την μέρα στο παρκάκι όσο μιλάγαμε εγώ σκεφτόμουν πως άμα είχε γίνει κάτι αλλιώς , πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή μας..πως θα καθόμασταν στο παρκάκι απλά για να χαϊδέψουμε τις γάτες και να ταΐσουμε τα περιστέρια .. αντί αυτού εμείς συζητάγαμε μετά από ένα χρόνο για τις ζωές μας, οι οποίες κυλούσαν χωριστά.. ήσουν ο λόγος που ξύπναγα χαρούμενη, ήσουν ο καλύτερος μου φίλος, ήσουν ο άνθρωπος με τον οποίο ήμουν ερωτευμένη, ήσουν το πρώτο άτομο που ήθελα να πω τα νέα μου, το σπίτι μου, το άλλο μου μισό, ο άνθρωπος μου. Και εγώ τι ήμουν; Εγώ ήμουν τόσο ηλίθια που σε άφησα να φύγεις. Έδιωξα τον πιο σημαντικό άνθρωπο που είχα στη ζωή μ��υ και τώρα το μετανιώνω καθημερινά. ��ου είπες πως θέλεις χρόνο, πως δεν ξέρεις πότε θα νιώσεις έτοιμος να με εμπιστευτείς ξανά. Σου λέω πως θα προσπαθώ για όλη μου τη ζωή να έρθει η μέρα που θα είμαστε πάλι μαζί ..
Tumblr media
6 notes · View notes
astratv · 2 years
Text
Πεντέλη-Μέγαρα-Σαλαμίνα: Σε επιφυλακή κατά τη διάρκεια της νύχτας ισχυρές δυνάμεις της Πυροσβεστικής
Πεντέλη-Μέγαρα-Σαλαμίνα: Σε επιφυλακή κατά τη διάρκεια της νύχτας ισχυρές δυνάμεις της Πυροσβεστικής
Στα Μέγαρα, η πυρκαγιά που ξέσπασε λίγο πριν τις 2 το μεσημέρι χθες Τετάρτη σε αγροτοδασική έκταση στην περιοχή Βένιζα Μεγάρων παρουσιάζει αρκετά καλύτερη εικόνα και σύμφωνα με την Πυροσβεστική δεν υπάρχει κάποιο ενεργό μέτωπο αυτή την στιγμή. Μήνυμα από το 112 Στο σημείο παραμένουν 95 πυροσβέστες με 3 ομάδες πεζοπόρων, 34 οχήματα ενώ συνδρομή παρέχουν εθελοντές πυροσβέστες και υδροφόρες…
Tumblr media
View On WordPress
0 notes
mplenefelwma · 9 months
Text
Tumblr media
ωραίο όνειρο ( εφιάλτης) να δεις ότι σε δαγκώνει μια τεράστια χελώνα ε;🥲
2 notes · View notes
visions-of-hlliana · 10 months
Text
Το Πάρκο (2023)
Λίγο πριν τα 24,
Μα εγώ κλαίω σαν μικρό παιδάκι, και μέσα στον πανικό μου σε ψάχνω. Και σαν εκείνο το ποίημα που κάποτε λάτρευα σου φωνάζω:
-Μα που γύριζες;
Οληνυχτίς τα χέρια μου έψαχναν το σώμα σου καθώς ο εφιάλτης με σκότωνε στον ύπνο μου. Σου έλεγα πόσο μου λείπεις, ενώ εκείνος με μαχαίρωνε πισώπλατα.
Ολημερίς τύλιγα τα χέρια μου γύρω από το αδυνατισμένο μου κορμί σε μια μάταιη προσπάθεια τους να μιμηθούν τα δικά σου. Επανειλημμένοι ψίθυροι μέσα από τα δόντια μου, να λένε πόσο μου λείπεις.
-Συγγνώμη.
Μου λες και τα μάτια μου ξαφνικά ανοίγουν γεμάτα δάκρυα, βλέποντας σε επιτέλους μπροστά μου, να με έχεις αγκαλιά και να μου χαϊδεύεις τα μαλλιά απαλά για να με ηρεμήσεις καθώς καθόμαστε στο παγκάκι ενός αθηναϊκού πάρκου. Με τρεμάμενα χείλη και βλέμμα πικρό σου χαμογελάω ελάχιστα, μα συνεχίζω να κλαίω που επιτέλους είμαι στην αγκαλιά σου.
Η εικόνα διακόπτεται καθώς ο παντογνώστης περνάει από μπροστά μας με ένα τσιγάρο στα χείλη και μας βγάζει μια φωτογραφία Polaroid, την οποία δίνει στα χέρια του αναγνώστη. Ο οποίος έχει μείνει με ανοιχτό το στόμα και ένα ζευγάρι μπερδεμένα μάτια.
Περιγραφή φωτογραφίας: Ένα πάρκο γεμάτο κόσμο και στο βάθος μια κοπέλα σε ένα παγκάκι να κλαίει μόνη της, με τα χέρια της τυλιγμένα γύρω από το στήθος της, να την αγκαλιάζουν.
5 notes · View notes