#enorm geluid

[twafordizzy]

Bijna iedere dag muziek: Simple Minds

Jip Golsteijn (1945-2002) van De Telegraaf interviewde voor 1986 Jim Kerr, zanger van de Simple Minds. Enkele fragmenten hieruit: Ik word behandeld als een veteraan, maar ik ben pas midden twintig. Ondanks vijf elpees in vier jaar is het succes zeer geleidelijk gekomen. Nóg heb ik het gevoel dat het te snel gaat. Dat ik geduldiger zou moeten zijn. Ik wéét immers dat de Simple Minds nog zullen…

View On WordPress

#ambities #Amerikaans #angst #elpees #enorm geluid #Human League #Jim Kerr #Jip Golsteijn #Kerouac #kleur #Mick Jagger #Pete Townsend #Pink Floyd #rock &039; roll #Roger Daltrey #Simple Minds #Soft Cell #Spandau Ballet #Steinbeck #succes

[bokkerijder]

ik was naar de laatste ZOOmeravond in Blijdorp gegaan

wat een vergissing was dat

#rambles '23 #m'n hoofd doet ontzettend pijn #bijna weer oververhit geraakt #had ook nog eens de verkeerde schoenen aan #dus m'n voeten doen ook enorm veel zeer #en er was Te Veel Geluid #dus ik.... ga een apc en paracetamol innemen #en dan ga ik me lekker inbouwen in bed met allemaal kussens #en dan ga ik lekker downton abbey kijken

[betoverheks]

Magie, hihihi. Ik zie, ik zie, wat jij niet ziet. Heks rent rammelend rinkelend rond. Met 1 zwarte kat en tweemaal hond. Elfjes, godjes, boombombasten, watergodin. In spin, de bocht gaat in!!!

‘Wat hoor ik nu?’ zegt mijn huisarts gisteren, als ik mijn jas uittrek. Verrukt staart ze vervolgens naar mijn pols. Daar komt dat geluid vandaan. Duizend kleine elfjes dansen daar in zilveren tonen. Op de bevrijdingsbraderie staat elk jaar mijn Afghaanse stenenman. Een heel lekker stuk van een vent met veel humor, die goed over de randen van de middenwereld kan kijken. Ik kom al zo lang bij…

View On WordPress

#Afghaanse stenenman #‘les six frères #belastingaangifte #bevroren wandelgangen #bomen zijn enorme kletskousen #bronvrouwe #elfjes #enorme bedels #goddelijke piemel? #godjes #innerlijk huwelij #innerlijk huwelijk #maanlicht #magische geluid. #met mezelf getrouwd #Onze Lieve Vrouwenkerk uit de 14e eeuw. #paranormaal genezen #Pelgrim Fathers #praktische ratel #randen van de middenwereld #schudden hun wijze kruin #slakken met hun nachtelijke orgieën. #stukken stokoude ruwe koraal #t paard van Troye. #troom van liefdevolle energie #Uitspringende lantarenpalen #verstopte manschappen #vruchtbaarheidsgod #watergodin

[devosopmaandag]

Namen – 'een diepzinnig, hemeltergend, nooit goed uit te leggen onderwerp'

Kooltjes van een dovende dag

Eenden en woerden

Windveer en stapelwolk

Als wilde bijen gonzen in mei

Boeg en spiegel – voorportalen

Iemand als ik - Avonddauw

Dit tot de verbeelding sprekend lijstje komt voor in een negentiende-eeuwse tekst. Het zijn zes van vijfendertig in totaal. Wie de context niet weet, vermoed wel dat elk ervan voor iets groters staat. Namen van kunstwerken, titels van boeken misschien. En dat laatste zijn het dus. Het zijn mogelijke titels voor een verzameling teksten van een dichter.

Kooltjes van een dovende dag: het is donker aan het worden, het vuur is bijna uit, nog een laatste beetje opgloeiend licht. Symbool voor een leven dat op zijn einde loopt?

Eenden en woerden: de wereld keurig opgedeeld, mannen en vrouwen en waar elk voor staat. Woerden zijn in de paartijd wrede dieren, is bekend. Maar de dichter acht de woerden, de mannen dus, min of meer superieur aan vrouwen.

Windveer en stapelwolk: de een breed uitwaaiende ijskristallen in de hoge lucht, amper een wolk te noemen, de ander de wolk zoals kinderen die tekenen. Iets wat maar net vorm en massa heeft, en iets wat extreem vorm heeft en enorm van omvang is.

Als wilde bijen gonzen in mei: bijen die door de warmte van mei tot leven komen, die het volle leven aankondigen, een geluid herinnerd.

Boeg en spiegel – voorportalen: van alle de meest raadselachtige en poëtische. De boeg van een schip dat zich een weg baant door woeste golven én door een kalme spiegelende zee? Een samenvatting van het leven, voorportalen van de dood?

Maar met Iemand als ik – Avonddauw' komt opeens de dichter tevoorschijn en krijgt het Kooltjes van een dovende dag een meer beladen betekenis: de dichter als oude man. Het boek waar de dichter een titel voor zoekt is een bundel met dagboekaantekeningen, bespiegelingen, herinneringen en observaties. Wat te doen met zo'n bont geheel van teksten, in een heel mensenleven ontstaan en bewaard? Vijfendertig mogelijke boektitels noteert hij. De dichter wikt en weegt, want wat te kiezen? “Het is een diepzinnig, hemeltergend, nooit goed uit te leggen onderwerp – namen. Het houdt me al mijn hele leven ten diepste bezig.”.

En dan opeens schiet hem een naam te binnen! “Hun nutteloosheid als wild gewas - een zeker natuuraroma waarvan ik zo graag zou willen dat het uit mijn bladzijden opsteeg - de ondiepe bodem waaruit ze voorkomen - hun verlangen met rust te worden gelaten - hun koppige, dove onwil om vragen te beantwoorden....” Hij denkt aan de jeneverbesboom, en denkt de perfecte titel gevonden te hebben: Jeneverbesjes, zowat

Oh, wat een verrukkelijke titel, dacht ik meteen. Maar uiteindelijk zal de bundel in het Engels - spijtig genoeg - Specimen Days heten. Ik ben blij dat de Nederlandse uitgave een veel betere titel heeft: Oud ben ik, jong ben ik.*

* 'Oud ben ik, jong ben ik ' | Walt Whitman (1819 – 1892) | vertaling René Kurpershoek | uitgeverij Van Oorschot 2019

[dickvanas]

Walvisman Patrick filmt relatie met potvis voor documentaire

Hij staat bekend als de enige man ter wereld die een dermate innige relatie onderhoudt met walvissen dat hij zelfs door een walvismoeder als babysitter werd aangewezen en op de neus van een potvis het water uit werd getild. De Amerikaan Patrick Dykstra heeft van zijn passie en avonturen een boeiende documentaire weten te maken, en is daarvoor even in Nederland neergestreken. „Gelukkig is mijn vriendin niet jaloers.”

De documentaire Patrick and the whale volgt Dykstra tijdens zijn zwemuitjes met walvissen, die balanceren op het randje tussen passie en obsessie. Opvallend en veelzeggend moment is dat Dykstra een soort blauwtje loopt bij een bevriende potvis die hem even geen blik waardig gunt. Dykstra is bij terugkomst in de boot, met betraande ogen, een uur van slag. „Ja ik wil niet heel gek klinken, maar potvissen zitten op een heel ander emotioneel niveau dan wij. Ik wilde deze potvis een camera geven, maar ze was daar niet van gediend. Ik voelde het in mijn borst dat ze dit niet kon waarderen, en heb meteen mijn pogingen gestaakt. Daar hoefde ze niet eens geluid voor te maken. Ik werd daar heel emotioneel van ja, ik heb met haar juist een heel bijzondere band.”

Onderwater-constructies

Dat hij tijdens persconferenties over de film vaak vragen krijgt over zijn obsessie met de dieren, en of hij wel echte vrienden heeft, deert hem niet. „Tja, ik spendeer natuurlijk wel veel tijd met ze in het water en mag ze meer dan mensen. Maar gelukkig is mijn vriendin niet jaloers aangelegd.”

Dykstra gaat ver om het leven en de band die potvissen met elkaar hebben zo goed mogelijk in beeld te brengen. Los van het eigenhandig plaatsen van camera’s op de enorme walvissen, knutselt Dykstra er thuis al op los. „Op een gegeven moment heb je de walvissen goed in beeld, en ga je nadenken hoe je dat nog mooier kan maken. In mijn garage maak ik zelf speciale onderwater-constructies waarop mijn camera nog beter tot zijn recht komt. Ook met drones weten we echt de mooiste beelden vast te leggen.”

Door jarenlang oefenen en filmen is Dykstra naast walvis-expert ook een zeer kundig filmmaker geworden. Zo won hij een aantal jaar geleden nog de Engelse Oscar-variant BAFTA voor beste camerawerk in de documentaire Blue Planet 2. „Duizenden slechte shots maken, zo leer je het”, zegt Dykstra hardop lachend. „Inmiddels weet ik precies hoe je moet zwemmen voor of achter de camera, met de zon in je rug of juist voor je. Na drie uur ’s middags is het licht het mooist. Dan krijg je van die prachtige zonnestralen door het water heen. Ik denk echt dat je de walvissen in deze documentaire op een unieke manier te zien krijgt.”

Potvis Dolores

Na een jarenlange fascinatie met diverse walvissoorten, wist hij als advocaat genoeg geld opzij te leggen om diverse expedities te bekostigen. Een moment in 2019 veranderde alles voor hem, toen potvis Dolores zijn nieuwsgierigheid beantwoorde. „Ik heb dat oprecht nog nooit bij iemand anders ter wereld gezien. Ik heb gewoon een uur met haar kunnen chillen. Ze nam me op haar neus en zwom pirouetjes als ik dat ook deed. Ze zwemt ook altijd direct naar mij toe, ook al liggen er nog andere mensen in het water.” Bang is hij zelden, omdat de dieren volgens hem louter goedaardig en vriendelijk zijn. Al moet hij wel op zijn hoede zijn: „Ik ben ooit terecht gekomen tussen een school haringen, die ineens door een bultrug werden opgeslokt. Een deel van zijn bek kwam bovenop mij. In mijn vlucht naar de boot heb ik doodsangsten uitgestaan. Maar dat was wel uitzonderlijk.”

Het intieme moment met Dolores was voor Dykstra echter reden om nog meer het water in te gaan en uiteindelijk de documentaire te maken. Constant op zoek naar Dolores en naar meer info over de leefwijze van potvissen en de hechte band die de enorme dieren met elkaar onderhouden. De communicatie tussen de dieren met sonar en het karakteristieke geklik is daarbij essentieel en een van de nog onopgeloste mysteries van de walvis.

Volgens Dykstra kan daar in de toekomst verandering in komen: „Wetenschappers zijn er al jaren mee bezig om die taal te ontcijferen. Ik hoop daar met mijn films en onderzoek ook een steentje aan bij te dragen. Het zou voor mij een droom zijn om ook echt met ze terug te kunnen communiceren. Om ze bijvoorbeeld te waarschuwen voor waar ze beter niet kunnen zwemmen en welke boten ze moeten vermijden. Al ben ik ergens ook wel bang om er dan achter te komen dat ze me al die tijd een klootzak hebben gevonden!”

(Door Dick van As)

[fnieuwsblog]

Internationaal vermaarde Galaxy Studios in Mol failliet verklaard: “einde van een iconisch instituut”

De opnamestudio van twee broers uit de Kempen stond in de sector gekend als een baken van kwaliteit. Kendrick Lamar, Rammstein of Helmut Lotti: ze namen er allemaal muziek op.

Achter de oprichting van Galaxy Studios zitten Guy en Wilfried Van Baelen. De twee broers zien in 1982 potentieel in het kippenhok in de achtertuin van hun ouders en besluiten die om te vormen tot een opnamestudio. Een goede reputatie verspreid zich al snel  onder Belgische artiesten: dEus, Will Tura, Johan Verminnen en Helmut Lotti vinden de weg naar Millegem (Mol).

Ook componist en dirigent Dirk Brossé is er kind aan huis en benadrukt een uitzonderlijke geluidskwaliteit, die ze volgens hem zelfs in de VS niet hebben. Dit in combinatie met baanbrekend werk van het personeel zorgde voor een enorme aantrekkingskracht onder Amerikaanse artiesten.

Later werd de studio ook een hotspot voor film- en musicalmuziek. Onlangs ontwikkelde Wilfried Van Baelen zelf nog “immersive sound”, een zogenaamd 3D-geluid. Deze technologie hebben ze meteen in een ander bedrijf gestoken en verkocht.

Het is nu zoeken geblazen naar een mogelijke overnemer. Curatoren kijken toe op een schuldenberg van ongeveer 8 miljoen euro.

Bron: Nws, V. (2023, November 22). Internationaal vermaarde Galaxy Studios in Mol failliet verklaard: “Einde van een iconisch instituut.” vrtnws.be. https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2023/11/22/galaxy-studios-in-mol-failliet-verklaard-helmut-lotti-en-natali/

[rotterdamvanalles]

Radio- en televisiezaak van Correct aan de Benthuizerstraat geopend door tv-bekendheid Ted de Braak, januari 1973.

De oprichting van "Verkoopbureau Correct" op de Zaagmolenstraat 106 te Rotterdam met een verkoopruimte van 20m², vond plaats op 3 april 1940 door de heer Frans de Jong. Samen met zijn vrouw en baby woonde hij op 20m² achter de winkel. Gedurende de oorlogsjaren is Frans de Jong een geruime tijd te werk gesteld in Duitsland, toch bleef het bedrijf bestaan, hoewel er in die tijd natuurlijk geen radio verkocht werd.

De radio kwam na de bezettingsjaren in steeds meer varianten op de markt en daarom besloot de Frans de Jong de winkel, waar tot op dat moment allerhande huishoudelijke apparaten werden verkocht, definitief om te bouwen tot Radio-Speciaalzaak. Harry de Jong kwam als technicus in de zaak bij pa. Een jongeman met liefde voor alles wat met techniek te maken heeft en al snel nam hij het roer over. De toenemende welvaart en de daarmee samenhangende groei van het bedrijf, zorgde ervoor dat Correct meer ruimte nodig had. De aangrenzende panden voorzagen in deze behoefte aan ruimte. De opkomst van de platenspeler en grammofoonplaten bracht Correct in 1957 tot haar tweede specialisatie. In het pand aan de Zaagmolenstraat 102 werd in 1957 de "Correct platenpijp" geopend, een pijpenlawinkel waar bakvissen en jongeren terecht konden voor de platenprimeurs uit de "Top of Flop" van Herman Stok.

De opkomst van de televisie, maar ook de enorme toename van audioapparatuur in vele verschijningsvormen, verhoogde de vraag naar serviceverlening in de vorm van installaties, reparaties en onderhoud. Dit leidde tot de oprichting van een onafhankelijke, professionele, eigen technische dienst (Correct Service Center) die in 1965, onder eigen dak, in de Zaagmolenstraat geplaatst werd.

Eind jaren zestig was Correct gehuisvest in een tiental verschillende panden in de Zaagmolenstraat en omgeving. In die tijd stond de directeur H. de Jong voor een belangrijke strategische beslissing: of meer filialen in Rotterdam, of alles onder één dak. In 1971 werd gekozen voor het onder één dak plaatsen van de verschillende Correct activiteiten. Medio 1971 werd een voormalige bioscoop, het Victoria Theater aan de Bergweg, gekocht.

Na een grootscheepse verbouwing, waarbij alleen de contouren van de voormalige bioscoop bewaard zijn gebleven, opende Correct op 29 januari 1973 officieel haar deuren. Rotterdam was een nieuw soort theater rijker geworden: "Radio Correct". Een totaaltheater op elektronica gebied, alles voor beeld en geluid onder één dak:

- 1200 m² verkoopoppervlakte op de begane grond

- parkeren in de kelder

- kantoren en Technische Dienst op de eerste verdieping.

De opzet was uniek voor zowel Rotterdam als voor heel Nederland. Waren het eerst alleen Rotterdammers die Correct ontdekten, al snel kwam men ook van ver buiten Rotterdam. Het beleid was, en is nog steeds, gericht op eerlijk Rotterdams koopmanschap. Dat sprak aan en mede daarom groeide Correct uit tot een begrip voor de consument en de toeleveranciers uit de handel en de industrie.

De fotograaf is Ary Groeneveld en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van correct.nl. Lees verder op https://www.correct.nl/historie.php

[regioonlineofficial]

Het Prolock Filterscherm is de eerste productinnovatie van het dijkversterkingsprogramma 'Sterke Lekdijk' dat grootschalig wordt toegepast voor de versterking van de Lekdijk bij Salmsteke (gemeente Lopik). Het scherm beschermt de dijk tegen ‘pipping’ en zal in 2024 over 800 meter in de dijk worden toegepast. Een hoogtepunt voor het innovatiepartnerschap van Sterke Lekdijk. Het waterschap werkt hierin samen met de innovatiepartner Mourik Infra. Waarom is Prolock ontwikkeld? Een van de risico’s waardoor een dijk kan bezwijken is piping. Daarbij stroomt water onder de dijk door. Dat water voert zand mee, waardoor een open verbinding ontstaat met het achterland, een zogenaamde ‘pijp’. Het Prolock filterscherm gaat piping tegen. Hoe werkt het Prolock Filterscherm? Het Prolock Filterscherm is een kunststof scherm met een fijnmazig filter dat water doorlaat, maar fijn zand en andere gronddeeltjes tegenhoudt. De ondergrond en de waterhuishouding in en om de dijk worden hierdoor niet verstoord. Dat betekent minder problemen met grondwater, natte kelders of verdroging. Het scherm is gemaakt van gerecyclede kunststof kozijnen. Hierdoor is het duurzamer en veel minder milieubelastend dan een stalen damwand. Onderzoek toont aan dat het kunststof materiaal niet langzaam oplost in de bodem. Prolock Filterscherm - Foto: Waterschap De Stichtse Rijnlanden Het Prolock Filterscherm wordt namelijk onder de grond geplaatst. Hierdoor is er geen invloed van UV, geen erosie door water en wind en geen aantasting door zuurstof. Bovendien geeft het bij het aanbrengen minder trillingen en geluid. Veel partijen werkten samen Tijdens de ontwikkeling van het Prolock Filterscherm werkten veel partijen samen, zoals: deskundigen van De Stichtse Rijnlanden, Mourik Infra, ABT en Profextru. Ook kennisinstituten en het Hoogwaterbeschermingsprogramma (HWBP) waren bij de ontwikkeling betrokken. Na twee jaar onderzoek en evaluatie door interne en externe experts is het vertrouwen in het filterscherm bevestigd. Nadat het Prolock Filterscherm bij Salmsteke is toegepast, kunnen ook andere delen van Sterke Lekdijk hier hun voordeel mee doen. Sterker nog; deze innovatie komt straks ook ter beschikking voor andere waterschappen in Nederland. Een prachtig resultaat van het innovatiepartnerschap van Sterke Lekdijk. Over Sterke Lekdijk De Lekdijk is een van de belangrijkste dijken in Nederland. Als deze dijk doorbreekt overstroomt het westen van Nederland tot Amsterdam aan toe. Met enorme economische schade en veel menselijk leed tot gevolg. Daarom is het belangrijk dat de dijk in goede conditie is en blijft. In 2017 zijn hiervoor nieuwe, stengere normen vastgesteld. Sterke Lekdijk kent een dijkversterkingsopgave van 55 kilometer, van Amerongen tot Schoonhoven. Samen met zijn partners en de omgeving wil het waterschap ervoor zorgen dat de dijk het achterland veilig houdt. De dijkversterking biedt ook kansen om de dijk en het rivierenlandschap nog mooier te maken. De Stichtse Rijnlanden zet dan ook in op een veilige dijk, die ruimtelijk aantrekkelijk is en fungeert als verbindend element voor onder andere water, mobiliteit, cultuur, recreatie en natuur. Het Hoogwaterbeschermingsprogramma (HWBP) Het HWBP is een alliantie van de 21 waterschappen en Rijkswaterstaat. Zij versterken samen de komende 30 jaar in heel Nederland 1.500 kilometer aan dijken en 400 sluizen en gemalen. Om deze dijken duurzamer, met minder kosten en tijdig te kunnen versterken zijn innovaties belangrijk. Het programma Sterke Lekdijk valt onder het Hoogwaterbeschermingsprogramma. Meer informatie: www.hdsr.nl/sterkelekdijk.

[euroadventure]

Skanderborg - Samsø 🚴‍♀️ 75,9km 🚴‍♀️- Logumkløster

Vrijdag 11 augustus

Het heeft gemiezerd vanacht en wanneer ik opsta en naar buiten kijk zie ik de mist hangen op het water...het zal toch niet?

Ik sliep vanmorgen door mijn wekker heen. Ik snap er niks van dit is al de tweede keer...en ik ben een enorm lichte slaper dus kan mij niet voorstellen dat ik het geluid gemist heb. Het nadeel is dat ik nu snel alles moet inpakken en ontbijten om op tijd bij de boot te arriveren. De boot gaat namelijk niet om het uur.

Het lukt mij om om 9 uur bij de haven te staan, waar de boot om 9.30 uur vertrekt. Ik had gisteravond een ticket geboekt, maar hij is niet aangekomen in mijn mail...ik moet dus ook eerst naar het loket om te kijken of alles wel in orde is. Uiteindelijk blijkt mijn betaling niet gelukt zegt de beste man, maar het kan ook zijn dat ik straks twee keer heb betaalt...

Goed, ik heb mijn ticket en kan mee! De boot zit goed vol en de tocht, die een uur duurt, gebruiken de Denen vooral om uitgebreid te ontbijten met elkaar.

Bij aankomst zitten de wolken nog steeds voor de zon, maar vanaf het eerste moment ben ik onder de indruk. Het lijkt op een combinatie van alle onze waddeneilanden tezamen.

Het noorden vind ik denk ik het mooiste. Naaldbossen, heidevelden en leuke kleine dorpjes met echte vakwerkhuizen. Erg afwisselend!

Ik spreek nog uitgebreid met een meneer die al zijn hele leven op het eiland woont. Hij vertelt mooie verhalen en blijkbaar zijn de vele kleine eilandjes rondom het grote eiland privé bezit. Leuk om te horen hoe dat precies zit, waar je dus wel en niet kunt komen. Ik wil zeker nog een keer terugkomen wanneer de zon schijnt 😉.

Ik klim naar het hoogste punt op het eiland en heb ook hier weer een mooi uitzicht.

Ik fiets een route van ruim 75 kilometer. Het zuidelijkste deel bestaat vooral uit glooiende akkervelden waar veel tarwe wordt verbouwd. Ik heb zoiezo het idee gekregen dat Scandinavië ook enorm veel tarwe verbouwt, want ook in Noorwegen en Zweden zag ik dit volop. Ik fiets tot het zuidelijkste puntje waar de vuurtoren sta. Ik beklim ook deze en heb ook nu een fantastisch uitzicht.

Aan het einde van de middag trekt de lucht helemaal open. En nu wordt de schoonheid van het eiland extra zichtbaar. De tarwevelden lijken wel van goud!

Het water kleurt extra blauw en groen. Ik moet zeker nog een keer terugkomen 😍, wauw!!

Helaas vertrekt mijn boot om 18.15 terug. Wanneer hij aan komt varen lijkt hij zijn bek open te doen als een haai (zie foto's), zo komen de auto's aan boord, grappig!

Wanneer ik weer terug ben in Hou, vanwaar ik ook vertrokken ben, eet ik eerst een maaltijd voor ik verder rij. Ik wil nog een kleine twee uur rijden, omdat ik morgen naar de westkust, net in Duitsland, naar het eiland Sylt wil gaan. Het wordt waar ik nu zit slecht weer, en ik vertrouw de weerapp erop, dat het daar wel beter zal zijn 😉...

[jumsounds]

Krekels, die kleine insecten die hun aanwezigheid kenbaar maken met hun kenmerkende tjilpende geluiden, zijn fascinerende wezens die de aandacht hebben getrokken van zowel natuurliefhebbers als nieuwsgierige geesten. In dit artikel zullen we de wereld van krekels verkennen, hun kenmerken, gedrag en de betekenis van hun melodieuze getjilp.

Krekels behoren tot de insectenorde Orthoptera en de familie Gryllidae. Ze zijn te vinden in verschillende habitats over de hele wereld, variërend van graslanden en bossen tot stadstuinen en zelfs ondergrondse holen. Deze kleine insecten staan bekend om hun vermogen om ritmische tjilpende geluiden te produceren, voornamelijk gedaan door de mannetjes.

De mannelijke krekels produceren hun betoverende tjilpende geluiden door hun vleugels tegen elkaar te wrijven. Dit gedrag, stridulatie genaamd, houdt in dat de vijlachtige structuur op de ene vleugel tegen het ruwe oppervlak van de andere vleugel schraapt. Deze wrijving creëert het kenmerkende geluid dat we associëren met krekels. Het doel van dit geluid is om vrouwtjes aan te trekken om te paren en territorium af te bakenen om rivaliserende mannetjes af te weren.

Interessant is dat verschillende soorten krekels unieke tjilpende geluiden produceren. Het ritme, de toonhoogte en het patroon van het getjilp kunnen enorm variëren, waardoor entomologen en cricketliefhebbers verschillende soorten kunnen identificeren op basis van hun verschillende geluiden. Sommige krekels produceren een eenvoudig, gestaag getjilp, terwijl andere een meer complexe melodie creëren die lijkt op een muzikale symfonie.

#audio post #audiophile #audio #audiology #audioproduction #my audio #audiovisual #new audio #nature sounds #sleep sounds #relaxing sounds #asmr sounds #rain sounds #sound #sound design #insects #insect #crickets #cricket #Youtube

[bucklemonster2]

Open Brief Sinksen KORTRIJK

Beste, Kelly Detavernier (bevoedheid evemenenten)

Wouter Allijns (bevoegdheid 'Braderieën en foren', Beleef Kortrijk en Toerisme,

En Axel Ronse (bevoegheid cultuur)

Ik weet niet goed we te benaderen met deze verwarrende bevoegdheden maar goed. De pen is machtiger dan het zwaard, vandaar deze open 'brief':

Het is goed dat de sinksen worden gevierd en dat iedereen daar welkom is, maar... Mijn buurt (felix de bethunelaan en de pottelberg) hadden enorm veel last van geluidsoverlast van de sinksen. We konden niet slapen tot vier uur s'nachts was gepasseerd door al die luide muziek. Zelfs met de ramen toe, rolluiken naar beneden en oordoppen in kon ik de beat nog duidelijk horen… En vergeet niet dat mei en juni een stressvolle examen periode is voor veel studenten. Daarnaast hadden er veel mensen die de sinksen hadden bezocht last van oorsuizingen! Ik zelf ben eens naar Marke gefietst en hoorde de muziek tot daar. Ik heb niets tegen de sinksen maar moet dat echt zo luid? Het is niet gezond dat de inwoners van Kortrijk niet kunnen slapen en dat de bezoekers gehoorschade oplopen. Er zijn ook kinderen aanwezig op de sinksen hé, moeten die al gehoorschade hebben? De mensen aan de sinxen kunnen de muziek toch goed horen? Je hoeft dat toch niet te horen tot in Marke?

60% of 50% stiller zou aangenaam zijn. Misschien dat er een zaal kan gehuurd worden met muziek binnne? In plaats van de geluidsinstallaties open en bloot te zetten? Als je toch luide beats wil, dan kan dat dan in een zaal waar het geluid goed weerkaatst naar binnen, maar ook wordt gedempt voor de mensen buiten af door de muren.

Ik hoop dat het bestuur van Kortrijk verstandig genoeg is om de inwoners en de gezondheid van de bezoekers te respecteren volgend jaar en het wat stiller houdt.

Met vriendelijke groeten, Emilia Sameyn

#kortrijk #Kelly Detavernier #Wouter Allijns #axel ronse #2023 #sinksen #sinxen #feest #open brief #team burgemeester #evenement #westvlaanderen #west vlaanderen #marke #vlaanderen #west #westhoek

[cultuurnomaden]

Er is fijne samenwerking en er wordt enthousiast en intensief gebouwd. Veel kinderen komen met een plan en als dat niet goed uitpakt… dan groeit er snel een nieuw idee. Prieeltjes voor vogels, voor geluid, verschillende huisjes, ‘n skateboard, vogels op een tafelpoot, enz. een aankomende meubelmaker ontdekt zichzelf. Spierpijn van het zagen en er is maar één pleister nodig!  Een pauze nemen, ‘nee, geen tijd :)) ’ er wordt enorm gemaakt.

Volgende week richten we op school een expo in met alle werkstukken.

#basisschool BoschAkker #Stads Hobby Centrum #doornakkers #cultuur in de wijk #cultuurnomaden

[devosopmaandag]

Onbetaalbaar

Nog voor we consument werden, waren we klant, nu zijn we een algoritme geworden. 'Klant', een woord dat aan een toonbank doet denken, aan een juffrouw of de winkelier, die 'goedemorgen' zegt. 'Consument' maakt van ons een economische categorie, een soort die niet langer een brood koopt, maar een product aanschaft; we zijn nog wel steeds mens. Met 'algoritme' zijn we ons mens-zijn kwijtgeraakt, maar 'een eindige set instructies voor het bereiken van een doel' geworden. Dat doel ligt niet langer in onze eigen handen, maar van diegene die ons ergens wil hebben: koop! Dat is een ontluisterend besef. Maar goddank bestaan er door ons betreden gebieden, die zich onttrekken aan deze onontkoombaarheid: de natuur, liefde en vriendschap, de kunst. Schoonheid en gevoelens maken er de dienst uit. Ik ben niet zo cynisch te beweren dat de mens ook daar een algoritme is geworden, al zou ik dat gemakkelijk kunnen denken. Laat ik daarom vanaf nu uitsluitend 'ik' zeggen, en niet langer 'we'.

Een beekje midden in het bos, lichtvlekken op natte stenen, niets dan het geluid van stromend water, een onverwacht venusschoentje, een koekoek roept: onbetaalbaar. Een langzaam maar onstuitbaar groeiende verliefdheid, de aanblik van de ander, het overweldigende, angstwekkende verlangen, of anders de kalme, wetende liefde: onbetaalbaar. Voor vriendschap geldt het zelfde.

Ik ging op bezoek bij Nora Tholhuijsen, vriendin en collega-kunstenaar. Zij is een schilder, en schilders heb ik hoog zitten. Ze geeft zich al haar hele volwassen leven aan de schilderkunst. Wie haar kleine huis bezoekt, stapt onmiddellijk haar werk binnen. Ze schildert uitsluitend landschappen, die allemaal geïnspireerd zijn door een handvol natuurgebieden in haar omgeving. Maar er was een nieuw schilderij gemaakt dat afweek van haar eerdere: het portret van een brandnetel, oplichtend tegen een donkerder achtergrond. Ik kwam binnen, zag het schilderij en was verrukt. De brandnetel deed voor schoonheid niet onder voor het venusschoentje! Ze was niet minder dan glorieus, geknakt blad en al.

Schoonheid roept niet zelden begeerte op, dat meer is dan willen bezitten. Dáár willen zijn, ermee samen willen vallen, ernaar réiken. 'O, wat mooi!, riep ik uit. Nogal armzalig ten opzichte van wat ik voelde. En opeens drong zich een gedachte aan mij op: ik heb binnenkort geld, van mijn pas overleden broer Willy! De begeerte werd opeens concreet. Het was een opwindende gedachte. En nu hangt het schilderij opeens bij ons aan de muur. En met wat voor impact! Het lijkt alsof er altijd zonlicht naar binnenvalt, alsof in de kamer niet eerder kleur te vinden was. Het enorme schilderij van Mary Waters dat er al bijna twintig jaar hangt, is in maat gekrompen, het kleine raster van bladgoud van Ria van Eyk komt meer tot leven, wordt zachter. Een vaas met bloemen op tafel is niet langer mogelijk: twee bijtende vormen van schoonheid. Ook zal de nederige brandnetel vanaf nu voorgoed verbonden zijn met mijn stil en solitair levende broer Willy. Het is het duurste ding dat ik ooit kocht, desondanks is het onbetaalbaar.

[dickvanas]

Drama voor Paul Simon bij het opnemen van nieuw album

 Hij is inmiddels 81 jaar, was eigenlijk al met pensioen en voor het geld hoeft hij het ook niet te doen. Toch heeft Paul Simon na vijf jaar weer een nieuw album afgeleverd. Het nu al bejubelde Seven Psalms, kwam op een opmerkelijke en vooral verre van probleemloze manier tot stand. De legendarische artiest merkte ineens dat zijn gehoor niet meer werkte...

Deze vrijdag is zijn nieuwe plaat gelanceerd: Seven Psalms. Het bestaat uit zeven nummers, die zijn bedoeld om achter elkaar te luisteren en in totaal 33 minuten duren. Vier jaar deed Paul Simon over deze nieuwe muziek, waarbij hij een enorme tegenslag kreeg te verwerken. Zijn gehoor bleek te haperen.

„Terwijl ik aan het zingen was, dacht ik dat dat in de maat was. Maar toen ik het terughoorde, bleek dat niet zo te zijn”, vertelt hij in het tijdschrift Big Issue. „Ik werd doorverwezen naar een arts die zei dat hij mijn linkeroor met een ingreep kon herstellen. Maar het ging van veertig procent doofheid naar tachtig procent. Het is echt verschrikkelijk om te ervaren als muzikant.”

 Meditatie

Op het album klinkt dit drama niet door. Amerikaanse media zijn goed te spreken over het nieuwste materiaal van de hoogbejaarde artiest, dat een ’conceptueel stuk’ en ’akoestische meditatie’ wordt genoemd. Het ’droomachtige’ geluid komt niet uit de lucht vallen. Simon, die al ruim 65 jaar muziek maakt, besloot dit nieuwe avontuur aan te gaan nadat het idee in zijn slaap tot hem kwam. „Op 15 januari 2019 had ik een droom. Daarin werd mij verteld: ’je werkt aan een project dat Seven Psalms heet’.”

De musicus had geen idee wat het betekende, maar kwam toch zijn bed uit en begon meteen met schrijven, vertelde hij in Variety. „Geleidelijk werd er informatie op mij afgestuurd. Twee of drie keer per week werd ik wakker tussen half drie en vijf uur ’s nachts. Dan kwamen de woorden.”

 Muziekstijlen

De legendarische tekstschrijver werd beroemd door zijn samenwerking met schoolvriend Art Garfunkel. Als het duo Simon & Garfunkel braken ze in de jaren 60 door met het nummer The sound of Silence. In 1970 brachten ze het album Bridge over troubled water uit, de best verkochte plaat van dat jaar. Simon waagde zich vervolgens als soloartiest aan verschillende muziekstijlen. Van 50 ways to leave your lover tot Graceland en van datzelfde album de aanstekelijke single You can call me Al die een grote hit werd, mede dankzij de clip met een playbackende Chevy Chase.

 Pensioen

Simon bracht in 2016 de plaat Stranger to Stranger uit en twee jaar later In the Blue Light, dat bestond uit nieuwe opnames van minder bekende liedjes uit de omvangrijke catalogus van de artiest, die tegelijkertijd zijn pensioen aankondigde. Met nieuw werk zou hij zo weer drie jaar verder zijn en die tijd wilde hij liever besteden aan reizen. Maar toen kwam de droom tot hem en werden zijn ’slapeloze nachten’ gevuld met deze muzikale belevenis.

„Dit is een reis die ik wilde volbrengen. Het maken van dit hele stuk was een soort strijd met mezelf over wel of niet geloven.” De titel van het eerste nummer luidt The Lord (De Heer), een ander heet The Sacred Harp (De Heilige Harp). Zijn echtgenote Edie Brickell is ook te horen op Seven Psalms, dat helemaal is opgenomen met akoestische instrumenten.

Voor het geld hoeft Simon de wereld allang niet meer te verblijden met zijn muzikale hoogstandjes. De kleine Amerikaan (hij is 1 meter 60) heeft zoveel groots voortgebracht, dat hij zijn catalogus twee jaar geleden aan Sony Music Publishing verkocht voor naar verluidt 250 miljoen dollar. Ook bezit hij samen met zijn vrouw meerdere huizen, waaronder een maisonnette in New York, een ranch met tien hectare grond in Texas en een huis in de Hamptons, met uitzicht over de oceaan. 

Dit is niet de Paul Simon van Graceland of van Simon and Garfunkel. En Seven Psalms is niet het Grote Nieuwe Paul Simon-album. Wat het wel is? Een muzikale overpeinzing, die uitnodigt tot rust en reflectie.

(Bron: Telegraaf, door Dick van As)

[charleshaddonspurgeon]

Voor Iedere Dag | Ochtend Overdenking Hij geeft sneeuw als wol, Hij strooit rijp uit als as. Hij werpt Zijn ijs als stukken; wie is bestand tegen Zijn koude? Hij zendt Zijn woord en doet dat alles smelten, Hij doet Zijn wind waaien, de wateren stromen. (Psalm 147:16—18). Lees verder Psalm 19:1—6. Een man neemt een hand wol en strooit het uit, zo makkelijk geeft God de sneeuw. “Hij geeft sneeuw als wol.” Een man staat op een ashoop, hij neemt een handvol en gooit het in de lucht zodat het vervolgens op de grond valt. “Hij strooit rijp uit als as” — zo makkelijk. Er liggen buitengewone natuurwonderen in ijs en sneeuw. Zij die naar de kristallen hebben gekeken en hun prachtige schoonheid hebben onderzocht, moeten verbaasd zijn geweest over de onnavolgbare vaardigheid die ze weergeven. “Hij werpt Zijn ijs als stukken,” — zo makkelijk als wij broodkruimels uit het raam werpen voor de roodborstjes in de winter. Als de rivieren hard bevroren zijn en de aarde in ijzeren kettingen gehouden word, hoe smelt het dan allemaal weer? Niet door ontelbare vuren te maken, ook niet door enorme stroomstoten van grote batterijen door het binnenste van de aarde te sturen — nee, “Hij zendt Zijn woord en doet dat alles smelten, Hij doet Zijn wind waaien, de wateren stromen.” Het gebeurt allemaal door een woord en een adem. Zie je hoe makkelijk God in de natuur doet wat Hij wil! Als jij en ik iets groots willen doen, wat komt er dan een puffen, hijgen, overbelasting en slepen bij kijken. Zelfs een grote technicus, die grote dingen doet met machines, moet veel lawaai en drukte maken. De Almachtige doet dat niet. Hier draait onze wereld rond, elke dag in vierentwintig uur, en toch maakt de aarde niet eens zo veel lawaai als een bromtol. Als ik een fabriek binnenkom hoor ik een oorverdovend kabaal, maar Gods grote rad draaien zonder geluid of wrijving. Al het Goddelijke werk is eenvoudig, makkelijk en mooi bestuurd. Ter overdenking God hoeft niet veel lawaai te maken om tot ons te spreken (1 Koningen 19:11—12); maar soms maken wij te veel lawaai om Hem te horen, dan moeten we stil zijn (Psalm 46:10). Preek 670, 14 januari 1866

[regioonlineofficial]

Zeer tevreden kijken Stichting Sneekweek, Sneek Promotion, KWS en gemeente Súdwest-Fryslân terug op deze 86ste Sneekweek. Ondanks het wisselende weer, was het een week vol gezelligheid in de stad en op het water. “Het was absoluut een groot feest! Prachtige zeilwedstrijden op de Snitser Mar, overdag in het centrum allerlei festiviteiten voor jong en oud en in de avond een groot feest bij alle podia. We zijn iedereen enorm dankbaar voor hun inzet om er samen een prachtig feest van te maken, met een bijzondere vermelding voor Stichting Sneekweek. Zij hebben vakkundig en met passie de organisatie van de Sneekweek opgepakt”, laat wethouder Michel Rietman enthousiast weten. Burgemeester Jannewietske de Vries voegt daaraan toe: “We hebben met elkaar laten zien dat we ook met veel publiek samen op een mooie manier kunnen feestvieren. Er hing een ontspannen en veilige sfeer. Ik ben dan ook ontzettend blij met hoe de 86ste Sneekweek is verlopen.” Feest overdag  “Ook dit jaar hebben we een aantal elementen toegevoegd.”, zegt voorzitter Marc Visch van de stichting Sneekweek. “En natuurlijk moeten we nog evalueren, maar de eerste signalen die we hebben gekregen zijn heel positief.” Er was verdere thematisering en verbreding van het dagprogramma in de stad. Dagactiviteiten zoals de Rubberbootrace, Optimist On Tour, Straattheaterfestival, Kindermiddag en de Hardzeildagbraderie trokken veel bezoekers naar de binnenstad. De Sneekweek was met deze dagactiviteiten het bezoeken waard voor jong en oud. Rubberbootrace - Foto: © Jan Douwe Gorter Minder verkeer, meer pleinen Een van die elementen was de afsluiting van de Jousterkade en de Prins Hendrikkade in de avonduren. Hierdoor was er geen mix van verkeer en feestgangers. Ook konden de pleinen aan die wegen uitbreiden en was er zelfs ruimte voor een extra plein. “Door de in totaal zeven goed verspreidde buitenpodia, zagen we dat de bezoekers zich ook veel beter verdeelden over de stad. Dat is pure winst”, aldus Marc Visch. Opening Vlootschouw - - Foto: © Jan Douwe Gorter Toekomstbestendige Sneekweek De Opening Sneekweek met de Vlootschouw werd door veel enthousiaste bezoekers bekeken. Sneek Promotion meldt dat de nieuwe opzet past in een duurzamere Sneekweek. En dat de extra elektrische sloepen en led-verlichtte acts waardering van het publiek kregen. Ook zijn dit jaar alle podia voor het eerst continu op geluidsniveau gemonitord. Daardoor kon direct worden bijgesteld en werd het geluid niet te luid. Verder is met de invoering van de rPET-beker volgens de Stichting Sneekweek weer een goede stap is gezet richting een duurzamere evenement. De beker is apart ingezameld, verwerkt en wordt gerecycled. De hoeveelheid afval op straat is enorm afgenomen. Zeilen - Foto: © © Eize Hoekstra Weer en sfeer Zoals elk jaar werd er tijdens de Sneekweek ook volop gezeild. Er waren dagen met extreme harde wind, prachtig zeilweer en windstilte. Gelukkig hebben de klassen allemaal genoeg wedstrijden kunnen varen voor een geldige Sneekweek. “We kunnen terugblikken op een mooi evenement ondanks de extreme weersomstandigheden”, vertelt Karst Doevendans voorzitter van de KWS. “Voor het eerst in jaren hebben wij een stijgende lijn in het aantal deelnemers en boten die zich inschreven. Dit jaar hebben wij rond 650 boten en 1200 deelnemers op het Sneekermeer mogen verwelkomen. Naast het zeilen was het weer ouderwets gezellig op het starteiland. Zoals het bekende gezegde luidt, overdag om de eer, ’s avond voor de sfeer”.