#baka mas masaya pa po kayo kapag ganun | Explore Tumblr Posts and Blogs

jaembilog · 1 year

Text

bugso – pt. 2

pt. 1 here !

ding dong!

nagmadaling naglakad papuntang pinto si jungwoo para buksan ito. nadismaya siya nang makitang grab driver ito.

"kim jungwoo?" tumango na lang siya rito. "sir, delivery po from ms. y/n. may bilin din pong sabihan ko raw kayong magpahinga at wag kalimutang kumain. ang tamis naman. paid na 'yan sir," napangiti na lang si jungwoo sa panunukso nito. nagpasalamat na lang siya rito at isinara na ulit ang pinto.

napabuntong hininga na lang siya pagkatapos ilapag ang mga paper bag sa sofa. isa para sa mga damit niya, isa para sa pagkain na sure siyang ibinilin mo rin sa mama mo. lalo lang siyang kinain ng guilt dahil kahit pinagsalitaan ka nito nang hindi maganda, iniisip mo pa rin ang kapakanan niya.

aayusin niya 'to.

------------------------------------------------------------------------------

ginabi ka na nga talaga ng uwi. late mo na rin nabasa ang messages ni jungwoo.

nakaramdam ng lungkot si jungwoo sa reply mo, pero naisip niyang kasalanan niya kung bakit ganito ang nangyayari.

------------------------------------------------------------------------------

"sorry for being an asshole yesterday, bu," pagbasag ng nobyo mo sa katahimikan niyo habang naglalakad papunta sa kakainan niyo.

"it's okay, bu. kumusta ka? nakatulog ka ba-"

"can you not pretend everything's okay? alam kong hindi, mali 'yung way ng pagsabi ko sa'yo ng concern ko kahapon. let me make it up to you," nagmamakaawang sabi ni jungwoo.

nanahimik ka na lang dahil hindi mo talaga alam ang sasabihin. ayaw mong aminin na iniisip mo pa rin ang mga sinabi dahil ayaw mo na itong palakihin pa, pero pagod ka na ring magpanggap na ayos lang sa'yo ang lahat.

nakarating na kayo sa paborito niyong fastfood chain. pipila ka na sana nang pigilan ka ni jungwoo. "ako na bu, pili ka na lang ng pwesto natin." tumango ka na lang at naghanap ng mauupuan ninyong dalawa.

maya-maya pa'y dumating na ang order niyo at kumain na kayo. kabisadong-kabisado ka talaga ng nobyo mo at ganun ka rin sa kaniya.

------------------------------------------------------------------------------

hindi niyo na muling napag-usapan pa ang tungkol sa nangyari kahapon. iniisip mo rin kasi ang presentation na gagawin niyo ngayong araw kaya minabuti na lang ni jungwoo na huwag munang sumabay.

pagkapasok mo ng room niyo, ang lamig. hindi ka na naman nakapagdala ng sarili mong hoodie. magpepresent pa kayo, lalong mas lalamig dahil kabado ka pa. ginaw na ginaw ka na nang biglang may kumalabit sa'yo. ah, si bin lang pala, kagroup mo.

"nilalamig ka ata, sa'yo na lang muna 'tong hoodie ko. hindi naman ako ginawin."

pinag-isipan mong mabuti kung tatanggapin mo ba dahil una, nakakahiya. pangalawa, baka kung ano pang isipin ng iba. pero lamig na lamig ka na talaga, kaya sinamantala mo na ang offer nito. ngumiti ka at kinuha ang hoodie niya. "salamat."

------------------------------------------------------------------------------

naitawid niyo naman ang reporting kaya kahit papaano ay nakahinga ka na nang maluwag. nabawasan na ang mga bagay na iniisip mo.

agad kang pumunta sa cafeteria pagkadismiss ng klase niyo para kitain si jungwoo. andoon na agad siya at hinihintay ka na. nakabili na rin ng pagkain. iba rin talaga kapag alam niyang may atraso siya.

"kumusta presentation? mukhang good mood ka ah."

"okay naman, nairaos din kahit madaliang prinepare," sagot mo habang nakangiti. "salamat sa pagkain!"

masaya namang nakikinig sa'yo si jungwoo pero may napansin siyang kakaiba. yung suot mo. masyadong malaki para sa'yo, at hindi pa niya ito nakikita kahit kailan. hinawakan niya ang tela ng suot mo. "bagong bili mo ba 'to?"

"ay hala, oo nga pala. nakalimutan kong isauli. naiwan ko kasi yung akin sa bahay eh ang lamig sobra. buti pinahiram ako nung kagrupo ko."

"sino?"

"si bin, yung kaklase ko rin last year! yung nagpahiram sa akin ng payong nung lumakas yung ulan. ang dami ko na palang utang sa kaniya."

hindi napansin ni jungwoo na magkasalubong na ang mga kilay niya habang nagsasalita ka. nakaramdam siya ng selos. naiinis siya sa sarili niya. alam niya kasing sa kaniya naman talaga lahat nagsimula.

"okay ka lang?" tanong mo.

"bakit hindi ka sa akin humiram?"

"huy, ito naman. naiintindihan ko naman na hindi mo na gusto na kinukuha ko yung iyo. ang kulit ko naman kung hihiraman na naman kita," sagot mo, nagbabaka-sakaling maappreciate niya ang pag-uunawa mo.

hindi ka sinagot ni jungwoo. sa halip, tumungo ito at ipinagpatuloy ang pagkain. sa isip niya, alam niyang iniintindi mo lang siya. gusto niya hindi ka lalapit sa ibang lalaki kapag may kailangan ka. dapat siya ang una mong tatakbuhan. gusto niya nandiyan siya palagi sa tabi mo. pero sa mga sinabi niya kahapon, nagkalamat talaga ata ang relasyon niyo.

"gusto mo bang isauli na 'yan, tas hiramin mo na lang yung akin?"

"no, bubu. oki lang. mali ko rin naman na kuha na lang ako nang kuha tapos hindi ko ibinibalik. tsaka si bin naman ang nag-alok, hindi ko lang talaga kinaya yung lamig, pasensya ka na."

hindi na nakasagot pa si jungwoo. sobrang lungkot niya. halatang-halata na dinamdam mo yung nangyari kahapon. sobrang nasaktan ka niya.

------------------------------------------------------------------------------

natapos na ang 2nd class niyo at agad kang lumabas ng classroom. sakto namang nakaabang na roon si jungwoo.

"tinext ko na si tita, sabi ko ako na maghahatid sa'yo," nakangiting bungad niya sa'yo. napansin nitong wala na rin ang hoodie ng kaklase mo sa'yo kaya lalo itong natuwa.

"ha? hindi ka pa uuwi? para sana makapagpahinga ka na agad. ayoko namang dumagdag sa pagod mo bu."

nagulat si jungwoo sa sinabi mo. "dagdag? sa pagod? ikaw? saan mo nakuha 'yan?"

"sa'yo," bulong mo, sabay tingin sa sahig. hindi mo kayang tingnan siya sa mata dahil baka maluha ka na naman. naaalala mo kasi ang galit niya kahapon.

"hey. bubu, mag-usap tayo please. ayusin natin 'to." hinawakan niya ang magkabilang ulo mo at pinilit tumingin sa mga mata niya.

nakatingin ka lang sa kaniya habang naluluha na. hindi ka makapagsalita.

"i know walang excuse sa mga sinabi ko kahapon. i really had a bad day yesterday pero hindi ko dapat sa'yo ibinunton lahat. sorry sa mga nasabi ko. gusto ko laging nakikita na suot mo ang mga hoodie ko, ang mga damit ko. hindi totoong nakakapagod ka, kasi ikaw na lang ang pinagkukuhaan ko ng lakas. ikaw ang dahilan ko kung bakit ako bumabangon araw-araw," mangiyak-ngiyak nitong sabi sa'yo.

niyakap mo na lang siya at itinago ang mukha mo sa dibdib niya dahil nahihiya kang may makakita sa'yong umiiyak. andami pa namang tao lagi sa park ng campus ninyo.

"sorry rin. hindi ko talaga sinasadyang hindi maibalik mga gamit mo. at hindi ko rin sadyang kulitin ka-"

"sshh. itigil mo 'yan. hindi ka dapat magsorry. wala kang kasalanan."

"if it makes you feel better, i forgive you," sambit mo sabay ngiti sa kaniya.

"thank you, bubu. pero hindi lang sa ganito matatapos 'to, oki? babawi ako sa'yo. pero last na, please suotin mo na ulit ang hoodie ko bukas?" tumango ka naman, sabay yakap nang mahigpit sa nobyo mo.

"i love you, y/n."

"i love you too, bu. namiss kita."

"i missed you more. namiss ko 'tong ganito."

#nct scenarios #nct 127 #nct 127 x reader #nct 127 scenarios #nct 127 angst #nct angst #nct oneshot #nct jungwoo #nct 127 jungwoo #jungwoo imagines #jungwoo angst #nct tagalog oneshot #nct tagalog #nct filo #nct filo oneshot #kim jungwoo

17 notes · View notes

sunajax · 3 years

Note

babe ko happy valentine’s day

babe thank you because you always there for me, loving me unconditional and i love you.,

babe i know we argued sometimes but i the end of the day we always settled it,

i love you babe, you are my only one., i vow to love you,. and no matter what challenge might carry

us apart.. we always find our way back to each other,. pangarap ko babe ko (future wife ko), sexylove ko

mahal na mahal kita babe ko.,. happy valentine’s day..

finally!! tiwala lang babe magkakasama rin tayo.. dito na tayo mag celebrate sa wall ko.,. wait kita babe ko..ayyyyiiiie exited na ko babe ko na makasama ka,. magagawa din natin ang hindi na natin magawa.,.

pero pag legal na po tayo bothside i think babe baka naman tau na ang magsawa.,. thank you po sa lahat

lahat babe ko.,. suportahan na lang po natin ang isat-isa babe ko para mas lalo pa po natin mapagtibay

ang relasyon natin.,. nag papasalamat ako kay god kase ikaw yung special gift nia sa akin.,. babe ko

pasensya na minsan nagliligalig din ako babe ko, na mimiss lang po talaga kita,. salamat babe ko kase kahit tupakin ako andito ka paden sa tabi ko, hindi mo ko magawang iwanan, hindi ka nagbabago,..

para sayo babe ko di kita ipagpapalit sa iba kase mahal na mahal po kita.,.

sana pag na basa mo to.👋kahit busy ka😂👊 basahin mo padin to kahit paulit ulit hangang sa maumay kana sa ka kornehan ko😄😄babe ko..

haha d mo pa nasisimulan ako na yung kinikilig.. kahit araw araw ko man gawi to.ok lang mapasaya lng kita.,. pasenya na babe sa kadramahan ko kung baga. 😑 sasabihin mo nanaman dami kong alam😒😒. e sa gusto ko e. 😂 hmm paano ba to wag kang kiligin hah mainis ka nalang haha oa e. 😅 miss na miss na kita 😕 gusto kita ult makasama.ksi nga diba alam mo na. oh sya uumpisahan ko na pwede na tong ipadala sa mmk✉ 😂. sa kasweetan kong to pati kilikili mo namamawis na. 😂 oh sya. ehem.mahal kita kaya iintindihin kita ☺. kahit sobrang hirap na di tau legal bothside..

kahit nakakapagod na minsan. pero alam mo ba kahit na ganun 😏😪. hindi ko inisip na sumuko 😒. hindi ko inisip palitan ka. kasi nga mahal kita! 😂. alam mo ba yun? nakakainis at nakakatanga man isipin pero hinding hindi kita iiwan. kahit nagmumukha pa mang akong tanga sa ibang tao 😂.kahit ilang beses mo pa akong pinapaiyak tuwing nag aaway tayo (oops sory babe nadulas ako). titiisin ko ☺💔🙈. ayoko kasing mawala ka eh. wag ka sanang mainis kung masyado akong selfish 😅. gusto ko kasi akin ka lang. ayoko ng kaagaw. wag mo akong ipagpapalit sa iba ha?😂 i love you so much more babe 😍💘

i hope u appreciate my simple gift for you.🎁 wag kang kiligin jan simple lng yan haha tumigil ka!.😁 tapos😆 wedding na 👰⛪🙊🙉🙈😻😹 chos! *nangarap* yung sabi mong kapit lang ha👫 uo naman alangan bumitaw pa ako hahaha di na kita bibitawan. haha joke. kakapit ako as long as i can. as long as i love you

☺😊 be patient lang ha. kasi ako sobra sobra sobrang haba ng pasensya ko kahit na sarap mo ng batukan.😡hindi man ako kagwapohan atleast totoo ako sayo😊😄 sorry kasi minsan malandi ako 😠👊 kasi palagi mo nalang akong pinagseselosan😶😈😈 wag mo akong iwan kotong ka talaga sakin😛😂👊 hahah hah ha d joke lng babe😂😂✌ syempre hindi ko magagawa sayo yun😚😘 mamahal kita eh babe.😍👑 salamat sa pag iintindi sa ugali ko. 😅 thankyou din sa pag checheer up sakin tuwing down na down ako  at sasamahan mo pa ng pang aasar e. 😑 haha alam mo, syempre d mo pa alam ksi sasbihin ko pa lng . eto na 😁 even though we have our fights, we get pissed at each other and sometimes we just go off. but one things is for sure i never give up on you. 😗 💪ugh shit! english. ako na nosebleed 😨😧😂 haha mahal na mahal kita alam mo yun diba sabihin mong hindi... makakatikim ka talaga ng kotong 😂💪👊 tas kakagatin kita sa braso mo😁😁 tas may pahabol pang kurot sabay kiss😘😘😄😄 kasi pagktapos ko gawin yun babawi ka 😝😝😝😜 mababaliktad ang lahat ikaw na ang galit 😞😂 ikaw na ang mangbubugbog hahhha pero ang lakas mo talaga maki pagaway sakin💪👊😂 kagabi lang😱 kaya hindi ako napapagud sayo kasi ako kumukuha ng lakas babe😍👑

you are the reason why i became stronger. but still, you are my weakness. i promise not to go away if u promise to stay. 🔒 stay with me please just hold on. 🙏😔 bat kasi sobrang ganda mo. 😑 hahahaaa😁😁😚! yan naman talaga yung kanina mo pa hinihintay na sabihin ko wag kang ngumiti jan ngayon lang yan. ganda mo kasi. 😍 haha naalala ko tuwing nagmamayday ka pacute ka ng pa cute 😂

*kalog*nakakagigil lang e.😘😊. tuwang tuwa kana niyan? 😂 yang pang aasar mo na wagas at sagad alam ko naman na yun yung way mo para maging sweet. 😑 pero over na a👊 kiss nalang sa pisnge dapat 😂 oh baka d kana fucos sa pag-aaral niyan kakagatin nman kita😂 😍 a may bukas pa para makapagchat pa tayo. taposin mo to ha. 😙😘😚 ngayon lang ult ako magpopost ng ganitong long sweet message. 😀😁 i love you, i’m inlove with you 😍 and all your little things. hahaha english again!! mahihimatay kana niyan! 😅miss ko na yng kalog mo sakin e *mapagasar* uwi kana nga dito sa bahay para naman maakap ulit kita.,.hnd na ako magagalit! ang hirap lang kapag maganda ang gf mo daming nag hi/hello 👊 dami mang humahaliparot sau deretsyo lang ang tingin! 😡👀 at sakin lang ah! kung hindi naku! mananapak talaga ako. 💪😂 hahah😁😁👊! yung mga promises ha pakitupad pls! 😊 yung mga bilin ko ha. wag kalimotan matanda na ako pero hnd ulyanin alalahanin 😘. at kahit na minsan wla kang pasimtabe. nababalewala ako. ok lng matatag to. 😊 change for the better! but don’t change the whole you. stay sweet,carring, and masungit 😑😊. babe! akin ka lng puedi? haha sorry madamot ako e. 😊 ohh siya taposin ko na ng maisara mo na yang nakabuka😨😷 mong bunganga.😁😂🙈 ill always be here for you. to support you. i’ll always love you no matter how the world tries to separate us. 👊 i’ve never loved anyone the way i love you. your my other half. my love. my girlfriend. my happy ever after. you’re everything i have ever hope and wished for. thank god that you found me and i found you.  😍😍😍😍😘😘😘😘😚👉i love you babe muah😍😘

akala ko dati wala nang tatanggap sakin kase ganito ko pero hindi pala meron pa palang ikaw 👸❤ na mamahalin ako kung ano ako at tanggap ako thankyou. i just want you to say i love you with pure honesty is morethan enough ❤❤❤💕💓💑 muaahhhh 💋💋💋 trust makes us stronger together 💑👫👪❤ gusto ko lang ipagmalaki sa lahat ng makakabasa yung girlfriend kong walang katulad. una sa lahat at hindi sa huli happy valentine’s day charot hahahaha i love you babe😊😍😘 hindi ko alam pano i eexplain sayo kung gano kita kamahal because words aren’t enough to explain how much i do. uy kiligin ka jusme kahit araw araw ko man ginawa to at hindi ko inakalang ma’s mahaba pa to sa pagmamahal ko sayo. hahaha ang corny neto pero wala eh tinamaan ako sayo mahal kitang maligalig ka kaya ayan gusto ko malaman mo kung gano kita kamahal gusto kita mapangiti at mapasaya kahit hindi ako ganto, kahit anong klase ng kakornihan hahamakin ko para sayo (haneeep😂) sobrang thankful ako na pinakilala ka ni god sken. alam mo na rin naman yun walang nag akala na aabot tayo sa ganto imagine dati ang sinasabi nila hindi tayo tatagal pero now yung mga nagsabi nun nakailang jowa na but we’re still together. 😨😍😍 siguro isip isip ng mga yun wow sila pa din? hahaha. oo tayo pa din ❤ at hindi ko hahayaan na masayang yung kung ano mang meron tayo 😊 (walang papalag👊) ang dami na kaya nating pinagdaanan, ilang beses na din tayo muntik na tuluyang maghiwalay, sa huli tayo pa din talaga 😊❤ (hays inlove na inlove ka kasi sken pero its a tie ganun din naman ako sayo😊) alam kong napakaselosa mo, alam ko din na kung minsan napipikon kna sa ugali ko, alam ko na minsan sumosobra na pagiging insensitive ko at nasasaktan na kita pero hindi mo ako iniwan 😊 nagtiis ka. pinakisamahan mo ako ng maayos kahit madalas ang sarap ko ng sapakin. (di mo ko masapak kasi boss ka pero big boss ako. bwahaha) hindi mo ako binitawan kahit nung time na alam kong pwede mo akong iwan, sumosobra na ko pero ikaw natitiis mo. pag may topak ako damay ka pero napapakamot ka na lang ng ulo sabay tanong ng “anong gusto mo gawin ko abnuy ka” at syempre dahil abnormal ako papakantahin kita. papasayawin or pagtitripan tapos ikaw okay lang sayo. okay lang sayo kasi ang gusto mo lang naman ay ang makitang masaya ako. 💯😊😍 ang lakas makahaba ng hair nung feeling na alam ko at some point napagod ka pero kahit ganun nag stay ka 😍💋 every relationship has bumps but the ones that prosper are able to do so because they dont give up. ang dami nating away bago umabot ng isangbuwan. ilang beses ka nasaktan, ilang beses ako nasaktan, ilang beses tayong nagkasakitan, ilang beses tayong nahirapan pero ganun naman talaga diba? true love ain’t easy and easy ain’t true love 💘✔💯 ngayon mag-isang buwan na tayo next month tapos ngayon papakasalan na kita joke lang po 😊💋❤ hindi perfect yung relationship naten but i dont want a perfect relationship cause all i really need is a relationship with you. hindi ko kailangan ng perpekto ikaw lang ang kailangan ko. diba palagi kong sinasabi sayo na sayo lang ako hanggang bukas pati sa mga susunod na bukas. kahit gwapo ako (joke) papanindigan ko yan 😊 kung meron man akong hindi gagawin hindi kita bibigyan ng dahilan para iwan ako dahil hindi ko kayang mawala ka sken 😊 sorry kung masyado akong oa, at seloso ang ganda mo kasi kaya takot na takot akong mawala ka haha but i fell in love with you not for how you look, just for who you are 😍😊😘 so there’s this girl, and the way she laughs makes me smile, and the way she talks gives me butterflies, and everything about her makes me happy, and that is you, you are my one and only 😊 ang pagkamamahal ko sayo parang pabebe boy.. walang makakapigil 👊✋💯😛 kahit bigyan mo ko ng isang daang dahilan para iwan ka may isang dahilan para mag stay sayo at yun ay dahil mahal na mahal kita. hindi ko sasabihing mamamatay ako pag nawala ka gasgas na yun haha, pero seryoso pag nawala ka mawawalan ng saysay ang buhay ko. at pag inagaw ka hindi ako magpapakamatay dahil makakapatay ako (hahaha matakot na kayo mga bes 🐍🐍🐍) joke lang, masyad

first of all pota?!?!?! did u make this or what HAHAHA second of all ofc sayo lang ako yieeee pota gatekeeping HAHAHA,, geh nga give me 100 reasons why you love me HAHAHA tangina jae what is this AHAHHA the fact that i read it but pota i had a hard time kasi there was so much tagalog gago AHHAHA

#.mail #.jae

7 notes · View notes

127neos · 3 years

Text

✧･ﾟ: *✧･ﾟ:* 04 ✧･ﾟ: *✧･ﾟ:*

JOHNNY SUH SHORT FIC

"welcome ma'am/sir to joh's coffee what can i get for you both?!"

"oh one iced americano for her and a choco frappuccino for me, venti size, that's all."

"one iced americano and choco frappe coming right up!" sabay abot ng binata sa customer ng isang coaster pager (yung nagvivibrate kapag ikaw na yung iseserve)

masayang pinagmasdan ng binata ang dalawang magkasintahan na tumuloy sa kanyang coffee shop. ilang months palang simula nang magbukas ang dream coffee shop ni johnny ay tila ba naging patok na ito, bukod kase sa masarap ang timpla ng kanyang mga kape ay gwapo rin ang nagseserve nito mismo. hindi napigilang magbalik tanaw ni johnny noong mga panahong dumaan siya sa hirap para lamang makamit niya kung anong meron siya ngayon.

- 5 years ago -

"John, magbreak na tayo hindi ko na kaya ito" sambit ng dalaga.

"no, please Y/N! wag mo gawin sa akin ito! kung pagod ka pwede naman tayong magpahinga muna, sabihan mo lang ako i can give you some space if you want to, just please don't leave me again!" pagmamakaawa ng binata.

"i'm so sorry john, i love you pero masyado nang masakit para sa part ko ito, i need you to let go of me na kase alam ko pati ikaw naapektuhan sa mga nangyayari sa atin."

"that's bullshit! kahit gaano pa ako maapektuhan niyan never kitang susukuan Y/N! alam mo kung baket?! kase mahal na mahal kita and sayo ko lang ipinangako na ikaw yung una at huling babae na mamahalin at papakasalan ko pagdating ng panahon."

"pero mukhang malabo na mangyari yun ngayon, hindi ko kaya na makita kang nagdurusa at nasasaktan nang dahil sa mga kagagawan ko, mahal na mahal kita John pero i can't bear to see you face all of the consequences just because of my stupid mistakes, maybe i'm just too good for you, maybe i'm not the girl that was destined for you and i believe na one day mahahanap mo rin yung babae na talagang itinadhana para sa iyo yung tipo na hindi ka masasaktan dahil sa pagmamahal mo sakanya, i'm sorry i broke my promise na sabay nating itatayo yung dream coffee shop mo, i'm sorry kung wala na ako sa tabi mo kapag nangyari yun"

"paano kung ikaw yung babae na talagang itinadhana sa akin? paano kung ayoko na maghanap pa ng iba dahil nahanap ko na talaga? paano kung sabihin ko sayo na never na ako ulit magmamahal ng iba dahil sayo lang ako natutong magmahal ng ganito?"

"i'm really sorry John, i hope you understand me this decision is for the best of both of us, i love you so much John tuloy mo parin yung pangarap mo even without me by your side because you deserve that, gooodbye." marahang hinalikan ng dalaga ang noo ng binata habang natulo ang mga luha nito sa magkabilang pisngi, sobrang sakit para sakanya ang hiwalayan at palayain ang taong minahal niya sa loob ng tatlong taon ngunit hindi niya matiis na makitang nasasaktan ito sa bawat desisyon na kanyang ginagawa dahil si John mismo ang sumasalo sa lahat ng mga kinahihinatnan ng kanyang mga ginagawa kaya mabuti na lamang na palayain niya na ito.

sa isang iglap ay nawala na ang dalaga sa paningin ng binata. pagkatapos nito makipaghiwalay kay Johnny ay nagpursigi siya na pumuntang ibang bansa at magtrabaho dun bilang isang barista, 2 taon siya nagtrabaho dun hanggang sa nakapag-ipon na siya ng pera na sapat para makapagpatayo siya ng sarili niyang coffee shop na matagal niya ng pangarap. dati ay ipinangako pa sakanya ng dating nobya na sabay silang magaalis ng ribbon para sa opening ng kanyang coffee shop ngunit mag isa na lamang niyang nagawa iyon dahil wala na ang babaeng nagpangako sa kanya nun.

tila ba parang sariwa pa rin ang sakit na naramdaman niya sa tuwing naalala niya ang mga bagay na iyon, ramdam pa rin niya ang sakit na naidulot nito sa kanya. walang araw na hindi inisip ni Johnny ang kalagayan ng dating nobya.

"kumain na kaya siya?!"

"sana nasa mabuting kalagayan siya ngayon at sana masaya siya"

"hindi ko na yata kayang magmahal pa ng iba kung hindi ikaw yun"

"kung papapiliin ako, ikaw parin ang pipiliin ko"

"mahal na mahal kita Y/N walang araw na hindi ka sumagi sa isipan ko, palagi paring nakatatak yung pangalan mo sa isip at puso ko"

Johnny was snapped back to reality nang marinig niya ang pagsasalita ng isang customer.

"uhmm, excuse me yung order po namin?!"

"oh sorry, one iced americano and choco frappe for customer no.77, here's your order ma'am/sir thank you and come again"

"nakakapagod pala mag-take ng mga orders, hayzt!" napagdesisyunan muna ni johnny magpahinga saglit at lumabas para bumili ng kanyang pwedeng meryendahin, ipinagkatiwala niya muna yung shop sa mga tauhan niya roon. nagtungo siya sa jollibee para bumili ng burger at fries pang-meryenda na rin niya. habang na-order ang binata ay napansin niyang may umiiyak na bata sa gilid ng counter. knowing johnny meron siyang soft spot sa mga bata since dati ay gustong gusto niya na talaga magka-anak at maging isang ama.

"hi, what's your name!?"

" a-amber po" patuloy pa rin sa paghikbi ang batang babae sa gilid ng counter.

"hi amber, uhmm,,, why are you crying?!" tanong ng binata sa batang babae.

"my mommy doesn't want to buy me kase the jolly toy na i want eh" sambit ng bata.

"if i buy you the toy ba you won't cry na!?" tanong ng binata.

"yes i promise po" she gestured a "cross my heart" to johnny after saying that.

"ok sige wait kalang dyan ah i will order muna"

"ok po"

"may i take your order sir!?"

"miss isa ngang burger with fries, yung drinks medium lang na iced tea and also samahan mo na rin ng kiddie meal yung may laruan na pang babae sana"

"ok po sir, anong choice of toy nalang po para sa kiddie meal!?"

"amber which toy do you want!?"

"i want the doll one po" tugon ni amber.

"sige, miss I'll get the doll one yung color pink"

"that would be all po ba!?"

"yes, thank you."

after 20 mins dumating na rin ang order ni johnny at ibinigay na nito ang ipinangakong laruan sa batang babae.

"here amber, take this since you promised me na you won't cry na, sige babye amber pakabait ka ah! "

"sige babye po! thank you po!" pagpapasalamat ng batang babae, bakas sa mga mata nito ang saya at galak kitang kita rin ang pagporma ng kurba sa kanyang mga labi kasabay ang paglitaw ng mga maliliit na dimples nito sa magkabilang pisngi dahil nabigyan ito ng kanyang ninanais na laruan.

pagkatapos mag meryenda ni johnny ay agad na rin itong bumalik sa shop. kasalukuyang nasa counter siya isinusuot ang apron hudyat na babalik na siya sa pagtatrabaho. ilang minuto lang ay narinig niya ang isang pamilyar na boses sa may counter, nakatalikod siya dahil may inaasikaso siyang mga orders kaya di niya ito nakita kaagad. pamilyar na pamilyar sakanya ang boses na ito dahil ito ang boses na matagal niya nang hinihintay na marinig muli sa loob ng limang taon na pagkakawalay rito. boses na nagbabalik ng mga sakit ng nakaraan. at sa mga oras an iyon tila kaba na lamang ang kanyang naramdaman.

"can i have one venti caramel macchiato" sambit ng dalaga.

hindi parin siya nagbabago, ayun parin yung lagi niyang inoorder. naalala ko tuwing pumupunta kame sa kanyang paboritong coffee shop ayun ang lagi niyang inoorder kaya nakakabisado ko na rin ito. lagi ko rin siyang dinadalhan nito sa tuwing naiistress siya sa kanyang mga gawain sa school.

hindi alam ni johnny kung haharapin niya ba ito dahil pinangunahan siya ng kanyang kaba pero dahil nasa trabaho siya ay nagipon siya ng madaming lakas ng loob at tapang para humarap sa counter area.

"one venti caramel macchi---" hindi pa tapos magsalita si johnny ay naputol na siya ng dalaga sa kanyang sasabihin.

"uy john! long time no see ah! tagal na simula nung huli tayong nagkita by the way eto na ba yung shop mo?! infairness ang ganda nung place" natulala nalang si john sa sinambit ng babae.

"ah oo eto na nga yun haha, ikaw kamusta ka naman matagal na rin nga simula nung hindi tayo nagkita biruin mo 5 years na haha" halata sa kanyang pagsasalita ang kaba at nerbyos na kanyang nararamdaman sa bawat oras na iyon.

"anong 5 years, hindi lang nga ata 5 years yun eh, huli kong kita sayo nun ay graduating na tayo siguro 1 sem nalang gagraduate na tayo nun dun tayo huling nagkita"

litong lito na si johnny nung mga oras na iyon. hindi ba niya naalala na bago kame grumaduate ay nakipaghiwalay na siya sa akin? hindi ba niya naalala yung bawat masasakit na salita na kanyang binitawan sa akin nung araw na iyon na halos muntik ko nang hindi siputin yung graduation namen noon nang dahil sa kanya. siguro, baka nga. siguro baka kinalimutan niya na ako pagkatapos mangyari ang lahat ng iyon. siguro pati yung mga masasakit na alaala naming dalawa ay ibinaon niya na. siguro nga mabuti nalang kung ganun ang nangyari.

"mommy! look daddy doesn't want to give me the toy oh!" singhal ng isang batang babae na tila ba naging pamilyar rin ang boses nito kay johnny.

"anak mo?!" tanong niya sa babae.

"ah oo si amber"

"ah ganun ba, ang cute cute niya pala, may pinagmanahan haha" pagbibiro mo.

"nako! hindi rin mas naging kamukha nga ng kanyang tatay kesa sa akin"

"sige follow up ko nalang yung order niyo" mariin mong sagot.

"sige sige"

pagkalipas ng 10 minuto naihanda mona ang order nito at ibinigay mo na rin.

"one venti caramel macchiato for customer no. 22"

"uy john salamat talaga ah! next time libre mo naman kame rito haha joke lang sige mauna na kame eto kasing si amber nagaaya na umuwi eh masakit na rin daw ang paa niya kakalakad"

"sige ingat rin kayo!" tipid mong sagot.

nginitian mo na lamang ito at ang kanyang asawa na sa tingin mo ay mabuti namang tao. si amber naman ay bitbit nito dahil pagod na nga rin at mukhang nakatulog na rin sa kamay ng kanyang ama. di mo napigilang makaramdam ng kirot sa puso mo.

kitang kita ng dalawang mata mo ang babaeng pinangakuan mo ng panghabang buhay na ngayo'y kasa-kasama na ang kanyang magiging panghabang buhay pati na rin ang isang supling nila. dapat ay kayong dalawa iyon ngunit sa kasamaang palad ay sa ibang tao na siya nakahanap ng pagmamahal na kaya mo rin namang ibigay sa kanya, yung tipong kaya mo ring suklian ngunit sobrang labo na mangyari nito.

pasado maga-alas dose na nang matapos ang trabaho sa shop kaya nagsara kana rin. tinawagan mo ang matalik mong kaibigan na si yuta para makipagkwentuhan dahil alam mo na sa gantong oras ay hindi parin ito natutulog. niyaya mo siya uminom sa may rooftop niyo.

"grabe pre di ko talaga inakala na may anak na agad si Y/N"

"ako rin naman pre, di ko nga alam gagawin ko kanina sa may shop kung tatakbo ba ako palabas o iiwasan ko siya, pero kase ang weird lang talaga na hindi niya naalala yung nangyari sa amin 5 years ago bago siya umalis papuntang states i mean kung ako rin naman yung siguro makakalimutan ko rin naman yun pero kase iba pare eh, parang ang dami pa niyang nakalimutan hindi lang yung time na yun"

"alam mo pre parang eto na yata ang tamang panahon para malaman mo ito"

"ano? ano ba dapat kong malaman?, yuta pare wag na wag mo ako ginogoyo ah! umayos ka"

"hindi pre makinig ka muna sa sasabihin ko, tungkol toh kay Y/N."

"oh ano yung tungkol sakanya?!" halatang kinakabahan ka na sa mga sasabihin ni yuta pero hindi mo ito ipinahalata.

"si Y/N kase nabalitaan ko sa mga kaibigan niya dati noong nasa states pa daw siya, nainvolved daw siya sa isang aksidente, nabangga yung kotse na minamaneho niya at nagtamo siya ng malalaking sugat sa ulo at mga braso pati na rin sa iba pang parte ng kanyang katawan. na-coma siya for almost 3 months tas noong nakamulat na siya sinuri siya ng doktor at ayun nga nagkaroon siya ng amnesia, ang tangi lamang niyang naalala ay yung pangalan niya at ang pamilya niya wala ng iba. ilang taon rin siyang nakarecover at unti unting nagbalik yung ibang part ng memory niya doon niya rin nakilala yung asawa niya at yun nga nagkaanak sila. pero siguro hindi niya na talaga maalala yung panahon na yun dahil masakit rin siguro yung naidulot nito sa kanya, sabi rin ng doktor na wag niyang pilitin na alalahanin lahat ng mga bagay na nawala sa memorya niya dahil mas lalo pa daw itong makakapag cause ng malaking problema sa utak niya."

hindi makapaniwala si johnny sa lahat ng kanyang narinig, akala niya ay lasing lang si yuta pero halatang seryoso ito sa pagkekwento. kung hindi niya siguro ito niyaya na makipagkwentuhan at makipag-inuman sakanya ay hindi niya malalaman ang lahat ng ito. hindi niya malalaman ang hirap na dinanas ng kanyang dating nobya sa loob ng ilang taon na pagkaka-coma nito at ang pagkakaroon ng amnesia. hindi niya mapigilang sisihin ang kanyang sarili sa lahat ng nangyari na iyon ngunit wala na siyang magagawa pa dahil nangyari na ito. ang tangi na lamang niyang magagawa ay maging masaya para sa dating nobya na noon rin naging dahilan ng kanyang kasiyahan.

#nct #johnnysuh #nct127 #kpop #fanfiction #shortfic #tagalog #english #taglish #angst

13 notes · View notes

theoriginalrobteves · 3 years

Text

Alas Tres

Isinulat nina Rob Teves, Kiko Jimenez, at Luisa Bulatao ***

Ang ginaw ng gabi ngayon. Ang sarap sulitin ng panahong tinig ng mga kulisap lamang at ingay na nagmumula sa buga ng electric fan ang tanging maririnig. Sobrang iba sa kung papaano kumilos ang haring araw kanina. Napakainit, parang nasa oven. Hay, climate change nga naman. Makatulog na nga.

“Betina! Bumangon ka na diyan, kakain na! Mag-aalas otso na oh tatanghaliin ka na naman ng gising, Jaime, ano papaganda ka pa diyan? Kumilos ka na dali. Ikaw naman Agot, Dalian mo naman.”

Ano ba ‘yan si Mama, mag-aalas otso na daw eh, 6:30 pa nga lang. Dagdag pa si Arnold Clavio na sobrang ingay sa TV. Puro virus, virus, virus yung pinagsasabi. Hay, bitin tuloy tulog ko kanina. Pero sige na nga, mukhang masarap agahan eh. Sana tuyo, sana tuyo!

Woooy! Hindi ko inexpect na Ma-Ling yung ulam, taray nakakaluwag-luwag ah. Teka paparating na si Kuya, naaamoy ko na yung pang-bebe niyang pabango, ayos ah maaga nagising, saan na naman kaya siya pupunta? Baka may awrahan o Miss Gay mamaya kaya nagpe-prepare. Oh, andiyan na pala si ate, naka-kunot na naman yung noo, ang aga-aga. Siguro stress sa school tsaka maraming deadlines. Makakain na nga, basta enjoy talaga ako sa ulam.

“Oh, bunso, mag-aral ka nang mabuti ha. Kapag ako nanalo sa Miss Gay mamaya, bibilhan kita ng milktea.” Sabi na eh, awrahan yung pupuntahan ni Kuya Jaime.

“Miss gay miss gay ka diyang bakla ka, try mo kayang mag-aral para maging maayos buhay mo.” Grabe ‘to si Ate Agot, ang aga-aga bad mood agad.

“Che, daming alam.” Ganyan naman si Kuya, may ma-salita lang pero hanggang diyan lang siya kasi malaki respeto niya kay ate kahit inis na inis na siya.

“Oh siya siya, bilisan niyo na yung kain niyo, malelate si bunso tsaka si Papa. Tsaka agahan ko daw sabi ni Ate Melinda na maglaba sa kanila.” Ay oo nga Miyerkules pala ngayon. Ganun lagi yung schedule ni Mama kapag maglalaba kila Ate Melinda.

“Mga anak, may virus daw sa China, baka umabot pa dito sa Pilipinas. Ngayon pa lang, mag-ingat na kayo.” Ganyan lagi si Papa, araw-araw hindi siya mauubusan ng mga ire-remind sa amin. Sobrang bait ni Papa, masipag pa. Kahit na mababa sweldo niya sa pagiging Bagger sa may grocery malapit samin, lagi niya talagang ginagawa yung best niya para doon. Kaya lagi siyang pagod pag nauwi eh, parang gusto na lang matulog.

Ay hala! Napasarap kain ko, baka malate na ako sa school. Teka yung bag ko, baka maiwan.

*******

Grabe naman ‘to si ma’am, umagang-umaga walang preno katuturo. “And class, please be ready for your graded recitation on Monday.” Hala, bakit naman ganun? Ang dami na ngang pinapagawa eh magpapa-recitation pa siya. Kung maka-asta eh wala naman kaming natututunan sa kanya. Oh teka, ang unusual naman nito. Pumasok yung Prinsipal namin, bakit kaya?

“Hello Students and Ma’am, sorry for disturbing the class. I would like to announce that you can leave the school premises now and tomorrow’s classes will be suspended. Andito na daw kasi sa Pilipinas yung virus mula sa China. And for your safety, mag-stay muna kayo sa bahay niyo. Goodbye students, stay safe!”

Pagkalabas na pagkalabas ni Ma’am at ng Prinsipal, puno ng hiyawan yung silid. Nakangiti lahat ng kaklase ko, parang nanalo sa giyera. Oh siya, alis na ako, gusto kong matulog ulit. Daan na lang ako sa may shortcut papunta sa amin, para hindi na ako makipagsiksikan sa main gate. Huy si Ate yun ah! Maaga din pala silang pinauwi. Oh si kuya din pala nasa may kanto, mukhang di natuloy awrahan niya. Hmm, baka alam na din nila yung balita. Dali-dali na akong pumunta kila ate at kay kuya, wala lang na-miss ko agad sila.

*****

Ang ginaw ng gabi ngayon. Kaso nga lang, puro ako kagat ng lamok. Hindi tuloy ako makatulog nang ayos. Amoy ko pa yung sininding katol ni mama, sanay na ata yung lamok sa katol kaya hindi namamatay. Ilang linggo na din pala matapos yung pagsuspend sa amin sa school, tatlong linggo na ata? Ang bilis kumalat, mula sa apat na cases, naging libo na ngayon.

“Oh tara na! Kakain na tayo! Papa, Betina! Jaime, Agot! Ang tagal niyo, lumalamig yung ulam.” Bakit ba laging aburido si mama? Siguro gano’n talaga kapag tumatanda na. Maka-kain na nga.

“Mga anak, Ma, may sasabihin ako sa inyo.” Hay alam ko na sasabihin ni Papa. Puro na naman abiso, daig pa yung Pulot of The Day ng Magandang Buhay. “Tinanggal pala ako sa trabaho.” Hala, papano yun? Pano kami makakakain? Konti lang ang kinikita ni mama sa paglalabandera?

“Pandemic na kasi, limited na daw na mga tao ang kailangang pumasok. Eh ang pinili nila, yung mga bata dahil mas malakas at maliksi pa sila kesa sa tulad naming may katandaan na.”

“Ehh papaano yan? Hirap na nga tayo sa buhay nawalan ka pa ng trabaho. Yari na naman tayo kay Aling Cely dahil hindi pa tayo nakakabayad sa upa.” Hala, nakaka-pressure si Mama. Sana hindi niya na lang sinabi yun kay Papa.

“Gawan na lang po natin ng paraan, Ma, Pa.” Yan ang gusto ko kay Kuya Jaime, lagi siyang may pag-asa.

“Sige gawa’n natin ng paraan ano, Jaime? Sige anong paraan yan? Magbabakla-baklaan ka eh walang Miss Gay ngayon dahil nga pandemic? Sige, puro ka satsat wala ka namang ambag. Edi kung sana nag-aaral ka, edi sana next year nakakapagtrabaho ka na.” Ano ba naman ‘to si ate, akala niya may natutulong yang mga patutsada niya.

“Punta na lang muna ako kay Jason, Ma at Pa. Baka sakaling sumaya-saya ako dun.” May pandemic nga eh, lalabas pa? Hayaan na nga. Siguro gano’n talaga nila kamahal si Ate. Alam nilang magaling sa pag-aaral eh, kaya hinahayaan sa kung ano ang gusto niya.

*****

Sobrang init naman ng umaga ko, pero naaantok pa ako. Kamusta na kaya si ate? Matagal-tagal na nang wala siya dito sa bahay ah. Napasarap ata kay Kuya Jason. Hala, sino yung kumakatok sa pinto? Ang lakas naman nun. Babangon na nga ako. Ay kaya naman pala, andiyan na pala si Aling Cely tsaka yung bruha niyang anak.

“Ano na, nasaan na pambayad niyo ng upa? Andami ng palugit na binigay ko, hanggang ngayon wala pa rin? Nagmumukha na kayong may-ari ng bahay ah.” Ang bruha talaga ng mag-inang yan, pang-make up lang naman nila yung upa.

“Pasensya na Aling Cely, nawalan kasi ng trabaho yung Mister ko gawa ng Pandemic nga, nagkatanggalan sa trabaho.” Oh teka, bakit susugod si Kuya? “Ate, sumunod naman kayo sa kinauukulan, sabi ng Presidente, bawal pa daw po magpalayas habang ECQ pa.”

“Osiya sige, kapag talaga natapos yang ECQ tapos wala pa kayong pambayad, mag-hakot na kayo ng mga gamit niyo, maka-alis na nga.” Buti na lang, nagkataon na ECQ, kung hindi baka nasa kalsada na kami ngayon natutulog.

*****

Didilat, pipikit, didilat ulit. Ano bang pinagagawa ko? Ay hapon na nga pala, ang init talaga. Makabangon na nga, tama na ang pag-idlip. Naririnig ko yung boses ni Duterte, ano daw? Lumuwag na yung quarantine! Aba aba! Oh himala, andito na pala si ate sa bahay. Mukhang masaya si ate sa bahay nila Kuya Jason, grabe yung ngiti oh. Uy teka, andaming balat ng biscuit ah.

“Ay sorry, bunso, hindi na kita natirhan ng meryenda. Gutom talaga ako eh.” Ang laki ng pinagbago ni ate, kung dati isang biscuit okay na sa kanya, ngayon, naka-lima na siya. Oh! Bakit naduduwal siya? Inalalayan tuloy siya ni Mama. Si Kuya nataranta, si Papa nagtataka tuloy kung ano nangyayari.

“Anak, magtapat ka nga sa akin, buntis ka ba?” Aba, naisip ni mama ‘yon?. Gano’n nga pala ang signs kapag buntis.

“Opo, ma.”

Ang daming tanong na lumalabas sa isip ko. Ano? Buntis si ate? Bakit naman gano’n? Akala ko ba matalino si Ate? Dapat alam niya yung tamang desisyon. Alam niya na ngang naghihirap kami. Paano? Bakit nagdadabog si mama? Si kuya naman iyak nang iyak? Hala, si Papa, bakit niya gustong palabasin si ate? Galit na galit siya. Oh! May nakatok sa pinto. Bakit napalakas naman? Hala, si Aling Cely pala ‘yun.

“Ay mukhang may kadramahang nangyayari. Ano na, wala pa din ba kayong pambayad?” Napaka-wrong timing ni Ate Cely, alam na may problema yung pamilya, makikidagdag pa?

“Aling Cely, pasensya na wala pa din kaming nahahanapan ng pera eh, baka pwedeng maawa ka muna sa amin?”

Nakakaiyak, ang hirap na makita na yung nanay ko nagmamakaawa para tumira man lang. Bakit ganito? Bakit nagtawag si Aling Cely ng mga lalaki? Hala, pinapa-alis na kami sa bahay. Ano na nangyayari? Bakit kinukuha na nila yung gamit namin? Bakit nilalagay nila sa labas? Yung mga damit namin, binalandra na sa daan. Bakit niyo ginagalaw? Wala silang karapatan! Huy! Itigil niyo yan. Nagsisigawan na sila papa, tapos humahagulhol si mama, nagmamaka-awa kay Aling Cely na huwag kaming paalisin sa bahay. Kaso wala, matigas ang puso ni Aling Cely.

Alas-tres ng hapon, sakto sa oras ng pagkamatay ni Kristo. Para rin kaming namatayan, namatayan ng motibasyong mabuhay pang muli. Nasa kalsada kami na parang mga kuting na naligaw. Lahat ng gamit nakakalat sa mainit na sahig. Tagaktak ang pawis naming lahat. Yung kabinet namin pati na yung sofa, nakatumba sa labas.

Nawala na yung ngiti ni Kuya, hindi ko masukat ang paghihinagpis ni Mama. Si Ate, masyado nang aburido, hindi alam ang gagawin. Habang si Papa, parang hindi ko na kilala, kita pa din yung galit sa mukha niya. Teka, bakit lalapit si Papa kay Ate? Hala, bakit niya sinampal si ate? Grabe na yung iyak niya. Ano? Pati si Kuya? Minumura niya si ate. Tapos gumaganti na si Ate kay Kuya, nagbabayangan na sila, nagsisisihan sila. Si mama, sinusumbatan na si Papa kasi wala ng trabaho. Ano ba’ng nangyayari sa pamilya ko? Pamilya pa ba ‘to? Hindi ko na kaya.

Maski ako napapaiyak na din, pero ayaw kong umiyak para sa kanila. Ako yung bunso, ako yung dapat na nagpapasaya sa kanila. Kung sana’y sa bawat halik ko sa kanilang pisngi ay maibsan ang lungkot nila. Kung sana lang na yung mga yakap ko ay magbigay ng init ng pagmamahal. Kung sana lang na nakakapagsalita ako. Sana nasasabi ko kung gaano sila ka-importante sa akin. Masabi ko lang na “Makakaraos din po tayo.” At masabi ko kung gaano ko sila kamahal.

#shortstory #filipino #panitikan #proyekto

4 notes · View notes

titserdi · 4 years

Text

Saludo Ako Sa’yo, Titser!

Inhinyero, doktor, nars, abogado, arkitekto – ilan lang yan sa mga propesyong nais makamit ng mga kabataan. Pero malimit nating marinig na isagot ng mga bata kapag tinatanong natin sa kanila kung anong pangarap nilang maging pagtanda nila na gusto nilang maging isang guro.

Ang aking pangarap noong bata pa ako ay maging isang inhinyero, gaya ng nais ng ibang mga batang lalaki. Ngunit, nagbago ang lahat noong ako’y nasa aking ikaapat na taon sa elementarya.

Gusto kong maging isang guro.

Hindi ko alam ang dahilan kung bakit nagbago ang aking pangarap. Basta wala na akong ibang inisip na kurso na aking kukuhanin kapag ako’y nag-kolehiyo kundi ang kursong nababagay sa isang guro.

Sa taong ding ito nagsimula ang paglalaro ko ng titser-titseran, kung saan ako’y nagkukunwari na isang guro na nagtuturo sa mga “di-nakikitang” mag-aaral. Hahahah! Ang nakakatawa pa rito, mayroon akong class record kung saan nakasulat ang mga pangalan ng aking mga kamag-aral!

Mukhang baliw pero sadyang totoo. Kahit tanungin niyo pa ang mga kamag-anak ko. Hindi ko alam kung ito’y sadyang normal sa isang kagaya ko na nais maging guro balang araw o kung talaga bang ako’y baliw na. Sabi nga sa akin ni Nanay, “Aba! Baka sa kagaganyan mo, hindi mo mamalayan may sumasagot na sa’yo.”

Isipin mo nang ako’y isang baliw. Ngunit para sa akin, hindi ito kahibangan. Oo. Hindi normal sa isang tao, lalo na sa isang kagaya ko ang magsalita (na parang isang guro) nang wala namang ibang tao kundi ang sarili lang. Pero, dito ako masaya.

Sinasabi na ang pagiging guro ay ang pinaka-marangal ngunit ito rin ang pinaka-mahirap na propersyon sa buong mundo. Totoo nga naman. Mahirap ang maging isang guro. Nakita ko ito sa aking mga naging guro.

Hindi biro ang maging isang guro. Napakarami mong dapat isakripisyo alang-ala sa iyong propesyon.

Hindi niyo ba naiisip ang dahilan kung bakit napakaraming guro ang tumatandang dalaga/binata? Para sa akin, dahil mas pinili nilang huwag nang mag-asawa para maibigay nila ang buong buhay nila sa pagtuturo.

Mayroon namang mga guro, lalo na sa mga pampublikong paaralan, na tinitiis ang gutom para lang magamit sa pagbili ng mga karagdagang gamit na gagamitin ng kanyang mga tinuturuan.

Halos hating-gabi na rin kung matulog ang mga guro. Alam niyo ba kung bakit? Dahil sa pagre-record ng mga iskor ninyo at dahil sa paggawa ng mga kailangan niya sa pagtuturo kinabukasan para lang mas maintindihan ninyo ang mga ituturo niya. Pero, sa kabila ng gabi-gabi nilang pagpupuyat, gumigising pa rin sila para lang pumasok sa paaralan nang hindi ninyo alintana ang antok sa kanilang mga mata.

Lahat ng bagay gagawin ng mga guro para lang sa ikabubuti ng mga batang kanilang tinuturuan. Handa silang ibigay ang buong oras nila para lang maintindihan ninyo lahat ng kanilang tinuturo at para makapasa kayo sa mga eksamen.

Akala ng mga mag-aaral, kapag sila ay bumagsak sa kanilang asignatura ay nagagalit sa kanila ang kanilang mga guro. Mali kayo ng iniisip. Sila ay nalulungkot at tinatanong sa sarili kung saan sila nagkulang.

Pero sa kabila ng lahat ng hirap na napagdaraanan ng mga guro, binabale-wala pa rin ito ng iba.

May ibang mga magulang na hindi man lang napapahalagahan ang mga ginagawa ng mga guro sa kanilang mga anak na kung pagsalitaan na lang nila ng mabibigat na salita eh ganun-ganun na lamang. Hindi niyo man lang inisip kung gaano kahirap humawak ng di-bababa sa tatlumpung estudyante araw-araw.

Pasalamat na lamang po tayo na hindi sinasaktan ng mga guro ang inyong mga anak. Oo, aminado naman tayo na mayroon pa ring mga guro ang hindi naku-kontrol ang kanilang mga sarili at nasasaktan nila ang inyong mga anak, pero sana naman po huwag natin agad husgahan ang mga gurong ito. Tao din sila tulad natin. Nasasaktan. Napapagod. Alam niyo, kung sila lang ang masusunod, matagal na nilang piningot ang tenga ng inyong mga anak sa twing sila'y nagagalit sa mga ito. Ngunit, hindi nila ito magawa dahil mahal nila ang inyong mga anak at saklaw sila ng Code of Ethics of Professional Teachers na tinatawag. Kung may hinanaing kayo sa kanila, kausapin niyo sila ng maayos hindi yung mumurahin niyo sila sa harap ng inyong mga anak.

Ang tanging nais lang naman ng mga guro ay bigyan sila ng respeto tulad ng respetong ipinapakita nila sa mga magulang ng kanilang mga pangalawang anak.

Walang taong magtatagal sa pagiging guro. Kahit siguro kayo, hindi ninyo kakayanin ang trabaho ng isang guro. Kung alam niyo lang ang lahat ng pinagdaanan nila para lang maging isang matagumpay na guro. Nag-aral sila ng halos apat na taon sa kolehiyo hindi para makatanggap ng masasakit na pananalita, mga mura at iba pang uri ng mga kasamaan, kundi para maging instrumento ng Diyos sa pagbibigay ng kaalaman sa mga kabataan na siyang pinaniniwalaan natin na pag-asa ng ating bayan.

Kung walang guro, huwag na tayong umasang uunlad pa ang ating bayan. Sila ang siyang nagpapakahirap at ang dahilan kung bakit mayroon tayong mga ibang propesyunal na siyang katuwang natin sa pagpapa-unlad ng ating bansa.

Tunay ngang maituturing na hero o bayani ang mga guro. Wala man silang supernatural powers ngunit mayroon silang Diyos na siyang kanilang pinanghahawakan at handang tumulong.

Sana bigyan natin ng halaga ang lahat ng mga guro natin kahit pa minsa'y napapagalitan nila tayo. Nagagawa lang naman nila iyon dahil gusto nilang magbago tayo at matuto tayo upang maging matagumpay sa kung ano man ang landas na ating tatahakin.

At sa mga guro naman, huwag tayong huminto sa pagbibigay inspirasyon sa mga kabataan. Kayo ang katuwang ng mga magulang sa paghuhubog sa kanilang mga anak. Kung wala kayo, hindi magkakaroon ng pag-unlad ang sambayanan.

Isang maligayang pagdiriwang ng buwan ng mga guro!

Saludo ako sa'yo, titser!

(circa 2013)

#nonfiction

1 note · View note

rarestnicole · 5 years

Text

Syempre, magulo ulit ito. 🤷🏻‍♀️

In the romance books that I’ve read, falling in love is quite easy especially when you are in constant communication. What makes the love look hard is the challenge that the both of you will face along the way to settlement. Hmm.

There is a statement in one of Taylor’s song saying “And life makes love look hard. The stakes are high, the water’s rough but this love is ours.”

Maybe she wants to say that no matter how life makes love seem hard and complicated, it still depends on the both of you who are in a relationship to decide about what to do with the love that you have.

What’s my point?

Wala. Share ko lang. Napaisip lang ako. Bakit ba? 😂

Ang ipinagtataka ko lang ay bakit kapag ako na ang nag-iisip ng tungkol sa pagmamahal at relasyon, parang ang layo layo niya. No, it is not because I’m still young, maybe it is because I am not ready to give my commitments to anyone aside from myself. Gosh.

It’s nice to fall in love, to feel that extreme feeling, to have someone to share your memories with, to share your life’s happening without hearing a complain and to have someone who always have your back. Sa books na nababasa ko, maganda. Umaaliwalas ang paligid dahil in love ka, mas masaya ka, mas maayos ang disposisyon at mas kuntento ka sa tinatakbo ng buhay mo.

BUT! WHAT! ABOUT! ME!?

Bakit tuwing iniisip ko na sa akin siya mangyayari, hindi ganun ang katuwaan na nararamdaman ko? Kung sa imahinasyon lang siya at iisipin ko na hindi magkakatotoo, aba, nakakatuwa at nakakasabik. Kapag naman papairalin mo ang imahinasyon mo at iisiping magkakatotoo nga iyon sa isang punto ng buhay mo, nakakatakot.

Bakit nakakatakot? Bakit ako ganito? Bakit parang ayaw ko? Bakit mas gusto kong mag-isa? Gusto kong maranasan ang happy ending na napapanuod at nakikita ko pero bakit kapag iisipin kong mangyayari nga siya, hindi na ganun ka-happy?

Subukan ko raw dapat, sabi ng ibang tao sa paligid ko. Hindi naman ako pangit, mabait (🤮) naman daw ako, matangkad naman daw at marunong naman akong mag-alaga at mag-asikaso kaya may magkakagusto sa akin. Hindi naman sa wala, meron naman, ako lang talaga ang tumatanggi kasi... ayaw ko sa kanila. Unfair naman na gusto nila ako tapos ako walang gusto sa kanila at naawa lang or natakot mang-reject kaya nagbigay ng pag-asa. That’s mean. I think that’s mean. Last year, I rejected those who tried. Why? I don’t like them. That’s it. I don’t like them. They’re creepy, they’re corny and they’re not my type.

Naalala ko na naman tuloy ang good morning message na sinend sa akin last month. Chinat niya ako after I accepted his friend request in Facebook and I don’t want to be rude and just ignore his message. Communication student ako and to ignore a message just because you don’t want to talk is rude for me. If you don’t want to talk with that person, go and tell him or her in a nice way. Posible naman kasi ang ganyan, ang gawin ang mga bagay in a nice way, hindi ko lang alam kung bakit medyo hirap ang iba samantalang mas madali kapag ganun. Kung ang kausap ko naman ang rude, okay na akong huwag siyang kausapin basta nasabi ko na ang gusto kong sabihin at ang rason kung bakit. Bahala na siya kasi kung papatulan ko pa, maiirita lang ako at magsusuplada. Sabi pa naman ni Mommy, huwag ko raw supladahan ang may gusto sa akin. Kawawa naman daw kasi. Whatever.

I really have issues with socializing. Iniisip ko na kaya hindi ko kayang makipag-date kasi may ganun akong issue. Hahaha. Iniisip ko pa lang na magdi-date kami or lalabas, medyo nasi-stress na ako. Lalabas ako ng bahay, mag-aayos at higit sa lahat, magpapagod. Magiging sweet din dapat ako. Hindi pa naman ako sweet all the time, may time lang na bigla akong magiging sweet and cuddly pero hindi siya 24 hours... or baka depende sa taong kasama ko? Iniisip ko na kapag gigising ako, kailangan kong magchat at ganun din bago matulog. May nagsabi sa akin na hindi naman daw kailangang ganun nga ang mangyari, oh come on! Kapag kayo na, kailangang ganyan. Or kung hindi man matinding pag-a-update, kailangan mo pa ring mag-update kahit papaano kasi baka mag-alala or magtampo or whatsoever na rason ng pag-a-update. Ganun ako kay Mommy, nag-a-update pero after or before ng pupuntahan ko lalo na kapag spontaneous ang pupuntahan, minsan sa huli ko na nasasabi. Basta, iba talaga kapag jow na eh. Para siyang silent rule for me. I dunno kung ganito talaga, basta ‘yan ang nararamdaman ko eh. HAHAHA.

May mga tao pa namang game lang sa usap usap, akala mo may patutunguhan kayo sa usapan niyo araw araw at gabi gabi at madalas usapang tanghali tanghali pa. BUONG ARAW NA USAPAN NA NGA MINSAN! Magka-text at magkausap pa kayo sa video call at phone call. Jeez. Then one day, poof! This isn’t from my experiences pero I know someone who did this. Gosh, naawa ako doon sa kausap niya nung nagdesisyon siyang itigil na dahil hindi naman talaga niya gusto to the point na susugal siya. Wow wow wow! ‘Yon talaga ang grabe! At least ako, kapag alam ko na walang pag-asa sa akin, hindi ko na pinapatagal. Nagdedesisyon agad ako na ayaw ko sa kanya. Para saan pa ang pagsubok sa pamamagitan ng pag-uusap kung alam ko naman na hindi ko talaga siya magugustuhan? Sayang oras, sayang effort, sayang battery, sayang ng feelings at sayang ang pag-asa niya. Tapos magi-guilty pa ako, tapos iisipin ko pa na ang sama kong tao. Ugh, dagdag lang sa stress sa buhay. Hahahaha.

Basta bahala na si Lord kung ibibigay pa Niya sa akin ang itinadhana Niyang tao pagkatapos Niyang mabasa ang iniisip ko. Hehehe. Kung itinadhana naman naman talaga ng Diyo ang isang tao para sa isa pa, ‘di ba ibig sabihin nun nararapat sila sa isa’t isa? Tadhana nga eh. AH, MOLLA! Basta bahala ka na po Lord. Hehehe. Kahit si Park Chanyeol na LANG po Lord. 😘

3 notes · View notes

zaynyapsworld · 3 years

Text

✨Never have I ever ✨challenge

｡･:*:･ﾟ★,｡･:*:･ﾟ 💫 ☆ ｡･:*:･ﾟ★,｡･:*:･ﾟ☆ ｡･:*:･ﾟ 💫

🌠 Never have I ever “ Slapped someone “

✨ GRABEEE!! kasi malaki katawan ko ganon? or parang ako ung kayang mang away? Nung bata ako war-freak ako kasi tetestingin ka talaga sa mundong ito. pero ngayon lumaki-laki na,naging mapag-pigil ako na tao eh, kasi kung hindi mo pipigilan sarili mo, pag nasanay ka na laging kang involve sa away at gulo hahanap-hahanapin yan ng katawan at ng pag-isip mo. Up to a certain na kapag, everything is doing well & peaceful, ikaw na yung gagawa ng issue para mag cause...

｡･:*:･ﾟ★,｡･:*:･ﾟ ✨ ☆ ｡･:*:･ﾟ★,｡･:*:･ﾟ☆ ｡･:*:･ﾟ ✨

🌠 Never have I ever “ Regretted a career decision ? “

✨ wahahha! I have!! jusko po naman kasi yung course ko naman diba , compare sa about healthcare things, pero dahil dun laki ng natutunan ko ha,? ang layo hindi ho ba? Hindi ako masaya don talaga.

｡･:*:･ﾟ★,｡･:*:･ﾟ ✨ ☆ ｡･:*:･ﾟ★,｡･:*:･ﾟ☆ ｡･:*:･ﾟ ✨

🌠 Never have I ever “Pretended that I love someone “

✨ aha! nung bata ako. Kasi akala ko nung bata ako, pag crush ka dapat mo rin siyang i-crush kahit ayaw mo naman talaga. hahaahhahaa!!!!

｡･:*:･ﾟ★,｡･:*:･ﾟ ✨ ☆ ｡･:*:･ﾟ★,｡･:*:･ﾟ☆ ｡･:*:･ﾟ ✨

🌠 Never have I ever “ Cheated during exam “

✨ NEVER! Ugali ko na talaga to ever since bata pa ako ha? Pag hindi ko alam, or ayoko: ipapasa ko ung papel. Tapos,no guilt. tapos ang kapal ng mukha ko matutulog lang ako, wala akong pake kung bumagsak. Mahirap kasi mag cheat , kakabahan ka pa kasi baka mahuli ka, baka hindi ka na paniwalaan, baka ganito ganyan, eeh sarili ko lang rin pinag loloko ko, kung hindi ko alam edi hindi ko alam, aminin mo , lunukin mo un na mapapalo ka pag uwi mo ng tutor mo.

｡･:*:･ﾟ★,｡･:*:･ﾟ ✨ ☆ ｡･:*:･ﾟ★,｡･:*:･ﾟ☆ ｡･:*:･ﾟ ✨

🌠 Never have I ever “ TRAVELLED ALONE “

✨ I have. I have, MAS LALO NGAYON, nung humiwalay na ako sa recent partner ko, kasi most of the time dina-dala ko siya sa kung saan- saang lugar to create our memories and date narin, so ngayon gina-gawa ko na siya ng mag-isa nalang ako. kahit dati pa naman nagagwa ko na yon e, as in wala akong kilala sa lugar ha? Nakakatakot honestly, pero kasi diba? na iintimidate minsan ung mga tao sakin, hindi siya safe talaga sa mga girls na girly, dapat talaga may kasama kayo. Mas masaya kung kasama niyo yung taong mahal niyo, kasi parte narin un ng companionship eh..

｡･:*:･ﾟ★,｡･:*:･ﾟ ✨ ☆ ｡･:*:･ﾟ★,｡･:*:･ﾟ☆ ｡･:*:･ﾟ ✨

🌠 Never have I ever “ Online dating apps “

✨ I have, Kasi me friend ako dati meron siyang bf tapos inaalam niya by creating another account if i aacept ba nung taong yun , ako. So kapag inaccept nun lalaki alam na ng ccheat yung lalaki. Or minsan hihiramin pa yung phone mo gagawa talaga ng account tapos mag tatanong ng ano ano, syempre depende sa tanong mo at kung ssagot ba. pero, pag single ako me moments ako na mag rereply ako, pag curious kunyare sa mga bagay, for example nalang lately na aaddict ako sa twinflame, ascencion , mga spiritual, eeh iilang mga tao lang din naman nakakaintindi nun, so pag ganun ung tanong hindi ako mag dadamot ishare kung alam ko naman, me iba nga jan ng kkwento na agad ng buhay nila ganun .

｡･:*:･ﾟ★,｡･:*:･ﾟ ✨ ☆ ｡･:*:･ﾟ★,｡･:*:･ﾟ☆ ｡･:*:･ﾟ ✨

🌠 Never have I ever “ Stalked someone “

✨ I have. Lahat naman tayo e, Kasi minahal at minamahal ng puso ko yung taong yun eh, Naging parte ko siya eh, at naging parte rin naman nya ako noh! HELLOW? I have tried to stalked her, pero wala na siyang facebook eh. Mag lolokohan pa ba tayo rito ha? Ayun! Normal naman yun na, na nami-miss ko yung misis ko, hindi ho ba? sa part naman nya, impossible un na ng iistalk sakin hindi naman siya ganun, Hindi ko tinatago at kina-kahiya yung ng try ako mang stalk ha. That is what I feel , and the reason for that is I love her.

｡･:*:･ﾟ★,｡･:*:･ﾟ ✨ ☆ ｡･:*:･ﾟ★,｡･:*:･ﾟ☆ ｡･:*:･ﾟ ✨

🌠 Never have I ever “ Beg for Love “

✨ I have. I have po.

🌠 ( Follow up questions : anong date ? at paano? )

✨ Edi, Nito... ( Na- papaluhang mga mata )

Siya at Ako lang naman kasi ang mag katuwang sa hirap at sa saya ng pinag daanan nating pandemic e, ang dami narin talaga namin pinag-daanan, na nalagpasan namin dati. Siya kasi alam mo kahit ano itchura niya or hindi pamaligo yan ng isang linggo, pag sasabihan ko siya na maligo, pero hindi yun nakakabawas ng love ko sakanya, Nung ng ka-covid siya naku, sabi ko sayo, sobrang depressing sa taong me covid and covid, hindi siguro alam ng iba yun, pero ako na witness ko lahat sa misis ko, at ang dami na naming pinag gagawa , mag baclaran , mag rennovate,, literal all around kami, ugali ko pa naman ung ng hahabol lagi ng oras gusto ko tapos agad, siya naman hindi niya napapansin napapa oo nalang siya kahit pagod na rin, para makarami rin ng magagawa sa araw, chaka subukan mo rin kaya matulog ng mag katabi kayo ng asawa mo, tapos niyayakap mo siya sa gabi at minsan siya naman yayakap sayo, tapos ikaw maunang mangalabit hahhaha diba? Ang perfect diba? she feels home with me, I feel she’s my home , its like we have been always wanting to be found by someone na ganito ka intense yung love or connection with each other eh, pero kung kani-kanino pa kami na punta bago may ganito, na ay me ganito pala na love connection, she can be open to me naman or what , Syempre kala ng iba ang perfect lagi ng aming relation , pero hindi nila alam meron din mga storms, hurricanes , at ka-toxican , along the way bago kami naging ganun. Tao siya, may pakiramdam, Tao rin naman ako may pakiramdam rin. Mahal ko siya at mahalaga siya sakin, at ngyari na sa akin yan na maraming beses na mag ma-kaawa.

( wala akong pake kahit mag mumukha akong mahina sa mata niya, kung ang nararamdaman ko ay gusto ko mag makaawa para sa taong mahal ko, why not hindi ho ba? ako to eh, papakaplastik paba tayo sa sarili natin ? kahinaan ko siya eh. at handa akong makita nya yung kahinaan kong yun ) pero kung sasabihin niya na hindi naman niya talaga ako kailangan sa buhay nya at ako ang nagiging rason kung bakit pwedeng masira buhay nilang mag-ina , at hindi sya talaga pwede mag commit , hindi na baling masaktan at madurog niya yung puso ko , wag lang siya, Hindi ho ba?Kasi mahirap yung mamakaawa ako pipilitin ko pa eeh, mukha namang hindi na siya masaya sa akin. diba? At gagawwin ko ulit yung mag ma-kaawa sa taong mahal ko, in the future.

｡･:*:･ﾟ★,｡･:*:･ﾟ ✨ ☆ ｡･:*:･ﾟ★,｡･:*:･ﾟ☆ ｡･:*:･ﾟ ✨

🌠 Never have I ever “ Became friends with my exes “

✨ I have.

EXCEPT, except .. This recent person, I think, I have given myself a lot of chance, to understand all the situations I’m being put in & why I kept on allowing things that I didn’t really like to be done repeatedly to me.

( I think she can’t recall , all the bad that had happen to us, except if she’d really reflect about it, dun siguro me realizations, pero busy siya , ang alam ko, lalo na me online business siya. A lot of things in her plate, she wouldn’t think of what hurt me , or she wouldn’t think of me, and wouldn’t think that far ) i love her so much and

I can’t JUST be friends with her at all.

💋

0 notes

lizworlds · 3 years

Text

“ ✨ NEVER HAVE I EVER “

｡･:*:･ﾟ★,｡･:*:･ﾟ 💫 ☆ ｡･:*:･ﾟ★,｡･:*:･ﾟ☆ ｡･:*:･ﾟ 💫

🌠 Never have I ever “ Slapped someone “

｡･:*:･ﾟ★,｡･:*:･ﾟ ✨ ☆ ｡･:*:･ﾟ★,｡･:*:･ﾟ☆ ｡･:*:･ﾟ ✨

🌠 Never have I ever “ Regretted a career decision ? “

✨ wahahha! I have!! jusko po naman kasi yung course ko naman diba , compare sa about healthcare things, pero dahil dun laki ng natutunan ko ha,? ang layo hindi ho ba? Hindi ako masaya don talaga.

｡･:*:･ﾟ★,｡･:*:･ﾟ ✨ ☆ ｡･:*:･ﾟ★,｡･:*:･ﾟ☆ ｡･:*:･ﾟ ✨

🌠 Never have I ever “Pretended that I love someone “

✨ aha! nung bata ako. Kasi akala ko nung bata ako, pag crush ka dapat mo rin siyang i-crush kahit ayaw mo naman talaga. hahaahhahaa!!!!

｡･:*:･ﾟ★,｡･:*:･ﾟ ✨ ☆ ｡･:*:･ﾟ★,｡･:*:･ﾟ☆ ｡･:*:･ﾟ ✨

🌠 Never have I ever “ Cheated during exam “

｡･:*:･ﾟ★,｡･:*:･ﾟ ✨ ☆ ｡･:*:･ﾟ★,｡･:*:･ﾟ☆ ｡･:*:･ﾟ ✨

🌠 Never have I ever “ TRAVELLED ALONE “

｡･:*:･ﾟ★,｡･:*:･ﾟ ✨ ☆ ｡･:*:･ﾟ★,｡･:*:･ﾟ☆ ｡･:*:･ﾟ ✨

🌠 Never have I ever “ Online dating apps “

｡･:*:･ﾟ★,｡･:*:･ﾟ ✨ ☆ ｡･:*:･ﾟ★,｡･:*:･ﾟ☆ ｡･:*:･ﾟ ✨

🌠 Never have I ever “ Stalked someone “

｡･:*:･ﾟ★,｡･:*:･ﾟ ✨ ☆ ｡･:*:･ﾟ★,｡･:*:･ﾟ☆ ｡･:*:･ﾟ ✨

🌠 Never have I ever “ Beg for Love “

✨ I have. I have po.

🌠 ( Follow up questions : anong date ? at paano? )

✨ Edi, Nito... ( Na- papaluhang mga mata )

｡･:*:･ﾟ★,｡･:*:･ﾟ ✨ ☆ ｡･:*:･ﾟ★,｡･:*:･ﾟ☆ ｡･:*:･ﾟ ✨

🌠 Never have I ever “ Became friends with my exes “

✨ I have.

I can’t JUST be friends with her at all.

💋

#neverhaveiever #love island #speak #the #truth #faithful #blessings

0 notes

smile-endlessly · 6 years

Text

I wanna break up with him.

Ang unfair ba? Hindi, kung alam nyo reason ko kung bakit. I've been struggling for almost two months na. Kung itutuloy ko ba or ititigil na. Pero lagi na lang ako napapangunahan ng takot. Takot na baka pag nawala ay pagsisihan ko. Na baka ako lang tong hindi kayang ihandle yung sitwasyon. Pero sige kayo na magdecide kung ano ba dapat ko gawin.

Sobrang controlling nya. Hindi na tama. Whenever na may gagawin ako its up to him to decide always. Like wala na ako karapatan magdecide para sa sarili ko. Sobra din syang seloso. Halos i block nya na lahat ng mga nakachat or friends kong ka close ko na lalaki, kahit di ko ka close like may tinanong lang yung guy and i know na wala naman something ibblock nya pa din kahit kakilala ko. Pag nagsalita naman ako magagalit sya. Kahit yung tito ko nagchachat sakin, actually pala chat talaga yon pati sa kapatid ko, sabe nya wag ko daw replayan. Ayun so sinusunod ko na lang.

One time may nakita syang nagpipicture sakin. Which is I wasn't even sure kung sakin ba talaga nakatutok yung cam o sobrang paranoid lang ng bf ko. But instead na sa nag picture sya nagalit, he blamed me. He said na umaanggulo pa daw ako, wtf e di ko nga nakita yung sinasabi nya and he knows na sakanya lang ako nakatingin the whole time. He even said na baka daw kakilala ko un o nakasama ko na. He told me that in a very rude and disrepectful manner. Believe me, I tried my best to explain kahit wala ako kasalanan dito. But only to ease his temper tinry ko sya lambingin pero hindi nag work. He left me after at di ako kinausap. Tinadtad ko pa sya ng message nun, sinusuyo ko kahit wala naman ako ginawa. I felt bad for myself pero wala naman ako magawa.

You want another?

He left me on the street 12midnight. Oo alas dose na nun ng gabi. I was literally crying nung iniwan nya ako cause I thought na di nya na ulit magagawa yun cos he promised. Yes "ulit" kase di nya lang yun ginawa ng isang beses. Many times na. Everytime na maiinis sya na nasa labas kami he'll left me without saying a word. Douchebag right? I know. But still I stayed, I believe he'll change. If you'll ask bakit nya ako iniwan, I'll tell you hindi kayo maniniwala kung sabihin ko lang na dahil lang sa bababa ako ng jeep hindi ko daw pinauna yung lalaki sa likod ko. Bumaba na agad ako muntik na daw ako mahawakan. Just because of that fucking scene kung bat nya ako iniwan. Tangina pa nung may huminto sa tapat ko na naka motor at niyayaya ako. Sobrang takot ko nun :(

Eto pa. Huhu

My boy bestfriend since highschool message me. He wants to meet kase papakilala nya daw sakin yung new girl nya. Before pa ko makapag reply my boyfriend message him using my account. Telling him na he has his own girl bakit daw di na lang sila lumabas bakit kelangan pa ako yayain tapos after that he told me na wag ko na daw rereplayan bestfriend ko if ever na mag message. I get mad. Pero nagalit sya kase bat ko daw sya kinakampihan kesa sakanya. So yeah, tahimik na lang ulit ako. Pumayag na naman ako magpa under. Even yung mga friends kong babae na matagal na kami di nagkikita and kelangan namin ng catch up di nya rin ako payagan kapag di sya kasama. I mean okay lang naman sakin pero yung natapat na araw na di sya pede e sabi nya i move ko daw just for him e lakad namin yun and like yun lang din yung araw na free sila. Ang ending di rin kami natuloy hanggang sa nagpunta na ng canada yung isa. Isa pang reason nya is ayaw nya ako magbyahe mag isa. Huhu where's my freedom?

Minsan nung nag aaway kami sa car. Pinababa nya ako. That's too traffic ha. So yun sumakay ako ng jeep mag isa not knowing kung pano pumunta sa pupuntahan ko. Sya nakakaalam nun e.

Madami pa. It will be this long kapag inisa isa ko. Isa sa pinaka malala na is when we're fighting he is always cursing me and sobrang rude at disrespectful nya ako kausapin. Tapos magsosorry sya after pag kumalma na sya at sasabihin nya di nya na uulitin pero wala eh cycle lang. You won't imagine kung gano kalala mga sinasabi nya siguro pag pinost ko pa yung convo everytime na mag aaway kami you'll ask me how I manage to stay.

Actually ang dami kong blog post about him sa main blog ko. Nung una palang kami. Oo kase nung una ko lang nakita sakanya yung mga gusto ko kaya ko sya minahal. Lahat ng mga nakasulat dun about him wala na ako makita :( akala ko ganun sya pero nung nagtagal nawala na.

Pero kahit nag aaway kami, I never post anything sa mga social accounts ko about sa nangyayare. Yung mga pinopost ko lang puro masaya kami. Kaya iniisip nila na walang problema. Na okay at masaya kami kahit deep inside hindi na talaga.

Pero sa totoo lang, despite all of it, di naman ako nagtanim ng sama ng loob sakanya. Actually wala na nga sakin lahat ng mga yon eh. Pero alam nyo yun dadating talaga sa point na marerealize mo din talaga yung worth mo. Na no woman should be treated like that kahit pa sabihin na after the fight nagiging okay na ulit pakitungo nya. he's sweet on his own way din naman. Kapag may sinasabi ako sinusunod din naman nya. And never ever sya nag cheat o tumingin o nakipag usap sa ibang babae. Sakin lang. He's a man of surprises too. Spoiled nya rin ako sa mga wants ko. He buys me gifts and treat me foods (but not everytime) which is ganun na sya talaga kahit nung nanliligaw pa. Siguro isa yun sa di nawala.

We're actually together for 16months already pero nawala na yung hope kong magbabago pa. Na magmamature pa. Wala eh, kahit anong explanation ko or maparealize sakanya yung side ko. He'll never see it kase sobrang close minded nyang tao. Akala ko talaga magbabago pa pero sa tuwing magkekwento ako sa iba sasabihin nila "mag totwo yrs na kayo ah bat ganun pa din sya kahigpit sayo?"

Sobrang legal namin both sides. As in sobra. Buong angkan ko at angkan nya kilala na ako at kilala na sya. Pero its not a factor naman dba para ipagpatuloy pa? Its a matter of the future kung ano nakikita ko pag tinuloy ko pa.

Medyo natatauhan pero medyo nasasayangan. Mali daw yung reason ko, na nagsstay lang ako kase sayang. Sayang yung pinagsamahan. Kase makikita ko pa rin naman daw sa iba yung mga hinahanap ko. Hindi ko daw kelangan mag settle kung alam kong di na healty at hindi na masaya.

Ayoko ng gantong relationship. Ayoko ng gantong future. He even said na wag na daw ako mag work if maging kami nga. Sa bahay na lang daw ako which is di yun yung gusto ko para sa sarili ko. Ayaw nya din ako mag work abroad, ayaw ko din naman pero if may chance go lang ako. He's very manipulative sa buhay ko. I'm like a puppet na sumusunod lang. Kasalanan ko din siguro kasi sinanay ko. At ngayon, di ko na macontrol kaya ako na yung kinokontrol.

Siguro naman I'm free to go? Tell me I'm doing the right choice. Nahihiya ako sa family nya kase napamahal na din sakin, and yung lola nya na lagi ako sinasabihan na wag ko daw iiwan apo nya aw sorry po 'la. Kami pa din hanggang ngayon pero sa bawat araw na dumadaan parang pinapakita ko na lang na okay kami kahit para sakin hindi na. Ang bigat sa pakiramdam lalo na magbibirthday sya pero hindi ko na ma feel yung sarili ko na maging masaya para sakanya. Feeling ko tuloy ang sama kong tao na ako yung mali na sumusuko na...

2 notes · View notes

mygalleryisfake-blog · 3 years

Text

Fearless 2021

Hindi ko alam kung gaano to kahaba, pero more likely maeedit to ng maeedit

At ayun na nga, Dec 28, 2020 ko natype yung unang sentence ng writing na to, Jan 2, 2021 ko na nasimulan XD hahaha galing XD

So much things happened last 2020, one of the most obvious one, na buong mundo ay natahimik dahil dito - ay yung Covid19 (Pumunta po tayo sa World Health Organization website para sa details for Covid19, I won’t discuss technical matters about it kasi wala akong medical experience, at hindi rin ako graduate ng medical field. Stay safe always guys (’ ‘ , ) )

https://www.who.int/emergencies/diseases/novel-coronavirus-2019

As for my experience last 2020, ang dami kong napagdaanan na I’ve never thought I would cross paths with: work at home (same stress at same OTY pa rin, iyak), mabully (although eto last 2019 pa nangyayari) sa office, maranasang maiwan ng lahat sa laban sa career, mawala sa career path, makaexperience ng bagong career, madiscover na kaya ko pala mag edit ng videos at gumamit ng paint for thumbnails (tamad lang ako kaya iilang videos ko lang sa youtube may thumbnail), at higit sa lahat, maging vocal at magkaroon ng desisyon na alam kong sa kaloob-looban ko galing.

Legit, kinabahan ang buong pamilya ko sa pagresign ko sa trabaho sa panahon ng pandemya. Pero sa kanila ko na rin naman narinig na magresign na daw ako, kasi nagkasundo kaming apat na kupal talaga yung bisor ko. Pano ba naman, rinig sa telepono ang pambubully, basa ng kapatid kong bunso sa messenger yung mga litanya niya. Well, hindi ko sila masisisi, kahit na yung kuya kong dominante ang ugali pagdating sa lahat ng bagay, inis na inis dun (btw isa ring dominante yung bisor na sinasabi ko, asal highschool lang yung bisor na yun, kaya deadly combo talaga). Ang liit liit lang ng sahod ko sa employer ko na yun, tapos yung trato sakin mas malala pa sa trato ng boss ng kuya ko sa kanya (almost TL ang position ni kuya ah), at triple ng basic salary ko ang basic salary niya. So ayun, kinailangan ko na umalis, hindi worth it ng mental health ko ang ganun, at maaga akong papanaw sa mundo pag nagtagal pa ako dun (may heart complications din kasi ako - nasa lahi ng pamilya).

Exit interview ko noong July 2020, saka ko na nilabas lahat ng tinatago kong sikreto at inis doon sa mga pangyayaring yun sa HR namin. Siguro may mga bumabasa nito mapapaisip, baka one sided lang story ko. Bigyan ko na lang din kayo ng preview, 3 and a half years akong nagwork doon sa employer na yun, at kung sino sino na naging kaibigan ko sa lugar na yun, at sa iba iba pang department. Pati yung mga nakakasagutan ko sa email, kaibigan ko na rin, even executive levels (iilan lang at ibang department yun okay, hindi ako sipsip XD). So ayun, nagtataka yung HR na kausap ko bakit ako nagresign, sinabi ko na lahat, meron din akong evidences na mapapakita sana, some are even worth filing a case actually, pero sabi ng HR na kausap ko, bakit ngayon ko lang daw sinabi, sana nabigyang solusyon yung problema. Pinayo sa akin ng HR na nagexit interview sakin, next time wag daw akong mahihiya na idaan sa HR ang mga ganung problema, lalo na kung hindi talaga marunong makinig sayo yung boss mo.

Honestly, after nung last day ko sa employer na yun, hindi pa natapos kalbaryo ko sa trauma na naexperience ko. Konting aninag lang ng ugali ng bisor ko na yun, naiinis na kaagad ako, at kung ano-anong mura ang sinasabi ko sa iba (kahit sa kapatid ko makita yung ganun, hindi talaga ako tumitigil sa pang uusig, as in). Mga ilang buwan din ang lumipas bago ko natutunan kung paano bibigyan solusyon itong trauma na ito.

Salamat sa Diyos at isang linggo matapos ng huling araw ko sa employer na yun, nakalipat din ako - project based nga lang. Ibig sabihin, para kaming freelance-type na trabahador, may hulog pa rin naman ng SSS, Pagibig, at Philhealth (shoutout sa Philhealth, baka naman pwedeng pakibalik yung 15 Billion, binalak niyo pang taasan yung contribution namin sa taong 2021 tae), at meron din tax. Mas mababa sa sinasahod ko sa dati, pero eto, less stress, pwede kang matapos ng 1pm (kahit 5pm ang out - work from home pa rin to), pang-umaga na, at walang bully sa upper management. So, all goods ako dito. Yung trabaho lang ang kakaiba para sakin, naging telemarketer ako. Parang... hmmm... customer service representative ang dating, ganun. Ibang iba sa finance field na nakagisnan ko.

Nakakatuwa lang kasi, kahit dalawang buwan lang yung project na yun sa employer ko ngayon ay nanumbalik paunti-unit yung kumpiyansa sa sarili ko, na hindi ko inakala na kakayanin ko pala mag Customer Service na work (pero gusto ko na ulit mag finance field XD), makakapagsalita pala ako nang maayos sa mga di ko kakilala, yung ilan nga dun pinagkakamalan pa akong manliligaw daw nila, at iaadd sila sa facebook, wewers. Halos maniwala na ako dati sa sinasabi sa akin ng bwiset kong bisor na wala akong magagawa sa sarili kong kakayahan.

Sa mga panahong ito ko na rin nabuo yung Youtube Channel ko, si Rafael Zeke. Alam ko sa sarili ko na masaya na ako, pero kulang pa rin yung sayang yun... Siguro dahil sa matinding galit ko sa bisor ko dati dahil feeling ko nasira ang karera ko sa buhay dahil sa kanya at sa pambubully niya. Paunti-unti naman natanggap ko na na wala na ako doon sa posisyon na yun, at siguro kaya nasusulat ko na rin to, kasi kung hindi pa ako moved on, malamang puro about sa bisor ko to, may halong mura pa singlutong ng chicharon.

Lumipas pa ang mga araw, at ayun, andito na ako sa project kung saan ako hired. Ibang project naman compare sa nauna kong binabanggit, mga korporasyon naman kausap namin. Nagpapasalamat lang talaga ako sa employer ko ngayon, kahit ang tagal bago makuha last pay, nabuo ko yung kumpiyansang never kong na-embrace sa buong buhay ko.

Nakakatuwa lang din kasi, nung umalis na ako sa employer ko na yun, na-reconnect ulit ako sa mga kaibigan ko: highschool friends, at college friends. Kahit sa mga katrabaho ko dati at mga nakakausap ko dati sa OJT days ko nareconnect ako. Sobrang nakakatuwa :) Siguro nga, blessing in disguise na rin yung nangyari sa akin, kasi hindi talaga worth ng buhay ko yung sahod sa employer ko na until July 2020 lang. Feeling ko sobrang daming nawala sa’kin, pero bumalik naman sila... halos lahat, may dagdag package pa yun iba.

Higit sa lahat, nakakatuwa lang kasi, vocal na ako sa nararamdaman ko. Pag ayaw ko, sinasabi ko na ayoko. Nung una ang hirap huminde, kasi... ayun, sa pamilya kong makakabasa nito, no hate fam okay :) Mahal ko naman kayo, pero alam naman natin pareho na may kultura talaga sa bahay ang mali... hindi dapat monotonous ang galaw sa bahay, hindi desisyon/opinyon ng isa dapat desisyon ng lahat, kaya may ilan sa atin oo lang ng oo (kahit ako lang), yung iba naman nagiging dominante just for the sake na makuha yung posisyon na siya kokontrol sa bahay. Maraming salamat pa rin sa ganyang disiplina. Di bale pag ako nagkapamilya, tatanggalin ko yung kulturang ganyan sa magiging pamilya ko. Mas maganda marining ang opinyon at saloobin ng bawat miyembro sa bahay, kahit na taliwas ang prinsipyo ng isa sa isa. Pwede namang magusap kayo ng maayos, kahit magkaiba kayo ng pananaw sa pinag uusapan niyo (lesson from Paolul <3). Mahal ko kayo fam, haha legit, ayoko lang talaga ng ganitong kultura sa bahay natin.

At ayun, lahat yun nangyari nung 2020. Gusto kong simulan ang taong 2021 ng kakaiba. Base sa mga nabasa niyo na sa sulat ko, panigurado may nakikita kayong common ground sa mga paragraphs... takot, fear, kawalang kasiguraduhan. Ang tao mambubully lang naman yan kapag pakiramdam niya, out of social circle siya o kaya pag natatakot siya na baka mataas siya ng iba *(lalo na pag tao niya sa trabaho - hindi lahat pero yung kupal kong bisor parang ganito). Ang tao magre-react yan ng galit kapag pinaalala mo sa kanya yung trauma na naranasan niya, plus points pa pag kupal ka rin na payo kuno ginagawa mo, kahit na mind-conditioning ang pinaka motibo mo. At kung hindi ko sinubukan yung telemarketing at Youtube, malamang hanggang ngayon hindi ko marerealize kung ano mga kaya kong gawin pag naniwala ako sa sarili ako.

Ayun lang guys, sa taong 2021, gusto kong mas maging vocal sa inyo (kahit na sobrang introvert ko), nakakatakot pa ring lumabas ng Metro Manila, pero mag aapply na rin ako ng pang financial work, yung hindi macocompromise yung connection ko sa friends ko, time sa family (wala ng araw araw na OT, OTTY 3 - 5 hours), time sa stock market (nagstart ako ng Oct 2020, at nakakatuwa nagagamit ko yung ilan sa mga tinuro samin sa investment), at ayun, time din para sa sarili. Ngayon, gusto kong magdesisyon sa buhay ko na walang, “Jhoem dapat ganito gawin mo, dapat ganito ka, ganito dapat”. Makikinig pa rin naman ako ng opinyon, pero pili na lang ang ite-take ko. Magaling naman ako magbasa ng tao eh, kaya alam ko kung ano kukunin kong opinyon sa pakikinggan ko lang. Gusto kong magkaroon ng desisyon na alam kong yung sarili ko limang taon mula ngayon magpapasalamat sa’kin dahil sa desisyon na yun.

So here we go, Fearless 2021

P.S. Subjected pa rin for edit, baka may nakalimutan pa ako :D

#2021 #freewriting

1 note · View note

haosthetics · 3 years

Text

Sana — meanie

— short meanie/minwon fanfic

— might consists of typos

— song recs: Sana by: I Belong to the Zoo

❝ Wonwoo loves Mingyu that he forget how to love himself because for him when you love you have to give your 100 percent and its either getting hurt or getting the love you gave but the problem is he met Mingyu at his worst when his ex broken up with him and Mingyu is still hooked up from that person.❞

It’s been Mingyu and Wonwoo’s 3rd year anniversary tatlong taon na sila pero Wonwoo felt it wasn’t. Sa loob ng tatlong taon Wonwoo was the only one who always exert efforts tama nga sila Seok he was the only one who is loving Mingyu and he seems forgetting about himself nakalimutan na nga ni Wonwoo mahalin ang sarili niya sa sobrang pag mamahal niya kay Mingyu. Wonwoo came home early and he witness Mingyu hugging his ex Wonwoo smiled at Mingyu sa loob ng tatlong taon all he did was to give Mingyu want he wants hindi niya alam kung ano ba ang gusto niya Wonwoo wanted to feel all the love he was tired he was already tired doing everything that makes Mingyu his tears started to fall and he left he left Mingyu to his real happiness

“Hindi ako eh anong laban ko siya ang nauna siya rin ang huli” Wonwoo mumbles as he was trying to calm himself nasa elevator palang siya his tears didn’t stop falling

“Baka nga no I give him all never pa rin naging enough kasi di talaga ako worth it mahalin niya o baka di talaga kami para sa isa’t isa” Wonwoo added everyone in the elevator is looking at him he wiped is tears he smiled and enter his car once he headed into the parking

“Tapos na talo na naman si Wonwoo”

Wonwoo went back into their house his twin Seokmin was there their parents are still at work

“Wonwoo ang aga mo I thought you’ll go to Gyu?” Seokmin ask but Wonwoo just ignore his twin

“Kambal”

Seokmin knows it Wonwoo seems so pissed hearing Mingyu’s name he saw Minghao’s post too mukhang nagka balikan na nga sila and Seokmin contact their friends Seok bought Wonwoo his favorite Mcdo Fries and Iced Coffee

“Bakit ganun bal talo na naman ako lagi nalang ba?” Wonwoo was crying on his twin’s shoulder dating gawi when Wonwoo and his ex broken up di naman nag rereklamo si Seok he just wish for his twin’s genuine happiness because he knows Wonwoo deserve that sadyang sinayang lang nila si Wonwoo

“Bal I always told you na you should give them 10% hayaan mo na yung 90% para sa taong mamahalin ka ng sobra Mingyu doesn’t deserve all the tears that you gave him he doesn’t deserve you kambal” Seokmin mumbles

“Wala naman ata may deserve sakin bal”

“Meron ha madami ako si mom, si dad nandito lang kami for you mahal ka kaya namin heal yourself it will takes time pero alam ko kapag ready ka na tsaka may darating na mas better kesa sa ex mo tanga sila eh” Seokmin said and Wonwoo nods

It’s been a week since after their break up Minghao is now studying in their university Wonwoo is fixing his papers everyone was worrying about him and his sudden decisions even their professor.

“Wonwoo can we talk?”

“Yeah sure about what?” He ask

“Sorry for hurting you”

“Masaya ako Gyu I am happy he was your real happiness isa lang naman hiling ko kasi una palang alam ko na naman na talo na ko it was hao si hao ganto ganyan when we are celebrating our second anniversary alam ko na I wasted my time with someone I shouldn’t be pero honestly masaya ako masaya ako na finally you will be fine na finally you are back to him and sana maging masaya ka sana last na talaga gyu kasi the pain you’ve cause hit me hard I almost lost myself pero luckily I have my twin, my family they told me that I don’t deserve you and you don’t deserve my tear kaya gyu be happy” Wonwoo mumbles and he left Mingyu already

The time Wonwoo turn his back on Mingyu everything change wala na Mingyu wouldn’t have Wonwoo anymore he lose Wonwoo when he choose Minghao.

— 3years after

Wonwoo came back to Manila after 3years his mom, seok and his dad been always asking him when will he come home or if he still have plan to come home they been asking wonwoo what he was doing in new york alone if he was eating on time what he often do when he doesn’t have classes.

“Kuya eto po bayad ko” Wonwoo paid for the cab once he reach their destination he payed too much alam niya malayo ang subdivision nila sa airport nung mukhang tatanggihan ng drive ang bayad ni Wonwoo he just smile and shake his head

“Tanggapin niyo na po malayo ang byahe pandagdag sa pang gas niyo po” Wonwoo being wonwoo he has the softest heart he was so pure he was nice and even tho how many times people used him he was just smiling at them

Wonwoo get his things and Seokmin went out he was shock seeing Wonwoo he was surprising everyone and Seokmin hits him Wonwoo became extra fit he seems heading into gym he was holding an camera. Wonwoo became fond of taking pictures and start opening his blog where he post every photo he been taking.

“Kala ko di ka na uuwi bal” Seokmin said as he bring Wonwoo’s things

“Bahay ko pa rin naman to diba” Wonwoo replied and Seokmin

“Inaaway na ko ni Mom kasi ayaw mo umuwi inagaw yung susi ko kasi sabi ko di kita susundan don” Seokmin mumbles Wonwoo remembered when Seokmin rants about him to come home he cannot go to Joshua because their mom get his car keys dahil ayaw niya sundan si Wonwoo sa New York he chuckles at how his mom acts paranoid but it was cute for wonwoo

“Seokmin”

“Eto na hinahanap mo mommy asan na susi ko” Seokmin said and their mom rolled her eyes and hug Wonwoo but after that he welcome him with crossed arms

“Sino to?” His mom said

“Eto naman si Mommy nandito na ko eh” Wonwoo said

“Eto na regalo ko sayo my wag ka na magalit tsaka ibalik mo na ang susi ni bal” Wonwoo told his mom isang linggo na tinatago ng mom nila yung susi ni Seok

“Hindi siya aalis we will have family dinner”

“Ma anniversary namin ni Joshua ngayon”

“Invite Joshua over para may makausap kami ng daddy niyo pareho kayong sakit sa ulo ni Wonwoo” Their mom mumbles and the two sigh

Seokmin called Joshua that their plan for today is cancelled but he will pick up Joshua later for family dinner and Seok was so happy that Shua said yes his mom and dad is fond of Joshua they really like Shua for Seok and Shua is the first person that Seokmin introduce to his parents.

“Oh anong sabi ni Joshua?”

“Oo daw but I have to pick him up”

“Eto na ang susi sunduin mo si Joshua sa kanila”

“Excited ka pa sakin ma?”

Seokmin picks up Joshua and they headed into family dinner Shua likes being with Seokmin’s family.

“Na miss ko sila tita”

“They miss you too bub” Seokmin replied and Shua smile at him

The family dinner was filled with laughter but Minghao came with Mingyu and Wonwoo notice it they aren’t okay that’s what Seokmin knows Wonwoo just look at them and focus on his parents who been telling everyone how did they met.

Wonwoo’s phone vibrate and it was Soonyoung he smile and answer the phone call he excuse himself

Nyoung: Hi Won kamusta naman ang buhay sa pilipinas?

Wonwoo: Masaya we are having family dinner sayang sabi sayo sumama ka eh they surely wanted to meet you too Nyoung

Nyoung: Nasa labas nga ako ng bahay niyo nahihiya ako pumasok Won mamaya hindi pala eto address niyo

Wonwoo: Ha? Puta ka sandali pa surprise naman to

Soonyoung chuckles at Wonwoo he was there for Wonwoo all throughout his journey siya yung kasama ni Won sa new york and he was the one who help wonwoo to move on Wonwoo run outside and Soonyoung was there with his loungage he left soonyoung his address incase gusto niya umuwi sa pinas at wala siyang matitirhan.

“Surprise Wonwoo I made my promise nandito na ko” Wonwoo run to Soonyoung and hit him

“Aray naman Won grabe naman yon”

“Bat di ka sumabay sakin?”

“Mahal kaya ang plane ticket mo pang low class lang ako” Soonyoung said Wonwoo introduce Soonyoung to everyone in the party

“Ma, Pa si Soonyoung siya kasama ko sa New York”

“Hi po Mr and Mrs, Jeon”

“Ang formal mo naman Soonyoung Tita nalang tsaka Tito baka mamaya boyfriend mo pala tong anak ko etong si Wonwoo matigas ang ulo neto kakayanin mo ba ingatan yan?”

“Tita hindi po ako boyfriend ni Wonwoo pero nagawa ko po siya alagaan ng tatlong taon masakit man siya sa ulo madalas, mahirap man siya gisingin sa umaga, bugnutin man siya kapag napuputol ang tulog niya pero alam ko po kaya ko siya ingatan ng sobra sobra kahit ganyan si Wonwoo importante po siya sakin para sakin he was someone na di mo dapat saktan kasi sobrang soft niyang tao ayoko siya masaktan ng kahit na sino pero paano po nag anak kayo ng sobrang bait tita, tito” Soonyoung said and Wonwoo hits him

“Para kang tanga”

“Crush ko po si Wonwoo”

“Soonyoung”

“Mali gustong gusto ko po si Wonwoo di ko man po mapapangako na di ko siya masasaktan isa lang po kaya ko ipangako at yun ang iingatan ko siya hanggang kaya ko”

“Umuwi ka ba dito para jan?”

“Hindi umuwi ako dito para bawiin yung para sakin Wonwon” He mumbles

“Ikaw yun?” Wonwoo ask he was looking for Nyoung his childhood friend kaya lang nagka layo na sila when Soonyoung and his family decided to move in manila

Soonyoung showed Wonwoo the bracelet Wonwoo gave him when they are still younger the day they bid good bye to each other. Wonwoo’s eyes gets teary and Soonyoung wipe his tears away and hug him. Wonwoo is home and Soonyoung was his home his safest place.

He knows that in this battle at the end he never lose anything he learned to love himself and he get what he wanted when his Soonyoung came back.

— THE END

1 note · View note

theboiwhomyoulookingfor-blog · 5 years

Text

God’s Forgiveness

Hi guys magandang gabi sa inyong lahat isang kagalakan po ulit na tumayo dito sa harap ninyo at magpagamit sa Panginoon :)

Kumusta po kayong lahat? Paki shake nalang po yung mga daliri ninyo kung okay lang po kayo dyan :)

Ang message po ni Lord satin ay pinamagatan ko po na Gods Forgiveness.

Bakit nga ba nagkakaroon ng pagforgive? Kasi may kasalanan or may maling nagawa na kinakailangan ng Forgiveness ni Lord and lahat tayo deserving na magkaroon nun because of Gods Love. Sige po lets pray po muna :)

Bago ko po simulan ang mensahe ni Lord para saatin pakitanong nyo naman po yung mga katabi ninyo kung kumain na ba sila? kahit pabulong lang hehe

Sige lets proceed na po

May sinave po ako na 12 things dito why we need Gods Forgiveness

Ang number 1 po ay (ay hindi ko po natanong sainyo mga kapatid , naranasan nyo na po ba yung ma”DEJAVU”? o yung sa tingin mo parang nangyari na tapos naulit nanaman ulit ? Halmibawa ikaw na naghugas ng pinggan ng Umaga ikaw pa ulit naghugas ng pinaggan ng Gabi? Hahaha pero kung naexperience nyo na yung dejavu paki shake nalang yung mga daliri nyo :)

So ayun na nga yung number 1 po is

Lack of Communication - When we dont make any conversation with the Lord maaaring libangin tayo ng kaaway sa ibang bagay para malayo tayo sa piling ni Lord, Lilipas ang buong maghapon na hindi ka manlang nakapag Time alone with God feels me so incomplete. And naniniwala din po ako na alam din po ninyo na when it comes sa relationships, conversation is one of the key para mas tumibay ang relasyon nila tama po? Kasi tayo once na hindi nga nareplyan ng love ones natin grabe na yung galet natin e diba oo haha grabe galit na galet hindi naman ipagpapalet haha de biro lang. Sabi nga sa salita ni Lord diba in Joshua 1:8 Huwag mong kaliligtaang basahin ang aklat ng kautusan. Pagbulay-bulayan mo iyon araw at gabi upang matupad mo ang lahat ng nakasaad doon. Sa ganoon, magiging masagana at matagumpay ang iyong pamumuhay. so with Our Relationship with The Lord din when we dont talk to God our faith,hope and Love is getting small so thats why our TIME ALONE WITH GOD IS IMPORTANT. :)

Ang number 2 naman po is Lack of Knowledge - Kapag wala po tayong enough na knowledge from God can be also put us in a dark place para bang kapag hindi mo pa narinig itong verse na ito wala kang panglaban kapag pinagdadaanan mo yung sitwasyon na hirap na hirap ka but if you have alot of his Promises no matter what the circumstances is bad you know God is always Good padin po kasi nga may Plano sya sayo na hindi mo ikakasama at mga plano na magbibigay ng pagasa sa iyong buhay at magandang future. :)

Number 3 po is

Lack of awareness - Sometimes hindi tayo aware sa surroundings natin kaya at madaling naaagaw ang Faith na meron tayo kay Lord for only a split second na pagkakamali na sa tingin natin ay wala lang halimbawa nalang sa pagtawid dyan sa kanto ng masagana to 7/11 na meron naman tamang tawidan pero mas pipilinin na tumawid sa mali kasi mas madali. Para nung nag camp tayo sa bulacan diba may time na madidistract kayo para malibang tapos maaagaw na yung Flag na sumisimbolo sa Faith natin. So with Life The Devil will do anything para mapalayo ka sa piling ni Lord so you have to be aware all the times na hindi porket ginagawa ng marami ay gagawin mo na din. :)

Paalala ko lang din po mga kapatid ha hindi po ako exempted dito sa message hehe naniniwala po ako na ang una pong tinuturuan kapag nandito kasa harapan at nag tuturo is yung nag sasalita :)

Si ayun ang number 4 naman po ay

Lack of Assertiveness - ASSERTIVENESS talks about po sa pag accepting someones concerns, opinion or idea. Kapag tayo pong mga Millenials for For Christ taking for granted yung simpleng pag aya or paalala saatin ng kapwa natin mananampalataya ay mas pinapataas yung pride natin at ito yung way ng kaaway para malayo tayo kay Lord. Sabi nga sa salita nya diba sa EPPH 4:16

At dun na po papasok yung pang 5th natin yung

Lack of Teamwork - Kapag hindi po tayo nagkaroon ng pagkakaisa para mapapurihan si Lord can lead us to the Coldness ng individual kaya nga tayo binigyan ni Lord ng mga Blessing na tao like you guys para may magpapaalala saatin na mag devotion, may papaalala saatin para umattend, may magbibigay saatin ng mga payo at magpapasaya saatin at the same time nagiging masaya din si Lord. Binigyan tayo ni Lord ng makakasama physically trough ups and downs ng buhay natin. We need each other :) Natanong ko nga yung sarili ko kung magiging masaya ba ako kung magisa lang ako sa harapan ng mahabang lamesa na puro pagkain tapos mag boboodle fight ako magisa? Sumagot din yung sarili ko syempre Hindi daw hahaha odiba kinausap ko na yung sarili ko kaya mahalaga talaga na may kasama ka para may napagtatanungan ka din :)

Ang number 6 naman po is

Norms - Oh yung mga nakasanayan mo na,minsan po kasi sa mga bagay na nakasanayan mo na para saatin okay na yun nagawa ko naman kahapon okay naman. Like parang ako po ganito attend po ako ng bible study nakapag memory verse ng isa okay na para saakin on the next week ganun nanaman isa lang ulit minsan nauulit pa yung verse pero i confess it all to God naman na po. May mga bagay po tayo na dapat makasanayan nating gawin na makakalugod sa ating Panginoon for me solid yung 11days kang mag dedevotion everyday straight tuwing umaga. Because thats our main Goal naman di po ba ang sumunod sa will ni Lord. :)

Yung pang 7 naman po is

Complacency - O yung tinatawag po natin na pagiging kampante, sometimes po we Christians hindi natin napapansin na nalilinlang na tayo ng kaaway when it comes po sa complacency o pagiging kamapnate like Hindi na ako aattend nandun naman si ano kaya naman nya yun, late na ako pupunta madami naman silang nagpupunta dun, Next time nalang ako aattend alam ko naman na yung message, Bukas nalang ako mag devotion maintindihan naman ako ni Lord. Mga kapatid nabasa ko po sa devotion ko last last week na kapag daw po na patuloy mong ginagawa yung isang maling bagay mas mahihirapan kang bitawan o tigilan ganun nadin nawawalan ang iyong konsenysa. Kasi alam mong mahal ka ni Lord kaya alam mong patatawarin ka nya. Please be aware all the time mga kapatid magtulungan po tayo :)

Ang number 8 naman po is

Distraction - It is one of the things na maaaring makapag palamig saatin sa paglilingkod natin kay Lord. Nabasa ko po sa application na Tumblr “THE DEVIL WILL LET A MAN GO TO HELL QUIETLY AND NEVER TRY TO STOP HIM, BUT THE DEVIL WILL NEVER LET THE MAN GO TO HEAVEN QUIETLY - THEY WILL DO ALL THEY CAN TO TURN HIM BACK.” So you need to be focus po para hindi po tayo maging lack of awareness. We need a teamwork,and learn to Assert. :)

Yung 9,10 and 11 naman po natin is

STRESS,DEPRESSION and FATIGUE - this 3 things ay nararanasan po nating mga tao tama po? O meron po ditong hindi pa nakakaranas ng ganito baka hindi po kayo tao hahaha. When this 3 strikes in us Christians minsan nakakalimutan natin na mas lumapit pa sa Lord instead na mag pray at humingi ng wisdom kay Lord kung paano ba didiskartehan yung problema mas pipiliin pang magpost,magdrama,magalit, magisip, mapuyat, magoverthink,magpalipas ng gutom, and in the End you feel like you’ve shut down na kailangan mo ng panibagong lakas para sa mga susunod sa mas malaking problema you know what God says? MATTHEW 11:28 COME TO ME YOU WHO ARE WEARY AND BURDENED AND I WILL GIVE YOU REST.

Yung 12 things po na ito In AVIATION we call this as a Dirty Dozen of human Errors at kapag hinyaan mo itong mangyari maaaring magkaproblema ang isang eroplano na pwedng mag cause ng malaking aksidente.

Naalala nyo po ba yung tinanong ko sainyo kanina kung na experience nyo na po ba yung DEJAVU?

Kasi si LORD nararanasan din , PALAGI , we always say sorry for this sin na nagawa natin but we keep repeating it until its too late to change it.

So GOD WANTS TO REMIND US ALL NA BE MORE FOCUS ON THE LORD AND SHARE THE FORGIVENESS.

To GOD BE ALL THE GLORY.

0 notes

thisisnotfahri · 5 years

Text

TEACHING EXPERIENCE

May mga matutunan ka pagkatapos mong mapunta sa isang sitwasyong susubok sa tatag at kakayahan mo bilang ikaw. (Panes) lol

So dahil ilang araw ko na di nakakasama mga studyante ko, at klase na ulit nila sa monday,mejo namiss ko sila kaya ipopost ko na 'tong mga pics na nirerequest din nung iba, ewan ko ba bakit tinamad ako magpost neto. Lol so last message and drama na rin 'to. lol

First, kukwento ko lang to saglit , bale kase nung first year ako hanggang second year alam ko sa sarili ko na sigurado ako sa course na napili ko pero pagdating ko ng 3rd year level, parang nagkamali ata ako ng pinili, ewan ko ba kung bakit basta biglang ganun, maraming dahilan. isa na doon yung napagod ako sa lahat lahat. Wow akala mo talaga e no? Hahahaha pero oo seryoso yun.

So balik tayo doon sa Teaching Experience/OJT, ang dami namang magagandang nangyari sa college life ko since 1st year bago dumating ang OJT pero to be honest with you guys, ewan ko kung ako lang ba nakakaramdam neto pero sa totoo lang ang OJT lang ang nagiisang pinakamasaya pero nakakalungkot at naakakaiyak na maeexperience o sa part ng isang educ student. paano? kase sa OJT hindi lang ang mga pangalan at kwento ng mga bata ang nakikilala o nalalaman mo kundi pati yung sarili mo, nakikilala mo yung sarili mo don sa mga oras na kinikilala mo sila.

Dahil sa kanila may mga nalaman akong hindi nalaman noon.

Nalaman ko na kapag teacher ka at lumagpas na ang studyante sa 3 absences hindi pala ganun kadali sa part nila na hindi na sila tanggapin pa sa klase nila, kahit sabihin mong kasalanan parin nila yun, mahirap padin na hindi sila tanggapin ulit, lalo na kapag nakikita mo silang malungkot dahil parang pakiramdam nila wala na silang karapatang pumasok pa sa klase mo.

Nalaman ko na hindi dahil Grade 10 sila, puro pag-ibig lang ang alam nila, na akala natin mas inuuna nila ang love love na yan kesa sa pag-aaral nila, akala natin ang alam lang nila pag-gagala at hindi pagseseryoso sa pagaaral, lahat ng mga yan minsan na natin inisip sa kanila pero mali tayo, mali na isisi sa lahat ang pagkakamali ng mga minsan naririnig at nakikita lang natin sa social media. Dahil sa totoo lang lahat sila may kwento rin.

Minsan hindi lahat sila nakakaramdaman ng pagmamahal sa pamilya, sa kaibigan o sa kahit sinong tao pa man, kung inuuna man nila ang love hayaan nalang natin sila dahil minsan yung love na hinahanap nila sa mga kaibigan o sa special someone nila ayun yung wala na hinahanap nila sa family nila. Ang dali manghusga satin kase minsan.

Mga bata sila pero hindi sila bata lang, kung anong nararamdaman mo bilang tao, nararamdaman din nila yun bilang sila.

kapag pakiramdam mong wala kang kwenta, nararamdaman din nila yun.

kapag tingin mo binigay mo na lahat ng best mo pero parang kulang parin, ganun din sila.

Yung pag ngiti at pagtawa mo sa harap ng mga tao, pinepeke rin minsan yung sa kanila.

Yung separated yung parents mo, meron ding iilan sa kanila na ganun.

Yung kailangan mo ng dalawang magulang para sumuporta sayo, yung iba sa kanila wala rin nun.

Yung hindi ka nakapagtapos dahil sa financial problem, ganun din sila kung bakit hindi sigurado yung iba kung tutuloy paba sa college kase nahihirapan din sila.

Kung pakiramdam mo ginagago ka ng mundo, na para bang napakuseless ng bawat paghinga mo araw-araw, feeling mo walang kwento na nabuhay ka sa mundo, kung ano ka, kung sino ka at kung ano pa ang mga nararadaman mo ayun din yung nararadaman nila.

Hindi sila mga bata lang, ginagago rin sila minsan ng sarili nilang iniisip, natatalo rin sila ng kanilang mga iniisip minsan katuald natin.

Kaya kung magiging teacher man tayo isang araw, wag nating hayaang teacher lang tayo sa kanila, wag nating kalimutang maging kaibigan nila, maging kuya o ate sa kanila, maging magulang syempre sa kanila, maging hero para isalba sila kapag pakiramdam nila dumidilim na yung mundo.

And last, nalaman ko na sa lahat ng Goodbye Class, ito ang pinakamahirap na nangyari sakin kung ikukumpara ko sa mga past goodbyes ko since Grade 1 ako. Kapag sobrang naattach kana sa mga batang tinuturuan mo, mahihirapan ka nang turuan ang sarili mo umalis kahit kailangan.

Hindi masaya ang teaching kung hindi dahil sa kanila, hindi ka gaganahan pumasok araw araw kung hindi mo sila makikita, kung hindi mo makikita mukha nila, kung hindi mo maririnig boses nila, sa oras na nalulungkot kana at nalulunod kana sa sobrang depression Makita mo lang sila nawawala pansamantala yun.

Natututo sila satin pero natututo rin tayo sa kanila, kaya siguro ganun na lang kahirap na umalis sa kanila, minahal mo kaya mahihirapan ka talaga. Pero diba mawawala rin naman ‘to, yung mga lungkot, panghihinayang at yung ayaw natin na umalis ngayon lang natin mararamdaman ‘to, sa paglipas ng panahon magbabago na yun, magiging bahagi na lang sila ng hindi natin makakalimutan at habang buhay nating dadalhin na ala-ala.

Diba dapat pagkatapos ng mga gantong experience sa buhay mo, may mga marerealize kapa lalo? Dito malalaman mo kung para ba talaga sayo yung napili mong propesyon?

Ang saya magturo sabe ko nga, sarap sa pakiramdam na may mga studyante ka pero ganun talaga siguro. hindi parin talaga para sakin ‘to kahit anong pilit ko pang papaniwalain ang sarili ko hindi talaga magawa, kahit basahin ko ata nang paulit-ulit mga messages ng mga naging studyante ko na halos lahat ginogoodluck ako sa mga susunod pa, na sana matupad yung pangarap na maging teacher, kahit basahin ko yung pangmomotivate nila parang wala parin. pero anong malay natin diba? Baka sa mga susunod na panahon mag-iba ulit ang ihip ng hangin at biglang gusto naman pala. HAHAHAHAHAHAHAHHAHAHHAHA AY WALA! ALBAT NA 😅

Tama yung sabe sakin ng CT ko, hindi ka aksidenteng napunta sa kung saan ka man, may purpose kung bakit napunta ka sitwasyong 'yan. (Paraphrase)

Maam hindi sapat ang mga salita para iparamdam kung gaano kami nagpapasalamat na kayo ang naging kumbaga director sa kwento namin ni sir neil. Maraming maraming salamat po sa mga naiambag niyong kaalaman sa amin dalawa, hindi man ako sigurado sa mangyayari pagkatapos neto, hindi ko parin makakalimutan yung mga tinuro niyo sa akin. Saludo ako sayo maam, ingatan po.kayo palagi at yung kalusugan niyo po. God bless. 💕😇

To Grade 10- JADE Kayo talaga yung kumbaga unang natipuhan ko. Hahahaha pero dina mahalaga yun, ang mahalaga nakasama ko naman kayo sa sandaling panahon lang at nakilala ko kayo, naging studyante ko kayo sandali, may dahilan talaga lahat. Hahahaha God Bless you all and sana lahat kayo makapag moving up. 😊

To My Grade 10- SARDONYX Thank you guys sa ingay at gulo na section na pinakilala at pinaranas niyo sakin ayun yung hindi ko makakalimutan sa inyong lahat, oks lang naman, ako kayo dati e, magulo at lahat lahat na. Bawat section talaga may kanya kanyang ugaling hindi mo makakalimutan, so sana walang limutan kase pag nangyari yun, albat sa inyong lahat at wala narin miming sa Bosay, Panes Hahahaha so sana natuto rin kayo sakin kahit papaano. Goodluck sa mga susunod na challenges na haharapin niyo, sana lahat kayo sabay sabay magmomoving up. Ingat kayo palagi jan sa Dubai. Kain kayo palagi Haha. 💕

To My Grade 10- PEARL Hi mga matatapang pero may kahinaan at iyakin din Hahahaha. Thank you rin sa inyong lahat sa lahat lahat. Kapag sinabi kong humabol sa Gawain gagawin agad, kapag sinabi kong magreview dahil may long quiz, gagawin, concern sa kung anong mga hindi nila nagawa at concern sa grades nila, kapag nagjojoke ako sa klase, tumatawa lahat. Kayo yung hawak ko na mejo seryosong section. Alam niyo yung pinaka diko makakalimutan sa klase natin? Yung last day natin, minsan tlaga yung pinakahuli ayun yung pinakadabest. Salamat dahil naging ayos tayong lahat. sa ngayon wish ko lang maging okay na rin kayong lahat sa klase. Magmahalan lang at magtulungan, pero yung magtulungan may limitation yun ah. Hahahaha so ayun lang Thank thank you so much sa mga natutunan ko sa inyo, sana may natutunan kayo sakin, yung totoong natutunan talaga. Ingat kayo palagi and makapag moving up lang kayo sabay sabay ang goal niyo ngayon so make it happen, Goodluck sa mga susunod pa. 💕

To My Grade 10- TURQUOISE Ingat kayo palagi dyan sa Saudi ha? Hahahaha Joke lang. kayo talaga yung mga studyante ko na tropa ko na, mga kapatid pa, except lang duon sa isa, hindi naman siya mahalaga ei. Haha Thank you sa lahat lahat turkids, hindi man kayo first choice ko, sa huli kayo parin naman yung pinili kong ipagkatiwala ang buhay ko nung Demo (sabe nga ni Maam Prestousa). Alam niyo namanskie kung gaano ako proud sa inyo diba? At gaano ko napprciate yung participation niyo since nung day 1 ko sa section niyo hanggang sa mag demo ako. May dahilan talaga lahat kung bakit napunta ako sa inyo, at napakablessed ko dahil kayo yung isa sa mga nahawakan kong section. Napagkaswerte ko talaga sa inyo, yiee napakahalaga niyo kahit ako hindi. Hahahaha mamimiss ko yung kalokohan niyong lahat, mamimiss ko yung kwento niyo kapag may activity tayo na magshashare kayo tungkol sa buhay niyo. Salamat dahil minsan shinare niyo sakin ang tungkol sa buhay niyo, di kita malilimutan Viraya. Hahahaha ipagkakalat ko ang mga nalaman ko sa inyo kapag pumunta ako sa Indonesia. Hinding hinding hindi ko kayo makakalimutan. Laham ko kayo palagi. Dadalaw kami sa inyo sa Christmas Party niyo kung meron man at sa Moving Up niyo, dapat buong turquoise nandun. Salamat ulit Turquoise and Godbless You all and Goooooodluck sa lahat lahat lahat. M O V I N G U P!☝ PS: MAGPAKABAIT PALAGI KAY MAAM, WAG BIGYAN NG SAKIT NG ULO. PPS: SANA MATULOY PARIN YUNG MIMING NATIN LAHAT AFTER NG MOVING UP NIYO AT KAPAG NAKAGRADUATE AKO. Yiieee The Best Day yun. 💕💓

Thank you for all the good and bad memories we made together. Thank you for all the joy, laughters, sadness, love, support and your precious smiles. Thank you for sharing your stories. Thank you so much for being part of my life.

I will keep you all in my heart forever. 💕

GOODYE MY DEAR TEMPORARY STUDENTS.

BABAUNIN KO LAHAT NG MGA 'YUN HABANG BUHAY. 💕

0 notes

weirdest-introvert · 7 years

Photo

Day 10: Ten things you want to say to 10 different people right now. 1. Papa •Hmm.. Gusto ko lang magthank you kasi kahit di mo ako kadugo, pinalaki mo pa rin ako na parang totoong anak mo at hanggang ngayon nag-aalala ka pa rin sakin! I love you always! Ingat lagi Papa. I miss you soo much. Kung pwede lang na lagi kita kasama kaso hindi. Haaaay :( 2. Mama Aga •Same kay Papa!! Altho wala ka na ngayon sa tabi ko mahal na mahal kitaaaaaaaa~ kahit minsan naiisip ko nagsimula lahat nung namatay ka, ako lang naman nag-iisip nun. Magbabagong buhay na ako!! 3. Mama •Altho di kita matawag pang Mama sa harap mo, mahal kita. Nag-aalala pa rin ako sayo at kahit medyo harsh ako sayo. Hahaha. Ganun talaga. Mabilis lang ako mairita. :( 4-5. Ate(s)!! •Salamat sa suporta at panlilibre!!! Bunso is life!! Kaht tahimik lang ako at kj, tamad lang talaga ako lumabas ng bahay. :(( Sorrnah po. Salamat sa pakikinig sa mga pangarap ko! Lol 6. Kiara •You're my clostest friend!! Siya lang nakakaintindi ng mood swings ko kaya di ko kailangan madepress kapag di niya ako pinapansin. Kaht lagi kita kinukulit at bihira lang tayo magkita. Mga 3x a year lang. Sana mabago yun. Miss na kita kahit pinuntahan mo ako nung isang araw lang! 😂 Sorry for being a clingy friend~ 7-8. Lana&Sean •Nakakamiss yung kakulitan niyong dalawa!! Sana makasama ko kayo ulit. Next time magdadala ako ng mas malaking pera para malibre ko kayo at di tayo mashort sa pera. Nakakamiss yung pagtawag niyo sakin ng ate lalo na kapag inaasar ko kayo, "kasi naman ateee," o kaya kapag ayaw ko makipaglaro sa inyo, "ate laro tayo. Wag ka na manood." Tas kay Sean kada pumapasok ako sa kwarto, "Ate matutulog/natulog ka?" Ang cute cute niyo kahit ang ingay niyoo. 9. To my soon to be friend •Laat sem lang ako nakasama sa grupo niyo tas wala ka sa block last sem. Kaya medyo awkward sa pasukan. 6 na tayo. Bagong salta ako. Sana maging close tayo. Altho parang mahirap. Hoping lang naman! Naaawkward kasi talaga ako kapag kasama ka namin. Kayong apat close na close na tas ako di ko alam sasabihin ko. Baka maoffend kita medyo masungit ka pa naman. Hahaha. Di pa talaga tayo gano nakakapag-usap. Akala ko dati kapag same kayo ng interest, madali kayo magiging close. Kayo hindi e. Ang weird ko as a fan tas ikaw sakto lang. Hay. 10. Tita Matet(?) •Hmm.. ikaw na kasama ni Papa ngayon tita Matet. Di kita po nakausap ng maayos nung nasa Batangas ako kasi nahihiya po ako sa inyo pero sana lagi niyo po alagaan si Papa tsaka mahalin! Matanda na si Papa kaya sana maging masaya po kayo. Stay healthy Tita Matet ~

#10 days challenge

3 notes · View notes

benestrella · 7 years

Photo

CHANGE

“We must be willing to let go of the life we planned so as to have the life that is waiting for us.” ~ Joseph Campbell Hello Gentle Reader, what’s up? Nga pala mga dude, mga around 4:30am kaninang umaga ako’y nagising, binuksan ang aking puso sa pagmamahal at nagmuni muni ng ilang oras. Maraming tanong ang gumulo sa akin. Gusto ko lang kayong idamay sa problema ko. haha Wala naman. I would like to share to you yung naging reflection ko kanina nung ubod ng tahimik ang kwarto ko sa loob ng halos dalawang oras. Walang ibang nangyari kundi ako’y umupo ng masarap at nag-isip ng deeper meaning sa pagkatao ko. (Yes. Oo, mas malalim pa sa bunbunan mo.) Ayoko na sana ‘tong i-post sa blog kasi parang irony ang dating pero parang feeling ko dapat bigyan niyo ako ng opinyon kasi naguguluhan ako. hahaha So, help me please. Tungkol ito sa digmaan ng aking katahimikan at kaingayan. Bibig versus utak ko. May idea na ba kayo sa topic ko? Let’s start this story in a silence. Sssssh. Kailangan ko ba talagang tumahimik? Kailangan ko ba talagang tumahimik? Kailangan ko ba talagang tumahimik? Yan ang tanong ko sa sarili ko. Pero, in case man na “Katahimikan” ang sagot sa lahat ng problema ko, ugali ko at lahat ng balakid sa akin. Why not? Why not to choose silence, diba. Bakit hindi ko gagawin? Kung malaki ang malo-lost sa attitude ko. Sure akong malaki din ang makukuha ko. Kung tatahimik na talaga ako. Syempre ang tanong ng ilan, paano naman ang blog ko, bibitawan ko na ba kasi halos sinasabi ko na lahat dito eh? Naisip ko siguro, pwede rin naman akong magwrite ng hindi na tungkol sa buhay ko. Okay rin naman na magcreate or pagusapan ko ang makabuluhan na pamumuhay naman ng ibang tao. Tama, diba!? Or pwede rin naman akong magsulat dito sa blog ng tungkol sa mga naiisip ko in a way na hindi ko na sasabihin ang lahat ng balak ko sa mundong ‘to. haha Concealing my intentions. Pwede naman diba. May problema po ba tayo don? Diba wala. Well kasi, natanong ko lang ang sarili ko kanina. Tatahimik na ba talaga ako o mas mag-iingay dahil kailangan kong magsalita sa mga oras na to? Kapag ba may kailangan akong alamin, tatahimik nalang ba ako o magtatanong sa iba at bubuksan ang aking nag-iisang bibig upang mag gather ng information and opinions? Tatahimik ba ako para marinig ang hindi ko pa napapakinggang tinig ng sarili ko o ang totoong ako ay nakilala ko na, kaya di ko na kailangan baguhin pa? Masyadong malalim ‘to ngunit pipilitin kong ipaliwanag senyo ang nararamdaman ko. Pero hindi ko maipapangako na lahat ay sasabihin ko ngayon. Itatago ko ang dapat na hindi niyo malaman. haha (Baka simula na ‘to ng katahimikan ko.) haha Baka lang. Anyway, I know naman na ang “Katahimikan” ay punong puno ng sagot. Paano ko nasabi? Noon, kapag tumahimik kasi ako, napapansin ko na binibigyan ako neto ng kasigurahan na malaman ko kung ano ba ang katotohanan dahil nag pay attention akong makinig sa sarili ko. Sa ganung paraan, willing kasi ang buong senses kong harapin ang lahat. Kailan ko naman yan nalaman? Actually, matagal na, sinanay ko lang talaga ang sarili kong maingay dahil sa gusto kong maging masaya. Yun lang. “Maikli lang kasi ang buhay, bakit ako magse-seryoso?” Yang phrases na yan, noon hanggang ngayon ang aking paniniwala. Pero pinag isipan ko ng maigi at nalaman ko na kapag tahimik ang konsensya ko saka naman magsasalita ang aking inner being. Parang ganun. Naks, oh diba, ume-inner being na ako. hahaha Aba syempre. Paliwanag ko sayo ah. Kayo ba? Minsan ba na-experience niyo na mas mabuti nalang tumahimik sa isang argumento o pag aaway ng dalawang tao. Diba minsan mas nakakaintindi pa yung unang tumahimik sa pagsasalita kesa sa taong daldal ng daldal. Ang putak ng putak ay yung taong inuulit lang naman ang sinasabi niya para ma-prove niya sa kausap niya na tama siya. True naman diba? Kaya ngayon saken, napagdesisyonan ko na napakahalaga ng silence. Imbis na manisi ako at tumingin ako sa iba, nakatuon na ako sa sigaw ng aking sarili. Inaalam ko ng husto ang tama sa mali. Kapag tumatahimik kasi ako, kumukuha ako ng tamang tyempo masolusyunan ang problema. Ganun po. Honestly, hindi madali para sa akin na tumahimik. Napaka-hirap. Pero kakayanin ko. At di naman lingid sa ating kaalaman na kaingayan ding matuturing ang social media. Alams niyo yan. Isa rin akong biktima diyan. Naalala ko pa. Sabi tuloy ng professor ko nung high school ako sa Filipino Subject, pero alam ko naman na quotes lang yung sinabi niya kasi di naman matalintahaga magsalita yun eh. Saka wala sa mukha niya magbitaw ng ganung klaseng salita. haha Ang sabi niya: “Ang dagat ng maingay, mababaw. Ang dagat na malalim, tahimik.” Tama rin naman. Pero bakit ako?, maingay pero malalim pa rin ako. hahaha charot lang. Sa totoo lang. Kinilala ko ng maigi ang sarili ko. At kilalang kilala ko ang sarili ko. Di ko lang alam kung dapat ko bang baguhin ang sarili ko para sa mga pangarap ko. Pwede din naman. Siguro dahil naisip ko na pumalya ang mga una kong plano kaya dapat akong magbago ng character ngayon. Change naman ng strategy kumbaga. Alam ko naman na when announcing my plans to others it satisfies my self-identity just enough that I am less motivated to do the hard work I needed. Once I’ve told my friends of all of my intentions and my goals, it gives me a premature sense of completeness. Yung kala ko, okay na. Yun pala hindi pa. Kaya nung mga nagdaang araw, napipikon ako sa tuwing pinakekealaman ang lahat ng routine ko tuwing umaga. Alam niyo naman sa blog ko palagi kong binabanggit na mahalaga ang movement ko sa umaga. Ayaw na ayaw kong nasisira ang morning ko. Ayaw na ayaw kong nasisira ang momentum ko. Sa maniwala kayo sa hindi. Pinapanatili kong disiplinado ako. Kaya minsan, di ko mapigilang ilabas ang galit ko sa taong dapat sisihin na naging suma neto tuloy ay humahantong sa init ng ulo ko at nagkakapagsalita ako ng hindi maganda. Ayoko na kasing makapanakit ng ibang tao. Minsan nang dumampi ang malakas na pwersa ng palad ko sa balat niya. Ayoko ng ulitin pa. Wala naman kasi akong ibang alam na kakapitan upang makatakas sa aninong rehas na kinauupuan ko ngayon kundi gawin lang ang mga bagay na makakatulong sa akin. Ang mga bagay na i-set ko ang aking utak sa tama. Involved diyan ang silence na sinasabi ko. Samakatuwid, tanging katahimikan din ang sagot para hindi ako magalit sa umaga at maiayos ko ang napakagulo kong buhay. So, when I am just starting out on the road toward a big undertaking, it is probably best to let my actions express my intentions louder than my words. Kaya natutunan ko na ang real success is not about boasting and showing off. Kung gusto kong maiwasan ang gusot at ayusin ang sarili ko. Matuto na siguro akong tumahimik. Magkakaron at magkakaron ako ng kalaban o kaaway pero kung tumahimik man ako, iba pa rin ang nakahanda. At matino ang utak. Hindi man sa kaaway pero sa lahat. Naalala ko noon, talagang bumuhos ang napakalakas na biyaya sa akin nang tumahimik ako ng todo. As in, naging boring ang buhay ko pero may kapalit naman iyon. Paanong pagkatahimik ang sinasabi ko? Wala akong ginawa noon kundi magfocus sa gusto kong gawin, sa pag aaral. Sa isang bagay lang, ang makamit ang honor nung elementary ako. Wag ka, naging 2nd hororable mention ako nun. Plus na rin na nakadagdag ang pagiging relihisyosong tao ko dati kaya nakamit ko iyon, nabitawan ko saglit ang pagiging makulit at maingay. Kusang tumikom ang aking mga bibig sa mga walang kwentang bagay na nasa paligid. Kaya nung tumagal tagal ang panahon. Na-realized ko. Wala pa akong classmate na narinig kong balak nilang maging cum laude or dean's lister nung magkasama kame ng summer bago magsimula ang semester pero natutupad naman nila ang sariling plans nila pag graduate na nila. Ayun, may isa akong kaibigang cum laude at lisensyado na. Patunay lang na kailangan ko din minsan manahimik at magfocus sa gusto ko. Well, it’s true. When achieving my goals, it better to behave. Because the secret to attracting all I want is to be still. To tune into myself, and listen to my silence. Ganun. Pwede naman siguro akong magpatawa sa ibang klaseng paraan. Gaya nitong sulat ko. Isa sa mga nabasa kong quotes na talagang nakapagpabago ng buhay ko kailan lang nung pinag aralan ko ng matino tong topic na to ay ang sinabi ni Swami Vishnu devananda: “Here the Silence; See the Silence; Smell, Taste and Touch the Silence. That Silence is God. That silence is the Peace that Passeth all Understanding. Close your eyes and become One with that Silence” This sums it all up. When I become one with the silence then all is well. I have truly attained my heart’s desire. I may think I want a magarang kotse, malaking house and more money sa bangko, yet when I to be still and listen in, I will notice that yes, I do want those things yet underneath that wish is a far deeper need. Saka. Kumpara naman sa pagkakamali kong buhay ngayon na madaldal at gusto kong kumausap ng kumausap ng maraming tao. Diba nga kaninang umaga, mainit na kagad ang panahon pero nag iisip pa rin ako. Nagtatalo kanina ang brain at heart ko kung sino ba dapat ang sundin ko. Sinasabi ng puso ko na “Okay lang mag ingay ka at maingay ka masyado, sabihin mo sa lahat ang gusto mo, walang makakapigil sayo!”. Tama naman ang sinasabi ng gago kong puso, nagpakatotoo lang naman siya. Ngunit sinasabi naman ng aking matalinong utak na hindi ko daw kailangang buksan ang aking bibig at puso, gawin ko lang daw ang dapat kong gawin and the rest will follow. Tama din kaya ang isip ko, o baka magulo lang at madumi lang to ngayon. Sana tama ang utak ko, sa tuwing sini-zipper ko ang aking mga bibig, mas nagiging open ang aking isip sa mga bagong pagsubok at pananaw ko sa buhay. Kapag tumatahimik ako, mas madali kong naiintindihan ang mga nangyayari na taliwas naman sa sinasabi ng puso ko na “okay lang daw mag ingay “eh yan naman ang gusto kong gawin ediba”, ang magsalita ng magsalita. Kumontra naman muli ang aking isip na hindi ko daw makukuha ang gusto ko kung hahayaan ko nalang ipanakaw sa iba ang pangarap ko gaya ng nadudulas ang mga dila ko sa pagsasalita ko ng sarili kong intensyon. Ang pagiging madaldal ko daw kasi ang nagiging mitsa ng kapahamakan ko sa buhay. haha Mahirap magdecide. Wala akong choice kundi tumahimik nalang muna. Tanong ko ulit, kelan ba ako huling tumahimik? Kailan ako nakinig on what my heart is saying to me? Di ko na maalala kaya ako’y umupo nalang kanina at tumahimik. Dagdag pa ng lahat ng ito, nakakagulo lang na marami akong nababasa na mas effective daw sabihin sa iba ang goals ngunit marami rin naman nagsasabi na hindi maganda ipangalandakan ang mga dapat makamit. Sa ngayon, mas pabor ako sa katahimikan. Dapat lang akong kumilos ng tahimik sa lahat ng life goals ko. Siguro nga magkakaiba tayo ng level ng pinagdadaanan na hindi natin pwedeng sabihin na applicable sa lahat ang napagdaanan ng iba. Magkakaiba pa rin tayo ng pag iisip at buhay. Siguro magba blog nalang ako at babawasan kong banggitin dito ang mga plano ko. Ganun nalang siguro. Di na kailangan malaman ng kaaway ko na paparating na ako. Di ko na kailangan pang i-broadcast na malungkot ako sa facebook /blog para lang maibsan ang problema ko.. Walang may pake sa pangarap ko. Alam ko yan. Di ko na kailangan pang isigaw sa facebook ang kaligayahan at problema ko. Di ko na kailangan ng approval ng iba para magsimula akong kumilos. Di na kailangan pang i-promote sa social media na mahalaga ako. Kusa nilang malalaman iyon. Di ko na kailangan magpatunay. Sa sarili ko gagawin yun. At ang tanging kailangan ko ay katahimikan. Declaration: I will conceal my own purpose and I will hide my progress. I do not disclose the extent of my designs until I cannot be opposed, until the combat is over. I will win the victory before I declare the war. I will hide my intentions not by closing up (with the risk of appearing secretive, and making people suspicious) but by talking endlessly about my desires and goal, just not my real ones. I will kill three birds with one stone. So alam niyo na kapag tumahimik na ko sa blog ko. hahaha May dapat lang akong tapusin. “We must be willing to let go of the life we planned so as to have the life that is waiting for us.”

#http://benestrella.blogspot.com/2017/05/change.html

1 note · View note