Tumgik
#nio (sona)
radiowlet · 11 months
Text
Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media
WOOO new artfight icons this year!!! i still have a few left to do but i banged these all out in one day
36 notes · View notes
konapony · 1 year
Text
Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media
don't think i've introduced you guys to my pride and joy minecraft oc nio, he's a little bunny dude who likes to kill monsters and protect his gf (who i have not yet redesigned + remade from my ex qpp's design) these pictures are from varying eras, the last one is the first drawing i ever did of him
8 notes · View notes
nerdfangz · 5 years
Photo
Tumblr media
official name- Flarea (Flare) Flame Name- Britty (human name) age- 19 gender - Female --------------------------- -species- Arc Fire demon /10%human (one of 2 arc fire demons left) she is fully a demon, however she has feelings ; more to that of a human. magics color Blue flames -------family------- Father: Issaq the flame  (deceased) Mother: Rose -----  (deceased) Brother: Danial Flame -----Relationships---- Nio----: mate Muffy :friend SHY: mates cat Familiar Sapphire : Hellhound familiar ------------------------------------------------------------------- Personality --------- reserved hot headed goofy compassionate ----------------- sona created and drawn by me NerdFangz
7 notes · View notes
fotbollstrojabarn1 · 3 years
Text
messi tröja  Slaven Bilic har problem. Det är
messi tröja  Slaven Bilic har problem. Det är anmärkningsvärt att kroaten för några år sedan slog alla möjliga rekord på West Ham. Efter hans utnämning 2015 var hans första säsong mycket framgångsrik.
Bilic, som också spelade för West Ham tidigare under sina speldagar, ledde sin sida till 7: e i tabellen och till en plats i Europa. Just den säsongen slog hans lag flera rekord för klubben i Premier League -eran, inklusive det högsta antal poäng med 62 och det högsta antalet mål på en säsong med 65. Dock verkar de dagarna väldigt länge sedan. West Ham var inte särskilt övertygande förra säsongen, slutade slutligen på elfte plats, men den här kampanjen har börjat ännu sämre. Östra London outfit har bara plockat upp åtta poäng från sina nio första matcher; för närvarande på 17: e plats. Som ett resultat har det blivit uppmanat till Bilic att förlora jobbet på grund av dålig prestation.
Och sensationellt verkar även West Ham -spelare vända sig mot kroaten, med Angelo Ogbonna som gillar en Bilic Out -kommentar på Instagram. Enligt italienaren gjorde han det av misstag, men hans ursäkt låter inte övertygande. I själva verket är hans ursäkt är så otroligt att det är roligt. I ett desperat försök att försvara sig och sona för sitt fel, hävdade den tidigare Juventus -försvararen: "Jag gillade West Ham -inlägget. fotbollströjor barn med tryck  Inte din kommentar. Eftersom din kommentar är dum. Min baby lekte med telefon och han rörde di
0 notes
mythologicc · 4 years
Text
Bellerofon
Svenskt namn: Bellerofon Engelskt namn: Bellerophon Grekiskt namn: Βελλεροφῶν Kön: Man
Bellerofon var en hjälte. Han var "den största hjälten och mördaren av monster, tillsammans med Cadmus och Perseus, före Herakles dagar". Hans största bedrift var att döda Chimaira.
Han blev förvisad från Argos efter att han råkat döda sin bror Deliades. För att sona för hans brott hamnade han hos Proetus, kung av Tiryns. Proetus renade Bellerofon av sitt brott. Proetus hustru Anteia (eller Stheneboea), fattade tycke för honom men när Bellerofon avvisade henne anklagade hon honom för att försöka hänföra henne. Proetus vågade inte döda en gäst eftersom de är skyddade av xenia, så han skickade Bellerofon till Kung Iobates, som var hans svärfar, med ett brev som sa “Be ta bort bäraren från denna värld: han försökte kränka min fru, din dotter”. Innan han läste brevet hade han festat med Bellerofon i nio dagar, av rädsla för erinyerna om han mördade en gäst, så skickade han Bellerofon på ett uppdrag han tyckte var omöjligt, att döda Chimaira. Kungen var säker på att hjälten skulle förgöras av varelsens brinnande andedräkt, precis som många andra före honom. Samma natt uppenbarade sig gudinnan Athena för Bellerofon. Hon gav honom en gyllene grimma och berättade för hjälten var han kunde hitta den bevingade hästen Pegasos. Följande dag såg Bellerofon den vackra hingsten dricka ur en skogstjärn. Pegasos stegrade sig och slog med hovarna, men Bellerofon drog grimman över nosen och hoppade upp på hästryggen. När de flög fram över Lykien såg Bellerofon den brända marken som omgav Chimairas håla och fick en idé. Han styrde Pegasos tillbaka ner på marken och letade upp ett stycke bly som han satte längst fram på spjutet, innan de återigen steg mot himlen. När Chimaira kom fram ur sin håla satte Pegasos fart ner mot odjurets gapande käftar och Bellerofon stack sitt spjut i strupen på det. Chimairas brinnande andedräkt smälte blyet och odjuret kvävdes till döds. Iobates, när Bellerofon återvände, hade svårt att tro på hans berättelse, så han skickade Bellerofon ut på fler uppdrag. Han skickades mot den krigsliknande Solymi och sedan mot Amazonerna, som Bellerofon segrade mot genom att släppa stenblock från sin bevingade häst; när han skickades mot en piraten Cheirmarrhus, misslyckades ett bakhåll där Bellerofon dödade alla som skickades för att mörda honom; palatsvakterna skickades mot honom, men Bellerofon uppmanade till Poseidon, som översvämmade slätten bakom Bellerofon när han närmade sig. I försvar rusade palatskvinnorna från portarna med sina kläder lyfta högt, och erbjöd sig själva, den blygsamma hjälten drog sig tillbaka.
Iobates mjuknade till slut och tillät Bellerofon att gifta sig med hans dotter Philonoe, den yngre systern till Anteia, och då delade med honom halva sitt rike. Med Philonoe fick dem Isander (Peisander), Hippolochus och Laodamia.
När Bellerofons berömmelse växte, likaså hans arrogans. Han kände att på grund av sin seger över Chimaira förtjänade han att flyga till Olympos. Men denna hybris irriterade Zeus så han skickade en broms att sticka Pegasos som gjorde att Bellerofon föll av hästen och tillbaka till jorden. Pegasos avslutade flygningen och stannade på Olympos. Men Bellerofon landade i en törnbuske som gjorde honom blind, efter det levde han resten av sitt liv i elände, sörjande och förskräckt av manskapen.
0 notes
atlasifyllm · 6 years
Text
Because yes (Part 2)
21. Your most artistic OC
Not counting the various singer OCs, I’m gonna go with the obvious one and say Nio in Chrisis. She is a personification of my creativity, after all!
22. Is there any OC of yours people tend to mischaracterize? If yes, how?
In all honesty I can see people getting Ruby Raleigh (DOTS:DD) wrong. She does seem like the typical anime protag (well, maybe she kinda is ^^;) but I feel like she’s not as... annoying, per say. I feel like she’s always had some sort of heroism in her this whole time that she’s never noticed before, but seems covered by the “gluttonous punk rocker” sona she has.
23. Introduce OC that has changed from your first idea concerning what the character would be like?
I actually may or may not be posting about this later in the evening ^^;
24. If you could meet one OC of yours, who would it be and why?
I’m sorry I love Cobalt too much, but I wanna say him. I wanna give him a big hug.
25. The OC that resembles you the most (same hobby, height, shared like/dislike for something etc?)
...Tigerlily, aha- We’re both short, have short hair, pretty gay, and honestly pretty useless. And we’ve both done bad things and felt those bad things, but I want to change Tig to be a positive character, so I can be positive too! We’re also both very picky eaters, whoops-
26. Have you ever had to change your OC’s design or something else about them against your will?
Emphasis on against my will. I changed a bunch of my OCs from a previous time into the DOTS characters everyone knows now because I was afraid from all the backlash I had recieved from them, especially from someone I don’t like talking about now.
Although it was a tragedy to scrap something so dear to me, I made not one, but TWO different stories because of that!
27. Any OCs that were inspired by a certain song?
First off, Yang Blake (DOTS: DD) was based off of Bulletproof Heart by My Chemical Romance! I was pretty blank on his personality at first, but the second I heard Bulletproof Heart while making his character he just sorta ended up as an embodiement of that song! I can never actually talk about Yang’s personality without mentioning the song!
This next one’s pretty recent actually! I haven’t drawn her digitally yet, but the song Valiant Heart by Nyxtheshield featuring Melodiva inspired my OC Princess Orlene from Dragon Destiny! I imagined the song to be her singing to Storm Gray, another character in the story, and I ended up getting the sweet and calm and flowing voice as inspiration for Orlene’s personality! I had already made her basic concept and design, but the song definitely helped with her personality.
28. Your most dangerous OC?
First off without spoilers, Ater from DOTS: DD. She’s never actually meant to be a main villain during DOTS: DD, but in all honesty she’s the most dangerous that I can actually say.
Going off of non-spoilery territory... - Dark from Last Light! He’s the unofficial “king” of the Darksiders in the story, he’s manipulative and will get EXTREMELY enraged when something doesn’t go his way. Did I mention he’s like part butterfly monster? Yeah. - Ringo from PSG! Although he’s an anime parody character, he’s solely meant to become bloodlusty in the story, nearly wiping out all his friends with the exception of Momo, who isn’t present during said scene - Ventus from AuAg. He’s not particularly evil, though a bit lacking on morals and therefore ending up with The “King of Switchblade Fights” title. If he puts his all into a fight, you’re either dead or about to be sent on a very urgent hospital trip.
29. Which one of your OCs would go investigate an abandoned house at night without telling anyone they’re going?
Zephyr from Sky Games is the ONE that comes into my head. I admit he’s technically a game character model, but he’s less talk and more action. Also he acts typically emo without even wearing black. Weird.
30. Which one of your OCs would most likely have a secret stuffed animal collection?
Rose Morganite from DOTS: DD and Nimbus Fulmen from AuAg. Both are sweet kids that honestly get put through too much to handle at their age, emphasis on Sweet. Nimbus is sorta akin to Steven in SU which is why I imagine him to love them, Rose just happens to love stuffed animals since she’s honestly a bit more childish 
31. Pick one OC of yours and explain what their tumblr blog would be like (what they reblog, layout, anything really)
These two sounded the most funny to me so here ya go:
Ruby (DOTS: DD) reblogs a bunch of neon lights and rock bandom things, she’s probably obsessed with red/black color schemes so anything with that too. Also maybe even a sword or two, can’t go wrong with some cool-looking weaponry!
Ventus (AuAg) is... so terribly edgy tbh. He reblogs a buncha lyrics to the song “Lights Out” by MSI (PUNCH YA LIGHTS OUT, HIT THE PAVEMENT, THAT’S WHAT I CALL ENTERTAINMENT), knives, knives, more knives, that kinda shit. But also he’d reblog soap carving videos until he reaches post limit. He’s honestly not in love with killing 24/7; the guy just loves knives
32. Which one of your OCs would be the most suitable horror game protagonist and why?
Erin from Beyond Repair. She’s already mostly alone throughout the story, which already in itself seems on the border of horror. Also she reacts to things much less, she’s not really afraid of anything so it’d just be the video that goes “In the name of the father, the son, and holy spirit, fuck off please”
33. Your shyest OC?
Rose Morganite from DOTS: DD, definitely. As youngest of the paladins, especially of a pink soul, she’s overall shy around adults and other people. She likes being alone if she can, but rather than Tig’s crippling social anxiety she’s more of a shy kid than anything else.
34. Do you have any twin characters? 35. Any sibling characters?
Note: NO SHIPPING ANY OF THEM. EVER. 
Twins: -Yin and Yang (DOTS: DD/DOTS: SF) - Arke and Iris (DOTSverse) - Turquoise and Zetto (DOTS: 5x5) Technically they are like one day apart or so but they see themselves as twins and age at the exact same rate. 5x5 Paladins are weird in that way - Roman and Remus (Dragon Destiny) - Ultra and Aqua (Dragon Destiny) - PT and Prince Azurite (SOTGC) - Pandia and Cynthia (DOTSverse) - Robin and Roxy (Zero Percent) - Nox and Pax (My newest story, Empiretale: Starlight Speedway)
Siblings: - Tig and Cobalt (DOTS:DD/DOTS:SF) - Alba and Ater (DOTSverse) - Prince Helios and Princess Selene (DOTSverse) - Quinn Magenta and Pink (Dragon Destiny) - Ventus and Nimbus (AuAg) - Caligo and Luna (AuAg) - Chris and... whoever they are (D.EXE) - Lux, Nox, and Pax (ET: SS)
36. Do you have OC pairs where the other part belongs to someone else (siblings, lovers, friends etc)?
Nahh... actually I don’t remember if I ever did. I’m gonna say no though.
37. Introduce an OC who is not quite human
I’ve talked about the paladins before, and the meme says an OC and not a whole race, sooo-
Storm and Chai are half dragons! Though the dragons are more based off of wolves since I suck at lizards right now O_O; whoopsie. They’re part of a science experiment, so they’re only two people out of a semi-big population of half-dragons. I drew Chai and his dragon form last night! 
Tumblr media
38. Which one of your OCs would be the best dancer?
I want to say Yang from DOTS: DD since he’s the one I jokingly said took ballet at one point in his life. Also I say jokingly because the dude was obsessed with rap music as a kid which probably doesn’t go too well with ballet. Aka kiddo Yang is based off of Abridged Jaden Yuki
39. Introduce any character you want
Tumblr media
This is Omega!Nature. He’s a nature fairy from A Story Told and 100% done with everyone’s shit. He really hates humans but hangs out with two of them because he failed at doing a Fairy(tm) Prank on them. He’s an asshole and it’s charming because he looks like Tinkerbell’s emo phase mixed with the Onceler with the voice of Fidget from Dust: An Elysian Tail. 
40. Any fond memories linked to your characters? Feel free to share!
I have very fond memories with Blake, Ruby, Cobalt, and Tigerlily from DOTS: DD, because they were my first original four characters I made back in 5th grade from a story I ended up continuing till this day! They had a lot of name changes, their first names have been Jaden, Jade, Chris, and Onishi, in that order. Because they’re my most developed four OCs, I have fond memories of seeing them grow into the characters they are now. Even if Blake somehow kept getting scrapped them coming back as an entirely new character. Huh.
0 notes
pt-tiagosantos · 7 years
Text
Júris irão atribuir 25 prémios
Os ​“Cami­nhos do Cinema Por­tu­guês” regres­sam no final do pró­ximo mês de Novem­bro para a sua 23.ª edi­ção. Desde 1988 que em Coim­bra é orga­ni­zado o único fes­ti­val dedi­cado ao cinema naci­o­nal, pro­mo­vendo todos os géne­ros e metra­gens de auto­res aspi­ran­tes ou con­sa­gra­dos. Os Cami­nhos são plu­rais e neles se encon­tra a diver­si­dade de regis­tos, olha­res e rea­li­da­des pro­mo­vi­das pelo Cinema Por­tu­guês. De 27 de Novem­bro a 3 de Dezem­bro o fes­ti­val ini­ci­ará a única com­pe­ti­ção cine­ma­to­grá­fica do país que além dos fil­mes, irá tam­bém pro­mo­ver e pre­miar a inter­ven­ção téc­nica e artís­tica que con­ju­ga­das trans­for­ma­ram o cinema na sétima arte. 
Os ​“Cami­nhos do Cinema Por­tu­guês” regres­sam no final do pró­ximo mês de Novem­bro para a sua 23.ª edi­ção. Desde 1988 que em Coim­bra é orga­ni­zado o único fes­ti­val dedi­cado ao cinema naci­o­nal, pro­mo­vendo todos os géne­ros e metra­gens de auto­res aspi­ran­tes ou con­sa­gra­dos. Os Cami­nhos são plu­rais e neles se encon­tra a diver­si­dade de regis­tos, olha­res e rea­li­da­des pro­mo­vi­das pelo Cinema Por­tu­guês. De 27 de Novem­bro a 3 de Dezem­bro o fes­ti­val ini­ci­ará a única com­pe­ti­ção cine­ma­to­grá­fica do país que além dos fil­mes, irá tam­bém pro­mo­ver e pre­miar a inter­ven­ção téc­nica e artís­tica que con­ju­ga­das trans­for­ma­ram o cinema na sétima arte. Este fes­ti­val conta com duas sec­ções com­pe­ti­ti­vas; a Sele­ção Cami­nhos, aberta a todas as obras pro­du­zi­das desde a edi­ção tran­sata do fes­ti­val; e a Sele­ção Ensaios, sec­ção inter­na­ci­o­nal dedi­cada ao cinema pro­du­zido em con­texto aca­dé­mico ou de for­ma­ção profissional.
Os pré­mios que se apre­sen­tam em regu­la­mento pode­rão pare­cer vas­tos, mas são a res­posta clara de um fes­ti­val, que na sua 23.ª edi­ção, almeja pre­miar mais uma vez ​“todo o cinema por­tu­guês”. Assim, os fil­mes inte­gran­tes da Selec­ção Cami­nhos pro­põem-se ao Pré­mio do Júri de Imprensa, ao Pré­mio D. Qui­jote da Fede­ra­ção Inter­na­ci­o­nal de Cine­clu­bes, bem como, à ava­li­a­ção do Júri Selec­ção Cami­nhos que atri­buirá quinze pré­mios téc­ni­cos, qua­tro pré­mios ofi­ci­ais para os três géne­ros, ani­ma­ção, docu­men­tá­rio e fic­ção, em com­pe­ti­ção e por fim o Grande Pré­mio do Fes­ti­val.
Ver, clas­si­fi­car e pre­miar esta diver­si­dade de cate­go­rias será o resul­tado da con­ju­ga­ção de um leque alar­gado de sabe­res espe­ci­a­li­za­dos que , de forma aná­loga à pro­du­ção cine­ma­to­grá­fica, fun­ci­o­nam como um todo. Pro­cu­rá­mos na cons­ti­tui­ção dos vários júris res­pon­der ao desa­fio de ver e com­pre­en­der a ima­gem em movi­mento, atra­vés de múl­ti­plos pris­mas, ora intrin­se­ca­mente cine­ma­to­grá­fi­cos, como aná­lo­gos à pre­sença dos fil­mes nas nos­sas vidas enquanto mar­cas vivas, ora pela forma como os meios e con­tex­tos em que são pro­du­zi­dos são tam­bém parte inte­grante das narrativas.
Assim, o Júri do Pré­mio de Imprensa é cons­ti­tuído pelos jor­na­lis­tas Cláu­dia Mar­ques San­tos e Fer­nando Moura e pelo crí­tico de cinema Luís Miguel de Oli­veira. Este júri terá o objeto de dar uma maior visi­bi­li­dade e reco­nhe­ci­mento público da cine­ma­to­gra­fia naci­o­nal, pre­mi­ando o rigor e a ousa­dia esté­tica, tanto no plano nar­ra­tivo, como a nível da ima­gem cine­ma­to­grá­fica. Pre­tende-se, assim, valo­ri­zar a pro­du­ção naci­o­nal numa pers­pec­tiva artís­tica, que é uma das suas valên­cias mais expressivas.
Júri do Prémio de Imprensa
Cláudia Marques SantosJornalista
Licen­ci­ada em Ciên­cias da Comu­ni­ca­ção e Mes­tre em Cul­tura con­tem­po­râ­nea e Novas Tec­no­lo­gias pela FCSH/​Uni­ver­si­dade Nova de Lis­boa, Cláu­dia Mar­ques San­tos é uma jor­na­lista fre­e­lan­cer que tra­ba­lha na área da cul­tura. Tem arti­gos publi­ca­dos em imprensa – come­çou a car­reira no sema­ná­rio O Inde­pen­dente, pas­sou pela Notí­cias Maga­zine (DN/​JN) e Vogue Por­tu­gal, cola­bora actu­al­mente com as revis­tas Máxima, UP Inflight Mag, Visão – e tem um vasto know how edi­to­rial em maga­zi­nes de cul­tura para tele­vi­são (Pop Up/​RTP 2, Blitz TV/​SIC Notí­cias, Fuzz/​SIC Radi­cal, Lis­boa Mis­tura TV/​SIC Notí­cias) e em docu­men­tá­rios (‘Não Me Obri­guem a Vir Para a Rua Gri­tar’, sobre Zeca Afonso, RTP). Tem tam­bém um pro­jecto de entre­vis­tas online cha­mado If You Walk the Gala­xies (.com).
Fernando MouraJornalista
Exerce a sua acti­vi­dade pro­fis­si­o­nal nas áreas da comu­ni­ca­ção social, publi­ci­dade e redes soci­ais. Foi res­pon­sá­vel pela cri­a­ção e desen­vol­vi­mento de vários órgãos de comu­ni­ca­ção social, sobre­tudo nas áreas da imprensa e radi­o­di­fu­são, tendo alguns des­tes sido adqui­ri­dos por mul­ti­na­ci­o­nais. Tem ainda uma vasta expe­ri­ên­cia no sec­tor da comu­ni­ca­ção empre­sa­rial e ins­ti­tu­ci­o­nal, publi­ci­dade e social media, tendo fun­dado e diri­gido vários pro­jec­tos nes­tes sec­to­res. É direc­tor de Notí­cias de Coim­bra e Diá­rio da Saúde. 
Luís Miguel OliveiraCrítico
Nas­ceu em Setem­bro de 1970, em Tomar. Licen­ciou-se em Comu­ni­ca­ção Social pela Facul­dade de Ciên­cias Soci­ais e Huma­nas da Uni­ver­si­dade Nova de Lis­boa. Inte­gra o depar­ta­mento de pro­gra­ma­ção da Cine­ma­teca desde 1993, tendo sido seu direc­tor entre 2009 e 2015. É crí­tico de cinema do Público desde 1994. Cola­bo­rou com várias publi­ca­ções espe­ci­a­li­za­das, naci­o­nais e inter­na­ci­o­nais, e cum­priu o papel de jurado em diver­sos fes­ti­vais de cinema (Indi­e­Lis­boa, Fes­ti­val de Cinema Luso-Bra­si­leiro, Play­Doc, entre outros).
A cons­ti­tui­ção do Júri da Selec­ção Cami­nhos pro­cu­rou res­pon­der aos desa­fios inter­dis­ci­pli­na­res que cons­ti­tuem a pro­du­ção cine­ma­to­grá­fica pro­mo­vendo-se o diá­logo de dife­ren­tes olha­res do que é o Cinema Por­tu­guês. Este júri é cons­ti­tuído pela actriz Ana Padrão, pelo peda­gogo Antó­nio Dias Figuei­redo, pelo Espe­ci­a­lista em Cri­a­ção e Ges­tão de Mar­cas Car­los Coe­lho, pelo Direc­tor de Arte João C. Tor­res, pela pro­du­tora Maria João Mayer, pelo escri­tor Pedro Cha­gas Frei­tas, pelo escul­tor Pedro Figuei­redo, pela rea­li­za­dora Rita Aze­vedo Gomes e pela Sty­list Susana Jaco­betty.
Júri Seleção Caminhos
Ana PadrãoAtriz
Actriz com uma invul­gar beleza, é um dos ros­tos refe­rên­cia no pano­rama da cul­tura e do cinema por­tu­guês. For­mada na Escola Supe­rior de Tea­tro e Cinema, depressa se afir­mou como actriz, flu­ente em vários idi­o­mas em 1993 teve o pri­vi­lé­gio de fazer parte do elenco do filme Der Blier Fami­lien de Susanne Bier, a pri­meira mulher rea­li­za­dora que mais tarde vem a rece­ber o Oscar para melhor filme estran­geiro. Par­ti­cipa em mui­tos outros fil­mes com elen­cos de diver­sas naci­o­na­li­da­des, trabalhando​com rea­li­za­do­res como George Slui­zer Joa­quim Lei­tão, Jorge Silva Melo, João César Mon­teiro, José Fon­seca e Costa, Fer­nando d´Almeida e Silva, Antó­nio-Pedro Vas­con­ce­los, Fer­nando Lopes, Raoul Ruiz, Car­los Coe­lho da Silva, Mário Bar­roso, Car­los Saboga, Cristèle Alves Meira, Patrí­cia Sequeira e Bruno de Almeida, entre mui­tos outros. Em simul­tâ­neo, é uma pre­sença cons­tante no elenco de vários canais naci­o­nais e inter­na­ci­o­nais, par­ti­ci­pando em séries, mini-séries, nove­las e tele­fil­mes. Com o sucesso do tele­filme da SIC Amo-te Teresa (2000), no qual foi pro­ta­go­nista, segui­ram-se mui­tos outros pro­jec­tos na TV, como se pode cons­ta­tar no seu vasto currículo. 
António Dias FigueiredoPedagogo
Antó­nio Dias de Figuei­redo é pro­fes­sor cate­drá­tico apo­sen­tado de Enge­nha­ria Infor­má­tica e inves­ti­ga­dor do Cen­tro de Infor­má­tica e Sis­te­mas da Uni­ver­si­dade de Coim­bra. Foi vice-pre­si­dente do Pro­grama Inter­go­ver­na­men­tal de Infor­má­tica da UNESCO, Paris, e mem­bro do NATO Spe­cial Pro­gram Panel on Advan­ced Edu­ca­ti­o­nal Tech­no­logy, Bru­xe­las. Par­ti­ci­pou em vários pro­jec­tos euro­peus e atuou em várias oca­siões como con­sul­tor da Comis­são Euro­peia para ques­tões de edu­ca­ção. Rece­beu o grau de Dou­tor Hono­ris Causa pela Uni­ver­si­dade Aberta e o Sigil­lum Mag­num da Uni­ver­si­dade de Bolo­nha. É autor e coau­tor de cerca de três cen­te­nas de arti­gos e capí­tu­los de livros publi­ca­dos no país e no estran­geiro e mem­bro dos con­se­lhos edi­to­ri­ais de várias revis­tas naci­o­nais e estran­gei­ras. Tem em curso pro­je­tos do âmbito das rela­ções mutu­a­mente gene­ra­ti­vas entre tec­no­lo­gias e soci­e­dade, com des­ta­que para as peda­go­gias, retó­ri­cas e epis­te­mo­lo­gias de nova geração.
Carlos CoelhoEspecialista em Criação e Gestão de Marcas
Car­los Coe­lho, uma das gran­des refe­rên­cias por­tu­gue­sas no domí­nio da cons­tru­ção e ges­tão de mar­cas, , ao longo de 32 anos, con­du­ziu cen­te­nas de pro­jec­tos de algu­mas das mar­cas mais rele­van­tes em Por­tu­gal, como o Mul­ti­banco, Telecel/​Vodafone, Yorn, Galp Ener­gia, RTP, Tv Cabo, CTT Cor­reios, Sumol, TAP Por­tu­gal, Sata , Leya, Sonae, Delta, Fide­li­dade, Sogrape, The Navi­ga­tor Com­pany, Por­tu­gal Sou Eu, entre mui­tas outras. É autor de diver­sos estu­dos sobre ten­dên­cias e mode­los teó­ri­cos de mar­cas. É acti­vista sobre as cau­sas e as mar­cas de Por­tu­gal e autor do livro ​”Por­tu­gal Genial’’. É co-autor do livro ​“Brand Taboos” e tem par­ti­ci­pado com ensaios em diver­sos livros tais como: ​“Ges­tão sus­ten­tada”, ​“Por­tu­gal Vale a Pena”, “TAP, a ima­gem de um povo.” É pro­fes­sor, colu­nista, comen­ta­dor de tele­vi­são , foi autor e apre­sen­ta­dor do pro­grama de TV Imagi-Nação e cola­bo­ra­dor de inú­me­ras publi­ca­ções naci­o­nais e estran­gei­ras, sendo reco­nhe­cido pelas suas múl­ti­plas abor­da­gens ino­va­do­ras e desa­fi­an­tes sobre estas maté­rias. Como con­fe­ren­cista pro­fe­riu nos últi­mos cinco anos mais de 200 pales­tras, a con­vite de diver­sas ins­ti­tui­ções: Gover­nos, Uni­ver­si­da­des, Asso­ci­a­ções empre­sa­ri­ais e Empre­sas, em diver­sos Países.
João TorresDirector de Arte
Licen­ci­ado em Enge­nha­ria Civil na F.C.T. da Uni­ver­si­dade de Coim­bra, João Tor­res desen­vol­veu acti­vi­dade nos domí­nios das artes plás­ti­cas, tea­tro, per­for­mance, poe­sia visual, foto­gra­fia e cinema. A sua acti­vi­dade pro­fis­si­o­nal tem inci­dido pre­fe­ren­ci­al­mente nas áreas de con­cep­ção e pro­du­ção de cená­rios para cinema e audi­o­vi­su­ais. Como Direc­tor de Arte tra­ba­lhou na pro­du­ção de fil­mes, tele­fil­mes e fil­mes publi­ci­tá­rios de diver­sos paí­ses. Desen­vol­veu pro­jec­tos com rea­li­za­do­res como Alain Tan­ner, Raoul Ruiz, Ric­cardo Freda, Ber­trand Taver­nier, Jean Louis Ber­tou­celli, Jean Claude Mis­sien, Serge Moati, Denys Gra­nier-Deferre, Micha­ela Wat­te­aux, Serge Kor­ber, Paolo Mari­nou Blanco, Joa­quim Lei­tão, Rai­ner Eur­ler, Billy August, Antó­nio Pedro Vas­con­ce­los, Patrick Tim­sit, Ima­nol Arias, Zezé Gam­boa, Tom Cairns, Tom Don­nely, Bruno de Almeida, entre mui­tos outros. Foi Sub­di­rec­tor do Tea­tro Naci­o­nal S. João e Direc­tor Exe­cu­tivo do fes­ti­val inter­na­ci­o­nal de tea­tro Po.N.T.I., (ed.1997/1999/2001). Tem cola­bo­rado com diver­sas estru­tu­ras de pro­du­ção artís­tica no desen­vol­vi­mento de pro­jec­tos e espo­ra­di­ca­mente em jor­nais e revis­tas sobre temas da actualidade. 
Maria João MayerProdutora
Maria João Mayer é pro­du­tora cine­ma­to­grá­fica há mais de 10 anos e já tra­ba­lhou com alguns dos cine­as­tas mais reco­nhe­ci­dos em Por­tu­gal — casos de Manoel de Oli­veira, Fer­nando Lopes, Mar­ga­rida Car­doso, entre mui­tos outros. Em rela­ção às obras mais recen­tes, des­ta­cam-se Mon­ta­nha e Rafa, de João Sala­viza, Yvone Kane, de Mar­ga­rida Car­doso, e Um Dia Frio, de Cláu­dia Vare­jão. Em 2015 foi uma de cinco mulhe­res dis­tin­gui­das nos Pré­mios ​“Mulhe­res Cri­a­do­res de Cul­tura” pro­mo­vido pelo Gabi­nete de Estra­té­gia, Pla­ne­a­mento e Ava­li­a­ção Cul­tu­rais do Minis­té­rio da Cultura. 
Pedro Chagas FreitasEscritor
Pedro Cha­gas Frei­tas escreve cenas vari­a­das. Roman­ces, nove­las, con­tos, cró­ni­cas, guiões, letras de música, tex­tos publi­ci­tá­rios e outras imbe­ci­li­da­des. Publi­cou mais de duas deze­nas de obras. Está na lista dos mais ven­di­dos de 2014 em Por­tu­gal. Estu­dou lin­guís­tica e criou jogos didác­ti­cos para esti­mu­lar a pro­du­ção escrita. Foi nada­dor-sal­va­dor, bar­man, ope­rá­rio fabril, por­teiro de dis­co­teca, joga­dor de fute­bol. Acre­dita que o país per­feito é a Lame­cha­lân­dia. E vive por lá todos os dias.
Pedro FigueiredoEscultor
Pedro Figuei­redo nas­ceu a 22 de Outu­bro do ano de 1974, na cidade da Guarda. Con­cluiu o curso pro­fis­si­o­nal de Cerâ­mica na Escola Artís­tica de Coim­bra – ARCA – E.A.C., a licen­ci­a­tura em Escul­tura, a pós-gra­du­a­ção em Comu­ni­ca­ção Esté­tica e o Mes­trado em Artes Plás­ti­cas na Escola Uni­ver­si­tá­ria das Artes de Coim­bra – ARCA – E.U.A.C.
Rita Azevedo GomesRealizadors
Nas­cida em Lis­boa, em 1952, Rita Aze­vedo Gomes tem um per­curso vari­ado, ligado às artes visu­ais. Come­çou por estu­dar Belas Artes, ligando-se ao cinema a pouco e pouco. Esteve envol­vida, ao longo dos anos, em inú­me­ros pro­je­tos em tea­tro, ópera, artes plás­ti­cas e cinema, tendo ainda desen­vol­vido, com grande reco­nhe­ci­mento, tra­ba­lhos grá­fi­cos em diver­sas edi­ções de cinema da Cine­ma­teca e da Fun­da­ção Calouste Gul­ben­kian. Em 1990, rea­li­zou o seu pri­meiro filme: ​“O Som da Terra a Tre­mer”, após o qual escre­veu e rea­li­zou várias cur­tas e lon­gas metra­gens inter­na­ci­o­nal­mente reco­nhe­ci­das em fes­ti­vais de todo o mundo. Tra­ba­lha atu­al­mente na Cine­ma­teca Por­tu­guesa como pro­gra­ma­dora onde está tam­bém a cargo das exposições. 
Susana JacobettyStylist
Susana Jaco­betty tra­ba­lha em Comu­ni­ca­ção e na indús­tria da Moda há mais de 15 anos.Ganhou o Pré­mio de Melhor Guarda Roupa na XVII edi­ção do Fes­ti­val ​“Cami­nhos do Cinema Por­tu­guês” com o filme Kino­tel. Cos­tu­mi­zou uma peça para a expo­si­ção Boomshirt no Esto­ril Fashion Art Fes­ti­val em con­junto com as Artis­tas Joana Vas­con­ce­los e Cata­rina Pes­tana. Foi Res­pon­sá­vel pela Comu­ni­ca­ção da 1ª visita do Dalai Lama a Por­tu­gal. Cola­bo­rou nas obras da Expo­si­ção no Palá­cio Naci­o­nal de Mafra, do artista João Bace­lar e na Cam­pa­nha ​“O teu bairro é a tua cara” no MUDE. Foi Comen­ta­dora dos Pré­mios Aquila, Ceri­mó­nia de Tele­vi­são e Cinema Por­tu­guês, tra­ba­lhou como Comen­ta­dora tele­vi­siva e teve várias rubri­cas de Moda e Beleza em diver­sos pro­gra­mas de Tele­vi­são. Foi Edi­tora de Moda e Beleza da revista de cul­tura Urbana, DIF e Res­pon­sá­vel de Moda na revista Cos­mo­po­li­tan, para além de cola­bo­rar com várias publi­ca­ções naci­o­nais e inter­na­ci­o­nais. Há vários anos que cola­bora com o curso de Cine­ma­lo­gia, do Fes­ti­val dos Cami­nhos do Cinema Por­tu­guês, onde leci­o­nou o módulo de Guarda Roupa e Carac­te­ri­za­ção para Cinema.
A segunda cate­go­ria com­pe­ti­tiva do fes­ti­val é a Selec­ção Ensaios. Nesta com­pe­ti­ção inter­na­ci­o­nal as aca­de­mias naci­o­nais e estran­gei­ras com­pe­tem pelos pré­mios de Melhor Ensaio Naci­o­nal e Melhor Ensaio Inter­na­ci­o­nal. Por aqui pas­sa­ram hoje nomes mais ou menos con­sa­gra­dos como Leo­nor Teles, Vasco Men­des, André Gui­o­mar ou Vicente Nirō (Daniel Vicente Roque). Colo­cando em com­pe­ti­ção o cinema de escola, esta sec­ção per­mite a mui­tos dos jovens cine­as­tas a pro­jec­ção pública dos seus fil­mes fora do ambi­ente aca­dé­mico e de onde se pode­rão reti­rar ila­ções direc­tas sobre as reais con­di­ções de ensino e pro­du­ção de cinema em Por­tu­gal e no mundo. Sob a mesma filo­so­fia com que cons­ti­tuí­mos o Júri da Selec­ção Cami­nhos, o Júri da Sele­ção Ensaios terá a mis­são de atri­buir os pré­mios desta cate­go­ria. Este é inte­grado por várias per­so­na­li­da­des de reco­nhe­cido mérito cul­tu­ral e artís­tico. Desta forma o Júri da Sele­ção Ensaios é cons­ti­tuído pela dire­tora de pro­du­ção Ângela Cer­veira, a atriz Carla Cham­bel, o músico David San­tos (tam­bém conhe­cido por Noi­serv), o rea­li­za­dor e pro­du­tor Jeró­nimo Rocha e a atriz Sara Bar­ros Lei­tão.
Júri Seleção Ensaios
Ângela CerveiraDirectora de Produção
Ângela Cer­veira encon­tra-se neste momento a tra­ba­lhar no novo pro­jecto de Joa­quim Pinto e Nuno Leo­nel. Come­çou a tra­ba­lhar em cinema em 1986. Desde 1990, como Direc­tora de Pro­du­ção tra­ba­lhou com rea­li­za­do­res como João César Mon­teiro, Manuel Mozos, José Álvaro Morais, Miguel Gomes, Jeanne Waltz, Leão Lopes, Flora Gomes, Jorge Silva Melo, João Canijo, Chris­tine Lau­rent, João Sala­viza entre outros. Pro­du­tora exe­cu­tiva da 9ª edi­ção do Fes­ti­val Inter­na­ci­o­nal de Cinema Inde­pen­dente de Lis­boa – Indielisboa.
Direc­tora de pro­du­ção dos con­teú­dos audi­o­vi­su­ais do Pavi­lhão de Por­tu­gal na EXPO’98, e Direc­tora téc­nica de Monumental’95/Mistérios de Lis­boa. Foi ainda direc­tora de pro­du­ção da semana de moda ​“Moda­Lis­boa” entre 1997 e 2001.
Carla ChambelAtriz
Carla Cham­bel nas­ceu em 1976 na Ama­dora. Fez For­ma­ção de Ato­res na Escola Supe­rior de Tea­tro e Cinema. Estreou-se no tea­tro, em 1995, com A Dis­puta de Mari­vaux, ence­na­ção de João Perry, no Tea­tro da Trin­dade, em Lis­boa, e desde aí tem tra­ba­lhado com diver­sas com­pa­nhias e rea­li­za­do­res por­tu­gue­ses e estran­gei­ros. Des­ta­cam-se Amá­lia, o Filme de Car­los Coe­lho da Silva e Quarta Divi­são de Joa­quim Lei­tão. Rece­beu pré­mio Sophia de Melhor Atriz Secun­dá­ria pelo filme Se Eu Fosse Ladrão Rou­bava de Paulo Rocha. É locu­tora de publi­ci­dade, e tem pre­sença regu­lar na tele­vi­são, enquanto atriz. Pode­mos vê-la, atu­al­mente, em Espe­lho d’Água, na SIC. Fez dire­ção de ato­res na novela Laços de San­gue, da SIC, que ganhou o EMMY em 2011, e dá for­ma­ção de ato­res em diver­sas esco­las e workshops. É coo­pe­ra­dora e vogal da GDA . É vice-pre­si­dente da Aca­de­mia Por­tu­guesa de Cinema desde 2014, onde pro­duz anu­al­mente a par­ti­ci­pa­ção por­tu­guesa no EFA YOUNG AUDIENCE AWARD. 
David SantosCompositor/​Músico
Noi­serv, a quem já cha­ma­ram ​“o homem-orques­tra” ou ​“banda de um homem só”, tem um per­curso mar­cado pela com­po­si­ção e inter­pre­ta­ção musi­cal de temas que via­jam entre a memó­ria, sonho e a rea­li­dade. Conta com o bem suce­dido disco de estreia ​“One Hun­dred Miles from Though­tles­s­ness” em 2008, o EP ​“A Day in the Day of the Days” em 2010 e em Outu­bro de 2013 edi­tou ​“Almost Visi­ble Orches­tra”, dis­tin­guido em 2014 como ​“Melhor Disco de 2013“pela Soci­e­dade Por­tu­guesa de Auto­res. Em 2016 edi­tou o seu disco mais recente de nome “00:00:00:00”. Com mais de 500 con­cer­tos em Por­tu­gal e no estran­geiro, inte­gra uma série de outras cola­bo­ra­ções musi­cais, nome­a­da­mente como os You Can’t win Char­lie Brown, dos quais é mem­bro fun­da­dor. Con­tri­bui tam­bém para o pano­rama do cinema e tea­tro naci­o­nal, a des­ta­car as cola­bo­ra­ções em tea­tro com Marco Mar­tins, Nuno M. Car­doso e Rui Horta, e em cinema com Miguel Gon­çal­ves Men­des e Paulo Branco, entre outros.
Jerónimo RochaRealizador/​Produtor
Jeró­nimo Rocha nas­ceu no Porto em 81 e desde miúdo, por não gos­tar de jogar fute­bol, arqui­teta estó­rias com quem o qui­ser acom­pa­nhar. Tra­ba­lha em Lis­boa na pro­du­tora de fil­mes TAKE IT EASY desde 2005, onde rea­liza e dirige o labo­ra­tó­rio cri­a­tivo EASYLAB. Com mais de uma dezena de cur­tas metra­gens – entre as quais Breu (2010), Les Pay­sa­ges (2012), Dédalo (2013), Maca­bre (2015), Arcana (2015) – sele­ci­o­na­das e pre­mi­a­das nos mais diver­sos fes­ti­vais do pano­rama naci­o­nal e inter­na­ci­o­nal (Motelx, Cina­nima, Indie Lis­boa, Annecy, Gua­da­la­jara, Mor­bido, PiFan, Leeds, TIFF, entre outros), Jeró­nimo tem um par­ti­cu­lar fas­cí­nio pelo lado mais obs­curo daquilo que nos rodeia. Foi o direc­tor de ani­ma­ção e edi­tor da série da RTP, Odis­seia (2013). É o pri­meiro por­tu­guês a rece­ber o pré­mio Bri­ga­doon no Fes­ti­val Inter­na­ci­o­nal de Cinema de Sitges
Sara Barros LeitãoAtriz
Sara Bar­ros Lei­tão, nas­ceu no Porto em 1990 e for­mou-se em Inter­pre­ta­ção pela Aca­de­mia Con­tem­po­râ­nea do Espe­tá­culo. Tra­ba­lha regu­lar­mente em Tele­vi­são, e o seu tra­ba­lho na mini-série ​“Mulhe­res de Abril” valeu-lhe, em 2014, a nome­a­ção para Melhor Atriz Secun­dá­ria nos Pré­mios Áquila e Pré­mios Fan­tas­tic Televisão.
O der­ra­deiro júri é o Público. A ele caberá a deci­são de esco­lher o melhor filme da Selec­ção Cami­nhos. Faça parte da deci­são do Pré­mio do Público ​‘Chama Ama­rela’ e venha conhe­cer ​“todo o cinema por­tu­guês”.
SaveSave
SaveSave
0 notes
joaquimblog · 7 years
Text
  Sir Simon Rattle
Mark Padmore
Elsa Dreisig
Die Schöpfung, Berliner Philharmonie, 25 d’agost de 2017
Avui la inauguro de la temporada 2017/2018 a IFL, després de la tanda de festivals europeus, de la que encara em queda alguna cosa rellevant per parlar, amb el primer concert de la Berliner Philharmoniker, que sota la direcció de Simon Rattle en la darrera temporada al capdavant de la prestigiosa orquestra berlinesa, va oferir l’oratori de Franz Joseph Haydn, La creació.
El streaming, aquest cop gratuït (promocions que s’agreixen del departament de màrqueting de la BF), m’ha permès gaudir altra vegada d’una obra que m’estimo molt en un aversió netíssima i resplendent, lleugera,  a mig camí entre la versió de sonoritats historicistes que la Berliner mai acaba de donar i la versió més clàssica de la que els berlinesos en tenen una històrica i àmplia experiència.
La direcció de Rattle és molt detallista i preciosista sense caure en manierismes que no tenen cabuda en una versió lleugera que no es recrea, senzillament amb una orquestra d’aquesta qualitat es pot exigir fer coses que amb altres sembla impossible. Tot flueix amb naturalitat, fins i tot en els moments més “dramàtics” i tensos, o amb les dinàmiques més vives o endimoniades de la narració, sembla com si els excel·lents musics no s’immutin, nio es despentinen.
El Rundfunkchor Berlin sona magnífic en la nítides d’un cant virtuós i volàtil en les coloratures i plenament romàntic en els moments de més ampul·losa solemnitat.
Els solistes són especialistes. La soprano Elsa Dreisig substituïa a l’a inicialment prevista Genia Kühmeier, amb deliciosa naturalitat i sonoritats seràfiques. EStà destinada a figurar en tots els repartiments mozartians dels propers anys.
Els veterans Mak Padmore i Florian Boesch donen harmonia i serenitat a la part vocal, sense ensurts.
Així doncs avui parlo d’un inici optimista d’una temporada encara lògicament incerta, que per a Berlín significa el final de 15 anys de relació amb el director anglès després del llegat de Claudio Abbado, en els darrers anys d’una transcendència ara enyorada i abans de la que segurament serà una nova i esperada sacsejada, l’arribada de Kiril Petrenko.
Joseph Haydn DIE SCHÖPFUNG, Hob. XXI:2
Elsa Dreisig Soprano Mark Padmore Tenor Florian Boesch Baríton
Rundfunkchor Berlin Director del cor: Gijs Leenaars Berliner Philharmoniker Director: Simon Rattle
Berliner Philharmonie, 25 d’agost de 2017
Després de passar per els festivals de Salzburg i Lucerna, i la inauguració de la temporada a Berlín La Creació de Haydn segons Simon Ratte i la Berliner Philharmoniker arriba aquí, a IFL. No ens estem de res
DIE SCHÖPFUNG DE HAYDN A BERLÍN (DREISIG-PADMORE-BOESCH;BF-RATTLE) Avui la inauguro de la temporada 2017/2018 a IFL, després de la tanda de festivals europeus, de la que encara em queda alguna cosa rellevant per parlar, amb el primer concert de la…
0 notes
imkoushik · 7 years
Text
4 Am 21.1.2017 Saturday
Aaj j ki valo lagchee amr tomakee boleee bojhatee parbo na sonai. Finaly sob dukhho kosto vulee tomakee call korar j sahosh ta pelam seta onekta kaaj j ashlo go. Dekhlee aktuku kotha bolte parlei ami koto happy thaki… ki koree bojhabo tomakee go j you are my sweet angel and lucky beloved sweet heart. Koto din por jaano aaj k khusi hoyeechi….. oh god ei khusi ta k kere nio na plz. Sunday tumi final result dibee khub valo laglo j tumi ontoto vabar aktu somoy nilee. I deserve a second chance. I want you back in my life as my sweet cuty girl friend as previous one. I love you sweet heart. Iss sunday j kobee ashbee…. amr biswas tmi amakee akta sujog dibee go…. ki go dibaa to ???? Dio kintu na holee j ami ses hoyee jabo…. ja kichu ache sob tomakee ghiree j sonai. Ato din na vebe onek heart korechi, i promise r kokhono sei vul gulo korbo na. Ei j jui sona sunday call korbo kintu…. r tmr positive answer ta jeno pai bujhle…. i love you jaanu. Ummmmmmaaa miss you sona.
0 notes
radiowlet · 9 months
Text
Tumblr media Tumblr media Tumblr media
ok hi first art post after the hiatus, sonarp radio got new refs because i changed its design slightly. no more antlers bc they were a pain to draw so it has hooves instead!
also i might as well give a short explanation of what "sonarp radio" means bc i dont think i ever did lmao. sona rp is a silly little very shitposty (usually) roleplay some of my friends and i do, and sonarp radio is an alternate version of my sona(s) (it can shapeshift) with added design elements based on events that have happened in the rp. sonarp radio is basically its own character separate from my sonas just sharing the design lmao
37 notes · View notes
radiowlet · 1 year
Text
Tumblr media
alt design of nio specifically for me to use as a fursona (and possibly like. music sona?)
ft brighter colors and more funky markings. fond of it
75 notes · View notes
radiowlet · 1 year
Text
Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media
weee doodles from yesterday. some rrfd (michael listens to jhariah i do make the rules) some c4 finch and the great tale but they're anthro now. plus also some other stuff
kaden, lucifer, and cupid (green outline+horns, yellow outline, bright pink outline) belong to @transbyu-lance
35 notes · View notes
radiowlet · 1 year
Text
Tumblr media
personal piece for @transjackkennedy
12 notes · View notes
radiowlet · 1 year
Text
TIME SENSITIVE i have my drawing tablet set up Right Now
1 note · View note
joaquimblog · 7 years
Text
Sembla com si el Met de Nova York i la Staatsoper de Viena s’haguéssin posat d’acord en fer-se la competència programant els mateixos títols en les transmissions cinematogràfiques o per streaming de les respectives temporades, per tal de que nosaltres poguéssim anar comparant les diferents propostes, ja que aquesta temporada de moment hi ha coincidències amb Don Giovanni (compartint protagonista) ara li toca el torn a la bellíssima Roméo et Juliette que acabem de veure fins i tot de manera insistent, al MET i que en la versió vienesa ens presenta el Roméo de Juan Diego Flórez ui la Juliette de la soprano russa Aida Garifullina (19877) guanyadora de l’edició del 2013 del concurs dominguista, Operalia.
Plácido Domingo es reserva la direcció musical de la representació, és a dir, no espereu gaires coses en aquesta vessant, on hi ha una lectura gruixuda, no sempre ben quadrada i on hi ha d’aspectes d’equilibri no del tot ben atesos, res greu pensareu  molts, però tampoc res remarcable, ni digne, segurament hi deuen haver molts directors, joves i no tan joves que desitjarien aquesta oportunitat en un teatre rellevant com l’òpera de Viena, però el món és injust,, i l’artístic a més a més és capritxós. L’orquestra vienesa sona desconeguda en molts moments i no precisament ho dic com una lloança.
La producció és la de Jürgen Flimm, ja coneguda des de fa 15 anys a la capital austríaca i també a IFL, ja que quasi fa un any ja va protagonitzar un apunt també  amb Flórez de protagonista si bé aleshores va ser una altra russa (Marina Rebeka) la Juliette. És una producció farragosa i estrafolària tot i les intencions de modernitat i refrescant que pretén. No insistiré.
Flórez canta divinament i això és tan evident i innegable que millor no buscar-li les pessigolles per aquesta banda. “Krausseja” molt i els seus finals en agut ja es comencen a assemblar massa als finals del recordat tenor canari en la darrera part de la seva longeva carrera, però la classe, l’elegància i la cura per fer-ho bell hi és, i més enllà que em costa creure que la seva veu pugui arribar bé al públic quan a Domingo se li desboca l’orquestra, el seu Roméo és juvenil, passional i allunyat dels verismes mal entesos, però el rol el sobrepassa en alguns moments i enn el duo final fa patir bastant, en algun moment molt, perquè la veu es trenca i òbviament nio és un accident casual, és la conseqüència d’aquesta tossudesa en portar la seva veu cap a on ell voldria, contra natura i a punt estar de fer una trencadissa notable, jo desitjaria que anés més amb compte perquè sabeu com m’agrada i com m’ha fet fruir, però els divins també són humans i espero que no tant com per arribar a ser estúpids i arruïnar una carrera en quest afany de voler ser Kraus sense tenir la veu adequada.
Garifullina és una cantant deliciosa, li manquen més anys de rodatge per veure com evolucionarà vocalment, ara és una mica feble. Com a companya de Flórez és ideal en molts moments, però Rebeka l’any passat crec que va ser més idònia al rol i va fer més ombra al tenor peruà. La veu és molt eslava, és a dir amb un excés de metall i molt timbrada, però aquests per a mi no són mai retrets si al darrera hi ha un bon treball tècnic i expressiu. Ella segurament evolucionarà abraçant un registre més ampli ja que ara queda una mica curta de centre i greu, mentre que certs aspectes d’emissió en alguns aguts són massa dubtosos, assolint el crit en més d’una ocasió, però a la seva Juliette “stricto sensu”, no sé li poden fer gaires retrets, algun sí i potser no són responsabilitat seva, ja que diria que està massa verda per fer aquest rol a Viena. Damrau m’agrada més en tot, malgrat no tenir un aspecte tan idealment jovenívol com ella.
I com succeïa l’any passat, la resta del cast és dolentot, alguns repeteixen com Bermúdez, incomprensible l’evolució negativa que ha fet aquest baríton amb un deteriorament vocal prematur notori, el seu Mercutio no és digne d’un primer teatre. Tampoc em sembla que el Stéphano de Rachel Frankel tingui gaire bé res d’aprofitable, mentre que el Frére Laurent de Dan Paul Dumitrescu només voreja certa notorietat amb la contundència vocal. L’equip del Metropilitan és molt més curós i distingit malgrat que tampoc era res de l’altre dijous. Fàcil d’entendre doncs, oi?
Charles Gounod ROMÉO ET JULIETTE
Juliette: Aida Garifullina Roméo: Juan Diego Flórez Mercutio: Gabriel Bermúdez Frère Laurent: Dan Paul Dumitrescu Stéphano: Rachel Frenkel Gertrude: Rosie Aldridge Tybalt: Carlos Osuna Paris: Igor Onishchenko Grégorio: Ayk Martirossian Capulet: Wolfgang Bankl Le Duc: Alexandru Moisiuc
Chor und Orchester der Wiener Staatsoper Director musical: Plácido Domingo
Director escènic: Jürgen Flimm
Staatsoper de Viena 1 de febrer de 2017
Continuo pensant que la sensació de rutina i que tantes vegades he denunciat aquí, que em transmeten moltes representacions de l’òpera de Viena, no s’ajusten a la categoria que tots els aficionats atorguem a la casa. Curiós Ah! m’oblidava i per què en els streamings de Viena se sent tant a l’apuntador?
STAATSOPER DE VIENA 2016/2017: ROMÉO ET JULIETTE (Flórez-Garigullina-Bermúdez-Dumitrescu-Frenkel;Flimm-Domingo) Sembla com si el Met de Nova York i la Staatsoper de Viena s'haguéssin posat d'acord en fer-se la competència programant els mateixos títols en les transmissions cinematogràfiques o per streaming de les respectives temporades, per tal de que nosaltres poguéssim anar comparant les diferents propostes, ja que aquesta temporada de moment hi ha coincidències amb Don Giovanni (compartint protagonista) ara li toca el torn a la bellíssima Roméo et Juliette que acabem de veure fins i tot de manera insistent, al MET i que en la versió vienesa ens presenta el Roméo de Juan Diego Flórez ui la Juliette de la soprano russa Aida Garifullina (19877) guanyadora de l'edició del 2013 del concurs dominguista, Operalia.
0 notes