#afgevinkt

[robert-1968]

Goedemorgen vrienden en volgers, dit zijn natuurlijk de #kelpies, deze bezochten we tijdens onze vakantie naar #schotland. Kan weer #afgevinkt worden. #kelpie #ig_visitscotland #kunst #ode #kunstwerk #helixproject #falkirk #thekelpies #visitscotland #art #publicart #thekelpies #kelpies #andyscottsculpture #hiddenscotland #talesofscotland #myths #scottishfolklore #sunset #kelpiesofinstagram #kelpiesofficial (bij Falkirk Stadium, Helix Park) https://www.instagram.com/p/CgBbJvvK0Eu/?igshid=NGJjMDIxMWI=

#kelpies #schotland #afgevinkt #kelpie #ig_visitscotland #kunst #ode #kunstwerk #helixproject #falkirk #thekelpies #visitscotland #art #publicart #andyscottsculpture #hiddenscotland #talesofscotland #myths #scottishfolklore #sunset #kelpiesofinstagram #kelpiesofficial

[peecee-columns]

Het leven is geen cijfer

Overal waar cijfers worden gehanteerd, zal ook de druk toenemen. Hiermee bedoel ik bijvoorbeeld de druk om meer effectiviteit te creëren, om sneller te worden, om hogere doelen na te streven en om rijker te worden. Hierdoor proberen we te voldoen aan onze eigen maatstaven of aan die van anderen. Dit kan er na verloop van tijd voor zorgen dat het leven dat we leiden uitmondt in een ratrace: een reeks van handelingen die soms niet helemaal leiden tot het gewenste resultaat, waardoor we een tandje zullen bijzetten om wél te voldoen aan de persoonlijke of extern opgestelde criteria.

Als voorbeeld neem ik de sport. Er is weinig zo gezond als regelmatig en ontspannen je rondje te lopen, baantje te zwemmen of stukje te fietsen. Echter, elke sport en activiteit bezit uiteindelijk weer triggers die ervoor kunnen zorgen dat zelfs een ontspannen blokje om wordt gedomineerd door een luxe hartslagmeter en dito stappenteller. En het is natuurlijk wel een uitdaging om elke week minimaal honderd banen te zwemmen binnen een steeds kortere tijd. Bestaan er trouwens nog wieleruitrustingen zonder metertjes, klokjes, tellertjes en apps? En dan heb ik het in bovenstaande voorbeelden alleen nog maar over het recreatieve deel van het bedrijven van sport.

Zo’n twee decennialang was ik actief als wedstrijdzwemmer. Wat begon met het behalen van diploma A eindigde twintig jaar later met een zwemtas vol afgevinkte persoonlijke doelen. Ondanks het feit dat mijn volledig intrinsiek gestuurde credo al die jaren harder, better, faster, stronger was, heb ik deze periode nooit als negatief ervaren, maar zie ik er juist - naast de mooie herinneringen - de voordelen en de positieve kanten van in. Ik ben er namelijk van overtuigd dat sporten op een bepaald niveau je leven kan verrijken op het gebied van planning, doorzettingsvermogen, communicatie en het aangaan en onderhouden van sociale contacten.

Daaropvolgend zijn er parallellen zichtbaar tussen het bedrijven van (top)sport en het onderwijs. Voor veel leerlingen wordt het schoolleven vaak gezien als een wedstrijd, waarbij er jarenlang getraind moet worden om uiteindelijk op een zo hoog mogelijk schavotje te eindigen tijdens de jaarlijkse huldiging van de eindexamenkandidaten. Het diploma staat symbool voor de verdiende medaille of beker, de eindcijfers voor de persoonlijke records en de bloemen en het applaus uit de zaal voor de bevestiging van het behaalde succes. Er mag gejuicht worden, zo vlak na de eindstreep. Want je hebt het papiertje en je grootste overwinning tot dan toe in the pocket.

De connotatie van het woordje ‘wedstrijd’ in combinatie met school, is voor veel leerlingen in het voortgezet onderwijs gebaseerd op het feit dat ze school te veel als een ‘strijd’ zien waarbij gepresteerd moet worden, omdat dat van ze wordt verwacht door de maatschappij. Het is aan de politiek, de schoolbesturen, de directies en het onderwijzend personeel de taak om onderwijs niet te presenteren als een ongezonde plichtmatigheid waar dagelijks gescoord moet worden. Maar waar een kind kan leren en groeien in een veilige en ontspannen sfeer door gezien te worden en intrinsiek gemotiveerd te zijn, of om dat op z’n minst na te streven.

In het nieuwste boekje van ex-leraar en schrijver Johannes Visser (Is het voor een cijfer?) staat beschreven hoe dit bereikt kan worden. Bijvoorbeeld door het inzetten op de begrippen autonomie (keuzes mogen maken), verbondenheid (aangaan van betekenisvolle relaties) en competentie (goed zijn in wat je doet) in het onderwijs en het verminderen van het aantal toetsen waar de leerlingen per jaar een cijfer voor krijgen. Wanneer we dat onthouden zullen uiteindelijk meer leerlingen op een prettige manier over de finish komen en ervaren dat hun leven niet alleen verrijkt is door het behalen en nastreven van bepaalde cijfers.

#cijfers #prestaties #prestatiedruk #prestatiemaatschappij #motivatie #onderwijs

[fionainfrankrijk]

Ik ben voor het eerst van april tot september in Frankrijk geweest. Het persoonlijke experiment was of ik het langere tijd in m’n eentje zou redden in la douce France.

Ik ben 2x een weekje terug naar Nederland gegaan vanwege de verjaardag van dochterlief en het North Sea Jazz festival in Rotterdam, waar we o.a. Seal en Lizzo gezien hebben. Dat was geweldig maar lijkt alweer een eeuwigheid geleden.

De zomer was lang en heet in Frankrijk. In het begin was het wennen om alleen te zijn en dan is ons huis best groot. Ik ging heen met plannen om te schilderen en te schrijven.

Gek genoeg is daar niets van terecht gekomen. Ik besloot de plannen uit te stellen tot in het najaar in Nederland, overigens zonder schuld gevoel!

Ik was immers druk met m’n Franse huis en haard en de dagen vlogen voorbij. Project tuin was gestart, de honden moesten uit, de boodschappen moesten worden gedaan (dat duurt best lang in Frankrijk), de was en ook het schoonmaken, nadat ik mijn fijne werkster helaas kwijt raakte aan dorpsgenoten. En dan is zo’n dag snel om. Niet te vergeten het entretien (onderhoud) van het zwembad en het water geven aan de nieuwe tuin plantjes. S avonds als manlief belde was ik vaak te moe om lang te praten. En hij andersom ook want bij hem in Nederland ging het werk gewoon door.

Tijdens de hele hete weken liet ik project bibliotheek verven ook maar varen en deed ik mijn best het huis koel te houden door de luiken dicht te houden en de fans te laten draaien. In de woonkamer bleef het door de dikke muren aangenaam koel gelukkig maar op de slaapkamers bleef de warmte hangen waardoor je s nachts bijna je bed uit dreef. Volgend jaar toch maar een mobiele airco aanschaffen, da’s met 38 graden overdag, dalend naar 30 graden s nachts echt geen overbodige luxe!

Het was een andere zomer dan de anderen. Mensen waren veel op- en neer aan het reizen en drukker dan anders met bezoek van familie en vrienden. We zijn niet zo veel als in de andere zomers gezamenlijk naar de zondag brocantes geweest, maar dit jaar zijn we wel een aantal keer naar de avond gourmet markten gegaan die bijna in elk dorp gedurende juli en augustus gehouden worden. Typisch Frans; met z’n allen eten aan lange tafels. Erg leuk, maar niet echt ‘haute cuisine’!

Er waren een aantal dorpsfeesten in ons dorp waaronder het ‘fete de chasse’ (jagers feest) waar we wild zwijn aten wat in de bossen rondom ons dorp is geschoten. Misschien gruwel je ervan als je vegetariër bent. Op 1 van de andere fetes heb ik portretten gemaakt die goed in de smaak vielen. Zittend voor ons huis vroeg ik 4 euro voor een portret. Op een gegeven moment stond men er zelfs voor in de rij!

We hebben best wat boxen afgevinkt deze zomer. Echtgenoot besloot op een gegeven moment te komen om zijn vakantie te houden en heeft wat kleine mankementen opgelost. Fijn dat de voordeur niet meer aanloopt bijvoorbeeld! Ook hebben we het dak laten reinigen en een traploper op de trap laten plaatsen. Dat staat leuk en is een stuk veiliger.

Als klap op de vuurpijl hebben we het laatste weekend van augustus onze trouwdag (38e!) in Bordeaux en in le Cap Ferret gevierd. Bordeaux is een heuse charismatische stad en le Cap (een schiereiland bestaande uit verschillende vissersdorpjes) erg pittoresk. Heerlijk om even uit het roddel circuit van het leven in een klein dorp te zijn! Voor manlief een droom om zoveel verse oesters en zulke heerlijke Bordeaux rose te kunnen drinken!

Morgen staat in het teken van ons vertrek terug naar het kikkerlandje waar het andere leven op ons wacht. Familie en vrienden zullen we weer zien en ik kijk er naar uit. Maar het is altijd een dubbel gevoel want ik zal m’n huis en alles wat ik hier achter laat missen. Het Franse leven. Zit. In. M’n. Hart.

[kinetize]

De vakantie duurde lang, de dingen die we wilden doen hadden we wel zo’n beetje afgevinkt. “Mama, we vervelen ons”, klonk het in koor. Olle (8) en Puk (11) lagen lamlendig ondersteboven op de bank.  Ik pakte mijn telefoon en keek of nog iets leuks te doen was....

[mamavanmorris]

Afgevinkt

Voor degene die mij nog niet kennen: ik houd van lijstjes. Lijstjes geven mij overzicht en houvast. Even voor jouw beeldvorming, ik maakte voordat ik naar de middelbare school ging een lijstje met de pennen en potloden die ik in mijn nieuwe etui mee wilde nemen naar mijn nieuwe school (true story).

Vandaag de dag gebruik ik de Keep app van Google voor mijn lijstjes thuis en op werk gebruik(te, toen ik nog werkte) de Task Manager van Outlook. Ik vind het fijn om taken af te strepen en mijzelf productief en efficiënt te voelen. Ik kan goed plannen (ik maakte jaren geleden voor m'n beide broertjes een enorme planning op karton voor het leren van de stof voor hun eindexamens) en haal daar voldoening uit.

Maar. Met een baby kan je plannen wat je wil, het gebeurt toch niet op de manier en op de tijd die jij in gedachten heb. Op tijd de deur uit voor een afspraak? Nope, vieze broek die verschoond moet worden. Net aangekomen bij vrienden voor een verjaardag? Kind heeft honger (en eet slecht met afleiding), dus dan maar even naar boven voor een voeding.

Mijn kleine tijdsdictator doet wat hij wil, op het moment dat hij dat wil en heeft gevoel voor timing. Die van zichzelf welliswaar, niet voor die van mij.

Daarbij komt dat ik als werkende vrouw gewend was om dingen gedaan te krijgen op een dag. Nu hebben kleuters ook geweldig gevoel voor timing, daar niet van. Iedereen klaar om naar de natuurspeeltuin te gaan, 'Juf, ik heb geloof ik een ongelukje gehad...' Natuurlijk. Kom maar hier dan, dan lossen we het op.

Na schooltijd was er dan tijd voor de taken op m'n takenlijst. Die ik had heerlijk af kon strepen na afronding ervan. Ik voelde mij nuttig, productief. Ik kreeg dingen gedaan.

Thuis krijg ik nu met Morris beduidend minder gedaan. Ik heb het geluk dat hij vaak na de eerste ochtend voeding rond acht uur nog even een slaapje doet van drie kwartier, die tijd gebruik ik dan om te eten, aan te kleden en als ik geluk heb om te douchen. De rest van de dag zijn Morris zijn slaapjes en de duur ervan nog één groot mysterie.

Ik begin met van alles, maar de kans dat ik het ook daadwerkelijk kan afronden, is niet groot. Een half uitgeruimde vaatwasser, een aanrecht vol tomaten waar ik soep van aan het maken was, was die al een halve dag vergeten en gewassen in de wasmachine zit. Aan het einde van de dag liggen er overal half afgeronde projecten door het huis te slingeren.

Gelukkig zijn wij met zn tweeën en komt Mark aan het einde van de dag weer thuis. Ons ontplofte huis kan dan weer een beetje in originele staat teruggebracht worden door de openstaande projecten (lees: ons huishouden) aan te pakken. Het nare van het huishouden is echter dat, net als bij de verzorging van een baby, de taken nooit echt af zijn. De volgende dag zijn de vaatwasser en de wasmanden weer vol en moet er weer gestofzuigd worden door al die uitvallende haren van mij en het stof dat ineens overal vandaan komt nu ik de hele dag thuis ben.

Dat gevoel van productiviteit ontbreekt enorm. De dingen zijn gewoon nooit klaar. Je kan afstrepen wat je wil, de taak komt gewoon weer net zo hard terug op de to do lijst. Daarom ben ik denk ik soms zo op zoek naar taken die WEL in één keer klaar zijn. Ik liep al de hele week aan te hikken tegen onze vriezer die nodig ontdooit moest worden. Wederom een huishoudelijke taak, maar wel eentje die voorlopig van het lijstje kan als ik dat had gedaan.

Man wat voelde ik mij nuttig toen we die taak gisteren in de tijd van een middagslaapje samen hadden getackeld. Heerlijk. Ik had iets productiefs gedaan!

Misschien moet ik maar voorlopig accepteren dat een dagplanning geen haalbare zaak is. Dat alles wat ik op een dag gedaan krijg mooi meegenomen is. Keep the tiny human alive is stap 1. Alle andere stappen komen pas veel later en zijn, let's face it, eigenlijk niet echt belangrijk. Dat komt wel weer.

Laat ik dat maar op de planning zetten: accepteren dat taken onaf blijven. Daar heb ik nog een hele dagtaak aan.

Ps. Ik heb werkelijk waar geen idee wat dit eendje hier doet, maar krijg 'm ook niet weg. Nou ja. Geniet van dit eendje in bad, je krijgt 'm er gratis en voor niets bij.

[bijzus]

Als je goed scrollt door mijn feed zie je deze foto nog een keer terug komen, maar dan in een iets andere setting! Ik zit na een jaar weer met mijn food neus in Gran Canaria! En die kunnen we niet beter beginnen dan met kippenborstfilet met kerriesaus 🤗 Mijn favoriet van vorig jaar en dit jaar smaakte hij ook weer top! Dus die kan ik van mijn to do lijstje af vinken 😄✔️ . . . #chocotijd #diner #tomorrowsdiner #avondeten #watetenwemorgen #watetenwevandaag #whatsfordinner #onsavondeten #kip #kipkerrie #chickencurry #withrice #andfries #favoriet #afgevinkt #todolist #grancanaria #laspalmas #playadelingles #instafood #instafoodblog #foodphotography #liefdevooreten #bijzus (bij Cactus Restaurante & grill) https://www.instagram.com/p/B3pveuNFvTF/?igshid=xipn0s2h7h8d

#chocotijd #diner #tomorrowsdiner #avondeten #watetenwemorgen #watetenwevandaag #whatsfordinner #onsavondeten #kip #kipkerrie #chickencurry #withrice #andfries #favoriet #afgevinkt #todolist #grancanaria #laspalmas #playadelingles #instafood #instafoodblog #foodphotography #liefdevooreten #bijzus

[budgethome]

© Foto's van @huisjebij ♡ Vandaag had ik echt een nuttige dag; gewoon de tuin én de voorraadkast opgeruimd. Je kunt maar iets leuks verzinnen voor in je zomervakantie, maar heerlijk dat deze klusjes nu afgevinkt zijn. Deze kussenhoes op de foto lijkt behoorlijk op een exemplaar van HKliving (€34,95), maar deze versie (45 x 45 cm) kost slechts €5,99 bij Blokker. Erg mooi! https://tc.tradetracker.net/?c=18989&m=12&a=291591&r=&u=%2Fblokker-kussenhoes-vegas---beige---45x45-cm%2F2539023.html https://www.instagram.com/p/CRrZl9OF-dr/?utm_medium=tumblr

[wankelbaar]

Welke kenmerken doen je denken dat je ADHD hebt? Tegenwoordig denken heel veel mensen dat door de eigenschappen die onder andere op tiktok besproken worden, maar dit zijn altijd dingen die ook normaal zijn of eigenschappen van andere zaken, zoals een te hoog iq, kunnen zijn. Het onderzoeken is natuurlijk altijd goed als het je rust zou kunnen geven of kan helpen op een andere manier! :)

Het is nogal een hele waslijst, in der tijd is mij ook wel gezegd dat mijn concentratieproblemen door mijn depressie kunnen komen en/of ik te weinig uitdaging heb omdat ik een iets hoger IQ heb (net niet hoogbegaafd). Maar ik ben nu ondertussen meer dan 2 jaar verder, zit niet meer in mijn depressie en ben eigenlijk heel gelukkig en ik loop nog steeds tegen dezelfde problemen aan. Mijn psychologe zei ook dat het geen kwaad kan om te testen. Ze zei zelf dat ze niet gespecialiseerd is in ADHD. Maar als ze zo mijn problemen hoorde en weet hoe ik mij gedraag in sessies en dat vergelijkt met haar andere vrouwelijke patiënten met ADHD, dan zou het haar niet verbazen als die diagnose eruit komt.

Oké de symptomen:

-Ontzettend impulsief, altijd al geweest van kinds af aan. Dat is iets waar mijn ouders ook mee gestruggeld hebben. -> bijkomend probleem: vaak zeg ik op die moment ja uit mijn enthousiasme op dat moment, maar vaak moet ik dan later afhaken en/of zie ik later pas de gevolgen in.

-Hyper Talketive: 1. Heel veel praten in het algemeen. 2. Mensen onderbreken en hetgeen wat ik denk meteen zeggen omdat het voor mij relatable is en ik wil relaten of omdat ik anders hetgeen wat ik wou zeggen meteen vergeet -> wat eigenlijk heel onbeleefd is. 3. Ik kan nooit mijn spraakvolume beheersen als ik praat, vaak ben ik heel luid als ik bv. enthousiast ben of veel passie heb over het onderwerp. Dat is iets dat onbewust gebeurd en al veel mensen tegen mij hebben gezegd. 4. Heel rare sprongen maken in gesprekken voor andere mensen. Zij snappen vaak niet vanwaar ik ineens kom in een gesprek terwijl dat voor mij logisch is want ik ben in mijn hoofd al 10 stappen verder.

-Voor alles maar dan ook alles herinneringen en taken in mijn Google agenda zetten in mijn gsm zodat ik een melding krijg en die dan moet afvinken als ik klaar ben. Dan is die taak ook doorstreept in mijn agenda eens ik die heb afgevinkt. Als ik dit niet doe dan vergeet ik het volledig en doe ik het ding niet. Wekkers helpen daar niet bij, want dan zet ik die gewoon af en is de taak "weg" in mijn hoofd. Al mijn medicatie moet ook in het zicht staan en een melding hebben, zodat ik visueel en met afvinken er aan herinnerd word. Als ik dit niet doe vergeet ik die te nemen. Toen ik de eerste keer consequent medicatie moest nemen toen ik startte met de pil was dit echt chaos. Ik had een wekker en vergat dit dan zo vaak omdat ik gewoon de wekker uitzette.

-Ik structuur alles heel erg om gewoon door de dag te kunnen komen. Lijstjes en meldingen voor alles. Maar to-do lijstjes werken niet, daarvoor heb ik de meldingen nodig. Vb. Ik heb een standaard lijstje met dingen die ik moet meenemen en afvinken als ik een weekend bij mijn lief ga slapen. Als ik dit niet doe vergeet ik dingen, belangrijke dingen zoals mijn medicatie.

-Extreem uitstelgedrag: ik heb de super harde druk van een deadline nodig, de avond op voorhand bv. voordat ik mijzelf kan motiveren om in actie te schieten. Vb. Mijn examens in juni, het was één week voor mijn eerste 2-3 examens die snel op elkaar volgde. Ik had nog niets gedaan en mijn lief sprak mij daarop aan. En ook al wist ik dat ik moest beginnen, het ging niet. Uiteindelijk ben ik dus ongeveer een week op voorhand begonnen en toch ben ik op al mijn examens geslaagd en niet gewoon 10/20 maar mooie cijfers ook. Dus ook al stel ik zo hard uit, dan nog lukt het mij om op zo'n korte tijd het toch gedaan te krijgen. Ik weet dat dat niet gezond is want dan ga ik mentaal en fysiek compleet over mijn grenzen. Maar het gaat niet anders dan zo.

-Deels mijn hoogsensitiviteit ook, ik vraag me af stel dat ik de diagnose heb, of dat dan niet heel hard samen hangt ook.

-Emoties: heel hard blijven steken in mijn emoties. Sinds kinds af aan was het dat wanneer ik boos wat ik niet meer te kalmeren was, nu eigenlijk ook nog. Ook al wist ik op die moment, ik moet kalmeren want ik word bv. meer en meer gestraft door mijn ouders, dan nog kon ik niet stoppen. Woede is een heel duidelijk voorbeeld voor mij van blijven steken in emoties.

-Concentratie: ben continue met andere dingen bezig en met minstens 2-3 dingen tegelijk bezig. Altijd al als dagdromen bestempeld geweest, kan ook gewoon niet ADHD zijn natuurlijk. Ik moet op zen minst met 2 dingen tegelijk bezig zijn anders kan ik niet studeren of tekenen voor mijn studie.

-Hyperfixatie: ik kan heel erg gefocust te werk gaan als in hyperfixatie. Dat uit zich bv. in gesprekken maar ook op veel andere vlakken. Bv. in gesprekken: een bepaald onderwerp dat mij erg interesseert, ik kan niet stoppen met praten over dat onderwerp en ben dan zo in to het onderwerp dat ik eigenlijk de andere mensen rondom mij niet echt meer hoor. Dat is iets dat mijn lief al heel erg is opgevallen. -> Hobbies: ik heb quasi iedere maand een nieuwe hobby en ben altijd aan meerdere (creatieve) projecten en hobbies tegelijk bezig. Een vb.: ik heb op dit moment meerdere hobbies in progress staan op mijn kamer: mijn naaimachine voor een topje dat ik aan het maken ben, polymer clay hangertjes die ik nog moet afwerken, 2 haakprojecten waar ik beiden mee bezig ben, schetsboeken die open liggen, borduren, en mijn juwelen-maak-gerief. Ik kan geen één van die projecten opruimen/opbergen want ik ben met ze allemaal bezig.

-Stilstaan: ik vind het mentaal erg moeilijk om stil te staan omdat ik altijd met zoveel dingen tegelijk bezig ben in mijn hoofd en ik niet in staat ben al die gedachten te stoppen of kalmeren. De enige manier waarop ik soms kan stilstaan is opschrijven.

Ik dacht altijd dat mijn problemen gewoon aan mezelf als persoon lag en dat het normaal was om zo hard te strugglen. Maar ik ben nu pas beginnen beseffen dat het niet normaal is dat ik zoveel moeite moet doen om "normaal" door de dag te komen. Tot nu toe is het mij academisch altijd goed gelukt, omdat ik snel leer en misschien omdat het gecompenseerd wordt door een iets hoger IQ? Maar ik merk nu met mijn universiteitsstudie dat het moeilijker en moeilijker wordt en dan studeer ik nog maar halftijds door mijn rugproblemen. Maar binnenkort ga ik terug opbouwen en richting voltijds gaan en ik heb het gevoel dat ik dan compleet ga crashen. En dan ben ik dus op ADHD gekomen en herkende ik zoveel problemen/symptomen.

Het zou ook niet zo raar zijn, want mijn papa heeft heel duidelijke ADHD verschijnselen en hijzelf en zijn ouders & zus zeggen allemaal dat als mijn papa nu op school had gezeten hij gegarandeerd de diagnose ADHD had gekregen. Ik wist gewoon niet dat alles waar ik mee strugglde symptomen van ADHD in vrouwen kunnen zijn. Omdat er gewoon zo weinig algemeen geweten is over ADHD in vrouwen en meisjes. Want meisjes/vrouwen vertonen meestal niet het hyperactieve en soms agressieve gedrag dat jongens met ADHD vertonen. Deels omdat vrouwen van jongsaf aan leren te maskeren, dat is dezelfde reden waarom meisjes met autisme pas laat worden gediagnoseerd.

Wat denk jij anon? Heb je zelf misschien ADHD?

#anon #ask #personal #mentale gezondheid

[tookingdomgardener]

En de volgende ochtend staat het erg nog. Afgevinkt en al. Oesh. (bij Prinsenpark) https://www.instagram.com/p/CaMVj8jMYGN0ixB8eXmvs_H-GvrCVX6Ic_-FuA0/?utm_medium=tumblr

[kulabata]

Kuendelea

Stukje bij beetje krijgt mijn Swahili steeds meer vorm. Ik ben hier immers voor de intensieve taalcursus, dus er moet wel wat geleerd worden. Als ik van de week als eerste wakker ben en ons hutje verlaat, tref ik daar een hele groep eilanders die een greppel aan het graven zijn. De greppel loopt tot vlak voor onze drempel, en in het donker hadden we makkelijk een been kunnen breken, maar dat lijkt niet zo van belang. Waarschuwingsbordjes of iets dergelijks, heb ik hier nog nergens gezien, en zelfs de UN-aanduidingen voor gevaarlijke stoffen ontbreken op de tankstations en tankwagens (negen op de tien tankwagens is hier overigens toch gevuld met water, wat veel noodzakelijker is dan benzine). Na het maken van een praatje in het Swahili, kom ik er achter dat er een waterleiding gelegd wordt, en dat het aansluitpunt onder ons hutje zit. Met het spreken van de taal, ben ik gelijk onderdeel van de groep werklieden, dus wordt ik met een grote glimlach en lichte dwang aan het werk gezet om met een pikhouweel de boomwortels uit het pad te verwijderen. Ik speel het toneelstukje vijf minuten mee, veeg dan de straaltjes zweet van mijn voorhoofd (ondanks het vroege tijdstip is het al 30 graden) en wordt hartelijk uitgelachen dat ik er nu alweer de brui aan geef. De heren zwoegen onder de brandende zon nog uren door. ’s Avonds is de greppel weer dicht, maar of er ook daadwerkelijk een leiding in is gelegd, blijft een mysterie. Er is in ieder geval niet onder onze hut door gegraven. Gezien de opstelling van de Tanzaniaan tot wat er van je verwacht wordt in loondienst, kan het zomaar zijn dat de greppel zonder leiding weer is dichtgegooid. Allicht was de leidinglegger een dagje vrij.

De beste plekken om een beetje de taal bij te vijzelen, zijn echter de bars. Over de dagen leer ik steeds beter eten en drinken te bestellen, korte praatjes te maken, de weg te vragen en het WiFi-wachtwoord te vragen – met name dat laatste is essentieel, want je hebt voor alles van navigeren tot contact houden met de medereizigers WiFi nodig, maar het mobiele internet kost 5 euro per MB. Vandaag kreeg ik mijn eerste compliment over het taalgebruik: de vaste barman die ik hier al een paar dagen zie, vindt dat mijn taalgebruik flink vooruitgaat, kuendelea, een woord dat we ook in het ziekenhuis veel gebruiken voor patiënten.

Ik merk het zelf pas als we een dagje gaan snorkelen iets ten noorden van Paje (na zoals beloofd vroeg te zijn opgestaan om Charlotte mijn ontbijt op te laten eten, besluit ik toch maar mee te gaan). Nathan praat in het busje uitgebreid met de vent die we voor dit dagje hebben ingehuurd, en opeens merk ik dat ik alles woordelijk kan volgen, terwijl ik eerder nog teleurgesteld had vastgesteld dat niemand zo netjes praat als in mijn voorbereidende lessen. Als je in een taal wordt ondergedompeld, komt het begrip vanzelf. We worden aan het strand gedropt en gaan naar het koraalrif in een uiterst wankel bootje waarvan het dak reeds lang is weggeroest en vervangen door een plastic zeil. Een populaire plek, want bij aankomst drijft er al een hele school wazungu als witte zeekoeien aan de oppervlakte, stuk voor stuk gemarkeerd door een schouderpartij, veelal wat obese billen, en een loodrecht uitstekend snorkelstokje. Het koraal zelf heeft betere tijden gekend (t.g.v. massatoerisme of toch de opwarming van de aarde?), maar na twee uur snorkelen hebben we wel ongeveer de hele cast van Finding Nemo afgevinkt. De avond brengen we nog wat noordelijker door, in een strandtent op een schiereiland met uitzicht op het westen. Wiegend op een schommelbed haal ik een klein stukje gemiste slaap in terwijl we wachten tot de bestelde kreeft klaar is, en later zien we drijvend in het lauwe water met cocktails in de hand de zon achter de horizon zakken. Het kampvuur wordt aangestoken, de dansvloer gevuld en liggend op de strandbedden vervaagt de avond in een zwoele loomte. Nog veel meer kuendelea dan dit lijkt me oprecht niet mogelijk.

[johndstuff02]

Nee bij ons geen stress. Wij hebben een iPhone met een lijstje ;-)!

Eerst maar eens het lijstje doorkijken van wat we vorig jaar niet hebben gebruikt en wat dus thuis kan blijven. Kijk dat scheelt. Waarom neemt een mens toch altijd te veel mee! Het moet ook weer mee terug en in het buitenland hebben ze ook leuke dingen hoor.

De spullen die we niet dagelijks nodig hebben zijn al verzameld en afgevinkt. Blijft nog over kleren en toiletartikelen, de koelkast en wat andere dagelijkse dingetjes.

Samenwerking is altijd belangrijk zodat alles ‘smooth’ verloopt.

John doet de apparatuur en pakt in. Ik zet dingen klaar en sop het huis. En niet onbelangrijk… probeer hier ook al van te genieten. Dit zijn de laatste momenten voor het vertrek waar ten slotte al zo lang naar uitgekeken is!

We laten jullie nog weten of alles wel zo ‘smooth’ is verlopen.

En de dames hond!

Ja die kunnen er alleen nog maar van dromen….

[lindakijktenschrijft]

Ik heb een godgruwelijke hekel aan computerspelletjes die op tijd gaan. Als ik De Sims speel, zet ik steevast de optie ‘ouder worden’ uit en in Super Mario word ik gestresst als ik voor een bepaalde tijd Princess Peach uit de toren moet hebben gered. Maar ik heb recent een race tegen de klok gevonden die ik wél graag ren. Dames en heren: ik introduceer jullie graag aan de pomodoro. 

De pomodoro - ja, letterlijk tomaat - is een techniek waarbij je vijfentwintig minuten hard geconcentreerd werkt aan een taak, vijf minuten pauze neemt en dit in cycli herhaalt. Na vier pomodoro’s neem je een half uur pauze. Het is in de jaren ’80 van de twintigste uitgevonden door de Italiaan Francesco Cirillo die hiervoor een eierwekker gebruikte. Deze kon hij tot maximaal 25 minuten opwinden en had de vorm van een tomaat. Soms is de simpelste oplossing de meest voor de hand liggende. De pomodoro is hip - het is blijkbaar een hele movement. 

Ik ben een self-proclaimed structuurho. Ik heb drie agenda’s (een digitale, een fysieke en een bullet journal), een stuk of vier to do-lijsten en deze zijn uiteraard allemaal op elkaar afgestemd. Geef me dus structuur en je hebt een blije Linda. (Ergens las ik dat dat ook iets met mijn sterrenbeeld te maken kan hebben, maar ik geloof niet in die nonsens). Dus als ik nóg iets kan inplannen, dan ben ik blij. Daarom passen die Pomodoro’s zo goed bij mij. Deze vegan houdt van tomaten! 

Ik maakte kennis met de pomodoro toen ik in juli 2020 uit wanhoop het boek Fokking Druk (2018) van Thijs Launspach kocht en las. Na een enorm hectische periode op werk eind 2019 die nog niet goed en wel was afgelopen en direct overging in een lockdown, had ik het wel even gehad. Hoe ga je om met chaos in je taken? Hoe bewaak je je concentratie tijdens je werkdag? Die pomodoro bleek een topidee. Telefoon op Niet Storen: die appjes kunnen wel 20 minuten wachten en de voicemail is niet voor niks uitgevonden. Mailprogramma afsluiten: niets is zo dringend dat het niet een kwartier kan wachten. Linda blij, en werkgever blij want Linda kon ineens meer werk leveren. Plus, niemand vindt het erg dat je tien minuten later op een mailtje reageert. Echt niet. (Bonustip: dit hoef je ook niet te verantwoorden. Echt niet.) Grote aanrader trouwens, dit boek. Ik ben niet meer dezelfde persoon na het lezen van Fokking Druk en de opvolger Werk Kan Ook Uit. Thijs, vele malen dank, ik ben je veel verschuldigd. 

Mijn werkdagen plan ik dus nu ook regelmatig in aan de hand van tomaten. Een app vertelt mij precies wanneer ik vijf minuten pauze kan nemen. Het is een enorme verademing. Enorme klussen worden ineens behapbaar. Twee uur interviews transcriberen? Oké, we nemen het 25 minutes at a time. Levert ook in kleine brokjes een voldaan gevoel op. Blijkbaar worden bij het afvinken van je to-dolijst geluksstofjes in je hersenen aangemaakt, waardoor je gemotiveerd raakt om verder te  gaan. (De bron daarvoor is vast en zeker ergens in Fokking Druk te vinden, maar deze ligt ergens op De Stapel en houd je van me tegoed.) Eén ding weet ik zeker: ik ben levend bewijs dat dit werkt. De structuurho is happy. Ik word blij van een to do-lijst, maar nog blijer van een afgevinkte to do-lijst. En de twaalf tot zestien pomodoro’s die ik op een werkdag afvink maken me al helemaal euforisch. 

Dit stuk schreef ik in één pomodoro. Wat doe jij met vijfentwintig minuten van je tijd? 

[bakkermotorszaandam]

10 jaar DCT versnellingsbak

In de wereld van automobielen is een automatische versnellingsbak al lang gemeengoed. Hoewel Nederland wat dat betreft nog achterloopt ten opzichte van de rest van de wereld, is al ruim 40% van de verkochte auto’s voorzien van een DSG (Direct Shift Gearbox) of dubbelekoppelingversnellingsbak. Aangezien elektrische auto’s bijna allemaal geleverd worden met een automaat zal dit snel verder stijgen. Toen 10 jaar geleden Honda met een DCT (Dual Clutch Transmission) automatische versnellingsbak op een motorfiets kwam was de motorwereld wel even van slag. Een motorfiets met een automatische versnellingsbak is heiligschennis, kan nooit goed zijn en alleen voor motorscooters. Honda bewees echter dat de techniek zeer goed toepasbaar is op een motorfiets.

In totaal zijn er in Europa meer dan 140.000 Honda-motorfietsen met DCT verkocht. In 2019 was 45% van de Honda Africa Twins, 52% van de NC750X’s en 67% van de Gold Wings een DCT-versie. Mijn vermoeden is dat, net als bij de auto’s, de cijfers voor Nederland een stuk lager zijn. Het is voor ons moeilijk om een DCT in te kopen en als we er 1 hebben loopt het meteen storm.

DCT op de VFR1200F

Hoewel Honda al sinds de jaren 70 aan het experimenteren is geweest met automatische versnellingen is dit pas bij de Human Friendly Transmission op de DN01 echt in een versnelling gekomen en in 2010 was daar de eerste echte DCT bak op de krachtige Honda VFR1200F. Een compleet systeem met meedenkende software en mogelijkheid voor de bestuurder om de computer over te nemen. Hoewel er uiteraard jarenlang getest was moest nu blijken of het systeem geaccepteerd werd en hoe betrouwbaar het is. Beide onzekerheden zijn met goed gevolg afgevinkt, veel rijders zagen het voordeel en ook de betrouwbaarheid is perfect gebleken.

Hetzelfde en toch beter

De hardware is de afgelopen 10 jaar weinig veranderd, maar op software gebied zijn er wel aanpassingen maar met name aanvullingen doorgevoerd. Voorbeelden hiervan zijn een off-road gerichte ‘G-schakelaar’ voor de Africa Twin en X-ADV, de synchronisatie met Hill Start Assist en Walking Mode en Idling Stop op de GL1800 Gold Wing. Dat alles naast de meer verschillende rijmodi die al op de eerste generatie aanwezig was. Ook is de ‘Adaptive Clutch Capability Control’ geïntroduceerd, die de elektronische besturing van het DCT-systeem gebruikt om de koppeling een beetje te laten slippen wanneer de gasklepstand in eerste instantie wordt gewijzigd van een volledig gesloten of volledig geopende stand. Het helpt echt om het gedrag van de motor soepeler te laten verlopen. De ‘G’-schakelaar op de CRF1000L Africa Twin en later de X-ADV heeft de hoeveelheid koppelingsslip verminderd om een directer gevoel te geven van de tractie van het achterwiel. Vooral in het terrein kan dit de rijder in staat stellen om gecontroleerd te driften.

Hou onze occasions in de gaten om te kijken of wij ook een DCT voor jou hebben staan!

Voordelen DCT

Geen afslaande motor bij optrekken

Vloeiender rijden

Geen helmpje botsen met de passagier

Meer aandacht voor verkeer

Mee-flipperen is leuk!

Geen versleten koppeling

File rijden zonder zorgen over kramp in je linkerhand

Je wint elke stoplicht sprint

DCT rijden is het gevoel van motorrijden met het gemak van een scooter

Bakker Motors Zaandam

#hondamotorcycles #hondamotor #hondadct #DCT #dual clutch transmission #motorbike #motorcycle #motor #bakkermotorszaandam #bakkermotors #zaandam

[josjeblogt]

Ik doe het!

Mijn droom

Ik heb het écht gedaan zojuist! Echt gedaan! Wauw! Mijn droom wordt werkelijkheid!

Ruim een half jaar geleden reed ik op 23 januari met een heus contract naar huis, na een bezoekje aan uitgeverij Boekscout. Daags erna, op 24 januari, stortte de wereld voor mij en mijn partner in, toen bij hem Darmkanker werd geconstateerd. Alles kwam direct stil te liggen, ineens is niets meer belangrijk, alleen voor overleven, herstellen, behandelingen, hoop en vrees, was nog ruimte in mijn hoofd.

Twee weken geleden kregen we te horen dat hij kankervrij is. Weliswaar hebben we nog dagelijks te maken met ‘restletsel’, dingen die hem waarschijnlijk een heel leven lang gaan beperken. Maar we zijn er nog!

En vandaag... heb ik mijn definitieve manuscript dan toch echt naar de uitgever gestuurd. Mijn allereerste boek wordt een feit!

Je kunt blasé reageren op het feit dat het “maar” Boekscout is, dat vrijwel iedereen die een manuscript naar die uitgever stuurt, bericht krijgt dat zij hun boek willen uitgeven... ja ik weet dat ik veel zelf zal moeten doen. Dat ik waarschijnlijk niet ‘ontdekt’ zal worden en niet schatrijk zal worden door het uitgeven van dit boek. Maar dat hoeft van mij ook niet.

Ik heb een lezerspubliek van ong 1000 mensen (ik heb een column in een landelijk clubblad) en als een kwart daarvan mijn boek wil kopen, knijp ik al in mijn handjes. Wat mij betreft, is Boekscout DE perfecte uitgever voor mij!

Bucketlist

Voor mij is strakjes een item afgevinkt van mijn bucketlist. Het uitgeven van mijn eigen boek! Iets waar ik heel erg trots op ben.

De afgelopen maanden hebben voor mij duidelijk gemaakt wat er écht belangrijk is. Liefde. Geluk. Delen. Doen waar ik blij van word. Anderen inspireren. Mijn dromen najagen.

Ik heb het écht gedaan vandaag. Echt gedaan! Mijn droom komt uit. En ik... ik ben een zeer gelukkig mens!

#blog droom bucketlist positiviteit

[bijzus]

&Zus update #1 kibbeling eten en auto door de wasstraat

&Zus update #1 kibbeling eten en auto door de wasstraat

De eerste volle week van 2021 is afgevinkt. Ik verraste mijn kleine vriend met een bakje kibbeling, ging met opa’s auto naar de wasstraat en we gingen voor het eerst eten bij Jill en Kevin. Ik moest naar de apotheek en deed samen met oma de boodschappen. Lees je mee? Continue reading

View On WordPress

#dagboek #familie #kibbeling

[adriaanmeij]

Een vrouw kan niet half zwanger zijn

Gastblog door Ad Nederlof[i]

“We cannot aim at anything less as the Union of Europe as a whole. And we look forward with confidence when that Union is achieved”. Dat zei Winston Chuchill in 1946. Er is ook een prachtige documentaire over Churchill. Daarin wordt idd duidelijk dat hij ook echt naar een politieke Europese unie streefde. Maar wel zonder de UK. Dat was al een wereldmacht. 

Een vrouw kan niet half zwanger zijn. Een federaal Europa is nooit democratisch tot stand gekomen. Een Europese Economische Gemeenschap wel. Maar dat ging niet ver genoeg. Het werkte wel hoor, daar was iedereen het over eens. Maar toen kwam Maastricht en jaren later Lissabon en de chaos was compleet.

 We hebben nu een federale bureaucratische unie die veel geld kost en nergens toe leidt. Zoals eerder gezegd, we gaan ofwel voor een echte Verenigde Staten van Europa zonder die talloze landjes. Dan wel voor een echte Europese Economische Unie zonder bureaucratie, maar wel met de politieke macht binnen die landjes. Maar niet iets er tussenin. Dat is dus half zwanger. Vanuit die optiek ben ik een voorstander van Thierry Baudet en diens programma. 

 Gelukkig is er economische groei. Als we nu in een recessie hadden gezeten was de FvD twee keer zo groot. Was de onvrede vele malen groter en het verzet tegen de klassieke politieke partijen eveneens. Populisme is niet alleen iets waar Wilders en Baudet en vroeger Fortuyn de exclusieve rechten op hebben. Ook andere partijen zoals het theater van Groen Links (ontstaan uit de PSP en CPN) bedienen zich op een bijna extreme wijze van populisme. Wat niets anders is dan zeggen wat mensen graag willen horen maar praktisch niet haalbaar is. 

 In een politiek zwaar verdeeld Nederland is dat geen probleem want na de verkiezingen gaat men kwartetten en dan levert men met liefde weer een aantal stokpaardjes in. Dus uiteindelijk wordt de soep hier in Nederland niet zo heet gegeten dan  hij opgediend is. Dat is lastiger in twee partijen stelsels. Trump moet waar maken wat hij heeft beloofd. Het lijstje wordt door de kiezers, voor en tegen, afgevinkt.

 Maar in Nederland valt het wel mee, de concessie politiek van de Lage Landen. Dus maak je niet druk, zoals mijn ouwe vriend Freek de Jonge. Met zijn geschreeuw op een ongepast moment en een verkeerde plek liet hij zien hoe gevaarlijk linkse mensen echt zijn als ze iets dreigen te verliezen. Gelukkig had Freek geen pistool in zijn hand. Maar met woorden kan je ook mensen verwonden. 

Probeer goed te zijn voor je medemens, help hen die in nood verkeren. Maar ga niet mee in ondoordacht politiek opportunisme. Gewoon kiezen tussen VVD/PvdA/CDA en alles komt goed. Drie tinten grijs is ook lekker. 

China was in de jaren na de Tweede Wereldoorlog een arm en mede door de opium uitgemergeld land. In de negentiende eeuw en de duizenden jaren daarvoor was China een wereldmacht. Maar de door de Engelsen ingebrachte opium als ruilmiddel heeft het land verzwakt. De Japanners deden de rest (met onbeschrijfelijke gruwelijkheden) en uiteindelijk maakte partijleider Mao Zedong (1893-1976) het af. Het Chinese volk heeft zo ook 80 jaar in diepe armoede geleden met 40 -70 miljoen doden. Tijdens de culturele revolutie zijn talloze gezinnen uiteen gereten om elkaar nooit meer terug te vinden.  

Ga maar lekker wandelen en tel je zegeningen. Hier geboren worden en opgroeien is al een zegen op zich. Daar kan geen populist tegenop. 

[i]  Ad Nederlof (1946 - ). Oprichter en CEO Vanad Group. President & Ceo Genesys. Oud topmanager Volmac, ICL, Oracle.