#kingbhumibol | Explore Tumblr Posts and Blogs

furenchifuraidesu · 5 months

Text

From the Palace to the Airwaves: King Bhumibol's Radio Legacy

จากวังสู่เวหา: เล่าเรื่องพระชนกาธิเบศรฯ และการทรงวิทยุ

เนื่องในโอกาสวันคล้ายวันพระราชสมภพของพระบรมชนกาธิเบศรฯ ๕ ธันวาคม ในบล็อกนี้จึงมาขอเล่าเรื่องเกี่ยวกับการทรงวิทยุของพระชนกาธิเบศรฯ

มาทำความรู้จักกับ "ระบบวิทยุ" กันก่อน

ถ้าเราไม่รู้จักระบบวิทยุ คงคิดว่าเป็นเรื่องไกลตัวเพราะใครมันจะถือวอแล้วหมุนคลื่นไปมา หรือฟังวิทยุบนเครื่องวิทยุแบบทรานซิสเตอร์ แต่ในความเป็นจริงแล้ว ระบบวิทยุอยู่รอบตัวเราชนิดที่อยู่ในชีวิตประจำวันเลย แค่เปิดอ่านบล็อกนี้ได้ ก็ต้องใช้งานระบบวิทยุแล้ว เอาง่าย ๆ ก็คือ ทุกอย่างบนโลกนี้ที่เป็น "สัญญาณ" โดยสัญญาณนั้นเชื่อมต่อกันแบบ "ไร้สาย" นั่นแหละคือสิ่งที่เราเรียกว่า "ระบบวิทยุ" เรียกได้ว่า ตั้งแต่มนุษย์รู้จักการนำคลื่นวิทยุมาปรับใช้จนกลายเป็นระบบวิทยุ มันก็เปลี่ยนโลกเราไปเลย

ระบบวิทยุที่เราใช้กันทุกวันนี้ขอให้แบ่งส่วนประกอบที่สำคัญออกเป็น ๒ อย่าง คือ "คลื่นวิทยุ" และ "อุปกรณ์วิทยุ" - คลื่นวิทยุ เป็นสิ่งที่เรามองไม่เห็น คลื่นวิทยุนี้ก็ล่องลอยไปมาในอากาศ แต่การที่จะทำให้คลื่นที่ล่องลอยไปมาในอากาศซึ่งเรามองไม่เห็นกลายมาเป็นข้อความเสียงได้ ก็ต้องอาศัยอุปกรณ์วิทยุนั่นเอง - อุปกรณ์วิทยุ เป็นเครื่องมือที่ใช้รับ-ส่ง คลื่นวิทยุ และ แปลงออกมาเป็นข้อความเสียงที่ส่งผ่านกัน

..........แต่ในบล็อกนี้ขอข้ามเนื้อหาเกี่ยวกับวิทยุที่เจาะลึกกว่านี้ เพราะเนื้อหาหลักคือพระชนกาธิเบศรกับการทรงวิทยุ ไม่ใช่เรื่องระบบวิทยุหรือประวัติของวิทยุในสยาม (แต่บอกสักหน่อยว่า สยามเริ่มใช่้วิทยุในการสื่อสารก็ในสมัยรัชกาลที่ ๖ ใช้ใน "ระบบวิทยุโทรเลข" และ นั่นก็เป็นที่มาของ "ถนนวิทยุ" ด้วย)

ถ้าจะให้สรุปง่าย ๆ เกี่ยวกับระบบวิทยุ ก็คงต้องบอกว่า ทุกอย่างบนโลกที่เป็น "สัญญาณแบบไร้สาย" คือระบบวิทยุทั้งหมด ซึ่งระบบวิทยุนี้จะทำงานได้โดยอาศัย "เครื่องส่งและเครื่องรับ" เพื่อ "แปลงสัญญาณของคลื่นวิทยุ" นั่นเอง

ทรงเรียนรู้ระบบวิทยุตั้งแต่ยังทรงพระเยาว์

จากการที่ทรงเล่นของเล่นในพระตำหนัก ได้ทรงทดลองรถไฟฟ้าของเล่นโดยลองใช้ลวดทองแดงต่อกับเต้ารับเพื่อใช้นำพลังงานไฟฟ้าให้กับรถไฟฟ้าของเล่นแทนสายไฟปกติ ซึ่งเมื่อทรงทดลองแล้วก็ทำให้ทรงรู้หลักการของ "สนามไฟฟ้า และ สนามแม่เหล็ก" (วิทยุสื่อสารก็ต้องอาศัยหลักการของสนามแม่เหล็กนี่แหละ) ตอนหลังทรงได้แร่และลวดหนวดแมวจากการจับฉลาก แล้วทรงทุบกระปุกออมสินส่วนพระองค์ไปซื้ออุปกรณ์อื่น ๆ มาด้วย ซึ่งผลที่ได้ก็คือทรงประกอบ....."วิทยุแร่" ด้วยพระองค์เอง วิทยุแร่ ประกอบด้วยมือเองได้ และ ไม่จำเป็นต้องใช้แบตเตอรี่เลย ใช้แร่บนวิทยุปรับหาความถี่เอา แล้วลวดทองแดงเป็นสายอากาศ วงจรพื้นฐานของวิทยุแร่ไม่ซับซ้อน แต่การดัดแปลงให้วิทยุแร่สามารถฟังจากสถานีวิทยุกระจายเสียงในยุโรปได้ไม่ง่ายเลย ฉะนั้น ก็นับเป็นพระอัจฉริยภาพที่มีตั้งแต่ทรงพระเยาว์กับการประกอบวิทยุแร่ แล้วทรงดัดแปลงเพิ่มให้รับช่วงความถี่ได้มากขึ้น จากการศึกษาด้วยพระองค์เอง

และ ความสนพระทัยเรื่องวิทยุ จะแอบซ่อนในพระราชนิพนธ์แปลเรื่อง "นายอินทร์ผู้ปิดทองหลังพระ" ด้วย (เนื้อเรื่องมีระบบวิทยุในสงครามด้วย) เพราะตามคำบอกเล่าของ พล.ต.ค.สุชาติ เผือสกนธ์ ก็เล่าถึงพระอัจฉริยภาพของพระชนกาธิเบศร ที่ทรงวิเคราะห์สาเหตุที่เรือบิสมาร์คอัปปาง และ แน่นอนว่าเกี่ยวข้องกับวิทยุด้วย ซึ่งทรงให้ความสำคัญกับ "เครื่องหาทิศวิทยุ" เรียกแบบชาวบ้านมันก็คือ เรดาร์ นั่นเอง

การหาทิศวิทยุนี้ ก็เพราะทรงเห็นว่าระหว่างทรงงานแล้วใช้วิทยุ ก็มีคลื่นแทรกรบกวนอยู่ จึงทรงทดลองใช้เรดาร์ เพื่อปรับปรุงระบบวิทยุไม่ให้โดนคลื่นรบกวน

แค่เรื่องวิทยุ ก็ยังทรงทำให้มันเป็นมากยิ่งกว่าการสื่อสาร

กับคลื่นรบกวน ถ้าเป็นคนทั่ว ๆ ไป ก็แค่หาทางแก้คลื่นรบกวนก็ได้ ไม่ต้องลงแรงเองยังได้เลย ใช้เงินซื้อเอาก็ได้ แต่กับพระชนกาธิเบศร เมื่อทรงรู้ปัญหาคลื่นรบกวนวิทยุสื่อสาร ท่านกลับทรงลงแรงลงมือหาทางแก้คลื่นรบกวนด้วยพระองค์เอง คือ ถ้าหากว่าใครบอกว่า คนแก้ปัญหานี้คือ ดร.สุธี อักษรกิตติ์ ที่มาทำสายอากาศสุธีให้ท่าน อันนี้คงเป็นเรื่องจริงส่วนเดียว เพราะตอนเรียก ดร.สุธีไปช่วยงานท่าน จะแค่สั่ง "ให้ทำสายอากาศ" แค่นี้ก็ทำได้ แต่กลับกัน ในตอนที่ดร.สุธี ไปถวายงาน ท่านก็ทรงศึกษาความเป็นไปได้มาก่อนแล้ว และ ในระหว่างทดลองสายอากาศสุธี ก็ยังทรงติดตามความคืบหน้า พร้อมทั้งหาข้อมูลมาเพิ่มเติมแล้วพระราชทานคำแนะนำด้วยพระองค์เอง

ร่ายมายาวก็เพื่อต้องการจะบอกว่าสายอากาศสุธี เอาไว้แก้ปัญหาคลื่นรบกวนในระบบวิทยุสื่อสาร และได้พระราชทานระบบสื่อสารทางวิทยุที่ดร.สุธีพัฒนาขึ้นเอาไปใช้กับหน่วยงานราชการด้วย ซึ่งนอกจากเรื่องการสื่อสารแล้ว ก็ทรงตั้งพระทัยให้ "เป็นต้นแบบเพื่อคนรุ่นหลัง" จะได้ "ลดการพึ่งพาต่างชาติ" ในการวางระบบสื่อสารทางวิทยุนั่นเอง

แค่ระบบวิทยุคนทั่วไปก็คงคิดไม่เกินว่ามันเอาไว้ใช้สื่อสารไง แต่กับพระชนกาธิเบศรกลับคิดไปไกลถึงคนรุ่นหลังให้เอาไว้ศึกษา เรื่องการลดการพึ่งพาต่างชาติ ให้คนไทยได้ทำเองใช้เอง และ ทรงเชื่อในศักยภาพของคนไทย ว่าพัฒนาเองได้ ทำเองได้

พระอัจฉริยภาพที่เรารับรู้ไม่ใช่เรื่องเกินจริง

ทุกวันนี้ เราเห็นคนซื้อมือถือ ซื้ออุปกรณ์อิเล็กทรอนิกซ์ หลายคนมองแค่ยี่ห้อก็ซื้อ จบ แค่นั้น แต่กับพระชนกาธิเบศร จะทรงซื้ออุปกรณ์วิทยุ หรือ ใช้อุปกรณ์วิทยุ ก็ทรงศึกษามาเป็นอย่างดี ศึกษามาดีขนาดไหน ก็ "ปรับแต่งอุปกรณ์ด้วยพระองค์เองได้" ท่านจะเรียกคนขายอุปกรณ์วิทยุ หรือ วิศวกรที่เชี่ยวชาญด้านวิทยุคนไหนมาใช้งานก็ทำได้หมด แต่ท่านทรงเลือกที่จะจัดการทุกอย่างด้วยพระองค์เอง จะแค่จ่ายเงินแล้วให้บริษัทที่ขายวิทยุไปทำต่อก็ทำได้ แต่ไม่เลย กับพระชนกาธิเบศร ท่านทรงเอาอุปกรณ์วิทยุมาแล้วทดลองเอง ภูมิประเทศต่าง ๆ ในไทยก็อาจจะเป็นอุปสรรคกับการสื่อสารผ่านวิทยุ แต่พระชนกาธิเบศรก็ทรงทดลอง ระดับที่ ดัดแปลงอุปกรณ์วิทยุ แล้วเอาไปติดกับรถพระที่นั่ง แล้วทรงขับรถขึ้นเขา ลงห้วยไปทดลองกับสถานที่จริงด้วยพระองค์เอง และอุปกรณ์วิทยุส่วนพระองค์ทุกชิ้น ทรงตรวจ ทรงซ่อม ด้วยพระองค์เอง

ไม่ใช่แค่งานช่างอย่างเดียว กับการคำนวณ สูตรคำนวณต่าง ๆ ที่ใช้กับระบบวิทยุ ก็ทรงค้นหาและลองคำนวณด้วยพระองค์เอง

ก็มีเรื่องเล่าว่า พอคนเอาวิทยุสื่อสารมาถวาย ท่านก็ทรง "ควักไส้" อุปกรณ์เหล่านั้น เพื่อเอาชื้นส่วนออกมาตรวจสอบเองด้วย เรียกว่า "ทรงซ้อมพระหัตถ์" เพื่อปรับปรุงอุปกรณ์วิทยุด้วยพระองค์เอง และเมื่อเสด็จไปที่ต่าง ๆ ไม่ว่าทางอากาศยาน เรือ รถไฟ รถยนต์ ก็จะทรงทดสอบระบบวิทยุอยู่ตลอด

วิทยุกระชับมิตร

เมื่อทรงพบว่าระหว่างการใช้อุปกรณ์วิทยุ มีปัญหาคลื่นแทรง-คลื่นรบกวน ท่านก็ทรงสั่งให้ พล.ต.ต.สุชาติ ไปหาข้อมูลและลองศึกษาสาเหตุของปัญหานี้ แต่ในระหว่างที่ทดลองเพื่อหาสาเหตุ แม้จะปฏิบัติพระราชกรณียกิจมาหนักหน่วงแค่ไหน ก็จะทรงร่วมติดตามและทดสอบวิทยุไปกับ พล.ต.ต.สุชาติ ด้วย ชนิดที่บางครั้งก็โต้รุ่งไปเลย

นอกจากนี้ก็ยังทรงเล่นวิทยุ ทรงท้าให้ พล.ต.ต.สุชาติ มาแข่งกันทดลองเครื่องตรวจวัดความถี่วิทยุด้วย ว่าของใครจะเที่ยงตรงมากกว่ากัน ซึ่งเครื่องมือของพระชนกาธิเบศรก็มีความเที่ยงตรงมากกว่า

จากนั้นก็ได้ทรงบริหารความถี่วิทยุ เพื่อใช่ในการสื่อสารกับบุคลากรในส่วนงานต่าง ๆ ด้วยพระองค์เอง เช่น ข่ายวิทยุสื่อสารของพอ.สว. ข่ายวิทยุสื่อสารของเขตพระราชทาน ข่ายวิทยุของเหล่านายทหาร-นายตำรวจที่จะต้องตามเสด็จ

แม้เสด็จแปรพระราชฐานไปยังวังไกลกังวล หรือ พระตำหนักภูพิงค์ราชนิเวศ ก็ยังทรงต่อเสาอากาศ แล้วทดลองอุปกรณ์วิทยุ ก็ต้องวิ่งขึ้นวิ่งลง ระหว่างห้องทรงงาน-ดาดฟ้าพระตำหนักด้วย อุปกรณ์โทรศัพท์ก็เช่นกัน ทรงเฝ้าโทรศัพท์ด้วยพระองค์เอง และเมื่อเจอปัญหาหรือข้อผิดพลาดเพราะการกระจายคลื่นความถี่ ก็ได้เรียกเจ้าหน้าที่องค์การโทรศัพท์มา เพื่อพระราชทานแนวทางในการปรับปรุงระบบโทรศัพท์อีก

ขอปิดจบบล็อกนี้ ว่า การยกย่องพระอัจฉริยภาพด้านวิทยุ ไม่ใช่เรื่องเกินจริงเลย เพราะทรงศึกษาทุกส่วนในระบบวิทยุด้วยพระองค์เอง แล้วก็ทรงถอด ประกอบ ดัดแปลง อุปกรณ์วิทยุเอง อาจจะเป็นพรสวรรค์ที่ท่านทรงมีความสามารถในการเรียนรู้ แต่พระอัจฉริยภาพด้านวิทยุที่เราได้รับรู้ ก็เป็นพรแสวงที่พระองค์ทรงเรียนรู้ ลงมือทำด้วยพระองค์เอง แล้วกับวิทยุที่ใช้สื่อสารกัน ใครจะมีวิสัยทัศน์แบบพระองค์ที่เล่นวิทยุก็ยังเห็นว่า "คนไทยทำเอง พัฒนาเอง เพื่อลดการพึ่งพาจากต่างชาติ"

แนะนำหนังสือสำหรับอ่านเพิ่มเติม - อนุสรณ์งานพระราชทานเพลิงศพ พล.ต.ต.สุชาติ เผือกสกนธ์ (เล่มนี้เล่าแบบละเอียด และ เป็นหนังสือเล่มหลักที่เอามาใช้เขียนบล็อกนี้ ใครที่อยากจะศึกษาเรื่องการใช้วิทยุแบบละเอียด ชั้��สูง ไปอ่านได้เลย) - สารานุกรมไทยสำหรับเยาวชน เล่มที่ ๒๓ เรื่องที่ ๙ ระบบวิทยุ (เอาไว้สำหรับทำความเข้าใจเกี่ยวกับระบบวิทยุเบื้องต้น แต่สารานุกรมไม่ได้เจาะลึกเท่ากับที่ พล.ต.ต.สุชาติเขียนไว้) - สารานุกรมไทยสำหรับเยาวชน เล่มที่ ๒ เรื่อง อุปกรณ์สำหรับขยายขอบเขตของสัมผัสโดยตรง หัวข้อ อุปกรณ์สำหรับใช้หยั่งของเขตของสัมผัส (เรื่องนี้จะอธิบายให้เข้าใจเกี่ยวกับการทำงานเบื้องต้นของเรดาร์) - นายอินทร์ผู้ปิดทองหลังพระ (เป็นพระราชนิพนธ์แปลของพระชนกาธิเบศร ซึ่งในพระราชนิพนธ์นี้จะสะท้อนให้เห็นถึงความสนพระทัยของระบบวิทยุที่ใช้ในสงครามด้วย)

#KingBhumibol #history #Radio

0 notes

furenchifuraidesu · 1 year

Text

The Royal Rain

จากบทความ การทำฝนเทียมในประเทศไทย พ.ศ. 2514 การทำลายเมฆหมอก เพื่อถวายอารักขา และช่วยราชการทหาร ตำรวจ โดย ม.ร.ว.เทพฤทธิ์ เทวกุล จากหนังสืออนุสรณ์งานพระราชทานเพลิงศพพันตำรวจเอก จินต์ ประยงค์

ภาพจาก https://www.komchadluek.net/news/487725

ม.ร.ว.เทพฤท��ิ์ เทวกุล “สายรุ้ง” ของกรมฝนหลวง

คุณชายเทพฤทธิ์ จบการศึกษาด้านวิศวกรรมเกษตรจากสหรัฐอเมริกา แต่เดิมรับราชการในกรมเกษตร กระทรงเกษตราธิการ และด้วยความเชี่ยวชาญทั้งด้านเครื่องกล และ การเกษตร คุณชายก็ได้คิดค้นเครื่องมือสำหรับเกษตรกรรมมากมาย รวมไปถึงการตั้งโรงงานเพื่อผลิตสินค้าจำเป็นในช่วงสงครามโลกครั้งที่ ๒ เช่น สำลี โซดาไฟ โรงสกัดน้ำมันพืช โรงงานนมผง นอกจากโรงงานผลิตต่าง ๆ คุณชายเทพฤทธิ์ ก็ยังมีผลงานโดดเด่นที่สำคัญคือ “ควายเหล็ก” หรือรถไถนา

ภายหลัง ได้มีการจัดตั้งกรมการข้าวขึ้นมาแล้ว คุณชายเทพฤทธิ์ ได้เป็นหัวหน้ากองวิศวกรรม และ ที่ปรึกษาด้านวิศวกรรมการเกษตรของกระทรวงเกษตรและสหกรณ์

โดยในปีเดียวกันที่จัดตั้งกรมข้าวแล้ว ซึ่งก็เป็นปีแรกที่สมเด็จพระชนกาธิเบศรทรงริเริ่มว่าประเทศไทยจะต้องทำฝนเทียม หลังจากที่คุณชายเทพฤทธิ์ต้องรับผิดชอบเรื่องการทำฝนเทียมแล้ว คุณชายเทพฤทธิ์ก็ได้ไปสอบใบอนุญาตทำการบินของสำนักการบินพลเริอนด้วย

โดย เวลาที่คุณชายเทพฤทธิ์ ทำการบินก็จะใช้นามเรียกขานว่า “สายรุ้ง” มีเรื่องเล่าว่า เมื่อครั้งเสด็จพระราชดำเนินไปประกอบพิธีทางศาสนาที่อำเภอบ้านโป่ง จังหวัดราชบุรีด้วยเฮลิคอปเตอร์พระที่นั่ง บนท้องฟ้ามีเมฆหนาทึบ คุณชายเทพฤทธิ์จึงบินไปโปรยแคลเซียมคลอไรด์ตลอดทาง และทำให้เมฆแหวกไปจนถึงพระตำหนักจิตรลดา ซึ่งการโปรยแคลเซียมคลอไรด์ครั้งนี้ ก็จะพัฒนาเป็นฝนหลวงได้สำเร็จในอนาคต

เรื่องการทำฝนหลวง และ ปฏิบัติการทางอากาศอื่น ๆ จะได้กล่าวในหัวข้อต่อไป

ภาพและข้อมูลจาก http://huahin.royalrain.go.th/historyhuahinroyalrain/history3.php

ปฐมบทแห่งการทำฝนหลวง

ในปี พ.ศ.๒๔๙๘ ที่อำเภอกุฉินารายณ์ (จ.กาฬสินธุ์) ซึ่งเป็นทางผ่านในเส้นทางเสด็จจากภูพานไปยังตัวเมืองกาฬสินธุ์ มีประชาชนออกมาเฝ้ารอดูขบวนเสด็จ พระชนกาธิเบศรได้ทรงจอดรถพระที่นั่ง แล้วลงไปตรัสถามไถ่กับชาวบ้านที่มารอรับเสด็จ ถึงปัญหาภัยแล้ง โดยที่กาฬสินธุ์นี้ มีปัญหาฝนทิ้งช่วงจนไม่มีน้ำสำหรับเพาะปลูก ทั้งยังขาดน้ำสำหรับบริโภคอีกด้วย นี่จึงเป็นจุดเริ่มต้นของการทำฝนหลวงขึ้น

ภายหลังได้มีการเรียกคุณชายเทพฤทธิ์ให้ไปเข้าเฝ้า เพราะคุณชายเทพฤทธิ์มีความเชี่ยวชาญในด้านวิศวกรรมการเกษตรมากที่สุดในขณะนั้น มาศึกษาการทำฝนเทียม ซึ่งก็ใช้เวลาถึง ๑๒ ปี กว่าจะได้มีการทดลองทำฝนหลวงครั้งแรก

ในระหว่างการศึกษาวิธีทำฝนหลวงก็ยังมีอุปสรรคมากมาย โดยอุปสรรคที่ยิ่งใหญ่ที่สุดคือ ขาดแคลนเครื่องบินสำหรับใช้บินทดลอง ภายหลังมาถึงปี พ.ศ.๒๕๑๒ ดร.แสวง กุลทองคำ ปลัดกระทรวงเกษตร ได้จัดตั้งหน่วยบินเกษตรขึ้น จึงได้มีการทดลองบินเพื่อทำฝนหลวงเป็นครั้งแรก

การทดสอบฝนหลวง

การบินเพื่อทดสอบปฏิบัติการฝนหลวง เกิดขึ้นครั้งแรกในวันที่ ๑ กรกฎาคม พ.ศ.๒๕๑๒ ที่อำเภอปากช่อง จ.นครราชสีมา โดยทดสอบบริเวณป่าสงวนแห่งชาติก่อน แต่ภายหลัง สมเด็จพระบรมชนกาธิเบศรทรงเห็นว่าควรจะย้ายไปที่สนามบินบ่อฝ้าย อ.หัวหิน จ.ประจวบฯ เพราะที่จังหวัดประจวบมีภูมิประเทศหลากหลายกว่าโคราช และที่สำคัญคือ หากปริมาณน้ำฝนจากการทดลองมากเกินไปก็จะไม่เกิดน้ำท่วม เพราะระบายน้ำลงทะเลได้ง่าย และ พื้นที่ จ.ประจวบฯ ก็ประสบภัยแล้งบ่อยเช่นกัน

การทดสอบฝนหลวงในขั้นแรก ยังไม่ได้ใช้สารเคมีซับซ้อนอย่างทุกวันนี้ แต่เดิมใช้เพียงน้ำแข็งแห้ง และ น้ำเกลือ ซึ่งแม้จะทำให้ฝนตกได้ แต่ก็ยังมีอุปสรรคอยู่มาก ทั้งยังไม่่ได้ทำให้ได้ปริมาณน้ำมากตามที่ต้องการ และหากใช้ในปริมาณที่ผิด ก็ยังอาจะทำให้เมฆสลายตัว รวมทั้งไม่สามารถบังคับให้ฝนตกในพื้นที่ที่ต้องการให้ฝนตกด้วย

การทดสอบฝนหลวงในขั้นแรก แม้จะยังไม่ได้ผลอย่า��ที่ต้องการไว้ แต่พระชนกาธิเบศรก็สนพระทัยมาก มีการติดตามผลเสทอ รวมทั้งเสด็จมาทอดพระเนตรการทดลองด้วยพระองค์เอง จากนั้นก็จะพระราชทานข้อคิดเห็นต่าง ๆ เพื่อให้การทำฝนหลวงมีประสิทธิภาพมากขึ้นด้วย ท่านไม่เพียงแต่พระราชทานคำแนะนำเป็นการตรัสออกมาเท่านั้น แต่ท่านยังทรงทดลองให้เห็นจริง ๆ ว่าหากทำตามที่ทรงแนะนำเอาไว้แล้วผลจะเป็นอย่างไร

ทำสำเร็จเป็นประเทศแรกของโลก

จากเดิม ฝนหลวงทำได้แค่โปรยน้ำแข็งแห้ง-น้ำเกลือใส่เมฆคิวมูลัส แต่หลังจากได้รับพระราชทานคำแนะนำจากพระชนกาธิเบศรฯ และ การพัฒนาสูตรฝนหลวงอย่างต่อเนื่อง ทำให้ไทยเป็นประเทศแรกของโลกที่สามารถทำฝนหลวงขณะที่ท้องฟ้าไม่มีเมฆได้ ความสำเร็จครั้งนี้เป็นที่จึงยอมรับในการทำฝนเทียมทั่วโลก เพราะแม้จะมีการกล่าวว่าเราสามารถทำฝนเทียมในสภาพอากาศที่ฟ้าโปร่งได้ แต่ก็ยังเป็นเพียงทฤษฎี ไม่ได้นำมาทำให้เป็นจริงอย่างประเทศไทย และในการทดสอบความแม่นยำ ก็ได้เริ่มทดสอบในปี พ.ศ.๒๕๑๔ บนพื้นที่ที่อ่างเก็บน้ำเหนือเขื่อนอุบลรัตน์ และ เขื่อนภูมิพล ซึ่งทำการทดสอบไปทั้งสิ้น ๙ ครั้ง และ ผลปรากฏคือ สำเร็จทั้ง ๙ ครั้ง (เรียกว่า สามารถทำฝนให้ตกได้ตามเป้าหมายที่ต้องการสำเร็จแล้ว)

ฝนเทียมที่อื่น ยังไม่สามารถทำให้ฝนตกในขณะที่ฟ้าโปร่งได้ ยังจำเป็นต้องอาศัยเมฆในการทำฝนอยู่ ในขณะที่ฝนหลวงของไทยสามารถทำให้ฝนตกตอนอากาศแล้งก็ยังได้ สำหรับประเทศไทย ถ้ามีท้องฟ้า ก็ทำฝนหลวงได้หมด

ภาพจาก https://instore.studio7thailand.com/trends/royal-rain/

ความสำเร็จของการทำฝนหลวง

ภายหลังจากที่ผลการทดลองเป็นที่น่าพอใจแล้ว ในเดือนกรกฎาคม ปีพ.ศ.๒๕๑๔ จึงเริ่มทำภารกิจช่วยเหลือราษฎรที่ประสบปัญหาภัยแล้ง ปฏิบัติการทำฝนหลวงครั้งนั้นทำไปทั้งสิ้น ๘๖ วัน และ ทำให้ฝนตกได้ ๘๑ ครั้ง นับว่าการบินทำฝนหลวง ทำให้มีโอกาสเกิดฝนได้ถึงร้อยละ ๙๔.๒ และต้นทุนในการทำฝนหลวงเฉลี่ยแล้ว เพียงไร่ละ ๔.๖ สตางค์

สูตรที่เราคุ้นเคยในการทำฝนหลวง คือ ก่อกวน - เลี้ยงให้อ้วน - โจมตี ก็เป็นสูตรในการสร้างความสำเร็จครั้งนี้

ขอจบการเล่าเรื่องแต่เพียงเท่านี้ ที่มาก็ตามที่บอกไปแล้วตั้งแต่เริ่ม เห็นว่าความน่าเชื่อถือสูงอยู่แล้ว เพราะคนเขียนคือคนที่พระชนกาธิเบศรทรงเรียกให้ไปทำฝนหลวงโดยเฉพาะ คนที่บินไปทำฝนหลวงด้วยตัวเอง อดทนพัฒนาฝนหลวงถึง ๑๒ ปี ขนาดเกษียณก็ยังมาบินทำฝนหลวงต่อ จนร่างกายไม่ไหว ถึงเลิกไป

ภาพจาก https://www.tnews.co.th/social/378500

#TheRoyalRain #KingBhumibol

0 notes