Tumgik
#τρελαινομαι
vexful · 23 days
Text
1 note · View note
sidokasa · 4 months
Text
Την έχω ξεπεράσει δεν με νοιάζει πια που ξενέρωσε(μέρα παρα μερα τη βλέπω στον ύπνο μου και σήμερα είδα ακόμη και ότι έχουμε μια κορούλα μαζί και ήμασταν μια happy οικογένεια στη παραλία με φιλία,γέλια κλπ και στο τέλος να τη χαζεύω να κοιμάται οσο τη χτυπάει ο ήλιος ενω παίζω με το παιδι μας)
(ΤΡΕΛΑΙΝΟΜΑΙ)
2 notes · View notes
smeouropdf · 1 year
Text
Αυτη την εβδομαδα καθε απογευμα και μερικες φορες τα πρωινα βγαινω με φιλους. Πρωτη φορα στη ζωη μου. Οχι γιατι εχουμε μαθημα αλλα γιατι θελουμε να συναντηθουμε για τη πλακα μας. Τρελαινομαι νομίζω. Με την καλη εννοια. Δεν ηξερα οτι η ζωη μπορουσε ναναι τοσο διασκεδαστικη και η μοναξια τοσο λιγη.
2 notes · View notes
xehasmenesithakes · 2 years
Note
Στα αγόρια σας αρέσει να σας πιπιλανε τις ρώγες;
Εμενα μαρεσει αρκετα αλλα τρελαινομαι να το κανω κυριως
3 notes · View notes
allo-frouto · 6 months
Note
Σταματα να λες για eye contact σατανα τρελαινομαι
Ίσως για αυτό να το λέω.
0 notes
meeixeskaimexases · 9 months
Text
Οταν δεν μιλαω μαζι σου τρελαινομαι.
0 notes
melsfeelings · 2 years
Text
Έρωτας; (2)
Οποτε σας είχα καλέσει σπίτι μου ένα πρωινό. Συγκεκριμένα 20/11. Ηρθατε μαζί στις 9.45 και καθίσαμε στο σαλονι. Βλέπαμε βιντεάκια στο υτ, είχαμε και φαγητό αλλά γενικά βαριόμασταν όποτε ξεκινήσαμε να μιλάμε πιο πολύ. Έκανα τις κλασικές μου ερωτήσεις και όπως πάντα απαντούσες με ειλικρίνεια. Δυστυχώς όμως, όταν έφτασε η δίκη μου σειρά να της απαντήσω, είπα τα λαθος πράγματα. Εννοουσα ότι είπα, απλά τα είπα με λαθος τρόπο. Η αλήθεια είναι πως δεν μαρεσει η φυσική επαφή, επειδή νιώθω πως έτσι φαίνομαι ευάλωτη. Το πρόβλημα όμως είναι ότι δεν λες σε κάποιον που σαρεσει ότι σιχαίνεται τις αγκαλιές, τα φιλάκια και γενικά την επαφή, ειδικά όταν τίποτα από τα παραπάνω δεν ισχύουν για αυτόν. Και θα πρεπε να ξες πως δεν ισχύουν για σένα. Στον χορό, στο αμαξι, στο Γκόλντεν, πάντα όταν μου επιανες κρυφά το χέρι ένιωθα πως θα κάνω μπαμ. Δεν μαρεσει που το παραδέχομαι αλλά το άγγιγμα σου προκαλεί ανατριχίλα σ ολόκληρο το σώμα μου. Με κανει ευάλωτη. Τέλος πάντων όμως, όταν παραδέχτηκα πως δεν μαρεσει η φυσική επαφή σωπασες. Έπεσες. Από τότε δεν μιλούσαμε για 4-5 μέρες και ηξερα ότι έχεις ξενερώσει αλλά έσπαγα το κεφάλι μου να μάθω το γιατί. Πέτυχα τον φίλο μας στο λεωφορείο και του παραδέχτηκα όλα αυτά και απλά με έβρισε γιατί ουσιαστικά ξενέρωσες για αυτό που είπα. Δεν μου πέρασε ποτέ από το μυαλό γιατί νόμιζα πως είχα ξεκαθαρίσει πως δεν ισχύει για σένα μα όπως φαίνεται δεν το χω στα λόγια. Ο φίλος μας μου είπε πως θα κανει μια συζήτηση μαζί σου γιατί παίχτηκε μεγάλη παρεξήγηση. Πηγα σπίτι και σκεφτόμουν τι θα κάνω. Γενικότερα το μόνο πράγμα που σκεφτομαι είσαι εσυ. Νιώθω πως μου έχεις γαμησει το κεφάλι. Είσαι παντού. Σε κάθε σκέψη, εικόνα. Μήπως τρελαινομαι; Δεν ξέρω τι σημαίνουν όλα αυτά τα περιεργα συναισθήματα και αν είναι έρωτας αλλά ορκίζομαι πως με τρελαίνουν. Πέρασαν λίγες μέρες και ήρθε το Σάββατο. Έβαλα στοίχημα με τον εαυτό μου πως θα σιυ εξομολογηθώ όλα αυτά που νιώθω το βράδυ στον σταθμό -γιατί γμουν σίγουρη για κάποιο λόγο πως θα σε δω στο κέντρο στον σταθμό- και αν δεν γίνει τίποτα θα το αφησω εκεί και δεν θα ξανά ασχοληθώ. Για μια στιγμή νόμιζα πως ονειρεύομαι. Είχα ξυπνήσει από τις 7.15 το πρωί και δεν μπορούσα να ξανά κοιμηθώ. Η μέρα ξεκίνησε τόσο τέλεια που κυριολεκτικά νόμιζα ήταν όνειρο. Σηκώθηκα, άναψα τη φωτιά, έστρωσα το κρεβάτι μου, έβαψα δα μαλλιά μου, ετοιμάστηκα και κατέβηκα με τις φίλες μου στο κέντρο. Προσπάθησα να το κρύψω αλλά ήμουν τόσο αγχωμένη στη σκέψη της αντίδρασης σου το βράδυ. Ήμουν σίγουρη πως δεν θα μου μιλήσεις καν. Η ώρα πέρασε και αρχίσαμε μα περπατάμε με τα κοριτσια πάνω στη Ναβαρίνου. Ξαφνικά είδα όλη σου τη παρέα μπροστά μου αλλά πριν προλάβω να σε ψάξω με το βλέμμα μου, σηκωθήκατε και αρχίσατε να προχωράτε προς τα πάνω. Δεν μας ειχατε δει και στο στενό πριν τη πιτσαρία γυρίσατε να δείτε λογικά που είναι οι υπόλοιποι. Τότε ήταν που σε είδα. Ορκίζομαι πως ένιωσα τα πάντα να λειτουργούν σε αργή κίνηση. Οι φίλοι σου άνοιξαν σαν τη θάλασσα σε σχήμα διαδρόμου και απλά μουρμούρισα ενα-δυο γεια καθώς προχωρούσα ανάμεσα τους με προορισμό εσένα. Μου είπες «χίλια χρόνια θα ζήσεις» και αγκαλιαστήκαμε τόσο σφιχτά. Ανακούφιση. Το μόνο συναίσθημα που μπόρεσα να νιώσω πιο έντονα στο χάος που υπήρχε μέσα μου. Ένιωσα πιο ανακουφισμένη από ποτέ, σαν να σταμάτησαν όλα, ο χρόνος, οι φωνές, οι σκέψεις, όλα. Με φίλησε στο μάγουλο και νόμιζα θα μου κοπούν τα πόδια. Μα πως γίνεται μια τόσο απλή πράξη να φέρνει τα πάνω κάτω μέσα μου; Χωριστήκαμε και με «βούτηξε» ο φίλος σου στην άκρη να μου πει πως τώρα συζητούσατε για μένα και πως κατάλαβες τα πάντα και είπες πάμε για Μελ τώρα. Δεν έδωσα πολύ σημασία στα υπόλοιπα του λόγια, υπήρχε το απόλυτο ήρεμο χάος μέσα μου. Τόσες μέρες πριν, ένιωθα τόσο απελπισμένη για κάποιο λόγο, μα τόσο ανακουφισμένη όταν σε είδα, δεν βγάζει καν νόημα. Τίποτα απολα αυτά δεν βγάζει νόημα. Δεν θέλω να το παίξω «παγωμένη καρδιά» μα για μένα τόσα συναισθήματα για κάποιον είναι ειλικρινά πρωτόγνωρα. Φύγατε γρήγορα και δεν προλάβαμε να πούμε πολλά, μα θα σε έβλεπα στο λεωφορείο για το σπίτι όποτε δεν είχε σημασία. Το χαμόγελο έφτανε πλέον στα αυτιά μου. Πες μου λοιπόν, τι είναι ολο αυτό;
1 note · View note
as-pioume-se-auto · 4 years
Text
Πάντως είναι εντυπωσιακό το πως από το "Είναι μαλάκας, δεν ένιωσε τίποτα, δεν θέλω να τον ξέρω" μέσα σε ένα νανοσεκόντ πάω στο "Θέλω να τα ξανά βρούμε, γιατί δεν μου στέλνει;;;" και το αντίθετο .
58 notes · View notes
lmquotes · 3 years
Photo
Tumblr media
‘‘Τρελαίνομαι να ξέρω πως να ψάχνεις μες στο πλήθος. Γουστάρω να ξέρω πως μέσα σε τόσους και τόσες, εσύ θες να κοιτάξεις μόνο εμένα για να με διεκδικήσεις χωρίς καμία κουβέντα παρά μόνο με βλέμματα που υπόσχονται πολλά. είμαι το κέντρο της προσοχής σου κι αυτό στ’ αλήθεια ίσως με κάνει λίγο αλαζονική. Όχι όμως τόσο ώστε να μην ανταποδώσω τις ματιές.’‘
14 notes · View notes
mh-me-afineis · 4 years
Text
Tumblr media
Η ευτυχία κρύβεται στο γεγονός που ξέχασες να φωτογραφίσεις γιατί περνούσες τόσο όμορφα που δεν αγγιξες το κινητό σου
Η ευτυχία κρύβεται στο οτι δεν καταλάβαινες ποσο γρήγορα περνούσανε οι ώρες παρα μονο οταν είδες τον ήλιο να δύει
Κρύβεται στο χαμόγελο και τον μορφασμό της ικανοποίησης που σχηματισες μόλις ένιωσες και πάλι της θαλπωρή του σπιτιού σου. Διότι ήξερες, πως όντως εκείνη η μέρα άξιζε.
Η ευτυχία κρύβεται στα απλά και μόνο οταν το καταλάβεις θα μπορέσεις πραγματικά να εκτιμήσεις το γεγονός πως υπάρχεις σε αυτον τον κόσμο.
Φτιάξε αναμνήσεις, χόρεψε, πιες, γέλα, αγκάλιασε, φίλησε και αγάπησε.
Μη φοβάσαι να ζήσεις. Γιατί εάν φοβάσαι σπρώχνεις τη ζωή και η ζωή δεν είναι Πηνελόπη, δεν θα σε περιμένει για πάντα Οδυσσέα.
66 notes · View notes
autokatastrefomai-k · 5 years
Text
Άμα ρωτήσουν που χάθηκα πες τους απλά πως τρελάθηκα πες τους
Βεβηλος-Αμα ρωτήσουν που χάθηκα
247 notes · View notes
Text
Η άβολη στιγμή που αρχίζουν να ενηλικιώνονται οι παιδικοί σου φίλοι και εσύ είσαι σε φάση μαλακα τι σκατα; Πριν δύο χρόνια ήμασταν δέκα.
406 notes · View notes
xehasmenesithakes · 5 months
Note
Γεια σου Χαροϋλη θα ήμουν ευγνώμων αν απαντούσες.οκ we are the way we are και τα πρότυπα μας έχουν κάνει brainwash να μας βλέπουμε άσχημους για να επιβιώνει ο καπιταλισμός.Ομως εχω inverted triangle σωμα,σαν ανάποδο dorito,χωρίς καμπύλες,χωρίς 🍑 με λεπτή μέση και στήθος (ευτυχώς)αλλά όλοι θέλουν κορίτσια με καμπύλες,ακόμα και εγώ σκέφτομαι ποσό πιο Hot θα ήμουν έτσι και ποσό ωραία ρούχα θα μπορούσα να βάζω χωρίς να πρέπει να κρύβω τον 🍑 μου(το κάνω από το γυμνάσιο νομίζω.)και ναι γενικά με γυμναστική δεν νομίζω να αλλάξει κάτι και η γιαγιά μοθ έτσι είναι genetic είναι το θέμα απλά δεν ξέρω τι να κάνω απλά θέλω λίγο ας και καμπύλες να θσσοριπιασει το σωμα μου,να εχω αυτοπεποίθηση και δεν ξέρω τι να κάνω.οκ we are the way we are αλλά θέλω κωλο γαμανννσβσως
Σορρυ παθαίνω κρίσεις.
Προσωπικα εμενα μαρεσει φουλ αυτο το σωμα που λες σε κοριτσια.Παρολα αυτα ναι οκευ το ακουω να μη σαρεσει το σωμα σου και γω δε τρελαινομαι για το δικο μου,εχουμε καποια γονιδια ολοι..για αλλους ειναι ευκολοτερο για αλλους δυσκολοτερο να φτιαξουν το επιθυμητο τους σωμα και αυτο ειναι και υποκειμενικο.. αλλα αμα πιχι δεν εχεις κωλι και θελεις κωλι γυμνασου και θα κανεις κωλι!Ετσι παει!Μη καταριεσαι για το σωμα που εχεις αν ειναι υγειες και μπορει να παρεχει ολα τα εφοδια για να απολαμβανεις οτι εχει να σου προσφερει ο υλικος κοσμος εισαι τυχερη…ακουγεται μπαναλ αλλα κατσε σκεψου το ρε φιλεε..Τωρα το ιδανικο μπορεις να το πετυχεις με προσπαθεια δικη σου σε οτι μπορεις να βελτιωσεις.Αλλα ειναι σημαντικο να μαθεις να αγαπας το σωμα σου
1 note · View note
artandpoetryworld · 5 years
Text
Μουχλιασμενες Κονσερβες
Να γραψω ποιηση να πω τι ;
Ποσο τρελαμενη ειμαι ; Μηπως να αναφερθω στις σαπιες σκεψεις μου;Να κανω λογο για το αγχος και τα ψυχοσωματικα.Τι ρε συ , τι απο ολα ;
Ξεδινω οταν μπαινω σε ρολους
Και τωρα αυτο κανω .. εχω πεισθει οτι ειμαι τυπισουλα απο ταινια κουλτουριαρα με το τετραδιακι της και τις σκεψουλες της
Ανοησιες
Ολα γυριζουν , κινουνται , παλλονται και εγω κολλημενη στους σαχλους οριζοντες που οικοδομησα για να μην βλεπω παραεξω
Διαβασμα , διαβασμα , διαβασμα και ξανα παλι
Με πολλες δοσεις ανασφαλειας
Μετα απο λιγο γυρναω στα της τεχνης ;
Ποιας τεχνης ρε ;
Αντε κανα δυο μουσικες, κανα γραπτο ετσι για να εχουμε να λεμε
Και φωτογραφιες, πολλες φωτογραφιες , εκει να δεις
Χτιζω πραγματικοτητες που φανταζομαι οτι μου ανηκουν
Δυο φιλτρα και η καταλληλη ατμοσφαιρα για εμπνευση
Ποσο ψευτικο;
Οχι οχι δεν ειναι ψευτικο
Ειμαι εγω
Καποια στιγμη να σταματησω να με υποτιμω
Τα καινουρια στα πα ;
Α ναι καινουρια ονειρα στο παρασκηνιο
Το χω δει οτι εκτος των αλλων θελω να γινω και ραδιφωνικη παραγωγος
Αχ ποσο θελω να διαλεγω μουσικες για να γαληνευουν οι ψυχες των ανθρωπων
Εισαι ο εαυτος μου ρε
Παλι στεκεις με το ιδιο ξεθωριασμενο βλεμμα στον καθρεφτη και με κοροιδευεις
Μεινε για λιγο σοβαρος
Οι αιθερες σου ταλανιζουν τους κατοικους του πεζοδρομιου της ψυχης μου
Σκιες των αναγκων μου αντηχουν στις επιθυμιες των φοβων μου
Και εσυ εκει στεκεις αταραχος και παρατηρεις
Ενας διανοητικος χαμος και μια προσπαθεια για καλλιτεχνικη εκφραση
Αδειοι τενεκεδες οι σκεψεις μας
Κανενα υγρο να δροσισει τις πληγες μας
Γαληνη ,
χωρις ρηξεις με σενα , τον ιδιο μου τον εαυτο
Κατανοεις ;
Πες μου κατανοεις ;
Εχω αναγκη να κατανοησεις
Αγαπησε με λιγο τοσα σου δινω
Χαλαρωσε τις κλωστες που κινουν τους συλλογισμους μου
Ανακωχη
Μια λυτρωση απο τα εγκατα της συνειδησης μου
Ειναι και το αλλο
Με το που παει να γεννηθει ωραια σκεψη μεσα μου και αποφασιζω να ακουμπησω το μολυβι και το χαρτι ,
Ολα χανονται
Ξαφνικα ;
Λες να μην υπηρχαν και ποτε;
Ψεδαισθησεις ;
Δεν ξερω
Κουραστηκα
Καλη σου Νυχτα εαυτε
40 notes · View notes
marilos123-blog · 5 years
Text
Δεν εμεινε τίποτα
Δεν εμεινε τίποτα.Σου έδωσα ότι είχα.
Εκείνο το ξεχασμένο βιβλίο,τα ακουστικά μου και την αγαπημένη μου μπλούζα με τα μαύρα γράμματα.
Αλλά προφανώς δεν μιλαω για αυτά.
Στα έδωσα όλα και τώρα που έφυγες δεν εμεινε τίποτα να μου συμπαρασταθεί.
Σου έδωσα τα πρωινά μου,σου έδωσα τις νύχτες μου,σου έδωσα τις ώρες μου ολόκληρες.
Σου έδωσα να πιεις από την ρετσινα μου,σε άφησα να μπεις μες στην καρδιά μου.
Σου έδωσα τα μυστικά μου,τα απωθυμενα μου,σου έδωσα το χαμόγελο μου και τα ματια μου.
Σου έδωσα το σωμα μου,την ψυχή μου,τον εαυτό μου ολόκληρο.
Σου έδωσα χρωματιστούς ουρανούς και πολύχρωμες θάλασσες να έχεις να χαζεύεις όταν λείπω,για να μην νιώθεις ποτέ μόνος.
Σου έδωσα τις αναμνήσεις μου,σου έδωσα την αύρα μου,σου έδωσα το γελοιο μου,για να μην σε δω ποτέ ξανά να κλαις.
Μοιράστηκα μαζί σου τις στιγμές μου,τα τραγούδια μου,τους τοίχους από το δωμάτιο μου.
Περπάτησα μαζί σου,κάθε γωνία αυτής της πόλης για να θυμάσαι όταν περνάς το ποσό όμορφες ήταν εκείνες οι μέρες.
Σου έδωσα τα κίνητρα μου,για να συνεχίσεις να παλεύεις με την ζωή και να μην χρειαστεί να τρέξεις μακριά της.
Δεν εμεινε τίποτα για εμένα.
Εκείνο το βιβλίο,δεν το ξαναδιάβασα ποτέ,τα ακουστικά μου δεν είναι πια ολημερίς στο κινητό μου και δεν ξαναφορεσα την αγαπημένη μου μπλούζα.
Το πρωι πια,δύσκολα έρχεται για εμένα και το βραδυ το φοβαμαι ξέρεις,φέρνει μαζί του πόνο.
Τώρα πια πινω ρετσινα μόνη μου,αλλά δεν γελαω.Ξεσπαω σε κλαματα γιατί μου φέρνει στον νου,την γευση των χειλιών σου.
Τα μυστικά μου χάθηκαν και αυτά,τα απωθυμενα ξεχαστηκαν και το χαμόγελο μου δεν λάμπει πια.Τα ματια μου ακόμα εσενα ψάχνουν και δεν πρόκειται να σταματήσουν ποτέ.
Το σωμα μου,η ψυχή μου και ο εαυτός μου,δεν είναι ίδια.Πηρες ένα κομμάτι τους όταν έφυγες,και δεν θα μπορέσει να τα συμπληρώνει κάτι άλλο πλέον.
Τώρα εγώ νιώθω μόνη,και ο ουρανός δεν είναι πια γαλάζιος,ούτε η θάλασσα με μαγεύει.Ειναι όλα γκρίζα και χλωμά και καθώς τα χαζεύω,σκεφτομαι ποσό ωραια θα ήταν να ζήσουμε άλλη μια στιγμή μαζί,θαυμάζοντας τα.
Οι αναμνήσεις είναι ακόμη εδώ,δεν θα σβήσουν.Η αύρα μου είναι στενάχωρη και το γελοιο μου έχει φύγει καιρό τώρα,σχεδόν από τότε που έφυγες και εσυ.
Δεν ακουω πια τα ίδια τραγούδια,είναι σαν να ηχούν με διαφορετική μελωδία στα αυτιά μου.Σαν μικρά βουιτα του παλιού μου εαυτού,που προσπαθούν να δραπετεύσουν από μια συσκευη.Και οι τοίχοι από το δωμάτιο μου,έχουν ξεθωριάσει και μέρα με την μέρα,ξεβαφουν όλο και περισσότερο.
Περπατάω στην πόλη μόνη μου καμία φορά και βλεπω παντού τις σκιές μας.Σαν να μην πεθάναμε ποτέ εμείς.Ειναι εκεί,χαμογελαστες,όπως είμασταν κάποτε,και με χαιρετάνε, σαν να θέλουν να με τιμωρήσουν που δεν τα επισκέπτομαι συχνά τώρα πια.
Τώρα εγώ είμαι αυτή που τρέχω μακριά από την ζωή,που δεν έχω κίνητρα να συνεχίσω να παλεψω,που δεν έχω λόγους να ξυπνάω το πρωι.Γιατι αποτελούσες το μοναδικό κίνητρο,και τώρα δεν εμεινε τίποτα.
Δεν εμεινε τίποτα από μενα,για αυτό και έφυγες.
Δεν είχα κάτι άλλο να σου δώσω.
Συγγνώμη.
13 notes · View notes
mpuuress · 5 years
Text
Είχε μία τρέλα..που με έκανε να ξεχνάω τα πάντα γυρω μου..
180 notes · View notes