#πράσινα

[epestrefe]

Ξινόμηλα

#μήλα #ξινόμηλα #μπολ #φρούτα #πράσινα #χρώμα #apples #green apples #green #fruits #colour #rustic

[astratv]

Στα "πράσινα" η Κεντρική πλατεία στη Λάρισα - Δεκάδες παιδιά διασκέδασαν παίζοντας ποδόσφαιρο (φωτό

Στα “πράσινα” η Κεντρική πλατεία στη Λάρισα – Δεκάδες παιδιά διασκέδασαν παίζοντας ποδόσφαιρο (φωτό

Στα πράσινα “στρώθηκε” σήμερα, από το πρωί του Σαββάτου η Κεντρική πλατεία της Λάρισας για τις ανάγκες της διοργάνωσης του «Hello Football Friend». Πάνω από 300 παιδιά (αγόρια και κορίτσια) και 25 από τις 34 ακαδημίες του νομού συγκεντρώθηκαν στην Κεντρική πλατεία για ένα ματσάκι διάρκειας 10 λεπτών σε ένα ειδικά διαμορφωμένο γήπεδο με τερματάκια και διαιτητές. Η εκδήλωση, βέβαια, είχε και αρκετά…

View On WordPress

#δεκάδες #διασκέδασαν #κεντρικοί #Λάρισα: #παιδιά #παίζοντας #πλατεία #ποδόσφαιρo #πράσινα #στα #Στη #φωτό

[darkside-cookies]

Χρόνια πολλά γλύκα 😘😘😘 θες να σου τραγουδήσουμε μήπως 🎶;;;;

ΟΜΓ ΠΟΛΥ

#αριαδνοποστ #να ζήσεις αριαδνη και χρόνια πολλα ενας κλοουν να μείνεις με πράσινα μαλλια κλπ κλπ

[allo-frouto]

Με παρακολουθείς χωρίς να το ξέρω; Φοράω 1 χρόνο τώρα κορδέλα στα μαλλιά μου επειδή είναι μακριά αχαχαχαχ.

🫶🏼

Call me Μαντάμ Ζαΐρα.

#<3 #κόκκινα φύλλα #πράσινα φύλλα #κίτρινα φύλλα #όποιος ξέρει #ξέρει #χιχιχι

[gemsofgreece]

Green horses

More Greek etymological madness!

There is a saying in modern Greek, πράσινα άλογα (prásina álogha), which literally means “green horses”. It is usually added to the end of a sentence to show that something is crazy, unbelievable, foolish and to express disbelief for a statement.

i.e «Είπε ότι θα είναι πάντα στην ώρα του από δω και στο εξής και πράσινα άλογα»

(“He said he will always be on time from now on and green horses”)

The sentence indicates that the person has not stopped being late or that there is disbelief expressed that this person has the ability to even start trying being on time.

Why green horses though? How did this come to be?

Interestingly, no, it was not formed as a concept due to the inherent improbability of a horse being green. It originally had nothing to do with horses, let alone green ones.

The phrase originates from the ancient «πράσσειν άλογα» (prásin álogha) which means “acting thoughtlessly”.

The sound similarity between πράσσειν (prásin, acting) and πράσινα (prásina, green) is entirely incidental. The άλογα (álogha, thoughtlessly / horses) is on the contrary the same word! You see, the “official” Greek word for horse is ίππος (hippos or ippos). However, all animals were often called in ancient and especially medieval times as άλογα, from the negative α- and the noun λόγος which means logic, reason. Therefore animals were called álogha, beings without logic. The more the language evolved the word started describing horses more specific until in modern Greek it became the standard word for horse, overcoming ίππος by a long shot.

The phrase was surviving throughout in some way or another, however now the meaning of άλογα was getting enriched (it still also means “thoughtlessly”). Simultaneously, the infinitive «πράσσειν» was slowly fading, especially because its other lexical variant «πράττειν» (prátin, also means acting) was more popular and its verb is still used in its -t- variant nowadays.

So as πράσσειν was gradually becoming rarer and άλογα was getting a double meaning, people either out of humour or out of poor vocabulary morphed the phrase into πράσινα άλογα, green horses!

Interestingly it still expresses judgement against someone’s perceived stupidity, unreliability or madness (acting thoughtlessly)!

#greece #Greek #languages #language stuff #linguistics #langblr #Greek language #modern Greek #Ancient Greek #medieval Greek #Greek culture

[ehwprasinamatia]

Ανέβασε τα πράσινα μάτια σου

[justforbooks]

Ο Δημήτρης Φύσσας είναι ακατάτακτος και αντισυμβατικός συγγραφέας. Η πλούσια βιβλιογραφία του περιλαμβάνει σχεδόν τα πάντα: ποίηση, διήγημα, μυθιστόρημα, φιλολογικό δοκίμιο, εθνολογία ή «κοινωνιολαογραφία», όπως θα έλεγε ο ίδιος, ιστορική έρευνα και γεωγραφία, λεξικογραφία και τόσα άλλα. Το σύνολο της βιβλιογραφίας του αποτελεί κι ένα είδος αυτοβιογραφίας, καθώς μέσα από αυτήν περνάει όλος ο κόσμος του Δημήτρη Φύσσα. Περνάει η προσωπική ιστορία του, η σχέση του με την πολιτική της Μεταπολίτευσης, οι εμμονές του, η συλλεκτική του δραστηριότητα, το ψάξιμό του στα παζάρια (Θησείο, Ιερά Οδός, Βοτανικός, Ρουφ, Ταύρος), το σεξ και τα βιβλία, η αγάπη του για το σκάκι και το σκακιστικό καφενείο «Πανελλήνιον» της οδού Μαυρομιχάλη, το πάθος του με και για τις λίστες, η cool αγάπη του για τη γλώσσα και για τις λέξεις, το κόλλημά του με την Αθήνα και την αθηναιογραφία, το χιούμορ του, ο αυτοσαρκασμός του.

Γεννημένος το 1956, απόφοιτος της Φιλοσοφικής Αθηνών, με θητεία στην Κομμουνιστική Νεολαία και το ΚΚΕ, απ’ όπου αποχώρησε νωρίς, με επαγγελματική θητεία σε φροντιστήρια προετοιμασίας μαθητών για το πανεπιστήμιο, ο Δημήτρης Φύσσας εμφανίστηκε ως συγγραφέας πριν από ακριβώς τριάντα χρόνια, το 1993, με το βιβλίο του Η γενιά του Πολυτεχνείου - Ένα βιογραφικό λεξικό. Η έκπληξη ήρθε όμως την επόμενη χρονιά, το 1994, με το βιβλίο του Αυστηρώς ακατάλληλον - Προγράμματα αθηναϊκών κινηματογράφων σεξ. Ήταν ένα βιβλίο που πλούτισε τη μυθολογία της Αθήνας, ανοίγοντας την κουρτίνα της underground πόλης. Γρήγορα έγινε cult.

Το μεγαλύτερο κοινό τον γνώρισε δέκα χρόνια αργότερα, με το βιβλίο του Πλατεία Λένιν, πρώην Συντάγματος, ένα μυθιστόρημα πολιτικής φαντασίας όπου η Ελλάδα είναι κομμουνιστική χώρα από το 1947, με σύνορα έως τη Θεσσαλία, τρίχρωμη σημαία με σφυροδρέπανο, απαγόρευση ρεμπέτικων και όλη την κομμουνιστική δυστοπία. Ο Δημήτρης Φύσσας είχε δει κάπως αυτό που θα ερχόταν την εποχή της κρίσης, όπου η πλατεία Συντάγματος έγινε πλατεία Αγανακτισμένων, στέλνοντας στη Βουλή, ως βουλευτές των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και της Χρυσής Αυγής αλλά και ως υπουργούς, τους ανθρώπους ενός φαντασιακού ρωσικού κόμματος. Ο Δημήτρης Φύσσας, που πέθανε ξαφνικά τη νύχτα της 22ης προς τη 23η Φεβρουαρίου στα 68 του χρόνια, ήταν τελικά one of a kind.

Το τελευταίο βιβλίο του είναι το μυθιστόρημα Ο Μέσκουλας αποσύρεται για να πεθάνει, μια «μυθιστορηματική ιλαροτραγωδία» που και μόνο από τον τίτλο της ήταν σαν να προοικονομούσε τη ζωή του Δημήτρη Φύσσα. Ο ήρωάς του Στέλιος Μέσκουλας, ο «δάσκαλος», παλιά καθηγητής σε φροντιστήρια, πλέον άφραγκος και άστεγος, αποφασίζει να πεθάνει από πείνα, δι’ ασιτίας. Έχει εξαντλήσει και τους τελευταίους πόρους του. Σπίτι δεν είχε, έμενε σ’ ένα «Γκολφ» παρκαρισμένο σε κάποιον δρόμο στου Γκύζη. Το μόνο που είχε ήταν τα βιβλία του, που τα είχε πλέον πουλήσει. Του είχε απομείνει η λίστα με τους τίτλους και η ειρωνική σκέψη για την πράξη του αυτή: «Το χειρότερο για έναν αναγνώστη είναι να φτωχαίνει τόσο, που να πουλάει τα βιβλία του. Όμως τι καλά έκανα που δεν είχα κρατήσει μερικά μακρότατα, κλασικά μυθιστορήματα, κι ας τα υπογράφουν “μεγάλα ονόματα”. Δεν αντέχονται».

Ο τόπος όπου αποσύρεται είναι μια καλύβα στη Λειχούρα της Μαγνησίας, μια παραλία στα σύνορα με τη Φθιώτιδα. Του είχε πάρει τρεις μέρες να φτάσει, με διαδοχικά οτοστόπ σε γιωταχί και νταλίκες. Στον στρατιωτικό σάκο που κουβαλούσε μαζί του είχε βάλει το τελευταίο του τετράδιο, ένα μολύβι, ένα τσεκούρι, σπίρτα, ένα σπαστό φτυαράκι, ένα πριόνι, ένα σεντόνι, τρία «κωλόγυαλα» πρεσβ��ωπίας, τρία πράσινα σαπούνια, μια ζυγαριά παλιού τύπου, κάτι κονσέρβες που του είχε αφήσει ένας φίλος του που αυτοκτόνησε και άλλα μικροπράγματα. Είναι Ιούλιος του 2018 όταν φτάνει εκεί και υπολογίζει ότι έως το φθινόπωρο θα έχει πεθάνει, έχοντας εξαντλήσει τις ελάχιστες κονσέρβες που έχει πάρει μαζί του.

Κρατάει ημερολόγιο. Πρώτη εγγραφή: «Δευτέρα 16 του Ιούλη 2018». Ζυγίζεται και είναι 83 κιλά. Τελευταία εγγραφή: 7 Νοεμβρίου. Έχει φτάσει 40 κιλά. Δεν χάνει το χιούμορ του. Σκέφτεται τον Χάρι Ντι Στάντον. «Ξάπλα κώμα ψείρες μπόχα». Θα πεθάνει τελικά ο Στέλιος Μέσκουλας; Δεν θα το μάθουμε, γιατί το τέλος του μυθιστορήματος μένει ανοιχτό. Ο Δημήτρης Φύσσας παίρνει ένα μέιλ από μια παλιά του ηρωίδα που την ξέρουν πολύ καλά οι αναγνώστες των βιβλίων του. Είναι η Τουρκάλα δημοσιογράφος Νιλουφέρ Αταλάρ που του προτείνει να βάλει να βρίσκουν τον Μέσκουλα στη Λειχούρα και να καλούν το ΕΚΑΒ ή να αφήσει φλου το τέλος και οι αναγνώστες να το συμπληρώσουν κατά το κέφι τους. Η Νιλουφέρ ήταν η ηρωίδα του μυθιστορήματος Η Νιλουφέρ στα χρόνια της κρίσης (Εστία, 2015). Αφηγητής εκεί ήταν ο Μέσκουλας, που προκειμένου να βρει κάποια διέξοδο στην πτώση του, κατά τα πρώτα χρόνια της οικονομικής κρίσης, το 2013 και το 2014, αποφασίζει να γράψει ένα μυθιστόρημα για τη Μακρόνησο. Κατά την αναζήτησή συναντά τη Νιλουφέρ. Ψάχνει κι αυτή για τη Μακρόνησο, όπου είχε βρεθεί ο παππούς της ως αιχμάλωτος των Βαλκανικών Πολέμων.

Από τον μυθιστορηματικό χρόνο της Νιλουφέρ μέχρι τον μυθιστορηματικό χρόνο του Μέσκουλα περνούν τέσσερα χρόνια. Στο διάστημα αυτό ο Στέλιος Μέσκουλας ήταν σαν έδινε μια παράταση στη ζωή του μπαίνοντας στην ομάδα των Σαρίπολων. Ήταν ένα απίθανο συνονθύλευμα που συγκεντρωνόταν στο καφενείο «Νέον Αστυ» του Συντάγματος. Όταν αυτό έκλεισε λόγω κρίσης και Αγανακτισμένων, οι Σαρίπολοι, ανέστιοι πλέον, μεταφέρθηκαν κάπου στην Ομόνοια. Ήταν περίεργοι οι Σαρίπολοι. Ρήτορες, άνεργοι, τεκνατζούδες, ακροατές, φυλακόβιοι, αγορητές, μικροαπατεώνες, λούμπεν, πέφτουλες, διανοούμενοι, ημιδιανοούμενοι, αντιδιανοούμενοι, μη διανοούμενοι, ξενύχτηδες, γαμιόλες, άθεοι, άθρησκοι, αγνωστικιστές, θεούσοι και άλλοι και άλλες, μια απίθανη ανθρωπογεωγραφία, καταπληκτικοί χαρακτήρες που ο Μέσκουλας τους παρατηρεί και φιλοτεχνεί τα πορτρέτα τους. Μία παρέλαση μοναδικών τύπων, larger than life, που είτε σχετίζονται με ήρωες προηγούμενων βιβλίων του Φύσσα, όπως ο Ομελέτας, ο δολοφόνος… του πρώην πρωθυπουργού Σημίτη στη Σίφνο, είτε έχουν στοιχεία από ανθρώπους της αληθινής ζωής. Αυτή η πινακοθήκη πορτρέτων, πραγματικά ιλαροτραγική, είναι προφανώς το τελευταίο έργο του Στέλιου Μέσκουλα πριν αποσυρθεί για να πεθάνει.

Σε αντίθεση με το ανοιχτό τέλος της ζωής του ήρωά του Μέσκουλα, ο Δημήτρης Φύσσας έκλεισε οριστικά τη δική του ζωή με τον πρόωρο θάνατό του. Αλλά αυτό το ύστατο μυθιστόρημά του μοιάζει σαν παρακαταθήκη, μια επισκεπτήρια κάρτα που μας τη στέλνει να την κρατήσουμε για πάντα. Έτσι κι αλλιώς, ο Μέσκουλας είναι κάτι σαν alter ego του, έχει πολλά στοιχεία από τη δική του ζωή. Ακόμη κι αν ξεφεύγει κάπως, δεν έχει παρά να επικαλεστεί τον ίδιο τον δημιουργό του, τον Φύσσα, για να τον οργανώσει. Πέρα από την αυτοβιογραφία, βρίσκουμε όμως εδώ και τα στοιχεία της μαστορικής του Δημήτρη Φύσσα: οι κατάλογοι, η λεξικογραφία, οι θεατρικού τύπου διάλογοι, το απελευθερωτικό παραλήρημα, ιδιαίτερα αν έχει σχέση με την πολιτική, οι παρενθέσεις δοκιμιακού ύφους, οι αυτοαναφορές, η απαρίθμηση αντικειμένων από συλλογές ως στοιχεία πλοκής ή μη-πλοκής, η πορνογραφία, η αποστροφή για την πολιτική ορθότητα και η καταπιεστική woke κουλτούρα, ο απίστευτος αυτοσαρκασμός, το roman à clef.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

#just for books #Δημήτρης Φύσσας #Ο Μέσκουλας #book review

[xrwma]

το σπίτι μου είναι σ-το νησί.

τα παγκάκια της πλατείας μένουν να μας περιμένουν.

μόνο για να επιστρέψουν οι ενήλικοι εαυτοί μας και να τα μουτζουρώσουν με μαύρους μαρκαδόρους,

για να είμαστε σίγουρες πως κάτι εξακολουθεί να μας θυμίζει.

μέσα στην ίδια αυτή ύπνωση θα με σύρω μέσα στην πολυκατοικία που έχει αποθηκεύσει αρκετή από την ενέργεια μου.

θα ανέβω στον 2ο όροφο,

και σχεδόν θα ανοίξω την πόρτα με τα κλειδιά μου.

τα κλειδιά θα πέσουν,

θα κάνω να τα μαζέψω,

και το βλέμμα μου θα πέσει στο όνομα του κουδουνιού,

μόνο για να μου θυμίσει πως δε μένω πια εδώ.

θα ανέβω στην ταράτσα μόνο για να σε δω παιδί,

κι εγώ να είμαι πατέρας.

να σου κάνω νόημα να με κοιτάξεις,

γιατί δεν μπορώ να σου φωνάξω,

γιατί δε μένω πια εδώ,

γιατί μοναδικό μας αποτύπωμα αυτή εδώ η γάστρα

που μετατράπηκε σε γλάστρα

και μας θυμίζει πως μπορούμε να ανθίσουμε μέσα από τα πιο μαύρα κάρβουνα.

γιατί πλέον τα κάρβουνα δεν καίνε,

έχουν σχεδόν γίνει στάχτες

κι εμείς πράσινα φυτά

που βρήκαν χώρο να ανθίσουν.

θα μιλάμε ακατάπαυστα όλες τις ώρες που βρισκόμαστε εκεί,

για να αναπληρώσουμε τις σιωπές που μοιραζόμασταν

όσο ήμασταν κομμάτι του.

Χριστιάνα

Αθήνα, 22/5/23

#ποίηση #σλαμ #ελληνικο ποστ #ελληνικα #ελληνικα κειμενα #poetry #slam poetry #γρεεκ ποστς #γρεεκ ταμπλρ #γρεεκ #γκρεεκζ #αθηνα

[leonidasapo07]

Πράσινα είναι τα βουνά όχι η ενέργεια 🌲⛰️

[cathy-bluedream]

Θα ερωτευτουμε καθυ;

Θα τα βρουμε τα πράσινα λιβάδια ; Θα τα βρουμε

[annarrchy]

δεν έμεινε για να μαθει οτι τα μάτια μου γίνονται πράσινα όταν κλαίω

[darkside-cookies]

tagged από @purple-amaranthe ευχαριστώ πολύ!!!

favourite colour: τα πράσινα! ειδικά τα ανοιχτά πράσινα!

currently reading: Ο Τούρκος στον Κήπο του Ξανθούλη αλλά δεν ξέρω πόσο θα το αντέξω ίσως το παρατήσω για να ξεκινήσω τον Στρατηγό της Νεκρής Στρατιάς του Κανταρέ που τον σκέφτομαι από εχθές

currently watching: Rome hbo είναι τόσο καλό είναι τόσο κακό είναι τόσο καμπ είναι τόσο φαν είναι τόσο ιστορικά ανακριβές είναι τόσο μισογυνιστικό κλπ κλπ

sweet, savory, or spicy?: μου αρέσει το αλατάκι

currently working on: τη νέα μου scifi ιστορία είναι τόσο καλή είναι τόσο κακή είναι τόσο φαν είναι τόσο επιστημονικά ανακριβής οι χαρακτήρες είναι τέλειοι οι χαρακτήρες είναι μαλάκες κλπ κλπ

tags: @sugaroto @poignardeparlebeau @theklaapologist @mousmoula @adastreia-12 @palpietine-1 @bitterblight @fandomchaosposts @moonsdemon @mne-bolno @pherelpis @colourful-dreamer @boulevard-of-broken-dreams6 @claireroop

#αριαδνοποστ #tagged #tags

[orgismenh]

Ιανουάριος 24/14

Σήμερα άνοιξα τα μάτια μου στις 07.33 ακριβώς. Το όνειρο που έβλεπα μπορεί να διήρκεσε μονάχα λίγα δευτερόλεπτα εμένα όμως μου φάνηκε μια εισαγωγή στην αιωνιότητα. Η μορφή του ήταν πολύ ζωντανή για νεκρού. Έμοιαζαν σαν τις τελευταίες μέρες σου. Η αρρώστια σε είχε λιώσει. Σε φροντίζαμε. Δεν μίλησες καθόλου. Πώς να το κάνεις άλλωστε; Στο κρεβάτι του νεκροζώντανου πόσα να ειπωθούν; Είχες καιρό να έρθεις στον ύπνο μου. Με τ��ραξες. Τι ήθελες; Γιατί μου έσφιξες το χέρι; Προσπάθησα να κοιμηθώ μα δεν μπορούσα. Προσπάθησα να σηκωθώ μα ούτε αυτό μπορούσα να κάνω. Είχα μουδιάσει ολόκληρη και κρύωνα. Το σπίτι ήταν παγωμένο. Τα καλοριφέρ δεν ανάβουν το πρωί και το μικρό αερόθερμο που είχα χάλασε πριν λίγες μέρες. Έμεινα ξαπλωμένη στο κρεβάτι ως τις 10.30 δεν ήθελα να αρχίσει αυτή η μέρα, ήδη δεν την άντεχα. Σηκώθηκα τεμπέλικα απ' τον καναπέ και έψαξα τα πράσινα παντοφλάκια μου. Τα βήματα μου ήταν αργά, σχεδόν σύρθηκα ως το μπάνιο και δεν ήταν καν αυτές οι δύσκολες μέρες του μήνα. Έπλυνα το πρόσωπο μου και τρόμαξα λίγο με το είδωλο μου στον καθρέφτη. Ήμουν χλωμή, τα μάτια μου ήταν κόκκινα κι οι μαύροι κύκλοι από κάτω υποδήλωναν την κούραση μου. Τα μαλλιά μου ήταν λαδωμένα και ένιωθα το σώμα μου βαρύ. Βάδισα μέχρι την κουζίνα με δύο λεπτά κοντοστάθηκα στον διάδρομο. Άναψα θερμοσίφωνα, ένα μπάνιο χρειαζόμουν. Έκανα νωχελικά τον πρώτο καφέ της ημέρας, έβαλα μια τυχαία playlist - ψέμα - και έκατσα στον καναπέ του σαλονιού. Ναι καλά διάβασες. Δεν βγήκα στο μπαλκόνι σήμερα. Ο ήλιος σε έκαιγε, φαινόταν, μα ήταν ύπουλος γιατί το κάψιμο ερχόταν μαζί με έναν δυνατό αέρα. Το δέρμα μου δεν το αντέχει αυτό. Πέρασε μισή ώρα. Έκλεισα τον θερμοσίφωνα και μπήκα στο μικροσκοπικό μου μπάνιο. Τα ρούχα μου βρέθηκαν στο πάτωμα μαζί κι όλη η βαριά διάθεση που είχα πριν, σαν να την φυλάκισαν. Το νερό ήταν καυτό, το δέρμα μου αρχικά υπέφερε με τον τρόπο που κυλούσε πάνω του μα σταδιακά το συνήθισε και τα κόκκινα σημάδια ήταν η απόδειξη ότι σιωπηλά υπέμενε το βασανιστήριο. Έβαλα δυο φορές σαμπουάν και έκανα μασάζ στο κεφάλι μου, λίγα δάκρυα κύλησαν μα προσπάθησα να κοροϊδέψω τον εαυτό μου λέγοντας του ότι το σαμπουάν φταίει, μπήκε στα μάτια μου. Η playlist εξακολουθούσε να παίζει και εγώ εξακολουθούσα να κλαίω κάτω απ' το καυτό νερό. Το αφρόλουτρο μου μυρίζει κεράσι. Αφού άλλαξα άρωμα άλλαξα κι αφρόλουτρο. Πάντα το κάνω αυτό, μη με ρωτάς γιατί, δεν ξέρω. Θέλω μια σταθερή μυρωδιά, να αλλάζει που και που μα πάντα να μένει στην μνήμη μου. Τελείωσα το μπάνιο όταν το νερό πάγωσε και με συνέφερε στην πραγματικότητα. Στην πραγματικότητα αν εμένα δύο λεπτά παραπάνω θα το συνήθιζα και έπειτα θα καθόμουν άλλα 20' εκεί μέσα. Πήρα στα χέρια μου την αγαπημένη μου κρέμα και την κοίταξα. Την πρώτη φορά που η μαμά μου είδε ραγάδες στο σώμα μου μου είπε να βάζω nivea για να το διατηρεί απαλό. Και εγώ το έκανα. Ασχέτως αν γέμισα με ραγάδες αργότερα. Από τότε πάντως είναι πάντα δίπλα μου, στο πατρικό μου πάντα δίπλα στο κομοδίνο και τώρα πια στο ράφι στο μπάνιο μου. Είναι αυτή η απαλή αίσθηση που αφήνει στο τέλος, αυτή η μυρωδιά που πλέκεται με όποιο άρωμα κι αν φοράω, οποίο αφρόλουτρο κι αν έχω που θυμίζει σπίτι. Θυμίζει εμένα. Ναι μου θυμίζει τον εαυτό μου αυτή η κρέμα. Ντύθηκα γρήγορα, έβαλα εκείνα τα σεντόνια στο πλυντήριο και έπειτα χτένισα τα μαλλιά μου. Δεν θα τα στεγνώσω, θα τα αφήσω να στεγνώσουν μόνα τους. Ίσως το βράδυ πριν βγω μόνο τα κάνω μπούκλες για να διατηρηθούν δύο μέρες. Ίσως πάλι τα πιάσω με το αγαπημένο μου κλαμερ. Δεν έχω διαβάσει ακόμη και η ώρα κοντεύει μεσημέρι. Τύψεις. Πρέπει να διαβάσω! Σήμερα δεν έχω φάει κάτι μα ήδη γεμίζω την τρίτη κούπα με γαλλικό. Το ξέχασα. Τσιμπάω ένα κράκερ όσο βάζω γαλλικό και νιώθω το στομάχι μου να πονάει. Το αγνοώ. Είμαι πολύ καλή στο να αγνοώ, κυρίως όταν θέλω. Ήταν διφορούμενο αυτό, το ξέρεις, το κατάλαβες. Μη με βάζεις να σου εξηγώ. Με κουράζει να εξηγώ. Θέλω μόνο να καταλαβαίνεις. Να με δέχεσαι. Να γράφω χωρίς να με κρίνεις. Το σπίτι δεν είναι καθαρό. Με αποσυντονίζει λίγο αυτό. Μου δημιουργεί μια ανασφάλεια και ταυτόχρονα πυροδοτεί την τεμπελιά μου.

Το πλυντήριο τελείωσε. Ο ήχος με αναγκάζει να σηκωθώ απ' την καρέκλα του γραφείου. Θα ανοίξω την πόρτα για αρχή. Δεν έχω κουράγιο να τα απλώσω ακόμη, σε λίγο. Το υπόσχομαι!

[...]

Μεσολάβησαν κάποιες ώρες. Σταμάτησα να γράφω. Τα ρούχα είναι ακόμη στο πλυντήριο. Οι ώρες που κύλησαν ήταν αδιάφορες. Μαγείρεψα, έπρεπε να φάω φαγητό σήμερα. Είδα ένα επεισόδιο από μια σειρά που βλέπω τελευταία. Χαζεψα και στο κινητό μου. Δεν διάβασα. Μη με κρίνεις. Δεν είχα διάθεση. Θα καθαρίσω το σπίτι, θα ετοιμαστώ να πάω σινεμά κι ύστερα ίσως διαβάσω.

[...]

Τελικά δεν διάβασα! Έκανα όμως γενική στο σπίτι, οι τύψεις μου βλέπεις δεν μου επέτρεπαν απλά να μείνω στον καναπέ. Έπρεπε να έχω μια δικαιολογία. Πήγα τελικά και σινεμά. Είδαμε με τον κολλητό μου το poor things του Λάνθιμου. Μου άρεσε πολύ. Η Στόουν ήταν εξαιρετική στο ρόλο, κι ο Νταφόε επίσης. Γενικά η ταινία άξιζε. Τα ποπ κορν όχι και τόσο. Ήρθαμε σπίτι μου για λίγο, συζητήσαμε για τα ερωτικά του δράματα. Ο τύπος που ήθελε πολύ να ξαναβγούν τον άφησε διαβάστηκε αλλά εχθές του έστειλε ένας άλλος οπότε είναι σίγουρο ότι μέχρι την Τρίτη θα τον έχει ξεχάσει εντελώς. Γελάω λιγάκι με το πόσο άστατος είναι στα ερωτικά του. Έπειτα σκέφτομαι εμένα που περιμένω τον μεγάλο έρωτα και γελάω με τον εαυτό μου.

Σήμερα ξάπλωσα στο κρεβάτι μου. Έλεγξα δύο φορές εάν έχω κλειδώσει μα ακόμα στριφογυρίζω. Σήμερα νιώθω πολύ μόνη. Περισσότερο και από χθες. Δεν θέλω να γράψω άλλο, αύριο πάλι, το υπόσχομαι.

#orgismenh #greek tumblr #greek posts #greek status #σκατοποσταρω #ημερολόγιο #σκέψεις

[sidokasa]

γαμω τα πράσινα της μάτια γαμω

[magnoliagrandiflora]

Όσες/όσοι λέτε ότι είστε φεμινιστές και ότι σέβεστε τις γυναίκες τη στιγμή που ανεβάζετε τσόντες και μάλιστα αυτές που εμπεριέχουν ξύλο και γενικώς κακοποίηση είστε υποκριτές και τεράστιο μέρος του προβλήματος. Θα καταλάβω τις γυναίκες που γουστάρουν βία στο πλαίσιο του σεξ γιατί αυτό συμβαίνει είτε για λόγους αυτοτραυματισμού και πολλαπλών ψυχολογικών είτε για να κάνουν εντύπωση και να κερδίσουν την εύνοια των ανδρών. Οι άνδρες όμως γιατί να θέλουν να προκαλέσουν τόσο πόνο; Πολλοί άνδρες έπνιξαν τις γυναίκες τους και η πρόφαση τους ήταν ότι έγινε κατά τη διάρκεια σεξουαλικής δραστηριότητας. Συναίνεση και πράσινα άλογα. Δεν είναι empowering και cool να είσαι εθισμένος στην πορνογραφία και να αντιγράφεις ό,τι βλέπεις σε αυτές. Το μόνο που κανείς είναι να υποστηρίζεις το τραφικιγνκ, την βία και την αύξηση των σεξουαλικών εγκλημάτων γενικότερα.Δεν είναι τυχαίο που οι τοπ κατηγορίες αφορούν εφήβους, σεξουαλικόποιουν συγκεκριμένες εθνικότητες και οι φαντασιώσεις βιασμού είναι άκρως δημοφιλείς. Αντί να κομπαζετε για τα κινκς σας, πηγαίνετε να κάνετε καμία ψυχοθεραπεία.

#greek #feminism #Ελληνικά #greek tumblr #greece #ημουν και εγω φουλ σε αυτά τα πραγματα πίστευα τοτε οτι ημουν σεξουαλικα απελευθερωμενη αλλα στην πραγματικότητα #χρειαζομουν αμεση ψυχολογικη βοήθεια και ταυτόχρονα ειχα δεχτεί καλη πλυση εγκεφάλου #αυτό δεν ειναι απελευθερωση #υποδούλωση είναι #Αντιστεκόμαστε σε αυτούς δινοντας περισσότερο απο αυτο που θέλουν

[yacinthi]

Στο χάος της εκκωφαντικής μουσικής

Κόκκινα, πράσινα, μπλε φώτα τρεμοπαίζουν

Γρήγοροι παλμοί, συμβαδίζουν με το ρυθμό

Παράνοια ζαλίζει το μυαλό

Γυρνώ

Κι απάνω στο βλέμμα σου σκοντάφτω

Παύση·

Δυο ζευγάρια οφθαλμοί

Σαν ανταμώνουνε ο κόσμος γαληνεύει

Γιατί της έλξης η σιωπή

Είναι από κάθε μελωδία πιο ηχηρή

Κι ανθρώπους σαν εμάς τυραννάει και εθίζει 

Στο όνομα σου ακούει η πιο όμορφη ποίηση

Αυτό το κόκκινο το φως μ’ έχει μεθύσει

#greek tumblr #mine