markonhand

[markonhand]

Odkąd doszedłeś do wniosku, że Ty mnie nienawidzisz, a ja Ciebie chromolę, mam w sobie jakiś zygzak. Wydaje mi się, że będzie albo bardzo dobrze, albo bardzo źle.

[markonhand]

“Człowiek musi być sam, rozumiesz? Zawsze sam, jeśli chce zrobić cokolwiek. Ludzie tego nie rozumieją i łażą po sobie jak pająki w gównie.”

— Marek Hłasko

[markonhand]

„-Biją sie mafie między sobą. Może ruska z czeczeńską albo włoska z niemiecką. Zawirowało u nas. Wie pan co, ja czasem myślę, że może tu, pośrodku naszego kraju sterczy wierzchołek, czubek, grot nie widzialnej osi. Może to oś jakiejś niezidentyfikowanej jeszcze energii. Drugi jej koniec wyłazi gdzieś na Pacyfiku i tam ryby wariują, morze staje dęba, a z powietrza wyekspirował tlen. Tylko nikt o tym nie wie, bo kto tam będzie zaglądać. A u nas skutki od dawna widoczne. Żyjemy w leju. W strasznej centryfudze. Co się dziwić, że ludzie u nas trochę kopnięci, życie nienormalne i historia zbakierowana. Może już wiedzą o tej polskiej anomalii, ale nic nie mówią, żeby nie wywoływać paniki. Jak się ktoś z kims chce pobić, to woli to zrobić tutaj, bo i tak wszystko jedno. Tu się niczego nie wyhoduje. Ani socjalizmu ani kapitalizmu, ani tego, co będzie w przyszłości.

- Może ma pan swoją rację, ale ja ciągle myślę o moim zmartwieniu.”

„Czytadło” Tadeusz Konwicki

#Tadeusz Konwicki #Konwicki #Polska literatura #Polska książka #czytadło #literatura #książka

[markonhand]

Zapętliłem się, zataczam się, nie robiąc nic innego, jak tylko coraz to większe i większe koło.

-K.K. Orszt

[markonhand]

Pleśń v2

Przegniliśmy, jak niezebrane jesienne jabłka

To, co było między nami dojadała:

pleśń - obwiła nas, jak gęste, brunatne loki

drobnoustroje

nalot

tlen

organiczność

A dobił listopadowy mróz

Z obawy przed kolejnymi obrodzonymi jabłońmi

Omijam już sady i wszystko co obradza w to, czego wprost boję się nazwać

K.K. Orszt

#polskie slowa #polskie zdania #polskie słowa #tworczosc wlasna #polski cytat #jesien #strach

[markonhand]

Chciałbym na Ciebie znów spojrzeć

Może oczy byłby bardziej pewne

Aniżeli serce

K.K. Orszt

#polskie slowa #polskie zdania #polski cytat #polskie słowa #tworczosc wlasna

[markonhand]

Plejady

I

Plejady to gwiazdozbiór już październikowy. Błyszczą jak winne grono wśród innych gwiazd roju, W ich świetle las pożółkły niby rumak płowy, Co polem do srebrnego biegnie wodopoju. I zdaje się, że w cieniu popielatym sarny Przebiegają przez ruczaj lub stojąc słuchają, Jak srebrne lustro wody brzeg odbija czarny I fletnie białych brzózek, gdzie liście śpiewają I opadając krążą. A namiętność moja Niby łania nad źródłem pochyla swą szyję I tylko jej odbicie lodowego zdroja Mówi, że chociaż wątła, ale jeszcze żyje.

II

Plejady to gwiazdozbiór już październikowy. Po szafirowym niebie płynie jak baranki, Ponad drzew skrytych nocą oniemiałe głowy, Ponad brzóz skamieniałych pozłociste pianki. Powracam do milczenia i słodyczy nieba, Które płaszczem jesiennym pełnym gwiazd połyska. Pełne stodoły złota, stoły pełne chleba I skrzypi na zawiasach gwiaździsta kołyska. Za chwilę i na ziemi wszędzie będzie biało. Lekki chłód noc cienistą jak igłą przenika. I śni mi się już tylko jakieś jasne ciało Przykryte złotą tkanką planet października.

III

Plejady to gwiazdozbiór już październikowy. Spokojnym tokiem płynąc losy twoje iści. Powoli wyjdź przed bramę, nie odwracaj głowy, I zerwij parę złotych, poranionych liści. Proch ci zostaje w dłoni, rozwiewa się, ginie, I słyszysz tylko ogród, co dyszy jak chory. Złociste liście zginą i jesień ta zginie, I złe — i dobre nawet — miną gwiazdozbiory. Więc po cóż nam — jak gwiazdom zagubionym w mroku — Spalać się ogniem wiecznie, kiedy chłód nas czeka? Po cóż świecą plejady i łzy w twoim oku, Gdy je ogarnia czarna przemijania rzeka?

IV

Plejady to gwiazdozbiór już październikowy. Październik to bezpieczna, zadumana pora. Na czarnej ścianie nieba ślad karabinowy: Blaski gwiazd pełne lęku i pełne wieczora. A my tu biegu ziemi ani przemijania Słowami nie wstrząśniemy. Stoimy bez siły. Noc czarnym płaszczem swoim ścieżkę nam zasłania, Wiara, nadzieja, miłość już nas opuściły. Odeszliście daleko. A ja, choć zostałem, Wydają się zgubiony wśród ciemnych gwiazd mżenia. I cóż nam pozostaje na okręgu całym? Już nic: zgasłe słowa i nieme spojrzenia.

V

Plejady to gwiazdozbiór już październikowy: Wypływa nad horyzont ciemno i okrutnie, I patrzy na schylone, zadumane głowy, Na połamane brzozy i pobite lutnie. Przechodzi i o świcie drży nad moim domem, Posyła promień cichy, ale przenikliwy, I głosem mówi do mnie, i takim znajomym, Że może jest kto jeszcze na świecie szczęśliwy. Szczęśliwy, który kocha; szczęśliwy, kto wierzy; Szczęśliwy… albo tylko tak jemu się zdaje… Szczęśliwy, który łąką o świtaniu bieży I na jesiennym niebie widzi gwiazdy maja.

Jarosław Iwaszkiewicz 1942

[markonhand]

Przygotujmy wspólnie najprostsza włoska pastę, mojego ulubionego przepisu. Kiedy będę mieszał wygotwujący się sos pomidorowy, niespodziewanie przerwiesz czytanie swojego ulubionego tomiku poezji. Staniesz za mną i złapiesz oddech przy mojej szyi tak, ażeby ciarki przeszły mnie po całym ciele, a ja bezwładnie się na Ciebie osunę. Miałeś mnie rozbierać i doprowadzać do orgazmu patrząc na mnie z drugiej strony stołu, ale miejmy nadzieje, że jedyne co poczujemy to zapach spalenizny, leżąc zupełnie nago na podłodze

-K.K. Orszt

#autorskie #polskie slowa #polskie zdania #polskie słowa #polski cytat #tinder #tworczosc wlasna #wlasnafirma

[markonhand]

Białe słońce

*

Patrzę na Ciebie i widzę tylko zarys

Jak obrys białego dysku, który wczoraj mnie jeszcze ogrzewał

Ślepnę

Jest już tylko biel

-K.K.Orszt

#autorskie #polskie zdania #polskie slowa #polski cytat

[markonhand]

Unosić się na tej lekkiej fali

Ciarkach w głębi siebie

Wilgotnej trawie

Stałej wibracji silnika

Jednej lini

Jednym konturze nocnego, miejskiego autobusu

Szybciej i wolniej

To samo tępo

Dziura, wibracja

Kolejne mijane przystanki

Szybciej

Skrzyżowanie

Wolniej

Szital im Mikołaja Kopernika

Stajemy

Ktoś wsiada

Drzwi otwierają się

Wsiadają nawet dwie osoby

Zamykają się drzwi

Kolejny przystanek pabianicka wolczanska

Dźwięk kasownika biletów

Kończmy piruetem wokół śmietnika pełnego petów

Czekając na kolejny autobus nocny

Który już nie nadjechał

-K.K.Orszt

#alkohol #alkochol #polskie slowa #polskie zdania #polski cytat #polskie słowa #własne #tworczosc wlasna

[markonhand]

Halo! Ludzie! Wracajcie do domów! Ja rozumiem, że zaczęło się lato, ale jest 24 godzina, a je nie mogę przejść w spokoju nawet jednej ulicy gadając sam ze sobą (a już podobno żyje w najszybciej wyludniającym sie mieście w Polsce?!)

-K.K.Orszt

#polskie slowa #polskie zdania #polski cytat #polskie słowa

[markonhand]

Y'all follow me after one good post and then you get stuck with nonsense

[markonhand]

*** (czy wszystkie dni są stracone...)

czy wszystkie dni są stracone dla umarłych

dni w słońcu

i dni w deszczu

dni we wszystkich porach roku

popołudnia i wieczory

chwile

przecięcia chwil

wszystkie oddechy i słowa

potem

kolie dni

maszyjniki kolorowe

lata

epoki

czy wszyscy tracimy wszystko

żyjąc?

patrzę na dzień już umarły

myślę

-Halina Poświatowska

#halina poświatowska

[markonhand]

(…)

i stałeś się odległy

jak Mleczna Droga

widna juz nocą tylko

bezsenna z chlodu.

-Poświatowska

#halina poświatowska #polskie slowa #polskie zdania #polski cytat #polskie słowa #polska poezja #poezja

[markonhand]

Sen

Iść przez sen ku tobie,

w twe słodkie ręce obie...

przez pola długie ogromnie,

sadzone w rzędy doniczek...

samych niebieskich konwalii

i szafirowych goryczek...

...przejść przez jezioro nieduże,

zrobione z drewnianej balii...

i trochę nieprzytomnie

iść dalej przez bór ciemny, w którym kwitną róże,

lecz w którym się nie pali ani jedna świeca...

gdzie straszy stary niedźwiedź dziecinny zza pieca,

dziś przerobiony na kota...

I widzieć w oddali już twoją psią budę

z kryształu, blachy i złota...

przedrzeć się z trudem poprzez dziwną grudę...

i jeszcze ten rów przebyć...

- potknąć się - i już nie być.

Maria Pawlikowska-Jasnorzewska- Niebieskie migdały (1922)

#niebieskie migdały #polskie zdania #polskie slowa #polski cytat #poezja

[markonhand]

Jak głośny jest ten krzyk, pisk

Przy zamkniętych oczach, zalanych łzami

Wszystko się rozmywa

Wiesz gdzie mam teraz ciarki?

Tam gdzie moje ciało było najbardziej napięte

Tam gdzie byłeś

Usta wyschły, jak po nocy pełnej pocałunków, policzki znów się zarumieniły, jak w jej trakcie

Szybszy oddech, jedyny dziś tutaj

od miłości do nienawiści

Dalej mi jest do Ciebie, coraz to dalej

Podbrzusze znów nabrzmiałe

Wije się, niczym w Twoich ramionach

Kołdra znów się marszczy

Na skroniach łzy, równie słone co nasz pot

Moje są łzy, nasz jest pot

~K.K. Orszt

[markonhand]

O drugim człowieku najwiecej powiedzą nam rady, które mają nam pomóc z naszymi problemami

-K.O ale pewnie już wcześniej ktoś coś podobnego napisał