#Nieuwe Verbond

[rotterdamvanalles]

Zicht op de ingang van de Plantageweg vanaf de Oudedijk, 1985.

Deze weg is vernoemd naar de Nieuwe Plantage, die tussen 1844 en 1848 werd aangelegd door de Rotterdamsche Werkvereeniging. Het werk werd uitgevoerd naar het plan van tuinarchitect J.DZicht op de ingang van de Plantageweg vanaf de Oudedijk, 1985.. Zocher. De Nieuwe Plantage liep van de Oostzeedijk naar de Oudedijk. Het grootste gedeelte van dit park werd bij het bombardement in 1940 verwoest, evenals een gedeelte van de Plantagestraat en de Plantageweg. De Plantagestraat is later verlengd over het terrein van het park. Van de vroegere Plantageweg draagt alleen het gedeelte tussen de Oudedijk en de Weteringstraat nog de oude naam. Het meest zuidelijke deel heet thans Dr. Zamenhofstraat.

De Oudedijk is deel van de zeedijk, welke in de 12de eeuw is aangelegd. De Oudedijk sluit aan de oostzijde aan op de 's-Gravenweg en vroeger aan de noordzijde op de Crooswijkseweg. De Oudedijk verbond Kralingen met Rotterdam, waarmee de ouderdom van het gezegde 'zo oud als de weg naar Kralingen' wordt weergegeven.

De foto is gemaakt door de Fototechnische Dienst Rotterdam en komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam.

Bericht van 2023

[aandruetan]

Varia : Le pays des autres - Leïla Slimani

Samenvatting (vertaalt uit La Cliothèque)

Toen Mathilde Amine Belhaj voor het eerst zag, wist ze dat een passie haar naar hem toe zou drijven. De Marokkaanse soldaat was ingelijfd bij het regiment Spahis en droeg een burnous en sarouel. Hij was met zijn regiment gelegerd ten zuiden van Mulhouse. Hij moest weken wachten op orders om naar het oosten op te rukken. Van de meisjes die om de troepen heen liepen, was Mathilde de langste en ook de blondste, en zij fungeerde als zijn gids. Amine was een vreemdeling in deze Elzas, bevrijd in 1944 maar getekend door jaren van Duitse bezetting. De jonge vrouw van 20 wilde alleen maar voluit leven en de wereld ontdekken, zij die een lege puberteit had beleefd in een gewoon gezin met een alcoholistische vader vol schulden, een zus Irène die altijd met haar wedijverde. Mathilde was verstikkend. De armen van Amine leken zo heerlijk, een onweerstaanbaar plezier dat leidde tot een huwelijk en de acceptatie van het vertrek naar een land dat ze niet kende, dat niet het hare was, het land van anderen.

Als oudste van zijn familie erfde Amine Belhaj Marokkaans land 25 km ten zuiden van Meknes, waarvan zijn vader droomde om het te ontwikkelen. Dankzij zijn rol als vertaler in het koloniale leger verwierf hij deze boerderij om zich bij de Franse kolonisten te voegen, maar zijn dood maakte een einde aan het project. Hij had zijn zoon verteld over de welvaart die hij eruit zou halen en deze hoop hield Amine tijdens de oorlog vast. De jongeman keerde terug naar zijn land, zegevierend, rijk aan land en getrouwd met een buitenlander. De eerste taak van het echtpaar was het opleiden van arbeiders, zaaien, wijd en zijd zien, in de woorden van kolonisatoren als maarschalk Lyautey.

Toen Mathilde voet zette op Marokkaanse bodem, besefte ze dat niets zou zijn zoals ze zich had voorgesteld. Maar al te vaak had ze de zin gehoord: "Zo gaat dat hier". Ze realiseerde zich dat zij deze keer de vreemdeling zou zijn. En toch, ook al maakte haar gevoeligheid haar aan het huilen, zo verloren in zo'n andere wereld, de liefde verenigde het stel. Mathilde bleek een vechter. Aanvankelijk verwelkomd door haar schoonfamilie in de medina van Meknes, leerde ze Arabisch, deelde ze de riten van de Ramadan en raakte ze gewend aan Marokkaanse maaltijden. Zelfs toen ze zich vestigden op de boerderij waar Amine een huis in Europese stijl had gebouwd, voelde Mathilde dat dit land niets voor haar was. Natuurlijk zei ze niets tegen haar familie in Frankrijk. Integendeel, ze zocht haar toevlucht in het lezen van grote reizigers zoals Pierre Loti en schilderde een idyllisch beeld van haar vestiging in het gekoloniseerde Marokko in de kleuren van oriëntalistische schilderijen. Ze zegt niets over de eerste jaren, toen de teleurstellingen zich opstapelden en het geld van de erfenis wegsmolt onder de hitte van de Marokkaanse zon. Werd Amine's vader opgenomen? Hebben de Franse kolonisten niet het beste land bewerkt en de "Indigènes" laten zwoegen op de glooiende, met doum bedekte grond, terwijl de Belhajs zich de nieuwe mechanische apparatuur niet konden veroorloven? De Marokkaanse arbeiders respecteerden niet altijd de heer des huizes, die een verbond had gesloten met een Franse…

Mathilde kwam zwanger aan in Marokko en zocht haar toevlucht in haar rol als moeder. Haar twee kinderen, Aïcha en Selim, groeiden op op het platteland, ver van de stad en het contact met andere kinderen. Amine hield zich bezig met het runnen van zijn boerderij en Mathilde met het runnen van haar huis. Toch waren ze het lachertje van de stad. Hoe kon iemand in het begin van de jaren 1950, toen de nationalistische koorts Marokko in zijn greep had, zo slecht gehumeurd zijn? De vader, een Arabier, klein en onbeschoft, geallieerd met een Française, uit het kamp van de kolonisatoren die weigerden rechten toe te kennen aan moslims; de moeder, een mooie vrouw met groene ogen die haar man een kop voorbleef en zich verlaagde tot een leven op een boerderij, in de armoede van sommige Marokkanen. De kinderen, de vrucht van deze mismatch, waren van een verworpen gemengd ras.

Voor Aïcha was Marokko haar geboorteland, maar ze voelde zich er niet op haar plaats. Haar ouders hadden haar ingeschreven op een school voor nonnen die alleen voor Europeanen was bestemd, een overwinning voor haar moeder. Maar het kleine plattelandsmeisje met het kroeshaar van een steppe vond geen vrienden. Ze werd bespot door haar leeftijdsgenoten in de stad, die zo rijk en goed gekleed waren. Aisha haatte het land dat ze haar thuis noemde.

Mijn mening

6.5/10

[keynewssuriname]

Moses Rickets sluit nieuw verbond met oude liefde

“Een officiële comeback? Ja dat kan ik nu wel bevestigen”, dat zegt Moses Rickets. De voormalige wielrenkampioen is na ruim 10 jaren inactiviteit terug. “Ik heb tot nu aan beide wedstrijden voor het jaar meegedaan en het voornemen is om te continueren.” Rickets maakte afgelopen zondag ook deel uit van de ‘KFC x SWU race’ op het parcours bij het jongensinternaat. Het was echter niet zijn eerste ontmoeting, nadat hij zien wielrenschoenen weer had opgepakt en op de fiets stapte. April vorig jaar participeerde de veelzijdige sporter op een mountainbike aan de Criterium wielerrace. “Dat was mijn eerste wedstrijd na 10 jaren.” Rickets dacht echter niet aan een comeback. Naar zijn zeggen was deelname aan bovengenoemde wedstrijd een vrijwillige poging, die hij met een mountainbike ondernam. “Het was gewoon spontaan om het geheel te joinen en uit te fietsen.” Hij schafte speciaal een mountainbike aan “eigenlijk gewoon fu puru feri en een beetje te fietsen in de middag maar dan 1 keer in de week of misschien 1 keer in de 2 weken.” Op een gegeven moment belandde hij in een mountainbike fietsgroep, alwaar elke maand een speciale trip voor de leden werd georganiseerd. “Dat vond ik leuk.” Sindsdien begon het zoetjes aan te kriebelen voor een rentree. De mountainbike trips brachten hem steeds dichterbij herinneringen van vroeger over het wielrengebeuren. Ondanks dit alles nam hij nog geen officieel besluit. Earl van Wilgen, voorzitter van de Surinaamse Wielren Unie (SWU), zat intussen al ruim 2 jaren achter de oud wielrentopper aan “om een comeback te maken. Hij vroeg me steeds van ‘wanneer kom je weer? Mi o set’ wan fiets gi. Kom weer fietsen en dat ding een beetje joinen noh”, herinnert Rickets de woorden van de SWU-preses. “Ik zei hem iedere keer: ‘Earl, ik heb een mountainbike aangeschaft en bewust geen racefiets, omdat ik me nu echt focus op fitness.” De afgelopen jaren was de voormalige wielrijder zich gaan richten op het toevoegen van spiermassa. “Toen ik stopte ben ik me volledig gaan focussen op fitness en bodybuilding. Ik had op een gegeven moment een bodybuilder postuur en dat heb ik nog steeds, maar ben een beetje aan het krimpen.” Moses erkent dat zijn lichaam nog steeds te groot is. “Ik ben nu ook bijkans 30-35 kg zwaarder dan toen ik in shape was als wielrenner. Het lichaam reageert nu anders, want ik heb geen wielrenpostuur meer. Het is dus stukken moeilijker dan toen”, doelende op zijn piekperiode ruim 10 jaren geleden. Het leek erop alsof Moses zijn ‘oude liefde’ niet meer in de ogen wilde aankijken, omdat hij ervan overtuigd was dat de verleiding veel te groot zou worden. “Ik was me ervan bewust dat als ik een racefiets wilde gaan aanschaffen, ik dan weer gedreven zou worden om lange ritten te doen en aan wedstrijden deel te nemen.” Op basis van deze gedachte koos hij er bewust voor geen racefiets binnenshuis te halen, “maar een mountainbike, want daarmee doe je kortere ritten.” Met oude liefde her Ondanks tegenstribbelen zwichtte Rickets op den duur toch voor de ‘charme’ van zijn oude liefde (wielrensport). “Uiteindelijk wist Earl me zover te krijgen om dit jaar (2024) heel gauw een racefiets voor me te zoeken. Hij verraste mij door me een dag te bellen ‘moses ik heb een racefiets voor je kijk wat je doet. Probeer weer de wedstrijden te joinen.” Het moment de racefiets binnen was begon het avontuur voor een terugkeer. Dat ging precies zoals hij zich had voorgenomen. Die prikkel om wederom aan wedstrijden mee te doen was terug. Intussen heeft Moses voor dit jaar er al enkele wedstrijden op zitten. Het begon op 28 januari met de One Guyana fietstocht vervolgens de wielerontmoeting op 11 februari en die van afgelopen zondag. Hij participeerde niet aan de tijdrit. Naar zeggen van de wielrijder voelt het goed aan om terug te zijn. “Ik ben gemotiveerd”. Hij is zich echter bewust van zijn huidige vorm. “Toen ik in shape was voor wielrenwedstrijden woog ik 65-70 kg en toen ik 2 maanden geleden op de racefiets begon woog ik 105 kg. Ik ben nu 95 kg, maar nog steeds 30 kg zwaarder dan 10 jaren terug.” Van Wilgen is zeer ingenomen met de terugkeer van Rickets. “Elke renner bij is belangrijk.” Volgens het bestuurslid is er een ook een voordeel met de aanwezigheid van de oud wielrentopper namelijk “dat hij nog steeds een toegevoegde waarde is.” Rickets gelooft met zijn aanwezigheid de nieuwe generatie wielrenners te zullen motiveren. “Ik ben een renner van 10-15 jaren geleden toen ik nog in top shape was en furore maakte. Mijn naam was bekend binnen de sport. Ik kijk nu waar ik kan coachen en bijsturen.” Verder beschouwt hij zijn aanwezigheid in het peloton ook als aanvulling “en gewoon gezellig om mee te doen. Voor nu is de focus participeren aan alle wedstrijden van de SWU op het jaarkalender 2024. Hij hield een goed gevoel over van de wielerontmoeting afgelopen zondag. “In vergelijking met de vorige wedstrijd voelde ik me conditioneel en qua kracht iets beter en dat is ook te merken aan mijn prestatie.” De oud nationaal kampioen eindigde overall als nummer 4 achter Jorryn Simson, Jeorgen Adelaar (2) en ex-rivaal Ruben Vismale (3). “Ik heb de jongens iets langer kunnen bijbenen, iets meer kunnen aanvallen en verdedigen. Ik heb mij daarbij lekker gevoeld. Het is leuk om er weer bij te zijn.” Rickets was ook kritisch over een ander deel van zijn optreden zondag. Naar zijn mening had er veel meer in gezeten als hij goed had kunnen uitrusten. “Ik heb die ochtend (wedstrijddag) 4 uren lang gewerkt, kwam thuis en was het meteen douchen, omkleden en naar die wedstrijd gaan. Dus ik ben naar de wedstrijd gegaan met een vermoeid lichaam.” Een dag eerder werkte hij ook een lange rit af. “Ik had best veel gas gegeven op die training naar mijn gevoel, waardoor mijn benen niet goed genoeg waren hersteld voor de wedstrijd.” Volgens Rickets maakte hij een miscalculatie, “maar al met al is het goed afgelopen.” Hij zal nu verder trainen om in een betere vorm te geraken voor de komende wedstrijden. Moses stopte decennia geleden met wielrennen, toen hij met zijn werk bij de Surinaamse Luchtvaart Maatschappij (SLM) begon. “Ik was op Zanderij werkzaam en er ging veel tijd in zitten. Acht uren werken en de reistijd terug naar Paramaribo. Met onregelmatige werktijden werd het vermoeiend en kon ik daardoor veel minder trainen als gevolg dat mijn prestaties bij wedstrijden achteruit gingen. Ik kon veel minder of bijna niet meer naar de Franse kant om regelmatig daar aan wedstrijden deel te nemen. Dus daarom had ik zoiets van: ‘nee ik ga niet voor minder fietsen en minder presteren. Ik wil op hetzelfde niveau en hoger blijven en dus stopte ik ermee.” De SWU mag zich nu gelukkig prijzen, want een verloren zoon is weer thuis. Read the full article

[dickvanas]

'Zelfs mijn ouders krijgen tegenwoordig fans aan de deur!'

Na een overvol jaar concentreert Francis van Broekhuizen zich nu op maar één project: de muzikale theatershow waarmee zij en pianist Gregor Bak de komende maanden door het land reist. De 48-jarige sopraan geeft niet alleen een lesje in opera luisteren, maar deelt ook intieme verhalen over haar eigen optredens. „Zelfs mijn ouders krijgen tegenwoordig fans aan de deur.”

„Mensen verbazen zich erover hoeveel kanten ik heb”, grinnikt de sopraan, een eindeloze bron van anekdotes, gedachten en grappen waar moeilijk tussen te komen is. De energieke zangeres en mediapersonality kreeg landelijk bekendheid dankzij haar deelname aan programma’s als Maestro, De verraders en De slimste mens.

Ze is van alle markten thuis, beaamt ze. „Ik hou van opera, maar zit ook bij Feyenoord. Ik sta tijdens de Pride op een boot om op te komen voor gay-rechten, maar ik ben ook een devoot katholiek die graag in Lourdes komt.”

Burn-out

Met elk aspect lijkt de zangeres een nieuwe doelgroep aan te spreken. „Sinds het programma over Lourdes komen mensen echt huilend op mij af – zoals vanochtend nog bij de dokter. Ik hoorde dat een pastor mij zondag in zijn preek noemde. Ik wil ook graag een gezellig rolmodel zijn. Het inspireert mensen enorm dat ik blijkbaar méér kan dan gillend door de straten rennen.”

De overdaad aan projecten waar zij zich aan verbond, veroorzaakten een jaar geleden bijna een burn-out, vertelt de sopraan. „Ik doe de komende maanden alleen deze tournee, en sporadisch treed ik op een bejaardentehuis. Dat is nu even voldoende.” In de vorige voorstelling die zij met haar vaste pianist Gregor Bak maakte, Bij twijfel hard zingen, stond haar familieleven centraal. In de nieuwe show, Schandalig mooie opera!, vormt de kunstvorm zelf de rode draad van de voorstelling.

Verkracht

Het tweetal voert het publiek mee langs de beroemdste opera’s en Van Broekhuizen deelt de meest opmerkelijke ervaringen die zij de afgelopen twintig jaar op het podium opdeed. „In Lady MacBeth werd mijn personage van achter verkracht terwijl ik een aria moest zingen”, noemt ze als voorbeeld. „Die beelden delen we in de show, met een Bennie Hill-muziekje eronder. Dan wordt het opeens een hilarische scene.”

Het toegankelijker maken van opera loopt als een rode draad door het leven van het muziekicoon. „Ik kreeg al op het conservatorium de zenuwen van dat stijve gedoe, van zangers die stil naast een vleugel gingen staan”, lacht ze. „Ik vond het veel leuker om de stukken in te leiden. In mijn beleving hield ik zeer serieuze verhalen. Maar iedereen begon te lachen als ik het had over Schubert en zijn geslachtsziekten, heel apart.”

Zelf leerde Van Broekhuizen als tiener het operagenre kennen via haar ouders en de muzieklessen op school. Als zij alleen thuis was, zong de scholier stukken na van de legendarische sopraan Cristina Deutekom: „Ik verslond de biografie van Maria Callas en de programmaboekjes die bij de platen van mijn vader zaten. Er ging een wereld voor mij open. De meeste opera’s vertellen fenomenale verhalen, vol machtshonger en moorden waarbij vergeleken House of cards of The sopranos verbleken. En uiteindelijk kan iedereen zich herkennen in grote thema’s als liefde, dood en jaloezie.”

Persoonlijke verzoeken

Natuurlijk bevat de theatershow weer flink wat persoonlijke verhalen. Maar toch is Van Broekhuizen de laatste tijd iets voorzichtiger geworden, voegt ze daaraan toe. „Ik ben een open boek, ik praat de hele dag over alles. Maar het is een andere zaak als ik over mijn vrouw Jacqueline of mijn familie praat.” Hun leven samen is tegenwoordig privé. En ook over haar ouders vertelt de zangeres minder dan vroeger. „Mijn ouders kregen de laatste tijd zelfs mensen aan de deur: oh, mogen we even rondkijken in huis, is ze hier opgegroeid? Ik moet ze daar echt tegen beschermen.”

Dat geldt ook voor te persoonlijke verzoeken die zij via de mail binnen krijgt: „Mensen zien in mij de vrolijke buurvrouw van hiernaast met wie je leuk koffie kan drinken. Dus dat soort vragen krijg ik ook met regelmaat: kom je een keer langs? Ik ben een pleaser, het liefste zou ik tegen iedereen ’ja’ zeggen. Vroeger ging ik na een voorstelling naar de foyer toe om iedereen persoonlijk te bedanken dat ze een kaartje hadden gekocht. Maar daar kan ik tegenwoordig echt niet meer aan toegeven. Dan kom ik nooit meer aan mijzelf toe.”

Francis denkt dat te veel hooi op de vork nemen ook niet goed is voor de creativiteit. „Begrijp me goed: alles wat ik mag doen, vind ik superleuk, ik moet het alleen beter gaan plannen. Tijd voor een nieuw punt in mijn leven, want ik ben doodmoe en me ervan bewust dat ik op dit tempo zo niet door kan gaan. En ik heb de laatste maanden veel te weinig tijd kunnen besteden aan mijn vrouw Jacqueline en de familie.”

(Door Dick van As)

[peecee-columns]

Het belang van verbondenheid als troost

‘Het was een moment van geluk, zoals Agnès dat graag had gewild. We ontmoetten elkaar op een feest, het was een laatste kans om bij haar te zijn, samen…’ Met deze woorden verklaarde Stéphane Voirin in de Volkskrant waarom hij op het plein voor de Sainte-Eugenie kerk in het Franse Biarritz begon te dansen, vlak voor de kist van zijn vermoorde vrouw. Agnès Lasalle was docente Spaans. Ze werd in februari van dit jaar tijdens de les door een zestienjarige leerling met een keukenmes doodgestoken. Op de begeleidende foto zien we Voirin vol overgave dansen op de Franse versie van het nummer Love van Nat King Cole. Het was hun lievelingsnummer. Agnès kijkt op de achtergrond vriendelijk lachend mee.

Vervolgens waren er blijkbaar mensen die hun ongeloof uitten bij wat ze zagen gebeuren, las ik in de tekst bij de memorabele foto. De actie van Voirin zou volgens enkele zure criticasters in scène zijn gezet. Een bedorven mening van enkele toeschouwers die context en beleving in twijfel trokken bij het aanschouwen van een man die het liefste wat hij had was verloren. Op de foto zag je in de holle ruimte tussen zijn armen zijn vrouw meedansen. Het was een ultiem moment van verbeelding en persoonlijke troost. Een laatste keer samen dansen, alsof ze er nog was, op een plein waarbij de omstanders voor enkele minuten kritiekloze decorstukken waren.

Het beeld riep vragen bij me op. Bijvoorbeeld: hoe rekbaar is de aangeboren levenselastiek? En hoe flexibel is onze geest, die er doorgaans weer voor zorgt dat we gaan doen wat van ons wordt verwacht of wat we van onszelf verwacht(t)en? In tijden van onrust, tegenslag en verdriet is het soms goed om hier eens bij stil te staan. Het ordenen van relativerende gedachten is van belang, omdat we leven met een steeds langer wordende persoonlijke geschiedenis aan de ene kant en een steeds korter wordende toekomst aan de andere kant. Hoe we ons daarin verhouden kan verschillen van dag tot dag en van mens tot mens, vaak geleid door gebeurtenissen en invloeden van buitenaf.

Tijdens de zomervakantie zat ik op een te grauwe dag voor de tijd van het jaar op het terras van een koffiezaak in de stad. Om me heen waren een aantal tafeltjes bezet door andere koffieliefhebbers. Voor me schoof een oudere man aan met een hoed op. Kreunend plofte hij in de rieten stoel en ging vervolgens vrijpostig in gesprek met een groepje mensen aan de tafel naast hem. Na enkele zinnen over figuurlijke koeien, kalveren en het weer te hebben gesproken zei hij plotseling dat zijn leven nooit meer hetzelfde was sinds zijn zoon was overleden en dat hij er sindsdien maar het beste van probeerde te maken. Het gesprek kreeg een bijzondere en aangrijpende wending toen zijn nieuwe gesprekspartner, een man van begin vijftig, vertelde dat hij hooguit nog maar een jaar te leven zou hebben.

In gepaste stilte hoorde ik de verhalen aan en keek eens ongemakkelijk om me heen naar de andere bezette plekken. Achter me, aan een van de weinige tafeltjes binnen, zaten twee jonge vrouwen aan een grote ijskoffie met slagroom. De vrouw die het dichtst bij het raam zat was bleek en voorzien van allerlei slangetjes aan haar lichaam. Enkele plekken verderop op het terras zat een jonge moeder met haar dochtertje. Toen ze het terras verlieten ondersteunde het dochtertje haar moeder naar de scootmobiel. Ondertussen was ik slechts een toevallige toehoorder en aanschouwer van alles wat er zich hier, in een doodnormale koffiezaak, afspeelde. Ik voelde me voor even onnodig overbodig, in een zaak waar levens werden geleefd en waar het zwarte goud ons verbond in de zoektocht naar een bakkie troost.

#onderwijs #volkskrant #verbondenheid

[robbertadrianusveen]

Het Nieuwe Verbond blijft verbonden met Thora

In een vorige blog schreef ik over de mogelijke vervulling van de profetie van Jeremia 31 in de beweging van de farizeeën en het latere rabbijnse Jodendom. De kenmerken die Jeremia opsomt – de innerlijke bevestiging van de thora, de gehoorzaamheid van het hele volk, de door God bewerkte verzoening – behoren tot de pijlers van het Jodendom tot aan de huidige dag. Daarom heeft de christelijke…

View On WordPress

[personal---archive]

Sporen van het onzichtbare

een Essay van Eva Burgering

aantekeningen:

'Go calmly on your way'-> Eerste woorden spirit guides aan Hilma af Klint. leefde van 1862-1944. Wijdde leven aan ontvangen en bestuderen boodschappen Spirit guides. Onderzoeksoevre: 1300 schilderijen en 26000 pagina's tekst. Instrueerde nabestaanden levenswerk tot 20 jaar na overlijden op te bergen. In 1986 bereikt haar werk het grote publiek. Tegenwoordig enthousiast ontvangen.

Cycle

"where war has torn up plants and killed animals there are empty spaces which could be filled with new figures, if there were sufficient faith in human imagination and the human capacity to develop higher forms."- Hilma af Klint. Alles constant in beweging.Begon carriére als landschapsschilder. interesse in cyclus leven, transformatie organismen, leven en dood. Werkte vanaf 1907 alleen in series -> The Ten Largest -> levenscyclus van kindertijd tot de dood. Hernieuwde fascinatie met natuur binnen hedendaagse kunstenaars. Af Klint oversteeg binaire grenzen tussen genders in haar werk. Vestelasket (vrouwelijke -> Vestel, mannelijke -> asket) -> af Klintn en haar partnert/collega Anna Cassel.

"Rigid definitions had no part in af Klint philosophy; in her pictures, she moves as fluidly between genders as she does between cosmis and physical realms; between botanical studies and geometry; from the body of a human to a bird to the roots of a tree." -Jennifer Higgie uit 'The Other side'

Portal

"The images were painted directly trough me, without preliminary sketches, with great force"- Hilma af Klint

Communiceren met "andere kant" -> verlangen hiernaar deels door verlijden jongere zus Hermina, deels door persoonlijke overtuiging iets groots te willen bereiken als medium. Spirit guides gaven opdracht schilderijen. Dem Fem (de Vijf) -> Compagnons, studiegroep, spiritueel verbond. Invloeden af Klint -> Rozenkruiseres, Helena Blavantsky, Rudolf Steiner. (Boeddhisme, Hindoeïsme, Christendom, karma, evolutie) Steiner belangrijke inspiratie bron (versmelting ideeën) Af klint zag zichzelf als transmitter -> link tussen aarde en andere kant. Ervaringen Hilma en de Vijf vastgelegd in notitieboekjes (automatisch tekenen, tekstfragmenten, schilderijen). Af Klint vertaalde spirituele boodschappen -> nieuwe abstracte vormentaal.

Path

"I am an atom in the universe that has access to infinite possibilities of development, and it is these possibilities I want, gradually, to reveal"-Hilma af Klint. Technologische innovaties -> nieuwsgierigheid naar utopische mogelijkheden. Ontwikkelingen biologie, psychiatrie en technologie -> Nieuwe dimensies zichtbaar -> microscoop, radiografie en fotografie -> zorgen en inspiratie bij Hilma af Klint. Tegenwoordig ook optimisime en sceptisisme over ontwikkelingen technologie.

[regioonlineofficial]

In recent onderzoek door Jeroen Bakker werd bij twaalf Nederlandse verzekeraars de impact van thuisbatterijen op verzekeringspolissen onderzocht. Het onderzoek werd uitgevoerd in een periode waarin de vraag naar thuisbatterijen toenam, gedragen door de toekomstige afschaffing van de salderingsregeling. Belangrijkste uitkomsten Het onderwerp 'thuisbatterijen' komt in veel polisvoorwaarden van de twaalf betrokken verzekeraars niet voor. Thuisbatterijen passen volgens verzekeraars in het rijtje zonnepanelen, omvormers en warmtepompen. Advies: laat de installatie van een thuisbatterij aan een erkend installateur over. Het aantal branden, waarbij is vastgesteld dat het door een thuisaccu komt, blijft relatief laag. Wat experts zeggen Martijn Bosman, CX Productmanager bij Unigarant/ANWB, ziet een duidelijke trend: 'Door de afschaffing van de salderingsregeling zal de vraag naar thuisbatterijen ongetwijfeld stijgen. Dit brengt nieuwe uitdagingen en kansen voor de verzekeringsbranche.' Elias van Hees, woordvoerder van het Verbond van Verzekeraars, benadrukt het belang van veiligheid: 'Ondanks het lage aantal incidenten is een veilige installatie van thuisbatterijen essentieel. Certificering van installateurs kan hierbij een sleutelrol spelen.' Raoul, Senior Verzekeringsadviseur bij Promovendum, raadt aan: 'Gezien de complexiteit van de technologie, is het cruciaal de installatie aan een erkende installateur over te laten.' Reacties van verzekeraars Het onderzoek wijst uit dat thuisbatterijen vaak niet specifiek in de polisvoorwaarden worden vermeld. Toch benadrukken verzekeraars het belang van installatie door een erkend installateur. Zo geeft een werknemer van de klantenservice van Klaverblad bijvoorbeeld aan dat de thuisbatterij op het dak moet worden geïnstalleerd. Interpolis en FBTO dekt thuisbatterijen standaard, mits correct geïnstalleerd. Aandachtspunten Verzekeraars erkennen het groeiende belang van thuisbatterijen en werken aan duidelijkere richtlijnen in hun polisvoorwaarden. Het belang van veilige installatie en certificering van installateurs wordt door alle partijen onderstreept. Over de onderzoeker Het onderzoek is uitgevoerd door Jeroen Bakker (42). Begin dit jaar is hij begonnen informatie en bevindingen op zijn website jeroen.nl te delen, over energie besparen door deze zelf op te wekken, op te slaan en te beheren. Dit door bewuste gedragsverandering, gebruik van slimme huisautomatisering en dynamische energieprijzen.

[charleshaddonspurgeon]

Voor Iedere Dag | Ochtend Overdenking De Engel van het verbond, in Wie u uw vreugde vindt. Zie, Hij komt. (Maleachi 3:1) Lees verder Hebreeën 8:1—13. Het volk van de Heere verheugd zich in het verbond. Het is voor hen een onuitputtelijke bron van troost, zo vaak als de Heilige Geest hen naar haar grazige weiden leidt en hen doet neerliggen aan stille wateren. Ze kunnen er zoet van zingen in hun jeugd en tot in hun grijsheid, van de kindertijd tot het graf, want dit thema is onuitputtelijk. Ze vinden er vreugde in om over de oudheid van dat verbond na te denken, te herinneren dat voor de sterren hun plaats kenden, voor de planeten hun ronde deden, de belangen van de heiligen veilig waren in Christus. Ze vinden het vooral heerlijk om er aan te denken hoe zeker dat verbond is. Ze denken graag aan “de betrouwbare weldaden van David.” Ze verheerlijken het verbond graag in hun lofliederen. Het was ondertekend, verzegeld, bekrachtigd en in alles goed geregeld. Het maakt hun hart ruim van vreugde als ze denken aan de onveranderlijkheid, als een verbond wat tijd noch eeuwigheid, leven noch dood, het tegenwoordige noch het toekomende, noch engelen, noch overheden, noch machten ooit geweld aan kan doen. Een verbond wat zo oud is als de eeuwigheid en zo eeuwigdurend is als de Rots der eeuwen. Gods volk verheugt zich ook graag in de volheid van het verbond, want ze zien in alles wat ze krijgen dat God hun deel is, Christus hun vriend, de Geest hun trooster, de aarde hun herberg en de hemel hun thuis. Ze zien er niet iets in maar alles. Niet alleen de hulp om gewenste bezittingen te krijgen maar een erfenis die gereserveerd en geschonken wordt aan elke ziel die deelt in dit aloude en eeuwige geschenk Ter overdenking Gods verbond met Zijn volk in Christus wordt omschreven als nieuw (1 Korinthe 11:25; Hebreeën 8:8; 9:15; 12:24), beter (Hebreeën 7:22; 8:6) en eeuwig (Hebreeën 13:20). Geeft deze overeenkomst je vreugde? Is jou toekomst daardoor gedekt? Preek 470, 7 september 1862

[drugsinceu]

#cannabis #Catalonië #criminaliteit #geweld #Spanje #teelt #verkoop

[organisationskoval]

548) Nationaal-Socialistische Nederlandsche Arbeiderspartij, NSNAP, National Socialist Dutch Workers Party, Narodowosocjalistyczna Holenderska Partia Pracy – nazwa kilku holenderskich faszystowskich ugrupowań politycznych w okresie przedwojennym i początku okupacji niemieckiej podczas II wojny światowej. Narodowosocjalistyczna Holenderska Partia Pracy została założona 16 grudnia 1931 r. w Hadze z inicjatywy Ernsta Hermana ridder van Rapparda i Bertusa Smita. Miała ona jawnie prohitlerowskie oblicze. W kwietniu 1932 r. E. H. ridder van Rappard wystąpił z hasłem uczynienia z Holandii jednej z prowincji Niemiec, co doprowadziło do pierwszego rozłamu w partii. Drugi przywódca B. Smit, występując przeciwko temu programowi, utworzył własną partię pod nazwą NSNAP-Smit. Właściwa NSNAP działała dalej pod przywództwem E. H. riddera van Rapparda i Alberta de Joode, dopóki ten pierwszy nie zorientował się, że A. de Joode próbuje zdobyć główną pozycję w partii. W rezultacie został on wyrzucony i założył nową partię pod nazwą NSNAP (wkrótce zmienioną na Partię Narodowo-Socjalistyczną) (Nationaal-Socialistische Partij). W 1938 r. partia gorąco poparła anschluss Austrii do Niemiec. Odtąd jej hasłem stało się: Austria wyzwolona, teraz my! W 1939 r. E. H. ridder van Rappard wyjechał do Niemiec, gdzie uzyskał poparcie NSDAP. Władze niemieckie zamierzały w ten sposób popchnąć Narodowo-Socjalistyczny Ruch Holenderski (NSB) Antona A. Musserta w kierunku większego zbliżenia ku sobie. Po zajęciu Holandii przez Niemcy w maju 1940 r., NSNAP zaczęło prowadzić politykę pełnej kolaboracji z okupantami. Pomimo tego – jak wszystkie pozostałe partie oprócz NSB – zostało oficjalnie rozwiązane w grudniu 1941 r. Jej członkowie przeszli do NSB. W sierpniu 1933 r. Bertus Smit nawiązał kilkumiesięczną współpracę z Alfredem Haightonem, milionerem wspierającym faszystowskie ugrupowania. Po nocy długich noży, B. Smit zmienił dotychczasowe poglądy, występując przeciwko faszyzmowi i publikując antynazistowskie broszury. W rezultacie po inwazji niemieckiej na Holandię został przez Niemców osadzony w obozie koncentracyjnym w latach 1940-1942 i ponownie od maja 1944 r. do końca wojny. Albert de Joode (pod zmienionym nazwiskiem na van Vaterland, które brzmiało bardziej aryjsko) założył w lipcu 1932 r. nową partię, która wzięła udział w wyborach parlamentarnych w 1933 r. pod nazwą Partii Narodowo-Socjalistycznej. Przed wybuchem wojny jej działalność zamarła. Po zajęciu Holandii przez Niemcy odtworzono ją jako NSNAP-De Nederlandsche Hakenkruisers. Została ona rozwiązana w grudniu 1941 r. Cornelis Jacobus Aaart Kruyt był działaczem faszystowskiego Nieuw Verbond van Nationalisten. Od 1933 r. stał na czele NSNAP-Kruyt. Głosiła ona silnie antysemickie i pronazistowskie hasła oraz atakowała NSB jako oportunistyczne i opanowane przez masonów. Opowiadała się za przyłączeniem Holandii do Niemiec. W wyborach parlamentarnych w 1937 r. C. J. A. Kruyt dostał zaledwie 0,03% głosów. 6 lipca 1941 r. partia została rozwiązana przez Niemców, a jej członkowie wzmocnili prawe skrzydło NSB.

[rotterdamvanalles]

De Oude Kerk der Nederlands Hervormde Gemeente te Charlois, circa 1865.

Het gebouw van de Oude Kerk in Charlois staat op de plaats van een veel oudere kerk, maar is zelf in feite relatief nieuw, slechts de toren is echt oud. Toen Karel de Stoute op 14 april 1462 de akte van overdracht van de polder Rijerwaert aan vier grondheren goedkeurde, verbond hij daar twee voorwaarden aan, dat:

- de ingedijkte grond "voortaen heten sal 't land van Charolois" (naar het Franse graafschap Charolois waar hij vandaan kwam);

- er een kerk gesticht werd "die genaempt sal wesen Sinte Clemenskercke." (dus gewijd aan Sint-Clemens).

De eerste kerk op die plaats moet vóór 1467 klaar geweest zijn. In dat jaar was Charlois reeds ingedeeld bij het decanaat Schieland, wat er op wijst dat er een pastoor met een kerk was. Op de kerk stond een kleine toren. In 1512 werd een vergrote en vernieuwde kerk ingewijd. Daarvoor staken naar men zegt wel 5000 mensen in processie de bevroren rivier over. Maar door de dooi en noordwesterstorm was het ijs te zwak geworden en men zakte massaal door het ijs. De slachtoffers van dat ongeluk zijn in een massagraf aan de Sluisjesdijk begraven. Na de reformatie trad de eerste dominee in 1567 in dienst.

Er is lang over gewikt en gewogen of de kerk gerestaureerd en daarbij tevens vergroot kon worden. Maar door de slechte toestand van het gebouw was dat naar de mening van de toenmalige kerkraad niet meer mogelijk.

Het nieuwe gebouw werd om de oude kerk heen gebouwd, die daarna werd afgebroken. Architect was J. Visser, architect te Rotterdam. De eerste steen is gelegd op 7 mei 1867 en op 19 april 1868 werd de kerk ingewijd.

De fotograaf is Henri Albert Cubels en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van Wikipedia.

Bericht van 2019

[detweedeochtend]

Veni Creator Spiratus

In den beginne was er niets. Behalve een tl-lamp die er alle moeite van de wereld mee leek te hebben om aan te knipperen. Iemand die morsecode kende zou misschien het woord 'genesis' in het knipperpatroon ontdekt hebben, maar de rat die door het pas verlichte decor trippelde, miste op dat moment de talige capaciteiten om deze code te kraken.

Het decor: de voorraadkamer van het vrij recent op de fles gegane restaurant 'Ongezondigd'. Van de producten die hier bewaard werden naderden er inmiddels enkele hun houdbaarheidsdatum; andere hadden die al overschreden. Er waren blikken die bol stonden, brikken die bijna braken en in een hoek stond een bokaal die al gebarsten was. De vloeistof die eruit lekte gaf mogelijk licht in het donker, maar het was wachten tot de timer van de tl-lamp afliep om dat te verifiëren.

De rat die als acteur in dit decor optrad (onder wiens regie?) tilde nieuwsgierig het kopje op en keek in het rond. Het visuele bombardement dat deze pas ontdekte kamer voor hem in petto had - etiketten in schreeuwerige kleuren, flessen in alle mogelijke vormen en maten, stapels en stapels zakken en pakken - moest het afleggen tegen de olfactorische nieuwsgierigheid die het diertje naar de lekkende vloeistof lokte. Likkebaardend zette de rat zijn trippelgang verder in de richting van het slingerende stroompje.

"Neemt en eet hiervan." "Dit is mijn bloed." "Eeuwigdurend verbond." "Ter vergeving van de zonden." Er zijn talen waarin 'taal' en 'tong' door hetzelfde woord vertegenwoordigd worden. Die talen bleken gelijk te krijgen: vanaf het moment waarop de kleine, vinnige tong van de hongerige rat in het kronkelende vloeistofstroompje werd gedoopt, scheen het dier overvallen te worden door een goddelijke vonk. Schichtig keek het om zich heen.

De visuele impulsen, die zonet nog te zwak bleken om de geurige verleiding te overstemmen, waren nu krachtiger dan ooit tevoren. 'Bloem', 'suiker', 'tomatenpulp' en heelder ingrediëntenlijsten kon het beestje nu registreren, lezen en begrijpen. Hierdoor diende zich een totaal nieuw soort honger aan: een honger naar woorden, een hang naar taal. Het diertje wilde meer lezen en leren, maar daarvoor was het aanbod van deze voorraadkamer te beperkt.

Knagend baande de rat zich een weg naar de aanpalende keuken. Ook daar was het aanbod pover: veiligheidsdocumenten, hygiënevoorschriften, technische fiches van keukentoebehoren en enkele mappen met recepten en ideeën. De ontdekkingstocht leidde het diertje naar het eetvertrek van het restaurant. "Goddelijke schepping van de chef", "Lam op een bedje van zondenlast", "Eva's appel", "Koffie met zoete ongezondigheden" was het laatste menu voor de neergang van dit etablissement geweest. Ook dit was niet genoeg. Waar sloeg dit zelfs op?

De boeken die in de kasten tegen de wanden stonden bleken - verdomd nog aan toe - puur decoratief te zijn. Alle bladzijden waren leeg, behalve die van één boek. Het was een zwaar exemplaar dat in het midden van de centrale tafel lag. De rat las de titel op de rug en voelde aan alles dat hij hier even zoet mee zou zijn. 'Bijbel'. Dagenlang verslond het diertje de verhalen die vele jaren ongelezen op de dunne blaadjes van dit boek op hem hadden gewacht. Tussendoor werd de voorraadkamer verder geplunderd. Het stroompje bleef stromen en er waren nog bokalen met dezelfde inhoud. Dit was een (het?) paradijs op aarde.

"Laat er licht zijn." "En God verbande hen uit de tuin van Eden." "Het lam Gods dat draagt ..." Mochten ratten kunnen gniffelen, dan had er af en toe een lachend geluidje door het verlaten restaurant geklonken. Het diertje begreep nu, na de lezing van de eerste helft van het boek, wat de toespelingen in het menu betekenden. "Voorwaar ik zeg u ..." En die Jezus, die had wel wat te zeggen. Naastenliefde, maar waar was iedereen? En vergiffenis, maar voor wie?

Er moesten soortgenoten zijn die ingewijd konden worden in deze heerlijke leer. Een slok van de heilige vloeistof: er was genoeg voor iedereen. Vervolgens konden de bijbelse bladzijden gezamenlijk doorgenomen worden en was er misschien wel nog meer mogelijk. Er was een roeping, er was een doel: de rat besloot erop uit te trekken. Net voordat hij het hol weer in wou duiken dat hem in deze voorraadkamer had gebracht, viel zijn oog op een pakket dat in de hoek lag. Hij kon het etiket niet helemaal lezen, maar de inhoud was duidelijk. Was dit echt voor hem bedoeld? Zo specifiek?

Jezus had het gezegd: vergiffenis was het hoogste goed.

Rattenvergiffenis?

#schrijven #Nederlands #Dutch #proza #verhaal #kortverhaal #rat

[jeanschoonbroodt]

GEDICHT over het bloed van het Lam van GOD... en Zijn effect...

Gedicht door Jean Schoonbroodt van uit God's genade.

Het is volbracht ! Het Lam werd geslacht. Zijn bloed is gevloeid...

en heeft weggespoeld, voor God's heilige ogen en troon, wat door ons werd "geknoeid".

Nu hebben we Vrede met en van GOD, want Hij veranderde ons onheils-lot.Nu zijn wij geliefde zonen en dochters van GOD, ook al waren wij in onze zondige natuur in Zijn heilige ogen door en door rot.

HIJ is onze YHWH-Sebaoth,

De God der hemelse legerscharen, die de stormen in ons leven doet bedaren, Wanneer hij opstaat in ons levens-schip, en ons ook beschermt tegen stranden op een klip.

HIJ is de GOD van ons heil, ook al vullen we soms met onze tranen een teil, want strijdt zullen wij moeten voeren, tegen de vijand die overal op ons ligt te loeren. Maar in dit alles overwinnen wij door Hem, door te luisteren/gehoorzamen naar/aan Zijn stem. Door te blijven in Zijn heil en woord, overwinnen wij zelfs als we door de vijand worden verzocht of bekoord.

HIJ is de GOD die LIEFDE is, en in Zijn bescherming is ons heil gewis.

Ziet op Hem en op het Lam voor de Troon, Zijn Eniggeboren en geliefde Zoon. Door Hen en HUN werken worden en zijn wij behouden, ook al gaan wij door diepe dalen en donkere wouden,

Niets en niemand kan Hen overwinnen, ook al zijn er bozen die een world-wide-web spinnen, om daarin zielen te vangen...van allerlei standen en rangen, om ze uiteindelijk ten verderve te richten, zullen God's heiligen uiteindelijk nooit voor hen zwichten.

Zie, de tijd is nabij, spoedig zijn de ware heiligen, gewassen in het bloed van het Lam, volkomen vrij, door hun HERE naar Huis gehaald, en daarom o gelovige niet langer gedraald : Neem op... uw wapenrusting tot de Goede Strijd, want God heeft voor U een hemels Koninkrijk en Erfenis daarin bereidt, nog even duurt uw korte aardse tijd, daarna de heerlijkheid.

Ziet, HIJ komt met de Bazuin/Sjofar God's en de wolken van de  hemel, om een einde te maken aan het aards gewemel...naar Zijn woord en beloften en plan, dat niemand veranderen kan.

De tijd is nabij... de tekenen der tijd verkondigen het bij dag en nacht, spoedig gebeurd het op een tijd, dat niemand het verwacht.

Bent U al gereed, beste vriend, voor dit moment ? Dat alleen GOD de Vader kent.

Ziet omhoog, uw verlossing van dit aardse zondige zwakke lichaam nadert, spoedig wordt U in de hemels troonruimte van de Bruidegom en de Bruid vergadert...verenigt met Hem die uw ziel van harte lief heeft, ondanks dat uw ziel soms voor dit heilig moment beeft.

Eerbied en ontzag voor Hem, die op de troon zit, en het Lam ,dat al onze zonden en zonden-schuld en de straf er over op Zich nam, om ons het eeuwige leven gratis te geven, zodat wij nu op aarde niet meer ons oude zelf... maar Christus leven.

Als nieuwe schepping IN Christus verlost, wordt er in Zijn Koninkrijk tijdens Zijn Feest in heilige reidans gehost. Samen met Zijn heilig Israël... door Hem uit alle volkeren uitverkoren, zijn wij als zonen en dochteren uit GOD geboren, mede-erfgenamen en deelgenoten van de Verbonds-beloften aan hen gedaan, waardoor wij NU als geliefden en verheerlijkten voor Zijn heilige Aangezicht staan.

Nu als koningen en priesters van de Almachtige, de Alom-tegenwoordige en AL-wijze en AL-krachtige, dienen wij nu in klederen des heils gewassen in het bloed van het Lam, elke natie, elke generatie en volk en stam, als dienaren van het Woord, die Wij door genade Zijn Stem hebben gehoord.

Heil verspreidend, God gewijd...volgen Wij het Lam gedurende deze korte aardse tijd. Ons kruis dragend, vervolging, laster, spot en hoon...verwachten wij uiteindelijke ons hemels loon. De kronen zijn ons reeds door Hem bereidt, en daarom leven wij NU in deze verwachting geheid,

op de zuilen van Zijn Tempel gebouwd en gefundeerd, waarin HIJ en het Lam dag en nacht worden geloofd en aanbeden en geëerd. Niets en niemand kan ons scheiden van de liefde van GOD...YHWH-Elohim, YHWH-Sebaoth. Amen.

Hallelu-YHWH. Amen.

God's zegen. 2 Kor. 13 ; 13.

Jean Schoonbroodt.

D.d. 18.04.2020.

[robbertadrianusveen]

Is Mozes nog van belang voor Christenen? - Nicolas Schafer antwoordt

Is Mozes nog van belang voor Christenen? – Nicolas Schafer antwoordt

Volgens Hebreeën is “Jezus meer heerlijkheid waardig geacht dan Mozes” (3:3). Sommigen hebben dit zo geïnterpreteerd dat Jezus Mozes vervangt, en dat het nieuwe verbond van Christus in de plaats komt van het Mozaïsche verbond. Vanuit dit christelijke perspectief zijn Mozes en het verhaal dat zijn naam draagt (Genesis-Deuteronomium) verdrongen door Jezus en het Nieuwe Testament. Deze conclusie…

View On WordPress

[actuma]

Nieuwe Nibud-tool helpt consumenten bij lastige pensioenkeuzes

Het Nibud ontwikkelt een tool die consumenten inzicht geeft in keuzes rondom het moment van pensionering en de financiële effecten daarvan. De tool maakt het ook mogelijk om nieuwe keuzes die het pensioenakkoord biedt, beter te doorgronden. Het Nibud pleit voor meer aandacht voor de complexiteit van pensioenkeuzes en wil beleidsmakers verder bewust maken van de inkomsten en uitgaven van mensen na pensionering. We vinden het belangrijk dat zij weten welke factoren rond pensionering van invloed zijn op de huishoudportemonnee. In dat kader is in februari het project Blik op pensioen van start gegaan, met als eindproduct een online tool. Tool ondersteunt bij keuzes Via het Pensioenakkoord is er meer aandacht én financiering gekomen voor duurzame inzetbaarheid en de mogelijkheden om eerder te stoppen met werken. Dat is zichtbaar in steeds meer cao’s, waar bijvoorbeeld afspraken zijn gemaakt over de Regelingen voor Vervroegde Uittreding (RVU). Daarnaast zorgt nieuwe pensioenwetgeving ervoor dat mensen meer keuzevrijheid krijgen bij de aanwending van hun pensioen en lijfrente. Beide ontwikkelingen vragen om gedegen voorlichting over de keuzes die er zijn. Met het programma Blik op pensioen biedt het Nibud sectoren en werkgevers een bredere kennisbasis. Daarmee ondersteunen en versterken zij werknemers bij het keuzeproces rondom de overgang van werk naar pensioen. De online tool helpt om werknemers grip op hun financiële (pensioen)uitkomst te geven, de eigen situatie beter te begrijpen en inzicht te geven in wat ze moeten en kunnen doen. Kortom, een wegwijzer voor mensen met hun pensioen in zicht. De tool is universeel en kan in elke sector ingezet worden. Voor specifieke sectoren en pensioenuitvoerders kan het Nibud een aanvullend opleidingsaanbod op maat ontwikkelen. De verwachte oplevering van de tool is in het voorjaar van 2023. Samenwerking met maatschappelijke partners De online tool wordt ontwikkeld in nauw overleg met experts van verschillende maatschappelijke partners, namelijk: CNV en AWVN (vanuit de Stichting van de Arbeid), Pensioenfederatie, Verbond van Verzekeraars, Belastingdienst, SVB, het Ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid en de Federatie Financieel Planners (FFP). Ervaringsdeskundigen leveren hun input in het ontwikkelonderzoek dat voorafgaat en in de test van de tool. De tool wordt mogelijk gemaakt door financiering van het Ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid. Bron: Nibud Read the full article