Tumgik
#όρους
romios-gr · 4 months
Text
Tumblr media
Aνακοίνωση της Εκτάκτου Διπλής Ιεράς Συνάξεως Αγίου Όρους, περί του προς ψήφιση νομοσχεδίου «Ἰσότητα στὸν πολιτικὸ γάμο. Τροποποίηση τοῦ Ἀστικοῦ κώδικα καὶ ἄλλες διατάξεις» ΚΑΡΥΑΙ ΤΗι 26.1./8.2.2024 ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΕΚΤΑΚΤΟΥ ΔΙΠΛΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΑΞΕΩΣ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ ΑΘΩ Μὲ ἀφορμὴ τὴν κατάθεση τοῦ νομοσχεδίου «Ἰσότητα στὸν πολιτικὸ γά­μο. Τροποποίηση τοῦ... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/anakoinosi-tis-ektaktoy-diplis-ieras-synaxeos-agioy-oroys-peri-toy-pros-psifisi-nomoschedioy-isotita-ston-politiko-gamo-tropopoiisi-toy-astikoy-kodika-kai-alles-diataxeis/
0 notes
thenewsmag · 2 years
Text
Θεσσαλονίκη: Ελεύθεροι οι ιδιοκτήτες γηροκομείου όπου είχαν πεθάνει 26 ηλικιωμένοι από κορονοϊό
Θεσσαλονίκη: Ελεύθεροι οι ιδιοκτήτες γηροκομείου όπου είχαν πεθάνει 26 ηλικιωμένοι από κορονοϊό
Ελεύθεροι χωρίς περιοριστικούς όρους αφέθηκαν οι ιδιοκτήτες γηροκομείου στο Ασβεστοχώρι Θεσσαλονίκης, οι οποίοι κατηγορούνταν για παραβίαση μέτρων αποτροπής μολυσματικών ασθενειών που είχαν συνέπεια τον θάνατο 26 ηλικιωμένων από κορονοϊό Ελεύθεροι αφέθηκαν μετά την απολογία τους στον ανακριτή οι δύο ιδιοκτήτες γηροκομείου στο Ασβεστοχώρι οι οποίοι κατηγορούνταν για παραβίαση μέτρων αποτροπής…
View On WordPress
0 notes
astratv · 2 years
Text
Στην κορυφή του όρους Αραράτ "πάτησε" ο Λαρισαίος ορειβάτης Θάνος Μαργαρίτης με την EXALCO (φώτο
Στην κορυφή του όρους Αραράτ “πάτησε” ο Λαρισαίος ορειβάτης Θάνος Μαργαρίτης με την EXALCO (φώτο
Στην κορυφή του όρους Αραράτ στην Τουρκία στα 5137m έφτασε ο Λαρισαίος ορειβάτης Θάνος Μαργαρίτης, όπως ενημέρωσε με ανάρτηση του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ο ίδιος ευχαριστεί θερμά την εταιρεία EXALCO και τον Πρόεδρο κ. Γιάννη Καντώνια γ��α την στήριξη που του παρέχουν σε κάθε του προσπάθεια. Δείτε βίντεο και φωτογραφίες από την ανάβαση του: Ακολουθήστε το onlarissa.gr στο Google News και…
Tumblr media
View On WordPress
0 notes
orthodoxiaonline · 1 year
Text
Άγιον Όρος: Όσιος Γρηγόριος ο Ησυχαστής, Μνήμη 7 Δεκεμβρίου 2022
Άγιον Όρος: Όσιος Γρηγόριος ο Ησυχαστής, Μνήμη 7 Δεκεμβρίου 2022
Σήμερα 7 Δεκεμβρίου 2022, γιορτάζει ο Όσιος Γρηγόριος ο Ησυχαστής (+1406), κτίτορας της Μονής του Αγίου Νικολάου, της νυν επονομαζομένης του «Οσίου Γρηγορίου» Αγίου Όρους. (more…)
Tumblr media
View On WordPress
0 notes
apopeira-epafhs · 2 months
Text
Αγάπη με όρους και προϋποθέσεις δεν υπάρχει, εκτός και αν είναι δανεική.
10 notes · View notes
justforbooks · 14 days
Text
Tumblr media
Οι τέλειες πατάτες ογκρατέν από έναν από τους σημαντικότερους συγγραφείς φαγητού του 20ού αιώνα.
O Édouard Alexandre de Pomiane δεν ήταν επαγγελματίας μάγειρας. Ήταν γιατρός μικροβιολόγος και διαιτολόγος στο Ινστιτούτο Παστέρ, με λατρεία για το φαγητό. Ως ειδικός επιστήμονας μελέτησε τη θρεπτική αξία των υλικών, τη σημασία που έχει η διατροφή για την υγεία και την ιστορία του φαγητού, κάνοντας ολόκληρη διατριβή στη χημεία της μαγειρικής, και εξήγησε τους λόγους για τους οποίους μπορεί να πετύχει ή να αποτύχει μια συνταγή, βοηθώντας τους νέους μάγειρες να καταλάβουν τη συμπεριφορά των υλικών και να αποφεύγουν μαγειρικά λάθη. Εξήγησε επίσης με απλά λόγια, χωρίς επιστημονικούς όρους και βαρετές αναλύσεις, γιατί μερικές φορές, ό,τι και να κάνεις, κάτι θα πάει στραβά και κάποιο πιάτο θα αποτύχει. Η κουζίνα έχει πιο πολλές αποτυχίες από επιτυχίες, ακόμα κι αν μαγειρεύεις συνέχεια το ίδιο πιάτο. Δεν έχει να κάνει μόνο με την ποιότητα των υλικών και τον τρόπο που μαγειρεύεις, τη μέθοδο, αλλά και με τη διάθεση, τον λόγο που μαγειρεύεις και το χέρι, την προσοχή που θα δείξεις στο πιάτο και την αφοσίωση, γιατί μερικές φορές είναι ζήτημα μερικών λεπτών, ακόμα και δευτερολέπτων, το αν κάτι θα είναι θρίαμβος ή καταστροφή. Ο Pomiane ήταν και ένας σπουδαίος συγγραφέας, έγραψε βιβλία που σήμερα είναι κλασικά για τη γαλλική κουζίνα, όπως το Cooking in ten minutes και το Cooking with Pomiane, ένα πολύ σημαντικό βιβλίο, βίβλος για τη γαλλική κουζίνα για μια γενιά σεφ που τη θεωρούσαν υπερβολικά δύσκολη και περίπλοκη, το οποίο τον έβαλε στο πάνθεο των σημαντικότερων συγγραφέων φαγητού του 20ού αιώνα.
Πρωτοκυκλοφόρησε στα γαλλικά τη δεκαετία του 1930 (το 1962 στα αγγλικά), με οδηγίες απλές και χρήσιμες, και επεξηγήσεις για τον τρόπο που συμπεριφέρεται το φαγητό, κάνοντας για πρώτη φορά τη γαλλική κουζίνα προσιτή σε όλους. Το σημαντικότερο είναι ότι δεν ήταν απλώς ένα βιβλίο με συνταγές, παρότι περιέχει πάνω από 300. Αυτό που το κάνει να ξεχωρίζει (και αντέγραψαν αργότερα όλες οι Αγγλίδες συγγραφείς φαγητού) είναι οι ιστορίες που τις συνοδεύουν, που είναι διασκεδαστικές και χαρακτηρίζουν μια ολόκληρη εποχή. Ο Pomiane ταξίδεψε πολύ και κατέγραψε συνταγές κυρίως μεσογειακές και μεσανατολίτικες, τις οποίες παρουσιάζει όσο πιο απλά γίνεται ανάμεσα στις γαλλικές, με μια εξαιρετική αρμονία. Όπως τη συνταγή για αγκινάρες και κουκιά (α λα γκρεκ) που κατέγραψε στην Αθήνα την εποχή του βασιλιά Γεωργίου, σε ένα κουτούκι της Πλάκας.
«Έμαθα να φτιάχνω αγκινάρες a la grecque πολλά χρόνια πριν, στην πορεία ενός παρατεταμένου ταξιδιού στη Μέση Ανατολή» γράφει. «Από την αποβάθρα του Πειραιά παρακολουθούσα το ατμόπλοιο που με είχε φέρει να σαλπάρει για τη Μαύρη Θάλασσα, ενώ παρέμενα, έστω και για λίγο, στη χώρα του Ομήρου.
Έπειτα γύρισα. Η Ακρόπολη ήταν μπροστά μου. Από απόσταση ο Παρθενώνας φαινόταν αρκετά καινούργιος, ολόλευκος, άσπιλος κάτω από τον γαλάζιο ουρανό. Ξαφνικά μεταφέρθηκα από τον κόσμο των βιβλίων και των θρύλων σε αυτόν της πραγματικότητας. Ολόκληρη η Αρχαία Ελλάδα απλωνόταν μπροστά μου.
Αν ήμουν ο Ρενάν ίσως να είχα απαγγείλει μια προσευχή που να είναι άξια της ομορφιάς της Ακρόπολης. Δεν ήμουν, έτσι μπορούσα μόνο να παραμείνω βουβός και, σαν πιστός προσκυνητής, ανέβηκα τον ιερό λόφο με τα πόδια, περιφρονώντας και τα άλογα και την άμαξα που μου προσφέρθηκαν.
Πέρασα ολόκληρο το απόγευμα ανάμεσα στις καυτές πέτρες περιεργαζόμενος το εγκαταλελειμμένο τοπίο μπροστά μου, αλλά το στομάχι μου με επανέφερε στην πραγματικότητα. Έπρεπε να επιστρέψω στην πόλη και έπρεπε να φάω.
Πάνω στην Ακρόπολη, όχι μακριά απ’ τον Παρθενώνα, υπήρχε ένα μικρό εστιατόριο, διάσημο για τις αγκινάρες του. Κάθε μέρα ένα μικρό γαϊδούρι κουβαλούσε πολλές απ’ αυτές στην πόλη και κάθε μέρα οι άνθρωποι συνωστίζονταν στο εστιατόριο για να τις απολαύσουν. Λένε ότι ακόμα και ο βασιλιάς Γεώργιος ήρθε ινκόγκνιτο μερικές φορές για να τις φάει στο γυμνό τραπέζι με τους λεκέδες από λάδι.
Έφτασα και κάθισα σε ένα ξύλινο παγκάκι. Αμέσως η ιδιοκτήτρια φώναξε τη γυναίκα που δούλευε εκεί ως μαγείρισσα αλλά και ως σερβιτόρα. «Αφροδίτη! Αφροδίτη!». Εμφανίστηκε – αλλά τι απογοήτευση. Η Αφροδίτη ήταν τυφλή απ’ το ένα μάτι και κουτσή. Ήταν πάνω από εξήντα. Η Αφροδίτη είχε γεράσει. Μου έφερε τρεις αγκινάρες και μερικά κουκιά, γυαλιστερά από το λάδι, και ένα ποτήρι ρετσίνα. Οι αγκινάρες ήταν απίθανες, ασύγκριτα καλύτερες από οτιδήποτε άλλο έφαγα στην Ελλάδα. Η ιδιοκτήτρια μού επέτρεψε να παρακολουθήσω την Αφροδίτη όσο μαγείρευε και θα σου πω ακριβώς τι έκανε. Για να την αντιγράψεις, θα χρειαστείς:
8 μικρές αγκινάρες, 300 γρ. κρεμμύδια, ένα ποτήρι ελαιόλαδο, 500 γρ. φρέσκα κουκιά καθαρισμένα, μόνο τους σπόρους, μαϊντανό και άνηθο.
Καθάρισε τις αγκινάρες. Βγάλε τα εξωτερικά φύλλα, κι όταν αρχίσουν να γίνονται μαλακά, κόψε τις αγκινάρες στη μέση. Καθάρισε προσεκτικά το χνούδι με ένα κοφτερό μαχαίρι, κι όταν σχηματιστεί κούπα, τρίψε το κοίλο με χυμό λεμονιού για να μη μαυρίσει. Γέμισε τα κοίλα με πολύ ψιλοκομμένο κρεμμύδι, μαϊντανό και άνηθο, βάλε τις αγκινάρες σε ένα πυρίμαχο σκεύος και σκέπασέ τες μόλις με κρύο νερό. Πρόσθεσε τα κουκιά και το υπόλοιπο ψιλοκομμένο κρεμμύδι, αλατοπιπέρωσε, ρίξε το λάδι και σκέπασε το σκεύος με καπάκι. Άσ' το να σιγοβράσει πάνω στην ξυλόσομπα μέχρι να μαλακώσουν τα κουκιά και να ξεκολλάνε εύκολα τα φύλλα της αγκινάρας – αυτό θα χρειαστεί τουλάχιστον μισή ώρα.
Βγάλε το καπάκι απ’ το σκεύος και άσ' το να βράσει σε δυνατή φωτιά μέχρι να εξατμιστεί όλο το νερό και το λάδι να αρχίσει να πιτσιλίζει. Τώρα βγαλ’ το απ’ τη φωτιά, άσ' το να κρυώσει για μια δυο ώρες και προσπάθησε να διατηρήσεις την υπομονή σου. Πολύ σύντομα θα μπορέσεις να απολαύσεις τις κρύες αγκινάρες σου και να ονειρευτείς. Εμένα μου φέρνουν στο νου ηλιοβασίλεμα και το σκληρό ξύλινο παγκάκι του μαγαζιού. Απλωμένα μπροστά μου βλέπω τον Πειραιά και τον Κόλπο της Σαλαμίνας, τον ναό του Θησέα και τον Υμηττό, καλυμμένα με ένα μοβ βέλο. Στο βάθος, αναδυόμενο μέσα στον ροζ ουρανό, το Πεντελικόν αρπάζει την τελευταία ρόδινη λάμψη του ήλιου που δύει».
Ο Pomiane γεννήθηκε στο Παρίσι το 1875 από γονείς μετανάστες πολωνικής καταγωγής, οι οποίοι άλλαξαν το όνομά τους από Pozerski σε Pomiane όταν πήραν γαλλική υπηκοότητα. Το κανονικό του όνομα ήταν Édouard Pozerski. Ήταν από τα ιδρυτικά μέλη της Académie des Gastronomes (το 1928), και από τους πιο σημαντικούς επιστήμονες της εποχής του. Συνέχισε να δουλεύει και να ερευνά ακόμα και μετά τη συνταξιοδότησή του, σε ένα μικρό εργαστήριο που του έφτιαξαν στη σοφίτα. Δίδασκε στο Επιστημονικό Ινστιτούτο Υγιεινής του Φαγητού μέχρι το 1943. Εκτός από συγγραφέας ήταν και ραδιοφωνικός παραγωγό��. Ένα πολύ σημαντικό βιβλίο του ήταν επίσης το The Jews of Poland: Recollections and Recipes, όπου κατέγραψε συνταγές των Εβραίων της Πολωνίας. Ήταν ο άνθρωπος που έδωσε την ευκαιρία στον Félix d'Herelle να βρει χώρο να αναπτύξει τη μελέτη του για τους βακτηριοφάγους. Πέθανε το 1964.
«Πολλοί συγγραφείς πριν τον δρ. Pomiane είχαν επιχειρήσει να εξηγήσουν την καθημερινή διαδικασία του μαγειρέματος με επιστημονικούς όρους» γράφει η Elizabeth David στον πρόλογο του βιβλίου Cooking With Pomiane, «κι είχαν καταφέρει μόνο να μετατρέψουν την επιστήμη και τη μαγειρική στις μεγαλύτερες βαρεμάρες. Ο Pomiane, σαν καλός δάσκαλος, δεν παίρνει στα σοβαρά αυτά που ξέρει και έτσι κάνει τη μάθηση εύκολη για τους αναγνώστες του. Βγάζει το πέπλο μυστηρίου απ’ τη διαδικασία του μαγειρέματος, καταφέρνοντας, όμως, να αφήσει τη μαγεία. Μία άλλη πλευρά της διδασκαλίας του, πιο επίκαιρη σήμερα από ποτέ, ήταν η επιμονή του για τη σύνθεση ενός λογικού και ισορροπημένου γεύματος. Επειδή δεν ενδιαφερόταν μόνο για τον κανόνα και το “κλασικό” γαλλικό μενού της εποχής του, ο Pomiane έλεγε στους ακροατές του στο ραδιόφωνο ότι τα γεύματά τους ήταν υπερβολικά βαριά και φτιαγμένα χωρίς λογική. Δεν τους έλεγε να μετράνε τις θερμίδες και να αξιολογούν τις βιταμίνες που περιέχονταν στο φαγητό τους, αλλά εντόπιζε τον παραλογισμό που έχει επιβληθεί στους Γάλλους της μεσαίας τάξης για τη σειρά με την οποία σερβίρονται τα γεύματα:
Όσο για το ψάρι, όλοι συμφωνούν ότι πρέπει να σερβιριστεί ανάμεσα στη σούπα και το κρέας. Η ιερή θέση του ψαριού πριν το κρέας υποδεικνύει ότι κάποιος πρέπει να φάει και ψάρι και κρέας. Αυτήν τη στιγμή οποιονδήποτε διαιτολόγο κι αν ρωτήσεις θα σου πει ότι ένα τέτοιο γεύμα είναι υπερβολικά πλούσιο σε αζωτούχες ουσίες, αφού το ψάρι περιέχει τόση αλβουμίνη όση και το κρέας και περιέχει πολύ περισσότερο φώσφορο…
Τη δεκαετία του '30 αυτές οι λέξεις ήταν λυτρωτικές. Δεν έδωσαν και πολλοί άνθρωποι σημασία σ’ αυτά που έγραφε, αλλά ακόμα και σήμερα, σαράντα χρόνια αργότερα (σ.σ. ενενήντα το 2024), η ευημερούσα πλειοψηφία τρώει απερίσκεπτα και υπερβολικές ποσότητες φαγητού, ενώ ο υπόλοιπος κόσμος πεινάει. Η αλληλουχία πιάτων από σούπα σε ψάρι, από ψάρι σε κρέας, ασύδοτα μαζί με σαλάτα, τυριά, κι ένα γλυκό, μους σοκολάτας ή παγωτό, που είναι το στάνταρ μενού σε όλα τα ξενοδοχεία και επιχειρήσεις κέτερινγκ σε όλο τον κόσμο, που βασίζεται στο γαλλικό φαγητό, είναι σπατάλη πρώτων υλών, σπατάλη προσπάθειας, σπατάλη χρημάτων, και μια ανούσια προσήλωση σε μια παράδοση που έχει πλέον ξεπεραστεί.
O Pomiane είχε ιδιαίτερο χιούμορ και αντιμετώπιζε το φαγητό πάντα με ελαφρότητα, ανεμελιά και καλή διάθεση, μέχρι τα βαθιά γεράματα. Ο τρόπους με τον οποίο απολάμβανε το φαγητό ήταν μεταδοτικός και ο τρόπος που μιλούσε γι’ αυτό ήταν ενθουσιώδης και γοητευτικός. «Ένα πιάτο μπορεί να είναι καταστροφικό για τη σιλουέτα, αλλά πάντα μπορεί κανείς να αρχίσει να αδυνατίζει αύριο!» είχε γράψει. Του άρεσε να μαγειρεύει μέχρι το τέλος της ζωής του για την οικογένεια και τους φίλους του και θεωρούσε το μαγείρεμα τη μόνη τέχνη με την οποία μπορεί κανείς να εκφράσει στοργή και καλοσύνη. Ήταν ένας ερασιτέχνης μάγειρας με περιορισμένο χρόνο και απαιτούσε το μαγείρεμα να παράγει νόστιμα πιάτα με ελάχιστη φασαρία, ελάχιστο προϋπολογισμό και απόλυτη καθαριότητα. 
Ένα από τα πιάτα για τα οποία τον μνημονεύουν πολλοί σεφ είναι οι πατάτες ογκρατέν, τις οποίες έφτιαχνε χωρίς ίχνος βουτύρου ή λαδιού, μόνο με γάλα και κρέμα γάλακτος, και είχε αναπτύξει και ολόκληρη θεωρία για την επιτυχία της συνταγής. Το μόνο μυρωδικό που επέτρεπε ήταν το σκόρδο. Θεωρούσε ότι το μοσχοκάρυδο είναι φάουλ στο ογκρατέν.
«Υπάρχουν συγκεκριμένα πιάτα που και μόνο το όνομά τους προκαλεί θύελλα. Για παράδειγμα, δεν έχω ούτε μια φορά μιλήσει για μπουγιαμπέσα σε μια διάλεξή μου και να μην πεταχτεί απ’ τη θέση του ένας θερμόαιμος Μαρσεγιανός για να δηλώσει ότι η συνταγή μου είναι αιρετική. Μετά ένας Τουλονέζος θα ισχυριστεί ότι η αυθεντική μπουγιαμπέσα προέρχεται από την πόλη του, και συνήθως τον στηρίζω, για να προκαλέσω ακόμα μεγαλύτερη σύγχυση.
Πριν από λίγο καιρό παρευρέθηκα στο μηνιαίο δείπνο της Académie des Gastronomes, μια βαρετή συνάθροιση αποτελούμενη από σαράντα μέλη, που το καθένα είχε μια σοφιστικέ άποψη για τη μαγειρική. Μας σέρβιραν gratin dauphinois. Πρέπει να πω ότι ήταν φρικτό και δεν είχε καμία σχέση με το πιάτο που μπορεί να φάει κανείς στην περιοχή του Ντοφινέ. Όλοι φύγαμε απογοητευμένοι, με το ψευδο-ογκρατέν να μένει άθικτο στο πιάτο, αλλά η συζήτηση έγινε κανονικά.
Πρώτα απ’ όλα, τι είναι το gratin dauphinois; Αποτελείται από λεπτές φέτες πατάτας μαγειρεμένες στο φούρνο σε ένα κεραμικό σκεύος, μέσα σε κρέμα που σιγοβράζει, αρωματισμένη με σκόρδο. Το παρασκεύασμα που μας σέρβιραν δεν είχε γεύση σκόρδου και, αντί για κρέμα, ήταν καλυμμένο με κάτι σαν παραψημένη ομελέτα. Από τη στιγμή που το gratin χρειάζεται τουλάχιστον σαράντα πέντε λεπτά για να ψηθεί, είναι λογικό να μη χρησιμοποιήσεις αυγά όταν το φτιάχνεις. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην παραψηθούν.
Εντονότατα προσβεβλημένα, τρία μέλη της Académie des Gastronomes σηκώθηκαν και είπαν τη γνώμη τους για το πώς έπρεπε να είχε φτιαχτεί το gratin. Και οι τρεις ήταν απ’ την περιοχή του Ντοφινέ. Ο ένας ήταν γερουσιαστής, ο άλλος ήταν μέλος του Συμβουλίου της Επικρατείας και ο τρίτος μέλος του Γαλλικού Ινστιτούτου.
Επειδή δεν είμαι Ντοφινέζος, μπορούσα μόνο να τους ακούω σιωπηλός, αλλά κράτησα σημειώσεις και έχω υιοθετήσει μια μέθοδο την οποία θα σας δώσω αμέσως. Αργότερα θα σας εξηγήσω γιατί την προτιμώ από τις άλλες δύο.
750 γρ. baby πατάτες, 360 ml γάλα, 200 ml κρέμα γάλακτος, 4 σκελίδες σκόρδο, μισό κουταλάκι αλεύρι.
Ιδανικά αυτό το πιάτο πρέπει να γίνει σε ένα κεραμικό, στρογγυλό σκεύος – το χωριάτικο, τραχύ σκεύος που μπορείς να αγοράσεις φτηνά στις γαλλικές αγορές. Για κάποιον λόγο το ορθογώνιο σκεύος δεν θεωρείται αρκετά σωστό.
Κόψε το σκόρδο σε πολύ μικρά κομμάτια. Πλύνε τις πατάτες, καθάρισέ τες και στέγνωσέ τες προσεκτικά. Κόψ' τες σε πολύ λεπτές φέτες. Αν δεν έχεις μαντολίνο ή κόφτη, αυτή είναι μια πολύ κουραστική διαδικασία.
Κάλυψε τον πάτο του σκεύους με φέτες πατάτας. Ράντισε με αλάτι, πιπέρι και σκόρδο. Συνέχισε τη διαδικασία με δεύτερο στρώμα και κάνε τα ίδια μέχρι να χρησιμοποιήσεις όλες τις πατάτες. Στο μεταξύ ζέστανε το γάλα και όταν αρχίσει να βράζει, ρίξ' το μέσα στο σκεύος. Πρέπει μόλις που να φαίνεται ανάμεσα στις πατάτες.
Ρίξε την κρέμα σε ένα μπολ και ανακάτεψέ τη καλά με το μισό κουταλάκι αλεύρι. Ρίξ' τη πάνω από τις πατάτες και βάλε το σκεύος σε καυτό φούρνο, στους 200 ºC.
Μετά από 30 λεπτά τσέκαρε το gratin. Το γάλα βράζει απαλά. Δοκίμασε μια φέτα πατάτας. Δεν έχει γίνει ακόμα. Περίμενε άλλα 20 λεπτά και δοκίμασε ξανά. Η πατάτα είναι μαλακή. Ανέβασε τη θερμοκρασία και σέρβιρε το gratin όταν έχει πάρει ένα όμορφο χρυσαφί-καφέ χρώμα, φροντίζοντας να το ακουμπήσεις σε ένα παχύ σουπλά, διαφορετικά θα σου χαλάσει το τραπέζι.
Τώρα άσε με να σου εξηγήσω γιατί οι άλλες δύο μέθοδοι για να φτιάξεις gratin ποικίλουν από αυτή που έχω επιλέξει και γιατί δεν θα τις πρότεινα:
1. Οι πατάτες έχουν βράσει με τις φλούδες τους για δέκα λεπτά πριν τις κόψεις φέτες.
Δεν βρίσκω τον λόγο να τις βράσεις, απλώς χάνεις χρόνο.
2. Δεν προστίθεται αλεύρι στην κρέμα.
Το δοκίμασα κι αυτό, αλλά η κρέμα μετατρέπεται σε βούτυρο κατά τη διάρκεια του μαγειρέματος. Η προσθήκη του αλευριού δεν επηρεάζει τη γεύση του gratin, και εμποδίζει την κρέμα να κόψει.
Ακολούθησε τις οδηγίες μου και θα περάσεις ένα αξέχαστο τέταρτο, απολαμβάνοντας το αποτέλεσμα».
Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?
4 notes · View notes
pro-s-poihths · 11 months
Text
Ποιανού την αγάπη βλέπουν
Σε πόθησα· σε είχα· σ'αγάπησα και σ'έχασα και τώρα δε μου λείπεις.
Μα κάποτε μου έλειψες και πάλι σε ποθούσα κι όσοι το πάθος μου έβλεπαν και όσοι την αγάπη, με θάρρος και με επιμονή εμένα κατηχούσαν, πως θα πυρώσει ο έρωτας μας έλεγαν, κι ας είναι τώρα στάχτη.
Και πράγματι αν τα άκουγες, για σένα όσα είπα, ίσως αν απ'το στόμα μου αντί λόγων -τάχα μου- έπεφτε τροφή, μέλι θα ήταν πο'σταζε, μα θα'πεφτε στην τρύπα, που σ'άλλους βρίσκεται η καρδιά, στην διάφανη δική σου τη μορφή.
Εντάξει, τώρα πέρασε, μα τόσα χρόνια λέγαν, "πώς γίνεται να σ'άφησε, η αγάπη ατμός να γίνει;" έτσι νομίζαν. Φίλοι καλοί, είναι απλό, τα δάκρυα κι αν τρέξαν, πως ήτανε ρομάντζο επιπόλαιο, παιδικό, οι στιγμές αυτό αποδείξαν.
Και όσα οι φίλοι έβλεπαν, και όσα οι κοπέλες, ήταν μια λόξα ιδιωτική, δική μου παρωπίδα, αττασθαλεία κι εμμονή, μη βλέπεις την αγάπη μου, τον πόθο και τις τρέλες, τον έρωτα τριαντάφυλλα -θανάτου- τον κερνώ σε χρώμα λεμονί (είναι που πάντοτε πολύ αργά μονάχα βρίσκω υπομονή).
Αυτό που έκανε τους πάντες στην αγάπη να πιστέψουν, αυτό που όλοι μου έλεγαν πως κάπως μαγικά θα ξαναβρώ, το ίδιο που εσύ έχασες και που όλοι το ζηλεύουν, ήταν η αγάπη η δική μου, όχι η δική σου, βρε μωράκι μου γλυκό.
(Για όσους πίστεψαν ότι έχουμε μέλλον πάλι. Μια δεύτερη προσπάθεια. Μία αγάπη συμβατή, με νέους όρους. Έναν εκ νέου έρωτα. Αυτά, κάπου-κάποτε, ίσως υπάρχουν. ΄Ισως υπήρξαν. Ίσως ζήθηκαν. Αλλά όχι από μας. Όχι για μας. Κι ούτε τα θέλω. Αν βρεις κάποιον σαν εμένα, θα είσαι υπερτυχερή. Αν βρω κάποια σαν εσένα δεν έμαθα τίποτα.)
9 notes · View notes
emptyenough · 2 years
Text
πότε
Πότε πάψαν οι άνθρωποι άραγε να νοιάζονται ; 
Πότε γίναν όλα τόσο επιφανειακά; 
Πότε έγινε το συναίσθημα αδυναμία;
 Και πότε ο έρωτας παγίδα ;
Πότε άραγε αλλάξαν τα δεδομένα ; 
Και εμείς ; Εμείς πότε μάθα��ε να παίζουμε τόσο καλά αυτό το νέο υπό όρους παιχνίδι ; 
Πότε κάναμε τον ρομαντισμό σαχλό ; 
Πότε γίναμε τόσο κυνικοί ; 
Και πότε άραγε γίναμε κάποιοι που δεν είμαστε εμείς ; 
26 notes · View notes
siagavril · 9 months
Text
Tumblr media
Λίγες ώρες πριν με αποχαιρετήσει ένα ακόμα καλοκαίρι,πριν πω το τελευταίο αντίο σε ένα παρελθόν που ανάθεμα κι τι δεν εκανα για να αποτελέσει μέλλον…
Προσπάθησα,προσπάθησα πολύ να χωρέσω στην ζωή σου,πάντα με τους δικούς σου όρους και κανόνες… κι κάπου σε όλη αυτή την προσπάθεια κάπου με έχασα…
Τι πιο αντιφατικό ο άνθρωπος που σου θύμισε ποια είσαι κι τι αξίζεις να σε βυθίζει πιο βαθιά στο ίδιο σου το χάος!
Μαζί σου ξεπέρασα πολλά κι πολλούς..όλα εκείνα τα φαντάσματα του παρελθόντος κι στο τέλος έγινες το κυριότερο..θα μου λείψεις..
Έχω θρηνήσει για σένα πολλές φορές κι θα θρηνω για όσα δεν κατάφερα να ζήσω μαζί σου αλλά μια άλλη μου πλευρά νιώθω τυχερή που την έκανες να νιώσει…
Εις το επανιδείν κι ας ελπίσουμε πως όταν γυρίσεις,να μπορούμε να ζήσουμε αυτο το μαζί που δεν ολοκληρώθηκε!
4 notes · View notes
endorphinized · 2 years
Text
ο όρος "φασαία" ειναι σεξιστικός, και ειδικά οι θηλυκότητες ειναι ντροπιαστικό να χρησιμοποιείτε τέτοιους όρους.
οχι δεν είναι quirky, ειναι απλα εσωτερικευμένος σεξισμός. κοροϊδεύετε τις "βασικές" κοπέλες τόσα χρόνια, και τώρα που υπάρχουν περισσότερες εναλλακτικές κοπέλες ακόμη τις κράζετε. απο basic girl hatred, πήγαμε σε φασαια hatred επειδή απλα οι άντρες θα συνεχίζουν να ξερνανε τον μισογυνισμό τους σε οτιδήποτε κι εαν κάνουμε/μας αρέσει, ενω κάθονται σε ενα γαμημένο pc και καίγονται 10 ώρες στο lol και στα video games. δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα χωρις να μας κρίνουν και να μας κράζουν οι άντρες. και όσοι εχουν το θρασος να πούνε οτι δεν ειναι ολα σεξιστικά, κυριολεκτικά ειναι. πατριαρχία εχουμε. get well soon
33 notes · View notes
romios-gr · 4 months
Text
Tumblr media
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΕΚΤΑΚΤΟΥ ΔΙΠΛΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΑΞΕΩΣ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ ΑΘΩ Μὲ ἀφορμὴ τὴν κατάθεση τοῦ νομοσχεδίου «Ἰσότητα στὸν πολιτικὸ γάμο. Τροποποίηση τοῦ Ἀστικοῦ κώδικα καὶ ἄλλες διατάξεις» γιὰ ψήφιση ἀπὸ τὴν Ἑλληνικὴ Βουλὴ, συνῆλθαν στὶς Καρυές, σήμερα 8.2.2024, οἱ 40 Καθηγούμενοι καὶ Ἀντιπρόσωποι τῶν Ἱερῶν Μονῶν τοῦ Ἁγίου Ὄρους καὶ λόγῳ τῆς μείζονος καὶ ἰδιαζούσης σοβαρότητος τοῦ θέματος ἀπο... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/ta-eipan-ola-kai-choris-peristrofes-oi-igoymenoi-kai-oi-antiprosopoi-toy-agioy-oroys-gia-to-epimacho-nomoschedio/
0 notes
thenewsmag · 2 years
Text
Ελληνόκτητα δεξαμενόπλοια: Σκληρό παζάρι των Ιρανών | Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Ελληνόκτητα δεξαμενόπλοια: Σκληρό παζάρι των Ιρανών | Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Ορους και προϋποθέσεις προκειμένου να αποδεσμεύσει τα δύο ελληνόκτητα δεξαμενόπλοια που κρατούνται από τον Μάιο στο λιμάνι Μπαντάρ Αμπάς του Ιράν θέτει, κατά πληροφορίες, η Τεχεράνη. Και αυτό ενώ η επιστροφή στις δεξαμενές του ιρανικών συμφερόντων πλοίου «Lana» των 100.000 τόνων πετρελαίου, που είχαν αρχικά κατάσχει οι ελληνικές αρχές κατόπιν αιτήματος των ΗΠΑ, έχει ολοκληρωθεί εδώ και πάνω από μ…
Tumblr media
View On WordPress
0 notes
retro-apomeinaria · 1 year
Text
Χαιρετίσματα λοιπόν στην εξουσία!
Ο συνδυασμός αυτός των επιτυχιών των φεμινιστριών και της προσαρμοστικότητας της πατριαρχίας, απαιτεί από τα γυναικεία κινήματα σε όλο το κόσμο να συνεχίσουν να επανεφευρίσκουν τους εαυτούς τους. Η πάλη με μια προσαρμοστική πατριαρχία παίρνει χρόνο, ενέργεια και περισσότερο διαφορετικούς μεταξύ τους συμμάχους από ποτέ. Οι ευεργετούμενοι από την πατριαρχία ποντάρουν στην κόπωση μας. Τα πατριαρχικά συστήματα – αυτοί οι δυναμικοί ιστοί δογμάτων, σχέσεων και σχέσεων – πρέπει να είναι σε θέση να προσαρμόζονται με τρόπους που τα κάνουν να φαίνονται νέα, αναμορφωμένα, σύγχρονα και περιστασιακά ακόμη και επαναστατικά. Οι υποστηρικτές τους πρέπει να κάνουν αυτά τα επαναλαμβανόμενα μασκαρέματα ενώ διατηρούν τον βασικό πυρήνα της πατριαρχίας: το προνόμιο συγκεκριμένων μορφών αρρενωπότητας πάνω σε απεχθείς μορφές αρρενωπότητας και πάνω από όλες τις μορφές θηλυπρέπειας. Μερικές επιλεγμένες γυναίκες μπορεί να επιτραπούν στο συμβούλιο – ή στο αθλητικό δελτίο ή τη νομική σχολή – αλλά με (συνήθως άγραφους και διαψευδόμενους) όρους: πως αυτές οι λίγες γυναίκες υιοθετούν αρρενωπό τρόπο σκέψης (για το κέρδος, το πόλεμο, την σεξουαλικότητα, την ανισότητα) ή σε αντιδιαστολή αυτές οι λίγες γυναίκες υποδύονται μια μορφή πατριαρχικής θηλυπρέπειας που συμπληρώνει αλλά δεν υποκαθιστά το ανδρικό προνόμιο.
11 notes · View notes
orthodoxiaonline · 2 years
Text
Στη Σπερχειάδα η Παναγία του Όρους των Ελαιών
Στη Σπερχειάδα η Παναγία του Όρους των Ελαιών
Με ιδιαίτερη λαμπρότητα και κατά την εκκλησιαστική τάξη η μαρτυρική πόλη της Σπερχειάδας, στην καρδιά της Δυτικής Φθιώτιδος υποδέχθηκε απόψε από την Λαμία την Ιερά και Θαυματουργό Εικόνα της Παναγίας του Όρους των Ελαιών. (more…)
Tumblr media
View On WordPress
0 notes
mple-selhnhh · 2 years
Text
Tumblr media Tumblr media
Η πένθιμη μοναξιά της Κυριακής (En la doliente soledad del domingo)
Είμαι εδώ —
γυμνή,
πάνω στα μοναχικά σεντόνια
τούτης της κλίνης όπου σε ποθώ.
Το κορμί μου κοιτάζω,
ροδαλό και λείο στον καθρέφτη,
το σώμα μου
που υπήρξε η ακόρεστη γη των φιλιών σου,
αυτό το σώμα το γεμάτο αναμνήσεις
απ’ το ανήμερο πάθος σου,
που πάνω του πάλεψες μάχες όλο ιδρώτα
σε ατέλειωτες νύχτες στεναγμών και γέλιων
και αχών σπηλαίων μου εσωτάτων.
Τα στήθη μου κοιτάζω
που χαμογελώντας τα συνταίριαζες
στην παλάμη του χεριού σου,
και που σαν μικρά πουλιά τα πίεζες
στα κλουβιά σου από πέντε σιδερόβεργες,
ενώ ένα λουλούδι εκρηγνυόταν
προσκρούοντας με την στεφάνη του
στη γλυκειά σου σάρκα.
Τα πόδια μου κοιτάζω,
απαλούς κι ατέρμονους ειδήμονες των χαδιών σου,
που νευρικά και γρήγορα στις κλειδώσεις σου τυλίγονταν
για να σ’ ανοίξουνε τους δρόμους της απωλείας
προς το ίδιο κέντρο το δικό μου
και την χλοερή βλάστηση του όρους
όπου εξύφανες μάχες βουβές
εστεμμένες ηδονή,
προανηγγειλμένες από εκπυρσοκροτήσεις
και πρωτόγονους κεραυνούς.
Με κοιτάζω, μα δε με βλέπω,
καθρέφτης δικός σου είναι αυτός που πένθιμα ξαπλώνει
πάνω σ’ αυτήν τη μοναξιά της Κυριακής,
ένας καθρέφτης ροδαλός,
εκμαγείο κενό που αναζητά το άλλο του ημισφαίριο.
Βρέχει — αλύπητα βρέχει
στο πρόσωπό μου
και σκέφτομαι μονάχα τη μακρινή αγάπη σου
καθώς σκεπάζω
με τις δυνάμεις μου όλες
την ελπίδα.
-Gioconda Belli
24 notes · View notes
Text
youtube
(Βίντεο) "Τι έχω κάνει;" Βίαιη προσαγωγή ανθρώπου που πήγε να δώσει τρόφιμα στην Κατάληψη στην Πρυτανεία
Η ξεφτίλα της αστυνομίας συνεχίζεται: Βίαιη προσαγωγή ανθρώπου που προσπάθησε να προσεγγίσει την Κατάληψη στην Πρυτανεία για να δώσει τρόφιμα στους αποκλεισμένους καταληψίες από τη Δευτέρα 13 Μάρτη. Καθώς τον σέρνουν τραβώντας από τα ρούχα και ξεγυμνώνοντας τον ο άνθρωπος τους ρωτάει άναυδος, "τι έχω κάνει;".
Το βίντεο τραβήχτηκε στις 5 το απόγευμα σήμερα Σάββατο 18 Μάρτη.
Ούτε σε πόλεμο δεν απαγορεύεται η χορήγηση ανθρωπιστικής βοήθειας, κι όμως στις ανελεύθερες και δυστοπικές μέρες που ζούμε, οι μπάτσοι, τα "παιδιά του λαού" για κάποιους, ακολουθώντας πιστά τις εντολές της ηγεσίας της ΕΛ.ΑΣ. υπό τον νέο αρχηγό της, Λάζαρο Μαυρόπουλο, που ορίστηκε σήμερα και του Θεοδωρικάκου απαγορεύουν την παράδοση τροφίμων και νερού στις/στους καταληψίες στην Πρυτανεία του ΕΚΠΑ στα Προπύλαια, που βρίσκονται για 6η συνεχόμενη μέρα χωρίς τρόφιμα. Ήδη εδώ και 6 ημέρες οποιαδήποτε προσπάθεια έγινε από αλληλέγγυες να παραδώσουν νερό ή τρόφιμα στην κατάληψη κατέληξε σε προσαγωγές.
Η Κατάληψη της Πρυτανείας πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα 13 Μαρτίου 2023 από φοιτητές και φοιτήτριες για την ελευθεριακή οργάνωση στη βάση με τα εξής αιτήματα που θα διαβάσετε στο κείμενο που δημοσιοποιήθηκε την ημέρα της κατάληψης της Πρυτανείας:
"Κόντρα στο κλίμα ηττοπάθειας και ατομικισμού, αποφασίσαμε συλλογικά και με όρους αυτοοργάνωσης να κλιμακώσουμε τον αγώνα μας ενάντια στην υποβάθμιση των ζωών μας. Η κρατική-καπιταλιστική δολοφονία στα Τέμπη ανέδειξε για μία ακόμα φορά το αποτέλεσμα των νεοφιλελεύθερων πολιτικών που έχουν οδηγήσει στην ιδιωτικοποίηση οτιδήποτε δημόσιου, ακόμα και του βασικού αγαθού για την επιβίωση του ανθρώπου, το νερό. Είναι οι δεκάδες χιλιάδες νεκροί στα υποστελεχωμένα νοσοκομεία, οι νεκροί πρόσφυγες και μετανάστριες στα χερσαία και υδάτινα σύνορα την Ευρώπης, οι δολοφονημένοι Ρομά Νίκος Σαμπάνης και Κώστας Φραγκούλης που ζητάνε δικαιοσύνη. Δικαιοσύνη, όχι από το σάπιο δικαστικό σύστημα που αφήνει ελεύθερους (παιδο)βιαστές, συγκαλύπτει κυκλώματα trafficking, και νομιμοποιεί την έξωση 700.000 ανθρώπων από την πρώτη κατοικία τους, αλλά από τον κόσμο του αγώνα που θα ανατρέψει αυτό το σύστημα και την πολιτική του.
Επιλέγουμε να αντισταθούμε μαχητικά, φοιτητές/τριες και σπουδαστές/τριες μαζί, απορρίπτοντας την συντεχνιακή αντίληψη και τα στερεότυπα που μας διαχωρίζουν. Έχοντας πλήρη συνείδηση της ταξικής μας θέσης, αντιλαμβανόμαστε ότι ο αγώνας ενάντια στο ΠΔ85 είναι κομμάτι του αγώνα ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση. Η εξίσωση των πτυχίων στο δημόσιο τομέα, κολλεγίων και ΑΕΙ, με το άρθρο 7 του ΠΔ85 είναι άλλο ένα κομμάτι που καταδεικνύει την αναγκαιότητα της σύνδεσης των δυο υποκειμένων. Μέσω της κίνησής μας αποσκοπούμε την σύνδεση φοιτητικού και σπουδαστικού υποκειμένου για έναν συνολικότερο αγώνα ενάντια στην υποβάθμιση των ζωών μας. Οι καταλήψεις των καλλιτεχνικών σχολών και των κεντρικών θεάτρων άνοιξαν τον δρόμο για ένα κίνημα ακηδεμόνευτο, χωρίς διαμεσολαβητές και ειδικούς, που έχει ήδη κερδίσει ηθικά από την πρώτη στιγμή που αποφάσισε να αγωνιστεί.
Αυτή την στιγμή που το κράτος απονομιμοποιείται στις συνειδήσεις της κοινωνικής βάσης, εμφανίζεται η ευκαιρία να συλλογικοποιήσουμε την οργή και τις ανάγκες μας, δημιουργώντας ένα κέντρο αγώνα στην καρδιά της μητρόπολης. Ως φοιτήτριες/τες σπουδάστριες/ες καταλαμβάνουμε την πρυτανεία του ΕΚΠΑ διεκδικώντας την επαναφορά του πανεπιστημιακού ασύλου και του κοινωνικού του χαρακτήρα. Ακριβώς γιατί το άσυλο είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τους αγώνες για ελευθερία, ισότητα, και αξιοπρέπεια, και δεν σταματά να νοηματοδοτεί τα επίδικα των κοινωνικών και ταξικών αγώνων. Απαιτούμε την άμεση κατάργηση του νόμου 4777 και του νέου νόμου-πλαίσιο για τα πανεπιστήμια, που φέρνουν τους ταξικούς φραγμούς και την καταστολή στις σχολές μας. Απαιτούμε την άμεση ικανοποίηση όλων των αιτημάτων του σπουδαστικού κινήματος για το ΠΔ85 και τις φοιτητικές παροχές σε όλες τις καλλιτεχνικές σχολές οι οποίες εποπτεύονται από το ΥΠΠΟΑ. Απαιτούμε την άμεση παραίτηση της εισαγγελίας του Αρείου Πάγου, την παραίτηση της ακροδεξιάς-νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης της ΝΔ και την αποχώρηση από το πολιτικό γίγνεσθαι όλων αυτών που, είτε με τις πολιτικές που εφάρμοσαν, είτε με τις θέσεις που πήρανε, οδήγησαν στον κατακερματισμό και την ιδιωτικοποίηση του σιδηροδρομικού δικτύου και τρένων.
Καλούμε το φοιτητικό/σπουδαστικό σώμα και αλληλέγγυο κόσμο, μέσω της οριζόντιας ανοιχτής συνέλευσης της κατειλημμένης πρυτανείας, να ορίσουμε τα χαρακτηριστικά ενός ακηδεμόνευτου κινήματος με βασικές αρχές μας την Αυτοοργάνωση και την Αλληλεγγύη, για έναν κόσμο ισότητας και ελευθερίας.
10, 100, 1000 ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗΣ ΣΗΨΗΣ
Κίνηση Φοιτητών/τριων Σπουδαστριών/ων για την ελευθεριακή οργάνωση στην βάση"
Αξίζει να σημειωθεί ότι η πρώτη φορά που υλοποιήθηκε το σχέδιο λιμοκτονίας και απαγόρευσης της αλληλεγγύης σε κατάληψη ήταν από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ τον Μάρτη του 2015 ξανά στην Πρυτανεία σε αλληλεγγύη τότε της απεργίας πείνας πολλών πολιτικών κρατουμένων στις ελληνικές φυλακές.
5 notes · View notes