#miecz posting | Explore Tumblr Posts and Blogs

hanzajesthanza · 2 years

Text

announcing a witcher books-centric discord server

This is a server created for the discussion of the Witcher (Wiedźmin) books series written by Andrzej Sapkowski (Original Polish 1993 - 1999, English trans. 2007 - 2017). This discussion involves talking about favorite characters, passages, or scenes, analyzing the themes and messages, or theorizing about the politics and lore of the series.

This server was also created for the purpose to create community amongst the Witcher book fans, spurred by a lack of book-centric online spaces in the Witcher fandom within the past few years.

All are welcome to this server, including if they have not read the books, read the books recently, or finished reading the books - but know that this server is not spoiler-free for the Witcher books.

(Note that this server takes a negative perspective on the Netflix “Witcher” series created by Lauren Hissrich in 2019 and invites criticism of it into discussion. Positive discussion of the Netflix series should not be an expected encounter in this server.)

This is a public server, so anyone may join! Please take a minute to read the rules, send an introduction, and select roles.

https://discord.gg/tWBAsEG8Ea

Feel free to reblog this post to share. If you'd rather use Twitter, there is a tweet version of this post to retweet.

(image descriptions for accessibility under cut.)

All graphic images used are from the Polish 1st edition, 3rd version covers illustrated by Tomasz Piorunowski and published by SuperNOWA. The covers of Miecz przeznaczenia and Chrzest ognia have been edited from their original depictions of the characters.

[Graphic 1.

Image: A green background. The cover of Miecz przeznaczenia (EN: Sword of Destiny). An 8 year-old Ciri, a girl with green eyes and messy, leaf-strewn, ashen-grey hair, stares uneasily at the viewer. Geralt, a man with long white hair and a black leather jacket, stands in the background. He rests his sword on his shoulder.

Text: Witcher Books Discord Server. Join today! https://discord.gg/tWBAsEG8Ea

]

[Graphic 2.

Image: An orange background. The cover of Krew elfów (EN: Blood of Elves). An anonymous young man rears up on his black armored stallion. He wears a cloak, black Nilfgaardian armor, and a helmet deocrated with the wings of a bird of prey. He holds a sword in his right hand. Fire artistically engulfs the rear hooves of the horse.

Text:

Book-canon centric

Not spoiler-friendly

Must be 18 or over

]

[Graphic 3.

Image: A cool grey background. The cover of Chrzest ognia (EN: Baptism of Fire). The archer Milva dynamically takes aim at an unseen target. She has tawny brown hair and wears a leather cuirass and dark green shorts. She is standing amidst overgrown forest greenery.

Text:

Discussing characters

Analyzing passages and scenes

Looking at themes and messages

Chatting about headcanons

Sharing art, writing, and OCs

Watch parties (if there is interest!)

]

[Graphic 4.

Image: A cool off-white background. The cover of Czas pogardy (EN: Time of Contempt). The young unicorn foal Ihurraquax stands over a 14 year-old Ciri collapsed in the heat of the desert. Ciri wears a yellowish-green jerkin and leather riding boots.

Text: Dedicated channels for:

fancontent:

general shipping

geralt x yennefer

geralt X dandelion

geralt X regis

char dynamics:

geralt, yen, & ciri

the hansa

wolf witchers

calanthe & court

meve & court

lodge of sorceresses

aen seidhe

aen elle

vampires

shipping:

art

memes

fic

music

and more...

]

153 notes · View notes

jazumst · 1 year

Text

Jazu Grający

Żeby Was... Pogoda do bani, na koncie 35zł. Posłuchajcie:

Poszukałem jakiejś gierki na dwoje. Oczywiście z przeceny ^^ No wziąłbym WORMSy za 7zł, ale pamiętam, że u Nadwornego chuja było widać, a uwierzcie, że ekran ma przepotężny. Wypadło na Naruto 4.

Fabularnie ta gra leży, kwiczy i robi pod siebie. Delikatnie rzecz ujmując. Przydałby się taki typowy samouczek. To pierwszy wielki minus tej gry.

W trybie fabularnym między walkami są filmiki. Tak mnie zaczęły wkurwiać, że zacząłem je pomijać. Z fabuły wyrzuciłem fabułę. No ale ani to ładnie zrobione, ani fabuła nie pociąga. Czasami miałem wrażenie, że została napisana na bieżąco. Żeby tylko coś było.

Osiągnięcia do zdobycia są wymyślone z dupy, bo nikt nie pokazał w praktyce jak na przykład używać combo. Zadanie "tak poste" jak podniesienie miecza okazało się niewykonalne, bo przycisk B służący jako atak wolał w połowie wrócić do swojej pierwotnej funkcji zamiast wspomniany miecz podnieść. I tak osiągnięcie w pizdę, i runda też w pizdę, bo przeciwnik zdążył się pozbierać i nam wjebać sromotnie.

W trybie walki 1 na 1 jest już lepiej. Chociaż nadal nie wiem jak wykonać drugi naładowany atak. Po prawdzie to nie wiem nadal jak wykonuję te które wykonuję :P Wiem, że YYYB to mocny atak naładowany. YY i przytrzymane B to słabszy. Na więcej nie ma czasu, bo gra jest tak pierdolenie dynamiczna, że na jakieś tam kombinacje wymyślne nie ma czasu i wali się w guziki losowo. Mógłbym z Latoroślą zagrać i wyglądałoby to tak samo, bo ona też jedynie bezmyślnie w guziki umie walić.

Dałem za gierkę dwie dychy. Normalnie jest za 109zł. Powiedzmy, że niech będzie. Ale 10zł to byłaby uczciwa cena za takie gówno.

Załaduje mi ktoś konto za piątkę? To na Wormsy mi jeszcze starczy XD

#ja #hobby #gry #konsole #Xbox #NarutoNinjaStorm4

8 notes · View notes

wolcichyczas · 2 years

Text

06/06/2022

2 Kronik 20:1-13

(1) Po tych wydarzeniach ruszyli Moabici, Ammonici, a z nimi także niektórzy Maonici na wojnę z Jehoszafatem. (2) I przyszli posłańcy do Jehoszafata z doniesieniem: Ruszyło przeciwko tobie wielkie wojsko z tamtej strony morza, z Edomu, i oto są już w Chaseson-Tamar, to jest w En-Gedi. (3) Wtedy Jehoszafat zląkł się i postanowił zwrócić się do Pana, ogłosił też post w całej Judzie. (4) Zebrali się więc Judejczycy, ażeby zwrócić się do Pana o pomoc, również ze wszystkich miast judzkich przyszli, aby szukać Pana. (5) Jehoszafat stanął wobec zgromadzenia Judy i Jeruzalemu w świątyni Pańskiej przed nowym dziedzińcem (6) i rzekł: Panie, Boże ojców naszych! Czy nie Ty jesteś Bogiem w niebiesiech? Ty władasz nad wszystkimi królestwami narodów. W twoim ręku jest siła i moc i nie ma takiego, kto by ci mógł sprostać. (7) Czy nie Ty, Boże nasz, wypędziłeś mieszkańców tej ziemi przed swoim ludem izraelskim i dałeś ją potomstwu Abrahama, przyjaciela swego, na wieki? (8) Oni zamieszkali w niej i zbudowali w niej świątynię imieniu twojemu, powiadając: (9) Jeżeli spadnie na nas nieszczęście, miecz karzący, zaraza czy głód, to staniemy przed tą świątynią i przed twoim obliczem, gdyż twoje imię mieszka w tej świątyni, i będziemy wołać do ciebie z głębi naszego ucisku, a Ty wysłuchasz i ocalisz. (10) Oto właśnie teraz Ammonici, Moabici i mieszkańcy gór Seiru, do których nie pozwoliłeś wkroczyć Izraelowi, gdy szedł z ziemi egipskiej, tak iż ominęli ich i nie zniszczyli, (11) właśnie oni tak nam się odpłacają, że ruszają na nas, aby nas wypędzić z twojego dziedzictwa, które dałeś nam w posiadanie. (12) Boże nasz! Czy ich nie osądzisz? Bo myśmy bezsilni wobec tej licznej tłuszczy, która wyruszyła przeciwko nam; nie wiemy też, co czynić, lecz oczy nasze na ciebie są zwrócone. (13) Podczas tego stali przed Panem wszyscy Judejczycy, nawet ich małe dzieci, ich kobiety i synowie,

Widzimy tutaj Jehoszafata (syna i następcę Asy; rozdz. 17), który będzie panował nad Judą przez 25 lat, pokazując przy tym w prosty sposób swoją wiarę. On nie był idealny, gdyż zjednoczył się z Ahabem, co było złe (rozdz. 18). Jednak zdał sobie z tego sprawę i pokutował (rodz. 19), po czym zaczął wprowadzać reform, które prowadziły ludzi bliżej Boga. Teraz, mierzył się z inwazją ze strony Moabu oraz ich sprzymierzeńców (w odpowiedzi za wcześniejszą przegraną; zob. 2 Król. 3). Reakcją Jechoszafata było ogłoszenie postu. Zebrał swoich ludzi (w.4) i modlił się. W modlitwie przyznał, że są w beznadziejnej sytuacji. Zwrócił się do suwerennego Boga, który ma moc i przed którym nic się nie ostanie (w.6). Zwracając się do Boga, on przypomniał mu, że On wybrał Izrael żeby byli Jego ludem i, że dał “tej ziemi… i dałeś ją potomstwu Abrahama, przyjaciela swego, na wieki?” (w.7), a chodzi o ziemię, z której nie mieli być wyrzuceni. Odwołał się także do obietnicy złożonej Salomonowi, mówiącej o tym, że kiedy Izrael będzie się modlił do Niego ze świątyni, to wtedy ich usłyszy (w. 8-9). Jechoszafat w swojej modlitwie błagał Boga o osądzenie tych, którzy ich najeżdżają. Bóg nie pozwolił im na zniszczenie Izraela w czasie wyjścia z Egiptu do Ziemi Obiecanej (5 Moj. 2:4, 9-10). Jednak teraz przyszli by najechać Izrael (w.10-12). Boży sąd nad tym wrogiem był bardzo pilny ponieważ Juda by sobie z nim nie poradziła. Jechoszafat rozumował jasno: Bóg złożył obietnice, tak więc jeśli Bóg jej nie dotrzyma, to już po Judzie. Tym samym, Jechoszafat wołał o pomoc.

Krok Życiowy

Bóg Jechoszafata jest także naszym Bogiem. Nam także brakuje siły żeby przeciwstawić się siłom, które starają się zniszczyć nasze Chrześcijańskie życie. My także otrzymaliśmy obietnice o Bożej pomocy. Tym samym, nie jest to pozbawione rozsądku żeby prosić Boga o pomoc! W jaki sposób potrzebujesz dzisiaj Jego pomocy?

4 notes · View notes

mieczlw-a · 2 years

Text

ONE LINER STARTER CALL ; which will either be posted tonight or queued for during the week , we will see what miecz will allow. hit the heart ! ( comment a heart if you want it shippy. )

#starter call.

7 notes · View notes

dredshirtroberts · 1 year

Text

battling the Mom inside my head that says I haven't done enough cleaning simply because it's not taking all day long to get done and I'm taking a break before I've done a complete deep clean of the entire building. Because if she gets a hold in me she'll convince me that I haven't done anything at all and that today was for naught.

But i'm taking a necessary break and it's not my fault i can clean 2 rather large areas of disorganization 10x faster than my mom could, and it is cleaner looking (despite my brain trying to convince me it's always been this clean and therefore i didn't do anything to it).

I'm disabled. And i have limits. And i am taking care of myself by resting between spurts of cleaning. That does not make me lazy or useless.

And if I say it to myself often enough eventually maybe that'll stick better than the mom inside my head.

#not to be confused with MaryAnn #MaryAnn is not the mom inside the head #she's just more prone to being influenced by her #vaguely Emma Posting #with a side portion of Miecz

2 notes · View notes

idianaki · 3 years

Text

Oto czwarta (i mam nadzieję, że ostatnia) część mojej krytyki finału Trollhunters. To będzie głównie miks wszystkiego czego nie powiedziałam do tej pory. To trochę mniejsze problemy, które pewnie nie przeszkadzałyby mi tak bardzo gdy nie poprzednie 1,5K słów zażaleń. Cieszę się, że w końcu mogę zakończyć ten rant i wrócić do re-watchowania serii.

Spis Treści:

1. Dlaczego w tym serialu w ogóle pojawia się Morgana? 2. Dwa finały Trollhunters 3. Cała ostateczna walka to bałagan 4. Dodatkowe uwagi i podsumowanie (obecny post)

Dodatkowe Uwagi

Mogłabym się rozpisać dlaczego mi przeszkadza scena z mieczem. Ale naprawdę nie chcę dobić w tym eseju do 2K słów, więc w skrócie: jeśli nawet samo zniszczenie miecza było jakoś uzasadnione - w końcu widzieliśmy złamany Daylight w Unbecoming (?) - to wciąż to jak Morgana przeżyła przebicie mieczem jest dla mnie zagadką. Nie pamiętam, by chociaż raz wspomniano, że miecz nie działa na ludzi. Jednocześnie nic w tej scenie nie sugerowało, że Morgana jest odporna przez to, że Merlin wykorzystał jej rękę.

A skoro o Merlinie mowa. Gdzie on zniknął na całą walkę? Dosłownie ostatni raz jak go widzimy, to zostaje uwolniony z zaklęcia Morgany, a później pojawia się dopiero po całej imprezie. Co? I ja rozumiem, że może być nieprzytomny po tym co się stało, ale od tego jest reżyseria i planowanie scen. Nie było nawet zbliżenia na to jak wali w... w cokolwiek poleciał, co dopiero jakiegoś ujęcia gdzie nie może wstać. Postacie w tym serialu przetrwały gorsze rzeczy, jeśli chcecie, żebym założyła, że on stracił przytomność do końca walki, to powinniście mi to jakkolwiek zasugerować. Zbliżenie na to jak wali w budynek, żeby zaznaczyć, że to jest ważne i ciężkie nie powinno być takie trudna.

Coś jeszcze? A, tak. Bezsensowny dramat i brak konsekwencji.

Najpierw bezsensowny dramat, czyli poświęcenie Jima. Jim już się poświęcił. Trzy odcinki temu oddał swoje człowieczeństwo za zwiększenie szansy na wygraną. Zabicie go w tym momencie byłoby bardzo trudno napisać tak by miało sens i nie było zwykłym "Zabijmy protaga, żeby pokazać jacy jesteśmy odważni". A scena jego poświęcenia zdecydowanie taka nie była. Była za szybka, niedokładna. To jest problem w tego typu serialu, gdzie śmierć ważnych postaci jest tradycyjnie, przynajmniej do pewnego stopnia, gloryfikowana. I chciałam podkreślić, że w tego typu serialu, bo są filmy i seriale, gdzie ważni bohaterowie giną praktycznie randomową śmiercią jak normalni ludzie i to może być odświerzające, jeśli cała stylistyka serii na to pozwala.

Z drugiej strony, przez nie-zabijanie Jima scena między nim a Claire jest zbyt przedramatyzowana. Zwłaszcza, że przez samą etykietkę "serialu dla dzieci" dużo ciężej uwierzyć, że twórcy zabili głównego bohatera. Więc zostajemy z dziewczyną płaczącą nad chłopakiem któremu nic nie jest, w oprawie która naprawdę wygląda, jakby Jim zginął.

I to chyba dobry moment by wspomnieć o "braku konsekwencji". Mam tu głównie na myśli przedramatyzowane zniszczenie miecza Jima, które było pokazane jakby miało być czymś ważnym - nawet jeśli nie dostało za dużo uwagi, tylko po to, by Merlin odbudował go pstryknięciem palcami. Nie było żadnych konsekwencji zniszczenia Daylight. Kolejność wydarzeń jest mniej więcej taka: Morgana niszczy miecz, Jim zostaje pokonany (wcześniej zostało pokazane, że Morgana może go zaatakować i pokonać kiedy ma miecz, więc można spokojnie założyć, że ta scena nie jest rezultatem zniszczenia go), ekipa pokonuje Morganę bez niego, walka się kończy, przeskok w czasie i wszyscy się zbierają do wyruszenia... I Merlin oddaje Jimowi miecz. Kiedy Jim zniszczył amulet, musiał sobie bez niego radzić przez cały odcinek, na dodatek w krytycznej sytuacji. Kiedy Angor ukradł miecz, Jim musiał sobie bez niego radzić przez pół sezonu. Kiedy Strickler ukradł amulet, Jim chodził bez niego przez cały odcinek i musiał walczyć bez niego z Goblinami. Teraz Trolle są najbliżej pokoju jak się da, dlaczego teraz Jim dostaje swój miecz zaraz po tym jak go stracił? Pomijając już fakt, że Jim nie byłby bezbronny, gdyby twórcy nie zapomnieli, że wciąż powinien mieć bronie ze Zbroi Zaćmienia (czy jak to się po polsku nazywa...). Tak trudno było zostawić ten miecz zniszczony? Jim i tak go nie ma przez 90% czasu w Wizards, kiedy był przytomny. A cała scena nie wydawałaby się bezsensowan.

Przy okazji, wybór postaci, które umierają w tym sezonie jest dość... ciekawy. Żeby nie mówić niepokojący. Jeśli chodzi o postacie, które można uznać za pozytywne. Mamy Draala, który był kontrolowany przez jakieś dziesięć odcinków zanim zginął, a jeszcze wcześniej nie miał prawie wcale wątku i roli. A to co próbowali napisać było kompletnie zmarnowane. A później mamy... Angora, który zginął pięć minut po tym jak zmienił strony. Co? Pomijając już jak bardzo "Redemption = Dead" marnuje każdą postać, to tworzy naprawdę nieprzyjemny obraz. To śle wiadomość "Chcemy pokazać jakie stawki są wysokie, a my dorośli, bo zabijamy postacie, ale jesteśmy zbyt tchórzliwi, żeby zabić kogokolwiek ważnego". Nie uważam, że śmierć w serialach jest czymś ważnym i twórcy nie muszą nikogo zabijać, żeby napisać poważną i dojrzałą historię. Jednocześnie, kiedy już chcesz kogoś zabić, to spraw, żeby ten moment był ważny. Żeby się liczył. I najlepiej, żeby zgrywał się jakoś z ich wątkami.

Śmierć Angora była... bardzo zła. I co gorsze osłabiła śmierć Draala. Od początku: śmierć Angora była bezsensowna. Angor był żywym trupem od momentu, kiedy Jim przebił go mieczem. Gdyby w tym momencie zginęła Morgana, to byłaby dobra śmierć. Angor współpracował z Łowcą Trolli (tym samym który go zabił!) żeby pokonać swoją... mistrzynię? Panią? Coś takiego... I oddał za to życie. Umarł wolny, zabierając ze sobą tą, która odebrała mu wolną wolę. Ale to się nie stało. Morgana była nienaruszona, po czym rozsypała go na kawałeczki, jakby nigdy nic. Jego śmierć nie miała znaczenia i była tu tylko dla dramatyzmu i sztucznego podniesienia stawek.

Śmierć Draala miała znaczenie, kiedy miała miejsce. Wydawała się czymś dużym, bo poza Vendelem Draal był pierwszą pozytywną postacią, która zginęła. A dla widza Draal był ważniejszy niż Vendel. Miał w serialu większą rolę, ark, znaczenie... tyle że nie. Draal stał się narzędziem Gunmara 11 odcinków przed tym jak zginął. Spędził prawie cały sezon jako marionetka. Ale Draal nie był ostatnią śmiercią. Po nim przyszedł Angor, który był naprawdę kiepsko potraktowany. No i nie-śmierć Jima. To tylko uświadamia, że Draal został odsunięty, a później zabity tylko dlatego, że nikt w studio nie uważał go za ważną postać, więc był na liście "można zabić".

To jedna rzecz, którą Wizards zrobiło lepiej. Merlin, koniec końców, był ważną postacią. Miał jakieś znaczenie. Znaliśmy go od Trollhunters i miał bliską relację z protagonistami. Nawet był w tym głupim Intro. Oczywiście, nie re watchowałam jeszcze Wizards, więc wszystko może się zmienić, ale na ten moment, śmierć Merlina wydaje się być ważniejsza.

Podsumowanie

Nie chce mi się do tego robić osobnego posta, więc mam nadzieję, że ktoś dotąd wytrzyma.

Ten finał był naprawdę średni. Momentami słaby. (Morgana) Trzeci sezon to zdecydowanie najgorszy sezon Trollhunters. Nie oznacza to, że jest kiepski, ale wolałabym raczej zobaczyć jeszcze raz pierwszy niż ostatni.

Zaczynam się naprawdę martwić o RotT. Zwłaszcza, że słyszę opinie.

Jednocześnie zdaję sobie sprawę, że duża część tego, co zostało dla mnie zniszczone w Trollhunters wynika z Wizards albo zbędnego fanserwisu, który zaczęto wplatać do całej serii ToA. Serial ma masę dobrych elementów, nie ważne ile możnaby się czepiać innych rzeczy. I przyjemnie będzie wrócić do tego serialu jeszcze raz... za kilka lat. Mam wrażenie, że po Wizards będę potrzebowała terapii. Nie doszłam jeszcze do tego serialu, a już mam ochotę przeczytać fix-it fic i udawać, że nigdy nie istniał.

#trollhunters #season 3 #series finale #salt #critique #a lot of critique #tales of arcadia #opinion #rant #analyse i think #re watch

1 note · View note

spokokreska · 4 years

Text

Recenzja "Shery i księżniczki mocy " !

Uwaga post może zawierać spoilery ! Zostałeś ostrzeżony 😁

Historia powstania :

Shera i księżniczki mocy jest reebootem serii stworzonej w latach osiemdziesiątych . Twórczynią kreskówki jest Noelle Stevenson . Animacja została wyprodukowana przez studio DreamWorks

twórców takich hitów jak " Kung fu panda " czy " Shrek" . Pierwszy odcinek został wyemitowany w 2018 roku na Netflixie .

Fabuła :

Fabuła serialu opowiada o relacjach dwóch sierot Adory i Catry , które są wychowywane w Strefie Trwogi na Eterni i uczone od małego , że wszystko co jest związane z magią księżniczek jest złe . Adora jest z Catrą najlepszymi przyjaciółkami . Catra jest zazdrosna o jej sukcesy w Hordzie organizacji , która niszczy magię księżniczek i wszystko co jest nią związane i o to , że Adora zastała pierwszym generałem. Pewnego dnia Adora patrzy , że coś spadło z nieba . Idzie zobaczyć co to , a Catra idzie z nią . Okazuje się na miejscu , że to miecz . Dla naszych sierot to jest dziwne , bo jeszcze nigdy wcześniej nie widziały takiej broni . Adora podnosi broń i ukazuje jej się hologram kobiety , która mówi , że nasza bohaterka jest nową tytułową Sherą . Wystarczy , że powie " Na honor posępnego czerepu ". Adora jej nie wierzy to Kobieta wysyła ją do świątyni pierwszych prastarej cywilizacji i wyjaśnia skąd się wziął miecz . Po ich rozmowie Adora wychodzi z świątyni i spotyka dwójkę przyjaciół Bow i Glimer .

Glimer jest księżniczką teleportacji , a Bow łucznikiem . Przyjaciele widzą w rękach Adory miecz Shery , a na jej kutce symbol Hordy . Zaczyna się między nimi walka . W tym samym czasie Catra wraca do Strefy Trwogi i boi się co z nią będzie jak Shadowriver

dowie co zrobiła Adora . Podczas walki z Bow i Glimer naszą trójkę atakuje potwór . Adora unosi miecz oraz wypowiada pierwszy raz zaklęcie . Pokonuje potwora i broni przy tym naszą dwójkę przyjaciół . Po tym zdarzeniu przyjaciele proponują by Adora dołączyła do nich i mówią jej prawdę o Hordzie . Mówią też jej o prolotcwie w , którym potomkini Shery przywróci równowagę na Eterni . Adora poznając prawdę postawia przystąpić do rebeliantów .

Między nią , a Glimer i Bow kształtu je się przyjaźń . W tym samym czasie Catra zostaje ukarana przez Shadowriver za zgubienie Adory . Mówi jej o mieczu Shadowriver wydaje się zaniepokojona . Idzie razem z Catrą do lorda Hordaka . On dowiedziawszy się o tym mówi Catrze , że Adora ich zdradziła . W Catrze coś pęka . Hordak mianuje ją nowym pierwszym ganerałem Hordy . Catra przysięga mu , że dopadnie Adorę . Dobra dość spoilerów . 😁

Animacja i kreska :

Animacja i kreska są bardzo ładne . Widać , że ktoś włożył w nie serce . Wcale nie przeszkadza mi to , że kobiety nie mają wyraźnych kształtów powiem więcej lepiej się ogląda taką animacje niż tą z lat osiemdziesiątych .

Plusy serialu :

1. Dosyć długi ( aż 5 sezonów ) .

2. Wciągająca historia !

3. Ciekawe wątki .

4 Rozmaite postacie .

5. Postać Catry .

6 Interesujący antagoniści .

7. Związki LGBT .

Minusy serialu :

1. Przedstawienie niektórych postaci .

2. Mały czas antenowy dla różnych interesujących postaci .

3. Zbyt mało Catry xd ( to najlepsza postać ) .

Ocena ogólna serialu

10/10

Polecam każdemu sprawdzić tą kreskówkę !

To była moja pierwsza recenzja na tym blogu napiszcie jak mi poszła i co bym mógł ewentualnie zmienić .

#recenzje #animacja #akcja #netflix

2 notes · View notes

signifiant-in-signifie · 4 years

Text

SW Kmicic

Polscy Bracia i SIostry w SW - nasz filmowy Jędruś z mieczem świetlnym!

Dearest! Our Jędruś with lightsaber!

https://www.pudelek.pl/uzbrojony-w-miecz-swietlny-daniel-olbrychski-w-stroju-kmicica-walczy-z-ogrodzeniem-przed-studiem-ddtvn-zdjecia-6482049508362369g/1

Some of you maybe remember my meta about Potop/Deluge movie and about Kmicic and his redemption arc. Writting it I believed in similar ending for Ben Solo... XIXth century literature knows better.

Yes, my post was before any footage from TRoS, And yes, Jędruś’ (lost) fight in the rain was a first step to kill his violent past and start to earn redemption.

#andrzej kmicic #daniel olbrychski #star wars #lightsaber #potop #deluge #redemption #ben solo deserves better #henryk sienkiewicz

3 notes · View notes

raydoee · 5 years

Text

Wiedźmin (nie)idealny - Dlaczego gry i książki oddzielam grubą kreską?

Cześć!

Jako, że Wiedźmin jest bardzo ważną częścią mojego życia od blisko dwunastu lat to nie mogło zabraknąć go na moim blogu. Jednakże dla mnie Wiedźmin to przede wszystkim historie, które wypłynęły spod pióra Andrzeja Sapkowskiego a nie CDP; krótko mówiąc, jedyny i prawdziwy Wiedźmin moim zdaniem pochodzi z książek.

W tym wpisie postaram się przedstawić Ci, drogi czytelniku, wszystkie rozbieżności i błędy, które robi gra. Zastanowimy się też czy gra o Wiedźminie to dobry Wiedźmin i dobra adaptacja.

Post będzie podzielony na cztery części: Błędy ogólnie, które toczą się przez wszystkie/prawie wszystkie części gry, i błędy w każdej poszczególnej części gry Wiedźmin.

Graj muzyko.

Nieścisłości i błędy ogólnie gier.

Stosunek do Geralta - Chłopom i innym bandziorom w drugiej i trzeciej części gry po prostu brakuje tego strachu, który Geralt budził w ludziach. Książkowy Geralt w zwykłych ludziach budził niepewność, strach, nawet przerażenie. W wyżej wymienionych częściach nie ma problemu z tym żeby na Geratla rzucił się byle chłop z siekierą i próbował go zabić. Fakt, w książce ludzie opluwali wiedźmina, rzucali w niego błotem i traktowali go jak psa, jednakże nikt nie miał odwagi się na niego rzucać.

Wygląd Wiedźminów - Po pierwsze, oczy wiedźminów. W książkach było powiedziane, że wiedźmini mieli gadzie oczy, a sam Geralt miał ciemne oczy. Po drugie, Geralt chyba w grze zapomniał, że lubił nosić przepaski na czoło. Po trzecie, Eskel w grze jest po prostu przyjemny z wyglądu a i jego głos jest całkiem sympatyczny i miły w odbiorze. Jego (Eskela) głos w książce był opisany jako bury, psi, a wygląd wiedźmina Ciri skomentowała “To nie był człowiek. Chociaż stał na dwóch nogach, chociaż pachniał potem i dymem, chociaż nosił normalne ludzkie odzienie, to nie był człowiek. Żaden człowiek, pomyślała, nie może mieć takiej twarzy.“

Architektura Kaer Mohren - Tutaj zdecydowanie brakuje tego długiego i ciemnego korytarza, którym tak dobrze zapamiętała Ciri a którym sam Geralt wjeżdżał konno.

Geralt nie do ubicia - To jest chyba jeden ze śmieszniejszych aspektów wszystkich gier o wiedźminie. Geralt (jak i inni wiedźmini) przedstawiany jest jako postać przesadnie mocna, która jest w stanie wygrać walkę praktycznie z każdym, nawet z wielką zgrają brux. O ile mogę się zgodzić, że Wiedźmini byli lepszymi i bardziej sprawnymi wojownikami niż np. żołnierze, to niestety nie byli nie do ubicia i nie potrafili wygrać walki z każdym potworem, każdą zgrają potworów czy też całą wsią. W grze Biały Wilk rzuca się na każdego i z każdej walki wychodzi zwycięsko, w książce niestety wiedźmini nie mieli szans z wszystkim co żyje. Sam Geralt w grze jest przedstawiany jako najmocniejsza postać w całym uniwersum, co niestety nie jest prawdą. Przykładowo jedną z mocniejszych postaci od Geralta był Vilgefortz, który bez problemu mógł go zabić i miał ku temu dwie okazje. Pierwsza na Thanedd, której nie wykorzystał bo nie chciał zabić Białego Wilka z którym chciał się sprzymierzyć i co do którego miał pewien sentyment. Druga sytuacja miała miejsce na zamku Stygga, tu bez problemu mógł zabić Geralta, jednak zabiło go własne ego i pewność siebie; dzięki temu Geralt i Yennefer cudem uszli z życiem. Drugim przykładem może być to, że Geralt pod koniec “Pani Jeziora” wpadł w duże grono przeciwników z którymi nie mógł sobie poradzić mimo tego, że nie byli to zbyt dobrzy wojacy. Sam wtedy też został przebity widłami i prawdopodobnie umarł. Zgaduję, że jeśli w grze wystąpiłaby taka sytuacja to Geralt by wyrżnął wszystkich samemu nie odnosząc żadnych obrażeń czy poważnych ran.

Błędy trzeciej części gry.

Fatalny błąd fabularny, czyli gdzie jest Fałszywa Cirilla? - Jeż z Erlenwaldu znany również jako Duny, ojciec Ciri, oficjalnie zginął wraz z Pavettą, matką Ciri, na wielkim morzu Głębi Sedny. Zapytasz pewnie co to ma do rzeczy? Ano to, że Duny to Emhyr Var Emreis. Po wypadku na Głębinie Sedny Vilgefortz teleportował Emhyra do cesarstwa Nilfgaardu. Nikt nie wiedział, że ojciec Ciri i Cesarz Nilfgaardu to ta sama osoba. Przechodzimy teraz do meritum sprawy, czyli dlaczego fabuła trójki nie ma sensu? Dlatego bo Emhyr nie mógł szukać Ciri żeby ta zasiadła na tronie Nilfgaardu, ponieważ cesarzową była już Cirilla, ta fałszywa. Była oficjalnie żoną Emhyra, ona żyła u jego boku a on faktycznie ją kochał. Co śmieszniejsze, Fałszywa Cirilla jest wspominana w drugiej części gry i ma się dobrze.

Białe zimno a białe niewiadomoco - W grze Białe Zimno zostało ukazane jako bardzo groźna i niszczycielska siła z innego wymiaru, która zniszczyła wiele światów i w końcu zniszczy świat na którym żyje m.in Geralt, Triss, Yennefer. Jednak na ocalenie wiedźmińskiego świata jest szansa, a szansą tą jest Ciri, bo tylko ona (według gry) ma wystarczającą moc do zniszczenia tej przerażającej siły. W książce Białe Zimno to nic innego jak po prostu bardzo artystyczne określenie na epokę lodowcową spowodowaną zboczeniem globu z orbity. Samo Białe Zimno było nieuniknione, nie mógł powstrzymać go nikt, nawet Ciri. Jaskółka lub jej potomek miał/a tylko otworzyć Zakazane drzwi, tzw. Ard Gaeth, Wielkie Wrota, po to żeby przenieść ludzkość do innego świata.

Zbroje, miecze i walki - Zacznijmy od walk. Geralt jako najlepszy szermierz północy nie ma problemu z pokonaniem dużej grupy ghuli, ale problem sprawia mu pokonanie chłopa, który ma trochę wyższy level od Geralta. Może aż nadto się czepiam, ale według mnie odbiera to poczucie tego, że naprawdę gramy kimś kto świetnie włada mieczem. System walki również w jakimś stopniu odbiega od tego jak naprawdę walka u wiedźminów wyglądała. Całe szczęście mamy tutaj np. młynek czy ciekawie wykonane znaki, które są lepsze niż w drugiej części gry i stawiają trójeczkę w lepszym świetle. Kolejną sprawą są miecze. W grze o miecze wiedźmińskie aż się potykamy, podczas gdy w książce miecze, które posiadali wiedźmini były bardzo rzadkie i sami mutanci rzadko kiedy je wymieniali na coś innego. Niemniej ważną rzeczą dotyczącą mieczy jest to, że większość dość zwyczajny miecz jest dużo lepszy od mieczy np. Gwyhyrskich co z punkty widzenia książki nie ma sensu, ponieważ ostrza te były uważane za najlepsze na świecie. Kolejną głupotą dot. mieczy jest to, że różne dość mocne bronie możemy znaleźć u zwykłych kupców a jak już wspomniałam, wiedźmińskie miecze były bardzo rzadkie. Przejdźmy teraz do zbroi. Według mnie głupotą jest to, że wiedźmin może włożyć na siebie pełną zbroję płytową, która wręcz ograniczałaby jego ruchy i prędkość. Książkowy wiedźmin zazwyczaj chodził w ćwiekowanej kurtce i nie potrzebował pełnego opancerzenia. I tutaj mogłabym zakończyć ten punkt, ale chciałabym wspomnieć, że zdaje sobie sprawę z tego, że jest to gra RPG i te błędy są wytłumaczalne, chociaż z punktu widzenia książki są po prostu głupie. Moim zdaniem to, że wiedźmin jest grą RPG bardzo niszczy klimat faktycznego wiedźmina.

Alchemia - Ważnym błędem jest tu czas trwania eliksirów, który jest po prostu zbyt krótki. Efekt eliksiru w książce utrzymywał się przez całą walkę jak i również przez jakiś czas po walce. Książkowe walki zazwyczaj trwały dość długo więc czas trwania eliksirów również był długi. Drugą sprawą jest popijanie wyrobów alchemicznych podczas walki i ich natychmiastowe działanie. Z punktu widzenia książki ten system nie ma kompletnie sensu, wiedźmini zawsze pili eliksiry przed walką ponieważ eliksir potrzebował czasu na “wchłonięcie się” do organizmu jak i również wyroby te zawierały wiele negatywnych efektów do których organizm wiedźmina musiał się “przyzwyczaić.”

Strasznie okrojone z charakteru i wyglądu postaci - Pozwól mi, kochany czytelniku, że ten punkt podzielę sobie na kilka podpunktów. Wolę odnosić się bezpośrednio do konkretnej postaci i wyczerpać jej temat, niż skakać od jednej osoby do drugiej.

Triss Merigold - Po pierwsze i najważniejsze, gdzie w grze podziały się jej długie, piękne i rozpuszczone kasztanowe włosy, które Sapkowski tak bardzo lubił opisywać? W grze zamiast tego mamy dwa ognistorude grube koki, które nijak nie pasują do Triss. Drugą sprawą są jej książkowe piękne i duże niebieskie oczy, wątpię by Triss chciała zmienić kolor swoich oczu na zielony. Kolejną sprawą jest to, że Merigold chyba zapomniała o tym, że zawsze nosiła suknie zapięte pod szyje, bo na piersiach posiadała liczne blizny z bitwy pod Sodden, w grze te blizny magicznie zniknęły a sama Dziecinka całkiem zmieniła swój styl ubioru. W końcu dochodzimy do charakteru Czternastej; w książce była dziewczyną miłą, oddaną, skorą do pomocy i zawsze służyła dobrą radą, jednak Merigold miała również swoje wady i tzw. charakter kurewki. Nieszczęśliwie zakochana w Geralcie bardzo chciała go do siebie przekonać co skutkowało tym, że często próbowała nim manipulować lub wykorzystywać niekiedy nawet fatalne sytuacje by móc się do niego zbliżyć (np. podczas trwania jej choroby), jednocześnie deklarowała przyjaźń i oddanie Yennefer czyli kobiecie, którą Geralt bardzo kochał i o której marzył, zresztą z wzajemnością. Książkowa Triss była fałszywa, nielojalna i egoistyczna. Mam wrażenie, że w grze zostały pominięte wszystkie jej wady a twórcy próbują ją faworyzować.

Yennefer - Znowu zaczniemy od wyglądu, a konkretniej od włosów. Książkowa Yennefer miała długie, kruczoczarne włosy określanie burzą loków, które zawsze pozostawały w artystycznym nieładzie; Yenka z gry ma co najwyżej lekko pofalowane włosy przy końcach. Oczy Janeczki były ciemnofioletowe i rozmarzone, w grze ukazane są jako jasnofioletowe i nie mają żadnego konkretnego wyrazu. Yen miała również liczne ślady po swojej przeszłości, czyli po byciu garbuską, nie były to jednak wady strasznie ją oszpecające, ale mimo wszystko dostrzegalne dla sprawnego oka. Mowa tu o zbyt ciasnych ustach, o ramieniu, które było umiejscowione wyżej od drugiego, delikatnie cofniętym podbródku, mało regularnych brwiach i o zbyt długim nosie; za to w grze czarnowłosa jest idealna i nie widać żadnych wad jej wyglądu. Janka w książce miała również trójkątną twarz, w grze jej buzia wygląda jakby była lekko okrągła. Wygląd Yennefer możemy podsumować cytatem “Yennefer zaś, choć na swój sposób atrakcyjna, za piękność uchodzić nie mogła” i teraz śmiało możemy przejść do jej charakteru. W grze Yennefer została przedstawiona jako typowa zdzira, którą nie obchodzi nic poza własnym tyłkiem i której nie zależy na Geralcie i jego szczęściu, a jedynie na tym żeby usługiwał jej w rzeczach, które ona sama sobie zaplanowała. Yen w książce miała swój wredny charakterek, rzadko kiedy pomagała komuś bezinteresownie, była złośliwa, opryskliwa, wybuchowa, bezwzględna, bezlitosna i chciała się rządzić, ale w tym wszystkim miała serce dla bliskich i mimo braku wylewności emocjonalnej było czuć jej miłość do Geralta i Ciri; Janka była nawet gotowa oddać życie dla ich dobra. W grze oprócz chłodu nie czuć od niej nic. Uważam też, że w grze mimo zdzirowatego charakteru zabrakło jej tego “pazura”, który posiadała w książce.

Ciri - Jaskółka i różnice między książkową nią a grową nią są dość duże. Po pierwsze, blizna Ciri; ta growa jest dość drobna i nie oszpeca jej, wręcz przeciwnie, nawet dodaje jej uroku! Ta książkowa pamiątka po Bonharcie była dużo większa i jak było powiedziane, trochę ją oszpecała. Sama Ciri po przegranej walce miała zmasakrowane pół twarzy. Na zdjęciu poniżej przedstawię jak mniej więcej powinna wyglądać jej blizna.

(Źródło: https://planetagracza.pl/wiedzmin-3-ciri-blizna-mod-tekstury/)

Kolejna rzecz to włosy Ciri. W książce opisane były jako popielato mysie, w grze za to Ciri ma je całe bielutkie. Biorę jednak poprawkę na to, że w książce “Pani Jeziora” Geralt dostrzegł u gwiazdookiej białe pasma włosów, więc twórcy mogli po prostu uznać, że pewnie przez ten czas włosy ciri już całkiem zbielały. Zabawną rzeczą u Ciri również są jej obcasy. W czasach “średniowiecznych” podłoże nie było tak stabilne więc te obcasy by jej tylko przeszkadzały. Zapewne sama Ciri wolałaby biegać na boso niż się męczyć i utrudniać sobie walkę jak i ciągłą ucieczkę przed Gonem. Na siłę można również się przyczepić jej niezmywalnego makijażu. Wątpię by Cirilla miała czas się malować podczas ciągłego uciekania i ukrywania się. Można również uczepić się robienia z Ciri seksbomby i piękności. W książce Jaskółka przez Yen była nazywana brzydulką, a podsumowana “ładną brzydulką”. Również jej postura nie była zbyt kobieca i seksowna. W grze została ukazana jako szczuplutka klepsydra, w książce Ciri miała zwyczajną, lekko chłopięcą sylwetkę; saga kończy się gdy Zirael ma około szesnaście lat, więc raczej średnio możliwe jest to by aż tak drastycznie się zmieniła. Generalnie wygląd Ciri z gry można podsumować tym, że wygląda jak seksowny wiedźmin z cyckami. Przejdźmy teraz do charakteru Cirilli i tego co nie stykało. Książkowa Jaskółka była bardziej nieprzyjemna, ciężka w obyciu, zbuntowana, cyniczna, (bywała) brutalna, egoistyczna, miała skłonności do manipulacji i wyolbrzymiania różnych sytuacji. Fakt, nie brakowało jej zalet czy cechy takich jak upartość lub niecierpliwość, które zostały uwzględnione w grze. Jednakże Ciri z gry jest zbyt pozytywna i cukierkowa jak na osobę, która tyle przeszła i tak strasznie szybko się zmieniła. Mam wrażenie, że pominięto większość jej wad tylko po to, żeby ją sprzedać i żeby każdy ją polubił. Książkową Ciri po pewnym czasie było ciężko obdarzyć sympatią czy zaufaniem podczas gdy w growa Ciri zbiera wierną rzeszę zakochanych w niej od pierwszego wejrzenia osób.

Eredin (i dziki gon)- Muszę przyznać, że ktoś kto tak popsuł i spłycił Eredina musi mieć niezły talent. Nawet nie wiem jak mam zacząć pisać o wadach Eredina z gry ponieważ elf został przedstawiony nijako i bez jakiejkolwiek głębi. W pierwszej połowie gry o Gonie i Eredinie wiemy tylko tyle, że są i szukają Ciri bo chcą podbić świat. Po odnalezieniu Ciri fabuła przyśpiesza na tyle, że nawet nie jesteśmy w stanie poznać po co dokładnie Eredin chce mieć Ciri, jaki ma plan w stosunku co do niej, kim jest czy chociażby jakie motywy nim kierują. Postać Eredina w grze wygląda jak żywcem wyjęta z jakiejś bajki dla dzieci. Przez całą grę ma się wrażenie, że Dziki Gon jest tylko tłem fabularnym a później, gdy fabuła zaczyna pędzić niczym Ciri na Kelpie, Dziki Gon okazuje się przeszkodą, którą wykoksowany Geralt musi zniszczyć. W książce byliśmy w stanie jakoś poznać co kieruje Eredinem, czego chce i jaki stosunek ma do niego chociażby Ciri. Czytając książkę można nawet wysnuć wniosek, że samej Cirilli Eredin się podobał i trochę się w nim podkochiwała. Przerażał ją, ale też jej imponował. Książkowy Eredin miał swoje ideały i motywy, którymi się kierował gdy czynił zło; chciał uratować swój lud i przenieść do innego świata a Ciri była mu potrzebna “do pomocy”. Growy czyni zło dla samego zła a sama jego postać została sprowadzona do tego, że chce podbijać światy bez żadnego istotnego powodu, a po prostu dla własnej przyjemności, dodatkowo działając bez żadnej strategii czy planu.

Błędy drugiej części gry.

Zanim zacznę wymieniać błędy drugiej części chcę odnieść się do tego dlaczego NIE UWAŻAM fabuły drugiej części gry o wiedźminie za błąd.

Jak wiadomo fabuła w dwójce jest mocno upolityczniona co z wiedźmińskiego punktu widzenia może być trochę bezsensowne bo jak wiadomo Geralt jak i inni wiedźmini starali się pozostać neutralni. Jednakże nawet w książce zdarzały się sytuację w których sam Geralt musiał zerwać z neutralnością i stanąć po którejś ze stron (np. Bitwa o most na Jarudze). Dlatego uważam, że sama fabuła nie jest błędem i mogłaby nawet zdarzyć się w książce. Jednak jeżeli chcemy w dwójce grać postacią książkowego Geratla powinniśmy stanąć po stronie Iorwetha, ot taka ciekawostka.

System walki - Walki w drugiej części są najmniej kanoniczne i najbardziej odbiegają od standardu książkowego. Przykładem tu może być turlanie się Geralta.

Wygląd Sheali - Zrobienie z niej seksbomby. W książce była raczej dość “skromna.”

I tutaj kończą się błędy drugiej części gry o wiedźminie. Jak widać nie ma ich zbyt wiele i nie są przesadnie rażące.

Błędy pierwszej części gry.

Geralt i jego bycie playboy’iem - Najbardziej rażącym błędem pierwszej części gry był Geralt i jego zapał do seksu. Biały Wilk w książce jest “ruchliwy” i podoba się wielu kobietom, również z wieloma kobietami sypiał, ale to nijak ma się do tego co przedstawiono w jedynce. Jedynkowy Biały Wilk sprawia wrażenie jakby miał ochotę na wszystko co się rusza, nosi spódnice, ma cycki i puls.

Yennefer Merigold - Najważniejszą wadą Triss w pierwszej części gry jest to, że to tak właściwie w ogóle nie jest Triss. Całe jej zachowanie, osobowość, charakter i styl mowy przypomina Yennefer; czasami można odnieść wrażenie, że twórcy gry chcieli stworzyć właśnie Yen a nie Merigold. Drugą sprawą jest jak zwykle wygląd Triss. Jeśli chodzi o włosy to tutaj jest lepiej bo nosi je rozpuszczone, jednak dalej są za krótkie i zbyt rude. Kolejną i zarazem ostatnią sprawą znowuż jest ubiór czarodziejki. Czternasta tutaj ubiera się zbyt wyzywająco i znowu zapomina o tym, że zawsze zapina sukienki pod szyję bo ma blizny na biuście, których niestety w grze zabrakło.

Adda - Twórcy gry mają naprawdę bardzo duży problem z włosami postaci z wiedźmina. Włosy Addy po odczarowaniu zrobiły się zupełnie białe, w grze widzimy, że księżniczka jest ruda. Zabawnym faktem jest to, że białowłosa miała również przydomek “Biała”. Kolejną sprzecznością jest to, że księżniczka w grze zachowuje się dość normalnie i nie wykazuje na to, że jest z nią coś nie w porządku, niestety w książce po jej odczarowaniu okazała się być upośledzona umysłowo.

I to jest już koniec mój drogi czytelniku. Tak prezentuje się moja lista i uzasadnienie najbardziej rażących błędów we wszystkich częściach gry o wiedźminie. Nie wykluczam, że w przyszłości zrobię drugą część błędów, które teraz umyślnie pominęłam, a które są mniej dostrzegalne i w ogóle nie rażące, ale mogłyby posłużyć jako fajne ciekawostki i smaczki.

Dziękuję za uwagę.

4 notes · View notes