#Wat Montagu
Note
TW// mentions of grooming and sa
I have a question about King James:) A lot of people on Twitter (since a new small clip came out of the king and George) have said that George was a victim of King James and was taken advantage of, exploited (mainly by his mom), and abused. I was wondering if this was true about the King because people have said (and I’m just reading what people are saying) ‘he’s man who’s double his age, has power over him in multiple ways to take advantage of his financial struggles (and the situation his mother manipulated him into), and make him essentially one of his pets and become extremely obsessive over him’. I’ve also seen people agree with them but also saying that nobody in the show is innocent even George (I think he sa’d someone apparently?).
I just wanted to ask because I’ve also heard a lot of the struggles King James has had to over come in his life (I saw an anon else where saying he was disabled in a few ways) and it makes me wonder if the King was a good man, bad man, or just both in a way?
-✨
So, it's very difficoult to respond in alanguage that is not my birt language but I will try.
James had a lot of trauma in his first years, he saw his granfather die in fron of his eyes when he was 5, he was physically abused by his tutor and brainwashed by his own court. He was a frail man, with a patetic desider of love and be loved.
So with George, but with Robbie, Philiph and the others too was booth way: he taken advantage and he was taken advantage of him.
James was 50 when he met George, who was 22 but George ruled the king as he was the king himsfelf, and James allowed that. He allowed George had his own favourite even, Wat Montague.
So... James was a man of his times, George too and we cannot judge them with our parameters, especially George who tried to rape the queen of France. I know, in the Three Muskeeters it said it was love but it's the XIX century were rape was seen as love and what happeened between him and Anne of Auistria was attempted rape
10 notes
·
View notes
Video
1910 Brooke 25-30-HP Swan Car by Frans Verschuren
Via Flickr:
Een bizarre verschijning, deze Brooke 'Swan Car'. Het is dan ook het idee van een excentriek persoon, Robert Nicholl 'Scotty' Matthewson. Deze welgestelde Schot woont begin twintigste eeuw in Calcutta, de hoofdstad van wat dan nog Brits-Indië heet, later India. Matthewson wil met zijn auto de plaatselijke elite shockeren. En dat lukt. De carrosserie stelt een zwaan voor, glijdend door het water. De achterzijde vertoont motieven van een lotusplant, een oud symbool van goddelijke wijsheid. Naast de gewone verlichting zijn er achter de ogen van de zwaan lampjes aangebracht, die in het donker wat spookachtig opgloeien. De auto heeft een achttonige Gabriël-hoorn die op de uitlaat werkt en met een toetsenbord achterin te bedienen is. Met de chauffeur kan gecommuniceerd worden door middel van een scheepstelegraaf. Bij de wielen zijn borstels gemonteerd om de uitwerpselen van olifanten eraf te vegen. Uit de snavel van de zwaan, die in verbinding staat met het koelsysteem van de motor, kan de chauffeur een wolk stoom spuiten om de weg vrij te maken. Via een klep achterin kan witkalk op de weg gestort worden om het geheel nog meer op een echte zwaan te doen lijken. Tijdens zijn eerste rit al veroorzaakt de auto paniek en chaos, waarop de politie ingrijpt. Daarna verkoopt Matthewson de Swan Car aan de maharadja van Nabha, in wiens familiebezit de auto ruim 70 jaar blijft. Jaren later wordt de auto in originele, maar slechte staat teruggevonden. De kostbare Indiase zijden bekleding is door de ratten opgegeten. In 1991 komt de auto in het Louwman Museum en wordt volledig gerestaureerd. De bekleding wordt opnieuw gemaakt door een Indiase weverij naar het oorspronkelijke patroon nadat onder de stoelen restanten van het originele materiaal zijn gevonden. Ook alle apparatuur wordt weer in orde gebracht. In 1993 wint de zwaan de Montagu Prize op het prestigieuze concours d’élégance van Pebble Beach in Californië.
2 notes
·
View notes
Text
Don, op Melkhoutfontein
Die gedig wat Montagu sing !
verseker ons 'n intense graad waar Sheepersrust
van lewe, is ons in Swellllendam
dit lei ons aandag af van die lewe in Baarydale
as vermaak stop ons by Waremwater Mt
bring ons lewe as verlief op Keeskraal soene
hofmakery op Zuurbraak
soos die tyd verbygaan. Ons twee op Cherry en Berry Monte
Dit is 'n bankrotskapoperasie, ons twee in Krombec
daar is geen poësie sonder mislukking nie, kom ons gaan na Badennorst
maar in mislukking vlam sy 'n Soemelk vrou man
liefde op Zoutpan lek
Poësie is die beste oefening vir ons Soebatters
om sensueel te bly: op SiesBaan
geen liggaam is inert nie, naby ons op Droogevlakte
elke drukkie bring geskenke, op Melkhoutfontein
elke kyk bring jou ver Kaufferere op Kuilrivier
Poësie en liefde Barracouta
hulle is ons ware val Kaapse Infata
in die wêreld: hier kom ons Gourita
ons skitter voor ons uitgaan na Kiss Blaize toe
Tema; Neem weg. Kaufferere Kuilrivier : Let op Kaufe erere, I Speak!
Thomo: geskenke, op Melkhoutfontein
Nota: Don, geskenk
1 note
·
View note
Text
Nickname
Abbreviation
Proper Name
Abe
Abrm
Abel, Abraham, Absalom
Abner
Abraham
Addy, Atty
Adam
Al
Albert, Allan, Allen, Alfred
Alec, Alex, Alick, Ally
Alexander
Alf
Alfred
Andy, Andie
Andrew, Alexander
Archie
Archibald
Arnie
Arnold
Art
Arthur
Baldie
Archibald
Barnie, Barney
Barnabas
Bart
Bartholomew
Ben
Benjn
Benedict, Benjamin, Ebenezer
Benezer
Ebenezer
Bern, Bernie
Bernard
Bert, Bertie
Albert, Bertram, Cuthbert, Egbert, Halbert, Herbert, Hubert, Lambert, Osbert
Bill, Billie
Wm
William
Bob
Robt
Robert
Bram, Bramley
Abraham
Cal
Caleb
Charlie, Chuck (American)
Chas
Charles
Chris
Xian, Xopher
Christian, Christopher
Clem
Clement
Cliff
Clifford
Colin
Nicholas
Cuddie, Cuddy
Cuthbert
Cy
Cyprian, Cyril, Cyrus
Dai, Dave, Davie
David
Dan, Danny
Danl
Daniel
Dand, Dandie
Andrew
Daniel
Donald
Derick
Frederick
Des
Desmond
Dewi
David
Dick
Ricd
Richard
Dixon
Benedict
Dobb
Robert
Dod, Doddy
George
Dodge
Roger
Dom
Dominick
Don, Donnie
Dond
Donald
Donald
Daniel
Doug
Douglas
Drew
Andrew
Dump
Humphrey
Duke
Marmaduke
Eben
Ebenezer
Ed, Eddie
Edgar, Edwin
Ed, Eddie
Edwd
Edward
Ed, Eddie
Edmd
Edmund
Eli
Elliot, Elias, Elijah
Elmo
Erasmus
Eph
Ephraim
Erik
Frederick
Ern
Ernt
Ernest
Ewen
Owen
Frank, Frankie
Fras
Francis
Fred
Fredk
Alfred, Frederick
Gabe, Gaby
Gabriel
Gary, Garret, Garth
Gareth, Gerard
Ged
Jedidiah
Gene
Eugene
Geoff, Giff
Geoffrey, Jeffrey
Geo
George
Gerard
Jarrett
Gerry
Gerald, Gerard
Gervase
Jarvis, Jervise
Gib
Gilbert
Gord
Gordon
Gorry
Godfrey
Greg
Gregory
Guido
Guy
Gus
Angus, Augustus, Gustav
Hab
Herbert, Robert, Halbert
Hal
Harold, Henry
Hank (American)
Henry
Hank (English)
Hankin
Harry
Harold, Henry
Heck
Hector
Henery, Henrie
Hy
Henry
Hez
Hezekiah
Hick, Hitch
Richard
Hodge
Roger
Hobb, Hop, Hopkin
Robert
Hy (American)
Hy
Henry
Ike
Isaac
Izzy
Isadore
Jabe
Jabez
Jack
Jno
John
Jake (American)
Jacob
Jamie, Jim
Jas
James
Jarrett
Gerard
Jarvis
Gervase, Jervise
Jed
Jedidiah
Jeff
Jeffrey, Geoffrey
Jerry
Jerh
Jeremiah
Jerry
Jery
Jeremy
Jerry
Jere
Jerome
Jon
Jonn
Jonathan
Joe, Joey
Josh
Joseph, Josiah
Jock
John, or any Scotsman
Josh
Joseph, Joshua, Josiah
Ken
Kenneth
Kit
Christopher
Larry
Laurence, Lawrence
Lem
Lemuel
Len
Leonard
Leo
Leopold
Les
Leslie
Lew, Lou
Lewis, Louis
Mac
Malcolm
Manny
Emanuel, Immanuel, Manuel
Matt
Matthew
Max
Maximilian, Maxwell
Mickey, Mike, Miles
Michl
Michael
Monty
Montague
Morie
Maurice, Morris
Nab
Abel, Abraham
Nat, Nate
Nathl
Nathan, Nathaniel
Ned, Neddy
Edward
Nick
Nichs
Dominick, Nicholas
Nobb
Robert
Noll
Oliver
Norm
Norman
Numps
Humphrey
Nye
Aneurin
Owen
Ewen
Oz, Ozzie
Oswald, Oscar, Osbert, Osmund
Paddy, Pat
Patrick, or any Irishman
Perce, Percy
Percival
Perrin
Peter
Perry
Peregrine
Pete
Peter
Phil
Philip, Theophilus
Phippin, Pip
Philip
Rab, Rabbie
Robert
Rafe, Ralf, Rauf
Ralph
Randy
Randell, Randolph
Ray
Raymond
Reg, Reggie, Rex
Reginald
Rich, Rick
Rd, Ricd
Richard
Rob, Robin
Robt
Robert
Rod
Broderick, Roderick, Rodney
Rolf
Ralph
Rolley
Roland, Rowland
Ron, Ronnie
Ronald
Rory
Roderick
Rube
Reuben
Rudy
Rudolph
Russ, Rusty
Russell
Sam, Sammy
Saml
Samson, Samuel
Sacha, Sandy
Alexander
Seb
Sebastian
Sepp
Joseph
Si, Sy
Josiah
Sid, Syd
Sidney, Sydney
Sim, Sym
Simon, Symeon
Solly
Solomon
Stan
Stanley
Steve
Stephen, Steven
Stew, Stu
Stewart, Stuart
Taddy
Adam
Taffy
David, or any Welshman
Ted, Teddy
Edward, Theodore
Terry
Terence
Thad
Thadeus
Theo
Theodore
Tim, Timmy
Timothy
Toby
Tobias
Tolly
Bartholomew
Tom, Tommy Thos Thomas
Tony Anty Anthony
Val
Valentine
Vic
Victor
Vince
Vincent
Vib
Vivian
Waldo
Oswald
Wally
Wallace, Walter
Walt, Wat
Walter
Wes
Wesley
Wido
Guy
Wilf
Wilfred
Will, Willie, Wilkin Wm, Willm William, Wilbur
Zac, Zach, Zack
Isaac, Zachary
Zac, Zach, Zack Zachh, Zachs Zachariah, Zacharias
Zeb
Zebulon, Zebediah, Zebedee
Zeke
Ezakiah, Ezekiel
3 notes
·
View notes
Text
noah fence but i dont think anybody beyond the main cast gives a flying fuck about the romance between romeo and juliet
#TBH /i/ honestly dont even a give a shit abt their romance lm fao#idk why im even fucking watching this like i dont even care about any of the characters#mercutio was my fave because he was probably the most interesting#and idk if thats because i didnt know wat was going on or if he was actually written that way lmfao#the best thing abt this anime was the storyline about juliet overthrowing montague and bringing peace back to the city#whether or not she actually re-established capulet rule along the way#and the whole romance shouldve just supplemented that storyline in adding additional tension because she needed to that. but fell in love#with the enemy along the way#it shouldve merely made that storyline more interesting#and honestly it did#BUT THEN suddenly they add the escalus storyline out of nowhere like whom?#brot watches romeo x juliet
1 note
·
View note
Text
Book Challenge 2020 (100 books!!) (I did it!!)
After forgetting to track my reading for three years, I started recording my reading on Tumblr last year again, and I’m committed to continuing that this year!
This year is my final year of my Bachelor’s Degrees (I’m finishing English in June) and I’m planning to do a gap year from September on, so now more university after June (at least as far as 2020 is concerned).
I do not really foresee any issues or obstacles to reading this year, except of course finishing my thesis which will probably take quite some time, so I do expect a decline around April until early June. Although I do have a lot more time off in my gap year, I used to read a lot of mandatory books for my studies, so I don’t know whether having a gap year will mean reading more books. Since I’m not doing any university studying, I am interested in reading academic books by myself, studying by myself. Those books are often longer, denser and just take more time to get through; consequently, I might read fewer books in the same amount of energy and time spent reading.
To make a (somewhat) long story short: my expectations are in line with the amount of books I’ve read in the last years, so I’m expecting to read 75 books this year!
Update: it’s mid-October and I’ve already read 99 books this year, so I’ve finished my original goal of 75 books! Now I’m going for 100 books (which should be easy to do, and after that we’ll just see how it goes!).
The crossed book is the one I’m currently reading,
I’ve written reviews for books that have a (x) behind them, with the (x) being a link to my Goodreads review!
Update: Today (November 23) I’ve read 114 books so I’ve finished my challenge of 100 books! Right now, I’m still 25 books ahead schedule! Let’s see if I can keep that energy up!
January
The Fire Next Time - James Baldwin (5/5) (x)
Serpent and Dove (Serpent and Dove #1) - Shelby Mahurin (4/5) (x)
Lethal White (Cormoran Strike #4) - Robert Galbraith (4/5)
Weirdos from Another Planet (Calvin and Hobbes #4) - Bill Watterson) (5/5)
Selected Poems - E.E. Cummings (5/5) (x)
Niets zal ons redden maar een beetje liefde is oké - Henk van Straten (Dutch) (4/5) (x)
, said the shotgun to the head. - Saul Williams (4/5)
Loud and Yellow Laughter - Sindiswa Busuku-Mathese (3/5)
Fireborn (The Aurelian Cycle #1) - Rosaria Munda (4/5)
Sylvia Plath Poems Chosen by Carol Ann Duffy - Sylvia Plath (4/5) (x)
The Comedy of Errors - William Shakespeare (3/5) (x)
Nieuwe Herinneringen - Remco Campert (Dutch) (2/5)
Dido, Queen of Carthage - Christopher Marlowe (3/5)
The Seven Husbands of Evelyn Hugo - Taylor Jenkins Reid (4/5)
Alles wat er was - Stine Jensen (Dutch) (3/5)
Zij in de geschiedenis - Alies Pegtel (Dutch) (4/5) (x)
Good Omens - Neil Gaiman and Terry Pratchett (reread) (5/5)
February
Prometheus Bound - Aeschylus (3/5)
The Lost Hero (The Heroes of Olympus #1) - Rick Riordan (reread) (4/5)
The Son of Neptune (The Heroes of Olympus #2) - Rick Riordan (reread) (4/5)
So You Want to Talk About Race - Ijeoma Oluo (4/5)
The Mark of Athena (The Heroes of Olympus #3) - Rick Riordan (reread) (4/5)
Educated - Tara Westover (3/5)
Prometheus on Caucasus - Lucian of Samosata (3/5)
March
Reading Old English: A Primer and First Reader - Robert Hasenfratz (4/5) (x)
Still Foolin’ ‘Em: Where I’ve Been, Where I’m Going, and Where the Hell Are My Keys? - Billy Crystal (3/5)
The House of Hades (The Heroes of Olympus #4) - Rick Riordan (reread) (4/5)
Quick Question: New Poems - John Ashberry (1/5) (x)
Exploring the Language of Poems, Plays and Prose - Michael H. Short (3/5) (x)
The Call of the Wild - Jack London (2/5) (x)
The Blood of Olympus (The Heroes of Olympus #5) - Rick Riordan (reread) (4/5)
April
The Waste Land - T.S. Eliot (reread) (5/5)
And Still I Rise - Maya Angelou (4/5)
Poëzie in Utrechtse Muren - Ingmar Heytze (Dutch) (5/5) (x)
To the Lighthouse - Virginia Woolf (4/5)
Mijn dood en ik - Remco Campert (4/5)
Ecology of Fear: Los Angeles and the Imagination of Disaster - Mike Davis (3/5)
Native Son - Richard Wright (2/5)
Dido, Queen of Carthage - Christopher Marlowe (reread) (4/5)
May
The Plague - Albert Camus (4/5)
Absalom! Absalom! - William Faulkner (4/5)
Modernism’s Mythic Pose: Gender, Genre, Solo Performance - Carrie J. Preston (2/5)
James Joyce and Sexuality - Richard Brown (3/5)
June
Daisy Jones & the Six - Taylor Jenkins Reid (4/5) (x)
Modernism, Sex and Gender - Alison Pease and Celia Marshik (3/5)
The Burial at Thebes: Sophocles’ Antigone - Seamus Heaney (4/5)
The Host - Stephanie Meyer (reread) (4/5)
The Hunger Games (The Hunger Games #1) - Suzanne Collins (reread) (4/5)
Catching Fire (The Hunger Games #2) - Suzanne Collins (reread) (4/5) (x)
A Terrible Beauty is Born - W.B. Yeats (4/5)
Mockingjay (The Hunger Games #3) - Suzanne Collins (reread) (4/5)
White Fragility: Why It’s So Hard for White People to Talk About Racism - Robin DiAngelo (4/5)
Are Prisons Obsolete? - Angela Y. Davis (4/5)
The Final Empire (Mistborn #1) - Brandon Sanderson (4/5)
Everything Leads to You - Nina LaCour (2/5) (x)
The Tempest - William Shakespeare (reread) (3/5)
July
Hag-Seed - Margaret Atwood (4/5) (x)
American Slavery (A Very Short Introduction) - Andrea Heather William (reread) (3/5)
Angels & Demons (Robert Langdom #1) - Dan Brown (4/5) (x)
Mythos: A Retelling of Myths of Ancient Greece - Stephen Fry (4/5) (x)
Mean Time - Carol Ann Duffy (3/5)
Lijfrente - Vrouwkje Tuinman (Dutch) (4/5)
The Ballad of Songbirds and Snakes (The Hunger Games #0) - Suzanne Collins (3/5) (x)
Sonnets from the Portuguese - Elizabeth Barrett Browning (3/5)
A Room of One’s Own - Virginia Woolf (reread) (5/5)
The Lovely Bones - Alice Sebold (4/5)
Onbreekbaar - Hans Hagen (Dutch) (1/5) (x)
The Penelopiad - Margaret Atwoord (reread) (4/5)
The Importance of Being Ernest - Oscar Wilde (5/5)
Het goede leven: een briefwisseling - Piet Gerbrandy & Andreas Kinneging (Dutch) (2/5) (x)
Constructions of the Classical Body - James Porter (3/5)
August
The Complete Poems - Anne Sexton (4/5)
The Kissing Booth (The Kissing Booth #1) - Beth Reekles (2/5) (x)
The Daily Show: The Book - Chris Smith (4/5) (x)
The Duchess Deal (Girl meets Duke #1) - Tessa Dare (3/5)
Between the World and Me - Ta-Nehesi Coates (4/5)
Fragments - Heraclitus (transl. by Brooks Haxton) (2/5) (x)
Animal Farm - George Orwell (reread) (5/5)
The Hidden Oracle (The Trials of Apollo #1) - Rick Riordan (reread) (4/5)
The Gentleman’s Guide to Vice and Virtue (Montague Siblings #1) - Mackenzi Lee (reread) (4/5)
Kitchen - Banana Yoshimoto (4/5)
Catilina’s Riddle (Roma sub Rosa #3) - Steven Saylor (2/5) (x)
When Dimple met Rishi (Dimple and Rishi #1) - Sandhya Memon (1/5) (x)
Adulthood is a Myth (Sarah’s Scribbles #1) - Sarah Andersen (4/5)
September
Normal People - Sally Rooney (3/5) (x)
Not All Dead White Men: Classics and Misogyny in the Digital Age - Donna Zuckerberg (4/5)
Sadie: A Novel - Courtney Summers (4/5)
The Myth of Sisyphus - Albert Camus (4/5)
Vloedlijnen - Piet Gerbrandy (Dutch) (4/5)
Red, White and Royal Blue - Casey McQuiston (reread) (4/5)
This is Going to Hurt: Secret Diaries of a Junior Doctor - Adam Kay (4/5)
Envelope Poems - Emily Dickinson (4/5) (x)
A Murder on the Orient Express (Hercule Poirot #10) - Agatha Christie (3/5) (x)
A Portrait of the Artist as a Young Man - James Joyce (4/5)
October
Titus Andronicus - William Shakespeare (4/5) (x)
The Mysterious Affair at Styles (Hercule Poirot #1) - Agatha Christie (4/5) (x)
Het verhaal van Aeneas - Vergilius (trans. to Dutch) (reread) (4/5)
If Beale Street Could Talk - James Baldwin (2/5)
Lesbia, Verzen van Liefde en Spot - Catullus (Dutch) (transl. by Paul Claes) (4/5) (x)
The Nightingale - Kristin Hannah (4/5) (x)
The Cat Inside - William S. Burroughs (reread) (5/5)
The Murder on the Links (Hercule Poirot #2) - Agatha Christie (3/5)
November
Such a Fun Age - Kiley Reid (3/5) (x)
Narratology and Classics: a Practical Guide - Irene de Jong (3/5) (x)
The Murder of Roger Akroyd (Hercule Poirot #4) - Agatha Christie (4/5) (x)
The ABC Murders (Hercule Poirot #11) - Agatha Christie (4/5)
The Great Cat (Poetry Collection) - ed. by Emily Fragos (3/5) (x)
Weapons of Math Destruction - Cathy O’Neil (4/5)
The Northern Lights (His Dark Materials #1) - Philip Pullman (4/5)
Vincent van Gogh en zijn brieven - Leo Jansen (Dutch) (3/5)
My Dark Vanessa - Kate Elizabeth Russell (4/5)
The Fill-In Boyfriend - Kasie West (reread) (4/5)
Poirot Investigates (Hercule Poirot #3) - Agatha Christie (1/5)
My 2019 challenge
My 2016 challenge
My 2015 challenge
My 2014 challenge
My 2013 challenge
13 notes
·
View notes
Text
Blackheath: from no-go to bobo
Blackheath, a posh suburb of south-east London, was for a long time a death trap. The 14th-century peasant leader Wat Tyler based his rebels there because royal troops never came near.
The open terrain along a major road (which was not yet known as the A2) made it a perfect spot for highwaymen. As recently as 1784, John Adams' wife witnessed at first hand the perils of riding through "the Black Heath"
Travelling to London, where the young American republic had sent her husband as ambassador, Abigail Adams wrote that her coach hurried to reach the area before dark: "Everyone was concealing his money... Every post chaise we met was crying out 'A robbery!"
But the place always had real-estate potential. Greenwich and its regal buildings are a short stroll down the hill towards the Thames. Think of old Blackheath as the slums that surrounded the Palais Royal in Paris until the mid-20th century, or the eastern fringes of Capitol Hill until the 1990s.
The gentrification of Blackheath started in the late 1600s when a duke erected a manor, Montague House, between Greenwich Park and Blackheath Common.
Depending on his mood, the duke could get a good view of astronomers at work in the Royal Observatory to the north, or of travellers being mugged on the A2 (or its predecessor) to the south.
It took a few decades for the middle classes to move into the area. In the second half of the eighteenth century, speculators invested south of the highway. Developments, such as the crescent of Georgian houses below, went up. But demand for elegant homes you did not dare leave at night remained limited.
From the 1810s, however, things changed dramatically. The trickle of investment became a flood. Blackheath was now cool.
This had nothing to do with the railways, which came to the area in 1849. For fibre broadband, residents had to wait until 2014.
To get to the bottom of Blackheath's reversal of fortunes around the turn of the nineteenth century, I consulted the historical record (alternatively known as the internet) and spent no less than 15 minutes researching the question.
I have concluded that one urban pioneer was singlehandedly responsible for putting Blackheath on London's property map: Caroline of Brunswick.
Her story of royal glamour, scandal and estrangement is strangely modern.
Caroline became Princess of Wales in 1795. By then the Palace had run out of patience with the heir to the throne, a self-absorbed, overgrown adolescent. His father was forever nagging him: "When the hell are you going to get married, you useless wastrel?"
When Caroline was first mentioned as a potential wife, the prince bristled.
He had been seeing another woman on the side for years, and had no use for a bride – least of all a bubbly extrovert like young Caro. But he was tired of parental admonitions and eventually agreed to the match.
Caroline had star appeal. Newssheets couldn't get enough of her. The wedding took place amid national rejoicing. While the princess played the crowd like a violin, the groom was his usual sulky self.
When a journalist asked rhetorically if it was true love, he grumbled: "Sure, whatever love means."
Unsurprisingly, the marriage was a disaster. The prince continued to see the other woman, and in due course the royal pair separated. A bitter dispute ensued: he wanted a divorce; she refused to be deprived of her right to be the next queen.
Public opinion took the princess's side: barred from seeing her child, she was seen as the victim of a spineless adulterer who had roped her in under false pretences.
In 1798, the owners of Montague House took pity on the homeless princess and allowed her to stay rent-free. Overnight everyone who was anyone started coming to Blackheath. Some guests didn't want to venture out after sundown and stayed overnight. This set evil tongues wagging.
The Prince of Wales spotted an opportunity and summoned William Pitt, the prime minister.
"Surely now I can get my divorce."
"What do you mean, your Royal Highness?"
"Caroline is cheating on me!"
"Says who?"
"Says everybody."
"We require more than hearsay to grant a divorce. We need evidence."
"Well, get it."
"How, your Royal Highness?"
"Set up an inquiry."
"You want Parliament to find dirt on your estranged wife?"
"You got it."
"Besides constitutional practicalities, do you really want to be the one accusing your spouse of infidelity?"
"Well, she IS unfaithful."
Pitt cleared his throat.
"Does your Royal Highness realise how unpopular such an inquiry would be?"
"So?"
"The government could fall."
"Why should I care? We're talking about the future of the monarchy here. Do your duty and get that damn inquiry going."
Thus, in 1806, the "Delicate Investigation" was launched. A clutch of MPs went to Montague House for a chat. Their conclusion: the princess was pure as snow. The public cheered. Pitt's Tories were triumphantly re-elected later that year.
There was outrage at the prince for his attempt at character assassination. Ordinary people flocked to Blackheath to give his wife the thumbs up. And many said: "This is a really nice place after all!"
Caroline earned extra kudos by the turning an annexe of her residence into an orphanage.
That building, shaped like a Chinese pagoda, is the only part of Montague House that remains standing to this day (except that it now houses bankers, lawyers and chiropodists, rather than orphans).
The pagoda, located in the hinterland beyond the highway, further boosted the appeal of the area.
Within a couple of years, the last robber was chased out of town. Investments piled in.
The princess made such a difference to Blackheath that locals still drink her health at a pub named after her.
Just as Blackheath never forgot Caroline, she never forgot Blackheath. She regularly visited even after she became queen when her feckless husband ascended the throne as George IV in 1820.
Below are some eye-catching properties from the Georgian, regency and Victorian periods.
These are a few of the houses that started going up south of Blackheath Common in the late 18th century.
This one above, also looking out on the common, is a 1850s idea of a Georgian property.
The Cator Estate, developed from the 1820s just east of Blackheath Village, features homes in a variety of styles.
Nathaniel Hawthorne was briefly a Cator Estate resident. His weekend stay in 1856 earned the house of the right below a blue plaque.
But the transformation of Blackheath from hellhole to bourgeois suburb is perhaps best illustrated by another building.
The Church of the Ascension is tucked away on a road that is still leafy but slopes down towards less fashionable Lewisham to the west.
The front of the church carries a quote from a sermon preached at the site by firebrand cleric John Ball in 1381: "Fellowship is life and lack of fellowship is death. In Hell there is no answer to mans (sic) cry of help because there is no brotherhood but every man for himself."
The modern church is described thus on its website: "The Church of the Ascension is a place for everyone: young or old, straight or LGBTQIA+, male or female, believers, doubters, those who are seeking, those who are lost and those who are found."
0 notes
Text
Recensie | De grand tour van Henry Montague van Mackenzi Lee
Ik heb enorm genoten van De grand tour van Henry Montague. Ik wist niet goed wat ik moest verwachten van dit boek. Ik hoopte op een grappig verhaal vol avontuur met een mooie romance en geweldige personages en dat is exact wat ik kreeg.
De grand tour van Henry Montague van Mackenzi Lee
⭐⭐⭐⭐
Rating: 4 out of 5.
“Op de ochtend dat we aan onze grand tour over het vasteland van Europa zullen beginnen, word ik wakker met Percy naast me in bed. Heel even is het me niet duidelijk of we met elkaar het bed in zijn gedoken of dat we gewoon in hetzelfde bed hebben geslapen.”
Ik kreeg dit boek van uitgeverijen Blossom Books en L&M…
View On WordPress
#blossom books#de grand tour van henry montague#henry montague#l&m books#mackenzi lee#recensie#recensie exemplaar
0 notes
Text
Klassiek: Ballet en orkest van de staatsopera van Tatarstan
Voor mijn klassieke opdracht ben ik naar het ballet van Romeo & Julia met orkest gaan kijken in CC De Meent in Alsemberg op 16 december 2017. Het ballet en orkest werd opgevoerd door de staatopera van Tatarstan. Tatarstan is een republiek in Rusland en zeer bekend voor zijn ballet. Ik ging met veel verwachtingen naar deze voorstelling en die verwachtingen werden meer dan waargemaakt.
Recensie Staatsopera Tatarstan (***): Romeo en Julia met vaart en visuele dieptewerking
Doden dansen niet. En wellicht speelde er bij componist Sergej Prokofiev nog een andere overweging om zijn balletversie van Shakespeares toneelklassieker over het onfortuinlijke liefdespaar Romeo en Julia te laten eindigen met een ‘ze leefden nog lang en gelukkig’.
Ook ideeën van ‘christian science’ over leven en dood kunnen een rol hebben gespeeld. De Russische componist zou ze hebben opgedaan in Parijs.
In Rusland zag men in Prokofiev een anti-populist, die zijn westerse ideeën via balletten zou kunnen overbrengen. Een gevaar voor de staat. En dat was slecht nieuws voor het ballet Romeo en Julia. Totdat Stalin het wilde inzetten om de goede banden tussen zijn land en Engeland te onderstrepen. Maar dan wel zoals bij Shakespeare, met twee doden aan het eind.
Flitsende groepschoreografie Staatsopera Tatarstan
Deze versie, de meest gangbare, was te zien bij het Ballet van de Staatsopera van Tatarstan. Met vonkende zwaarden trokken aanhangers van de rivaliserende families Capulet en Montague tegen elkaar ten strijde. De groepschoreografie was in deze scène flitsend en overzichtelijk. Het dramatisch moment, waarin een slachtoffer valt, bleef echter onderbelicht.
En dat was eigenlijk de makke van de hele productie: onvoldoende oog voor de dramatiek en de scenische mogelijkheden. Tatarstan hulde zich in clichés. Neem het vele gebuig en geknik naar elkaar toen Romeo en zijn trawanten zich samen met gasten door een poort wurmden die toegang gaf tot het paleis van Julia’s familie. Een gebrek aan inspiratie. En dan was er de vaart van het live orkest, die vooral voor de pauze gevoelige momenten ondermijnde.
Doeken met dieptewerking
Ook kozen choreografen Boris Mjagkov en Vladimir Yakovlev met enige regelmaat voor een nogal makkelijke weg. De dreigende Ridderdans, meestal een stoere, synchrone mannenaangelegenheid, bleef een overwegend ‘gelopen’ traject, afgelegd door feestgangers, mannen en vrouwen, ten huize van Julia.
De doeken met dieptewerking en de wijze waarop ze elkaar afwisselden brachten kleur en vaart aan in deze productie. Daaronder de kerk van Fra Lorenzo - en weg was hij weer - en een beeldschone ommuurde tuin waarin zich, vlak na de korte balkonscène, een dansduet tussen beide geliefden afspeelde. Een tikje te zakelijk, maar wel met een gemeend lijkende kus aan het eind. Ook het dansparcours bleek deels geloofwaardig en voortgestuwd door passie, maar soms ook te technisch en afstandelijk.
Als een druppel kwik
Top was de smaakmakende Mercurio van Alessandro Caggegi. Als een druppel kwik spatte hij over het toneel, gitaar spelend op zijn degen. Zijn plotselinge dood, tijdens een duel, werd betreurd door groepjes danseressen die weinig oog hadden voor het slachtoffer. Dan gaat er wat verloren.
De Romeo en Julia van Mikhael Timaev en Kristina Andreeva stelden niet teleur. Opvallend was haar suggestie van naïviteit en onwennigheid. Reuze overtuigend.
Bron: http://www.dvhn.nl/cultuur/Recensie-Staatsopera-Tatarstan-Romeo-en-Julia-met-vaart-en-visuele-dieptewerking-22770581.html
Ik ben meer dan bekend met het verhaal van Romeo & Julia. Ik hou van een dramatische tragedie en dit ballet was daar perfect voor. Het verhaal werd met veel emoties verteld door het ballet en de pakkende muziek gebracht door het live orkest maakte het verhaal alleen nog maar sterker.
De muziek was emotioneel en gevoelig. Er was 1 stuk dat niet gespeeld werd door het orkest. Hier kwam er gewoon muziek uit de boxen. Dit heeft echter niet lang geduurd. Het orkest begon al snel terug zelf te spelen.
De choreografieën waren prachtig. De dansers waren allemaal zeer synchroon. Er waren hoofdroldansers en een zeer groot ensemble. Het groot aantal dansers zorgde ervoor dat het optreden nog spectaculairder werd. De dansers die Romeo en Julia speelden waren geweldige dansers. Ze dansten met veel gevoel, wat ervoor zorgde dat het zeer geloofwaardig werd.
Ik was enorm gefascineerd door de narren. Ik heb nog nooit in heel mijn leven iemand zo hoog weten springen.
De kostuums van de dansers waren overweldigend. Zeker bij de mannen. Ik denk dat ik nog nooit mannen heb gezien met zo een strakke broek waar hun vormen zo goed in uitkwamen. De vrouwen hadden zeer brede en lange jurken aan met veel kleuren. Elke jurk van elk meisje was anders. Julia zelf was echter sober gekleed. Mede dankzij de kledij kon ik me zeer goed inleven in het verhaal. Het was alsof we in een ander tijdperk beland waren.
Wanneer er 2 mannen aan het vechten waren, was dat enorm elegant. Ze vochten met zwaarden die licht waren. Het was niet overtuigend, maar dat was ook niet nodig. Het was een plezier om naar te kijken.
Er waren 3 verschillende decors. Er was het stadsplein, de kamer van Julia en de kerk. In de eerste helft van het optreden brachten ze al hun choreografieën op het stadsplein. Hier werd dan ook een balkon aan toegevoegd voor de bekende scène. De tweede helft begon in de kamer van Julia en ging later over naar de kerk. Daar zijn ze allebei gestorven met een hoog gevoel voor dramatiek.
Ik heb ten volste genoten van de voorstelling. Alles was in balans en de dansprestaties waren zeer goed. Ik zou het iedereen aanraden om naar een balletvoorstelling te gaan. Ik had het nog nooit gedaan en ben zeer blij dat ik het nu eens heb meegemaakt.
2 notes
·
View notes
Text
Iteratie op 1e idee
Het idee wat wij als volgt kregen was eigenlijk een verder uitgedachte vorm van het 1e idee. Hierbij is het niet maar een 2d object. Maar wordt het echt een installatie waar bezoekers om heen kunnen lopen. Het idee is vrij simpel:
Er zijn 4 zijdes. 3 van de 4 zijdes vertegenwoordigen de “Houses” van het theaterstuk; House of Capulet, House of Montague en House of Escalus. De 4e zijde zijn de neutrale personages in het verhaal die niet bij een bepaalde familie of house horen. Op elke zijde zijn alle personen uit de familie geplaatst. (De ene zijde is dus langer dan de ander omdat zij niet allemaal de zelfde hoeveelheid personen in een house hebben.)
Verschillende connecties tussen de karakters in het stuk worden gevisualiseerd door middel van het touw (lijnen). Er zijn dus zowel connecties binnen één house en connecties tussen verschillende karakters van verschillende houses.
Verder wilden wij de bepaalde relatie tussen twee personages laten zien. Denk bijvoorbeeld aan vader-zoon, bediende-meester, etc. Dit wilden wij laten zien doormiddel van een soort bedeltjes aan de touwtjes te hangen.
Zie hier onder voor een schematische schets:
0 notes
Text
News from Regent Seven Seas
News from Regent Seven Seas
For the current cruise season and beyond Regent Seven Seas has announced a number of enhancements and promotions. Starting in April 2019, guests sailing in Master or Grand Suites will have free unlimited valet service. All guests will begin to benefit from bandwidth expansion, a program that will nearly double bandwidth across the line’s fleet by January 2020.
A new Digital Guest Survey will…
View On WordPress
#Abu Dhabi#Angkor Wat#BALI#Bernhard Klotz#Christophe Berg#Cruise News & Reviews#Dubrovnik#Elevate & Explore#Jason Montague#lillian africano#Ljuta River#Palamos#Regent Asia#Regent Europe#regent Navigator#Regent Seven Seas#regent voyager#Seven Seas Navigator#Seven Seas Voyager#Sharjah
0 notes
Text
Visma & Raet
De Britse beursgenoteerde HgCapital investeringsgroep heeft bijna €9 miljard aan investeringen onder management. Dit geld is van ruim 100 klanten, waaronder vooraanstaande private en publieke pensioenfondsen. In de technologiesector zijn de miljardeninvesteringen van Hg vooral gericht op meer gespecialiseerde softwarefabrikanten. Er zijn meer dan 40 softwarebedrijven in portefeuille.
Een van die ondernemingen is de Noorse softwarefabrikant Visma Group. Daarvan is in Nederland Visma Software een onderdeel. Daarin zitten onder meer ook Mamut, Davilex, Accountview en het vroegere DBS. Vorige week vertelde ik dat deze Visma Group Raet voor circa €600 miljoen koopt, althans binnen HgCapital wil onderbrengen in Visma Group.
De Noorse groep heeft in 2017 niet minder dan 17 ondernemingen gekocht. Visma Group heeft in Nederland al een omzet van circa €40 miljoen in 2017. Integratie van Raet in Visma leidt tot een gezamenlijke omzet in Nederland van €205 miljoen in 2017. De vakbonden en de mededingingsautoriteit moeten de aankoop nog goedkeuren. Gaat het werken?
Visma Software Nederland zit al sinds 2006 onder management bij HgCapital. Toen werd Accountview gekocht. De omzet van Accountview was toen €12 miljoen. Tot en met 2015 was de operationele winstmarge steeds hoger dan 47% en soms veel hoger, maar in 2016 kwam de klad erin en in 2017 was de operationele winstmarge niet hoger dan 27,6% van de omzet wegens onvoldoende kostenbeheersing.
Achter de band tussen HgCapital en Visma Group zit een strategie van samenwerking naar een pan-Europese expansie en een transformatie naar een pure Cloud computing company in samenwerking tussen de managers van HgCapital, Cinven, GIC, Montagu en ICG. Dit is een wereldwijd netwerk van financiële bronnen en technologische kennis. Tot deze groep gaat Raet, met personele software en salarisverwerking nu ook toetreden. Juist in deze sector is kennis delen belangrijk, maar zijn leveranciers lastig grensoverschrijdend samen te voegen omdat in elk land taal en wetgeving heel verschillend zijn.
Omzetverdeling Visma Group in miljoenen Noorse kronen.
Hg kijkt vooral naar investeringen in verticale softwareapplicatiemarkten die werken met het SaaS model B2B en B2Cmarkten en B2B mediabedrijven. De Visma Group richt zich met financiële software op het MKB en middelgrote ondernemingen en organisaties, maatwerksoftware, retail en Hosting. De SaaS en Cloud gerelateerde omzet varieert van 37,9% van de totale omzet in 2017 bij Enterporise en Retail klanten tot 47,6% voor het MKB en 49,7% voor Maatwerksoftware zoals uit bijgaande omzetverdeling in miljoenen Noorse kronen blijkt. Een Noorse kroon is circa 0,10 Eurocent. Gemiddeld is de SaaS en Cloud gerelateerde omzet 44,3% van de totale omzet. Maar SaaS is geen “pure Cloud”, waar Visma wel naar toe wil groeien. (Eén oplossing voor alle klanten). Enterprise licentieverkopen maken nog het merendeel van de omzet uit.
Waarschijnlijk is de expansie van echte Cloud in zakelijke toepassingen al dicht bij zijn verzadigingspunt al groeit de markt nog met meer dan 30% per jaar. Er is een grens aan wat bedrijven willen huren in plaats van bezitten en ook een grens aan de standaardisatie die CEO´s in hun bedrijven toelaten. Raet haalt wel de beste kennis in huis over hoe het nu verder moet.
De illustratie is van Accounting Web
0 notes
Text
Hierdie legende is geskryf deur Leon Strachan en gepubliseer in die kontrei koerant Maluti Berg en Dal Issue 2.
Die erg onstellende storie van die pa wat sy seun in ‘n klipskeur moes doodskiet om hom ‘n verskriklik pynlike lyding en uiteindelike dood te spaar, was een wat ek saam met moedersmelk ingekry het en waarmee ek grootgeword het.
Ons bly naby Rensburgkop en het ten minste elke tweede Sondag daar verbygery op pad om by my Engelse oupa en ouma op Rainfall te gaan eet. Ek het altyd grootoog opgekyk na die hoë dramatiese gekeepte sandsteenkroon en met ‘n hol kol op die maag gewonder in watter skeur die neerdrukkende storie afgespeel het.
Van Rensburg en sy opgeskote seun het glo ‘n bok vir die pot gaan skiet. Hulle het aan die oostekant van Rensburgkop ‘n troppie rooiribbokke gekry. Die eerste skoot was rakelings mis en die bok het blitsvinnig voete gekry. Pa en seun volg die bokke teen die vloethewel aan die suidoostelike hoek van die loop op, maar die diere swenk vlugvoetig nog hoër teen die kop uit. Die tweede is uitasem agterna tot bo. Die bokke is skaam, Van Rensburg kry egter sy skoot in. Hy kwes die bok swaar, maar die seun sit die hinkende bok agterna. Net toe hy na die bok gryp swenk dit op die rand van die kop skielik wes. Die seun se momentum bring hom tot op die rand, waar hy sy balans verloor en vooroor val. Hy tuimel gillend seker ‘n goeie honderd en tagtig voet daar af.
‘n Erg getraumatiseerde Van Rensburg sien hoe sy kind deur die lug trek en met ‘n siek slag in ‘n skeur land. Gelukkig leef die kind, want hy kreun en huil en skree van die pyn. Hy probeer waansinnig vinnig afklim, maar dis regaf, en hy kom nêrens nie. Hy probeer van die kant af daar kom, en toe van onder af, maar dis ‘n onmoontlike plek – en sy seun lë in ‘n eienaardige posisie, sy rug waarskynlik af.
Helpers en osrieme is haastig gehaal. Van Rensburg is vasgewoel en versigtig oor die krans laat sak. Hy probeer naarstigtelik om onder die effense oorhang in te swaai en sodoende op ‘n lysie te beland waarvandaan hy by sy kind sou kon kom, maar dit was pure verniet. Teen laatmiddag word die seun se kreune al flouer en die aasvoëls begin draai. Naderhand is daar nie meer planne nie. Die genadeskoot klap, ‘n ouer se loodsware hart sou nooit weer herstel nie.
***
Boonop was CM van den Heever se Waar Ruwe Rostse destyds, in my sentimentele tienerjare, ‘n mooi en aangrypende gedig wat realiteit en beelde van die storie opgetower het.
Waar ruwe rotse teen die hemel klim,
waar morerooi se eerste traanglans glim,
waar aasvoëls hoog in sirkelbane sweef,
hul rou gekras in afgronde laat leef;
waar grou-wit kranse na die klowe val,
gekeep-hou tot spelonke bo ‘n dal;
waar oopgeskeurde klippekake wag
met draketande wat daar grynsend lag –
daar knal opeens geweerskoot bo die kruin
en eggo’s antwoord hard met skelbasuin.
Die dassies wip verskrik oor gladde krans,
patryse saai vlerktrillend uit hul skans.
Skuins glip ‘n voet en drillend val ‘n roer…
‘n skerp geskuur – ‘n pad wat afwaarts voer.
Twee hande gryp ‘n bos, die angs oorstelp,
benoud klink uit die diepte: “Here, help!”
Twee vader-oë kyk verward…sy seun,
die afgrond lag oor wilde skuurgedreun.
Die kruit en stof vlek oor die lug se blou,
die vader bly sy hand oor sy oë hou.
En dan gewaar hy in die skemering
sy kind, deur rotseskouers vasgedring.
‘n Riem rol na die seun daaronder neer,
“Bind vas, my kind…en Pa die sal probeer.”
Maar dis vergeefs…die kransedraak hou vas,
die riem bly stukkend breek, kry las op las.
En hulp snel by…die rotsetande gryns,
hier moet die mensverstand terug voor deins.
Dan klaag daar uit die diepte, sag en flou:
“Ek smeek dat Pa my skiet…en nou…”
‘n Roer die bewe in die growwe hand,
sag sif in skemerafgrond korrels sand.
Vas lê die kolf teen vaderskouer aan,
en langs die sneller glans ‘n afloop-traan.
“Vergeef my, God!”…’n skoot gedemp en dof…
en bo die bergegraf styg kruit en stof.
Nog skuur iets rog’lend in die diepte daar,
dis stil…die aasvoëls kras…’n vader staar.
***
Met die skryf van Abe Sparks se storie in Blafboom (1999) soek ek na verwysings vir die Rensburgkop-legende. Daar is geen gerapporteerde weergawe van die verhaal in die destydse Harrismith News (tot 1903) of die Harrismith Chronicle (sedert 1903) nie. Ook geen rekord daarvan in die twee uitstekende geskiedenis bronne van ons omgewing (FA Steytler se Die Geskiedenis van Harrismith of Blanche Hawkins se The Story of Harrismith) nie. Inteendeel, Hawkins verwys daarna, noem dat sy ook geen bewyse daarvan kon kry in haar navorsing nie en spekuleer dat dit kroegstories is.
‘n Soeke na ‘n Van Rensburg wat in die geweste geboer het, was ook vrugeloos. Die landmeter (gewoonlik van Britse, Duitse of Nederlandse herkoms) wat die plaas in die 1850’s afgemeet het, het waarskynklik van Rynsburg (Nederland) of Rendsburg (Duitsland) af gekom en vandaar die naam.
In D J Opperman se Junior Verseboek merk die samesteller op dat dit ‘n volksvertelling is wat in die bergstreke van verskillende dele van Suid-Afrika voortleef. In een van die studiereekse oor daardie Junior Verseboek word gesê dat ‘n ou en bekende legende deur Van den Heever spannend verhaal word.
In ‘n onlangse bespreking van die storie op Facebook het baie mense gerageer. Almal ken die storie, maar verskil dramaties oor waar dit plaasgevind het. Die volgnde plekke is genoem: Volksrust, Danielsrus naby Bethlehem, Kogmanskloof (tussen Bonnievale en Montagu), naby Montagu in Ashton (Winterhoekberge) Golden Gate, Rensburgskop en Gordon Rots in Paarl Berg.
Van den Heever het glo sy gedig op ‘n verhaal wat in Smithfielddistrik by Aasvogelkop, naby Gladdedrif (Caledonrivier) oorvertel word gebaseer. Dit wil voorkom asof die legende die prominenste by Aasvogelkop en Rensburgskop is.
‘n Ander bekende Van Heerden, Ettienne, se Toorberg is klaarblyklik ook deur die legende geinspireer (‘n vader skiet sy seun wat in ‘n booggat vassit).
In ons geweste is die legende van Rensburgkop wyd bekend en word dit sonder bevraagtekening geglo, van Johannesburg af met die N3 langs tot in Durban. In so ‘n mate dat die SAUK destyds die drama The Mountain, wat oor die legende handel hier geskiet het met Sandra Prinsloo in die rol van die seun se ma. Die filspan het in die plaas Stirling (net oos van die kop) se woonhujis bebly tydens die verfilming.
Alles dui daarop dat dit ‘n sogenaamde ‘urban-legend’, of stoepstorie, is.
OLYMPUS DIGITAL CAMERA
Dankie aan Biebie de Vos vir ‘n fotos wat ons gebruik het en ook fotokrediet aan die Bald Ibis staproete.
Tot ‘n volgende keer
Hennie & Sandra
Die Legende van Rensburgkop Hierdie legende is geskryf deur Leon Strachan en gepubliseer in die kontrei koerant Maluti Berg en Dal Issue 2.
0 notes
Photo
Project: References to Animals throughout Romeo and Juliet
Na de tweede coachingsgelegenheid werd ik gestimuleerd om nog meer op onderzoek uit te gaan. Vervolgens heb ik met Gabri gekeken of we een ander hoofdordeningsprincipe konden kiezen (in plaats van tijd).
Wat als ik dieren per karakter laat zien - en vervolgens een lijn trek tussen de dieren en tot wie de dieren betrekking hebben?
Zegt Mercutio iets over Romeo door over een muis te praten? De dieren van de verschillende families richten hun hoofden naar elkaar toe. Links (Montague) tegen rechts (Capulet). Dieren worden op categorie ingedeeld en krijgen een eigen kleur per categorie.
Ik vond deze vorm van visualiseren enorm rommelig worden. Ik heb hetzelfde idee geprobeerd in meerdere verschillende vormen te gooien om het overzichtelijk te maken. Dit is het resultaat van de tot nu toe duidelijkste versie (vind ik alsnog rommelig).
0 notes
Photo
Project: References to Animals throughout Romeo and Juliet
Het viel me op dat in het script van Romeo and Juliet er naar een hoop dieren wordt gerefereerd. De dieren worden vaak als metafoor of als belediging gebruikt. Ik wil kijken of ik een interessante visualisatie van het script kan maken door het verhaal door de referenties naar dieren te vertellen. Vervolgens ben ik gaan bedenken welke labels ik aan de dieren zou kunnen plakken.
Dieren die ik gevonden heb zijn...
Eagle, Rat, Mouse, Bird, Dog, Horse, Pig, Rabbit, Worm, Spider, Crow, Hawk, Cat, Goose, Raven, Lamb, slug, Snake, Dragon, Wolf, Nightingale, Tiger, Ape, Toad, Bear
Tag A: Context
Hoe wordt het dier gebruikt in de tekst? Wat is de context?
- Metaphoric
- Literally
- Nickname
- Insult
Tag B: Character Name
Welk karakter gebruikt een dier in een zin?
Romeo, Juliet, Sampson, Gregory, Abram, Benvolio, Tybalt, Capulet, Lady Capulet, Montague, Lady Montague, Prince, Paris, Peter, Nurse, Mercutio, Servingman, Chorus, Friar Lawrence, Friar John, Musician, Balthasar, Page, Apothecary
Tag C: Time
Waar in het script komen de dieren voor? (Example:”Act A, Scene B, Page C”)
Tag D: Sentence
In welke zin wordt het dier gebruikt? (Example: “My baby hawk?”)
Tag E: Animal Type
Wat voor soort dier wordt er gebruikt? Kan ik de dieren indelen op categorieën? Roofdieren en planteneters of juist land- zee en luchtdieren?
Tag F: Gender Character
Ik kan het geslacht van het karakter dat het dier gebruikt vermelden.
0 notes
Last Seen Blogs
