Tumgik
#σπάνε
astratv · 1 year
Text
Αυτοί είναι οι πιο δημοφιλείς Λαρισαίοι «καναλάρχες» που τα «σπάνε» στο Youtube έχοντας χιλιάδες ακόλουθους (φωτο)
Ο καθένας ασχολείται με κάτι διαφορετικό, όμως τα κοινά τους σημεία είναι δύο, ότι είναι Λαρισαίοι και ότι τους ακολουθούν στα social media «στρατιές» κόσμου βρίσκοντας σε αυτούς πράγματα με τα οποία ταυτίζονται, ή απλά λατρεύουν το χιούμορ, ή τον τρόπο ζωής τους. Youtubers, ζουν το δικό τους όνειρο, καθώς η δημοφιλία τους είναι τεράστια στα σόσιαλ μίντια με τα οποία ασχολούνται και πολλοί από…
Tumblr media
View On WordPress
0 notes
thenewsmag · 2 years
Text
Η σημερινοί καύσωνες - ρεκόρ έως το 2100 θα είναι μια καθημερινότητα, λένε οι επιστήμονες
Η σημερινοί καύσωνες – ρεκόρ έως το 2100 θα είναι μια καθημερινότητα, λένε οι επιστήμονες
Τα κύματα ζέστης, που σπάνε ρεκόρ θερμοκρασιών, αναμένεται να αυξηθούν μέχρι το 2100 εξαιτίας της συνεχούς αύξησης των «αερίων του θερμοκηπίου» στην ατμόσφαιρα και της συνακόλουθης κλιματικής αλλαγής, εφόσον αυτή δεν τεθεί υπό έλεγχο, εκτιμούν Αμερικανοί επιστήμονες Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της νέας αυτής μελέτης, το επικίνδυνο για την υγεία θερμικό στρες λόγω καύσωνα θα γίνει πολύ συχνότερο σε…
View On WordPress
0 notes
ippokampos · 1 year
Text
Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media
Ζωή σαν παραμύθι
5 notes · View notes
georvsd · 10 months
Note
Αγαπημένε Τζεο, δεν ξέρω αν χρησιμοποιείς ακόμα το tumblr ή αν θα το διαβάσεις κάποια στιγμή but imma shoot my shot anyway. Χάζευα χθες και σήμερα στορι από το λαιβ στη Θεσσαλονίκη και, όπως περίμενα, έβλεπα μόνο τον Σολ και τη Μαρσο να τα σπάνε. Σε κάποιο στορι που πήγα να προσπεράσω έπιασα τη φωνή σου και αμέσως σταμάτησα για να το δω. Τραγουδούσες το κουπλέ σου από το Μεγαλύτερο μου Λάθος και για κάποιο λόγο ήταν πάρα πολύ αναζωογονητικό να ακουω εσένα αντί για τον Σολ ή το πλειμπακ να τραγουδάς τους στίχους σου. Δεν ξέρω αν είπες μόνο αυτό μιας και δεν είδα άλλο στορι ή αν είχε το κοινό τη τύχη να σε απολαύσει λίγο παραπάνω, πάντως εμένα μου αναθέρμανες την επιθυμία να σε ξαναδώ λαιβ. Προσωπικά έχω να σε δω λαιβ από το 21 (παρόλο που δεν εχω χάσει κανένα λαιβ στη πόλη μου) και χάρηκα παρα πολύ που σε ξανα είδα στη σκηνή έστω και από στορι. Πάντως ήσουν φανταστικός, ελπίζω αν στο επιτρέπουν οι συνθήκες να εμφανίζεσαι περισσότερο στη σκηνή. Αυτά είχα να πω, συγγνώμη για το σεντόνι αλλά ενοιωσα την ανάγκη να σου μεταφέρω το θετικό συναίσθημα που μου δημιούργησες. Alles klar <3
Ευχαριστω για ολα ❤️ τα διαβαζω ολα!
26 notes · View notes
01may1994 · 6 months
Text
περπατώντας σπίτι σήμερα, την πρώτη πραγματικά κρύα νύχτα αυτής της εποχής, κατάλαβα ότι η πόλη αυτή δεν φτιάχτηκε για τους χειμώνες. εδώ, τα σπίτια μοιάζουν εκτός τόπου στο κρύο. μπορώ ακόμα να δω, τόσο καθαρά, την ομίχλη του ξημερώματος να απλώνεται στον κάμπο, ένα σύννεφο που αναπαύτηκε στη γη, και να διαλύεται με το πρώτο φως του ήλιου. σκέφτομαι τη λάσπη, τη γη στις πρώτες καταιγίδες, το πρώτο χιόνι, με όλη τη σιωπή και ηρεμία που φέρνει, και τις φωνές των κοράκων να σπάνε το πρωινό κρύο. πως να νιώσεις χειμώνα χωρίς τα κοράκια να κράζουν; πως, χωρίς τη βροχή να πέφτει σαν λευκή κουρτίνα στο βάθος και τις καμινάδες να καπνίζουν; οι χειμώνες της νιότης μου ήταν απέραντοι, σιωπηλοί, αργοί.
εδώ, το χιόνι δε πιάνει κάτω, ούτε καν στις σκεπές, και οι τέντες, ακόμα κατεβασμένες, περιμένουν τον ήλιο να γυρίσει.
7 notes · View notes
atzatzoukalia · 8 months
Text
καθε φορα που λεω "πρέπει να το αντιμετωπίσω αυτο παλι μονη" νιωθω πως σπάνε παρα πολλα κομμάτια μεσα μου
9 notes · View notes
lilathanasiou · 10 months
Text
ποτήρι νερού, ξεχασμένο στο τραπέζι.
Σα να 'κλαιγες τη νύχτα...
Τα μάτια, γυάλινα να σπάνε σε χίλια θραύσματα, σε κάθε ανοιγόκλειμα.
Σα να 'κλαιγες τη νύχτα...
Η όψη σου χλωμή, πέτρινη και άγρια.
Σα να 'κλαιγες τη νύχτα...
Τα χείλη, κατακόκκινα, σαν κεράσια σαπισμένα που γεύση δεν αφήνουν πια, απλά λεκιάζουν τα λευκά τραπεζομάντιλα.
Σα να 'κλαιγες τη νύχτα...
Μοιάζεις άλλη. Μια γερασμένη, εσύ. Μια ξένη, εσύ.
Το κλάμα σε διαβρώνει, σε αλλάζει. Αλλάζεις εσύ, κι αμέσως, αλλάζουν όλοι.
Το δάκρυ ίσως ξεπλένει τα μάτια και πλέον βλέπουν καλύτερα.
Το δάκρυ ίσως θολώνει τα μάτια και πλέον βλέπουν αλλιώς.
Αλήθεια πες μου, έκλαιγες τη νύχτα ;
Tumblr media
10 notes · View notes
odos-oneirwn · 2 days
Text
Εδώ στο Νότο κατοικώ εδώ είναι η έδρα μου
Με νικοτίνη και καφέ αρχίζει η μέρα μου 
Κωλο δουλειές κωλο λεφτά σπάνε τα νεύρα μου.
3 notes · View notes
darkside-cookies · 8 months
Note
Για το βοοκ ασκ προτείνω κυρίως κλασσική λογοτεχνία
-Ο Μαιτρ και η Μαργαρίτα (κάτι σαν τον μύθο του Φαουστ, μόνο που τα δαιμόνια είναι gang και σπάνε πλάκα στέλνοντας τον κόσμο στο τρελοκομείο και.... ίσως ένα πιο βαθύ μήνυμα)
-Πατέρες και γιοί του Τουργκενιεφ ( η αγαπη για τον εαυτο κ τη ζωη μαθαινονται τελικά )
-Brave new world του Aldous Huxley (η ορίτζιναλ δυστοπια , που όπως και να το δεις δεν μπορεί να ανατραπεί, είναι καταδικασμενη να υπάρχει, καμιά επανάσταση δεν μπορεί να σώσει αυτούς τους ανθρώπους)
-Ανατολικά της Εδέμ του Στεινμπεκ (600 σελίδες οικογενειακού και ψυχολογικού τραύματος, είμαστε τελικά εκ γενετής καλοί κ κακοί, μήπως η τελειομανια κρύβει ένα μίσος για τον εαυτό μας , είναι αυτό το μίσος κληρονομικό, μπορείς να αγαπήσεις ένα μέλος της οικογένειας σου ακόμα κ αν σου έχει προκαλέσει ανυπόφορο πόνο.)
Αυτά , σορρυ αν πλατείασα υπερβολικά, ελπίζω μέσα από αυτά τα ασκ να βρεις ένα νέο αγαπημένο βιβλίο ❤️
ΔΕΝ ΠΛΑΤΕΙΑΣΕΣ ΚΑΘΟΛΟΥ σε ευχαριστώ πολύ για τις προτάσεις είναι όλες κυριολεκτικά τέλειες και τις λατρεύω!!!
Ο Μαιτρ και η Μαργαρίτα / Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ
never heard of | never read | want to read | terrible | boring | okay | good | great | a favorite
αυτό το διάβαζε μια φίλη μου στη λέσχη ανάγνωσής της και μου το εκθίαζε τόσο πολύ!!! και το είχα κοιτάξει και το έχουμε στη δημοτική βιβλιοθήκη οπότε...
Πατέρες και γιοί / Ιβάν Τουργκένιεφ
never heard of | never read | want to read | terrible | boring | okay | good | great | a favorite
*μάτια που κοιτάνε επίμονα*
Θαυμαστός καινούργιος κόσμος / Aldous Huxley
never heard of | never read | want to read | terrible | boring | okay | good | great | a favorite
λατρεύω όλες τις προτάσεις σου <3
Ανατολικά της Εδέμ / Τζον Στάινμπεκ
never heard of | never read | want to read | terrible | boring | okay | good | great | a favorite
τα σταφύλια της οργής είναι ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία <3 και έχω διαβάσει πολύ στάινμπεκ αλλά το ανατολικά της εδέμ δεν το έχει στη δημοτική βιβλιοθήκη!!! με ζορίζουν πάρα πολύ με τον περιορισμένο αριθμό βιβλίων τους
9 notes · View notes
mikrh-kallitexnhs6 · 1 year
Text
Tumblr media
🪩.
Έχουμε ντίσκο μπάλες στην μέση της πίστας, επειδή αντανακλούν το φως, είναι σπασμένες σε εκατομμύρια κομμάτια και αυτό τις κάνει τόσο λαμπερές.
Υπάρχουν άνθρωποι στην κοινωνία που κρέμονται και κάθε φορά που σπάνε, μας διασκεδάζει και όταν τους ρίξεις φως είναι αυτο το φανταστικό πράγμα, αλλα τις φορές που δεν υπάρχει κανένα φως πάνω τους, αυτοί είναι ακόμα πάνω στο βάθρο αλλα κανένας δεν τους βλέπει.
-
We have mirrorballs in the middle of a dance floor because they reflect light, they are broken a million times and that’s what makes them so shiny.
We have people like that in society too, they hang there and every time they break it entertains us and when you shine a light on them, its this glittery fantastic thing , but then a lot of the time when the spotlight isn’t on them, they’re still up there in a pedestal but nobody is watching them.
21 notes · View notes
Text
Tumblr media
Μπάζει
Καθόμασταν στο σαλόνι μας όταν μου είπες πως θες να ταξιδέψεις, πως το σπίτι σε περιορίζει. Πως δε θες να έχεις κλειστά παράθυρα και πόρτες.
Πήρες τις βαλίτσες και τα κλειδιά και έφυγες. Βγήκες από την πόρτα κι έμεινα να απορώ αν θα σε ξαναδώ, αν θα γυρίσεις. Δεν έβαζα κλειδιά πίσω από την κλειδαριά. Ο φόβος να μπουν ληστές ήταν μικρότερος της ελπίδας να ξανά έρθεις.
Και όντως, μετά από καιρό άκουσα ��α κλειδιά σου, άνοιξες την πόρτα και με αντίκρισες στον ίδιο καναπέ, ακριβώς εκεί που με άφησες.
«Μου έλειψες. Ήταν όμορφα αλλά το σαλόνι μας είναι ζεστό. Το προτιμώ κοντά σου. Κλείσε την πόρτα, ότι είναι να δούμε θα το δούμε μαζί.»
Δεν παραπονέθηκα. Σε άφησα να κάτσεις, σε σκέπασα με κουβέρτα και σου προσέφερα το αγαπημένο σου φαγητό, σε άκουγα ενώ μου περιέγραφες το ταξίδι σου, μαζί με άλλα ταξίδια, πιο παλιά. Σε παρατηρούσα με ευχαρίστηση. Κι ήταν όμορφα για λίγο, πίστευα πως αν έφευγες θα γυρνούσες και πως δε θα ήταν για πολύ, πως ο καναπές ήταν βολικός και για τους δυο μας. Πως ήξερες ότι η πόρτα, ακόμα και κλειστή δεν είναι κλειδωμένη.
Και ξαφνικά μια μέρα (ή μήπως ήταν βράδυ, αργά, δίχως φως) ένας αέρας έκανε το παράθυρο να ανοίξει με πάταγο. Για λίγο το κοιτούσαμε μέχρι που σου γκρίνιαξα πως κρυώνω. Το ξέρω πως στη σπάω όταν γκρινιάζω. Το ξέρω πως στη σπάνε τα κλειστά παράθυρα.
«Μη σε νοιάζει, θα έρθω πιο κοντά, θα σε ζεστάνω εγώ.» ,είπες και μου έφτανε.
Όμως, άθελά μου, έμεινα να κοιτάω το παράθυρο και μάλλον έκανες το ίδιο. Κοιτούσες μια εμένα, μια το παράθυρο. Και δεν το έκλεισες ποτέ. Για να είμαι ειλικρινής κι εγώ δε θέλησα να σηκωθώ να το κλείσω, φοβήθηκα μάλλον πως αν σηκωθώ δε θα μπορώ να βολευθώ πάλι στον καναπέ μας.
«Κλείσε το παράθυρο, κρυώνω.»
Ένιωθα το κρύο να διαπερνάει την κουβέρτα, την αγκαλιά σου και την πλάτη μου, με ανατρίχιαζε.
Αλλά δε σου αρέσουν τα κλειστά παράθυρα. Δεν το έχω ξεχάσει.
«Ξέρεις κάτι; Θέλω να δω κι άλλα! Δε μου κάνουν καθόλου οι κλειστές πόρτες.»
Το ξέρω, το θυμάμαι.
Πήρες τις βαλίτσες και τα κλειδιά και έφυγες. Βγήκες από την πόρτα και σκέφτηκα πως δε θα σε ξαναδώ, δε θα ξανά ανοίξω. Ο φόβος να μπούνε ληστές ήταν μεγαλύτερος της ελπίδας να ξανά έρθεις, οπότε άλλαξα κλειδαριά, πέταξα τα παλιά κλειδιά και ασφάλισα τα παράθυρα. Ντύθηκα ζεστά και βολεύτηκα στον καναπέ μου.
////
Μερικές φορές σε ακούω να γρατζουνάς την κλειδαριά για να μπεις. Αλλά πλέον δεν έχεις το σωστό κλειδί.
Μερικές φορές σκέφτομαι πως θες να μπεις απλά για να ανοίξεις την πόρτα, χωρίς να ξέρεις το γιατί. Πως θα ανοίξεις και θα σταθείς να με κοιτάς στο κατώφλι. Χωρίς να κάνεις βήμα προς τα μέσα.
Και αν πω σε κάποιον επισκέπτη πως περιμένω -σα ληστής- να μπεις με το έτσι θέλω, να σπάσεις την κλειδαριά και να μπουκάρεις, θα με περάσουν για τρελή.
Αλλά είσαι νομοταγής εσύ, σωστά; Δεν παραβιάζεις κλειστές πόρτες. Τις φοβάσαι, για αυτό και δε σ’αρέσουν. Θέλουν προσπάθεια για να μπεις, ειδικά όταν δεν έχεις αντικλείδι. Θέλει κόπο να τις μάθεις και να φτιάξεις νέο κλειδί.
Να σηκωθώ να σε υποδεχτώ δεν πρόκειται. Αλλά αυτό που περιμένω είναι να σε δω να φτιάχνεις το κλειδί εξ ολοκλήρου, από το μηδέν. Μόνο έτσι θα μπορούσες να μπεις.
Εκτός αν τελικά η πόρτα είναι καλύτερα κλειστή.
17 notes · View notes
solmeister13 · 2 years
Note
Θεσσαλονικη θα έρθετε μονο με vodka juniors; Δεν θα σας απολαύσουμε μόνους σας όπως πέρυσι στο hot hell summer;
Δεν αλλάζει κάτι για σας, θα δείτε το ίδιο ακριβώς πρόγραμμα που θα δουν και οι άλλες πόλεις!
Εάν δε θέλετε να δείτε VJ μπορείτε να φύγετε όταν τελειώσουμε, αλλά θα ‘ναι κρίμα, οι τύποι τα σπάνε φουλ.
120 notes · View notes
lydiwths · 2 years
Text
όλοι μου σπάνε τα νεύρα εκτός από σενα
19 notes · View notes
zhtiana · 8 months
Text
Άδεια στόματα,
άδειες φωνές, άδεια λόγια,
τραγούδια άδεια και χορδές που σπάνε.
Λαρύγγια άδεια και ξερά,
διψάει ο λάρυγγας για το νερό το γάργαρο
που τρέχει
σαν τις γλώσσες των νέων όταν μιλούν για μέλλον,
όταν μιλούν για επανάσταση και ειρήνη, που κάπως τα συνδέουν.
Οι γλώσσες των νέων που ύστερα γλιστρούν σε γλώσσες
και σε νεαρά κορμιά.
Άδεια στόματα,
άδειοι λάρυγγες,
άδεια στομάχια μέχρι να αδειάσει το μυαλό για να χωρέσει η πείνα.
Άδεια χέρια, τα ενώνουμε σε χούφτες για να πιάσουμε
από τον ουρανό ψωμί
και από τα δέντρα χρήμα.
Φτώχεια ψελλίζουμε
κι αμέσως μετανιώνουμε, ταυτόχρονα θρηνούμε
το σάλιο που ποτέ δε θα γυρίσουμε·
το σάλιο που έπεσε μα δε θα γίνει σπόρος.
Δεν είμαστε νέοι εμείς, δεν ήμασταν,
είμαστε μια γενιά συνέχεια της προηγούμενης.
Προσευχόμαστε σε έναν Θεό ξένο, ήσυχα-ήσυχα,
για μια γενιά επόμενη που να είναι ξένη.
Λέμε μακάρι να είναι ξένη. Μακάρι να φτύσει τα χέρια μας
όταν τα ανοίξουμε για να την αγκαλιάσουμε.
Και μετά ας ενώσουμε ξανά τις παλάμες σε μια χούφτα
να δροσίσουμε το στόμα μας με σάλιο που πιάνει τόπο.
6 notes · View notes
conjure-reality · 10 months
Text
Tumblr media
«Ξέρω ανθρώπους που ραγίζουνε και σπάνε όντως,
που όταν μιλάνε στον Θεό τους απαντάει όντως»
3 notes · View notes
diplhzwh · 11 months
Text
Σαγαπαω όσο τίποτα … μ έχεις λείψει όσο δεν φαντάζεσαι. Κ τίποτα να μην ένιωθες για μένα παλι θα σε αγαπούσα. Μακάρι να βρεις κάποια να σ αγαπήσει όσο εγώ και να κάνει για σενα ότι θα έκανα εγώ αλλά μακάρι να μην το μάθω ποτε…. Ήσουν η πρώτη μου αγαπη και θα είσαι για πάντα ότι κ να γίνει. Μακάρι να μην με ξεχάσεις να με θυμάσαι που κ που σαν καλή ανάμνηση και όχι σαν την τρελή τοξική ηλίθια ..προς το παρόν πάνε 4 μέρες που είμαστε χωρισμένοι δεν μπορώ να με σκεφτώ με κάποιον αλλον. Νόμιζα θα μπορέσω να καυλανταω και και και αλλά μ την σπάνε κ που με κοιτάνε. Ελπίζω να καταφέρω να είμαι χαρούμενη κ χωρίς εσένα αν και υο ζούσα μόνη μου το ξέρω..γαμησετα. Δεν ξέρω αν ήσουν η όχι ο κατάλληλος ανθρωπος αλλά σίγουρα το τάιμινγκ και τα θέλω μας δεν ήταν κοινά. Σευχαριστω πολύ για όλα τα μαθήματα που έμαθα από σενα και θα κρατήσω μόνο τις καλές αναμνήσεις ,εκείνες που μας ακούω να γελάμε και να πειραζόμαστε σαν μικρά παιδιά… σαγαπαω πολύ μείνε χαρούμενος για μένα, σαν χάρη για όλα αυτά που έκανα για σενα..
5 notes · View notes