#ademhaling

[no-garette]

Adem 5 seconden diep en langzaam in door je neus. Hou je adem 1 seconde vast en adem dan langzaam 5 seconden uit door je mond. Let erop dat je ademhaling zich laag in je buik bevindt. Wanneer de ademhaling hoog in je borst plaatsvindt verhoogt dit je stressniveau. 

Er zijn heel veel verschillende soorten ademhalingsoefeningen om te proberen. Ontdek zelf welke ademhalingsoefening het beste werkt voor jou! 

Kies jij ook voor het inademen van lucht in plaats van rook? 

#stoppenmetroken #stopsmoking #nogarette #quitsmoking #stopsmokingnow #stoptabac #stopsmokingcigarettes #stoptabak #rookvrij #rookvrijegeneratie #roken #stoproken #smokefree #healthylifestyle #smoking #quitsmokingtoday #tip #tips #adem #ademhaling #ademhalingsoefeningen #buik #breath

#adem #ademhaling #breath #relax #stopsmokingcigarettes #stoppenmetroken #stoptabac #stoptabak #no-garette stoppen met roken #nogarette #quitsmoking #stop smoking #no-garette stop smoking #stop now

[blogger-theo-herbots]

#Theo-Herbots Yoga

#Theo-Herbots Yoga YOGA-BODY-MOVING-THEO-HERBOTS “Laat de schoonheid van waar je van houdt, zijn wat je doet ”Citaat” Rumi Het is tijd voor yoga Welkom op mijn website. Als een ervaren  yoga beoefenaar wil ik de praktijk van yoga toegankelijk, vrolijk en een integraal onderdeel maken van het drukke leven van mensen. Doe met me mee. Yoga is een reis Ik bestudeer en beoefen yoga en haar…

View On WordPress

#Theo-Herbots #ademhaling en meditatie #Beweging #Movement #Theo Herbots the voice from Tienen #Yoga #yoga. class

[healution]

Kzou alles moeten opschrijven, schrijven hoe heel deze situatie mij doet voelen. Hoe de afgelopen week 1 van de zwaarste was in m'n leven. Hoe m'n mama mij een mes in m'n rug heeft gestoken. Hoe m'n papa uit het niets plots heel kwetsbaar was wat dan weer zorgde voor heling. Hoe ik afscheid heb moeten nemen van jou. Hoe in dezelfde ruimte de persoon was die mij het meest beschadigd heeft voor altijd. Hoe ik de dagen heb overleefd. Hij m'n psycholoog de afspraak moest afzeggen en ik opnieuw, met alles verder alleen moest omgaan. Hoe ik trauma reacties heb gehad waarin ik mezelf op tijd heb kunnen uithalen. Hoeveel tranen ik heb gelaten om zoveel verschillende redenen. Hoeveel vermoeidheid ik nog steeds heb van de dagen, weken, maanden. Hoe over 2 dagen m'n opleiding start en ik eigenlijk gewoon terug in m'n bed wil kruipen bij die gedachte alleen al. Hoe ik het mis dat iemand mij zegt dat ik goed bezig ben. Dat iedereen je sterkte wenst maar daarna hoor je er niets meer van. Dat je nu weg bent en het leven gewoon verder draait alsof we niet net iemand speciaal zijn verloren op deze wereld, in dit universum. Dat mijn hart zoveel pijn doet van alles wat er is gebeurd. Hoe ik het beu ben dat m'n trauma eeuwig blijft aanslepen en ik er doorheen wil zoals een sneltrein, dan gefrustreerd geraak wanneer ik elke keer de boodschap krijg dat Traumaverwerking niet vlug kan gebeuren. Hoe ik intussen m'n eigen seksualiteit verder ontdek, zonder schaamte voor de 1ste keer ooit. Hoe ik het zelfs leuk vind en ik eindelijk een beetje voel dat ik toch een "normaal" leven ga kunnen hebben. Dat ik hoop heb gekregen dat ik op een dag echt een relatie ga kunnen hebben zonder de angsten rond seksuele intimiteit en deze goed en veilig zullen voelen. Maar hoe ik dan nu weer in de struggle ben geraakt dat ik hiermee verder wil exploreren maar dat ik weet dat het te vroeg is. Dus nu een frustratie heb van ik wil wel maar ik kan nog niet. Hoe ik ook gewoon weer nieuwe mensen in m'n leven wil. Mensen met wie ik connecties kan maken, waarmee ik mij verbonden kan voelen. Een vriendschap op een manier die ik zelden heb gehad. Hoe ik veel te veel nadenk of ik wel goed bezig ben terwijl ik weet dat er geen handleiding is. En dat alles wat ik doe, momenteel genoeg is met de kennis die ik heb. En dat ik er uiteindelijk wel zal geraken. Want dat doe ik elke dag meer en meer. Hoe ik eindelijk zelf opmerk hoe hard ik ben veranderd, op een goede manier tegenover een paar maanden geleden. En toch betrap ik mezelf elke dag opnieuw dat ik het beter moet doen terwijl het op dit moment wel juist goed genoeg is. Ik wil zoveel. Ik geraak zo gefrustreerd hoe lang het allemaal duurt. Tegelijkertijd ga ik elke dag verder vooruit. Groei ik elke dag een beetje meer. Maar het is zo vermoeiend. Zo vermoeiend om te groeien, te herstellen, te helen. Ik wil eigenlijk gewoon huilen, iemand die mij een knuffel geeft, zegt dat het goed komt. Het voor eventjes niet alleen moet dragen. Ik wil vooruit, ik ga vooruit. ik moet milder zijn voor mezelf. Maar ik kan soms zo koppig zijn. Maar het helpt mij wel om dan weer vast te houden in alle kleine dingen die voor mij grote betekenissen kunnen hebben. Dus morgen wanneer ik weer wakker ben, drink ik koffie op mijn terras. Neem ik een diepe ademhaling, en fluister ik "het komt goed".

#p #Ik moest even alles kwijt

[3niqma]

jij gaat me zoiezo haatte 🤣🤣🤣🤣🤣🤣 maar ik droomde dus dat ik op tumblr zat en ik zag dat je een nieuwe fic had gemaakt. Het was een smut about.......

MARK RUTTE HAHAHAHAHAHHAHAH don't ask me waarom hij maar somehow was dit in me droom gebeurd

STOOOP SJDHSJSB

maar… misschien was het geen droom..

speciaal voor jou:

mark rutte x dio smut

samenvatting: markie is op zakenreis in liverpool en kan geen kant op door een heftige storm buiten, maar plotseling ziet hij een groot herenhuis, hier kan hij misschien schuilen!

open voor meer😏😏

for all my english speaking folks: mark rutte is the prime minister of the netherlands, yesterday he announced his retirement from politics after 13 years of being our prime minister. he’s a whole meme over here, so- do with that info as you please😔

markie klopt op de enorme deur, lichtelijk geïntimideerd door de luxe van het huis, wachtend tot iemand hem hopelijk binnen zal laten.

op een gegeven moment, word de deur met enige kracht opengegooid, wat markie laat schrikken. voor hem staat een groot blok beton- of nee wacht- het is een man! een man met goudblond haar, en doordrigende bruin-rode ogen, niet veel langer dan markie zelf.

door zijn drukke baan als demissionair premier, heeft markie niet veel tijd voor intimiteit, dus hij voelt gelijk zijn broekje knellen wanneer hij de jonge, blonde god voor hem ziet staan.

“cat’s got your tongue? i asked you a question, answer me.” markie werd uit zijn gedachten gerukt door de stem van de jongeman voor hem, zo zacht als boter. het zorgt voor een tintelend gevoel in zijn kruis.

“oh- i’m sorry sir, i got lost on the way to my hotel.. i have no vervoer back at the moment.” sprak markie in zijn steenkolenengels, de jongeman trok zijn wenkbrauw op.

“you’re not from around here, are you? you’re also dressed quite… neat. why’s that?” vroeg de man zich af, waarom zou een man die hier niet vandaan komt, zo netjes gekleed zijn, zeker op dit tijdstip?

markie zijn gezicht werd langzaam rood, de stem van de jongeman in combinatie met zijn brede statuur, hielp de situatie in zijn- inmiddels te strakke broek- niet.

“i-i’m the prime minister of the netherlands you see, i’m here on a business trip, but got lost on the way to my hotel.” markie probeerde zo subtiel mogelijk zijn verhaal te doen, maar de jongeman keek dwars door hem heen.

“the prime minister? interesting.. by all means, come in.” zei de blonde man, terwijk hij zijn hand op markie zijn schouder legde. markie slikte hard, wat niet onopgemerkt bleef door de brit.

hij grijnsde, bewust van het effect wat hij had op de minister. ze liepen samen naar binnen en dio sloot te deur. hij keek om en liep op markie af.

hij stak zijn hand uit en keek hem diep in de ogen aan. “my name is dio, dio brando. to whom do i own the pleasure?” zei de man, die dio bleek te heten. markie voelde zich zwak in de knieën worden, mond droog en gezicht rood en warm.

“m-mark, my name is mark rutte.” zei hij stotterend, en rijkte zijn hand uit naar dio, die hem een stevige handdruk gaf. zijn hand pastte perfect in die van hem.

“pleasure to meet you, mark.. you must be cold, you’re shivering, and soaked.” zei dio, grijns nogsteeds zichtbaar op zijn gezicht.

de manier waarop dio zijn naam uitsprak, zorgde voor nog meer tintelingen in zijn kruis, het werd bijna pijnlijk. markie probeerde zichzelf rustig te houden, zijn ademhaling zat hoog, zijn hart bonkte in zijn keel en zijn broek zat hem enorm in de weg.

dio zijn ogen dwaalden naar markie’s kruis, de contour van zijn geslacht duidelijk zichtbaar. (SORRY IK GING HELEMAAL STUK HIER PFFF)

markie probeerde om te antwoorden, maar voordat hij de kans kreeg, stapte dio naar voren en plaatste zijn vinger op markie zijn lippen en sussde hem.

“you don’t have to say anything, let me take care of you, mark.”

ik zag mn kans

ik pakte m.

nu kan ik nooit meer normaal naar mark kijken.

jij nu sws:

[devosopmaandag]

Schoonheid op aarde II

In zijn nawoord schrijft vertaler Rokus Hofstede dat Charles Ferdinand Ramuz met zijn roman 'Schoonheid op aarde' weerstand wil bieden aan de onttovering van de wereld. Het is de Duitse socioloog Max Weber die zo'n honderd jaar geleden het begrip 'onttovering' introduceerde. Hoe één enkel woord in staat is een allesomvattende ontwikkeling te benoemen! 'Evolutieleer' is een soortgelijk woord. Als 'onttovering' bestaat, bestaat ook 'tover', en tover ver voorbij de kinderwereld, maar juist hoe we als volwassenen ons tot de wereld verhielden. Dat 'ont-' betekent dat er een kracht op ingewerkt heeft – de intellectualisering van de wereld, volgens Weber. Het is een woord gebleken dat het beest bij de staart heeft.

Deze inleiding is zelf een een beetje onttoverend, maar ik schreef het niet om iets te illustreren. Het zegt iets over hoe ik graag denk, hoe graag ik denk, en daarmee over wie ik ben. Dat zorgde afgelopen week voor een belangrijk meningsverschil met kunstenaar V. Hij vroeg me een tekst te schrijven over zijn werk en liet me de vrije hand. Maar natuurlijk had hij verwachtingen, gebaseerd op een beeld van wie ik ben en waar ik toe in staat zou zijn. Na enig aandringen liet hij me weten dat hij mijn voorgestelde tekst graag meer beschouwend zag, meer aards. Ik glimlachte om dat laatste, omdat daarin een tegenstelling schuilt die ik zie als eigen aan hem en zijn werk. Hij schreef me dat ik DONDERSSSS :)goed weet dat dat niet zo is. En hij kwam met een sterk en eenvoudig voorbeeld (waar zijn werk vol mee zit): dat een boer die naar zijn land kijkt, dat dat ook beschouwen is. Daar kan ik hem alleen maar gelijk in geven, maar als schrijver over zijn werk kan ik nu eenmaal niet die boer zijn, die zijn ogen laat dwalen over het landschap van V's oeuvre. Een passant moet die boer ook niet vragen: 'wat denkt u nu?'. Zijn stil en innerlijk beschouwen is van hem, daar hoeft hij geen verantwoording voor af te leggen. Dat beschouwen kan diep gevoeld én volkomen begrepen van aard zijn.

Toen ik Ramuz' roman sloot, zei ik tegen G dat het een van de mooiste boeken is die ik ooit las. Wat een ontoereikende woorden! Maar ik wilde uitdrukking geven aan het kostbare en diepe dat ik had ervaren. Ik voelde mijn ademhaling versnellen toen de Savooiaard Juliette belaagde, ik stond op een point de vue en was sprakeloos van hoe het licht de bergen, het meer, het leven bespeelde, mijn hart ging uit naar de verloren Roux en het slot, waarin Emilie haar Maurice voorgoed ziet verdwijnen, ontroerde me – en ja, ik was ook op momenten perplex hoe Ramuz met een handvol woorden een scène tot leven roept, hoe hij voortdurend wisselt van tijd en perspectief, hoe hij het innerlijke en het waarneembare laat samenvloeien, hoe hij laat zien dat wij arme mensen speelballen zijn. Ik was de boer en de vrouw die de boer ziet kijken.

[l5-gbsdehorizon]

Longen en ademhaling. 😮‍💨

We nemen de proef op de som.

Ons ademritme verhoogt na een inspanning.

En Sem kan zijn adem wel 152 seconden inhouden! 🥇

#gbsdehorizon #wereldoriëntatie

[hopefulminds]

Vandaag is bijna voorbij. Rust goed uit en zorg voor jezelf. Je lichaam en jij hebben hun uiterste best gedaan vandaag. Vandaag ging niet zoals je wilde maar vandaag ging wel. En morgen zal ook zijn. Misschien niet zoals je wil maar ook morgen gaat gelukkig voorbij als het geen fijne dag is.

Let op je ademhaling en gun jezelf rust. Je doet het goed.

💛 dankje hiervoor

[yogapassie]

"Ontspan met yoga voor het naar bed gaan" Yoga is een eeuwenoude praktijk die bekend staat om zijn vele voordelen voor zowel lichaam als geest. Veel mensen vinden het moeilijk om 's avonds tot rust te komen en zich voor te bereiden op een goede nachtrust. Ontspanningsoefeningen kunnen hierbij helpen en yoga is een geweldige manier om zowel fysiek als mentaal te ontspannen voor het slapengaan. Het beoefenen van yoga voor het naar bed gaan kan helpen om stress en spanning los te laten, waardoor je makkelijker in slaap kunt vallen en een diepere en meer rustgevende slaap kunt ervaren. Door je te focussen op je ademhaling en het uitvoeren van rustige en ontspannende houdingen, kun je je zenuwstelsel kalmeren en je lichaam voorbereiden op rust. Een eenvoudige maar effectieve routine voor het naar bed gaan kan bestaan uit enkele rustgevende stretches en ademhalingsoefeningen. Begin met het zitten in een comfortabele positie en focus op je ademhaling. Adem diep in door je neus en langzaam uit door je mond. Voel hoe je lichaam ontspant bij elke ademhaling. Vervolg dan met enkele zachte stretches om je spieren los te maken en eventuele spanning in je lichaam te verminderen. Denk hierbij aan houdingen zoals de neerwaartse hond, de liggende vlinder en de liggende twist. Houd elke houding enkele ademhalingen vast en voel de stretch in je lichaam. Eindig je routine door in savasana te liggen, de eindontspanning. Sluit je ogen, ontspan je lichaam volledig en blijf enkele minuten in stilte liggen terwijl je je ademhaling blijft volgen. Voel hoe je lichaam en geest tot rust komen en bereid je voor op een diepe en rustgevende slaap. Het beoefenen van yoga voor het naar bed gaan kan een waardevolle toevoeging zijn aan je avondroutine en kan helpen om je slaapkwaliteit te verbeteren. Probeer het eens uit en ervaar zelf de voordelen van ontspannen met yoga voor het slapengaan." http://dlvr.it/T6JGCx

[lifecoachsabina]

Begeleide Wim Hof Methode ademhaling (3 Rondes)

#youtube

[joriekerottier]

Tijdens het tekenen

ik stel me voor dat ik over het landschap zweef, structuren vertellen en spiegelen. De ervaringen die het landschap vormen en ervaringen die een mens vormen staan niet los van elkaar.

Om een uitwendig skelet te hebben, rijen paalhoofden die het zachte duin proberen te beschermen. "mijn buik zit vol, maar water past overal tussen" zegt N.

Wortelnetwerken die het zand vasthouden, zich vastgraven, verspreiden, ondergronds bedekken. Aangeplante ademhaling.

het bos achter de bomen

wegzakt

dieper

dieper

rood

stop

aubergine cirkels als bevroren

boven het maaiveld

boven de doorgaande weg

elk seizoen 50 centimeter zoekend

een lege omarming

zwaait vanaf de stoeprand

tekenen en samenstellen is doorgeven van de dingen die ik gekregen heb - aan wie, met welk doel: ik weet het niet, mijn 'taak' is beschikbaar zijn voor het materiaal dat er is

open

gestructureerd onderwijs bieden of volledig vertrouwen op het zelflerend vermogen? zijn het niet bestaande tegenstellingen en kan ik in de grijstinten leven?

#jorieke rottier #art #drawing #atelier #contemporary art #theneedtorecenter #tekst #tijdens het tekenen

[vergeetme]

Op 16 april 2024 rond half vijf ‘s ochtends gewekt door slagregen op de ruiten. Eventjes gelezen in Deep van James Nestor. Plots ontrafeld wat de recurrente droom als een mysterie aan me opdrong: onze aard van waterwezen. Op een bepaalde diepte wordt opwaartse kracht onder water opgeheven door neerwaartse druk. Dus wie opspringt rond die hoogte, ervaart een mogelijkheid van ‘afstoten’ op die hoogte. Trappelen. In zo een geval.

Welnu, als kind had ik zo een recurrente droom. Soms nog. Zeker minder dan een jaar geleden.

Droom dat ik kan vliegen. Op een heel specifieke manier. Met een zweefvlucht. Gebaseerd op ademhaling.

Het gaat als volgt. Je staat op de grond. En, voor je afstoot, adem je correct in en uit. Vervolgens stoot je af; springt omhoog. Waarbij je ‘op de juiste manier’ je adem voelt passeren. Op het gevoel. Waardoor je zweeft.

Het passeren van adem ‘op het gevoel’ verschilt van droom tot droom denk ik. Soms is het traag inademen. Soms traag uitademen. Soms is het misschien zelfs gewoon de adem inhouden, maar dan toch zeker niet krampachtig. Het is ‘op het gevoel’. Met gevoel.

Wat in alle dromen gelijk is, is de zweefvlucht. Na het afstoten beland je hoger, pakweg een meter of twee meter. En op die hoogte blijf je, die kan je aanhouden, door de ademhaling goed te doen.

Dit duurt niet eindeloos. Op een gegeven moment ben je aan het eind van een adembeweging, en zo ook het eind van de zweefvlucht, die je meters ver van je afstootpositie heeft gebracht, zwevend en wel, hoog en droog. Dan moet je opnieuw afstoten.

Afstoten zou wel eens een kwestie vanuit de benen kunnen zijn. In sommige dromen was dat zo. Maar sowieso van ademen, sowieso een kwestie van het omkeren van een ademzin, het uitvoeren van de adembeweging in een richting die tegengesteld is aan wat je deed tijdens je zweefvlucht.

En daar ga je. Hoger en hoger. Misschien wel vijf meter, of zeven. Wie weet negen. In mijn recurrente dromen gaat het om dat soort hoogtes, die afsprong na afsprong tot stand komen.

Soms gebeurt dat zweven in gezelschap. Twee, drie, vier of vijf mensen. Bijna altijd doe ik het daarbij voor. Als voorbeeld. Waarbij ik het probeer voor te tonen, het probeer al doende uit te leggen, niet met woorden, maar met oogcontact en gebaren, en met een enthousiaste glimlach.

Wat nooit verandert in deze dromen is dat het me invalt. Het besef. Telkens komt het. Dat moment waarop je weet, ‘ach ja zo ging het’, en ‘wat is dit lang geleden, het was dringend eens tijd hiervoor’, en ‘ik weet dit al zo lang, waarom doe ik dit niet vaker’. Het gaat van simpelweg ‘hoe nice om dit te hervinden’ tot ‘zo eenvoudig als het is, dit moet toch binnenkort mainstream en algemeen volksvermaak worden’. Niet langer raar of fantasierijk, nee, gewoon iets echt, gewoon iets leuk. Zoals dansen of zingen. Iets wat je met je lijf kan doen. Ietwat als dansen, want dat afstoten komt vanuit de benen. Maar toch vooral zoals zingen. Want ademhaling. Er wordt gezweefd volgens lange ademteugen, noem het ‘in één trok’ van afstoot naar afstoot, een soort van frasering, een soort van zin. En daar hangt geen metrum aan vast, het is in geuten of teugen, op de maaat van enkel het ademhalen, de nood aan zuurstof, de vangst en het lossen van lucht.

Dat dus. Die droom. Dat soort droom. Die actie, diezelfde daad, telkens herbeleefd, van droom tot droom. Nooit naar daad. Want imaginair.

En dan plots, 16 april 2024 rond half vijf ‘s ochtends, dat besef. Inzicht. Dat het verdraaid op diepzeeduiken lijkt. Freediving.

Dat we als mens toegerust zijn met de master switch. Restanten in ons dragen van een oceanografisch bestaan. Dat ademhalen vitaal is wanneer je zwemt. Dat zwaartekracht onder water anders is dan aan land. En dat ik dus, reeds als kind al, droom van een zweefvlucht die voor een freediver perfect gewoon kàn. Dat mijn fantasie niet zo fantasierijk is dan gedacht. Misschien gewoon een correcte inbeelding zou kunnen zijn. Met enkele défauts weliswaar. Want je kan je adembeweging niet omdraaien onder water. En afstoten temidden van water, hoe moet dat dan. Om van de verhaspeling van land en zee nog maar te zwijgen — als landrot droom ik dit, maar een zeebonk droomt vast precies het omgekeerde.

Maar hier staan we dus plots, met mijn recurrente droom. Die dus misschien geen geïsoleerde fantasie is, maar integendeel, wie weet, een droom die duizenden, misschien wel honderdduizenden mensen op deze planeet binnenkort — misschien vannacht nog — gaan beleven. Een evolutionaire overdracht, ergens in DNA en/of omgeving blijven kleven. Do Androids dream of electrical sheep? Dromen mensen van op ademhaling gebaseerd zweefvliegen?

w notitie 17 en 18 april 2024, De Pinte

[healution]

Oh nee niet deze pijn. Niet de pijn die voelt als messteken in m'n hart, in m'n keel. Niet de pijn die zo hard steekt dat ik het gevoel heb dat ademen niet meer lukt. Dat elke ademhaling voelt als een messteek. Dat elke ademhaling die ik neem mij meer en meer doet panikeren. Niet de pijn die mij compleet door elkaar laat vallen waarvan ik niet kan opstaan. Niet de pijn die mij dagenlang doodmoe zal maken dat ik amper uit bed zal geraken. Please niet deze pijn. Ga alstublieft weg. Ik kan deze niet aan.

#p

[sheisit]

Een bericht krijgen out of the blue met een boodschap unexpected. Mijn hart stopte even met kloppen vooral wanneer je niet opnam. Worst case scenario ging meteen in mijn gedachten. De 5 sec besef en God vragen please keep him safe, terwijl tranen zich al vormde in mijn ogen. Gedurende de dag zo een sterke drang om je te spreken, jou te horen, te voelen en gewoon in je aanwezigheid zijn. Ondanks het verlangen mezelf zoveel mogelijk bezighouden om je niet te bellen om je niet te berichten omdat ik nog altijd niet weet waar je staat met je hart en je gedachten.

Het leven heeft zoveel verassingen en morgen is ons niet gegeven enkel genade van God. Zelfs while writing this wil ik jou spreken om te weten dat het goed met je gaat. En dat alles goed gaat komen. Ik wil in de auto stappen en naar je toe rijden just to hold you and be held, je ademhaling voelen in mijn nek en je handen op mijn lichaam.

En weer onderdruk ik mijn natuurlijke verlangen en probeer ik jou space te respecteren en wacht totdat jij contact met mij opneemt.

#personal #eks♾️

[natracha]

Box breathing

Vierkante ademhaling of box breathing, ook wel square breathing of 4×4 ademhaling, heeft deze naam omdat je je adempatroon in vier gelijke stukken verdeelt, als de zijden van een doos: aan de linkerkant adem je in, aan de bovenkant houd je vast, aan de rechterkant adem je uit en  aan de onderaan houd je weer vast. Deze vorm van ademhaling kalmeert je lichaam en doet vervolgens je geest tot rust…

View On WordPress

#box breathing #gezondheid #stress

[se-coaching]

Verzamellijst categorie zelfgenezing

Welkom in een wereld van innerlijke rust en heling, waar de kracht van zelfgenezing centraal staat. We geven hier een overzicht met een verzamellijst zelfgenezing. Dit zijn artikels over jouw zelfgenezend vermogen. Neem even een diepe ademhaling en laat alle spanning van de dag los. Dit is een uitnodiging om te vertragen, te ontspannen en jezelf open te stellen voor de wijsheid en harmonie van…

View On WordPress

#community healing #emotioneel welzijn #zelfmedicatie

[shapewearzone]

Waist trainer- Kan ik de hele dag een Waist trainer dragen?

Hoewel het technisch mogelijk is om de hele dag een tailletrainer te dragen, wordt het over het algemeen niet aanbevolen om dit gedurende langere perioden zonder pauzes te doen. Bij het kopen van een Waist trainer kopon is het belangrijk om rekening te houden met de richtlijnen van de fabrikant met betrekking tot de aanbevolen draagtijd. Voortdurend en langdurig dragen van een tailletrainer kan leiden tot ongemak, beperkte ademhaling en mogelijke negatieve effecten op de kernspieren en de positionering van organen. Bovendien kan het langdurig dragen van een tailletrainer huidirritatie veroorzaken of zelfs bijdragen aan problemen met de spijsvertering. Het is raadzaam om te beginnen met een kortere draagduur, waarbij u geleidelijk de tijd verlengt naarmate uw lichaam zich aanpast en regelmatig pauzeert om uw huid te laten ademen en uw lichaam te laten rusten. Als u enig ongemak of nadelige effecten ervaart tijdens het dragen van een Waist trainer is het essentieel om naar uw lichaam te luisteren en onmiddellijk te stoppen met het gebruik. Uiteindelijk is het van cruciaal belang om prioriteit te geven aan uw algehele gezondheid en welzijn wanneer u bedenkt hoe lang u een tailletrainer moet dragen, en overleg met een zorgverlener voordat u begint of de draagtijd verlengt, kan persoonlijke begeleiding bieden en veilig gebruik garanderen.

#body shape wear #shapewearzone #crossfit #exercise #waist trainer #workout