official name- Flarea (Flare) Flame
Name- Britty (human name)
age- 19
gender - Female
---------------------------
-species-
Arc Fire demon /10%human
(one of 2 arc fire demons left)
she is fully a demon, however she has feelings ;
more to that of a human.
magics color
Blue flames
-------family-------
Father: Issaq the flame (deceased)
Mother: Rose ----- (deceased)
Brother: Danial Flame
-----Relationships----
Nio----: mate
Muffy :friend
SHY: mates cat Familiar
Sapphire : Hellhound familiar
-------------------------------------------------------------------
Personality
---------
reserved
hot headed
goofy
compassionate
-----------------
sona created and drawn by me
NerdFangz
7 notes
·
View notes
messi tröja Slaven Bilic har problem. Det är
messi tröja Slaven Bilic har problem. Det är anmärkningsvärt att kroaten för några år sedan slog alla möjliga rekord på West Ham. Efter hans utnämning 2015 var hans första säsong mycket framgångsrik.
Bilic, som också spelade för West Ham tidigare under sina speldagar, ledde sin sida till 7: e i tabellen och till en plats i Europa. Just den säsongen slog hans lag flera rekord för klubben i Premier League -eran, inklusive det högsta antal poäng med 62 och det högsta antalet mål på en säsong med 65. Dock verkar de dagarna väldigt länge sedan. West Ham var inte särskilt övertygande förra säsongen, slutade slutligen på elfte plats, men den här kampanjen har börjat ännu sämre. Östra London outfit har bara plockat upp åtta poäng från sina nio första matcher; för närvarande på 17: e plats. Som ett resultat har det blivit uppmanat till Bilic att förlora jobbet på grund av dålig prestation.
Och sensationellt verkar även West Ham -spelare vända sig mot kroaten, med Angelo Ogbonna som gillar en Bilic Out -kommentar på Instagram. Enligt italienaren gjorde han det av misstag, men hans ursäkt låter inte övertygande. I själva verket är hans ursäkt är så otroligt att det är roligt. I ett desperat försök att försvara sig och sona för sitt fel, hävdade den tidigare Juventus -försvararen: "Jag gillade West Ham -inlägget. fotbollströjor barn med tryck Inte din kommentar. Eftersom din kommentar är dum. Min baby lekte med telefon och han rörde di
0 notes
Bellerofon
Svenskt namn: Bellerofon
Engelskt namn: Bellerophon
Grekiskt namn: Βελλεροφῶν
Kön: Man
Bellerofon var en hjälte. Han var "den största hjälten och mördaren av monster, tillsammans med Cadmus och Perseus, före Herakles dagar". Hans största bedrift var att döda Chimaira.
Han blev förvisad från Argos efter att han råkat döda sin bror Deliades. För att sona för hans brott hamnade han hos Proetus, kung av Tiryns. Proetus renade Bellerofon av sitt brott. Proetus hustru Anteia (eller Stheneboea), fattade tycke för honom men när Bellerofon avvisade henne anklagade hon honom för att försöka hänföra henne. Proetus vågade inte döda en gäst eftersom de är skyddade av xenia, så han skickade Bellerofon till Kung Iobates, som var hans svärfar, med ett brev som sa “Be ta bort bäraren från denna värld: han försökte kränka min fru, din dotter”. Innan han läste brevet hade han festat med Bellerofon i nio dagar, av rädsla för erinyerna om han mördade en gäst, så skickade han Bellerofon på ett uppdrag han tyckte var omöjligt, att döda Chimaira. Kungen var säker på att hjälten skulle förgöras av varelsens brinnande andedräkt, precis som många andra före honom. Samma natt uppenbarade sig gudinnan Athena för Bellerofon. Hon gav honom en gyllene grimma och berättade för hjälten var han kunde hitta den bevingade hästen Pegasos. Följande dag såg Bellerofon den vackra hingsten dricka ur en skogstjärn. Pegasos stegrade sig och slog med hovarna, men Bellerofon drog grimman över nosen och hoppade upp på hästryggen. När de flög fram över Lykien såg Bellerofon den brända marken som omgav Chimairas håla och fick en idé. Han styrde Pegasos tillbaka ner på marken och letade upp ett stycke bly som han satte längst fram på spjutet, innan de återigen steg mot himlen. När Chimaira kom fram ur sin håla satte Pegasos fart ner mot odjurets gapande käftar och Bellerofon stack sitt spjut i strupen på det. Chimairas brinnande andedräkt smälte blyet och odjuret kvävdes till döds. Iobates, när Bellerofon återvände, hade svårt att tro på hans berättelse, så han skickade Bellerofon ut på fler uppdrag. Han skickades mot den krigsliknande Solymi och sedan mot Amazonerna, som Bellerofon segrade mot genom att släppa stenblock från sin bevingade häst; när han skickades mot en piraten Cheirmarrhus, misslyckades ett bakhåll där Bellerofon dödade alla som skickades för att mörda honom; palatsvakterna skickades mot honom, men Bellerofon uppmanade till Poseidon, som översvämmade slätten bakom Bellerofon när han närmade sig. I försvar rusade palatskvinnorna från portarna med sina kläder lyfta högt, och erbjöd sig själva, den blygsamma hjälten drog sig tillbaka.
Iobates mjuknade till slut och tillät Bellerofon att gifta sig med hans dotter Philonoe, den yngre systern till Anteia, och då delade med honom halva sitt rike. Med Philonoe fick dem Isander (Peisander), Hippolochus och Laodamia.
När Bellerofons berömmelse växte, likaså hans arrogans. Han kände att på grund av sin seger över Chimaira förtjänade han att flyga till Olympos. Men denna hybris irriterade Zeus så han skickade en broms att sticka Pegasos som gjorde att Bellerofon föll av hästen och tillbaka till jorden. Pegasos avslutade flygningen och stannade på Olympos. Men Bellerofon landade i en törnbuske som gjorde honom blind, efter det levde han resten av sitt liv i elände, sörjande och förskräckt av manskapen.
0 notes
Because yes (Part 2)
21. Your most artistic OC
Not counting the various singer OCs, I’m gonna go with the obvious one and say Nio in Chrisis. She is a personification of my creativity, after all!
22. Is there any OC of yours people tend to mischaracterize? If yes, how?
In all honesty I can see people getting Ruby Raleigh (DOTS:DD) wrong. She does seem like the typical anime protag (well, maybe she kinda is ^^;) but I feel like she’s not as... annoying, per say. I feel like she’s always had some sort of heroism in her this whole time that she’s never noticed before, but seems covered by the “gluttonous punk rocker” sona she has.
23. Introduce OC that has changed from your first idea concerning what the character would be like?
I actually may or may not be posting about this later in the evening ^^;
24. If you could meet one OC of yours, who would it be and why?
I’m sorry I love Cobalt too much, but I wanna say him. I wanna give him a big hug.
25. The OC that resembles you the most (same hobby, height, shared like/dislike for something etc?)
...Tigerlily, aha-
We’re both short, have short hair, pretty gay, and honestly pretty useless. And we’ve both done bad things and felt those bad things, but I want to change Tig to be a positive character, so I can be positive too! We’re also both very picky eaters, whoops-
26. Have you ever had to change your OC’s design or something else about them against your will?
Emphasis on against my will. I changed a bunch of my OCs from a previous time into the DOTS characters everyone knows now because I was afraid from all the backlash I had recieved from them, especially from someone I don’t like talking about now.
Although it was a tragedy to scrap something so dear to me, I made not one, but TWO different stories because of that!
27. Any OCs that were inspired by a certain song?
First off, Yang Blake (DOTS: DD) was based off of Bulletproof Heart by My Chemical Romance! I was pretty blank on his personality at first, but the second I heard Bulletproof Heart while making his character he just sorta ended up as an embodiement of that song! I can never actually talk about Yang’s personality without mentioning the song!
This next one’s pretty recent actually! I haven’t drawn her digitally yet, but the song Valiant Heart by Nyxtheshield featuring Melodiva inspired my OC Princess Orlene from Dragon Destiny!
I imagined the song to be her singing to Storm Gray, another character in the story, and I ended up getting the sweet and calm and flowing voice as inspiration for Orlene’s personality! I had already made her basic concept and design, but the song definitely helped with her personality.
28. Your most dangerous OC?
First off without spoilers, Ater from DOTS: DD. She’s never actually meant to be a main villain during DOTS: DD, but in all honesty she’s the most dangerous that I can actually say.
Going off of non-spoilery territory...
- Dark from Last Light! He’s the unofficial “king” of the Darksiders in the story, he’s manipulative and will get EXTREMELY enraged when something doesn’t go his way. Did I mention he’s like part butterfly monster? Yeah.
- Ringo from PSG! Although he’s an anime parody character, he’s solely meant to become bloodlusty in the story, nearly wiping out all his friends with the exception of Momo, who isn’t present during said scene
- Ventus from AuAg. He’s not particularly evil, though a bit lacking on morals and therefore ending up with The “King of Switchblade Fights” title. If he puts his all into a fight, you’re either dead or about to be sent on a very urgent hospital trip.
29. Which one of your OCs would go investigate an abandoned house at night without telling anyone they’re going?
Zephyr from Sky Games is the ONE that comes into my head. I admit he’s technically a game character model, but he’s less talk and more action. Also he acts typically emo without even wearing black. Weird.
30. Which one of your OCs would most likely have a secret stuffed animal collection?
Rose Morganite from DOTS: DD and Nimbus Fulmen from AuAg. Both are sweet kids that honestly get put through too much to handle at their age, emphasis on Sweet. Nimbus is sorta akin to Steven in SU which is why I imagine him to love them, Rose just happens to love stuffed animals since she’s honestly a bit more childish
31. Pick one OC of yours and explain what their tumblr blog would be like (what they reblog, layout, anything really)
These two sounded the most funny to me so here ya go:
Ruby (DOTS: DD) reblogs a bunch of neon lights and rock bandom things, she’s probably obsessed with red/black color schemes so anything with that too. Also maybe even a sword or two, can’t go wrong with some cool-looking weaponry!
Ventus (AuAg) is... so terribly edgy tbh. He reblogs a buncha lyrics to the song “Lights Out” by MSI (PUNCH YA LIGHTS OUT, HIT THE PAVEMENT, THAT’S WHAT I CALL ENTERTAINMENT), knives, knives, more knives, that kinda shit. But also he’d reblog soap carving videos until he reaches post limit. He’s honestly not in love with killing 24/7; the guy just loves knives
32. Which one of your OCs would be the most suitable horror game protagonist and why?
Erin from Beyond Repair. She’s already mostly alone throughout the story, which already in itself seems on the border of horror. Also she reacts to things much less, she’s not really afraid of anything so it’d just be the video that goes “In the name of the father, the son, and holy spirit, fuck off please”
33. Your shyest OC?
Rose Morganite from DOTS: DD, definitely. As youngest of the paladins, especially of a pink soul, she’s overall shy around adults and other people. She likes being alone if she can, but rather than Tig’s crippling social anxiety she’s more of a shy kid than anything else.
34. Do you have any twin characters?
35. Any sibling characters?
Note: NO SHIPPING ANY OF THEM. EVER.
Twins:
-Yin and Yang (DOTS: DD/DOTS: SF)
- Arke and Iris (DOTSverse)
- Turquoise and Zetto (DOTS: 5x5) Technically they are like one day apart or so but they see themselves as twins and age at the exact same rate. 5x5 Paladins are weird in that way
- Roman and Remus (Dragon Destiny)
- Ultra and Aqua (Dragon Destiny)
- PT and Prince Azurite (SOTGC)
- Pandia and Cynthia (DOTSverse)
- Robin and Roxy (Zero Percent)
- Nox and Pax (My newest story, Empiretale: Starlight Speedway)
Siblings:
- Tig and Cobalt (DOTS:DD/DOTS:SF)
- Alba and Ater (DOTSverse)
- Prince Helios and Princess Selene (DOTSverse)
- Quinn Magenta and Pink (Dragon Destiny)
- Ventus and Nimbus (AuAg)
- Caligo and Luna (AuAg)
- Chris and... whoever they are (D.EXE)
- Lux, Nox, and Pax (ET: SS)
36. Do you have OC pairs where the other part belongs to someone else (siblings, lovers, friends etc)?
Nahh... actually I don’t remember if I ever did. I’m gonna say no though.
37. Introduce an OC who is not quite human
I’ve talked about the paladins before, and the meme says an OC and not a whole race, sooo-
Storm and Chai are half dragons! Though the dragons are more based off of wolves since I suck at lizards right now O_O; whoopsie. They’re part of a science experiment, so they’re only two people out of a semi-big population of half-dragons. I drew Chai and his dragon form last night!
38. Which one of your OCs would be the best dancer?
I want to say Yang from DOTS: DD since he’s the one I jokingly said took ballet at one point in his life. Also I say jokingly because the dude was obsessed with rap music as a kid which probably doesn’t go too well with ballet. Aka kiddo Yang is based off of Abridged Jaden Yuki
39. Introduce any character you want
This is Omega!Nature. He’s a nature fairy from A Story Told and 100% done with everyone’s shit. He really hates humans but hangs out with two of them because he failed at doing a Fairy(tm) Prank on them. He’s an asshole and it’s charming because he looks like Tinkerbell’s emo phase mixed with the Onceler with the voice of Fidget from Dust: An Elysian Tail.
40. Any fond memories linked to your characters? Feel free to share!
I have very fond memories with Blake, Ruby, Cobalt, and Tigerlily from DOTS: DD, because they were my first original four characters I made back in 5th grade from a story I ended up continuing till this day! They had a lot of name changes, their first names have been Jaden, Jade, Chris, and Onishi, in that order. Because they’re my most developed four OCs, I have fond memories of seeing them grow into the characters they are now. Even if Blake somehow kept getting scrapped them coming back as an entirely new character. Huh.
0 notes
Júris irão atribuir 25 prémios
Os “Caminhos do Cinema Português” regressam no final do próximo mês de Novembro para a sua 23.ª edição. Desde 1988 que em Coimbra é organizado o único festival dedicado ao cinema nacional, promovendo todos os géneros e metragens de autores aspirantes ou consagrados. Os Caminhos são plurais e neles se encontra a diversidade de registos, olhares e realidades promovidas pelo Cinema Português. De 27 de Novembro a 3 de Dezembro o festival iniciará a única competição cinematográfica do país que além dos filmes, irá também promover e premiar a intervenção técnica e artística que conjugadas transformaram o cinema na sétima arte.
Os “Caminhos do Cinema Português” regressam no final do próximo mês de Novembro para a sua 23.ª edição. Desde 1988 que em Coimbra é organizado o único festival dedicado ao cinema nacional, promovendo todos os géneros e metragens de autores aspirantes ou consagrados. Os Caminhos são plurais e neles se encontra a diversidade de registos, olhares e realidades promovidas pelo Cinema Português. De 27 de Novembro a 3 de Dezembro o festival iniciará a única competição cinematográfica do país que além dos filmes, irá também promover e premiar a intervenção técnica e artística que conjugadas transformaram o cinema na sétima arte. Este festival conta com duas secções competitivas; a Seleção Caminhos, aberta a todas as obras produzidas desde a edição transata do festival; e a Seleção Ensaios, secção internacional dedicada ao cinema produzido em contexto académico ou de formação profissional.
Os prémios que se apresentam em regulamento poderão parecer vastos, mas são a resposta clara de um festival, que na sua 23.ª edição, almeja premiar mais uma vez “todo o cinema português”. Assim, os filmes integrantes da Selecção Caminhos propõem-se ao Prémio do Júri de Imprensa, ao Prémio D. Quijote da Federação Internacional de Cineclubes, bem como, à avaliação do Júri Selecção Caminhos que atribuirá quinze prémios técnicos, quatro prémios oficiais para os três géneros, animação, documentário e ficção, em competição e por fim o Grande Prémio do Festival.
Ver, classificar e premiar esta diversidade de categorias será o resultado da conjugação de um leque alargado de saberes especializados que , de forma análoga à produção cinematográfica, funcionam como um todo. Procurámos na constituição dos vários júris responder ao desafio de ver e compreender a imagem em movimento, através de múltiplos prismas, ora intrinsecamente cinematográficos, como análogos à presença dos filmes nas nossas vidas enquanto marcas vivas, ora pela forma como os meios e contextos em que são produzidos são também parte integrante das narrativas.
Assim, o Júri do Prémio de Imprensa é constituído pelos jornalistas Cláudia Marques Santos e Fernando Moura e pelo crítico de cinema Luís Miguel de Oliveira. Este júri terá o objeto de dar uma maior visibilidade e reconhecimento público da cinematografia nacional, premiando o rigor e a ousadia estética, tanto no plano narrativo, como a nível da imagem cinematográfica. Pretende-se, assim, valorizar a produção nacional numa perspectiva artística, que é uma das suas valências mais expressivas.
Júri do Prémio de Imprensa
Cláudia Marques SantosJornalista
Licenciada em Ciências da Comunicação e Mestre em Cultura contemporânea e Novas Tecnologias pela FCSH/Universidade Nova de Lisboa, Cláudia Marques Santos é uma jornalista freelancer que trabalha na área da cultura. Tem artigos publicados em imprensa – começou a carreira no semanário O Independente, passou pela Notícias Magazine (DN/JN) e Vogue Portugal, colabora actualmente com as revistas Máxima, UP Inflight Mag, Visão – e tem um vasto know how editorial em magazines de cultura para televisão (Pop Up/RTP 2, Blitz TV/SIC Notícias, Fuzz/SIC Radical, Lisboa Mistura TV/SIC Notícias) e em documentários (‘Não Me Obriguem a Vir Para a Rua Gritar’, sobre Zeca Afonso, RTP). Tem também um projecto de entrevistas online chamado If You Walk the Galaxies (.com).
Fernando MouraJornalista
Exerce a sua actividade profissional nas áreas da comunicação social, publicidade e redes sociais. Foi responsável pela criação e desenvolvimento de vários órgãos de comunicação social, sobretudo nas áreas da imprensa e radiodifusão, tendo alguns destes sido adquiridos por multinacionais. Tem ainda uma vasta experiência no sector da comunicação empresarial e institucional, publicidade e social media, tendo fundado e dirigido vários projectos nestes sectores. É director de Notícias de Coimbra e Diário da Saúde.
Luís Miguel OliveiraCrítico
Nasceu em Setembro de 1970, em Tomar. Licenciou-se em Comunicação Social pela Faculdade de Ciências Sociais e Humanas da Universidade Nova de Lisboa. Integra o departamento de programação da Cinemateca desde 1993, tendo sido seu director entre 2009 e 2015. É crítico de cinema do Público desde 1994. Colaborou com várias publicações especializadas, nacionais e internacionais, e cumpriu o papel de jurado em diversos festivais de cinema (IndieLisboa, Festival de Cinema Luso-Brasileiro, PlayDoc, entre outros).
A constituição do Júri da Selecção Caminhos procurou responder aos desafios interdisciplinares que constituem a produção cinematográfica promovendo-se o diálogo de diferentes olhares do que é o Cinema Português. Este júri é constituído pela actriz Ana Padrão, pelo pedagogo António Dias Figueiredo, pelo Especialista em Criação e Gestão de Marcas Carlos Coelho, pelo Director de Arte João C. Torres, pela produtora Maria João Mayer, pelo escritor Pedro Chagas Freitas, pelo escultor Pedro Figueiredo, pela realizadora Rita Azevedo Gomes e pela Stylist Susana Jacobetty.
Júri Seleção Caminhos
Ana PadrãoAtriz
Actriz com uma invulgar beleza, é um dos rostos referência no panorama da cultura e do cinema português. Formada na Escola Superior de Teatro e Cinema, depressa se afirmou como actriz, fluente em vários idiomas em 1993 teve o privilégio de fazer parte do elenco do filme Der Blier Familien de Susanne Bier, a primeira mulher realizadora que mais tarde vem a receber o Oscar para melhor filme estrangeiro. Participa em muitos outros filmes com elencos de diversas nacionalidades, trabalhandocom realizadores como George Sluizer Joaquim Leitão, Jorge Silva Melo, João César Monteiro, José Fonseca e Costa, Fernando d´Almeida e Silva, António-Pedro Vasconcelos, Fernando Lopes, Raoul Ruiz, Carlos Coelho da Silva, Mário Barroso, Carlos Saboga, Cristèle Alves Meira, Patrícia Sequeira e Bruno de Almeida, entre muitos outros. Em simultâneo, é uma presença constante no elenco de vários canais nacionais e internacionais, participando em séries, mini-séries, novelas e telefilmes. Com o sucesso do telefilme da SIC Amo-te Teresa (2000), no qual foi protagonista, seguiram-se muitos outros projectos na TV, como se pode constatar no seu vasto currículo.
António Dias FigueiredoPedagogo
António Dias de Figueiredo é professor catedrático aposentado de Engenharia Informática e investigador do Centro de Informática e Sistemas da Universidade de Coimbra. Foi vice-presidente do Programa Intergovernamental de Informática da UNESCO, Paris, e membro do NATO Special Program Panel on Advanced Educational Technology, Bruxelas. Participou em vários projectos europeus e atuou em várias ocasiões como consultor da Comissão Europeia para questões de educação. Recebeu o grau de Doutor Honoris Causa pela Universidade Aberta e o Sigillum Magnum da Universidade de Bolonha. É autor e coautor de cerca de três centenas de artigos e capítulos de livros publicados no país e no estrangeiro e membro dos conselhos editoriais de várias revistas nacionais e estrangeiras. Tem em curso projetos do âmbito das relações mutuamente generativas entre tecnologias e sociedade, com destaque para as pedagogias, retóricas e epistemologias de nova geração.
Carlos CoelhoEspecialista em Criação e Gestão de Marcas
Carlos Coelho, uma das grandes referências portuguesas no domínio da construção e gestão de marcas, , ao longo de 32 anos, conduziu centenas de projectos de algumas das marcas mais relevantes em Portugal, como o Multibanco, Telecel/Vodafone, Yorn, Galp Energia, RTP, Tv Cabo, CTT Correios, Sumol, TAP Portugal, Sata , Leya, Sonae, Delta, Fidelidade, Sogrape, The Navigator Company, Portugal Sou Eu, entre muitas outras. É autor de diversos estudos sobre tendências e modelos teóricos de marcas. É activista sobre as causas e as marcas de Portugal e autor do livro ”Portugal Genial’’. É co-autor do livro “Brand Taboos” e tem participado com ensaios em diversos livros tais como: “Gestão sustentada”, “Portugal Vale a Pena”, “TAP, a imagem de um povo.” É professor, colunista, comentador de televisão , foi autor e apresentador do programa de TV Imagi-Nação e colaborador de inúmeras publicações nacionais e estrangeiras, sendo reconhecido pelas suas múltiplas abordagens inovadoras e desafiantes sobre estas matérias. Como conferencista proferiu nos últimos cinco anos mais de 200 palestras, a convite de diversas instituições: Governos, Universidades, Associações empresariais e Empresas, em diversos Países.
João TorresDirector de Arte
Licenciado em Engenharia Civil na F.C.T. da Universidade de Coimbra, João Torres desenvolveu actividade nos domínios das artes plásticas, teatro, performance, poesia visual, fotografia e cinema. A sua actividade profissional tem incidido preferencialmente nas áreas de concepção e produção de cenários para cinema e audiovisuais. Como Director de Arte trabalhou na produção de filmes, telefilmes e filmes publicitários de diversos países. Desenvolveu projectos com realizadores como Alain Tanner, Raoul Ruiz, Riccardo Freda, Bertrand Tavernier, Jean Louis Bertoucelli, Jean Claude Missien, Serge Moati, Denys Granier-Deferre, Michaela Watteaux, Serge Korber, Paolo Marinou Blanco, Joaquim Leitão, Rainer Eurler, Billy August, António Pedro Vasconcelos, Patrick Timsit, Imanol Arias, Zezé Gamboa, Tom Cairns, Tom Donnely, Bruno de Almeida, entre muitos outros. Foi Subdirector do Teatro Nacional S. João e Director Executivo do festival internacional de teatro Po.N.T.I., (ed.1997/1999/2001). Tem colaborado com diversas estruturas de produção artística no desenvolvimento de projectos e esporadicamente em jornais e revistas sobre temas da actualidade.
Maria João MayerProdutora
Maria João Mayer é produtora cinematográfica há mais de 10 anos e já trabalhou com alguns dos cineastas mais reconhecidos em Portugal — casos de Manoel de Oliveira, Fernando Lopes, Margarida Cardoso, entre muitos outros. Em relação às obras mais recentes, destacam-se Montanha e Rafa, de João Salaviza, Yvone Kane, de Margarida Cardoso, e Um Dia Frio, de Cláudia Varejão. Em 2015 foi uma de cinco mulheres distinguidas nos Prémios “Mulheres Criadores de Cultura” promovido pelo Gabinete de Estratégia, Planeamento e Avaliação Culturais do Ministério da Cultura.
Pedro Chagas FreitasEscritor
Pedro Chagas Freitas escreve cenas variadas. Romances, novelas, contos, crónicas, guiões, letras de música, textos publicitários e outras imbecilidades. Publicou mais de duas dezenas de obras. Está na lista dos mais vendidos de 2014 em Portugal. Estudou linguística e criou jogos didácticos para estimular a produção escrita. Foi nadador-salvador, barman, operário fabril, porteiro de discoteca, jogador de futebol. Acredita que o país perfeito é a Lamechalândia. E vive por lá todos os dias.
Pedro FigueiredoEscultor
Pedro Figueiredo nasceu a 22 de Outubro do ano de 1974, na cidade da Guarda. Concluiu o curso profissional de Cerâmica na Escola Artística de Coimbra – ARCA – E.A.C., a licenciatura em Escultura, a pós-graduação em Comunicação Estética e o Mestrado em Artes Plásticas na Escola Universitária das Artes de Coimbra – ARCA – E.U.A.C.
Rita Azevedo GomesRealizadors
Nascida em Lisboa, em 1952, Rita Azevedo Gomes tem um percurso variado, ligado às artes visuais. Começou por estudar Belas Artes, ligando-se ao cinema a pouco e pouco. Esteve envolvida, ao longo dos anos, em inúmeros projetos em teatro, ópera, artes plásticas e cinema, tendo ainda desenvolvido, com grande reconhecimento, trabalhos gráficos em diversas edições de cinema da Cinemateca e da Fundação Calouste Gulbenkian. Em 1990, realizou o seu primeiro filme: “O Som da Terra a Tremer”, após o qual escreveu e realizou várias curtas e longas metragens internacionalmente reconhecidas em festivais de todo o mundo. Trabalha atualmente na Cinemateca Portuguesa como programadora onde está também a cargo das exposições.
Susana JacobettyStylist
Susana Jacobetty trabalha em Comunicação e na indústria da Moda há mais de 15 anos.Ganhou o Prémio de Melhor Guarda Roupa na XVII edição do Festival “Caminhos do Cinema Português” com o filme Kinotel. Costumizou uma peça para a exposição Boomshirt no Estoril Fashion Art Festival em conjunto com as Artistas Joana Vasconcelos e Catarina Pestana. Foi Responsável pela Comunicação da 1ª visita do Dalai Lama a Portugal. Colaborou nas obras da Exposição no Palácio Nacional de Mafra, do artista João Bacelar e na Campanha “O teu bairro é a tua cara” no MUDE. Foi Comentadora dos Prémios Aquila, Cerimónia de Televisão e Cinema Português, trabalhou como Comentadora televisiva e teve várias rubricas de Moda e Beleza em diversos programas de Televisão. Foi Editora de Moda e Beleza da revista de cultura Urbana, DIF e Responsável de Moda na revista Cosmopolitan, para além de colaborar com várias publicações nacionais e internacionais. Há vários anos que colabora com o curso de Cinemalogia, do Festival dos Caminhos do Cinema Português, onde lecionou o módulo de Guarda Roupa e Caracterização para Cinema.
A segunda categoria competitiva do festival é a Selecção Ensaios. Nesta competição internacional as academias nacionais e estrangeiras competem pelos prémios de Melhor Ensaio Nacional e Melhor Ensaio Internacional. Por aqui passaram hoje nomes mais ou menos consagrados como Leonor Teles, Vasco Mendes, André Guiomar ou Vicente Nirō (Daniel Vicente Roque). Colocando em competição o cinema de escola, esta secção permite a muitos dos jovens cineastas a projecção pública dos seus filmes fora do ambiente académico e de onde se poderão retirar ilações directas sobre as reais condições de ensino e produção de cinema em Portugal e no mundo. Sob a mesma filosofia com que constituímos o Júri da Selecção Caminhos, o Júri da Seleção Ensaios terá a missão de atribuir os prémios desta categoria. Este é integrado por várias personalidades de reconhecido mérito cultural e artístico. Desta forma o Júri da Seleção Ensaios é constituído pela diretora de produção Ângela Cerveira, a atriz Carla Chambel, o músico David Santos (também conhecido por Noiserv), o realizador e produtor Jerónimo Rocha e a atriz Sara Barros Leitão.
Júri Seleção Ensaios
Ângela CerveiraDirectora de Produção
Ângela Cerveira encontra-se neste momento a trabalhar no novo projecto de Joaquim Pinto e Nuno Leonel. Começou a trabalhar em cinema em 1986. Desde 1990, como Directora de Produção trabalhou com realizadores como João César Monteiro, Manuel Mozos, José Álvaro Morais, Miguel Gomes, Jeanne Waltz, Leão Lopes, Flora Gomes, Jorge Silva Melo, João Canijo, Christine Laurent, João Salaviza entre outros. Produtora executiva da 9ª edição do Festival Internacional de Cinema Independente de Lisboa – Indielisboa.
Directora de produção dos conteúdos audiovisuais do Pavilhão de Portugal na EXPO’98, e Directora técnica de Monumental’95/Mistérios de Lisboa. Foi ainda directora de produção da semana de moda “ModaLisboa” entre 1997 e 2001.
Carla ChambelAtriz
Carla Chambel nasceu em 1976 na Amadora. Fez Formação de Atores na Escola Superior de Teatro e Cinema. Estreou-se no teatro, em 1995, com A Disputa de Marivaux, encenação de João Perry, no Teatro da Trindade, em Lisboa, e desde aí tem trabalhado com diversas companhias e realizadores portugueses e estrangeiros. Destacam-se Amália, o Filme de Carlos Coelho da Silva e Quarta Divisão de Joaquim Leitão. Recebeu prémio Sophia de Melhor Atriz Secundária pelo filme Se Eu Fosse Ladrão Roubava de Paulo Rocha. É locutora de publicidade, e tem presença regular na televisão, enquanto atriz. Podemos vê-la, atualmente, em Espelho d’Água, na SIC. Fez direção de atores na novela Laços de Sangue, da SIC, que ganhou o EMMY em 2011, e dá formação de atores em diversas escolas e workshops. É cooperadora e vogal da GDA . É vice-presidente da Academia Portuguesa de Cinema desde 2014, onde produz anualmente a participação portuguesa no EFA YOUNG AUDIENCE AWARD.
David SantosCompositor/Músico
Noiserv, a quem já chamaram “o homem-orquestra” ou “banda de um homem só”, tem um percurso marcado pela composição e interpretação musical de temas que viajam entre a memória, sonho e a realidade. Conta com o bem sucedido disco de estreia “One Hundred Miles from Thoughtlessness” em 2008, o EP “A Day in the Day of the Days” em 2010 e em Outubro de 2013 editou “Almost Visible Orchestra”, distinguido em 2014 como “Melhor Disco de 2013“pela Sociedade Portuguesa de Autores. Em 2016 editou o seu disco mais recente de nome “00:00:00:00”. Com mais de 500 concertos em Portugal e no estrangeiro, integra uma série de outras colaborações musicais, nomeadamente como os You Can’t win Charlie Brown, dos quais é membro fundador. Contribui também para o panorama do cinema e teatro nacional, a destacar as colaborações em teatro com Marco Martins, Nuno M. Cardoso e Rui Horta, e em cinema com Miguel Gonçalves Mendes e Paulo Branco, entre outros.
Jerónimo RochaRealizador/Produtor
Jerónimo Rocha nasceu no Porto em 81 e desde miúdo, por não gostar de jogar futebol, arquiteta estórias com quem o quiser acompanhar. Trabalha em Lisboa na produtora de filmes TAKE IT EASY desde 2005, onde realiza e dirige o laboratório criativo EASYLAB. Com mais de uma dezena de curtas metragens – entre as quais Breu (2010), Les Paysages (2012), Dédalo (2013), Macabre (2015), Arcana (2015) – selecionadas e premiadas nos mais diversos festivais do panorama nacional e internacional (Motelx, Cinanima, Indie Lisboa, Annecy, Guadalajara, Morbido, PiFan, Leeds, TIFF, entre outros), Jerónimo tem um particular fascínio pelo lado mais obscuro daquilo que nos rodeia. Foi o director de animação e editor da série da RTP, Odisseia (2013). É o primeiro português a receber o prémio Brigadoon no Festival Internacional de Cinema de Sitges
Sara Barros LeitãoAtriz
Sara Barros Leitão, nasceu no Porto em 1990 e formou-se em Interpretação pela Academia Contemporânea do Espetáculo. Trabalha regularmente em Televisão, e o seu trabalho na mini-série “Mulheres de Abril” valeu-lhe, em 2014, a nomeação para Melhor Atriz Secundária nos Prémios Áquila e Prémios Fantastic Televisão.
O derradeiro júri é o Público. A ele caberá a decisão de escolher o melhor filme da Selecção Caminhos. Faça parte da decisão do Prémio do Público ‘Chama Amarela’ e venha conhecer “todo o cinema português”.
SaveSave
SaveSave
0 notes
Sir Simon Rattle
Mark Padmore
Elsa Dreisig
Die Schöpfung, Berliner Philharmonie, 25 d’agost de 2017
Avui la inauguro de la temporada 2017/2018 a IFL, després de la tanda de festivals europeus, de la que encara em queda alguna cosa rellevant per parlar, amb el primer concert de la Berliner Philharmoniker, que sota la direcció de Simon Rattle en la darrera temporada al capdavant de la prestigiosa orquestra berlinesa, va oferir l’oratori de Franz Joseph Haydn, La creació.
El streaming, aquest cop gratuït (promocions que s’agreixen del departament de màrqueting de la BF), m’ha permès gaudir altra vegada d’una obra que m’estimo molt en un aversió netíssima i resplendent, lleugera, a mig camí entre la versió de sonoritats historicistes que la Berliner mai acaba de donar i la versió més clàssica de la que els berlinesos en tenen una històrica i àmplia experiència.
La direcció de Rattle és molt detallista i preciosista sense caure en manierismes que no tenen cabuda en una versió lleugera que no es recrea, senzillament amb una orquestra d’aquesta qualitat es pot exigir fer coses que amb altres sembla impossible. Tot flueix amb naturalitat, fins i tot en els moments més “dramàtics” i tensos, o amb les dinàmiques més vives o endimoniades de la narració, sembla com si els excel·lents musics no s’immutin, nio es despentinen.
El Rundfunkchor Berlin sona magnífic en la nítides d’un cant virtuós i volàtil en les coloratures i plenament romàntic en els moments de més ampul·losa solemnitat.
Els solistes són especialistes. La soprano Elsa Dreisig substituïa a l’a inicialment prevista Genia Kühmeier, amb deliciosa naturalitat i sonoritats seràfiques. EStà destinada a figurar en tots els repartiments mozartians dels propers anys.
Els veterans Mak Padmore i Florian Boesch donen harmonia i serenitat a la part vocal, sense ensurts.
Així doncs avui parlo d’un inici optimista d’una temporada encara lògicament incerta, que per a Berlín significa el final de 15 anys de relació amb el director anglès després del llegat de Claudio Abbado, en els darrers anys d’una transcendència ara enyorada i abans de la que segurament serà una nova i esperada sacsejada, l’arribada de Kiril Petrenko.
Joseph Haydn
DIE SCHÖPFUNG, Hob. XXI:2
Elsa Dreisig Soprano
Mark Padmore Tenor
Florian Boesch Baríton
Rundfunkchor Berlin
Director del cor: Gijs Leenaars
Berliner Philharmoniker
Director: Simon Rattle
Berliner Philharmonie, 25 d’agost de 2017
Després de passar per els festivals de Salzburg i Lucerna, i la inauguració de la temporada a Berlín La Creació de Haydn segons Simon Ratte i la Berliner Philharmoniker arriba aquí, a IFL. No ens estem de res
DIE SCHÖPFUNG DE HAYDN A BERLÍN (DREISIG-PADMORE-BOESCH;BF-RATTLE) Avui la inauguro de la temporada 2017/2018 a IFL, després de la tanda de festivals europeus, de la que encara em queda alguna cosa rellevant per parlar, amb el primer concert de la…
0 notes
4 Am 21.1.2017 Saturday
Aaj j ki valo lagchee amr tomakee boleee bojhatee parbo na sonai. Finaly sob dukhho kosto vulee tomakee call korar j sahosh ta pelam seta onekta kaaj j ashlo go. Dekhlee aktuku kotha bolte parlei ami koto happy thaki… ki koree bojhabo tomakee go j you are my sweet angel and lucky beloved sweet heart. Koto din por jaano aaj k khusi hoyeechi….. oh god ei khusi ta k kere nio na plz. Sunday tumi final result dibee khub valo laglo j tumi ontoto vabar aktu somoy nilee. I deserve a second chance. I want you back in my life as my sweet cuty girl friend as previous one. I love you sweet heart. Iss sunday j kobee ashbee…. amr biswas tmi amakee akta sujog dibee go…. ki go dibaa to ???? Dio kintu na holee j ami ses hoyee jabo…. ja kichu ache sob tomakee ghiree j sonai. Ato din na vebe onek heart korechi, i promise r kokhono sei vul gulo korbo na. Ei j jui sona sunday call korbo kintu…. r tmr positive answer ta jeno pai bujhle…. i love you jaanu. Ummmmmmaaa miss you sona.
0 notes
ok hi first art post after the hiatus, sonarp radio got new refs because i changed its design slightly. no more antlers bc they were a pain to draw so it has hooves instead!
also i might as well give a short explanation of what "sonarp radio" means bc i dont think i ever did lmao. sona rp is a silly little very shitposty (usually) roleplay some of my friends and i do, and sonarp radio is an alternate version of my sona(s) (it can shapeshift) with added design elements based on events that have happened in the rp. sonarp radio is basically its own character separate from my sonas just sharing the design lmao
37 notes
·
View notes
alt design of nio specifically for me to use as a fursona (and possibly like. music sona?)
ft brighter colors and more funky markings. fond of it
75 notes
·
View notes
weee doodles from yesterday. some rrfd (michael listens to jhariah i do make the rules) some c4 finch and the great tale but they're anthro now. plus also some other stuff
kaden, lucifer, and cupid (green outline+horns, yellow outline, bright pink outline) belong to @transbyu-lance
35 notes
·
View notes
personal piece for @transjackkennedy
12 notes
·
View notes
TIME SENSITIVE i have my drawing tablet set up Right Now
1 note
·
View note
Sembla com si el Met de Nova York i la Staatsoper de Viena s’haguéssin posat d’acord en fer-se la competència programant els mateixos títols en les transmissions cinematogràfiques o per streaming de les respectives temporades, per tal de que nosaltres poguéssim anar comparant les diferents propostes, ja que aquesta temporada de moment hi ha coincidències amb Don Giovanni (compartint protagonista) ara li toca el torn a la bellíssima Roméo et Juliette que acabem de veure fins i tot de manera insistent, al MET i que en la versió vienesa ens presenta el Roméo de Juan Diego Flórez ui la Juliette de la soprano russa Aida Garifullina (19877) guanyadora de l’edició del 2013 del concurs dominguista, Operalia.
Plácido Domingo es reserva la direcció musical de la representació, és a dir, no espereu gaires coses en aquesta vessant, on hi ha una lectura gruixuda, no sempre ben quadrada i on hi ha d’aspectes d’equilibri no del tot ben atesos, res greu pensareu molts, però tampoc res remarcable, ni digne, segurament hi deuen haver molts directors, joves i no tan joves que desitjarien aquesta oportunitat en un teatre rellevant com l’òpera de Viena, però el món és injust,, i l’artístic a més a més és capritxós. L’orquestra vienesa sona desconeguda en molts moments i no precisament ho dic com una lloança.
La producció és la de Jürgen Flimm, ja coneguda des de fa 15 anys a la capital austríaca i també a IFL, ja que quasi fa un any ja va protagonitzar un apunt també amb Flórez de protagonista si bé aleshores va ser una altra russa (Marina Rebeka) la Juliette. És una producció farragosa i estrafolària tot i les intencions de modernitat i refrescant que pretén. No insistiré.
Flórez canta divinament i això és tan evident i innegable que millor no buscar-li les pessigolles per aquesta banda. “Krausseja” molt i els seus finals en agut ja es comencen a assemblar massa als finals del recordat tenor canari en la darrera part de la seva longeva carrera, però la classe, l’elegància i la cura per fer-ho bell hi és, i més enllà que em costa creure que la seva veu pugui arribar bé al públic quan a Domingo se li desboca l’orquestra, el seu Roméo és juvenil, passional i allunyat dels verismes mal entesos, però el rol el sobrepassa en alguns moments i enn el duo final fa patir bastant, en algun moment molt, perquè la veu es trenca i òbviament nio és un accident casual, és la conseqüència d’aquesta tossudesa en portar la seva veu cap a on ell voldria, contra natura i a punt estar de fer una trencadissa notable, jo desitjaria que anés més amb compte perquè sabeu com m’agrada i com m’ha fet fruir, però els divins també són humans i espero que no tant com per arribar a ser estúpids i arruïnar una carrera en quest afany de voler ser Kraus sense tenir la veu adequada.
Garifullina és una cantant deliciosa, li manquen més anys de rodatge per veure com evolucionarà vocalment, ara és una mica feble. Com a companya de Flórez és ideal en molts moments, però Rebeka l’any passat crec que va ser més idònia al rol i va fer més ombra al tenor peruà. La veu és molt eslava, és a dir amb un excés de metall i molt timbrada, però aquests per a mi no són mai retrets si al darrera hi ha un bon treball tècnic i expressiu. Ella segurament evolucionarà abraçant un registre més ampli ja que ara queda una mica curta de centre i greu, mentre que certs aspectes d’emissió en alguns aguts són massa dubtosos, assolint el crit en més d’una ocasió, però a la seva Juliette “stricto sensu”, no sé li poden fer gaires retrets, algun sí i potser no són responsabilitat seva, ja que diria que està massa verda per fer aquest rol a Viena. Damrau m’agrada més en tot, malgrat no tenir un aspecte tan idealment jovenívol com ella.
I com succeïa l’any passat, la resta del cast és dolentot, alguns repeteixen com Bermúdez, incomprensible l’evolució negativa que ha fet aquest baríton amb un deteriorament vocal prematur notori, el seu Mercutio no és digne d’un primer teatre. Tampoc em sembla que el Stéphano de Rachel Frankel tingui gaire bé res d’aprofitable, mentre que el Frére Laurent de Dan Paul Dumitrescu només voreja certa notorietat amb la contundència vocal. L’equip del Metropilitan és molt més curós i distingit malgrat que tampoc era res de l’altre dijous. Fàcil d’entendre doncs, oi?
Charles Gounod
ROMÉO ET JULIETTE
Juliette: Aida Garifullina
Roméo: Juan Diego Flórez
Mercutio: Gabriel Bermúdez
Frère Laurent: Dan Paul Dumitrescu
Stéphano: Rachel Frenkel
Gertrude: Rosie Aldridge
Tybalt: Carlos Osuna
Paris: Igor Onishchenko
Grégorio: Ayk Martirossian
Capulet: Wolfgang Bankl
Le Duc: Alexandru Moisiuc
Chor und Orchester der Wiener Staatsoper
Director musical: Plácido Domingo
Director escènic: Jürgen Flimm
Staatsoper de Viena 1 de febrer de 2017
Continuo pensant que la sensació de rutina i que tantes vegades he denunciat aquí, que em transmeten moltes representacions de l’òpera de Viena, no s’ajusten a la categoria que tots els aficionats atorguem a la casa. Curiós Ah! m’oblidava i per què en els streamings de Viena se sent tant a l’apuntador?
STAATSOPER DE VIENA 2016/2017: ROMÉO ET JULIETTE (Flórez-Garigullina-Bermúdez-Dumitrescu-Frenkel;Flimm-Domingo) Sembla com si el Met de Nova York i la Staatsoper de Viena s'haguéssin posat d'acord en fer-se la competència programant els mateixos títols en les transmissions cinematogràfiques o per streaming de les respectives temporades, per tal de que nosaltres poguéssim anar comparant les diferents propostes, ja que aquesta temporada de moment hi ha coincidències amb Don Giovanni (compartint protagonista) ara li toca el torn a la bellíssima Roméo et Juliette que acabem de veure fins i tot de manera insistent, al MET i que en la versió vienesa ens presenta el Roméo de Juan Diego Flórez ui la Juliette de la soprano russa Aida Garifullina (19877) guanyadora de l'edició del 2013 del concurs dominguista, Operalia.
0 notes